Search results

1

Enteral Nutrition Without the Use of An Endoscope in Patients with Severe Acute Pancreatitis

100%

Czerepko M., Hać S., Sawicka W., Śledziński Z.

Polish Journal of Surgery

|

2011

|

vol. 83

|

issue 11

630-633

EN

One of the main elements of acute pancreatitis therapy is nutritional treatment, which should ensure the implementation of the patients' energetic needs, limit the exocrine activity of the pancreas, and maintain the gastrointestinal passage. The most important argument in favor of the above-mentioned is the fact that enteral nutrition in case of severe acute pancreatitis prevents infectious complications. The most effective method is enteral nutrition. The unavailability of bedside endoscopy, and thus the need to transport the patient in order to obtain access, considerably complicates the procedure. Literature data described various bedside techniques consisting in the blind introduction of the feeding tube, which are rarely used, despite the fact that they are cheaper and as effective as endoscopy.

2

Laparoscopic gastric resections with per oral specimen extraction in treatment of intramural gastric tumors

100%

Stanek M., Major P., Wierdak M., Pędziwiatr M., Radkowiak D., Zychowicz A., Budzyński A.

Polish Journal of Surgery

|

2017

|

vol. 89(1)

16-21

EN

Aim: The goal of this work was to present our experiences and results of treatment of gastric tumors using the per oral specimen extraction (POSE) technique. Material and methods: A retrospective analysis a group of patients treated with laparoscopic stomach wedge resection of gastrointestinal stromal tumor (GIST). During that time 50 patients underwent laparoscopy due to the suspicion of GIST. In 12 patients resected material was removed endoscopically per os (POSE). In the remaining 38 subjects it was evacuated through minilaparotomy. Mean age of patients treated using POSE technique was 65.6 years (48-81 years). There were 9 women and 3 men in this group Results: Mean time of the POSE procedure was 92.5 min (40-160 min). Size of removed tumors ranged from 14 mm to 40 mm (mean: 25 mm). The mean length of hospital stay was 3.2 days (2 to 8 days) for patients treated with POSE. One patient (8.3%) required longer hospitalization (8 days) due to the presence of a fluid collection at the site of gastric suture. This patient was treated conservatively. One patient (8.3%) was diagnosed with surgical site infection (navel wound after an optical trocar). Histopathological examination confirmed radical excision in all of our patients (R0). Conclusions: It seems that the POSE technique is the next stage of development of minimally invasive surgery and may constitute a link in evolution of natural orifice translumenal surgery techniques. Removal of excised material through oral cavity is an attractive, effective, and safe method despite its many limitations.

3

Juvenile nasopharyngeal angiofibroma-20 years of experience in endoscopic treatment

100%

Wierzbicka M., Balcerowiak A., Gawęcki W., Juszkat R., Wierzbicka M.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2021

|

vol. 75

|

issue 2

9-14

EN

Introduction: Juvenile nasopharyngeal angiofibroma is a rare, benign tumor; however, it shows local aggression and leads to profuse nosebleeds. Aim: The aim of the study is to present 20 years of experience in endoscopic treatment of this tumor. Material and methods: The material covers 71 patients treated in the years 1985–2019 at the Department of Otolaryngology and Laryngological Oncology in Poznań. In these patients, either the classic external approach, or the double approach – external with the use of endoscopes, or only the endoscopic approach was used. In the entire population, external surgeries were performed in 37 patients, double access in 8 and endoscopic access in 26 patients. Results: Complete resection of the tumor was achieved in 51 patients (72%). The remaining 20 patients (28%) had a residual or recurrent tumor and all of these patients underwent reoperation. Conclusions: The endoscopic approach with the use of various optics and navigation allows for the removal of not only small tumors but also much more advanced ones. Pre-operative evaluation of imaging results is extremely important to avoid incomplete tumor removal. Individual development of an operating strategy, a wide range of optics and various surgical methods, and especially endoscopic ones, are the guarantee of therapeutic success.

4

Modern diagnostics of early glottic cancer

100%

Rzepakowska A.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2020

|

vol. 9(4)

45-50

EN

This article is a review of literature and a summary of the current guidelines in the diagnosis of hypertrophic vocal folds lesions suspected of malignancy. It gives a detailed overview both of initial diagnosis, as well as the methods of in-depth intraoperative diagnostics and proposals for careful evaluation during post-treatment follow-up examinations.

5

Which diagnostic method should be used in which age interval in the diagnosis of adenoid hypertrophy?

88%

Kaya K. H., Bilece Z. T., Acıpayam H., Koçak H. E., Ulusoy H. A., Keskin M.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2018

|

vol. 7(3)

50-54

EN

Aim: This study aims to determine the age interval for which the flexible nasopharyngoscopy (FNP) and lateral nasopharyngeal X-ray radiography (LNX) used in the diagnosis of adenoid hypertrophy more effectively in a pediatric population. Study Design: Prospective Cohort Study. Materials and Methods: 281 pediatric patients (1 to 15 years old) who were admitted to our ENT outpatient clinic with the complaints of nasal obstruction, snoring, sleep apnea through April 2016 and February 2017 and who were examined with FNP with the pre-diagnosis of adenoid hypertrophy were included in our study. All FNP examinations were evaluated by a single physician. The degree of choanal obstruction was recorded as percentage (%) with the help of the adenoid tissue image. The patients were divided into four groups according to the quality of the endoscopic examination performed during FNP examination; optimal assessment (group-1), assisted optimal assessment (group-2), assisted suboptimal assessment (group-3), and inability to assess despite assistance (group-4). LNX was performed for the re-evaluation of adenoid tissue in the patients in Group-3 and 4. Statistical analysis was performed among the groups according to the ages of the patients. Results: Optimal images were obtained with FNP in the patients aged between 1 and 2 years and 8-15 years and the expected images were obtained for choanal obstruction. However, no image could be obtained with FNP for assessment of choanal obstruction in more than 30% of patients between the ages of 3 and 8 years (31.2% and 33.3%, respectively), also in more than 50% of the patients who were 4,5,6 and 7 years old (60.6%, 56.7%, 55.8%, 66 , 6%, respectively). For this reason, their degrees of choanal obstruction were determined with LNX. Conclusion: For the optimal assessment of adenoid hypertrophy, we suggest that using LNX for the pediatric patients who are 4, 5, 6 and 7 years old and using FNP for the other age groups are more appropriate methods respectively in order not to disturb the polyclinic process of physician and for patient compliance.

