Search results

Search:
in the keywords: manometria anorektalna

Sort By:

Limit search:

Przydatność manometrii anorektalnej u osób ze stomią przed i po operacji odtworzenia ciągłości przewodu pokarmowego

100%

Zieliński T., Czyżewski P., Szczepkowski M., Zieliński T., Szczepkowski M.

Polish Journal of Surgery

2016

vol. 88(1)

1-10

Operacja odtworzenia ciągłości przewodu pokarmowego jest kolejną interwencją chirurgiczną u danego chorego, co bezpośrednio przekłada się na wzrost ryzyka powikłań śród- i pooperacyjnych. Dlatego tak ważna jest odpowiednia kwalifikacja do operacji przywrócenia ciągłości przewodu pokarmowego między innymi pod kątem wydolności i sprawności aparatu zwieraczowego odbytu. Celem pracy była ocena wpływu przywrócenia drogi fizjologicznego wypróżniania się na funkcję zwieraczy oraz obserwacja parametrów manometrii anorektalnej u pacjentów przed i po operacji odtworzenia ciągłości przewodu pokarmowego. Materiał i metodyka. Do badania włączono 29 chorych zakwalifikowanych do odtworzenia ciągłości przewodu pokarmowego, z czego kobiety stanowiły 12, a mężczyźni 17 osób. Średnia wieku badanej grupy to 62 lata. U wszystkich chorych wykonano manometrię anorektalną zarówno przed operacją, jak i miesiąc i trzy miesiące po operacji. Średni czas posiadania stomii to 12 mies. Wyniki. Spoczynkowe ciśnienia w kanale odbytniczym w trzy miesiące po przywróceniu ciągłości przewodu pokarmowego wzrosło o 30,4%. Maksymalne skurczowe ciśnienie w kanale odbytniczym wzrosło o 22,2%. Wartość odbytniczo-odbytowego odruchu hamowania (RAIR) zmniejszyła się o 19,2%. Długość strefy podwyższonego ciśnienia w kanale odbytniczym wzrosła o 27%. Wyniki badania progów wisceralnego czucia odbytniczego zmniejszyły się odpowiednio o 23,3% dla progu czucia i o 14,4% do progu parcia. Wnioski. Odtworzenie ciągłości przewodu pokarmowego poprawia czynność aparatu zwieraczowego odbytu, co jest widoczne w parametrach manometrii anorektalnej. Przywrócenie pasażu poprawia czynność zwieraczy, a zmiany te są istotne statystycznie.

Graciloplastyka, elektrostymulacja, elektromiografia. Implikacje kliniczne zjawisk elektrofizjologicznych zachodzących w neo-zwieraczu wytworzonym z mięśnia smukłego

100%

Romaniszyn M., Wałęga P.

Polish Journal of Surgery

2016

vol. 88(2)

117-131

Celem pracy było porównanie zjawisk elektrofizjologicznych zachodzących w transponowanym w dno miednicy mięśniu smukłym uda, poddawanym ciągłej elektrostymulacji wszczepionym stymulatorem lub regularnej stymulacji urządzeniem zewnętrznym, jak również odległych wyników czynnościowych przeprowadzonych zabiegów. Materiał i metodyka. Włączono do analizy łącznie 27 pacjentów. Grupa badana składała się z 7 pacjentów po zabiegu graciloplastyki dynamicznej, 11 pacjentów po graciloplastyce z następową stymulacją przezodbytową, 4 pacjentów po graciloplastyce ze stymulacją przezskórną, oraz 5 pacjentów po graciloplastyce bez stymulacji. We wszystkich grupach wykonano powierzchniowe badania elektromiograficzne pętli transponowanego mięśnia smukłego, zapisy u każdego chorego porównywano z zapisem znad mięśnia smukłego pozostawionego na udzie. Ponadto, każdy badany przebył ocenę rezultatów czynnościowych zabiegu, jak również anorektalne badania manometryczne. Wyniki. W badaniu elektromiograficznym częstotliwość potencjałów czynnościowych jednostek motorycznych mięśnia smukłego uda w położeniu in situ wynosiła średnio 64 Hz, a po transpozycji i okresie stymulacji mięśnia – średnio 62 Hz. Nie stwierdzono zatem istotnych statystycznie różnic w częstotliwości potencjałów czynnościowych przed i po zabiegu w żadnej z analizowanych grup, ani też pomiędzy grupami o różnych metodach stymulacji (p>0,05). Stwierdzono natomiast istotną korelację między rezultatem klinicznym po zabiegu graciloplastyki a średnią amplitudą sygnału EMG znad transponowanego mięśnia, oraz między amplitudą sygnału EMG transponowanego mięśnia a ciśnieniem podstawowym w kanale odbytniczym. W ocenie pozostałych parametrów manometrycznych nie stwierdzono istotnych zależności. Wnioski. Pomimo zastosowania różnych metod stymulacji w przebiegu pooperacyjnym, w tym kosztownych wszczepialnych stymulatorów, nie zaobserwowano różnic w funkcjonowaniu transponowanego mięśnia smukłego na poziomie elektrofizjologicznym w porównaniu do mięśnia pozostawionego in situ. Nie wykazano również w niniejszym badaniu przewagi graciloplastyki dynamicznej nad stymulacją mięśnia drogą przezodbytową lub przezskórną.

Refine search results

2 Polish Journal of Surgery

2 2016

1 Czyżewski P.

1 Romaniszyn M.

1 Szczepkowski M.

1 Wałęga P.

1 Zieliński T.

Search results

Przydatność manometrii anorektalnej u osób ze stomią przed i po operacji odtworzenia ciągłości przewodu pokarmowego

Graciloplastyka, elektrostymulacja, elektromiografia. Implikacje kliniczne zjawisk elektrofizjologicznych zachodzących w neo-zwieraczu wytworzonym z mięśnia smukłego