Search results

1

Selective laser trabeculoplasty for open angle glaucoma

100%

Liput J., Tan W.

|

2017

|

vol. 4

|

issue 4

199-209

EN

Selective laser trabeculoplasty (SLT) is an important treatment option in open angle glaucoma. It has been shown to be as effective as argon laser trabeculoplasty in primary open angle glaucoma while having an improved safety profile. Its use is also indicated for other subtypes of open angle glaucoma (OAG) such as pseudoexfoliation (PXE) and pigmentary glaucoma. In this review, we present the current literature on the role of SLT in treating OAG. The indications, duration of effect, repeatability, cost effectiveness and clinical effectiveness of SLT were reviewed. Available evidence comparing SLT with ALT and medical treatment are also presented. We also discuss the applicability of SLT for PXE, pigmentary glaucoma, normal tension glaucoma and advanced OAG. Lastly, the complications of SLT and areas of further research are discussed.

2

Evolution of perceived cohesion and efficacy over the season and their relation to success expectations in soccer teams

88%

Marcos F. M. L., Sánchez-Miguel P. A., Sánchez-Oliva D., Amado Alonso D., García-Calvo T.

Journal of Human Kinetics

|

2012

|

vol. 34

|

issue 1

129-138

EN

The main goal of the study is to examine the evolution of players' perception of cohesion and efficacy over the season and their relation with success expectations. The research sample comprised 146 male soccer players, aged between 15 and 19 years (M = 16.96, SD = .76). Diverse instruments were used to measure cohesion, perceived efficacy, and success expectations. The most noteworthy results show that players whose expectations do not match the team's final performance will experience a negative evolution of their levels of perceived cohesion and efficacy, whereas players whose expectations at the start of the season match the team's final performance in the classification will maintain their degree of perceived cohesion and efficacy. The main conclusion of the study is that coaches and sport psychologists should attempt to clarify the players' basic goals of the season to create expectations that match what is expected from the team.

3

Analysis of Cohesion and Collective Efficacy Profiles for the Performance of Soccer Players

88%

Leo F. M., Sánchez-Miguel P. A., Sánchez-Oliva D., Amado D., García-Calvo T.

Journal of Human Kinetics

|

2013

|

vol. 39

|

issue 1

221-229

EN

The principal aims of the study were to define different profiles of cohesion and perceived efficacy in soccer players and to measure their differences in performance. The subjects were 235 soccer players in the under-18 category who played in the National League in Spain and 15 coaches whose ages ranged from 29 to 45 years. Diverse instruments to assess cohesion, perceived efficacy, and expectations of success were used in the study. Moreover, we measured playing time and performance. The results of the study proved the existence of four cohesion and efficacy profiles that presented significant differences in expectations of success, playing time, and performance. Furthermore, significant differences were found in the distribution of players in the teams as a function of performance. The main conclusion of this study is that soccer players with higher cohesion and collective efficacy levels belonged to teams that completed the season at the top-level classification. In contrast, athletes with low cohesion and collective efficacy usually played in unsuccessful teams. Coaches and sports psychologists are encouraged to promote both social and task cohesion and collective efficacy to enhance team performance.

4

The effectiveness of selected chemical and biological insecticides in control of European corn borer (Ostrinia nubilalis Hbn.) on sweet corn

63%

Mazurek J., Hurej M., Jackowski J.

Journal of Plant Protection Research

|

2005

|

vol. 45

|

issue 1

5

Phytotoxicity and efficacy of chlorsulfuron in winter wheat

63%

Marczewska K.

Journal of Plant Protection Research

|

2006

|

vol. 46

|

issue 4

6

Stosowanie loratadyny w leczeniu ambulatoryjnym pacjentów od 2. do 18. roku życia