6

Adulthood of patients after oesophageal atresia repair – General Surgeon’s Guide

88%

Tokarz A., Rogula W., Tokarska K., Tarsa M., Urban W., Zbroja K., Górecki W.

Polish Journal of Surgery

|

2021

|

vol. 93

|

issue 3

27-34

EN

Introduction: Despite proper surgical management in neonatal period, congenital oesophageal atresia (OA) may present a serious source of lifelong disorders. Aim: The objective of our study is to present the most important facts about oesophageal atresia, types of treatment and possible complications which might demand surgical management in adult life. We would like to familiarize general surgeons with this matter to provide OA patients with proper medical care. Material and methods: We made a thorough literature review of Medline database and Cochrane Library with "(o)esophageal atresia", "long gap", "surgery" and “follow-up” used as keywords. Results: Long-term observation reveals that patients with OA may need help from general surgeons, however do not often look for it. Even after surgical repair in neonatal period, OA indisposes to multiple concomitant disorders including gastroesophageal reflux disease, oesophagitis, strictures, epithelial metaplastic changes in the oesophagus or hiatal hernia development. Endoscopic follow-up should be systematically performed in OA patients’ population in order to early detect possible pathologies.Conclusions: Advancement in medicine allowed to improve survival rates and adulthood is reached more often in the population of OA patients. In the face of a variety of concomitant problems, systematic long-term follow-up seems to be crucial in proper medical care in these patients.

7

Report on the XLVIII Congress Polish Society of Otorhinolaryngologists Head and Neck Surgeons, Katowice, 5 – 8.09.2018

75%

Niemczyk K.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2018

|

vol. 7(3)

63-67

EN

W dniach 5–8 września 2018 r. w Katowicach odbył się XLVIII Zjazd Polskiego Towarzystwa Otorynolaryngologów – Chirurgów Głowy i Szyi. Zjazd został zorganizowany przez Katedrę i Klinikę Laryngologii Wydziału Lekarskiego Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach oraz Polskie Towarzystwo Otorynolaryngologów – Chirurgów Głowy i Szyi. Klinika Laryngologii w Katowicach na przestrzeni 67 Iat swojego istnienia dwukrotnie organizowała już krajowy Zjazd PTORL: w roku 1968 Klinika zorganizowała XXVII Zjazd Polskiego Towarzystwa Otolaryngologów, a kolejny krajowy XXXVIII Zjazd PTORL odbył się w Katowicach dokładnie 30 lat później ‒ w 1998 r. W bieżącym roku, po kolejnych 20 latach, ponownie nasza Klinika zorganizowała krajowy Zjazd PTORL. Na ten zjazd zarejestrowało się 894 uczestników, zgłoszono 335 referatów i 74 plakaty.

8

Comparison of endoscopic and traditional saphenous vein harvesting used as coronary artery bypass grafting material in patients with increased risk of postoperative infection

75%

Froń K.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2020

|

issue 74

149-156

EN

INTRODUCTION: In modern cardiac surgery there are increasingly more minimally invasive techniques. One of them is the endoscopic harvesting of the SV during coronary operations. AIM: The aim of the study was to assess the efficacy of endoscopic GSV harvesting, and the impact of this method on the quality of the harvested vessel. MATERIAL AND METHODS: In July 2016, in the Silesian Centre for Heart Disease, 136 patients underwent cardiac surgery. In 66 patients a coronary procedure was performed using the saphenous vein. Patients in the medium or high risk group of post-operative infection according to the BHIS scale were divided into two groups, 10 patients each. In one group, the great saphenous vein was harvested using the endoscopic method, in the other the classical method. Intraoperatively, the quality of the vessel and flow in the bypasses were evaluated. The local area of wound healing of the lower limb wound was also evaluated and compared, which was then compared between the groups. RESULTS: The procedures, all the harvested vessels were used for coronary artery bypass grafting. In the intraoperative assessment, no microscopic vascular damage was detected. Doppler examination of the endoscopic vessel flow showed patency of the graft with good blood flow and a low pulsation index. In the postoperative observation, no complications related to wound healing were found. CONCLUSIONS: The endoscopic saphenous vein harvesting technique is a method as safe as classical methods, but it provides a better wound healing effect and significantly improves the cosmetic effect of the operated limb.

PL

WSTĘP: We współczesnej kardiochirurgii stosuje się coraz więcej technik małoinwazyjnych. Do jednej z nich należy endoskopowe pobranie żyły odpiszczelowej przy operacjach wieńcowych. Technika ta daje możliwość pobrania naczynia, znacznie ograniczając wielkość urazu w miejscu interwencji przy zachowaniu odpowiedniej jakości pomostu. CEL: Celem pracy było porównanie endoskopowego oraz klasycznego pobrania żyły odpiszczelowej wśród chorych, u których występuje zwiększone ryzyko chirurgiczne. Ocenie został poddany wpływ tych metod na jakość pobranego naczynia, przebieg leczenia i gojenie się rany u operowanych pacjentów. MATERIAŁ I METODY: W lipcu 2016 r. w Śląskim Centrum Chorób Serca zabiegowi kardiochirurgicznemu poddano 136 chorych. U 66 chorych został wykonany zabieg wieńcowy z wykorzystaniem żyły odpiszczelowej. Chorych, będących w grupach średniego lub wysokiego ryzyka infekcji pooperacyjnej według skali BHIS, podzielono na dwie grupy liczące po 10 chorych. W jednej grupie żyła odpiszczelowa została pobrana metodą endoskopową, w drugiej metodą klasyczną. Śródoperacyjnie oceniano jakość naczynia oraz przepływ w pomostach. Ocenie został poddany także miejscowy obszar gojenia się rany kończyny dolnej, który następnie porównano między grupami. WYNIKI: W czasie zabiegów wykorzystano wszystkie pobrane naczynia do pomostowania aortalno-wieńcowego. W ocenie śródoperacyjnej nie wykryto mikroskopowych uszkodzeń naczynia. W obserwacji pooperacyjnej chorych, u których naczynie zostało pobrane techniką endoskopową, nie stwierdzono powikłań związanych z gojeniem się rany. WNIOSKI: Pobranie żyły odpiszczelowej metodą endoskopową jest tak samo bezpieczne jak metodą klasyczną, zapewnia jednak lepsze gojenie się rany, znacząco poprawia efekt kosmetyczny operowanej kończyny oraz zmniejsza ryzyko infekcji rany.

