Search results

1

Ewolucja czy rewolucja w terapii nabytej niewydolności rąbka rogówki: Holoclar® – nowy lek zawierający komórki macierzyste nabłonka rogówki

100%

Dobrowolski D., Wowra B., Wróblewska-Czajka E., Krysik K., Grolik M., Wylęgała E.

|

issue 3

137-141

EN

Treatment of corneal limbal insufficiency has entered a new stage. The cells from the culture were used in the therapy. The tissue produced in the laboratory contains stem cells of the corneal epithelium obtained from the limbal zone. With this technology, replacing the pathological tissue with the cultured epithelium gives its constant renewal, as it happens under physiological conditions. Only 2 mm2 of the corneal limbus is needed to initiate the culture, the harvested cells produce a normal multilamellar, stratified epithelium, that also contains a population of stem cells. Long-term observations confirm that this method can permanently maintain the epithelial surface of the cornea.

PL

Leczenie niewydolności rąbka rogówki wkroczyło w nowy etap. W terapii zastosowano komórki pochodzące z hodowli. Tkanka uzyskana w laboratorium zawiera komórki macierzyste nabłonka rogówki pozyskane ze strefy rąbkowej. Dzięki temu zastąpienie hodowanym nabłonkiem patologicznych tkanek zapewnia jego stałą odnowę, tak jak dzieje się to w warunkach fizjologicznych. Do inicjacji hodowli wystarczy zaledwie 2 mm2 rąbka rogówki; pobrane komórki wytwarzają prawidłowy wielowarstwowy nabłonek, który zawiera też pulę komórek macierzystych. Odległe obserwacje potwierdzają, że z zastosowaniem tej metody można trwale odtwarzać powierzchnię nabłonkową rogówki.

2

Wysoka ekspresja CD133 – markera komórek macierzystych do predykcji agresywnego klinicznie typu raka jelita grubego

100%

Kostovski O., Antovic S., Trajkovski G., Kostovska I., Jovanovic R., Jankulovski N.

Polish Journal of Surgery

|

2020

|

vol. 92(3)

9-14

PL

Wstęp: Rak jelita grubego (RJG) jest jednym z najczęstszych nowotworów złośliwych na świecie. Markery komórek macierzystych raka (KMR) wiążą się z agresywnymi typami nowotworów i złym rokowaniem. Cel: Celem pracy była ocena ekspresji CD133 i skorelowanie jej z przyszłością kliniczno-patologiczną u pacjentów z RJG. Materiał i metody: Badaniami objęto dziewięćdziesięciu pacjentów z RJG, którzy w latach 2012–2017 poddali się leczniczej resekcji chirurgicznej w Klinice Uniwersyteckiej Chirurgii Trawiennej w Skopje, w Macedonii Północnej. Próbki guza analizowano najpierw standardowymi metodami histopatologicznymi, a następnie badano immunohistochemicznie ekspresję CD133. Poziom ekspresji CD133 został sklasyfikowany półilościowo. Niską wartość dodatnią zdefiniowano jako dodatnią immunoreaktywność w <50% gruczołów z guzem, a wysoką wartość dodatnią jako dodatnią immunoreaktywność w ≥50% gruczołów z guzem. Ponadto dokonano retrospektywnego przeglądu kliniczno-patologicznego przyszłości pacjentów. Wyniki: Wysoką ekspresję CD133 stwierdzono w 47,8% w próbkach RJG pacjentów. U 69,6% osób z przerzutami w narządach trzewnych zaobserwowano wysoką ekspresję CD133. Stwierdzono istotne statystycznie różnice w ekspresji CD133 między: pacjentami z i bez zmian przerzutowych trzewnych (p = 0, 0153), pacjentami z różnymi kategoriami T (p = 0,0119), stanem N (p = 0,0066) i różnicowaniem G (p = 0,0115). Nasze wyniki wykazały, że największy wpływ na ekspresję CD133 ma stadium choroby (p < 0,00001). Wnioski: Wysoka ekspresja CD133 jest przydatnym markerem do przewidywania klinicznie agresywnego typu RJG i może być rutynowo stosowana w standardowej diagnostyce patologicznej.

3

Terapia komórkowa w schorzeniach zwyrodnieniowych siatkówki – nadzieje i zagrożenia

100%

Machalińska A.

OphthaTherapy

|

2020

|

vol. 7

|

issue 1

30-35

EN

Currently, for many retinal degenerative diseases there is no effective treatment based on disease etiology. Neurotrophic factors secreted by the applied cells are responsible for improved morphology and function of degenerative retina. Moreover, these cells present immunomodulatory effect and reduce the inflammatory response of the damaged tissue. The best effect is obtained at the initial stage of the disease. Despite promising preliminary results, cell therapy requires further investigation to evaluate its efficacy and long-term safety. It is worth to underline that cell therapy should be conducted only as part of free clinical trials in certified research centers after obtaining the patient's informed consent for treatment

PL

Obecnie brakuje skutecznego leczenia przyczynowego wielu chorób degeneracyjnych siatkówki. Za poprawę morfologii i funkcji degenerującej siatkówki odpowiadają czynniki neurotroficzne wydzielane przez aplikowane komórki, które wykazują dodatkowo wpływ immunomodulujący i redukują odpowiedź zapalną uszkodzonej tkanki. Najlepsze efekty uzyskuje się w początkowym stadium zaawansowania choroby. Pomimo obiecujących wstępnych wyników terapia komórkowa wymaga dalszych badań oceniających jej skuteczność i długoterminowe bezpieczeństwo. Ponadto powinna być prowadzona tylko w ramach bezpłatnych badań klinicznych w certyfikowanych ośrodkach naukowo-badawczych po uzyskaniu świadomej zgody pacjenta na leczenie.

