Search results

1

Effect of aqueous extract from Scutellaria baicalensis Georgi roots on CD4+ and CD8+ T cell responses during experimental infection with Trichinella spiralis in mice

100%

Piekarska J., Szczypka M., Gorczykowski M., Króliczewska B., Miśta D., Oszmiański J., Piekarska J., Szczypka M., Gorczykowski M., Króliczewska B., Miśta D., Oszmiański J.

Polish Journal of Veterinary Sciences

|

2020

|

vol. 23

|

issue 4

2

Immunomodulatory and anti-inflammatory properties of macrolides

100%

Bulska M., Orszulak-Michalak D.

Current Issues in Pharmacy and Medical Sciences

|

2014

|

vol. 27

|

issue 1

61-64

EN

Macrolides are a group of antibiotics whose activity is ascribable to the presence of the macrolide ring, to which one or more deoxy sugars may be attached. Two properties are inherent in this group of antibiotics, the immunomodulatory and the anti-inflammatory actions, ensuring great efficacy in a wide spectrum of infections. Macrolides demonstrate several immunomodulatory activities both in vitro and in vivo. They can down-regulate prolonged inflammation, increase mucus clearance, prevent the formation of bacterial biofilm and either enhance or reduce activation of the immune system. According to given properties and exceptional effects on bacterial phatogens, the macrolide antimicrobial agents have been found to serve a unique role in the management of chronic airway disorders, including diffuse panbronchiolitis, cystic fibrosis and chronic obstructive pulmonary disease. Use of macrolides can result in clinical improvement in patients with severe, chronic inflammatory airway diseases, improving their spirometry indicators, gas exchange and overall quality of life.

3

Differential course of HIV-1 infection and apolipoprotein E polymorphism

88%

Corder E., Galeazzi L., Franceschi C., Cossarizza A., Paganelli R., Pinti M., Mussini C., Borghi V., Pinter E., Cristofaro R., Galeazzi R., Perini M., Aiuti F., Giunta S.

Open Medicine

|

2007

|

vol. 2

|

issue 4

404-416

EN

We studied the course of infection with human immunodeficiency virus type 1 (HIV-1) in relation to apolipoprotein E (APOE) polymorphism found for 209 Italians treated at Infectious Disease Clinics in Rome and Modena. Clinically, patients were classified into four groups according to the yearly rate of decline in CD4+ cell count (LTNP: long-term non-progression; SLOW, ’NORMAL’ or RAPID). Patients at both extremes of the clinical spectrum, i.e. those who rapidly progressed to AIDS and those with stable high CD4 cell counts, had few APOE ɛ4 and ɛ2 alleles (P = 0.04). Detailed clinical information was then used to construct four model-based clinical profiles using grade-of-membership analysis (GoM), predictive of APOE genotypic frequencies: 1. The clinical profile associated with good long-term prognosis lacked ɛ2 (P=0.01); 2. Disease progression to AIDS was associated with ɛ4 and ɛ2, most evident for zidovudine-lamivudine regimens without a protease inhibitor (P = 0.03); and, 3. AIDS patients had low ɛ4 and ɛ2 frequencies, consistent with a high mortality rate among ɛ4+ and ɛ2+ AIDS patients. These findings suggest allele-specific immunomodulatory effects involving inherited APOE isoform important enough to alter the clinical course of HIV infection and, possibly, drug efficacy. They imply a connection between lipid metabolism and immunity potentially relevant to common disorders.

4

On the peptide-antipeptide interactions in interleukin-1 receptor system.

88%

Kluczyk A., Cebrat M., Zbozień-Pacamaj R., Lisowski M., Stefanowicz P., Wieczorek Z., Siemion I. Z.

Acta Biochimica Polonica

|

2004

|

vol. 51

|

issue 1

57-66

EN

Interleukin-1 receptor antagonist (IL-1Ra) and vaccinia virus protein C10L share a VTXFYF motif, with X being Lys or Arg residue, respectively. Peptides of such sequence compete successfully with IL-1 for the cellular receptor. A pair of complementary peptides, based on the Siemion's hypothesis on the periodicity of the genetic code (QWLNIN and QWANIN), and another pair, in which, following the Root- Bernstein theory, Lys was used as complementary amino acid to Phe (QWLKIK and QWAKIK), were investigated for the peptide-antipeptide interactions using mass spectrometry (ESI-MS) and circular dichroism (CD) methods. The CD measurements indicated some conformational changes, more pronounced in the Siemion's pairs, however, no heterodimer formation was found by MS. In the region of IL-1 receptor situated close to the position of IL-1Ra in the IL-1Ra-receptor complex, a KQKL motif is present, suggesting a possibility of complementary recognition of the Root-Bernstein type in the IL-1 receptor. The biological activity of the complementary peptides is similar to that of the original ones. They efficiently compete with IL-1 and show moderate immunosuppressory activity in humoral and cellular immune response. The inhibition of the IL-1-IL-1 receptor interaction may result from the complementary peptides acting as mini-receptors with affinity for IL-1.