9

Niedrożność jako powikłanie leczenia za pomocą żołądkowego balonu odchudzającego

63%

Nowak A., Serwin D., Szczeblowska D., Hebzda A., Wojtuń S., Gil J., Grys I., Pokrzepa W.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2013

|

vol. 9

|

issue 4

363-366

EN

Obesity is a disease of civilization, which may result in and aggravate already existing diseases. One method of weight loss is a gastric balloon – BioEnterics Intragastric Balloon (BIB). Treatment with the BIB is safe. Complications are rare. Aim: Consult doctors about the possibility of this rare and serious complication that can be treated conservatively. Description of case: Patient, 38 years old, hospitalized due to continuing strong 3 days intra-abdominal pain, nausea and vomiting. In an interview founded for over 9 months ago slimming balloon into the stomach. Imaging studies, such as abdominal X-ray and computed tomography (CT) of the abdomen and pelvis, in the left lower abdomen visualized an irregular change in the corresponding slimming balloon. In the absence of indications for emergency laparotomy, conservative treatment was used. Finally, there was a spontaneous expulsion of the balloon. An improvement of the general condition, relief of symptoms. Discuss the case: Treatment of obesity by setting the gastric balloon is a minimally invasive method of treatment. However, the effectiveness and the lack of complications are dependent on the patient’s knowledge about the possible complications of obesity and the chosen therapeutic method, a sense of the disease and the patient’s motivation to achieve the therapeutic success. Symptoms of spontaneous expulsion of the balloon are symptoms of a foreign factor in the gastrointestinal tract. In the case described, these symptoms have evolved along with the movement of the balloon for the next segments of the gastrointestinal tract. There were signs of high obstruction and intestinal colic. The exact position of the balloon in the gastrointestinal tract was possible to determine after taking CT scan of the abdomen. In the case described, a conservative method was used. This was possible thanks to the close cooperation between doctors of conservative and surgical specializations, and a careful observation of the dynamics of disease symptoms and movement of the balloon for the gastrointestinal tract. Conclusions: Because of the potential complications of intervention methods for weight reduction should be preceded by conservative methods. Selection of invasive methods of treatment should be preceded by a detailed analysis of the causes of failure of conservative treatment. Maintenance of balloon slimming timeout therapy may result in dangerous to life and health complications. If symptoms of obstruction or intestinal colic, patient with founded into the stomach slimming balloon should be observed in a hospital. In the absence of clinical signs of gastrointestinal perforation, esophagoduodenoscopy should be performed to locate the balloon in the stomach in the first instance, further radiological imaging studies locating the position of the balloon in the gut and documenting progress in its elimination. Surgical treatment should be considered if there is no progress spontaneous expulsion of the balloon.

PL

Otyłość jest chorobą cywilizacyjną, która sprzyja powstawaniu schorzeń i pogarsza przebieg już istniejących. Jeden ze sposobów redukcji masy ciała stanowi balon żołądkowy. Jest to bezpieczna metoda, powikłania zdarzają się bardzo rzadko. Cel pracy: Zapoznanie lekarzy z możliwością wystąpienia niedrożności jako rzadkiego i groźnego powikłania, które może być leczone zachowawczo. Opis przypadku: Trzydziestoośmioletnia pacjentka, hospitalizowana z powodu utrzymujących się od 3 dni silnych dolegliwości bólowych w śródbrzuszu oraz nudności i wymiotów. W wywiadzie założony ponad 9 miesięcy temu balon odchudzający do żołądka. W badaniach obrazowych, m.in. na przeglądowym zdjęciu rentgenowskim i za pomocą tomografii komputerowej jamy brzusznej, uwidoczniono w lewym podbrzuszu nieregularną zmianę odpowiadającą przemieszczonemu balonowi odchudzającemu. Z uwagi na brak wskazań do doraźnej laparotomii zastosowano leczenie zachowawcze. Ostatecznie doszło do samoistnego wydalenia balonu, uzyskano poprawę stanu ogólnego i ustąpienie dolegliwości. Omówienie przypadku: Leczenie otyłości poprzez założenie balonu żołądkowego jest małoinwazyjną metodą terapii. Skuteczność oraz brak powikłań zależą jednak od wiedzy chorego o możliwych powikłaniach, zarówno otyłości, jak i wybranej metody leczniczej, poczucia choroby oraz motywacji pacjenta do osiągnięcia celu terapii. Objawy samoistnego wydalania balonu są objawami ciała obcego w przewodzie pokarmowym. W opisanym przypadku ewoluowały one wraz z przemieszczaniem się balonu przez kolejne odcinki przewodu pokarmowego – były to objawy wysokiej niedrożności i kolki jelitowej. Dokładne zlokalizowanie balonu oraz ustalenie odcinka przewodu pokarmowego, w jakim się znajdował, były możliwe po wykonaniu tomografii komputerowej jamy brzusznej. W tym przypadku zastosowano zachowawczą metodę leczniczą – było to możliwe dzięki ścisłej współpracy pomiędzy lekarzami o specjalnościach zachowawczych i zabiegowych oraz dokładnej obserwacji dynamiki objawów chorobowych i przemieszczania się balonu przez światło przewodu pokarmowego. Wnioski: Ze względu na możliwość powikłań interwencyjne metody redukcji masy ciała powinny zostać poprzedzone metodami zachowawczymi. Przed doborem metody inwazyjnego leczenia należy przeprowadzić szczegółową analizę przyczyn nieskuteczności leczenia zachowawczego. Utrzymywanie balonu odchudzającego po upływie dozwolonego czasu terapii może skutkować niebezpiecznymi dla zdrowia i życia powikłaniami. W przypadku objawów niedrożności lub kolki jelitowej pacjenta z założonym balonem należy poddać obserwacji szpitalnej. Przy braku klinicznych objawów perforacji przewodu pokarmowego w pierwszej kolejności należy wykonać badanie gastroskopowe w celu zlokalizowania balonu w żołądku, w dalszej – badania obrazowe radiologiczne, lokalizujące położenie balonu w jelitach oraz dokumentujące postęp w jego wydalaniu. Leczenie operacyjne należy rozważyć w przypadku braku postępów samoistnego wydalania balonu.

