Search results

1

Aktualne wskazania do implantacji ślimakowej u dorosłych i u dzieci

100%

Szyfter W., Karlik M., Sekula A., Harris S., Gawęcki W.

Otolaryngologia Polska

|

2019

|

vol. 73(3)

1-5

PL

Wstęp: Chirurgiczne leczenie głuchoty metodą implantów ślimakowych stosowane jest od ponad 40 lat. W tym czasie obserwuje się stałe, stopniowe i istotne poszerzanie wskazań do tego zabiegu. Materiał i metody: W naszym ośrodku w latach 1994–2018 założono 1480 różnego typu implantów ślimakowych – 647 u dorosłych oraz 883 u dzieci. W niniejszej pracy przedstawiono obecne wskazania oraz zasady kwalifikacji pacjentów wypracowane w oparciu o 25-letnie doświadczenie. Wyniki: Wskazania do implantacji ślimakowej u osób dorosłych stanowią: 1) obustronna głuchota postlingwalna, 2) obustronny niedosłuch czuciowo-nerwowy – w audiometrii tonalnej >70 dB HL (średnia 500–4000 Hz) i w audiometrii słownej rozumienie mowy w aparatach słuchowych <50% dla natężenia bodźca 65 dB przy braku korzyści z aparatów słuchowych, 3) obustronny głęboki niedosłuch dla częstotliwości wysokich z zachowaniem częstotliwości niskich przy braku korzyści z aparatów słuchowych, 4) niektóre przypadki asymetrycznego niedosłuchu z nasilonymi szumami w uchu głuchym. Wskazaniem u dzieci jest obustronny niedosłuch czuciowo-nerwowy >80 dB HL wyznaczony na podstawie badań słuchu po około 6-miesięcznej rehabilitacji z użyciem aparatów słuchowych. Dyskusja: Choć implantacja ślimakowa stosowana jest od ponad 40 lat, wskazania do tego zabiegu podlegają stałym modyfikacjom. Dotyczą one wieku kwalifikowanych pacjentów, implantacji u pacjentów z częściowo zachowanym słuchem, a także zabiegów u chorych z trudnymi warunkami anatomicznymi. W wielu krajach powszechnie wykonywane są też implantacje obustronne, a coraz liczniejsze ośrodki rekomendują ten zabieg w przypadku jednostronnej głuchoty lub asymetrycznego niedosłuchu, zwłaszcza z towarzyszącym szumem usznym w uchu głuchym.

2

Nagła głuchota spowodowana uderzeniem pioruna

100%

Borowska K., Pietniczka-Załęska M., Budzynowska K.

Otolaryngologia Polska

|

2008

|

vol. 62(6)

755-757

PL

The authors present a case of 12-years old girl with sudden sensorineural hearing loss caused by computer adapter explosion during the storm. She denied any tinnitus and vertigo. She was admitted immediately to ENT Ward. Audiometric examination showed rigt ear deaffness. She administered vasodilatators, oxygen, Vitamin B complex, 1% xylocain, dextran, betahistin and steroids i.v. After few days she started to hear her rigt ear. Conrtol audiometric examination showed hearing in normal range. In a case of sudden deaffness is important to strart treatment as qiuck as is possible. And we should remember that new technics with nature could be dangerous to our health.

3

Nagła głuchota spowodowana uderzeniem pioruna

100%

Borowska K., Pietniczka-Załęska M., Budzynowska K.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2008

|

vol. 62

|

issue 6

755-757

EN

The authors present a case of 12-years old girl with sudden sensorineural hearing loss caused by computer adapter explosion during the storm. She denied any tinnitus and vertigo. She was admitted immediately to ENT Ward. Audiometric examination showed right ear deaffness. She administered vasodilatators, oxygen, Vitamin B complex, 1% xylocain, dextran, betahistin and steroids i.v. After few days she started to hear her right ear. Control audiometric examination showed hearing in normal range. In a case of sudden deaffness is important to start treatment as quick as is possible. And we should remember that new technics with nature could be dangerous to our health.