5

Fingolimod w leczeniu stwardnienia rozsianego

63%

Juszczak M., Gierach P., Głąbiński A.

Aktualności Neurologiczne

|

2010

|

vol. 10

|

issue 3

145-151

EN

Currently immunomodulatory drugs for multiple sclerosis (MS) are injected subcutaneously, intramuscularly or intravenously. This route of drug delivery creates some inconveniences for patients and health care system and there is a need to introduce oral treatment with efficacy superior to available treatments. The first drug of this characteristics is fingolimod (FTY720). This drug is easily absorbed from digestive tract with the maximal concentration in the blood 12-16 hours after ingestion. The mechanism of FTY720 action targets sequestration of mature lymphocytes in lymph nodes and Peyer’s patch, what limits the number of lymphocytes in the blood and inflammatory cuffs. The function of lymphocytes and their activation is not affected. It is suggested that fingolimod slows lymphocyte migration using two independent mechanisms: firstly by diminishing the number of S1P1 receptors on lymphocytes and blocking signalling for their migration, the second mechanism relies on constant stimulation of those receptors on endothelium in lymph node sinuses to strengthen the barrier limiting lymphocyte migration. Promising results of phase II clinical trials enabled development of two big phase III trials which opened the way to register fingolimod: FREEDOMS (FTY720 Research Evaluating Effects of Daily Oral therapy in Multiple Sclerosis) and TRANSFORMS (Trial Assessing Injectable Interferon versus FTY720 Oral in Relapsing-Remitting Multiple Sclerosis). FREEDOMS study confirmed superiority of fingolimod over placebo in all analyzed endpoints. TRANSFORMS study showed that fingolimod slows MS activity stronger that interferon β-1a. Those data confirm that FTY720 is promising new drug for the treatment of MS.

PL

W chwili obecnej leczenie immunomodulujące stwardnienia rozsianego (łac. sclerosis multiplex, SM) polega na podawaniu leków w postaci iniekcji podskórnych, domięśniowych bądź dożylnych. Powoduje to liczne niedogodności dla pacjentów, wobec czego istnieje zapotrzebowanie na wprowadzenie leku doustnego o skuteczności przewyższającej skuteczność leków obecnie stosowanych. Pierwszym tego typu lekiem jest fingolimod (FTY720). Lek ten dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego, a maksymalne stężenie we krwi osiąga po 12-16 godzinach od podania. Mechanizm działania fingolimodu polega na powodowaniu sekwestracji dojrzałych limfocytów w węzłach chłonnych i kępkach Peyera, co zmniejsza ich liczbę we krwi oraz w naciekach limfocytarnych. FTY720 nie upośledza funkcji limfocytów, a zwłaszcza aktywacji limfocytów T. Uważa się, że fingolimod może hamować migrację limfocytów na drodze dwóch niezależnych mechanizmów: pierwszy to zmniejszanie liczby receptorów S1P1 na limfocytach T i osłabienie sygnału do ich migracji, drugi to stałe pobudzanie tych receptorów obecnych na śródbłonku zatok w węzłach chłonnych do wzmacniania bariery ograniczającej migrację limfocytów. Zachęcające wyniki badań klinicznych II fazy umożliwiły zaprojektowanie dwóch dużych badań III fazy, które otworzyły fingolimodowi drogę do rejestracji: FREEDOMS (FTY720 Research Evaluating Effects of Daily Oral therapy in Multiple Sclerosis) i TRANSFORMS (Trial Assessing Injectable Interferon versus FTY720 Oral in Relapsing- Remitting Multiple Sclerosis). W zakresie wszystkich klinicznych i rezonansowych punktów końcowych w badaniu FREEDOMS udowodniono przewagę fingolimodu nad placebo. Badanie TRANSFORMS pozwoliło udowodnić, że fingolimod zmniejsza aktywność SM skuteczniej niż interferon β-1a. Dane te potwierdzają, że fingolimod jest obiecującym nowym lekiem w terapii SM.

6

Immunosensoryczne funkcje nerwu błędnego

63%

Kobrzycka A., Rudnicki K., Jabłoński G., Wieczorek M.

Kosmos

|

2017

|

vol. 66

|

issue 4

651-663

PL

Współczesne badania nad komunikacją neuroimmunologiczną pozwalają coraz lepiej zrozumieć odpowiedź odpornościową organizmu oraz zachowania człowieka i zwierząt w chorobie. Jedną z najważniejszych dróg tej komunikacji jest nerw błędny. Jego aferentne zakończenia zbierają informacje bezpośrednio, wykorzystując receptory dla cząsteczek sygnałowych układu odpornościowego oraz pośrednio dzięki komunikacji z innymi, wyspecjalizowanymi komórkami. Wskutek tych procesów ośrodkowy układ nerwowy otrzymuje informacje niezbędne do regulacji odpowiedzi odpornościowej, aktywności hormonalnej i zachowania. Celem niniejszego opracowania jest podsumowanie dotychczasowej wiedzy na temat procesów fizjologicznych pozwalających nerwowi błędnemu na pośredniczenie w komunikacji między pobudzonym układem odpornościowym a ośrodkowym układem nerwowym.