10

Podstawowe zasady postępowania w przebiegu chorób układu pokarmowego u kobiet w ciąży

63%

Tylec-Osóbka E., Wojtuń S., Gil J.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2012

|

vol. 8

|

issue 4

315-323

EN

Pregnancy is a physiologic state, however pregnant women often require diagnosis and treatment of serious gastrointestinal tract disorders (GI) which are some of the most frequent complaints during pregnancy. Some women have GI disorders that are unique to pregnancy. Other pregnant patients present with chronic GI disorders that require special consideration during this period. Understanding the presentation and prevalence of various GI disorders is necessary to optimize care for these patients. Pregnancy has little effect on gastrointestinal secretion or absorption, but it has a major effect on gastrointestinal motility. Pregnancy‑related changes in motility are present throughout the gastrointestinal tract and are related to increased levels of female sex hormones. In addition, the enlarging uterus displaces bowel, which can affect the presentation of common omplaints such us constipation. Knowledge of the gastrointestinal adaptation to pregnancy is necessary for accurate interpretation of laboratory tests, as well as imaging studies in the gravid patient. Endoscopy is rarely required during pregnancy. The potential risks of endoscopy during pregnancy include foetal hypoxia due to sedative drugs and exposure to radiation. There is no evidence that endoscopy precipitates premature labour, and studies in this area have concluded that endoscopy during pregnancy is generally safe. There should be a strong indication for the procedure, which should be deferred whenever possible to the second trimester. Procedures should be performed without any sedation, or with the lowest dose of sedative medication. Radiation exposure should be kept to a minimum. Support should be obtained from specialists in obstetrics and anaesthesia.

PL

Chociaż ciąża jest stanem fizjologicznym, to jednak kobiety ciężarne często wymagają diagnostyki i leczenia z powodu poważnych zaburzeń ze strony przewodu pokarmowego. Zwykle są one najczęściej zgłaszanymi dolegliwościami klinicznymi w przebiegu ciąży. U części kobiet pojawiają się zaburzenia specyficzne dla ciąży. Inne ciężarne, z przewlekłymi chorobami przewodu pokarmowego, wymagają specjalnego postępowania w tym okresie. Zrozumienie przebiegu i chorobowości różnorodnych zaburzeń przewodu pokarmowego jest niezbędne, by zoptymalizować opiekę nad tymi pacjentkami. Ciąża ma niewielki wpływ na wydzielanie i wchłanianie, ale wpływa istotnie na motorykę przewodu pokarmowego. Te zaburzenia motoryki są związane z podwyższonym stężeniem żeńskich hormonów płciowych. Dodatkowo powiększająca się macica przemieszcza jelita, co jest przyczyną powszechnych dolegliwości, jakimi są zaparcia. Wiedza na temat mechanizmów adaptacyjnych przewodu pokarmowego w czasie ciąży umożliwia prawidłową interpretację testów laboratoryjnych i badań obrazowych u ciężarnych. Rzadko konieczne jest wykonywanie badań endoskopowych w ciąży. Potencjalne ryzyko wynikające z endoskopii to niedotlenienie płodu powodowane lekami sedatywnymi oraz ekspozycja na promieniowanie rentgenowskie. Nie stwierdzono, by badania endoskopowe wywoływały wcześniejsze porody, a obserwacje potwierdzają, że endoskopia w czasie ciąży jest generalnie bezpieczna, przy zachowaniu określonych standardów. Badania powinno się wykonywać w przypadku mocnych wskazań, jeśli to możliwe – w drugim trymestrze ciąży. Procedury najlepiej wykonywać bez sedacji lub z użyciem najmniejszych dawek leków, minimalizując czas ekspozycji na fluoroskopię, optymalnie w obstawie anestezjologicznej i położniczej.

11

Podstawowe objawy i różnicowanie nieswoistych chorób zapalnych jelit

63%

Wojtuń S., Gil J., Szwed Ł., Dyrla P.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2014

|

vol. 10

|

issue 1

61-66

EN

Ulcerative colitis (colitis ulcerosa, CU) and Crohn’s disease belong to a group of nonspecific inflammatory bowel diseases characterized by chronicity and unknown aetiology. Due to their heterogeneous pathogeneses, their clinical pictures and clinical courses vary. This results in diagnostic difficulties that are encountered despite the availability of a number of specialized tests in contemporary medicine. It is known that a condition necessary to establish a definitive diagnosis is to confirm the presence of a nonspecific inflammatory bowel disease in a histopathological examination, but laboratory tests are helpful in the initial diagnosis and demonstrate the extent and severity of the inflammatory process. C-reactive protein is the indicator of the inflammatory process, and anaemia that occurs in ulcerative colitis is due to both the chronicity of the disease and iron deficiency secondary to blood loss. Laboratory diagnosis is also applicable in the evaluation of parenteral complications concerning the liver, bile ducts, and osteoporosis. Abnormal liver function tests are frequent in inflammatory bowel diseases and may be caused by an ongoing inflammatory process typical of these diseases as well as by the pharmacological treatment implemented. Although new methods, such as computed tomography, magnetic resonance imaging and positron emission tomography, are used in diagnosing gastrointestinal diseases, endoscopy with histopathological analysis of the collected samples still is (and will be for a long time) a primary diagnostic method in the process of diagnosing, monitoring the course of treatment and oncological surveillance.

