Search results

1

Elastografia w obrazowaniu ścięgien i mięśni

100%

Drakonaki E.

Journal of Ultrasonography

|

2012

|

vol. 12

|

issue 49

214-225

EN

Ultrasound elastography is a recently developed ultrasound-based method which allows the qualitative or quantitative evaluation of the mechanical properties of tissue. Strain (compression) ultrasound elastography is the commonest technique performed by applying mild compression with the hand-held transducer to create real-time strain distribution maps, which are color-coded and superimposed on the B-mode images. There is increasing evidence that ultrasound elastography can be used in the investigation of muscle, tendon and soft tissue disease in the clinical practice, as a supplementary tool to conventional ultrasound examination. Based on preliminary data, potential clinical applications include early diagnosis, staging, and guiding interventions musculotendinous and neuromuscular disease as well as monitoring disease during rehabilitation. Ultrasound elastography could also be used for research into the biomechanics and pathophysiology of musculotendinous disease. Despite the great interest in the technique, there is still limited evidence in the literature and there are several technical issues which limit the reproducibility of the method, including differences in quantification methods, artefacts, limitations and variation in the application of the technique by different users. This review presents the published evidence on musculoskeletal applications of strain elastography, discusses the technical issues and future perspectives of this method and emphasizes the need for standardization and further research.

PL

Elastografia ultrasonograficzna jest nową techniką obrazowania ultrasonograficznego, umożliwiającą ocenę jakościową i ilościową właściwości elastycznych tkanek. Najpopularniejszą techniką elastografii jest metoda uciskowa/statyczna (free hand strain – tzw. obrazowanie z wolnej ręki), polegająca na ręcznym uciskaniu tkanek głowicą ultrasonograficzną w celu uzyskania, w czasie rzeczywistym, map rozkładu elastyczności tkanek, które są kodowane kolorem i nałożone na obrazy w sekwencji B‑mode. Istnieje coraz więcej dowodów na przydatność elastografii ultrasonograficznej w praktyce klinicznej jako badania uzupełniającego klasyczne badanie ultrasonograficzne w rozpoznawaniu patologii tkanek miękkich, w tym mięśni i ścięgien. Na podstawie wstępnych danych do potencjalnych klinicznych zastosowań elastografii należą: wczesna diagnostyka i ocena zaawansowania zmian chorobowych, monitorowanie zabiegów pod kontrolą ultrasonografii w chorobach struktur mięśniowo‑ścięgnistych i nerwowo‑mięśniowych, a także monitorowanie procesu rehabilitacji.Elastografia może również służyć poznaniu procesów biomechanicznych i patofizjologicznych chorób mięśniowo‑ścięgnistych. Pomimo wielkiego zainteresowania liczba doniesień na temat elastografii jest znikoma. Przyczyną może być szereg problemówtechnicznych ograniczających jej powtarzalność, wynikających z obecności artefaktów i braku standaryzacji. W artykule przedstawiono przegląd dotychczasowej wiedzy nt. potencjalnych możliwości statycznej metody elastografii w ocenie układu mięśniowo‑szkieletowego, omówiono kwestie techniczne, perspektywy rozwoju tej metody, jak również podkreślono potrzebę standaryzacji oraz dalszych badań.

2

Effect of vibrational therapy on muscle tissue

100%

Pogwizd P., Pasterczyk-Szczurek A., Bigosińska M.

Medical Rehabilitation

|

2018

|

vol. 22(3)

