Search results

1

Retinopatia nadciśnieniowa IV stopnia u 13-letniej dziewczynki jako ciężkie powikłanie nerkopochodnego nadciśnienia tętniczego

100%

Rybus-Kalinowska B., Teodorowicz-Rachuba B., Kalinowski M., Łabuz-Roszak B., Adamek B., Hyla-Klekot L.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2018

|

vol. 14

|

issue 1

96-101

EN

The paper presents a case of a 13-year-old girl admitted to the Department of Ophthalmology due to bilateral vision deterioration persisting for about one month, who 9 years earlier was diagnosed and irregularly treated for hypertension. Her best-corrected visual acuity was 0.05 for the right and 0.2 for the left eye. Grade 4 hypertensive retinopathy was diagnosed based on the appearance of the fundus of the eye and significantly increased blood pressure (220/130 mm Hg). The girl was urgently referred to the Department of Nephrology for further diagnosis and treatment. Intensive antihypertensive treatment and reduction of blood pressure led to minor improvement in visual acuity. This case report emphasises the significance of periodic blood pressure monitoring in children as well as shows how serious the ophthalmological consequences of untreated hypertension can be.

PL

W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 13-letniej dziewczynki z rozpoznanym 9 lat wcześniej, lecz nieregularnie leczonym nadciśnieniem tętniczym, która została przyjęta na oddział okulistyki z powodu utrzymującego się od około miesiąca pogorszenia widzenia obojgiem oczu. Najlepiej skorygowana ostrość wzroku pacjentki wynosiła 0,05 w oku prawym i 0,2 w oku lewym. Na podstawie obrazu dna oka oraz bardzo wysokich wartości ciśnienia tętniczego (220/130 mm Hg) rozpoznano retinopatię nadciśnieniową IV stopnia. Dziewczynka została przekazana w trybie pilnym na oddział nefrologii w celu dalszej diagnostyki i leczenia. Po zastosowaniu intensywnego leczenia hipotensyjnego i obniżeniu ciśnienia tętniczego uzyskano nieznaczną poprawę ostrości wzroku. Opis tego przypadku stanowi dowód na to, jak ważna jest okresowa kontrola ciśnienia tętniczego u dzieci oraz jak poważne mogą być konsekwencje okulistyczne nieleczonego nadciśnienia tętniczego.

2

Zaburzenia wydzielania łez jako pierwszy objaw zespołu Allgrove’a u dwojga rodzeństwa

100%

Rybus-Kalinowska B., Kalinowski M., Łabuz-Roszak B., Adamek B., Wójcik-Niklewska B., Warakomski J., Hyla-Klekot L.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2018

|

vol. 14

|

issue 4

421-424

EN

Triple A syndrome is a rare, autosomal recessive disease. It is characterised by a triad of symptoms: alacrima, adrenocortical insufficiency and oesophageal achalasia. Atrophy of the optic nerve and a number of neurological disorders also occur in patients with this syndrome. Only about one hundred cases have been described in the literature since the first description by Allgrove in 1978. This paper presents a case report of siblings diagnosed with triple A syndrome. A 6-year-old girl developed adrenocortical insufficiency, axonal-demyelinating polyneuropathy and oesophageal achalasia, while her 3-year-old brother showed an abnormal adrenal reserve. Both children presented with the lack of tears during crying.

PL

Zespół Allgrove’a jest rzadko występującym, uwarunkowanym genetycznie zespołem chorobowym, dziedziczonym autosomalnie recesywnie. Charakteryzuje się triadą objawów: alakrimią, niewydolnością kory nadnerczy i achalazją przełyku. U pacjentów z tym schorzeniem opisano również zanik nerwu wzrokowego oraz szereg zaburzeń neurologicznych. Od pierwszego opisu Allgrove’a w 1978 roku w literaturze przedstawiono około 100 przypadków tego zespołu. W niniejszej pracy omówiono przypadek rodzeństwa, u którego rozpoznano zespół Allgrove’a. U 6-letniej dziewczynki wystąpiły niewydolność kory nadnerczy, polineuropatia aksonalno-demielinizacyjna oraz achalazja przełyku, natomiast u 3-letniego brata wykazano nieprawidłową rezerwę nadnerczową. U obojga dzieci występowało zjawisko braku łez podczas płaczu.

3

Analiza składu masy ciała oraz wybranych parametrów lipidowych w populacji dzieci zdrowych – doniesienie wstępne

100%

Więch P., Dereń K., Łuszczki E., Sobek G., Baran J., Weres A.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2017

|

vol. 13

|

issue 3

390-397

EN

Aim: The aim of the study was to perform an analytical evaluation of body composition and selected lipid parameters in a population of healthy children. Material and methods: The study included a group of 81 children (44 boys and 37 girls, mean age 11.56 ± 2.84 years) participating in a research project in the Centre for Medical and Natural Sciences Research and Innovation in Rzeszow. Body composition measurement (TANITA BC-420 S MA) and lipid profile assessment (Cholestech LDX) were performed in all patients. Statistical analysis of the collected material was conducted with Statistica 10.0 (StatSoft). Parametric and nonparametric tests were used for statistical analysis of variables. The level of statistical significance was adopted at p < 0.05. Results: A statistically significant difference in fat mass (p < 0.001), fat-free mass (p = 0.003), muscle mass (p = 0.003) and total body water (p < 0.001) was observed between children with normal body weight and overweight or obese children. A significant positive impact of FM (R = 0.09; p = 0.416) and a negative impact of total body water (R = −0.40; p < 0.001) on triglyceride parameters was demonstrated. Additionally, reduced fat mass correlated with a significant increase in high-density lipoprotein (R = −0.29; p = 0.009). Conclusions: The study demonstrated differences in the selected components of body composition in a population of healthy children, which allowed to precisely monitor the nutritional status when correlated with the results of lipid profile.