PL

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego i choroba Leśniowskiego-Crohna należą do grupy nieswoistych chorób zapalnych jelit o przewlekłym przebiegu i nieznanej etiologii. Z uwagi na niejednorodną patogenezę mają zróżnicowany obraz i przebieg kliniczny, co powoduje trudności diagnostyczne pomimo dostępności wielu wielospecjalistycznych badań. Wiadomo, że warunkiem koniecznym ustalenia ostatecznego rozpoznania jest potwierdzenie nieswoistej choroby zapalnej jelit w badaniu endoskopowym i histopatologicznym, niemniej jednak badania laboratoryjne są pomocne we wstępnej diagnostyce i odzwierciedlają zasięg oraz nasilenie procesu zapalnego. Białko C-reaktywne stanowi wykładnik procesu zapalnego, a występująca we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego niedokrwistość jest wynikiem zarówno przewlekłości choroby, jak i niedoboru żelaza wtórnego do utraty krwi. Diagnostyka laboratoryjna ma również zastosowanie w ocenie powikłań pozajelitowych dotyczących wątroby i dróg żółciowych, a także osteoporozy. Nieprawidłowe wyniki prób wątrobowych są częste w chorobach zapalnych jelit i mogą być spowodowane procesem zapalnym typowym dla tych chorób, ale też stosowanym leczeniem farmakologicznym. Chociaż powstają nowe metody wykorzystywane w diagnostyce przewodu pokarmowego, takie jak tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, pozytronowa tomografia emisyjna, to jednak badanie endoskopowe z oceną histopatologiczną pobranych wycinków jest (i jeszcze długo będzie) podstawową metodą diagnostyczną w rozpoznawaniu, monitorowaniu leczenia oraz nadzorze onkologicznym.

12

Ocena skuteczności różnych metod leczenia odpływów pęcherzowo-moczowodowych III-V stopnia – doświadczenia własne

63%

Jobs K., Jung A., Jurkiewicz B., Bochniewska V., Kalin K., Zieniuk E.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2010

|

vol. 6

|

issue 3

218-223

EN

Vesicoureteral reflux (VUR) is the phenomenon of retrograde urine flow from the bladder towards the kidney. The term is in use from the end of XIX century, nevertheless reasons of its formation and treatment modalities are still discussed. We still do not have treatment standard as well. Aggressive methods are nowadays less popular and we can find in the literature opinions about lack of advantage from VUR surgical treatment. What’s more some authors have doubts if we should use any treatment at all. The aim of the study is retrospective analysis of results of three treatment methods in grade III-V VUR in terms of reflux disappearance. We analysed 68 children treated in our centre between 2005-2008. Three methods are compared: conservative by which we mean antibiotic prophylaxis, endoscopic and open surgery. Forty patients were treated conservatively, 16 by endoscopic injection and 12 by open surgery. At the beginning of treatment and at the end of observation period all children had correct renal function and normal blood pressure. Mean observation time was 18 months. Improvement, by which we understand VUR disappearance or reducing it to I grade, we do not observed in 14% of conservatively treated and 8% of endoscopic treated patients. In all children treated by open surgery improvement was achieved. Although the differences are statistically significant, it is worth of notice that there were so many conservatively treated children, in which improvement of VUR was obtained.

PL

Termin odpływ pęcherzowo-moczowodowy (OPM) oznacza zjawisko cofania się moczu z pęcherza do moczowodu. Mimo że pojęcia OPM używa się od końca XIX wieku, nadal dyskutuje się nad przyczyną powstania tego zjawiska oraz najwłaściwszymi metodami leczenia. Do tej pory nie został opracowany standard postępowania. Agresywne niegdyś podejście do leczenia ulega zmianie i ostatnio pojawiły się w piśmiennictwie głosy na temat braku korzyści stosowania metod zabiegowych. Co więcej, dyskutuje się nawet nad tym, czy warto wdrażać jakiekolwiek postępowanie. Celem pracy jest retrospektywna analiza wpływu metody postępowania na ustępowanie odpływów pęcherzowo-moczowodowych III-V stopnia u leczonych w naszym ośrodku dzieci. Analiza obejmuje 68 pacjentów pozostających pod opieką ośrodka w latach 2005-2008. Porównywane są trzy metody leczenia: operacyjne, endoskopowe oraz postępowanie zachowawcze, przez które rozumiano stosowanie profilaktyki przeciwbakteryjnej dla utrzymania jałowości moczu. Do leczenia zachowawczego zakwalifikowano 40, do leczenia endoskopowego 16, a do leczenia operacyjnego 12 dzieci. W momencie zakwalifikowania do leczenia i w końcowym okresie obserwacji wszyscy badani mieli prawidłową czynność nerek i prawidłowe ciśnienie tętnicze. Średni okres obserwacji wynosił 18 miesięcy. Poprawy, przez którą rozumiano ustąpienie lub zmniejszenie stopnia odpływu do I, nie uzyskano u 14% pacjentów leczonych zachowawczo i 8% leczonych endoskopowo. Obserwowano ją natomiast u wszystkich leczonych operacyjnie. Chociaż różnice te są statystycznie znamienne, zwraca uwagę duża liczba dzieci z wysokim stopniem odpływu, u których poprawa nastąpiła bez interwencji zabiegowej.

13

Zastosowanie ultrasonografii endoskopowej w rozpoznawaniu i kwalifikacji do leczenia patologii przełyku

63%

Dyrla P., Jałocha Ł., Mackiewicz A., Wojtuń S., Gil J.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2011

|

vol. 7

|

issue 4

350-355

EN

Endoscopic ultrasonography – EUS is the imaging procedure that combines endoscopy and ultrasonography. Submucous tumour means lesion protruding to gastrointestinal tract lumen with normal or pathologically changed mucous membrane. Location of such lesions is gastrointestinal tract wall but could be the result of extraintestinal lesion pressure. In presented study our main aim was to assess the diagnostic yield in submucous lesions, esophagus wall thickening and surface roughness diagnostics with use of endoscopic ultrasonography. We analysed 47 patients (24 male and 23 female) hospitalised in Military Institute of Medicine in Warsaw between 2009 and 2011 because of esophagus lesion diagnosed in upper gastrointestinal tract endoscopy. In all patients endosonography was performed. In 27 cases (57%) organic lesion was diagnosed in gastrointestinal tract wall. In 4 cases (9%) organic lesion localised outside of a gastrointestinal tract and in 16 cases (34%) normal anatomical structures were found. On the basis of ultrasonography procedure result patients were qualified to surgical, endoscopic or oncology treatment. All lesions of rough surface require further diagnostic procedures and qualification to endoscopic or surgical procedures because of high risk of malignancy. All submucous lesions appeared to be non-malignant lesions and as such do require endoscopic or ultraendoscopic surveillance.