4

Stanowisko grupy ekspertów na temat aktualnej praktyki i perspektyw leczenia złożonych przetok okołoodbytniczych w przebiegu choroby Leśniowskiego-Crohna

88%

Banasiewicz T., Eder P., Rydzewska G., Reguła J., Dobrowolska A., Durlik M., Wallner G.

Polish Journal of Surgery

|

2019

|

vol. 91(1)

38-46

PL

Przetoki okołoodbytnicze w przebiegu choroby Leśniowskiego-Crohna (ChLC) stanowią istotny problem w tej grupie chorych. Obserwuje się je u zdecydowanej większości pacjentów z zajęciem przez proces zapalny odbytnicy. Przetoki okołoodbytnicze w ChLC stanowią duże wyzwanie diagnostyczne i terapeutyczne z uwagi na nasilone objawy kliniczne oraz gorsze rokowanie niż w przypadku przetok pochodzenia odkryptowego. Warunkiem wdrożenia skutecznego leczenia przetok okołoodbytniczych w przebiegu ChLC jest prawidłowa diagnostyka, która określi anatomię przetok, obecność potencjalnych zwężeń i stanu zapalnego w obrębie przewodu pokarmowego. Leczenie przetok okołoodbytniczych jest trudne i wymaga ścisłej współpracy chirurga kolorektalnego z gastroenterologiem. Połączenie leczenia operacyjnego z farmakologicznym jest skuteczniejsze niż samo leczenie chirurgiczne, a także niż sama farmakoterapia. W leczeniu zachowawczym niewielkie znaczenie mają aminosalicylany czy steroidy, znajdują natomiast zastosowanie chemioterapeutyki, antybiotyki oraz tiopuryny. Największą skuteczność wykazują przeciwciała neutralizujące TNF-alfa, jak m.in. infliksymab (IFX), adalimumab (ADA) czy certolizumab (CER). Leczenie chirurgiczne może mieć charakter doraźny – w takich sytuacjach zalecane są zabiegi drenażowe, najczęściej z pozostawieniem luźnego setonu. Zabiegi planowe polegają na wycięciu przetok (przetoki proste) lub wykonaniu procedur bardziej złożonych, takich jak przemieszczenie płatów błony śluzowej czy podwiązanie międzyzwieraczowej części kanału przetoki. Działania chirurgiczne mogą być wspomagane techniką wideo (video-asssisted anal fistula treatmnet; VAAFT) czy zastosowaniem terapii podciśnieniowej. W skrajnych przypadkach konieczne może być wyłonienie stomii. W leczeniu przetok okołoodbytniczych stosowane są również kleje oraz tzw. zatyczki. Duże nadzieje wiąże się z wprowadzeniem do praktyki klinicznej komórek macierzystych, czyli podawaniem multipotencjalnych komórek linii niehematopoetycznej w okolicę przetok w celu indukcji zjawiska immunomodulacji i gojenia tkankowego.

5

Zastosowanie komórek macierzystych w leczeniu cukrzycy

75%

Nowak D., Klakla K., Fatyga E., Błażelonis A.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2012

|

vol. 66

|

issue 5

71-76

EN

Immunomodulatory features, unlimited possibilities of self-renewal, multidirectional diff erentiation, the ability to selectively migrate to the injury site – these are the features of stem cells which allow them to be seen as a promising therapeutic tool. The study shows the division of stem cells on the basis of their ability to diff erentiate and origin, the source of their acquisition and the possible therapeutic eff ect on diabetes and its organ complications. The safety aspects as well as the limitations of the analysed methods are discussed.

PL

Właściwości immunomodulacyjne, nieograniczone możliwości samoodnawiania, wielokierunkowe różnicowanie oraz zdolność selektywnej migracji do miejsca uszkodzeń – to cechy komórek macierzystych, pozwalające postrzegać je jako obiecujące narzędzie terapeutyczne. W pracy omówiono podział komórek macierzystych ze względu na zdolność różnicowania i pochodzenie, źródła ich pozyskiwania oraz możliwy efekt terapeutyczny w cukrzycy i jej powikłaniach narządowych. Analizowano również aspekty bezpieczeństwa oraz ograniczenia omawianej metody.

6

Charakterystyka komórek macierzystych występujących w łożysku ludzkim

75%

Smorzyk K.

|

issue 5-6

80-89

EN

Such a large organ as human placenta could be potentially a very effi - cient source of stem cells. In addition, taking of this organ is not invasive and controversial process. Isolation of cells from diff erent layers of the placenta is divided into several stages. From fetal part of human placenta hAEC (human amniotic epithelial cells), hAMSC (human amniotic mesenchymal stromal cells), hCMSC (human chorionic mesenchymal stromal cells) and hCTC (human chorionic trophoblastic cells) can be isolated. Among these cells are present stem cells, which are characterized by pluripotency. Stem cells derived from placenta express markers specifi c for embryonic stem cells (SSEA-3, SSEA-4, TRA1-60, TRA1-81), and they have the ability to diff erentiate towards cells representing three germ layers: mesoderm, endoderm and ectoderm, for example: adipocytes, osteoblasts, chondrocytes, endotheliocytes, skeletal muscle cells, cardiomyocytes, neurons, glial cells, pancreatic cells and hepatocytes. Cells isolated from human placenta are also characterized by low immunogenicity and tumorigenicity after implantation to the animals. Placenta-derived stem cells seem to be valuable population of cells for regenerative medicine and in a treatment of terminal diseases.

