Ultrasonography, which usually constitutes an initial imaging method of the gallbladder, liver and bile ducts diseases, allows for final diagnosis or determines another diagnostic step. The continuously progressing technological advancement forces to broaden the indications for ultrasound diagnostics and enables easier and more precise imaging of the tested structures. Performing the examination in accordance with current standards allows for the optimization of the sensitivity and specificity parameters of ultrasound examinations in the diagnosis of the liver, gallbladder and bile ducts pathologies as well as minimizes the probability of error-making. This article presents a recommended liver, gallbladder and bile ducts ultrasound technique which indicates an optimal positioning of the patient for the exam as well as the sites of the ultrasound transducer application. Minimum technical parameters of the apparatus have been specified with respect to the requirements of modern ultrasound techniques which enable imaging with the use of contrast agents and elastography. Furthermore, the article proposes a standard exam description containing essential patient-related data and provides required ultrasound evaluation parameters for the tested organs. Attention has been drawn to the appropriate manner of preparing the patient for the examination and the features of the tested structures have been presented. The article also contains a brief description of the liver, gallbladder and bile ducts diseases which are most often diagnosed by ultrasound examinations. Moreover, the use of elastography as well as contrast-enhanced examinations in the diagnostics of fibrosis and focal changes in the liver have been discussed. This article has been prepared on the basis of the Ultrasound Examination Standards of the Polish Ultrasound Society (2011) and updated with reference to the latest findings in pertinent literature.
PL
Ultrasonografia jest zwykle wyjściową metodą obrazowania chorób pęcherzyka żółciowego, wątroby i dróg żółciowych, pozwalającą na ustalenie ostatecznego rozpoznania lub determinującą dalszy tor diagnostyczny. Stale postępujący rozwój technologiczny wymusza poszerzanie wskazań do diagnostyki ultrasonograficznej i ułatwia precyzyjne obrazowanie ocenianych struktur. Wykonanie badania zgodnie z obowiązującymi standardami pozwala na optymalizację parametrów czułości i swoistości ultrasonografii w rozpoznawaniu patologii wątroby, pęcherzyka żółciowego, dróg żółciowych i minimalizuje prawdopodobieństwo popełniania błędów. W pracy przedstawiono zalecaną technikę wykonywania badania ultrasonograficznego wątroby, pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych, wskazując na optymalne ułożenie pacjenta do badania i miejsce przyłożenia głowicy ultrasonograficznej. Określono minimalne parametry techniczne aparatury, uwzględniając wymagania nowoczesnych technik ultrasonograficznych, umożliwiających badania z wykorzystaniem środków kontrastowych i elastografii. Ponadto zaproponowano w niej standard opisu badania zawierający niezbędne dane dotyczące pacjenta i wymagane parametry oceny ultrasonograficznej badanych narządów. Zwrócono uwagę na właściwy sposób przygotowania pacjenta do badania oraz przedstawiono cechy prawidłowej budowy ocenianych struktur. W artykule zamieszczono także krótką charakterystykę najczęściej rozpoznawanych ultrasonograficznie chorób wątroby, pęcherzyka i dróg żółciowych. Ponadto omówiono zastosowanie elastografii i badań z użyciem środków kontrastujących w diagnostyce włóknienia oraz zmian ogniskowych w wątrobie. Praca została przygotowana na podstawie Standardów badań ultrasonograficznych Polskiego Towarzystwa Ultrasonograficznego (2011) i zaktualizowana w oparciu o najnowsze doniesienia z piśmiennictwa.
Ultrasonography is the most widespread imaging technique used in the diagnostics of the pathologies concerning the organs in the abdominal cavity. Similarly to other diagnostic tools, errors may occur in ultrasound examinations. They generally result from inappropriate techniques, which do not conform to current standards, or erroneous interpretation of obtained images. A significant portion of mistakes is caused by inappropriate quality of the apparatus, the presence of sonographic imaging artifacts, unfavorable anatomic variants or improper preparation of the patient for the examination. This article focuses on the examiner-related errors. They concern the evaluation of the liver size, echostructure and arterial and venous vascularization as well as inappropriate interpretation of the liver anatomic variants and the vascular and ductal structures localized inside of it. Furthermore, the article presents typical mistakes made during the diagnosis of the most common gallbladder and bile duct diseases. It also includes helpful data concerning differential diagnostics of the described pathologies of the liver, gallbladder and bile ducts. The article indicates the most frequent sources of mistakes as well as false negative and false positive examples which result from these errors. What is more, the norms used in the liver, gallbladder and bile duct evaluations are presented as well as some helpful guidelines referring to the exam techniques and image interpretation, which allows for reducing the error-making risk. The article has been prepared on the basis of the report published in 2005 by the Polish experts in the field of ultrasonography and extended with the latest findings obtained from the pertinent literature.