4

Przypadek boreliozy powikłany rozwojem głuchoty neurosensorycznej

100%

Zinchuk A., Prykuda N.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2019

|

vol. 8(1)

40-43

PL

Wprowadzenie. Borelioza z Lyme (BL) to krętkowica endemiczna przenoszona za pośrednictwem kleszczy, mająca często przewlekły i nawrotowy przebieg z wielonarządowymi porażeniami oraz charakteryzująca się powstaniem w miejscu ukłucia kleszcza rumienia wędrującego. Trwałe żerowanie patogena sprzyja rozwojowi choroby i powstaniu poważnych powikłań układu nerwowego, serca, układu ruchu. Wśród nieczęstych i szczególnie niebezpiecznych powikłań BL zdarzają się porażenia narządu słuchu z pojawieniem się głuchoty neurosensorycznej ‒ utraty słuchu rozwijającej się w ciągu 24 godzin wskutek naruszenia funkcji ucha wewnętrznego czy nerwu słuchowego. Wśród licznych powodów rozwoju głuchoty neurosensorycznej choroby infekcyjne wynoszą 12,8‒13%. Najczęściej chodzi o chorobę wywołaną B. burgdorferi. Cel. Przebadanie klinicznego przypadku boreliozy z Lyme powikłanego rozwojem głuchoty neurosensorycznej. Materiały i metody. Analiza danych badań kliniczno-laboratoryjnych i instrumentalnych chorego na boreliozę z Lyme powikłaną głuchotą neurosensoryczną, który znajdował się na leczeniu w Lwowskim Obwodowym Infekcyjnym Szpitalu Klinicznym (LOISK). Wyniki. Opisano kliniczny przypadek boreliozy z Lyme powikłany głuchotą neurosensoryczną, która powstała w 15. dniu pojawienia się u chorego rumienia wędrującego. Poprzez przeznaczone leczenie etiotropowe (Ceftriakson 2,0 g/dobę w ciągu 28 dni) nie udało się przywrócić słuchu u chorego, co prawdopodobnie jest spowodowane zbyt późnym zwróceniem się o pomoc lekarską. Wniosek. Głuchota neurosensoryczna jest jednym z rzadkich, ale bardzo poważnych zaburzeń analizatora słuchowego przy BL. Polepszenie słuchu po terapii antybiotykowej jest możliwe w poszczególnych przypadkach w razie wczesnego leczenia.

5

Kwalifikacja do wszczepienia drugiego implantu ślimakowego u dzieci

88%

Drela M., Haber K., Wrukowska I., Puricelli M., Sinkiewicz A., Bruś J., Tyra J., Mierzwiński J.

Otolaryngologia Polska

|

2019

|

vol. 73(6)

8-17

PL

Wstęp: Wiele ośrodków, pomimo rekomendacji dotyczących leczenia głębokiego niedosłuchu u dzieci poprzez symultaniczne wszczepienie dwóch implantów ślimakowych, decydując się na drugi implant, preferuje implantacje w trybie sekwencyjnym. Istnieje szereg przyczyn, z powodu których jednoczasowa bilateralna implantacja nie jest powszechnie akceptowana i wykonywana. Największe zagrożenie stanowi możliwość wystąpienia obustronnego wypadnięcia funkcji narządu przedsionkowego. Nie ma jednak wątpliwości, że dzieci, które otrzymały pierwszy implant, powinny mieć szansę na słyszenie binauralne i związane z tym korzyści. W piśmiennictwie światowym kryteria kwalifikacji do obustronnych implantacji nie są jednorodne i trudno znaleźć jednolite oraz przekonywujące algorytmy postępowania odnośnie do drugiego implantu ślimakowego. Celem pracy jest próba przedstawienia bezpiecznego sposobu kwalifikacji do wszczepienia drugiego implantu ślimakowego u dzieci. Materiał i metody: W niniejszej pracy przeprowadzono procedurę kwalifikacyjną do wszczepienia drugiego implantu ślimakowego u 40 dzieci posiadających jeden implant ślimakowy. W postępowaniu kwalifikacyjnym brano pod uwagę: datę pierwszej implantacji, wyniki badań audiometrycznych, aparatowanie ucha nieimplantowanego, dotychczasowy rozwój mowy i słuchu oraz badania narządu przedsionkowego. Wyniki: 38% pacjentów – 15 z 40 dzieci – zostało zakwalifikowanych do wszczepienia drugiego implantu. U 35% dzieci decyzję tę odroczono z możliwością implantacji w przyszłości. 11 dzieci (27%) nie zakwalifikowano do drugiego zabiegu. Dyskusja: Podczas postępowania zgodnego z przedstawionym protokołem kwalifikacji 38% dzieci z jednym implantem zakwalifikowano do drugiej implantacji z szansą na optymalny rozwój i efektywne wykorzystanie drugiego implantu. Uważamy, że implantacje w trybie sekwencyjnym z możliwie krótkim odstępem czasu pomiędzy zabiegami wraz z oceną narządu przedsionkowego, rozwoju słuchu i mowy oraz korzyści z drugostronnego aparatu słuchowego (stymulacja bimodalna) przed drugą implantacją są najbezpieczniejszym i optymalnym rozwiązaniem u dzieci z głębokim niedosłuchem.