PL

Potencjalnie, tak duży narząd jak łożysko ludzkie powinien być wydajnym źródłem komórek macierzystych. Pobieranie łożyska nie budzi kontrowersji. Izolacja komórek z poszczególnych warstw tego narządu jest procesem kilkuetapowym. Z części płodowej łożyska ludzkiego wyizolowano: komórki nabłonka owodni (hAEC), mezenchymalne komórki podścieliska owodni (hAMSC), mezenchymalne komórki podścieliska kosmówki (hCMSC) oraz komórki trofoblastu kosmówki (hCTC). Wśród tych komórek wykazano obecność komórek macierzystych posiadających cechy pluripotencjalności. Pochodzące z łożyska komórki macierzyste wykazują ekspresję markerów specyfi cznych dla embrionalnych komórek macierzystych (SSEA-3, SSEA-4, TRA1-60, TRA1-81), a także mają zdolność do różnicowania się w kierunku komórek reprezentujących trzy listki zarodkowe: mezodermę, endodermę i ektodermę, np. do adipocytów, osteoblastów, chondrocytów, endoteliocytów, komórek mięśnia szkieletowego, kardiomiocytów, neuronów, komórek glejowych, komórek trzustki i hepatocytów. Komórki izolowane z łożyska ludzkiego charakteryzują się niską immunogennością i nie wykazują tendencji do transformacji nowotworowej po przeszczepieniu zwierzętom doświadczalnym. Komórki macierzyste pochodzące z łożyska ludzkiego wydają się wartościową populacją komórek dla medycyny regeneracyjnej oraz w leczeniu wielu chorób, do tej pory nieuleczalnych.

7

Komórki macierzyste w leczeniu złożonych przetok okołoodbytniczych w przebiegu choroby Crohna

75%

Borycka-Kiciak K., Pietrzak A., Kielar M., Tarnowski W.

Polish Journal of Surgery

|

2020

|

vol. 92(1)

38-47

PL

Leczenie przetok okołoodbytniczych w przebiegu choroby Crohna jest wymagające i obarczone wysokim odsetkiem niepowodzeń, co zmusza klinicystów do poszukiwania nowych, skuteczniejszych metod terapeutycznych. Jedną z takich opcji jest miejscowe zastosowanie mezenchymalnych komórek macierzystych pochodzących z tkanki tłuszczowej. Dzięki swojej multipotencjalności i wielokierunkowemu mechanizmowi działania wspomniane komórki stanowią obiecujące narzędzie małoinwazyjnego zaopatrywania złożonych przetok okołoodbytniczych, niereagujących na dotychczasowe leczenie, o dużej skuteczności i korzystnym profilu bezpieczeństwa. Niniejsza praca prezentuje aktualną wiedzę na temat mechanizmów działania i sposobu wykorzystania mezenchymalnych komórek macierzystych w leczeniu przetok okołoodbytniczych, a także wyniki skuteczności i bezpieczeństwa ich zastosowania w leczeniu okołoodbytniczej choroby Crohna na podstawie dostępnej literatury.

8

Zastosowanie komórek macierzystych w leczeniu pacjentów z chorobą Parkinsona

63%

Rieske P.

|

issue 4

232-241

EN

This review shows current progress in stem cell therapy of Parkinson disease. Article depicts strategies of stem cell therapy, discusses results of trials performed to treat Parkinson disease, describes experience of author in preparing cells for patients with Parkinson disease, and presents potential danger of stem cell therapy. Several strategies of stem cell therapies are presented. Strategies are divided in to: physiological, physiologicallybiotechnological and biotechnological. Physiological strategy includes: use of neural stem cells, and Ratajczak concept. Plasticity (transdifferentiation), is considered as approach physiologically-biotechnological. Biotechnological strategy includes: cloning and reprogramming. Article shows opinions of authorities working on Parkinson disease stem cells therapy, briefly discusses trials of Hauser et al., Hegel et al., Brundin et al., Freed et al., and Olanow et al. Clues coming from these trials, for future use of stem cells derivatives, in the treatment of Parkinson disease are presented. Hints coming from works on Parkinson disease animals models, are also included. Moreover author presents his own experience in preparing cells potentially useful in Parkinson disease treatment, which is use of fibroblasts and neural stem cells. Finally possible dangerous consequences of stem cells therapy, such as risk of cancers development, are shown. Stem cell therapy appears as progressing, but in author opinion there is no final conclusion to say if it will work very efficiently or not.

PL

W ostatnim czasie dokonał się istotny postęp w terapii komórkowej choroby Parkinsona. W niniejszym artykule przedstawiono strategie dotyczące terapii komórkowej, opisano wyniki prób klinicznych, przedstawiono także doświadczenia autora w przygotowaniu komórek dla osób z chorobą Parkinsona oraz uwypuklono niebezpieczeństwa, jakie mogą wynikać ze stosowania terapii komórkowej. Zaprezentowano takie strategie terapii komórkowej, jak: strategia fizjologiczna, strategia fizjologiczno-biotechnologiczna i strategia biotechnologiczna. W ramach strategii fizjologicznej ujęto zastosowanie neuralnych komórek macierzystych i koncepcję Ratajczaka. Plastyczność (transróżnicowanie) jest rozpatrywana jako podstawa strategii fizjologiczno-biotechnologicznej. Strategia biotechnologiczna to klonowanie i reprogramowanie. W artykule zaprezentowano także opinie autorytetów na temat skuteczności terapii komórkowej w leczeniu pacjentów z chorobą Parkinsona oraz krótko opisano próby kliniczne, którymi niezależnie od siebie kierowali: Hauser, Hegel, Brundin, Freed i Olanow. Przedstawiono również implikacje ich dokonań badawczych dla przyszłych prób wykorzystania komórek macierzystych w terapii osób z chorobą Parkinsona, jak również wyniki badań nad zwierzętami z eksperymentalnie wywołanym parkinsonizmem. Autor prezentuje ponadto wyniki własnych doświadczeń w przygotowywaniu komórek potencjalnie użytecznych w leczeniu pacjentów z chorobą Parkinsona oraz omawia istotne zagrożenia związane ze stosowaniem terapii komórkowej (takie jak choroba nowotworowa). Terapia komórkowa rozwija się, jednak w odczuciu autora niniejszego artykułu nie ma pewności, czy będzie ona naprawdę skuteczną.