PL

Ultrasonografia endoskopowa (endoscopic ultrasonography, EUS) jest badaniem obrazowym łączącym endoskopię i ultrasonografię. Zmiana/guz podśluzówkowy w diagnostyce endoskopowej oznacza uwypuklenie do światła przewodu pokarmowego, pokryte prawidłową lub patologicznie zmienioną błoną śluzową. Zmiany te najczęściej pochodzą ze ściany przewodu pokarmowego, ale mogą być również objawem ucisku z zewnątrz. W przeprowadzonym badaniu podstawowym celem pracy było ustalenie przydatności endoskopowej ultrasonografii w wykrywaniu zmian podśluzówkowych oraz pogrubienia i nierównych zarysów ścian przewodu pokarmowego w zakresie przełyku. Przeanalizowano 47 pacjentów (24 mężczyzn i 23 kobiety) hospitalizowanych w Klinice Gastroenterologii Wojskowego Instytutu Medycznego w Warszawie w latach 2009-2011 z powodu patologii przełyku stwierdzonej w badaniu endoskopowym górnego odcinka przewodu pokarmowego. U wszystkich chorych wykonano w kolejnym etapie badanie endosonograficzne, w którym stwierdzono w 27 przypadkach (57%) zmianę organiczną w zakresie ściany przewodu pokarmowego, w 4 przypadkach (9%) – zmianę organiczną zlokalizowaną poza przewodem pokarmowym, a u 16 pacjentów (34%) – prawidłowe struktury położone poza przewodem pokarmowym. Na podstawie zaawansowania zmiany w obrębie ściany przełyku w EUS zakwalifikowano chorych do jednej z trzech metod terapii: endoskopowej, chirurgicznej lub onkologicznej. Każda zmiana o nierównych zarysach ścian w zakresie przełyku wymaga poszerzenia diagnostyki oraz kwalifikacji do zabiegu chirurgicznego lub endoskopowego ze względu na znaczne ryzyko procesu złośliwego. Zmiany podśluzówkowe w zakresie przełyku w większości okazały się łagodne, dlatego poza diagnostyką wymagają jedynie nadzoru endoskopowego lub echoendoskopowego.

14

Endoskopowa ultrasonografia w diagnostyce i leczeniu zmian patologicznych dwunastnicy

63%

Dyrla P., Wojtuń S., Gil J., Kasińska E., Florek M., Mackiewicz A.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2013

|

vol. 9

|

issue 2

160-164

EN

In presented study our main aim was to assess the diagnostic yield in submucosal lesions, duodenum wall thickening and surface roughness diagnostics with use of endoscopic ultrasonography. We analysed 41 patients (22 female and 19 male) hospitalized in Military Institute of Medicine in Warsaw between 2009 and 2012 because of duodenum lesion diagnosed in upper gastrointestinal tract endoscopy. In all patients endosonography was performed. In 32 (78.1%) cases organic lesion was diagnosed in gastrointestinal tract wall and in 9 (21.9%) cases normal anatomical structures were found. On the basis of ultrasonography procedure result patients were qualified to surgical, endoscopic or oncology treatment. In 20 (48.8%) cases the change was limited to the mucosa and submucosa and therefore subject to treatment/surveillance endoscopy. In other cases diagnosed infiltration beyond the muscle membrane (n = 21; 51.2%), qualifying of patients for surgery or oncology. Endoscopic ultrasound plays a key role in the diagnosis of submucosal lesions allow proper qualifications to appropriate treatment.

PL

Podstawowym celem pracy było ustalenie przydatności endoskopowej ultrasonografii w wykrywaniu zmian podśluzówkowych oraz pogrubienia i nierównych zarysów ścian dwunastnicy. Przeanalizowano 41 pacjentów (22 kobiety i 19 mężczyzn) hospitalizowanych w latach 2009–2012 w Klinice Gastroenterologii Wojskowego Instytutu Medycznego z powodu patologii dwunastnicy stwierdzonej w badaniu gastroskopowym. U wszystkich chorych wykonano w kolejnym etapie badanie endosonograficzne, w którym stwierdzono w 32 (78,1%) przypadkach zmianę organiczną w zakresie ściany dwunastnicy, a u 9 (21,9%) pacjentów prawidłowe struktury położone poza przewodem pokarmowym. Na podstawie zaawansowania zmian w obrębie ściany dwunastnicy w badaniu endosonograficznym zakwalifikowano chorych do jednej z trzech metod terapii: endoskopowej, chirurgicznej lub onkologicznej. U 20 (48,8%) pacjentów zmiana była ograniczona do błony śluzowej i podśluzowej, a więc podlegała terapii/nadzorowi endoskopowemu. W pozostałych przypadkach rozpoznano naciek przekraczający błonę mięśniową (n = 21; 51,2%), kwalifikując chorych do leczenia chirurgicznego lub onkologicznego. Badanie endosonograficzne odgrywa kluczową rolę w diagnostyce zmian podśluzówkowych, umożliwiając prawidłową kwalifikację do odpowiedniej metody leczenia.

15

Trzustka ektopowa – opis przypadku, etiopatogeneza i podstawowe zasady postępowania diagnostyczno‑terapeutycznego

63%

Groszewski K., Pastuszak M., Wojtuń S., Gil J.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2012

|

vol. 8

|

issue 3

252-257

EN

Ectopic pancreas is a developmental anomaly which marks the presence of pancreas tissue in various localizations beyond the pancreas, without both anatomic and vascular connection to a properly situated organ. Thanks to development of vivid technology it is found more often. As far as etiopathological factors causing ectopic pancreas are concerned, they are as follows: intrafetal pancreas development disorder, multipotential cells metaplasia, and, basing on models of animals, also mutation of specific genes. The abundance of possible localizations and disparate histopathological types may result in the anomaly having diverse clinical course, ranging from mute to more intensified subjective and object symptoms. To diversify one should take malignant changes into consideration. A reliable diagnosis may be stated after the presence of pancreas tissue has been confirmed in histopathological examination. Yet, in peculiar circumstances it is possible to push a reliable diagnosis forward basing only on endoscopic and vivid examination. During diagnostics there may be a problem concerning, on the one hand, diagnosis when patients suffer from intrafetally irrelevant developmental anomaly and the doctor’s job is to save them from invasive conduct. On the other hand, however, malignant changes wrongly recognized as ectopic pancreas cannot be overlooked. Treatment is undertaken only if there are clinical symptoms or tumour in ectopia has been recognized, whereas the method of treatment depends on the size and localization of the change. The prognosis is auspicious even if distant results have been observed. This work presents a case report of a patient suffering from ectopic pancreas as well as the issue of clinical meaning and difficulties in recognizing and treating this developmental defect.