6

Uwagi dotyczące kwalifikacji pacjentów do implantacji ślimakowej

88%

Karlik M., Wiskirska-Woźnica B., Sekula A.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2016

|

vol. 5(1)

18-21

PL

Obserwowany od ponad 30 lat postęp w rozwoju technik chirurgicznych oraz technologii implantów ślimakowych doprowadził do zmiany podejścia i poszerzenia wskazań do kwalifikacji chorych do leczenia ubytków słuchu typu odbiorczego. Podstawowe wskazania do implantacji ślimakowej stanowią: obustronna głuchota, obustronne resztki słuchowe lub obustronny głęboki niedosłuch typu odbiorczego oraz brak zysku akustycznego z zastosowania klasycznych aparatów słuchowych na przewodnictwo powietrzne po minimum 5–6-miesiącach użytkowania. Przy ocenie wskazań do implantacji wykorzystywane są metody subiektywne oraz obiektywne słuchu. Opinia psychologiczna ma na celu ocenę oczekiwań pacjenta/rodziców dziecka, ich motywacji oraz poziomu intelektualnego pod kątem obecności deficytów mogących powodować trudności zarówno w późniejszej rehabilitacji, jak i akceptacji nowego rodzaju stymulacji. W ocenie logopodycznej uwzględniany jest aktualny stopień rozwoju mowy, zaburzenia artykulacyjne związane z upośledzeniem słuchu, sposób komunikowania się z otoczeniem. Do ostatecznej kwalifikacji konieczne jest wykonanie badania obrazowego głowy/uszu (TK i/lub MRI). Nabywane doświadczenie chirurgiczne pozwoliło na stopniowe implantowanie dzieci z różnymi wadami rozwojowymi w zakresie ucha wewnętrznego. Obecność stanu zapalnego w obrębie jamy bębenkowej i przestrzeni pneumatycznych wyrostka sutkowatego może wymagać wcześniejszego usunięcia zmian zapalnych albo wyboru innego dojścia chirurgicznego.

7

Kwalifikacja do wszczepienia drugiego implantu ślimakowego u dzieci

88%

Drela M., Haber K., Wrukowska I., Puricelli M., Sinkiewicz A., Bruś J., Tyra J., Mierzwiński J.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2019

|

vol. 73

|

issue 6

8-17

PL

Wstęp: Wiele ośrodków, pomimo rekomendacji dotyczących leczenia głębokiego niedosłuchu u dzieci poprzez symultaniczne wszczepienie dwóch implantów ślimakowych, decydując się na drugi implant, preferuje implantacje w trybie sekwencyjnym. Istnieje szereg przyczyn, z powodu których jednoczasowa bilateralna implantacja nie jest powszechnie akceptowana i wykonywana. Największe zagrożenie stanowi możliwość wystąpienia obustronnego wypadnięcia funkcji narządu przedsionkowego. Nie ma jednak wątpliwości, że dzieci, które otrzymały pierwszy implant, powinny mieć szansę na słyszenie binauralne i związane z tym korzyści. W piśmiennictwie światowym kryteria kwalifikacji do obustronnych implantacji nie są jednorodne i trudno znaleźć jednolite oraz przekonywujące algorytmy postępowania odnośnie do drugiego implantu ślimakowego. Celem pracy jest próba przedstawienia bezpiecznego sposobu kwalifikacji do wszczepienia drugiego implantu ślimakowego u dzieci. Materiał i metody: W niniejszej pracy przeprowadzono procedurę kwalifikacyjną do wszczepienia drugiego implantu ślimakowego u 40 dzieci posiadających jeden implant ślimakowy. W postępowaniu kwalifikacyjnym brano pod uwagę: datę pierwszej implantacji, wyniki badań audiometrycznych, aparatowanie ucha nieimplantowanego, dotychczasowy rozwój mowy i słuchu oraz badania narządu przedsionkowego. Wyniki: 38% pacjentów – 15 z 40 dzieci – zostało zakwalifikowanych do wszczepienia drugiego implantu. U 35% dzieci decyzję tę odroczono z możliwością implantacji w przyszłości. 11 dzieci (27%) nie zakwalifikowano do drugiego zabiegu. Dyskusja: Podczas postępowania zgodnego z przedstawionym protokołem kwalifikacji 38% dzieci z jednym implantem zakwalifikowano do drugiej implantacji z szansą na optymalny rozwój i efektywne wykorzystanie drugiego implantu. Uważamy, że implantacje w trybie sekwencyjnym z możliwie krótkim odstępem czasu pomiędzy zabiegami wraz z oceną narządu przedsionkowego, rozwoju słuchu i mowy oraz korzyści z drugostronnego aparatu słuchowego (stymulacja bimodalna) przed drugą implantacją są najbezpieczniejszym i optymalnym rozwiązaniem u dzieci z głębokim niedosłuchem.