PL

Cel: Celem pracy była analityczna ocena składu masy ciała oraz wybranych parametrów lipidowych w populacji dzieci zdrowych. Materiał i metoda: Badaniami objęto grupę 81 dzieci (44 chłopców i 37 dziewcząt; średnia wieku 11,56 ± 2,84 roku) uczestniczących w projekcie badawczym w Przyrodniczo-Medycznym Centrum Badań Innowacyjnych w Rzeszowie. U każdego dziecka wykonano pomiar składu masy ciała (analizator TANITA BC-420 S MA) i ocenę profilu lipidowego (Cholestech LDX). Analizę statystyczną zebranego materiału przeprowadzono w pakiecie Statistica 10.0 firmy StatSoft. W opracowaniu statystycznym stosowano analizę zmiennych przy użyciu testów parametrycznych i nieparametrycznych. Za poziom istotności statystycznej przyjęto p < 0,05. Wyniki: Zaobserwowano statystycznie istotne różnice w masie tłuszczowej (p < 0,001), masie beztłuszczowej (p = 0,003), masie mięśniowej (p = 0,003) oraz ilości wody całkowitej (p < 0,001) między dziećmi z prawidłową masą ciała a dziećmi z nadwagą bądź otyłością. Wykazano także istotnie dodatni wpływ masy tłuszczowej (R = 0,09; p = 0,416) i ujemny wpływ wody całkowitej ustroju (R = −0,40; p < 0,001) na wysokość parametru trójglicerydów. Ponadto wraz ze spadkiem masy tłuszczowej obserwowano istotny wzrost wartości „dobrego” (wysokiej gęstości) cholesterolu (R = −0,29; p = 0,009). Wnioski: Stwierdzono, że w populacji dzieci zdrowych występują różnice wybranych komponentów składu ciała, które skorelowane z wynikami lipidogramu pozwalają precyzyjniej monitorować stan odżywienia.

4

Zaniedbanie – (nie)świadomą formą przemocy wobec dziecka

100%

Sochocka L., Komenda-Kołecka J.

Medycyna Środowiskowa - Environmental Medicine

|

2014

|

vol. 17

|

issue 1

83-89

EN

The catalogue of behaviors towards children that shall be defined as negligence consists of: improper physical and medical care, lack of education, harmful treatment of children, exposure of the children to immoral or even criminal impact. Negligence is one of the four (beside physical, psychical and sexual abuse) means of violence against children, displayed both during prenatal development and the period after the birth of the child. It could be defined as: anti-health oriented behaviors of the pregnant women, omission of breastfeeding, active and passive smoking of the parents/legal guardians, improper nutrition of children, deprivation of need for love and belonging.

PL

Zachowaniem przejawianym wobec dziecka, które definiować należy jako zaniedbywanie jest: nieodpowiednia opieka fizyczna i medyczna, krzywdzące traktowanie dziecka, brak edukacji szkolnej, wystawianie dziecka na wpływy niemoralne a nawet kryminalne. Zaniedbywanie to jeden z czterech (obok przemocy fizycznej, psychicznej i seksualnej) wymiarów przemocy wobec dziecka, zarówno w okresie prenatalnym, jak i po jego urodzeniu. Mogą nim być: antyzdrowotne zachowania kobiety ciężarnej, zaniechanie karmienia piersią, czynne i bierne palenie rodziców/ opiekunów, nieprawidłowe żywienie dziecka, deprywacja potrzeby miłości i przynależności.

5

Rola Chlamydia pneumoniae w patogenezie przerostu i zapalenia tkanki migdałka gardłowego u dzieci

100%

Bielicka A., Zielnik-Jurkiewicz B., Podsiadły E., Prochorec-Sobieszek M., Rogulska J., Demkow U.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2016

|

vol. 70

|

issue 5

7-12

PL

STRESZCZENIE: Wstęp. Powinowactwo do komórek nabłonka i limfocytów, zdolność do hamowania apoptozy zakażonych komórek gospodarza oraz występowanie w formie przetrwałej niewrażliwej na antybiotyki – to cechy Chlamydia pneumoniae, które mogą być związane z przewlekłym stanem zapalnym migdałka gardłowego i jego przerostem. Celem pracy była odpowiedź na pytania: 1) Czy w migdałku gardłowym u dzieci zakwalifikowanych do adenoidektomii występuje C. pneumoniae? 2) Czy występuje zależność między obecnością C. pneumoniae w migdałku gardłowym a wielkością migdałka gardłowego? 3) W których komórkach migdałka gardłowego najczęściej występuje C. pneumoniae? Materiał i metody. Grupę badaną stanowiło 200 dzieci w wieku od 2 do 16 lat (średni wiek – 6,4) wybranych spośród pacjentów zakwalifikowanych do adenoidektomii. U wszystkich podczas kwalifikacji do zabiegu wykonywano badanie fiberoskopowe nosogardła. Tkankę usuniętego migdałka gardłowego badano metodą real-time PCR w kierunku C. pneumoniae. Migdałki pobrane od dzieci z dodatnim wynikiem badania metodą PCR oraz od 10 losowo wybranych dzieci z ujemnym wynikiem tego badania, oceniano stosując badanie immunohistochemiczne (IHC). Wyniki. DNA C. pneumoniae w usuniętym migdałku gardłowym stwierdzono u 5,5% dzieci. Dodatnie wyniki uzyskiwano najczęściej w grupie wiekowej od 10. do 16. roku życia (24,1%, 7/29). Wykazano zależność między występowaniem C. pneumoniae w migdałku gardłowym a wielkością migdałka gardłowego. U wszystkich dzieci z dodatnim wynikiem badania metodą PCR potwierdzono obecność C. pneumoniae w migdałku gardłowym przy zastosowaniu IHC. Najczęściej wykrywano C. pneumoniae w limfocytach oraz w komórkach nabłonka. Wnioski. Obecność C. pneumoniae w limfocytach i komórkach nabłonka migdałka gardłowego głównie u dzieci starszych z przerostem migdałka gardłowego potwierdza udział tej bakterii w procesach patologicznych tkanki migdałka gardłoweg

6

Rola Chlamydia pneumoniae w patogenezie przerostu i zapalenia tkanki migdałka gardłowego u dzieci

100%

Bielicka A., Zielnik-Jurkiewicz B., Podsiadły E., Prochorec-Sobieszek M., Rogulska J., Demkow U.