63%

Wyskida M., Chudek J.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2011

|

vol. 7

|

issue 4

389-393

EN

Background: Loratadine, a histamine H1 receptor antagonist of II generation, is used in allergic diseases therapy in adults and children older than 2 years. The aim of this study was to analyse the therapeutic indications, efficacy and tolerance of loratadine in the outpatient paediatric population. Material and methods: Forty-four thousand seven hundred and thirty patients aged 2-18 years, treated with loratadine participated in the survey. Results: Indications for loratadine were: chronic allergic (23%) or seasonal (52.5%) rhinitis, chronic idiopathic urticaria (15%), acute respiratory tract infections (3.9%), asthma (1.9%), atopic dermatitis (1.9%), acute urticaria (1.4%) and nasal polyps (0.4%). Syrup was most commonly used in children younger than 12 years with body mass below 30 kg (48.8%), while tablets – mainly in bigger children (in 65.5% of children younger than 12 years with body mass over 30 kg and in 98.2% aged 13-18 years). Ninety-seven point four percent patients followed the therapeutic recommendations during the follow-up. In the remaining group (2.6%) were using drug irregularly, discontinued treatment after symptoms subsided or due to adverse reaction. Loratadine was effective (at least moderate improvement achieved) in 94.6% patients with seasonal allergic rhinitis, in 90.3% cases with chronic allergic rhinitis and 87.8% with chronic idiopathic urticaria. Intolerance was found in 9% of patients, most often in children younger than 12 years with body mass below 30 kg (18.1%). Conclusions: 1) Loratadine is mainly used in children for therapy of seasonal allergic rhinitis. 2) It is effective in seasonal and chronic allergic rhinitis and chronic idiopathic urticaria therapy. 3) The symptoms of intolerance are most common in young children.

PL

Wstęp: Loratadyna, antagonista receptora histaminowego H1 II generacji, jest stosowana w leczeniu chorób alergicznych u dorosłych i dzieci od 2. roku życia. Celem badania była analiza struktury wskazań terapeutycznych, skuteczności i tolerancji preparatów loratadyny stosowanych ambulatoryjnie w populacji pediatrycznej. Materiał i metody: W badaniu ankietowym wzięło udział 44 730 pacjentów w wieku od 2 do 18 lat, leczonych preparatami loratadyny. Wyniki: Preparaty loratadyny stosowano z powodu alergicznego przewlekłego (23%) lub sezonowego (52,5%) nieżytu nosa, przewlekłej pokrzywki idiopatycznej (15%), ostrego zakażenia układu oddechowego (3,9%), astmy oskrzelowej (1,9%), atopowego zapalenia skóry (1,9%), ostrej pokrzywki, również polekowej (1,4%), oraz polipów błony śluzowej nosa (0,4%). U dzieci do 12. roku życia z masą ciała <30 kg najczęściej stosowano syrop (48,8%), u dzieci większych głównie tabletki (u 65,5% dzieci do 12. roku życia z masą ciała >30 kg i u 98,2% w wieku 13-18 lat). Podczas wizyty kontrolnej 97,4% pacjentów zażywało lek zgodnie z zaleceniami. Pozostali (2,6%) stosowali lek nieregularnie, odstawili lek po ustąpieniu objawów lub z powodu działań niepożądanych. Preparaty loratadyny były skuteczne (uzyskano co najmniej umiarkowaną poprawę) u 94,6% pacjentów z sezonowym alergicznym nieżytem nosa, 90,3% pacjentów z przewlekłym alergicznym nieżytem nosa i 87,8% z przewlekłą pokrzywką idiopatyczną. Nietolerancję stwierdzono u 9% leczonych, najczęściej u dzieci <12. roku życia z masą ciała <30 kg (18,1%). Wnioski: 1) U dzieci preparaty loratadyny są stosowane głównie w terapii alergicznego sezonowego nieżytu nosa. 2) Wykazują skuteczność w leczeniu alergicznego sezonowego i przewlekłego nieżytu nosa oraz przewlekłej pokrzywki idiopatycznej. 3) Objawy nietolerancji są najczęstsze u małych dzieci.

7

Klozapina: między skutecznością a bezpieczeństwem

63%

Sobów T.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2015

|

vol. 15

|

issue 2

57-60

EN

Although clozapine is considered to be an effective antipsychotic agent, it is used less frequently than dictated by its properties and supported by clinical trials. At least 1/3 of schizophrenia patients are treatment-resistant, carry a high risk of suicide or suffer from severe extrapyramidal symptoms related to other antipsychotics. A possible reason for the relative underuse of clozapine in clinical practice is its perception as a drug burdened with serious side effects. Agranulocytosis and other blood dyscrasias are well known, and the principles of prevention are established in recommendations. Other side effects, including potentially dangerous ones, such as cardiomyopathy and myocarditis, intestinal obstruction or convulsions, are less known. These side effects can be prevented, detected and treated provided that clinical vigilance is maintained. The awareness of benefits and risks associated with the use of clozapine is a prerequisite for efficient and safe use of this medication and for taking full advantage of its unique properties.