PL

Trzustka ektopowa jest anomalią rozwojową polegającą na obecności tkanki trzustki w różnych lokalizacjach poza trzustką, bez łączności anatomicznej i naczyniowej z prawidłowo położonym narządem. Dzięki rozwojowi technik obrazowych stwierdza się ją coraz częściej. Jako czynniki etiopatogenetyczne w powstawaniu ektopii trzustkowej bierze się pod uwagę zaburzenia rozwoju wewnątrzpłodowego trzustki, metaplazję komórek multipotencjalnych, a na podstawie modeli zwierzęcych także mutacje określonych genów. Mnogość możliwych lokalizacji i odmienne typy histologiczne sprawiają, że obecność anomalii może mieć zróżnicowany przebieg kliniczny, od niemego do znacznie nasilonych objawów podmiotowych i przedmiotowych. W różnicowaniu należy brać pod uwagę przede wszystkim zmiany złośliwe. Pewne rozpoznanie można ustalić po stwierdzeniu w badaniu histopatologicznym obecności tkanki trzustki, ale w szczególnych sytuacjach możliwe jest postawienie diagnozy z dużym prawdopodobieństwem tylko na podstawie badań endoskopowych i obrazowych. W trakcie diagnostyki pojawia się problem, w jakim zakresie diagnozować pacjentów w kierunku zwykle nieistotnej klinicznie anomalii rozwojowej – jakie działania należy podjąć, aby nie narażać ich na postępowanie inwazyjne, a zarazem nie przeoczyć zmian złośliwych, błędnie rozpoznanych jako trzustka ektopowa. Leczenie podejmuje się jedynie w przypadku występowania objawów klinicznych lub stwierdzenia nowotworu w ektopii, a wybór metody leczenia zależy od wielkości i lokalizacji zmiany. Rokowanie jest pomyślne, nawet w przypadku wystąpienia następstw odległych. W pracy przedstawiono opis przypadku chorej z trzustką ektopową – na jej przykładzie zwrócono uwagę na znaczenie kliniczne oraz trudności w rozpoznawaniu i ewentualnym leczeniu tej wady rozwojowej.

16

Samoistny drenaż ropnia trzustki do światła przewodu pokarmowego

63%

Hebzda A., Dyrla P., Serwin D., Szczeblowska D., Wojtuń S., Gil J., Hebzda Z., Grys I.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2014

|

vol. 10

|

issue 1

67-70

EN

The progress of the modern graphic technology is connected with better diagnosing of the pseudocyst of the pancreas in clinical practice. The pancreas pseudocysts are diagnosed accidentally in 20% of the patients in ultrasound examination, computed tomography, magnetic resonance imaging or endosonography; 24% of the patients reveal such abnormality in autopsy examinations. Pseudocyst is a complication occurring in 7–15% of acute pancreatitis patients. Usually they dissolve spontaneously, however, pseudocysts of diameter higher than 6 cm have a 30–50% risk of complications such as: rupture, bleeding and infection. Pseudocyst can turn in abscess in few weeks since acute pancreatitis. In this article we would like to present a case of spontaneous drainage of pancreatic abscess into gastric lumen. The treatment options for this entity are dictated by the severity of symptoms, the size of the pseudocyst, the ductal anatomy, and the surgical expertise available. Surgical drainage using open laparotomy or percutaneous drainage were the chosen treatment options. In most of the cases open surgical drainage should be reserved for patients in whom pancreatic necrosis, abscess, haemorrhage, or rupture of pseudocyst occurs. Transmural drainage using approach endoscopic ultrasound guidance is a technically feasible, minimally invasive, and safe procedure for drainage of pancreatic pseudocyst.

PL

Postęp w dziedzinie współczesnych technik obrazowania sprawił, że zmiany torbielowate trzustki są coraz częściej rozpoznawane w praktyce klinicznej. Wykrywa się je przypadkowo u około 20% pacjentów, u których wykonywane są badania obrazowe (ultrasonografia, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, endosonografia), zaś badania autopsyjne potwierdzają ich obecność aż u 24% badanych. Torbiel rzekoma jest powikłaniem rozwijającym się u 7–15% pacjentów z ostrym zapaleniem trzustki. Przeważnie ulega samoistnej regresji, jednak w przypadku zmian o średnicy większej niż 6 cm ryzyko wystąpienia powikłań, takich jak pęknięcie, krwotok czy infekcja, oceniane jest na 30–50%. Na podłożu torbieli rzekomej w ciągu kilku tygodni od epizodu ostrego zapalenia trzustki może rozwinąć się ropień. W niniejszym artykule opisujemy przypadek samoistnego drenażu ropnia trzustki do światła żołądka. Wskazaniem do leczenia torbieli rzekomej jest występowanie objawów klinicznych i powikłań. Leczenie zależy od stopnia nasilenia objawów, wielkości torbieli, rodzaju powikłań oraz doświadczenia i preferencji danego ośrodka. Nadal wykorzystywane są metody chirurgiczne, takie jak laparotomia czy drenaż przezskórny, jednak w większości przypadków powinny one być zarezerwowane dla pacjentów, u których mamy do czynienia z zakażoną martwicą trzustki, obecnością ropni, krwotokiem lub pęknięciem torbieli. Przezścienny drenaż torbieli rzekomej trzustki pod kontrolą endoskopowej ultrasonografii jest zabiegiem technicznie wykonalnym, małoinwazyjnym i bezpiecznym dla pacjenta.