Otolaryngologia Polska

|

2016

|

vol. 70(5)

7-12

PL

STRESZCZENIE: Wstęp. Powinowactwo do komórek nabłonka i limfocytów, zdolność do hamowania apoptozy zakażonych komórek gospodarza oraz występowanie w formie przetrwałej niewrażliwej na antybiotyki – to cechy Chlamydia pneumoniae, które mogą być związane z przewlekłym stanem zapalnym migdałka gardłowego i jego przerostem. Celem pracy była odpowiedź na pytania: 1) Czy w migdałku gardłowym u dzieci zakwalifikowanych do adenoidektomii występuje C. pneumoniae? 2) Czy występuje zależność między obecnością C. pneumoniae w migdałku gardłowym a wielkością migdałka gardłowego? 3) W których komórkach migdałka gardłowego najczęściej występuje C. pneumoniae? Materiał i metody. Grupę badaną stanowiło 200 dzieci w wieku od 2 do 16 lat (średni wiek – 6,4) wybranych spośród pacjentów zakwalifikowanych do adenoidektomii. U wszystkich podczas kwalifikacji do zabiegu wykonywano badanie fiberoskopowe nosogardła. Tkankę usuniętego migdałka gardłowego badano metodą real-time PCR w kierunku C. pneumoniae. Migdałki pobrane od dzieci z dodatnim wynikiem badania metodą PCR oraz od 10 losowo wybranych dzieci z ujemnym wynikiem tego badania, oceniano stosując badanie immunohistochemiczne (IHC). Wyniki. DNA C. pneumoniae w usuniętym migdałku gardłowym stwierdzono u 5,5% dzieci. Dodatnie wyniki uzyskiwano najczęściej w grupie wiekowej od 10. do 16. roku życia (24,1%, 7/29). Wykazano zależność między występowaniem C. pneumoniae w migdałku gardłowym a wielkością migdałka gardłowego. U wszystkich dzieci z dodatnim wynikiem badania metodą PCR potwierdzono obecność C. pneumoniae w migdałku gardłowym przy zastosowaniu IHC. Najczęściej wykrywano C. pneumoniae w limfocytach oraz w komórkach nabłonka. Wnioski. Obecność C. pneumoniae w limfocytach i komórkach nabłonka migdałka gardłowego głównie u dzieci starszych z przerostem migdałka gardłowego potwierdza udział tej bakterii w procesach patologicznych tkanki migdałka gardłoweg

7

Postawy rodziców wobec szczepień ochronnych dzieci na Górnym Śląsku

100%

Gawlik K., Woś H.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2018

|

vol. 14

|

issue 4

416-420

EN

Vaccination provides the best protection against infectious diseases. Getting to know parents’ beliefs and opinions about vaccination allows one to undertake actions aiming to increase their confidence about vaccination and maintain vaccination coverage at an acceptable level. Aim of the study: The aim of the study was to analyse the attitudes of parents towards vaccination in Upper Silesia, Poland, by investigating the parents’ awareness of safety, efficacy and the need for vaccination in children, and to establish educational needs of parents in the area of vaccination. Material and methods: Six hundred parents of children at the age of 0–6 years were included in the study. The study was conducted in randomly selected kindergartens in Bielsko-Biała, in the Paediatric Hospital in Bielsko-Biała and in the Department of Paediatrics of the Medical University of Silesia in Katowice. The research was conducted through a diagnostic survey, using a self-constructed questionnaire. Results: The implementation of mandatory vaccination of children in the investigated group is at a high level. Less than a half of the surveyed parents received information about adverse effects of vaccines from a doctor or a nurse. After vaccination, children experienced adverse reactions, which were mild. In the study group, most parents expressed a negative opinion about safety and effectiveness of vaccination, or had no opinion on the subject. The parents usually derived information about vaccination from a doctor and the Internet. The parents believed that vaccinations were necessary but not free from risks. Conclusions: The study reveals that it is significant to make health care professionals more involved in the education of parents about safety and efficacy of vaccination and to have them provide information about adverse effects of vaccination.