8

Aktualne wskazania do leczenia głuchot u dzieci z zastosowaniem implantów ślimakowych i pniowych. Nowe kierunki i możliwości

75%

Mierzwinski J., Wrukowska I., Lewandowski A., Mierzwińska P., Haber K.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2021

|

vol. 10(2)

6-17

PL

W niniejszej publikacji przedstawiono najnowsze wskazania do wszczepienia implantu ślimakowego u dzieci. Omówiono zasady wczesnego wykrywania niedosłuchu u dzieci w Polsce oraz narzędzia stosowane w diagnostyce przed wszczepieniem implantu ślimakowego. Na podstawie przeglądu publikacji z ostatnich lat odniesiono się do najnowszych trendów implantacji, uwzględniając: stymulację elektroakustyczną, stymulację elektronaturalną, jednostronną głuchotę, asymetryczny niedosłuch odbiorczy, wczesną implantację u dzieci poniżej 12. miesiąca życia czy wskazania do implantów pniowych u dzieci z malformacjami ucha wewnętrznego. Poruszono również tematy dotyczące znaczenia zachowania resztek słuchu u pacjentów z implantem ślimakowym oraz zastosowania odpowiednich elektrod do określonej sytuacji klinicznej, co może mieć wpływ zarówno na późniejsze wyniki rozwoju mowy oraz słuchu, jak i na znaczne ułatwienie implantacji w przypadkach trudnych sytuacji anatomicznych.

9

Głuchota w przebiegu guza kąta mostowo-móżdżkowego u 5-letniego chłopca - opis przypadku

63%

Pepaś R., Śmiechura M., Strużycka M., Konopka W.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2014

|

vol. 68

|

issue 3

176-180

EN

Cerebellopontine angle tumors represent 6 to 10% of all proliferative lesions in the central nervous system. The most frequently encountered in this area are acoustic neuromas (80–90%), cholesteatoma (6%) and meningiomas (6%). Neuromas usually occur in women between the ages of 50–60 years. In 95% of cases these tumors are unilateral. Cerebellopontine angle tumors in the pediatric population are rare, and their occurrence is closely linked to genetically determined neurofibromatosis type 2, whose prevalence is 1/40000–50000. More than 95% of them are diagnosed with Schwannomas. We present the case of a 5-year-old boy, diagnosed in the our Department of Otolaryngology due to progressive unilateral hearing loss. In the pediatric and neurological examination, there were no significant deviations from the normal condition. The patient was otolaryngologically examined and had audiological diagnostics. We diagnosed deafness of the left ear, both in the subjective and objective studies. MRI examination revealed the presence of a solid tumor of 20 mm diameter in the left cerebellopontine angle, probably an acoustic neuroma. Cerebellopontine angle tumors in children are very uncommon and despite the lack of signs of neurofibromatosis type 2, they require precise genetic diagnosis.