17

Choroba Bourneville'a-Pringle'a - opis przypadku

63%

Dryla P., Wojtuń S., Gil J., Jałocha Ł., Wojtkowiak M., Błaszak A.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2008

|

vol. 4

|

issue 3

189-194

EN

Tuberous sclerosis complex (TSC), known as Bourneville-Pringle syndrome, is a genetically conditioned multiple organ disease associated with mental retardation and epilepsy. It could be found in any ethnic groups and races in both sexes. It is estimated that about 2 million people suffer from the disease in the world. Clinical manifestations in the disease could be various. Many signs appear along with the natural development of a child. Lesions that could be found in the disease are associated with skin, nervous system, eye bulbs, heart, kidneys, liver and intestines. These could take form of cysts as well as tumours that could become malignant. Histologically these are fibromas, lipomas, myomas or vasolipomyomas. Specific organ lesions do not require histological confirmation. TSC diagnosis could be established on Gomez criteria established on TSC Consensus in Annapolis in 1998. TSC diagnosis could be assumed as final, when two major criteria are met or one major and two minor. There are no pathognomonic signs of TSC. That means many signs should be taken into account, sometimes hard to find in not highly specialized assessment. Many specialists and specific tests should take part in diagnosis establishment (dermatologic, neurologic, oculistic, cardiologic, endoscopic and imaging procedures – USG, CT, MRI, PET-CT). Family background and often assessment of family members is essential for diagnosis establishment. Therapeutic indications for specific organ lesions need individual approach. Treatment of the illness could be only palliative. It is based on surgical procedures of malignant tumours resection and antiepileptic treatment. In the paper authors discuss case of woman with liver lesions. Those weren’t assessed histologically because of the high risk of hemorrhagic complications. Follow-up was planned with use of imaging procedures. Discussed case shows that during decision making process risk assessment of imaging procedures should be taken into account.

PL

Stwardnienie guzowate (tuberous sclerosis complex, TSC), nazywane chorobą Bourneville’a-Pringle’a to wielo-narządowa choroba uwarunkowana genetycznie, związana z upośledzeniem umysłowym i padaczką. Spotykane jest we wszystkich grupach etnicznych i rasowych, jednakowo często u obojga płci. Szacuje się, że występuje u około 2 milionów osób na świecie. Zmienność obrazu klinicznego w stwardnieniu guzowatym jest bardzo duża. Wiele objawów pojawia się wraz z rozwojem dziecka. Zmiany dotyczą głównie skóry oraz układu nerwowego, a także gałek ocznych, serca, nerek, wątroby i jelit. Mogą przyjmować postać torbieli i guzów wykazujących nierzadko tendencję do transformacji w nowotwory złośliwe. Pod względem histopatologicznym są to włókniaki, tłuszczaki, mięśniaki, naczyniakotłuszczakomięśniaki. Poszczególne zmiany narządowe z reguły nie wymagają potwierdzenia histopatologicznego. Diagnoza TSC standardowo stawiana jest na podstawie zmienionych kryteriów Gomeza ustalonych na TSC Consensus Conference w Annapolis w 1998 roku. Rozpoznanie TSC uważa się za ostateczne, gdy spełnione są dwa większe kryteria albo jedno większe i dwa mniejsze. Nie ma patognomonicznych dla TSC objawów, co oznacza, że diagnoza musi uwzględniać liczne objawy, często nieuchwytne w niespecjalistycznym badaniu lekarskim. W rozpoznaniu konieczne są współpraca wielu specjalistów oraz wykonanie badań wielokierunkowych (badanie dermatologiczne, neurologiczne, okulistyczne, kardiologiczne, badania endoskopowe, badania obrazowe - USG, TK, MRI, PET-CT). Kluczowe jest dokładne zebranie wywiadu rodzinnego i nierzadko przebadanie pozostałych członków rodziny. Leczenie chorych ze stwardnieniem guzowatym jest objawowe i polega na chirurgicznym usuwaniu guzów złośliwych i podawaniu leków przeciwpadaczkowych. Zalecenia terapeutyczne dla poszczególnych zmian narządowych wymagają indywidualnego rozpatrzenia. W pracy omówiono przypadek chorej kobiety, u której stwierdzono zmiany ogniskowe wątroby. Chociaż istniało podejrzenie ich złośliwego charakteru, nie zostało ono zweryfikowane histopatologicznie z powodu wysokiego ryzyka powikłań krwotocznych. U pacjentki zaplanowano badania kontrolne z wykorzystaniem badań obrazowych. Omawiany przypadek pokazuje, że czasami w podejmowaniu decyzji trzeba uwzględnić ryzyko stosowanych metod diagnostycznych.

Refine search results

Enteral Nutrition Without the Use of An Endoscope in Patients with Severe Acute Pancreatitis

Laparoscopic gastric resections with per oral specimen extraction in treatment of intramural gastric tumors

Juvenile nasopharyngeal angiofibroma-20 years of experience in endoscopic treatment

Modern diagnostics of early glottic cancer

Which diagnostic method should be used in which age interval in the diagnosis of adenoid hypertrophy?

Adulthood of patients after oesophageal atresia repair – General Surgeon’s Guide

Report on the XLVIII Congress Polish Society of Otorhinolaryngologists Head and Neck Surgeons, Katowice, 5 – 8.09.2018

Comparison of endoscopic and traditional saphenous vein harvesting used as coronary artery bypass grafting material in patients with increased risk of postoperative infection

Niedrożność jako powikłanie leczenia za pomocą żołądkowego balonu odchudzającego

Podstawowe zasady postępowania w przebiegu chorób układu pokarmowego u kobiet w ciąży

Podstawowe objawy i różnicowanie nieswoistych chorób zapalnych jelit

Ocena skuteczności różnych metod leczenia odpływów pęcherzowo-moczowodowych III-V stopnia – doświadczenia własne

Zastosowanie ultrasonografii endoskopowej w rozpoznawaniu i kwalifikacji do leczenia patologii przełyku

Endoskopowa ultrasonografia w diagnostyce i leczeniu zmian patologicznych dwunastnicy

Trzustka ektopowa – opis przypadku, etiopatogeneza i podstawowe zasady postępowania diagnostyczno‑terapeutycznego

Samoistny drenaż ropnia trzustki do światła przewodu pokarmowego

Choroba Bourneville'a-Pringle'a - opis przypadku