PL

Klozapina, choć uważana za bardzo skuteczny lek przeciwpsychotyczny, jest stosowana rzadziej, niż wynikałoby z przesłanek klinicznych wspierających jej stosowanie. Co najmniej 1/3 chorych ze schizofrenią spełnia kliniczne kryteria lekooporności, charakteryzuje się wysokim ryzykiem samobójstwa lub reaguje nasilonymi objawami pozapiramidowymi na inne leki przeciwpsychotyczne. Możliwym powodem relatywnie rzadkiego sięgania po klozapinę w praktyce klinicznej jest postrzeganie leku jako obarczonego poważnymi objawami niepożądanymi. Agranulocytoza i inne dyskrazje krwi są dobrze znane, a zasady prewencji – uporządkowane zaleceniami. O innych objawach niepożądanych, również tych potencjalnie niebezpiecznych (kardiomiopatia, zapalenia mięśnia sercowego, niedrożność jelit czy drgawki) wiadomo mniej. Ryzyko wystąpienia groźnych powikłań kuracji klozapiną można jednak zminimalizować, a same powikłania – wykrywać i leczyć, pod warunkiem zachowania czujności diagnostycznej. Świadomość ryzyka i korzyści związanych ze stosowaniem klozapiny to warunek konieczny skutecznego i bezpiecznego użycia tego leku oraz pełnego wykorzystania jego niezwykłych właściwości.

8

Leki przeciwhistaminowe 2 generacji w praktyce codziennej

51%

Narbutt J.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2012

|

vol. 8

|

issue 4

351-359

EN

Second generation antihistamines have been commonly used in treatment of allergic disorders for decades, especially in allergic rhinitis, urticaria, atopic dermatitis and allergic conjunctivitis. They are frequently used in everyday clinical practice, mainly because of high efficacy and excellent safety profile. In allergic disorders we use the potency of antihistamines to bind to histamine receptors, while in other diseases we use them because of their possible anti‑inflammatory mechanisms. Antihistamines are usually administered in monotherapy, however, in some cases we combine them with other agents. Certain antihistamines drugs have similar mechanisms of action, however, we can find distinct differences between the drugs. This is the reason why in case of no significant clinical improvement it is possible to add one antihistamine drug to another in order to enhance efficacy, it is also possible to increase a single therapeutic dose even up to four times. These observations based on clinical experience are the reason why it is necessary to conduct further studies on schemes of antihistamines drugs’ administration. In the article frequently used drugs are presented, especially their clinical efficacy and safety. Results of chosen clinical trials are also reported. Some controversial topics are mentioned, especially combined use of certain drugs and the possibility of applying higher daily doses.

PL

Leki przeciwhistaminowe II generacji stosowane są od wielu lat w leczeniu chorób alergicznych, szczególnie alergicznego nieżytu nosa, pokrzywki, atopowego zapalenia skóry i alergicznego zapalenia spojówek. Należą do najczęściej przepisywanych leków w codziennej praktyce lekarskiej, głównie ze względu na wysoką skuteczność terapeutyczną i dobry profil bezpieczeństwa. W chorobach alergicznych istotny jest ich efekt wiązania z receptorami histaminowymi, natomiast w innych jednostkach opieramy się na własnym doświadczeniu i wykorzystujemy ich potencjalne działanie przeciwzapalne. Leki przeciwhistaminowe często stosowane są w monoterapii, niekiedy w skojarzeniu z innymi lekami. Poszczególne leki, mimo że mechanizm ich działania jest podobny, nieznacznie różnią się od siebie. Z tego względu przy braku efektu klinicznego zawsze warto zamienić lek antyhistaminowy na inny lub dołączyć inny preparat w dowolnym schemacie. Można również manipulować dawkami, podwyższając je nawet czterokrotnie w stosunku do dawek zarejestrowanych. Chociaż leki przeciwhistaminowe stosuje się od wielu lat, konieczne są zatem dalsze badania, mające na celu optymalizację schematów postępowania, ze szczególnym uwzględnieniem łączenia poszczególnych preparatów i stosowania zróżnicowanych dawek. W artykule omówiono najczęściej stosowane leki przeciwhistaminowe, ich skuteczność terapeutyczną i bezpieczeństwo ich stosowania. Przedstawiono wyniki wybranych badań klinicznych oraz poruszono zagadnienia kontrowersyjne, takie jak łączenie oraz stosowanie poszczególnych preparatów w wyższych dawkach dziennych.