PL

Guzy kąta mostowo-móżdżkowego stanowią około 6–10% zmian rozrostowych w obrębie ośrodkowego układu nerwowego. Najczęściej spotyka się w tej okolicy nerwiaki nerwu słuchowego (ok. 80–90%), perlaki (ok. 6%) oraz oponiaki (ok. 6%). Nerwiaki w większości rozwijają się u kobiet, średnio w wieku 50–60 lat. Zwykle (w 95% przypadków) są to guzy nabyte, jednostronne. Guzy kąta w populacji dziecięcej są stosunkowo rzadkie, a ich występowanie jest nierozerwalnie związane z uwarunkowaną genetycznie neurofibromatozą typu 2, która dotyka 1 na 40–50 tys. ludzi, a u ponad 95% chorych diagnozuje się nerwiaki nerwu VIII. Najbardziej charakterystycznym objawem jest powstanie obustronnych nerwiaków nerwu przedsionkowo-ślimakowego. Omówiono przypadek 5-letniego chłopca diagnozowanego w Klinice Otolaryngologii Instytutu Centrum Zdrowia Matki Polki z powodu postępującego niedosłuchu w wywiadzie. W badaniu pediatrycznym i neurologicznym nie stwierdzono istotnych odchyleń od stanu prawidłowego, natomiast badanie otolaryngologiczne z nasofiberoskopią oraz diagnostyka audiologiczna wykazały głuchotę ucha lewego, zarówno w badaniach subiektywnych, jak i obiektywnych. Badanie rezonansu magnetycznego uwidoczniło obecność litego guza o średnicy 20 mm w lewym kącie mostowo-móżkowym, prawdopodobnie o typie nerwiaka nerwu VIII. Guz okolicy kąta mostowo-móżdżkowego u 5-letniego chłopca stanowi wyjątkową rzadkość i mimo braku objawów neurofibromatozy typu 2, zarówno w badaniu podmiotowym, jak i w badaniach dodatkowych, wymaga przeprowadzenia dokładnej diagnostyki genetycznej.

10

Głuchota i niedosłuch u osób hospitalizowanych z powodu zaburzeń psychicznych

51%

Szymanek A., Zaborowski A., Kłoszewska I.

|

EN

Background: According to current estimates, Polish population of totally deaf and deaf-mute persons reaches 45-50 000 and that of partially deaf people – about 800-900 000. Various mental disorders may occur in such a vast group of people. Several reports suggest that impairment of hearing may predispose to the development of mental disorders. One of the signs most frequently described in these patients (even in those, who do not present any other psychotic symptoms) are auditory or musical hallucinations. The aim of this paper was to assess the prevalence of total and partial deafness in patients hospitalized because of mental disorders and to describe their symptoms, with particular emphasis on auditory hallucinations. The present study is a preliminary one. Material and method: Analysis of medical records of patients treated at the J. Babiński Mental Hospital in Łódź, Poland, since 1998 thru 2004. Results: In this timespan, 10 patients with coexisting total (n=6) and partial (n=4) deafness have been treated at the Psychiatric Department of our hospital. Paranoid schizophrenia was diagnosed in 2 patients, depressive epizode in 2 and single cases of the following mental conditions: organic catatonic disorder, organic personality disorder, delusional disorder, behavioral-emotional disorder, adaptation disorder and mental retardation coexisting with alcohol abuse. Results obtained were discussed with a reference to statistical data provided in the literature. Pattern of mental disorders developing in these patients was presented and compared with reports encountered in the literature. Conclusions: The number of patients with coexisting hearing impairment and mental disorders was surprisingly small, precluding any far-reaching conclusions. Nevertheless, it is possible that most of these patients do not receive hospital psychiatric care, or do not receive psychiatric care at all. Further studies are required to confirm this thesis.