PL

Najlepszą ochroną przeciwko chorobom zakaźnym są szczepienia ochronne. Poznanie poglądów i przekonań rodziców na temat szczepień pozwala na podjęcie działań zmierzających do zwiększenia ich zaufania wobec szczepień i utrzymania wyszczepialności dzieci na akceptowanym poziomie. Cel pracy: Celem pracy była analiza postaw rodziców wobec szczepień ochronnych dzieci na terenie Górnego Śląska poprzez zbadanie świadomości na temat bezpieczeństwa, skuteczności i konieczności ich stosowania oraz ustalenie potrzeb w zakresie edukowania rodziców w tej dziedzinie. Materiał i metody: Badaniem została objęta 600-osobowa grupa rodziców mających dzieci w wieku do 6. roku życia. Analizę przeprowadzono w losowo wybranych przedszkolach na terenie Bielska-Białej, w Szpitalu Pediatrycznym w Bielsku-Białej oraz w Klinice Pediatrii Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach. Metodą badawczą był sondaż diagnostyczny z użyciem kwestionariusza ankiety konstrukcji własnej. Wyniki: Realizacja szczepień obowiązkowych dzieci w badanej grupie rodziców jest na wysokim poziomie. Mniej niż połowa badanych otrzymała informacje o możliwych niepożądanych działaniach szczepionek od lekarza czy pielęgniarki. Po szczepieniu wystąpiły u dzieci niepożądane odczyny, mające jednak łagodny charakter. W badanej grupie przeważali rodzice wyrażający negatywną opinię o bezpieczeństwie i skuteczności szczepień oraz nieposiadający zdania na ten temat. Badani najczęściej czerpali informacje o szczepieniach od lekarza i z internetu. Rodzice uważali, że szczepienia są potrzebne, ale niepozbawione ryzyka. Wniosek: Zobligowanie pracowników ochrony zdrowia do większego zaangażowania w edukację rodziców na temat bezpieczeństwa i skuteczności szczepień ochronnych oraz informowania o możliwości wystąpienia objawów niepożądanych po szczepieniu.

8

Kwalifikacja do wszczepienia drugiego implantu ślimakowego u dzieci

88%

Drela M., Haber K., Wrukowska I., Puricelli M., Sinkiewicz A., Bruś J., Tyra J., Mierzwiński J.

Otolaryngologia Polska

|

2019

|

vol. 73(6)

8-17

PL

Wstęp: Wiele ośrodków, pomimo rekomendacji dotyczących leczenia głębokiego niedosłuchu u dzieci poprzez symultaniczne wszczepienie dwóch implantów ślimakowych, decydując się na drugi implant, preferuje implantacje w trybie sekwencyjnym. Istnieje szereg przyczyn, z powodu których jednoczasowa bilateralna implantacja nie jest powszechnie akceptowana i wykonywana. Największe zagrożenie stanowi możliwość wystąpienia obustronnego wypadnięcia funkcji narządu przedsionkowego. Nie ma jednak wątpliwości, że dzieci, które otrzymały pierwszy implant, powinny mieć szansę na słyszenie binauralne i związane z tym korzyści. W piśmiennictwie światowym kryteria kwalifikacji do obustronnych implantacji nie są jednorodne i trudno znaleźć jednolite oraz przekonywujące algorytmy postępowania odnośnie do drugiego implantu ślimakowego. Celem pracy jest próba przedstawienia bezpiecznego sposobu kwalifikacji do wszczepienia drugiego implantu ślimakowego u dzieci. Materiał i metody: W niniejszej pracy przeprowadzono procedurę kwalifikacyjną do wszczepienia drugiego implantu ślimakowego u 40 dzieci posiadających jeden implant ślimakowy. W postępowaniu kwalifikacyjnym brano pod uwagę: datę pierwszej implantacji, wyniki badań audiometrycznych, aparatowanie ucha nieimplantowanego, dotychczasowy rozwój mowy i słuchu oraz badania narządu przedsionkowego. Wyniki: 38% pacjentów – 15 z 40 dzieci – zostało zakwalifikowanych do wszczepienia drugiego implantu. U 35% dzieci decyzję tę odroczono z możliwością implantacji w przyszłości. 11 dzieci (27%) nie zakwalifikowano do drugiego zabiegu. Dyskusja: Podczas postępowania zgodnego z przedstawionym protokołem kwalifikacji 38% dzieci z jednym implantem zakwalifikowano do drugiej implantacji z szansą na optymalny rozwój i efektywne wykorzystanie drugiego implantu. Uważamy, że implantacje w trybie sekwencyjnym z możliwie krótkim odstępem czasu pomiędzy zabiegami wraz z oceną narządu przedsionkowego, rozwoju słuchu i mowy oraz korzyści z drugostronnego aparatu słuchowego (stymulacja bimodalna) przed drugą implantacją są najbezpieczniejszym i optymalnym rozwiązaniem u dzieci z głębokim niedosłuchem.

9

Prospektywne badanie obserwacyjne biofilmu bakteryjnego na powierzchni migdałka gardłowego w populacji pediatrycznej i związane z tym implikacje kliniczne

88%

Subtil J., Bajanca-Lavado M. P., Rodrigues J., Duarte A., Reis L., Nogueira I., Jordao L.

Otolaryngologia Polska

|

2019

|

vol. 73(1)

22-28

PL

Wprowadzenie: Migdałek gardłowy jest tkanką limfoidalną nosowej części gardła, pełniącą istotną rolę w ochronie gospodarza przed zakażeniami górnych dróg oddechowych. Niemniej, migdałek gardłowy może jednocześnie stanowić rezerwuar drobnoustrojów, wywołujących infekcje górnych dróg oddechowych i zapalenia ucha środkowego, szczególnie u dzieci. Cel: Ocena i porównanie związku między gromadzeniem się biofilmu na migdałku gardłowym a częstością występowania nawracających zakażeń w populacji pediatrycznej poddanej adenoidektomii ze wskazań zakaźnych lub niezakaźnych. Metody: Do oceny biofilmu na powierzchni migdałków gardłowych zastosowano skaningową mikroskopię elektronową; gromadzenie się biofilmu in vitro monitorowano przy pomocy testu z fioletem krystalicznym; wrażliwość na antybiotyki oceniano zgodnie z wytycznymi EUCAST; typowanie otoczek H. influenzae przeprowadzono przy użyciu metody PCR. Wyniki: Biofilm był obecny w 27,4% próbek migdałków gardłowych i nie stwierdzono statystycznie istotnych różnic pomiędzy grupami zakaźnymi i niezakaźnymi. W warunkach in vitro bakterie najistotniejsze klinicznie, takie jak H. influenzae, S. aureus, S. pyogenes, S. pneumoniae i M. catarrhalis, brały udział w tworzeniu się biofilmu w stopniu umiarkowanym (71,7%). Łącznie 55,3% z wymienionych bakterii było średniowrażliwych / opornych na co najmniej jeden z badanych antybiotyków. Nie stwierdzono związku między zdolnością do tworzenia biofilmu in vitro a obecnością biofilmu na powierzchni migdałków gardłowych ani opornością na antybiotyki. Wszystkie szczepy H.influenzae zostały opisane jako nietypowalne (bezotoczkowe). Wniosek: Obecność biofilmu na powierzchni migdałków gardłowych była niezależna od pochodzenia próbki klinicznej. Zdolność bakterii do tworzenia biofilmu in vitro nie może być stosowana w przewidywaniu powstawania biofilmu in vivo. Brak zależności pomiędzy tworzeniem się biofilmu a wykrywaną opornością na antybiotyki przyczynia się do poddania w wątpliwość znaczenia biofilmu w patogenezie chorób zakaźnych.