9

Leczenie schizofrenii elektrowstrząsami oraz lekami przeciwpsychotycznymi, łącznie z elektrowstrząsami

51%

Kołodziej‑Kowalska E., Rabe‑Jabłońska J.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2011

|

vol. 11

|

issue 4

238-242

EN

Electroconvulsive therapy (ECT) has been used to treat schizophrenia since the procedure was introduced in 1938. The introduction of effective pharmacological treatments for schizophrenia and mood disorders led to a drop in the use of ECT during the 1960s and 1970s. When the limitations in the efficacy of antipsychotic drugs and the adverse effects of these agents were recognized, interest in ECT as a therapy for treatment of resistant schizophrenia (TRS) returned. Nevertheless, indications for the use of electroconvulsive therapy in schizophrenia and its place in the treatment hierarchy for patients with this disorder are unclear because of the dearth of quality research in this field. The controversy over the efficacy of ECT for the treatment of schizophrenia, especially the treatment resistant one, has more recently been embodied in the opposing recommendations of a number of different groups. Literature review (a few randomized controlled trials, mostly uncontrolled studies such as open trials, retrospective studies and case reports) indicates that combined treatment with antipsychotics and electroconvulsive therapy is possibly superior to each method when used alone. Combination of ECT and clozapine represents additional help and most of the data suggest it is both safe and effective. There are only few studies concerning the newest atypical antipsychotics. Different predictors of therapeutic outcome were identified. The literature review indicates that the combination of ECT and antipsychotic drugs may be considered as a treatment strategy for patients with schizophrenia, especially those refractory to conventional treatments. Side effects profile of this strategy does not differ from traditional ECT treatments.

PL

Elektrowstrząsy (EW) były stosowane w leczeniu schizofrenii od czasu ich wynalezienia w 1938 roku. Wprowadzenie efektywnej farmakoterapii schizofrenii oraz zaburzeń nastroju doprowadziło do znacznego spadku ich wykonywania w latach 60. i 70. XX wieku. Stopniowe wykazanie ograniczeń skuteczności i występowanie objawów niepożądanych leków przeciwpsychotycznych doprowadziło w kolejnych dekadach do powrotu zainteresowania elektrowstrząsami jako metodą leczenia lekoopornej schizofrenii. Niestety, wskazania do zastosowania EW w schizofrenii i ich miejsce w algorytmach leczniczych są niejasne, głównie w związku z brakiem odpowiedniej jakości badań klinicznych. Kontrowersje związane z oceną efektywności EW w leczeniu schizofrenii, zwłaszcza opornej na farmakoterapię, znalazły odzwierciedlenie w różnicach w rekomendacjach wydawanych przez różne towarzystwa naukowe. Analiza danych z literatury (nieliczne badania randomizowane i otwarte, głównie badania retrospektywne i opisy kazuistyczne) wykazuje, że strategia polegająca na leczeniu skojarzonym lekami przeciwpsychotycznymi i elektrowstrząsami jest efektywniejsza od każdej z tych metod z osobna. Badania sugerują także, że połączenie EW i klozapiny jest raczej bezpieczne i skuteczne; doniesienia oceniające połączenie z nowymi LPP drugiej generacji są nieliczne. Identyfikowano różne czynniki predykcyjne poprawy po leczeniu skojarzonym EW i LPP. Częsta jest konkluzja, że elektrowstrząsy w połączeniu z lekami przeciwpsychotycznymi mogą być rozważane jako opcja terapeutyczna u pacjentów, u których farmakoterapia wykazuje ograniczoną skuteczność. Profil objawów ubocznych terapii skojarzonej nie różni się od samych zabiegów EW, jest ona bezpieczna i dobrze tolerowana.

10

Zastosowanie terapii elektrycznej u dzieci i młodzieży. Przegląd piśmiennictwa i opis efektów elektroterapii u 5 młodocianych z rozpoznaniem schizofrenii opornej na leki przeciwpsychotyczne

51%

Smug C., Melcer P., Rabe-Jabłońska J.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2006

|

vol. 6

|

issue 4

174-183

EN

Electroconvulsion has been proven to be an effective and safe therapy, which continues to arouse much emotion both in health care employees and general population. It seems important to continue the studies on this therapeutic method and make available the existing knowledge. In recent years the electroconvulsive therapy has confirmed its position mainly in mood disorders, schizophrenia and catatonic syndrome in adults. In children and adolescents the electroconvulsion is used as the last chance treatment, however the randomised studies on this subject are still missing. The treatment is carried on analogously as in adults; it is based on descriptions of single cases. The mechanism of electroconvulsion efficacy and possible differences of this mechanism during maturing of the central nervous system are not known enough as yet. Admittedly, during the procedure many neurotransmitters are released, recently the impact on the brain’s neuroplasticity has been reported. The study is aimed at presenting a review of studies on the use of electroconvulsion in adolescents and children. The authors pointed to indications, efficacy and safety of electroconvulsive therapy. They also referred to scarce studies on the use of electroconvulsion at pre-pubertal age. Despite the lack of regulations, such therapy is sometimes used as the last chance treatment. In the latter half of the article the authors analysed the indications, efficacy, and adverse symptoms of electroconvulsion in 5 adolescents treated at our Clinic in recent years. The safety of such therapy and its partial efficacy in treatment resistant schizophrenia have been confirmed.

