Search results

Search:
in the keywords: klindamycyna

Sort By:

Limit search:

Klindamycyna – kompletna monografia leku

100%

Korzeniewska-Rybicka I., Karpińska A.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

2018

vol. 14

issue Suppl 1

s1–s15

Clindamycin is a semisynthetic chlorine derivative of lincomycin with a number of benefits when compared to its precursor. It has been available for treatment since 1966. As macrolides and streptogramins B, clindamycin exerts bacteriostatic effects by affecting the 50S ribosomal subunit of sensitive bacteria. Also, it blocks toxin synthesis and restricts virulence of dangerous bacteria, such as Streptococcus pyogenes and Staphylococcus aureus. It is active against Gram-positive cocci, except for enterococci, and against most anaerobic both Gram-positive and Gram-negative bacteria. It also has antiprotozoal effects against Pneumocystis or Toxoplasma. Bacterial clindamycin resistance has been growing in certain species, such as Streptococcus pneumoniae or Bacteroides fragilis, which is usually associated with modification of the target binding site, efflux pump activity or enzymatic inactivation of the drug. Clindamycin is available in Poland in many forms. It is characterised by very good bioavailability after oral administration and good tissue distribution (except for the central nervous system). It is eliminated mainly with bile. Adverse events of clindamycin are not usually severe, but diarrhoea or rash are relatively common. Pseudomembranous colitis induced by Clostridium difficile is a serious complication of the therapy with this drug. Clindamycin may be applied for various clinical indications. However, it is frequently a second-line drug in infections or pharmacoprophylaxis. The activity against methicillin-resistant staphylococci and anaerobic bacteria puts it in the first line of treatment for infections with this aetiology.

Klindamycyna jest półsyntetyczną chlorową pochodną linkomycyny o licznych zaletach w porównaniu ze swoim prekursorem, dostępną w lecznictwie od 1966 roku. Wykazuje działanie bakteriostatyczne poprzez wpływ na podjednostkę 50S rybosomów wrażliwych bakterii, identycznie jak makrolidy i streptograminy typu B, a co nie mniej ważne, blokuje syntezę toksyn i ogranicza wirulencję niezwykle niebezpiecznych bakterii: Streptococcus pyogenes i Staphylococcus aureus. Jest to antybiotyk aktywny wobec ziarenkowców Gram-dodatnich, z wyjątkiem enterokoków, oraz wobec większości bakterii beztlenowych, zarówno Gram-dodatnich, jak i Gram-ujemnych. Działa też przeciwpierwotniakowo, np. wobec gatunków takich jak Pneumocystis czy Toxoplasma. Oporność bakterii na klindamycynę narasta wśród niektórych gatunków, np. Streptococcus pneumoniae czy Bacteroides fragilis, co związane jest zwykle z modyfikacją miejsca docelowego wiązania, działaniem pomp wyrzutu lub inaktywacją enzymatyczną leku. Klindamycyna jest dostępna w Polsce pod różnymi postaciami. Charakteryzuje się dobrą biodostępnością po podaniu doustnym oraz dobrą dystrybucją do tkanek (z wyjątkiem ośrodkowego układu nerwowego). Eliminowana jest głównie z żółcią. Działania niepożądane klindamycyny na ogół nie są groźne, choć stosunkowo często występują objawy takie jak biegunka czy wysypki skórne. Poważnym powikłaniem terapii tym antybiotykiem może być wystąpienie rzekomobłoniastego zapalenia jelit wywołanego przez Clostridium difficile. Klindamycyna może być stosowana w wielu wskazaniach klinicznych. Często jest jednak lekiem drugiego rzutu w terapii zakażeń lub w farmakoprofilaktyce. Aktywność wobec bakterii beztlenowych i gronkowców opornych na metycylinę przesuwa ją do terapii pierwszej linii leczenia w infekcjach o takiej etiologii.

Zapalenie tkanek okołowierzchołkowych zębów powikłane przetoką skóry policzka

63%

Krawczyk P., Majszyk D., Bruzgielewicz A., Niemczyk K.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

2018

vol. 7(4)

42-46

Stan zapalny w obrębie tkanek okołowierzchołkowych zębów może prowadzić do rozwoju powikłań wymagających leczenia przez zespół lekarzy różnych specjalności. Przetoka skórna jest rzadkim powikłaniem przewlekłego stanu zapalnego w obrębie zębodołu i niejednokrotnie stanowi wyzwanie diagnostyczno-terapeutyczne ze względu na brak specyficznych objawów. Odpowiednie przeprowadzanie procesu diagnostycznego może pozwolić na postawienie właściwej diagnozy, lokalizację pierwotnego ogniska stanu zapalnego oraz wdrożenie leczenia przyczynowego.

Refine search results

1 Pediatria i Medycyna Rodzinna

1 Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

2 2018

1 Bruzgielewicz A.

1 Karpińska A.

1 Korzeniewska-Rybicka I.

1 Krawczyk P.

1 Majszyk D.

1 Niemczyk K.

Search results

Klindamycyna – kompletna monografia leku

Zapalenie tkanek okołowierzchołkowych zębów powikłane przetoką skóry policzka