9

Molekularna charakterystyka nowotworowych komórek macierzystych i progenitorowych rdzeniaka

63%

Zakrzewska M., Liberski P. P.

Aktualności Neurologiczne

|

2011

|

vol. 11

|

issue 2

91-95

EN

Medulloblastoma is the most common type of embryonal tumours in paediatric population. Recently, on the basis of modern molecular analyses comprising gene expression profiling several molecular subtypes of that tumour were described. One of the conclusions from such studies is plausible different cellular origin of medulloblastoma with various molecular profiles. Up to now two main origins of precursors were proposed for this type of tumour, external granule layer (EGL) and cerebellar ventricular zone (CVZ). Recently other structures containing such cells (white matter of the cerebellum, rhombic lip, Bergmann glia) were also identified. Neural stem cells and/or progenitors existing within those regions have capacity to self-renew, multilineage differentiation and tendency to neurosphere formation. Molecular alterations of precursor cells can transform them into tumour stem cells (TSC). TSC, like normal stem cells frequently expresses CD133 protein, what was observed also in medulloblastoma. Moreover, CD133-negative cells without neurosphere- like formation were also detected. Expression of ATOH1 gene was proposed for identification of this type of cells. Among other markers of TSC in medulloblastoma, expression of FUT4, CXCR4, NGFR, CALB1, OTX2, SOX2 and SOX9 genes was mentioned. Proper identification of tumour stem cells and progenitor cells in this high grade tumour may become useful for individualizing of the therapy in children with medulloblastoma.

PL

Rdzeniak (medulloblastoma, MB) jest w populacji dziecięcej najczęstszym nowotworem ośrodkowego układu nerwowego (OUN) pochodzenia zarodkowego. W ostatnich latach, głównie w oparciu o profilowanie genomowe, wyróżniono kilka podtypów molekularnych tego nowotworu, co wskazuje na jego niejednorodne pochodzenie komórkowe. Głównymi źródłami komórek prekursorowych rdzeniaka są zewnętrzna warstwa ziarnista móżdżku (external granular layer, EGL) oraz komórki warstwy okołokomorowej (cerebellar ventricular zone, CVZ). Wśród innych struktur mogących je zawierać wymienia się istotę białą móżdżku, dół równoległoboczny oraz glej gwiaździsty Bergmanna. Neuralne komórki macierzyste i/lub progenitorowe obecne w tych obszarach charakteryzują zachowanie zdolności do samoodnowy i wielokierunkowego różnicowania oraz zdolność do tworzenia neurosfer. Zachodzące w nich zmiany molekularne przyczyniają się do ewolucji w kierunku nowotworowych komórek macierzystych (tumuor stem cells, TSC). Jedną z cech większości nowotworowych komórek macierzystych jest dodatni odczyn na obecność białka CD133, obserwowany także w pewnej populacji komórek rdzeniaka. Ponadto w utkaniu rdzeniaka stwierdza się obecność komórek CD133-negatywnych zachowujących właściwości nowotworowych komórek macierzystych, ale pozbawionych zdolności do tworzenia neurosfer. Markerem ich obecności w rdzeniaku miałaby być ekspresja genu ATOH1. Wśród innych molekularnych czynników identyfikujących nowotworowe komórki macierzyste w tym nowotworze wymieniano produkty białkowe genów FUT4, CXCR4, NGFR, CALB1, OTX2, SOX2 i SOX9. Właściwa identyfikacja nowotworowych komórek macierzystych i/lub progenitorowych stanowi podstawę do definiowania nowych celów terapeutycznych i ukierunkowanego leczenia dzieci z tym wysoce złośliwym nowotworem.

10

Contemporary procedures for age-related macular degeneration

63%

Kubiaczyk M., Misiuk-Hojło M.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2016

|

vol. 70

1-8

EN

Age-related macular degeneration (AMD) is a degenerative disease of the macula which leads to central vision loss in people aged 50 and older. The early stages of AMD are characterized by the occurrence of drusen and retinal pigment epithelium abnormalities in the posterior pole of the retina. In the late atrophic and exudative stages of AMD, geographical atrophy and choroidal neovascularization are observed. The pathogenesis (etiology) of the disease is still unknown due to its multifactorial mechanism. Age, sex, race, genetic predispos ition, UVexposure, cardiovascular disease, smoking and antioxidant deficiency are considered as the risk factors. Causal treatment is not known. In properly selected cases, laser photocoagulation, photodynamic therapy, thermotherapy treatment, intravitreal injection of antivascular endothelial growth factor drugs and surgical treatment are recommended. There is a vision-improving implantable device for patients with end-stage AMD already in use in the USA. In addition, in clinical trials there are preparations for topical use together with therapy that uses stem cells. During the last two decades, extensive research has led to significant advances in both the diagnosis and treatment of AMD.

PL

Zwyrodnienie plamki związane z wiekiem (age-related macular degeneration – AMD) jest chorobą degeneracyjną plamki, prowadzącą do centralnego upośledzenia widzenia u osób powyżej 50 roku życia. Wczesne stadia AMD charakteryzują się wystąpieniem druzów i nieprawidłowości nabłonka barwnikowego w siatkówce. Późne stadia zwyrodnienia, postaci suchej i wysiękowej, to zanik geograficzny i neowaskularyzacja naczyniówkowa. Patogeneza choroby jest nadal nieznana ze względu na jej wieloczynnikowy mechanizm. Jako czynniki ryzyka wymienia się wiek, płeć, rasę, uwarunkowania genetyczne, ekspozycję na UV, choroby układu sercowo-naczyniowego, palenie papierosów, niedobór antyoksydantów. Leczenie przyczynowe nie jest znane. W odpowiednio dobranych przypadkach stosuje się fotokoagulację laserową, terapię fotodynamiczną, termoterapię przezźreniczną, iniekcje doszklistkowe preparatów anty-VEGF oraz metody chirurgiczne. Nowością w USA jest możliwość wszczepiania miniaturowgo teleskopu w celu poprawy widzenia w schyłkowej postaci zwyrodnienia plamki. W fazie badań klinicznych są preparaty do stosowania miejscowego oraz terapia z użyciem komórek macierzystych. W ostatnim dwudziestoleciu, obszerne badania doprowadziły do znaczącego postępu zarówno w diagnostyce, jak i leczeniu AMD.