PL

Wstęp: Szacuje się, iż w Polsce żyje obecnie 45-50 tys. osób głuchych i głuchoniemych oraz 800-900 tys. osób słabo słyszących. U tych osób występują różnorodne zaburzenia psychiczne. Ponadto istnieją też doniesienia, że głuchota i niedosłuch mogą być czynnikami predysponującymi do wystąpienia pewnych zaburzeń psychicznych. Jednym z najczęściej opisywanych objawów występujących u tych pacjentów (także tych, u których nie stwierdza się żadnych innych zaburzeń psychotycznych) są halucynacje słuchowe, w tym muzyczne. Celem pracy było stwierdzenie częstości występowania głuchoty i niedosłuchu u pacjentów hospitalizowanych z powodu zaburzeń psychicznych oraz opisanie ich objawów, ze szczególnym uwzględnieniem omamów słuchowych. Praca ma charakter wstępny. Materiał i metoda: Analizowano historie chorób pacjentów Szpitala im. J. Babińskiego w Łodzi, hospitalizowanych w latach 1998-2004. Wyniki: W rozpatrywanym przedziale czasowym na oddziale psychiatrycznym przebywało 10 pacjentów ze współistniejącym niedosłuchem (6 osób) lub głuchotą (4 osoby). Spośród tych osób schizofrenię paranoidalną rozpoznano w 2 przypadkach, epizod depresyjny - u 2 osób. U pojedynczych osób rozpoznano: organiczne zaburzenia katatoniczne, organiczne zaburzenie osobowości, zaburzenie omamowo-urojeniowe, zaburzenie zachowania i emocji, zaburzenie adaptacyjne i upośledzenie umysłowe z alkoholizmem. Otrzymane wyniki przedyskutowano w odniesieniu do danych statystycznych opisywanych w literaturze. Przedstawiony został również obraz kliniczny występujących u tych pacjentów zaburzeń i porównany z doniesieniami zawartymi w literaturze. Wnioski: Liczba osób ze współistnieniem badanych zaburzeń była zaskakująco mała, co uniemożliwia wyciągnięcie daleko idących wniosków, a pozwala jedynie przypuszczać, że większość tych pacjentów nie jest objęta opieką stacjonarną lub nie jest objęta opieką psychiatryczną w ogóle. Wymaga to jednak potwierdzenia dalszymi badaniami.

11

Możliwość zastosowania muzyki i wibracji w celu poprawy koordynacyjnych zdolności motorycznych dzieci z uszkodzonym słuchem. raport z badań wstępnych / Possibilities of application of music and vibrations for improving motor coordination abilities in children with impaired hearing – pilot experiment report

51%

Borowiec J.

Physiotherapy

|

2011

|

vol. 19

|

issue 2

28-42

EN

Showing the possibility of physical exercises performed to the music with enhanced high frequencies and vibration devices enabling “bone hearing”, in the process of stimulating development at the level of coordination abilities of children with hearing disability. This paper is report of a pilot study. Twenty five children with hearing impairment aged 10 to 13 years participated in the experiment. The subjects were randomly assigned to experimental (E) and control (C) group. The control group attended traditional dancing classes using their every day hearing aids. Audiva High Pitch Training System was used in the classes of Group E. The system consists of headphones connected with a vibration transmitter, which enables the subject to experience “bone hearing”. The device used in the experiment strengthens high frequency tones in music, most of which are not audible to people with hearing disability. Classes were held once a week in Poznan Educational Centre for Deaf Children. The evaluation of the coordination abilities’ level was conducted twice - before and after the dancing classes. The level of coordination was assessed using the Kiphard Schilling Test of Coordination (KSTC). Mann-Whitney’s U Test and Wilcoxon’s Test were used to assess changes in coordination capacity.Preliminary analysis of research data indicates that both groups improved performance in final examinations as compared to the initial ones. Individuals in the experimental group achieved slightly better results in the final tests in comparison to the control group.The use of exercises performed to the music with enhanced high pitch tones and the vibrations showed a positive impact on the level of coordination abilities of the deaf. This positive trend needs to be checked on a larger research population, selected deliberately in terms of etiology and type of hearing disability

Refine search results

Aktualne wskazania do implantacji ślimakowej u dorosłych i u dzieci

Nagła głuchota spowodowana uderzeniem pioruna

Nagła głuchota spowodowana uderzeniem pioruna

Przypadek boreliozy powikłany rozwojem głuchoty neurosensorycznej

Kwalifikacja do wszczepienia drugiego implantu ślimakowego u dzieci

Uwagi dotyczące kwalifikacji pacjentów do implantacji ślimakowej

Kwalifikacja do wszczepienia drugiego implantu ślimakowego u dzieci

Aktualne wskazania do leczenia głuchot u dzieci z zastosowaniem implantów ślimakowych i pniowych. Nowe kierunki i możliwości

Głuchota w przebiegu guza kąta mostowo-móżdżkowego u 5-letniego chłopca - opis przypadku

Głuchota i niedosłuch u osób hospitalizowanych z powodu zaburzeń psychicznych