EN

Contemporary research on neuroimmune communication allowed us to expand on our understanding of the immune response as well as human and animals sickness behavior. One of the most important paths of communication is the vagus nerve. Its afferent endings gather information directly thanks to their receptors for signaling molecules of the immune system, as well as indirectly by communicating with other specialized cells. As a result, central nervous system collects information necessary for regulating the immune response, hormonal activity and behavior. The purpose of this work is to summarize our current knowledge on the physiological processes that allow the vagus nerve to mediate the communication between the immune system and the central nervous system.

7

Melatonina, wielofunkcyjna cząsteczka sygnałowa w organizmie ssaka: miejsca biosyntezy, funkcje, mechanizmy działania

51%

Skwarło-Sońta K., Majewski P.

Folia Medica Lodziensia

|

2010

|

vol. 37

|

issue 1

15-55

EN

Methoxyindole hormone - melatonin (MEL) is produced and released by the mammalian pineal gland in a circadian rhythm exhibiting a low level during the day and an elevation at night, strictly dependent on the environmental lighting conditions. The main MEL function is, therefore, to synchronize diurnal rhythms of several physiological processes and for the diurnally active species (including humans) it gives information on the beginning of sleepiness. For the nocturnal species, however, elevated MEL level serves as a signal to start locomotor and feeding activity. In seasonal breeders the pineal gland function synchronizes the time of gonadal development and sexual activity with the external conditions in a way that progeny appears in the optimal climatic moment. MEL is produced also extrapineally, e.g. in the gastro-intestinal tract and bone marrow, where it exerts a protective effect due to its activity as an antioxidant and a potent free radical scavenger. Being both lipid and water soluble, MEL is able to cross biological barriers and, therefore, it uses several cellular mechanism to exert its physiological activity, including membrane and nuclear receptors, proteins of the cytoskeleton, mitochondrial membrane stabilization. MEL is also involved in immunomodulation, the effects are different and dependent on numerous factors, nevertheless, its immunostimulatory activity is generally well accepted. Additionally, activated immune cells are able to produce MEL acting in an auto- and paracrine way. As an efficient antioxidant MEL exerts the anti-inflammatory effect, which, reciprocally, modulates the pineal gland biosynthetic activity adapting it to temporary endogenous conditions.

PL

Szyszynka ssaków produkuje i wydziela do krwi melatoninę (MEL) w rytmie dobowym, którego cechą charakterystyczną jest wysoki poziom w nocy niski w dzień, a czas nocnej syntezy zaleŜy od warunków świetlnych otoczenia. Dzięki temu MEL synchronizuje wiele procesów fizjologicznych przebiegających rytmicznie, a jako chemiczny sygnał ciemności przekazuje gatunkom o aktywności dziennej (w tym ludziom) informację o rozpoczęciu pory snu. Gatunki aktywne w nocy inaczej interpretują sygnał melatoninowy. Dla zwierząt rozmnaŜających się sezonowo informacja niesiona przez MEL stanowi sygnał do takiej synchronizacji funkcji rozrodczych z warunkami klimatycznymi, aby potomstwo mogło pojawić się w optymalnym momencie. Melatonina powstaje takŜe pozaszyszynkowo, np. w układzie pokarmowym, gdzie pełni funkcje ochronne, związane z aktywnym zmiataniem wolnych rodników i właściwościami antyoksydacyjnymi. Jako cząsteczka amfifilowa moŜe przekraczać bariery biologiczne, dlatego swoje efekty moŜe wywierać za pośrednictwem wielu róŜnych mechanizmów takich jak: wiązanie z receptorami błonowymi i jądrowymi, białkami cytozolowymi, stabilizowanie błony mitochondrialnej. MEL wykazuje działanie immunomodulacyjne, zaleŜne od wielu czynników, choć zasadniczo wydaje się być czynnikiem wspomagającym odporność, a aktywowane komórki odpornościowe takŜe syntetyzują MEL działającą auto- i parakrynowo. Dzięki właściwościom antyoksydacyjnym pełni istotną rolę przeciwzapalną, z kolei toczący się proces zapalny moduluje aktywność biosyntetyczną szyszynki, dostosowując je do aktualnych warunków w organizmie.

Refine search results

Effect of aqueous extract from Scutellaria baicalensis Georgi roots on CD4+ and CD8+ T cell responses during experimental infection with Trichinella spiralis in mice

Immunomodulatory and anti-inflammatory properties of macrolides

Differential course of HIV-1 infection and apolipoprotein E polymorphism

On the peptide-antipeptide interactions in interleukin-1 receptor system.

Fingolimod w leczeniu stwardnienia rozsianego

Immunosensoryczne funkcje nerwu błędnego

Melatonina, wielofunkcyjna cząsteczka sygnałowa w organizmie ssaka: miejsca biosyntezy, funkcje, mechanizmy działania