PL
Ultrasonografia jest najbardziej rozpowszechnioną techniką obrazowania w diagnostyce chorób narządów jamy brzusznej. Podobnie jak w przypadku innych narzędzi diagnostycznych badanie ultrasonograficzne obarczone jest ryzykiem popełniania błędów. Na ogół wiążą się one z niewłaściwą techniką wykonywania badania, niezgodną z obowiązującymi standardami, bądź mylną interpretacją uzyskiwanego obrazu. Znaczna część popełnianych pomyłek wynika także z nieodpowiedniej jakości stosowanego sprzętu, z obecności artefaktów obrazowania ultrasonograficznego, niekorzystnych warunków anatomicznych lub z niewłaściwego przygotowania chorego do badania. W niniejszej pracy skoncentrowano się na błędach zależnych od badającego. Dotyczą one oceny wymiarów wątroby, jej echostruktury oraz unaczynienia tętniczego i żylnego, niewłaściwej interpretacji wariantów anatomicznych wątroby, położonych w niej struktur naczyniowych i przewodowych. Ponadto przedstawiono typowe pomyłki pojawiające się w trakcie prowadzenia diagnostyki najczęstszych chorób pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych. W pracy zawarto przydatne dane dotyczące diagnostyki różnicowej opisywanych patologii wątroby, pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych. Wskazano najczęstsze źródła popełnianych pomyłek i przykłady wynikających z nich wyników fałszywie dodatnich i ujemnych. Poza tym przedstawiono zakresy norm stosowanych w ocenie wątroby, pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych oraz zawarto przydatne wskazówki dotyczące techniki badania, interpretacji uzyskiwanego obrazu, pozwalające zminimalizować ryzyko popełnienia pomyłek. Artykuł został przygotowany na podstawie opracowania opublikowanego przez polskich ekspertów z dziedziny ultrasonografii w 2005 roku i pogłębiony o najnowsze doniesienia z piśmiennictwa.
Pregnancy is a physiologic state, however pregnant women often require diagnosis and treatment of serious gastrointestinal tract disorders (GI) which are some of the most frequent complaints during pregnancy. Some women have GI disorders that are unique to pregnancy. Other pregnant patients present with chronic GI disorders that require special consideration during this period. Understanding the presentation and prevalence of various GI disorders is necessary to optimize care for these patients. Pregnancy has little effect on gastrointestinal secretion or absorption, but it has a major effect on gastrointestinal motility. Pregnancy‑related changes in motility are present throughout the gastrointestinal tract and are related to increased levels of female sex hormones. In addition, the enlarging uterus displaces bowel, which can affect the presentation of common omplaints such us constipation. Knowledge of the gastrointestinal adaptation to pregnancy is necessary for accurate interpretation of laboratory tests, as well as imaging studies in the gravid patient. Endoscopy is rarely required during pregnancy. The potential risks of endoscopy during pregnancy include foetal hypoxia due to sedative drugs and exposure to radiation. There is no evidence that endoscopy precipitates premature labour, and studies in this area have concluded that endoscopy during pregnancy is generally safe. There should be a strong indication for the procedure, which should be deferred whenever possible to the second trimester. Procedures should be performed without any sedation, or with the lowest dose of sedative medication. Radiation exposure should be kept to a minimum. Support should be obtained from specialists in obstetrics and anaesthesia.
PL
Chociaż ciąża jest stanem fizjologicznym, to jednak kobiety ciężarne często wymagają diagnostyki i leczenia z powodu poważnych zaburzeń ze strony przewodu pokarmowego. Zwykle są one najczęściej zgłaszanymi dolegliwościami klinicznymi w przebiegu ciąży. U części kobiet pojawiają się zaburzenia specyficzne dla ciąży. Inne ciężarne, z przewlekłymi chorobami przewodu pokarmowego, wymagają specjalnego postępowania w tym okresie. Zrozumienie przebiegu i chorobowości różnorodnych zaburzeń przewodu pokarmowego jest niezbędne, by zoptymalizować opiekę nad tymi pacjentkami. Ciąża ma niewielki wpływ na wydzielanie i wchłanianie, ale wpływa istotnie na motorykę przewodu pokarmowego. Te zaburzenia motoryki są związane z podwyższonym stężeniem żeńskich hormonów płciowych. Dodatkowo powiększająca się macica przemieszcza jelita, co jest przyczyną powszechnych dolegliwości, jakimi są zaparcia. Wiedza na temat mechanizmów adaptacyjnych przewodu pokarmowego w czasie ciąży umożliwia prawidłową interpretację testów laboratoryjnych i badań obrazowych u ciężarnych. Rzadko konieczne jest wykonywanie badań endoskopowych w ciąży. Potencjalne ryzyko wynikające z endoskopii to niedotlenienie płodu powodowane lekami sedatywnymi oraz ekspozycja na promieniowanie rentgenowskie. Nie stwierdzono, by badania endoskopowe wywoływały wcześniejsze porody, a obserwacje potwierdzają, że endoskopia w czasie ciąży jest generalnie bezpieczna, przy zachowaniu określonych standardów. Badania powinno się wykonywać w przypadku mocnych wskazań, jeśli to możliwe – w drugim trymestrze ciąży. Procedury najlepiej wykonywać bez sedacji lub z użyciem najmniejszych dawek leków, minimalizując czas ekspozycji na fluoroskopię, optymalnie w obstawie anestezjologicznej i położniczej.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.