11-19

PL

Wstęp: U dorosłego człowieka mięśnie stanowią średnio około 40% jego masy ciała. Są podstawowym elementem strukturalnym i funkcjonalnym układu mięśniowo-szkieletowego opartego w głównej mierze na kurczliwości ich włókien. Taki stan rzeczy między innymi zapewnia i wywołuje określone w danej sytuacji reakcje motoryczne, wpływa na zachowanie równowagi i balans mięśniowy, sprawność połączeń nerwowo-mięśniowych, a także decyduje o wydolności układu ruchu. Cel pracy: Celem pracy było dokonanie przeglądu piśmiennictwa, dotyczącego oddziaływania zabiegów z wykorzystaniem bodźca wibracyjnego na tkankę mięśniową człowieka. Szczególną uwagę zwrócono na zaobserwowaną poprawę jego właściwości motorycznych po zakończeniu terapii wibracyjnej. Podjęto także próbę przedstawienia możliwie, jak najszerszego zastosowania zabiegów wibracyjnych w różnych stanach chorobowych związanych z funkcjonalnością tkanki mięśniowej, dlatego uwzględniono w prezentowanym przeglądzie badania zróżnicowane pod względem grup docelowych oraz badanych mięśni. Materiał i metody: Analizie poddano piśmiennictwo krajowe i zagraniczne, w którym zostało omówione pozytywne działanie zabiegów wibracyjnych na zdolności motoryczne dorosłego człowieka. Wybrano badania, których autorzy podawali najważniejsze parametry zastosowanego bodźca wibracyjnego takie jak: częstotliwość, amplituda i czas ekspozycji. Analizowano prace z przestrzeni ostatnich 15 lat (nie wliczając części historycznej). Jednak, aż 70% przywołanych badań była opublikowana w ciągu ostatnich 5 lat. Dokonano analizy przedmiotowych danych w następujących bazach: Medline, Embase, Cochrane CENTRAL trials register, ScienceDirect, PubMed, IEEE Xplore, Wiley Online Library. Słowa kluczowe, jakie użyto to: mięśnie, siła, wibracja, WBV. Podsumowanie-Wnioski: Liczne doniesienia wskazują na pozytywny wpływ terapii wibracyjnej na tkankę mięśniową człowieka. Zabiegi te między innymi zapobiegają zanikowi mięśni, a na tej drodze poprawiają lub odtwarzają utracone zdolności motoryczne badanych osób. Zabiegi z wykorzystaniem wibracji mogą być wykonywane przez samych chorych bez szczególnego nadzoru specjalistycznego, urządzenia je wywołujące są proste w obsłudze i nie wymagają znacznego wysiłku fizycznego, co jest niewątpliwą zaletą dla osób starszych i schorowanych oraz sportowców w okresie restytucji. Wydaje się celowym, aby ewentualne przyszłe badania dotyczące możliwości wykorzystania wibracji w różnych stanach chorobowych, w tym obejmujących szeroko rozumianą patologię układu mięśniowo-szkieletowego, skoncentrować na opracowaniu optymalnych parametrów i warunków stosowania zabiegów wibracyjnych, skojarzenia ich z wybranymi jednostkami chorobowymi, opracowania wskazań i przeciwwskazań do ich wykorzystania, a także ustalenia hipotez efektywności podejmowanych działań oraz naukowej ich weryfikacji.

EN

In an adult human, on average, muscles constitute about 40% of their body mass. They are the basic structural and functional elements of the musculoskeletal system based mainly on shrinkage of their fibres. This state, among others, ensures and induces motor reactions defined in a given situation, affects balance and muscle balance, the efficiency of neuromuscular connections, and also decides the efficiency of the motor system. The aim of the work was to review literature regarding the impact of treatments using vibrational stimulus on human muscle tissue. Particular attention was paid to the observed improvement of its motor properties after the completion of t vibrational therapy application. An attempt was also made to present the widest possible use of vibrational procedures in various disease states related to the functionality of muscle tissue, which is why in the present overview, the included research was differentiated in terms of target groups and investigated muscles. The analysis included domestic and foreign literature, in which the positive effect of vibrational treatments on the motor properties of adults was discussed. Studies were selected, the authors of which described the most important parameters of the vibrational stimulus used, such as: frequency, amplitude and duration of exposure. Research work from the last 15 years has been analysed (not including the historical part). However, as many as 70% of the studies referred to have been published in the last 5 years. Data from the following databases was analysed: Medline, Embase, Cochrane CENTRAL trials register, ScienceDirect, PubMed, IEEE Xplore, Wiley Online Library. Key words used: muscles, force, vibration, WBV. Numerous reports indicate the positive effect of vibrational therapy on human muscle tissue. These treatments, among others, prevent muscle atrophy, and in this way, improve or reproduce the lost motor skills of the investigated people. Treatments with the use of vibrations can be performed by the patients themselves without special supervision, the devices that trigger them are easy to use and do not require significant physical effort, which is an undoubted advantage for the elderly and ill patients as well as athletes during the restitution period. It seems wise that any future research regarding the possibility of use of using vibrations in various disease states, including covering the broadly understood pathology of the musculoskeletal system, should focus on the development of optimal parameters and conditions for the use of vibration treatments, associating them with selected disease entities, developing indications and contraindications for their use, as well as determine hypotheses of the effectiveness of undertaken activities and their scientific verification. This article is licensed under a Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International License. null

3

Possible paradox: Muscle stiffness - indispensable or undesirable?