PL

Elektrowstrząsy są metodą o dowiedzionej skuteczności i bezpieczeństwie, nadal budzącą wiele emocji zarówno w środowisku medycznym, jak i wśród ogółu społeczeństwa. Ważne wydaje się kontynuowanie badań dotyczących tej metody leczniczej i udostępnianie znanej już wiedzy. W ostatnich latach leczenie za pomocą elektrowstrząsów ugruntowało swoją pozycję głównie w zaburzeniach nastroju i schizofrenii oraz w zespole katatonicznym u osób dorosłych. Elektroterapię u dzieci i młodzieży stosuje się jako terapię ostatniej szansy, jednak wciąż brakuje randomizowanych badań na ten temat. Leczenie jest prowadzone analogicznie do leczenia osób dorosłych, opiera się także na opisach pojedynczych przypadków. Nadal nie do końca poznany jest mechanizm skuteczności elektrowstrząsów oraz jego ewentualne odrębności w trakcie dojrzewania ośrodkowego układu nerwowego. Wiadomo, że w czasie zabiegu dochodzi do wyrzutu wielu neuroprzekaźników, ostatnio donosi się również o jego wpływie na neuroplastyczność mózgu. Celem pracy było zaprezentowanie przeglądu badań na temat zastosowania elektrowstrząsów u adolescentów i dzieci. Autorzy zwrócili uwagę na wskazania, skuteczność i bezpieczeństwo terapii elektrycznej. Przytoczyli także nieliczne dostępne badania dotyczące zastosowania elektroterapii w wieku przedpokwitaniowym. Mimo braku uregulowań taka terapia jest niekiedy stosowana jako leczenie ostatniej szansy. W drugiej części pracy autorzy przeanalizowali wskazania, skuteczność i objawy niepożądane elektrowstrząsów u 5 młodocianych leczonych w Klinice Zaburzeń Afektywnych, Psychotycznych i Psychiatrii Młodzieżowej w ostatnich latach. Potwierdzono bezpieczeństwo tego rodzaju leczenia i jego częściową skuteczność w schizofrenii lekoopornej.

11

Skuteczność i tolerancja przewlekłego leczenia przeciwbólowego z zastosowaniem preparatu ketoprofenu o zmodyfikowanym uwalnianiu w zmianach zwyrodnieniowych stawów

51%

Wyskida M., Chudek J.

|

EN

Introduction: Modified, extended‑release ketoprofen formulations are commonly used in the treatment of osteoarthritis. The aim of the study was the evaluation of efficacy of chronic pain treatment with modified extended‑release ketoprofen in monotherapy or polytherapy in osteoarthritis and the monitoring of possible adverse events. Material and methods: Twenty‑three thousand two hundred and forty patients treated with extended‑release ketoprofen for 3±2 weeks because of pain associated with osteoarthritis participated in post‑marketing survey. Pain intensity was assessed in a 10‑point visual analogue scale (VAS). Results: The intensity of pain in patients treated with extended‑release ketoprofen preparations at a dose of 154±41 mg and other analgesics (32.7% of respondents) was 5.28±1.97 points. During a subsequent visit, previous treatment was maintained in 66.8% patients, including 51.8% patients on ketoprofen monotherapy and 15.0% treated with additional anti‑inflammatory agent. Daily dose of ketoprofen was increased in 27.9% patients, while in 7.7% of patients an increase or the use of another anti‑inflammatory drug was recommended. Twelve point four percent of patients reported at control visit discontinued the treatment with ketoprofen. A more marked reduction of pain intensity was observed in patients with increased (by an average of 60 mg) extended‑release ketoprofen dose (‑60.7%), than in those with increased dose or use of another anti‑inflammatory drug (‑44.0%). Adverse events was reported by 11.67% responders. Ketoprofen therapy was discontinued by 29.5% of patients who experienced an adverse drug reaction and by 10.2% of patients without any side effect. Non‑occurrence of adverse drug reaction was associated with a 3.69‑fold greater chance of treatment continuation. Conclusions: 1) Extended‑release ketoprofen preparations in monotherapy allow a satisfactory pain control in half of patients with osteoarthritis. 2) Adverse drug reactions associated with the use of ketoprofen preparations cause discontinuation of treatment in every third patient.