11

Czy terapia komórkami macierzystymi to przyszłość w leczeniu pacjentów z Mózgowym Porażeniem Dziecięcym?

63%

Krukowska-Andrzejczyk B., Cebula A., Głuszkiewicz E., Kopyta I.

Neurologia Dziecięca

|

2019

|

vol. 28

|

issue 56

27-38

EN

Cerebral palsy (CP) is one of the most common causes of disability among children and CP therapy is one of the main challenges in pediatric neurology. Despite evidence of the effectiveness of rehabilitation and surgical interventions to improve the functioning of patients with CP, there is no effective treatment that would reduce the severity of the disease and affect the permanent improvement of functioning. One of the leading topics of current research is the use of stem cells in the treatment of neurological diseases, including CP. In the last few years the number of stem cell applications in CP as well as clinical trials has been increasing. This article presents the current state of knowledge regarding stem cell therapy in order to answer the question whether stem cell therapy is an opportunity for more effective treatment of patients with CP.

PL

Mózgowe porażenie dziecięce (MPD) jest jedną z najczęstszych przyczyn niepełnosprawności wśród dzieci, a terapia MPD jest jednym z głównych wyzwań neurologii dziecięcej. Pomimo dowodów na skuteczność rehabilitacji i interwencji chirurgicznych na poprawę funkcjonowania pacjentów z MPD, brak jest obecnie skutecznego leczenia, które zmniejszałoby nasilenie choroby i wpływało na trwałą poprawę funkcjonowania pacjentów. Jednym z priorytetowych tematów badawczych jest obecnie zastosowanie komórek macierzystych w terapii chorób neurologicznych, w tym w MPD. W ostatnich kilku latach wzrasta liczba dokonanych podań komórek macierzystych u pacjentów z MPD, jak również prowadzonych badań klinicznych. Niniejszy artykuł przedstawia aktualny stan wiedzy dotyczący terapii MPD komórkami macierzystymi w celu odpowiedzi na pytanie czy terapia komórkami macierzystymi to szansa na bardziej efektywne leczenie pacjentów z MPD.

12

Ocena potencjału proliferacji i zdolności formowania kolonii in vitro przez komórki izolowane z miazgi ludzkiego zęba (DPSC) oraz brodawki wierzchołkowej (SCAP) hodowane w warunkach standardowych oraz stymulujących różnicowanie

63%

Chomik E., Bautembach-Koberda P., Schütz K., Pawełczyk T., Maciejewska I.

Dental Forum

|

2013

|

vol. 41

|

issue 2

15-24

EN

Introduction. Recent data point to unerupted third molars as a promising source of stem cells (SC). Tooth derived SC are clonogenic and present a capacity for self-renewal and colony formation. Additionally, an environmental stimulation induces an in vitro differentiation of SC into multiple lineages, including odontoblasts. Aim of the study. The aim of the study was to evaluate the in vitro potential for proliferation and colony formation by stem cells derived from both dental pulp and apical papilla cultured in both standard medium (control and primary group) and medium modified with ingredients that stimulate mineralization (experimental group). Material and methods. Right after odontectomy the dental pulp and apical papilla were digested with dispase and collagenase type I. DPSCs and SCAPs were sorted using anti STRO-1, CD146, CD34, CD45 antibodies by means of the MACS method. Thereafter, the cells from the initial and control groups were cultured in a standard medium. The medium of the experimental group was additionally modified with ingredients that stimulated mineralization. To assess the cells commitment, the rate of proliferation and colony formation were examined. Results. The analysis showed that SCAPs from all the examined groups proliferated faster and formed more numerous and larger colonies compared to DPSCs. Environmental stimulation reduced proliferation and the ability to form colonies in both the DPSCs and SCAPs lineages. Conclusion. Faster proliferation and a higher ability to form colonies indicates the lower commitment of SCAPs compared to DPSCs. Additionally, the slower proliferation of stem cells from the experimental group suggests their more advanced commitment and differentiation. Although the SCAPs and DPSCs present different degrees of maturation, both cell lineages seem to be promising sources of stem cells.