100%

Kuszewski M., Saulicz E., Gnat R.

Physiotherapy

|

2008

|

vol. 16

|

issue 1

92-98

PL

Sztywność mięśnia jest najczęściej określana jako stosunek zmiany jego długości do wielkości siły, w wyniku której owa zmiana zachodzi. Wzrost sztywności tkanki mięśniowej to problem, z którym fizjoterapia styka się coraz częściej. Z jednej strony stanowi ona czynnik decydujący o efektywnej stabilizacji stawu, z drugiej natomiast zwiększa komponentę sił dociskających powierzchnie stawowe do siebie, co po dłuższym czasie może prowadzić do zmian przeciążeniowych i szybszego "zużywania" się chrząstki stawowej. Niniejsza praca przedstawia aktualne poglądy dotyczące zjawiska sztywności, a także podejmuje próbę poszukiwania jej uwarunkowań.

EN

Muscle stiffness is usually described as the ratio of change in muscle length to value of force causing this change. Nowadays, increase in muscle stiffness constitutes a problem that physiotherapy meets more and more often. On one hand it creates a crucial factor enabling effective stabilization of the joint, on the other hand - may accelerate overloading changes due to inevitable increase of compressive forces acting on articular surfaces. The objective of the paper is to present modern views on stiffness phenomenon and undertake a pursuit of factors conditioning it.

4

Patellofemoral Conflict – pathobiomechanical conditions and their consequences for therapy

80%

Lesiak A., Sapuła R., Szpunar P.

Medical Rehabilitation

|

2011

|

vol. 15(2)

28-37

PL

Zespół bólowy rzepkowo-udowy jest jedną z najbardziej powszechnych dolegliwości mięśniowo-szkieletowych. Ból wynika z przeciążenia stawu rzepkowo-udowego. Wśród przyczyn przeciążenia wyróżnia się zmiany w chrząstce stawowej, w kości, zmiany okołostawowe, pozastawowe i ogólnoustrojowe. Łatwość, z jaką ulega przeciążeniom staw kolanowy wynika z jego budowy, ruchomości i braku stabilności. Staw kolanowy jako największy staw ustroju ludzkiego, jest zbudowany z dwóch stawów: udowo-piszczelowego i rzepkowo-udowego. Oba te stawy nie są dopasowane wzajemnie swoimi krzywiznami. Ich zwartość zależy głównie od systemu więzadłowego. Układ mięśniowy również stabilizuje staw kolanowy, chociaż w mniejszym stopniu zapewnia bezpieczeństwo powierzchniom stawowym. Z drugiej strony, mięśnie działając w warunkach statyki i dynamiki, mogą czasem przeciążać powierzchnie stawowe, nawet w warunkach pełnej wydolności zdrowego stawu, doprowadzając do wczesnych zmian zwyrodnieniowo-zniekształcających. Istotą niekorzystnego działania mięśni na staw rzepkowo-udowy jest zaburzenie współdziałania w rozwijaniu siły i szybkości skurczu poszczególnych głów mięśnia czworogłowego (zwłaszcza przyśrodkowej i bocznej), jak równieŜ zakłócenia proporcji wielkości udziału prostowników i zginaczy goleni w stawie kolanowym, przywodzicieli i odwodzicieli oraz rotatorów zewnętrznych i wewnętrznych uda w stawie biodrowym. Zespół rzepkowo-udowy jest poddawany także znacznym obciążeniom w codziennych warunkach, np.: schodzenie schodami, używanie obuwia z wysokimi obcasami, duża aktywność ruchowa, szczególnie podczas biegania. U osób chorych z bolesnym stawem rzepkowo-udowym często bezkrytycznie stosowane są ćwiczenia wzmacniające mięsień czworogłowy uda, dodatkowo naraŜając wspomniany staw na jego przeciążenie i uszkodzenie. Na podstawie analizy wielkości obciążenia powierzchni stawu rzepkowo-udowego i udowo-piszczelowego oraz warunków mechanicznych dla mięśni działających na te stawy, z uwzględnieniem wielkości ramion siły w funkcji kąta stawowego, oraz roli hypomochlionu jakim jest rzepka, oceniono stopień zagrożenia stawu kolanowego. Przedstawiono sposoby postępowania w codziennych czynnościach, używania wkładek ortopedycznych, wyboru właściwego obuwia. Podano przykłady właściwych ćwiczeń wzmacniających poszczególne mięśnie w warunkach zachowania bezpieczeństwa dla stawu rzepkowo-udowego i uczynnienia w tym celu elementów kompensacji wewnętrznej, w układzie otwartego lub zamkniętego łańcucha biokinematycznego kończyny dolnej.