PL

Wstęp: Preparaty ketoprofenu o przedłużonym uwalnianiu są powszechnie stosowane w leczeniu chorych ze zmianami zwyrodnieniowymi stawów. Celem niniejszego badania była ocena skuteczności leczenia przeciwbólowego w zmianach zwyrodnieniowych stawów przy zastosowaniu preparatów ketoprofenu o przedłużonym uwalnianiu w monoterapii i politerapii oraz monitorowanie występowania działań niepożądanych. Materiał i metody: W porejestracyjnym badaniu ankietowym wzięło udział 23 240 pacjentów leczonych preparatami ketoprofenu o przedłużonym uwalnianiu od 3±2 tygodni z powodu dolegliwości bólowych towarzyszących zmianom zwyrodnieniowym stawów. Nasilenie bólu oceniano w 10‑punktowej skali analogowej (VAS). Wyniki: Nasilenie bólu u chorych stosujących preparaty ketoprofenu o zmodyfikowanym uwalnianiu w dawce 154±41 mg i inne leki przeciwbólowe (32,7% badanych) wynosiło 5,28±1,97 pkt. W trakcie wizyty utrzymano dotychczasowe leczenie przeciwzapalne/przeciwbólowe u 66,8% pacjentów, w tym 51,8% było leczonych preparatami ketoprofenu w monoterapii, a 15,0% otrzymywało również inne leki przeciwbólowe. Zwiększenie dawki dobowej preparatów ketoprofenu zalecono u 27,9%, a zwiększenie lub zastosowanie innego leku – u 7,7% pacjentów. Leczenie przerwało 12,4% pacjentów, którzy zgłosili się na wizytę kontrolną. Bardziej zaznaczone zmniejszenie nasilenia dolegliwości bólowych odnotowano u pacjentów, u których zwiększono (średnio o 60 mg) dawkę preparatów ketoprofenu o zmodyfikowanym uwalnianiu (‑60,7%), niż u tych, u których zwiększono dawkę innego leku lub zastosowano lek dodatkowy (‑44,0%). Działania niepożądane zgłosiło 11,67% badanych. Stosowanie ketoprofenu przerwało 29,5% pacjentów, u których wystąpiło działanie niepożądane, oraz 10,2% pacjentów pomimo niewystąpienia takiego działania. Niewystąpienie działania niepożądanego wiązało się z 3,69‑krotnie większą szansą na kontynuację leczenia. Wnioski: 1) Preparaty ketoprofenu o zmodyfikowanym uwalnianiu stosowane w monoterapii pozwalają na satysfakcjonujące zniesienie dolegliwości bólowych u połowy chorych ze zmianami zwyrodnieniowymi stawów. 2) Działania niepożądane związane ze stosowaniem preparatów ketoprofenu powodują przerwanie leczenia u co trzeciego pacjenta.

Refine search results

Selective laser trabeculoplasty for open angle glaucoma

Evolution of perceived cohesion and efficacy over the season and their relation to success expectations in soccer teams

Analysis of Cohesion and Collective Efficacy Profiles for the Performance of Soccer Players

The effectiveness of selected chemical and biological insecticides in control of European corn borer (Ostrinia nubilalis Hbn.) on sweet corn

Phytotoxicity and efficacy of chlorsulfuron in winter wheat

Stosowanie loratadyny w leczeniu ambulatoryjnym pacjentów od 2. do 18. roku życia

Klozapina: między skutecznością a bezpieczeństwem

Leki przeciwhistaminowe 2 generacji w praktyce codziennej

Leczenie schizofrenii elektrowstrząsami oraz lekami przeciwpsychotycznymi, łącznie z elektrowstrząsami

Zastosowanie terapii elektrycznej u dzieci i młodzieży. Przegląd piśmiennictwa i opis efektów elektroterapii u 5 młodocianych z rozpoznaniem schizofrenii opornej na leki przeciwpsychotyczne

Skuteczność i tolerancja przewlekłego leczenia przeciwbólowego z zastosowaniem preparatu ketoprofenu o zmodyfikowanym uwalnianiu w zmianach zwyrodnieniowych stawów