PL

Wstęp. Niewyrznięte zęby mądrości są źródłem komórek macierzystych, które przy odpowiedniej stymulacji środowiska hodowlanego in vitro różnicują się w liczne linie rozwojowe m.in. odontoblasty, neurocyty, chondrocyty, adipocyty. Cel pracy. Porównanie in vitro potencjału proliferacji i tworzenia kolonii przez komórki izolowane z miazgi ludzkiego zęba (DPSC) oraz brodawki wierzchołkowej (SCAP), hodowanych w środowisku stymulującym mineralizację (grupa doświadczalna) oraz w warunkach standardowych (grupa wyjściowa i kontrolna). Materiał i metody. Po zabiegu odontektomii miazgę komorową oraz brodawkę wierzchołkową trawiono roztworem dyspazy i kolagenazy typu I, a pozyskane komórki hodowano w pożywce αMEM uzupełnionej surowicą bydlęcą, L-glutaminą oraz antybiotykami. Pożywkę w grupie doświadczalnej dodatkowo wzbogacano składnikami stymulującymi mineralizację. Mezenchymalny fenotyp komórek określono metodą MACS z użyciem przeciwciał przeciwko STRO-1 i CD146, a komórki hematopoetyczne i leukocyty eliminowano selekcją negatywną z użyciem przeciwciał przeciwko CD34 i CD45. Potencjał proliferacyjny szacowano pomiarem szybkości rozkładu soli tetrazolowej do formazanu, natomiast zdolność tworzenia kolonii oceniono barwieniem Giemsy. Wyniki. Analiza hodowli komórek DPSC i SCAP wykazała, że komórki SCAP we wszystkich badanych grupach dzieliły się szybciej oraz tworzyły większe i bardziej liczne kolonie w porównaniu z komórkami DPSC. Ponadto, promineralizacyjna stymulacja środowiska hodowlanego powodowała obniżenie zdolności formowania kolonii i spadek potencjału proliferacji w obu liniach komórkowych. Wnioski. Wysoki potencjał proliferacji oraz zdolność tworzenia licznych kolonii przez komórki SCAP dowodzi ich niższej dojrzałości komórkowej w porównaniu do komórek DPSC. Jednak zarówno SCAP jak i DPSC hodowane w środowisku promineralizacyjnym ulegają szybszemu różnicowaniu komórkowemu o czym świadczy ich niższy potencjał do samoodnawiania i spowolnienie procesów proliferacyjnych. Pomimo różnic w dojrzałości komórkowej komórek pochodzących z obu linii komórkowych, zarówno miazga zęba jak i brodawka wierzchołkowa niewyrzniętych zębów ósmych są cennym źródłem mezenchymalnych komórek macierzystych.

13

Rewolucja w biologii rozwojowej

63%

Rieske P.

Aktualności Neurologiczne

|

2006

|

vol. 6

|

issue 3

159-163

EN

During the last decade dozens of papers have been published, whose approval for printing signifies a consent for changes in some biology handbooks. Stem cells have found their way to newspaper headlines and even became an element of presidential campaign in the United States. Indeed, an important issue on scientific and medical ground is that recently several paradigms in hitherto force in developmental biology have been challenged. First, the paradigm of barrier between embryonal layers has been questioned. Second, it has been demonstrated that even in such structures as the central nervous system and heart muscle there is a steady but distinct renovation, even in adult mammals. Third, new models of cell differentiation have been proposed. For many years, developmental biology was based on instructional models of differentiation. At present, the instructional model is increasingly frequently replaced by the stochastic model. Furthermore, the question of debate is whether there is still any rationale for further propagation of hierarchic models. Current dispute concerning the above mentioned concepts and paradigms, which is currently taking place among biologists studying the development of organisms, has a direct transmission onto practical applications thereof. For example, lack of barrier between embryonal layers (or its permeability) paves the way for the use of mesenchymal stem cells from bone marrow as “progenitors” of neurons, whose deficit is seen in persons with Parkinson disease. In other words, if inter-embryonal layer barrier does not exist or may be transgressed, then therapeutic cloning may be substituted by simple aspiration of bone marrow or sampling of skin fibroblasts. After a few years of negation, it is accepted again that in mammals take place processes of dedifferentiation and transdifferentiation. This paper presents old paradigms as well as arguments of partisans of challenging or even to refute these paradigms.

PL

W ostatnim dziesięcioleciu opublikowano dziesiątki artykułów, których zaakceptowanie oznacza zgodę na dokonanie zmian w niektórych podręcznikach biologii. Komórki macierzyste „trafiły na pierwsze strony gazet” i stały się nawet przedmiotem kampanii prezydenckiej w Stanach Zjednoczonych. Co jednak istotne, z naukowego i medycznego punku widzenia w ostatnich latach podważonych zostało kilka paradygmatów obowiązujących dotychczas w biologii rozwojowej. Po pierwsze podważono paradygmat istnienia bariery listków zarodkowych. Po drugie stwierdzono, że nawet w obrębie takich struktur, jak ośrodkowy układ nerwowy (OUN) i mięsień sercowy, następuje powolna, ale jednak wyraźna odnowa u dorosłych ssaków. Po trzecie zaproponowano nowe modele różnicowania komórek. Przez wiele lat dominowały w biologii rozwojowej instrukcyjne modele różnicowania. W tej chwili w miejsce modelu instrukcyjnego coraz częściej wprowadza się model stochastyczny. Oprócz tego rozważa się, czy ma uzasadnienie dalsze propagowanie tzw. modeli hierarchicznych. Spór dotyczący wymienionych pojęć i paradygmatów, który toczy się wśród biologów zajmujących się rozwojem organizmów, przekłada się bezpośrednio na działania praktyczne. Przykładowo, brak bariery listków zarodkowych (lub jej nieszczelność) otwiera drogę do wykorzystania na przykład mezenchymalnych komórek macierzystych ze szpiku kostnego jako „progenitorów” neuronów, których niedobór obserwujemy u osób z chorobą Parkinsona. Innymi słowy, jeżeli bariera listków zarodkowych nie istnieje lub może być przekroczona, klonowanie terapeutyczne można zastąpić zwykłą aspiracją szpiku kostnego lub pobraniem fibroblastów skóry. Ponownie przyjęto – po kilku latach negowania tego faktu – iż w organizmach ssaków zachodzą procesy odróżnicowania (dedyferencjacji) i transróżnicowania (transdyferencjacji). W artykule przedstawiono stare paradygmaty, jak również argumenty zwolenników podważenia lub obalenia tychże paradygmatów.