EN

Paellofemoral pain syndrome is one of the most widespread muscular-skeletal disorders. The pain results from an overloading of thepaellofemoral joint. Amongst the causes of overloading are changes in the articular cartilage, in the bone, alterations around and outside the joint as well as systematic changes. The ease with which the knee joint may be subjected to overloading is a result of its construction, mobility, and lack of stability. The knee joint as the biggest joint of the human organism is comprised of two joints: the tibiofemoral and the paellofemoral. Both of these joints are not mutually matched by their curvature. Their compactness depends chiefly on the ligament system. The muscle system equally stabilises the knee joint, while guaranteeing to a lesser degree the safety of the joint surfaces. On the other hand, muscles operating in conditions of equilibrium and dynamics, can, sometimes, overload the joint surface, even given conditions of totally healthy joint workings, this leading to earlier degenerative-disfiguring changes. The essence of this detrimental effect of muscle action on the paellofemoral joint is interactive disturbance in the development of the force and speed of contraction for the individual heads of the quadriceps (particularly the medial and lateral), as equally disruption in the size proportions of shin extensor and flexor participation within the knee joint, of adductors and abductors as well as of the thigh external and internal rotators in the hip joint. Paellofemoral pain syndrome is also subject to significant strain in daily conditions e.g. walking up stairs, wearing high heels, a lot of physical activity particularly when running. In individuals with a painful paellofemoral joint uncritically are employed exercises strengthening the quadriceps thigh muscle, additionally jeopardising the joint in question to being over burdened and consequent damage. On the basis of an analysis of the magnitude of burden of the surface of the paellofemoral and tibiofemoral joint as well as the mechanical conditions for the muscles acting on these joints, taking into consideration the magnitude of the arm forces employed in the functioning of the joint angle, as well as the hypomochlion role that is the knee cap, the degree of threat for the knee joint was evaluated. The means of conducting oneself within daily activities are presented, the use of orthopaedic insoles, the choice of appropriate footwear. Examples of suitable exercises for the strengthening of individual muscles in conditions ensuring the safeguarding of the paellofemoral joint are given with the activating in this aim of elements of external compensation, within the open or closed system of the biokinematic chain of the lower limb.

5

Influence of anxiety on the muscles strength in the leg after ACL reconstruction

80%

Dubaj W., Jarosz A., Hładki W.

Medical Rehabilitation

|

2012

|

vol. 16(4)