10

Antybiotykoterapia u dzieci z zapaleniem płuc leczonych w warunkach szpitalnych

88%

Marlica K., Obarska J., Wawrzyniak A., Kalicki B.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2018

|

vol. 14

|

issue 4

407-411

EN

Introduction: Pneumonia is one of the most common causes of paediatric hospitalisations. Aim of the study: To analyse antibacterial treatment of pneumonia in children hospitalised in 2017 at the Department of Paediatrics, Paediatric Nephrology and Allergology of the Military Institute of Medicine in Warsaw. Material and methods: Medical documentation data of 360 children with clinical diagnosis of pneumonia was subjected to a retrospective analysis. Age, gender, antibiotics used before and during hospitalisation and time of treatment were considered. Results: Of all the children hospitalised at the Department (2,207), 360 pneumonias were reported (16.3% of all hospitalisations). The mean total time of antibiotic therapy was 10.76 ± 3.57 days. Out of 176 children (48.9% of all pneumonias) who reported to a general practitioner 91 (51.7%) received symptomatic treatment and 85 (48.3%) – antibiotic. On admission to hospital the type of antibiotic treatment was modified for 63/85 children (74.1%) and the form of antibiotic delivery was changed from oral to intravenous for 74/85 (87.1%). Antibacterial treatment in general practice was compliant with recommendations in 18/85 children (21.2%) and during hospitalisation – in 69/360 patients (19.2%). Conclusions: The most common infectious cause of paediatric hospitalisations was pneumonia. In general practice a significant problem is to diagnose community-acquired pneumonia with bacterial aetiology because of an uncharacteristic onset of symptoms. There is significant discrepancy between the everyday practice and recent guidelines on antibiotic use.

PL

Wstęp: Zapalenie płuc stanowi jedną z najczęstszych przyczyn hospitalizacji dzieci. Cel pracy: Analiza sposobu leczenia przeciwbakteryjnego dzieci z zapaleniem płuc w Klinice Pediatrii, Nefrologii i Alergologii Dziecięcej Wojskowego Instytutu Medycznego w Warszawie, hospitalizowanych w 2017 roku. Materiały i metody: Przeanalizowano dane medyczne 360 dzieci z rozpoznaniem klinicznym zapalenia płuc i oceniono: wiek, płeć, rodzaj zastosowanej antybiotykoterapii przed hospitalizacją i w jej trakcie oraz czas leczenia. Wyniki: Spośród 2207 dzieci hospitalizowanych w Klinice odnotowano 360 przypadków zapalenia płuc (16,3% wszystkich hospitalizacji). Całkowity średni czas antybiotykoterapii stosowanej zarówno ambulatoryjnie, jak i w trakcie hospitalizacji wynosił 10,76 ± 3,57 dnia. Do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej zgłosiło się 176 dzieci (48,9% wszystkich zapaleń płuc), z czego 91/176 (51,7%) otrzymało leczenie objawowe, a 85/176 (48,3%) – leczenie przeciwbakteryjne. Przy przyjęciu do szpitala zmieniono rodzaj stosowanej antybiotykoterapii u 63/85 (74,1%) dzieci oraz drogę podania z doustnej na dożylną u 74/85 (87,1%). Leczenie przeciwbakteryjne w warunkach ambulatoryjnych zastosowano zgodnie z aktualnymi zaleceniami u 18/85 (21,2%) dzieci, a podczas hospitalizacji – u 69/360 (19,2%) pacjentów. Wnioski: Najczęstszą przyczyną hospitalizacji dzieci wymagających leczenia przeciwbakteryjnego było zapalenie płuc. W podstawowej opiece zdrowotnej istotnym problemem dla lekarzy jest rozpoznanie infekcji bakteryjnej ze względu na niecharakterystyczny początek objawów. Występują znaczne rozbieżności między stosowanym leczeniem a aktualnymi rekomendacjami.