14

Próby wykorzystania komórek macierzystych w terapii wybranych chorób układu nerwowego

63%

Kacperska M. J., Książek-Winiarek D., Jastrzębski K., Głąbiński A.

|

2013

|

vol. 13

|

issue 2

145-156

EN

Until the second half of the twentieth century there was a view that central nervous system, after its evolution, was unable to any further regeneration. Moreover, it was said that neurogenesis (the development of nerve tissues) of an adult (postnatal) did not exist. However, in the course of time, some findings indicated that the process of new neurons was continuously formed in mature brains of primates as well as human beings. A breakthrough discovery of active, proliferating neural stem cells existing in a fully developed brain has given grave possibilities to modern neuroscience. The process of neurogenesis among adults is an extraordinary phenomenon. It plays an important role in a few processes. There is also evidence that neurogenesis may help answer the hippocampus to stress and prevent any onset of depression. Nowadays, it is identified to be three areas in the adult mammalian brain where processes of cell proliferation take place. These areas are: subventricular zone (SVZ), subgranular zone (SGZ) and posterior periventricular area (PPv). By excessive formating new tissues circulatory system is the opposite to the nervous system. Although the latter is the complex biological system with its cytostructure, neural network, the location of the functional centers and its integration it has a poor ability to regeneration. Because of the complexity of the central nervous system a few disorders can be distinguished such as: multiple sclerosis, ischemic stroke, Alzheimer’s disease, Parkinson’s disease or brain tumors. At present stem cells are matters of interest to scientists. Not only are stem cells being observed by researchers but also they are to be conducted studies on. The end result of these findings could be primarily usable for CNS regenerative therapies.

PL

Do drugiej połowy XX wieku panował pogląd, że po okresie rozwoju ośrodkowy układ nerwowy pozbawiony jest jakiejkolwiek zdolności regeneracyjnej, a neurogeneza (neurogenesis, „narodziny neuronów”) wieku dorosłego (postnatalnego) z całą pewnością nie istnieje. Odkrycie w dojrzałym mózgu aktywnych proliferacyjnie nerwowych komórek macierzystych (neural stem cells, NSCs) otworzyło nowe możliwości między innymi dla neurologii. Proces neurogenezy osób dorosłych jest unikatowym zjawiskiem i odgrywa znaczącą rolę w różnych procesach. Wiele obserwacji wskazuje także na to, że proces neurogenezy może wspomagać odpowiedź formacji hipokampa na stres i zapobiegać między innymi wystąpieniu depresji. W chwili obecnej w mózgu dorosłych ssaków zidentyfikowano trzy obszary, gdzie mają miejsce procesy proliferacji komórkowej. Są to: strefa przykomorowa (subventricular zone, SVZ), strefa przyziarnista (subgranular zone, SGZ) oraz tylna strefa okołokomorowa (posterior periventricular area, PPv). Tkanką podlegającą bardzo sprawnej regeneracji jest układ krwionośny. Jest to przeciwieństwo układu nerwowego, który przez to, że jest bardzo skomplikowanym systemem biologicznym pod względem cytoarchitektury, sieci neuronalnej, lokalizacji ośrodków funkcjonalnych oraz integracji, posiada słabą zdolność do regeneracji. Zaburzenia tak złożonego systemu są widoczne w takich schorzeniach ośrodkowego układu nerwowego, jak: stwardnienie rozsiane, udar niedokrwienny mózgu, choroba Alzheimera, choroba Parkinsona, stwardnienie zanikowe boczne czy guzy mózgu. Naukowcy nie poprzestali na identyfikacji komórek macierzystych w mózgu, prowadzonych jest obecnie wiele badań poświęconych potencjalnemu wykorzystaniu komórek macierzystych o różnym pochodzeniu w nowych terapiach regeneracyjnych chorób ośrodkowego układu nerwowego.

15

Komórki macierzyste w neurologii

63%

Gójska A.

Aktualności Neurologiczne

|

2008

|

vol. 8

|

issue 1

39-48

EN

Human brain is a very complex biological system considering its cytoarchitecture, neuronal network, localisation of functional regions and integration. Until second half of the XX century it was believed that CNS is deprived of regenerative processes. At present there are many studies that confirm constant formation of new neurones in the human brain. However, this process of cell exchange is far less effective in comparison with the regeneration and functional renewal of other tissues of our organism. In the following article we present current data on local neurogenesis in the adult brain. There are at least 3 regions of CNS where cell proliferembrioation takes place: subventricular zone – SVZ, subgranular zone – SGZ and posterior periventricular area – PPv. It has been estimated that single radial glial cell, which is the progenitor of cells residing in the aforementioned regions of the brain, would be enough to form 4×107 of new brains. Other tissues of our organism could become another source of stem cells for brain regeneration. This solution is tempting when we consider a theory of peripheral blood stem cells that reside in different organ niches. Injured tissue produces higher amounts of chemokines such as SDF-1 or LIF that causes increased migration of stem cells towards the “calling- for-help” organ. The last part of the article presents the progress that has been made in regeneration therapies of certain neurological disorders: cerebral stroke, Parkinson’s disease, multiple sclerosis, spinal cord injuries, amyotrophic lateral sclerosis, Huntigton’s disease and Alzheimer’s disease.