13-20

PL

Założenia: Izolowane zerwanie więzadła krzyżowego przedniego kolana ACL jest trzecim co do częstości urazem więzadłowym stawu kolanowego. Postępowanie obejmuje rekonstrukcję i rehabilitację pooperacyjną. Wyniki leczenia ocenia się m.in. na podstawie testów ortopedycznych, badań siły mięśniowej i pomiarów obwodów, porównywanych do nogi przeciwnej. Stan kliniczny operowanego więzadła nie zawsze jest zbieżny z odczuciami pacjenta co do własnego zdrowia. Wpływ na samoocenę zdrowia przez pacjenta i przebieg rehabilitacji ma między innymi nasilenie lęku. Cel: Ocena wpływu predyspozycji do reagowania lękiem na skuteczność rehabilitacji, ocenianej w oparciu o pomiary siły mięśni, po operacyjnym leczeniu przerwanego więzadła krzyżowego przedniego kolana. Materiał i metoda: Badano 201 pacjentów z rozpoznanym zerwaniem więzadła krzyżowego przedniego kolana (113 kobiet i 88 mężczyzn). Wszyscy pacjenci zostali poddani rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego oraz sześciomiesięcznemu leczeniu rehabilitacyjnemu. Do oceny nasilenia lęku jako cechy badanego przed zabiegiem operacyjnym zastosowano Kwestionariusz STAI, a do dwukrotnego badania siły mięśni (tydzień przed i po 6 miesiącach od operacji) zastosowano dynamometr.Wyniki: Badani wykazujący małe nasilenie lęku-cechy (poniżej 3,5 stena) istotnie częściej niż badani wykazujący duże nasilenie lęku-cechy (powyżej 7,5 stena) uzyskiwali po rehabilitacji zwiększenie siły mięśni przywodzicieli stawu biodrowego i prostowników stawu kolanowego, oraz poprawę w teście leg press operowanej kończyny dolnej.Wnioski: Zwiększona predyspozycja do reagowania lękiem może być przyczyną gorszych wyników rehabilitacji pacjentów po operacyjnej rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego. W przypadku pacjentów o nasilonym lęku, rehabilitowanych po operacyjnej rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego, należy rozważyć zastosowanie indywidualnego programu rehabilitacji, uwzględniającego psychoterapię.

EN

Background: The rupture of the anterior cruciate ligament (ACL) constitutes the third most frequent ligament injury of the knee joint. The approach involves its reconstruction and post-operational rehabilitation. The results of treatment are evaluated on the basis of, among other things, orthopaedic tests, tests of muscle strength and circumference measurements when compared to the other leg. The clinical state of the ligament is not always in accordance with the patient’s perceptions as to their state of health. An influence on the self evaluation of health on the part of the patient is brought about by, among other things, an intensification in fear and anxiety.Objective: An evaluation of the influence of a predisposition for an anxiety reaction on the effectiveness of rehabilitation, evaluated in relation to the measurement of muscle strength, following operational treatment of the injured ACL.Materials and Methods: 201 patients (113 women and 88 men) were tested who had a diagnosed of the ACL injury. All the patients were subjected to a reconstruction of the ACL as well as a period of six months of rehabilitation treatment. The STAI questionnaire was used in the evaluation of the trait-anxiety prior to the operational procedure, while twice a dynamometer was used in the testing of muscle strength (a week before and six months after the operation).Results: Those patients displaying a small intensification in trait-anxiety (lower than 3.5) significantly more often than those patients displaying a large intensification in trait-anxiety (over 7.5) gained increased muscle strength following rehabilitation of the hip joint adductor and the extensors of the knee joint, as well as an improvement in the leg press test of the lower limb operated on. Conclusions: An increased predisposition for an anxiety reaction may be the reason for poorer rehabilitation results in patients following an operational reconstruction of the ACL. It may be necessary in the case of patients undergoing rehabilitation after an operational reconstruction of the ACL and who display an intensive anxiety of the said to consider the application of an individual programme of rehabilitation, one incorporating elements of psychotherapy.

Refine search results

3 Medical Rehabilitation

1 Journal of Ultrasonography

1 Physiotherapy

1 2018

2 2012

1 2011

1 2008

1 Bigosińska M.

1 Drakonaki E.

1 Dubaj W.

1 Gnat R.

1 Hładki W.

1 Jarosz A.

1 Kuszewski M.

1 Lesiak A.

1 Pasterczyk-Szczurek A.

1 Pogwizd P.

1 Sapuła R.

1 Saulicz E.

1 Szpunar P.

Elastografia w obrazowaniu ścięgien i mięśni

Effect of vibrational therapy on muscle tissue

Possible paradox: Muscle stiffness - indispensable or undesirable?

Patellofemoral Conflict – pathobiomechanical conditions and their consequences for therapy

Influence of anxiety on the muscles strength in the leg after ACL reconstruction