11

Kwalifikacja do wszczepienia drugiego implantu ślimakowego u dzieci

88%

Drela M., Haber K., Wrukowska I., Puricelli M., Sinkiewicz A., Bruś J., Tyra J., Mierzwiński J.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2019

|

vol. 73

|

issue 6

8-17

PL

Wstęp: Wiele ośrodków, pomimo rekomendacji dotyczących leczenia głębokiego niedosłuchu u dzieci poprzez symultaniczne wszczepienie dwóch implantów ślimakowych, decydując się na drugi implant, preferuje implantacje w trybie sekwencyjnym. Istnieje szereg przyczyn, z powodu których jednoczasowa bilateralna implantacja nie jest powszechnie akceptowana i wykonywana. Największe zagrożenie stanowi możliwość wystąpienia obustronnego wypadnięcia funkcji narządu przedsionkowego. Nie ma jednak wątpliwości, że dzieci, które otrzymały pierwszy implant, powinny mieć szansę na słyszenie binauralne i związane z tym korzyści. W piśmiennictwie światowym kryteria kwalifikacji do obustronnych implantacji nie są jednorodne i trudno znaleźć jednolite oraz przekonywujące algorytmy postępowania odnośnie do drugiego implantu ślimakowego. Celem pracy jest próba przedstawienia bezpiecznego sposobu kwalifikacji do wszczepienia drugiego implantu ślimakowego u dzieci. Materiał i metody: W niniejszej pracy przeprowadzono procedurę kwalifikacyjną do wszczepienia drugiego implantu ślimakowego u 40 dzieci posiadających jeden implant ślimakowy. W postępowaniu kwalifikacyjnym brano pod uwagę: datę pierwszej implantacji, wyniki badań audiometrycznych, aparatowanie ucha nieimplantowanego, dotychczasowy rozwój mowy i słuchu oraz badania narządu przedsionkowego. Wyniki: 38% pacjentów – 15 z 40 dzieci – zostało zakwalifikowanych do wszczepienia drugiego implantu. U 35% dzieci decyzję tę odroczono z możliwością implantacji w przyszłości. 11 dzieci (27%) nie zakwalifikowano do drugiego zabiegu. Dyskusja: Podczas postępowania zgodnego z przedstawionym protokołem kwalifikacji 38% dzieci z jednym implantem zakwalifikowano do drugiej implantacji z szansą na optymalny rozwój i efektywne wykorzystanie drugiego implantu. Uważamy, że implantacje w trybie sekwencyjnym z możliwie krótkim odstępem czasu pomiędzy zabiegami wraz z oceną narządu przedsionkowego, rozwoju słuchu i mowy oraz korzyści z drugostronnego aparatu słuchowego (stymulacja bimodalna) przed drugą implantacją są najbezpieczniejszym i optymalnym rozwiązaniem u dzieci z głębokim niedosłuchem.

12

Komunikacja muzyczna we wczesnym wspomaganiu dziecka i jego rodziny

88%

Cylulko P.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2016

|

vol. 16

|

issue 4

274-279

EN

Music accompanies a man almost throughout their whole life. As early as in the prenatal period, a baby reacts to the sounds it is “wrapped in.” An infant turns its head towards the voice of the mother and shows interest in the melodies that she hums and lullabies that she sings. At the subsequent stages of development, children use their own bodies, toys, everyday objects and domestic equipment to produce sounds, they create their own rhythms, melodies, and build simple music instruments. They play, learn and rest humming favourite tunes, singing hit songs, clapping, tapping their fingers or stumping their feet to produce the rhythm of well-known songs. In the early intervention (education) of a child, various methods of early diagnosis of developmental disorders and rehabilitation are used. More and more often, these include unconventional measures, e.g. music. Sound and music signals, correctly interpreted by the parents and intervention education professionals, enable them to better understand the child’s desires, expectations and predispositions, and thus to better react to his or her messages and engage in a dialogue with the child. This may reduce the risk of developmental abnormalities and problems and it may be an effective form of supporting the child and their family. The ubiquity of sounds, both musical and non-musical, and various functions that they fulfil in the life of a contemporary human being leads various professionals, such as doctors, psychologist, teachers and music therapists, to use musical communication in order to help children that are at the risk of abnormal development or disability and their parents.

PL

Muzyka towarzyszy człowiekowi niemal przez całe jego życie. Już w okresie prenatalnym dziecko reaguje na „otulające” je dźwięki. Niemowlę odwraca głowę w kierunku głosu matki, wykazuje zainteresowanie nuconymi przez nią melodiami i śpiewanymi kołysankami. Na kolejnych etapach rozwoju dziecko pobudza do brzmienia swoje ciało, zabawki, przedmioty codziennego użytku i elementy wyposażenia mieszkania, tworzy własne rytmy i melodie, samodzielnie buduje proste instrumenty muzyczne. Bawi się, uczy i wypoczywa, nucąc ulubione melodie, śpiewając przeboje, wyklaskując, wystukując lub wytupując znane sobie rytmy piosenek. We wczesnym wspomaganiu stosuje się zróżnicowane metody zarówno wykrywania nieprawidłowości rozwojowych, jak i rehabilitacji. W tym celu sięga się coraz częściej po niekonwencjonalne środki oddziaływania, w tym po sztukę muzyczną. Właściwie odczytane przez rodziców i specjalistów zajmujących się wspomaganiem rozwoju sygnały dźwiękowe i muzyczne pozwalają lepiej zrozumieć pragnienia, oczekiwania i predyspozycje dziecka, a dzięki temu lepiej reagować na jego komunikaty i prowadzić z nim dialog. Może się to przyczynić do zmniejszenia narażenia rozwoju dziecka na różnorodne nieprawidłowości, trudności i problemy oraz stanowić formę efektywnego wsparcia dziecka i jego rodziny. Wszechobecność dźwięków, zarówno muzycznych, jak i niemuzycznych, oraz pełnione przez nie funkcje skłaniają specjalistów, m.in. lekarzy, psychologów, pedagogów i muzykoterapeutów, do wykorzystywania komunikacji muzycznej w celu udzielania pomocy dziecku zagrożonemu nieprawidłowym rozwojem bądź niepełnosprawnością i jego rodzinie.

13

Co dzieci w wieku szkolnym wiedzą o wyborze kariery zawodowej? – wyniki badań własnych

88%

Paszkowska-Rogacz A.