PL

Mózg człowieka jest bardzo skomplikowanym biologicznym systemem pod względem cytoarchitektury, sieci neuronalnej, lokalizacji ośrodków funkcjonalnych oraz integracji. Do drugiej połowy XX wieku panował pogląd, że po okresie rozwoju OUN jest pozbawiony jakiejkolwiek zdolności regeneracyjnej. Istnieje obecnie wiele badań potwierdzających fakt, iż w dorosłym mózgu ludzi ma miejsce ciągły proces tworzenia się nowych neuronów, chociaż oczywiście proces wymiany komórek ośrodkowego układu nerwowego prezentuje się nie najlepiej w porównaniu z regeneracją i funkcjonalną odnową, które mają miejsce w innych organach naszego organizmu. W poniższym artykule przedstawione zostały aktualne dane dotyczące miejscowej neurogenezy w dojrzałym mózgu. W mózgu człowieka znajdują się przynajmniej 3 obszary, gdzie mają miejsce procesy proliferacji komórkowej: strefa przykomorowa (subventricularzone, SVZ), strefa przyziarnista (subgranularzone, SGZ), oraz tylna strefa okołokomorowa (posterior periventricular area, PPv). Wyliczono, że pojedyncza komórka gleju radialnego, której mitotyczni potomkowie rezydują w wymienionych strefach rozrodczych, wystarczyłaby do utworzenia 4x107 mózgów. Innym źródłem odnowy dla mózgu mogłyby stać się komórki macierzyste pozyskiwane z innych tkanek naszego organizmu. Takie rozwiązanie znajduje swoje uzasadnienie w ramach teorii o krążących w krwi obwodowej komórkach macierzystych zasiedlających poszczególne nisze narządowe. Znacznie upraszczając, uszkodzony narząd wydziela zwiększoną ilość chemoatraktantów, takich jak SDF-1 czy LIF, i tym przyciąga do siebie zwiększoną ilość komórek macierzystych. W dalszej części artykułu przedstawiono postęp, jaki dokonał się w terapiach regeneracyjnych w przypadku niektórych schorzeń neurologicznych: udaru mózgu, choroby Parkinsona, stwardnienia rozsianego, urazów rdzenia, stwardnienia zanikowego bocznego, choroby Huntingtona oraz choroby Alzheimera.

16

Quality of life in patients undergoing cardiac rehabilitation after myocardial infarction treated with PTCA and stem cells - case study

51%

Borgosz-Guźda A.

Physiotherapy

|

2010

|

vol. 18

|

issue 3

67-71

PL

Celem pracy była ocena jakości życia pacjenta po zawale mięśnia sercowego, leczonego PTCA i komórkami macierzystymi szpiku, a także poddanego rehabilitacji kardiologicznej. Materiał i metoda: badanie przy pomocy kwestionariusza SF-36 wykonano około 2 lata po zawale. Pacjent: mężczyzna, 46 lat, z zawałem serca trafił do szpitala im. Jana Pawła II w Krakowie, gdzie przeprowadzono zabieg PTCA oraz wszczepienie komórek macierzystych szpiku celem regeneracji uszkodzonego niedokrwieniem mięśnia sercowego. Pacjent przeszedł także rehabilitację szpitalną, sanatoryjną w Polanicy Zdrój oraz kontynuuje rehabilitację w warunkach domowych. Wnioski: w porównaniu z wynikami innych badaczy można stwierdzić, że pacjent po PTCA, komórkach macierzystych i rehabilitacji kardiologicznej uzyskał wyższe wyniki w zakresie wszystkich skal, za wyjątkiem RP (ograniczenia z powodu zdrowia fizycznego), w porównaniu z wynikami innych chorych po zawale mięśnia sercowego. Ogólna ocena jakości życia i całkowite zdrowie psychiczne okazały się także wyższe od wartości uzyskanych przez pacjentów wyłącznie po PTCA, jedynie wartość całkowitego zdrowia fizycznego okazała się niższa. Ogólna jakość życia okazała się również wyższa w porównaniu z wynikami uzyskanymi przez pacjentów po CABG.

EN

Aims: The aim of this study was to evaluate the quality of life in a patient after myocardial infarctionion undergoing cardiac rehabilitation, who had been treated with PTCA (Percutaneous Transluminal Coronary Angioplasty) and stem cells. Material and method: SF-36 test taken approx 2 years after the infarctionion. Patient: male, 46 years, treated for cardiac infarctionion at Jan Paweł II hospital in Cracow using PTCA and stem cells implantation in order to regenerate the cardiac muscle affected by ischemia. The patient was also subjected to hospital and sanatorium rehabilitation in Polanica Zdrój and continues rehabilitation at home. Conclusions: in comparison to the results of other authors it can be said that the patient after PTCA, stem cells and cardiac rehabilitation had better scores on all of the scales in the test apart from RP scale (role-physical) in comparison to results of other patients after myocardial infarction. The general quality of life and mental health scores proved to be higher than those attained by patients treated only with PTCA, however the GH score (general health) was lower than in the other patients. The general quality of life score was higher as well in comparison to patients after CABG (coronary artery by-pass grafting).

Refine search results

Ewolucja czy rewolucja w terapii nabytej niewydolności rąbka rogówki: Holoclar® – nowy lek zawierający komórki macierzyste nabłonka rogówki

Wysoka ekspresja CD133 – markera komórek macierzystych do predykcji agresywnego klinicznie typu raka jelita grubego

Terapia komórkowa w schorzeniach zwyrodnieniowych siatkówki – nadzieje i zagrożenia

Stanowisko grupy ekspertów na temat aktualnej praktyki i perspektyw leczenia złożonych przetok okołoodbytniczych w przebiegu choroby Leśniowskiego-Crohna

Zastosowanie komórek macierzystych w leczeniu cukrzycy

Charakterystyka komórek macierzystych występujących w łożysku ludzkim

Komórki macierzyste w leczeniu złożonych przetok okołoodbytniczych w przebiegu choroby Crohna

Zastosowanie komórek macierzystych w leczeniu pacjentów z chorobą Parkinsona

Molekularna charakterystyka nowotworowych komórek macierzystych i progenitorowych rdzeniaka

Contemporary procedures for age-related macular degeneration

Czy terapia komórkami macierzystymi to przyszłość w leczeniu pacjentów z Mózgowym Porażeniem Dziecięcym?

Ocena potencjału proliferacji i zdolności formowania kolonii in vitro przez komórki izolowane z miazgi ludzkiego zęba (DPSC) oraz brodawki wierzchołkowej (SCAP) hodowane w warunkach standardowych oraz stymulujących różnicowanie

Rewolucja w biologii rozwojowej

Próby wykorzystania komórek macierzystych w terapii wybranych chorób układu nerwowego

Komórki macierzyste w neurologii

Quality of life in patients undergoing cardiac rehabilitation after myocardial infarction treated with PTCA and stem cells - case study