Polskie Forum Psychologiczne

|

2022

|

vol. XXVII

|

issue 1

62-80

PL

Artykuł prezentuje model dziecięcych koncepcji dotyczących dwóch kluczowych procesów rozwoju kariery – wyboru kariery i zdobywania zatrudnienia, skonstruowany przez Howard i Walsh na podstawie badań rozwojowych i teorii dotyczącej rozumienia przez dzieci zjawisk pokrewnych, takich jak choroby, przemoc i pochodzenie etniczne. Model wyodrębnia sześć poziomów rozumowania dzieci na temat kariery i zatrudnienia – od myślenia magicznego i opartego na skojarzeniach poprzez metodę sekwencyjną aż po rozumowanie, które obejmuje dynamiczną interakcję wpływów na poziomie indywidualnym, relacyjnym i systemowym. Model wykorzystano w eksploracyjnych badaniach własnych, których celem było wyodrębnienie dominujących wśród dzieci w wieku szkolnym poziomów rozumowania w odniesieniu do kariery oraz weryfikacja związku rodzaju wyborów zawodowych z płcią badanych. W badaniach uczestniczyło 49 dzieci w wieku szkolnym od 6 do 13 lat (27 dziewczynek i 22chłopców) uczęszczających do szkół wielkomiejskich. Dane zebrano za pomocą ustrukturalizowanego wywiadu składającego się z ośmiu pytań – pytania wprowadzającego, trzech pytań dotyczących sposobu, w jaki ludzie dokonują wyborów zawodowych i zdobywają pracę, oraz czterech pytań dotyczących preferencji zawodowych badanego dziecka. Treść wypowiedzi była rejestrowana i oceniana przez dwóch przeszkolonych sędziów. Wyniki wykazały, że w badanej grupie pojawiło się pięć z sześciu poziomów rozumowania z wyraźną przewagą rozumowania sekwencyjnego i jego podkategorii – działań zewnętrznych. Analiza wypowiedzi wykazała również związek wyborów zawodowych ze stereotypami płci. Artykuł zawiera rekomendacje dotyczące interwencji psychologicznych ukierunkowanych na poszczególne etapy rozwoju wiedzy dzieci szkolnych na temat pracy i zatrudnienia.

14

Gorączka u dzieci - charakterystyka zaburzenia

75%

Jagieła J., Kochman D.

Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

|

2023

|

vol. 8

|

issue 1

116-139

EN

Introduction. The occurrence of fever in a small child is one of the most common health problems that parents encounter in everyday childcare. It is especially dangerous in small children under 5 years of age, who, due to the immaturity of the nervous system characteristic of this age, are most at risk of febrile convulsions with high and incorrectly reduced fever. Aim. The aim of the study was to present the problem of fever in children. Material and methods. The method used in the work is the analysis of literature. Overview. Fever in a child is a clinical condition, the causes of which change depending on the period of development of the child's life. In the youngest children, infectious agents of the respiratory, digestive, urinary tract and central nervous system predominate. Older children often have a fever due to the so-called non-infectious, which include immune diseases, cancer, inflammatory bowel disease or connective tissue diseases. Conclusions. Febrile conditions are a very common reason for hospitalization of children under 5 years of age. In the pre-hospital period, parents in contact with the nursing staff repeatedly inform about the lack of knowledge about non-pharmacological methods of lowering fever, they are concerned about the correct administration of antipyretics. Education in this area is an essential task when it comes to medical personnel.

PL

Wstęp. Wystąpienie gorączki u małego dziecka jest jednym z najczęściej występujących problemów zdrowotnych z jakimi spotykają się rodzice w codziennej opiece nad dzieckiem. Szczególnie niebezpieczna jest ona u małych dzieci do 5 roku życia, które z powodu charakterystycznej dla tego wieku niedojrzałości układu nerwowego, są najbardziej narażone na pojawienie się drgawek gorączkowych przy wysokiej i nieprawidłowo obniżanej gorączce. Cel. Celem pracy było przedstawienie problematyki gorączki u dzieci. Materiał i metody. Metoda zastosowana w pracy to analiza literatury. Przegląd. Gorączka u dziecka jest stanem klinicznym, którego przyczyny zmieniają się w zależności od okresu rozwoju życia dziecka. U najmłodszych dzieci dominują czynniki infekcyjne układu oddechowego, pokarmowego, dróg moczowych i ośrodkowego układu nerwowego. Dzieci starsze gorączkują najczęściej z przyczyn tzw. nieinfekcyjnych, do których należą choroby immunologiczny, nowotwory, nieswoiste zapalenia jelit czy choroby tkanki łącznej. Wnioski. Stany gorączkowe są bardzo częstym powodem hospitalizacji dzieci do 5 roku życia. W okresie przedszpitalnym rodzice w kontakcie z personelem pielęgniarskim wielokrotnie informują o braku wiedzy na temat niefarmakologicznych metod obniżenia gorączki, mają obawy o poprawne podanie leków przeciwgorączkowych. Edukacja w tym zakresie jest niezbędnym zadaniem, jeśli chodzi o personel medyczny.

15

Ocena działań zawodowych pielęgniarki POZ ze szczególnym uwzględnieniem pracy z dziećmi i ich rodzicami

75%

Piotrowska A., Winnicka-Gręźlikowska V.

Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

|

2022

|

vol. 7

|

issue 3

53-67

EN

Introduction. A nurse provides comprehensive nursing care for a person, family and community in the living environment, regardless of gender and age. It is an important element of the therapeutic link, especially when working with parents and their children, especially in relation to chronically ill or disabled children. Aim. The aim of the thesis is to assess the professional activities of the POZ nurse, with particular emphasis on working with children and their parents, and to show directions for improving the quality of services rendered. Material and methods. The method of diagnostic survey was used in the above thesis. The research used a questionnaire of own construction supplemented with fragments modified for pediatric nursing purposes in primary care. The standardized tool was - "Questionnaire for assessing the level of parent / guardian satisfaction with nursing care" by Latour, Which was adapted to the conditions of national pediatric hospital and validated by Dr. Ewa Smoleń and Prof. Anna Ksykiewicz- Dorota, Medical University of Lublin, Faculty of Health Sciences, Chair and Department of Nursing Management. The study group consisted of 105 parents of children. Results: According to the respondents' opinions, it turned out that the patients' answers to the questions concerning the level of satisfaction of the parents were most highly rated for the question concerning the efficiency of the procedures performed by the primary care nurse. The issue with the lowest score concerned the interpersonal relationship of medical staff towards parents. Low ratings were also given to questions that raised the issue of the flexibility of the clinic's working hours, as well as the availability of written information about the rules of operation of the facility. Conclusions. The conducted research allowed to determine the scale of the nurse's involvement in helping and eliminating parents' fears, thus guaranteeing a high evaluation of the nurse's work. 62% of the surveyed parents agree that the efficiency of the procedures performed, professionalism and respect for their child guarantee a positive assessment of the work of a POZ nurse.

PL

Wstęp. Pielęgniarka POZ sprawuje kompleksową opiekę pielęgniarską nad osobą, rodziną i społecznością w środowisku zamieszkania, niezależnie od płci i wieku. Jest ważnym elementem ogniwa terapeutycznego, zwłaszcza w pracy z rodzicami i ich dziećmi, szczególnie w odniesieniu do dzieci przewlekle chorych czy niepełnosprawnych. Cel. Analiza oceny działań zawodowych pielęgniarki POZ z uwzględnieniem pracy z dziećmi i ich rodzicami. Materiał i metody. W pracy wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego przy użyciu techniki ankietowania. Narzędziem badawczym służącym do przeprowadzenia badań była ankieta własna uzupełniona o fragmenty zmodyfikowane dla celów pielęgniarstwa pediatrycznego standaryzowanego narzędzia – „Standaryzowany kwestionariusz oceny poziomu zadowolenia rodziców/ opiekunów z opieki pielęgniarskiej” autorstwa Latoura i wsp. Skorzystano z kryterium V kwestionariusza i przypisanych mu dziewiętnastu kryteriów szczegółowych. Analizie badawczej poddano 105 rodziców dzieci. Wyniki. Według opinii respondentów okazało się, że odpowiedzi pacjentów na pytania dotyczące poziomu satysfakcji rodziców najwyżej ocenione zostało pytanie dotyczące sprawności wykonanych zabiegów przez pielęgniarkę POZ. Zagadnienie najniżej ocenione dotyczyło relacji interpersonalnej personelu medycznego wobec rodziców. Niskie oceny otrzymały również pytania, które poruszyły problematykę elastyczności godzin pracy przychodni, a także dostępności do informacji pisemnej o zasadach funkcjonowania placówki. Wnioski. Przeprowadzone badania pozwoliły określić skalę zaangażowania pielęgniarki w pomoc i eliminację obaw rodziców gwarantując przez to wysoką ocenę pracy pielęgniarki. Ankietowani rodzice w 62% zgadzają się z tym, że sprawność wykonywanych zabiegów, profesjonalizm i szacunek wobec ich dziecka gwarantują pozytywną ocenę pracy pielęgniarki POZ.

16

Opieka nad dzieckiem z padaczką w środowisku domowym

75%

Żelazek P., Antczak P.

Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

|

2022

|

vol. 7

|

issue 1

108-119

EN

Introduction. Epilepsy is a chronic brain disease characterised by a persistent (i.e., persistent) predisposition to generate epileptic seizures, unprovoked by any direct trauma to the central nervous system and by the neurobiological, cognitive, psychological and social consequences of recurrent seizures. Epilepsy affects both sexes and all ages, occurring worldwide. Aim. The purpose of this study was to present and discuss the problems associated with caring for a child with epilepsy in the home environment and to discuss symptoms associated with the aforementioned disease entity. Overview. Most seizures are well controlled with medication and other treatment but epilepsy can cause problems in social, school and work situations, making independent living difficult. Children with seizures often have physical problems (e.g., fractures, bruising, and a slightly increased risk of sudden death), as well as social problems because of the stigma surrounding the illness. People with epilepsy and their families may lack social support or experience social isolation, embarrassment, fear, and discrimination. Epilepsy self-management refers to a broad range of health behaviors and activities that the person as well as the person’s caregivers can learn and adapt to control seizures and improve well-being. This approach requires a partnership between the person and service providers (e.g., specialist epilepsy clinics, nurse liaison services between GPs and specialist hospital doctors, specialist community epilepsy teams). Conclusions. Currently, despite the reduction in the burden of disease, epilepsy is still an important cause of disability and mortality.

PL

Wstęp. Padaczka jest przewlekłą chorobą mózgu charakteryzującą się trwałą (tj. uporczywą) predyspozycją do generowania napadów padaczkowych, niesprowokowaną jakimkolwiek bezpośrednim urazem ośrodkowego układu nerwowego oraz neurobiologicznymi, poznawczymi, psychologicznymi i społecznymi konsekwencjami nawrotów napadów. Padaczka dotyka obu płci i w każdym wieku, występując na całym świecie. Cel. Celem pracy było przedstawienie i omówienie problemów związanych z opieką nad dzieckiem z padaczką w środowisku domowym oraz omówienie wad i objawów dotyczących w/w jednostki chorobowej. Przegląd. Większość napadów jest dobrze kontrolowana za pomocą leków i innych rodzajów leczenia, ale padaczka może powodować problemy w sytuacjach społecznych, szkolnych i zawodowych, utrudniając samodzielne życie. Dzieci z napadami często mają problemy fizyczne (np. złamania, siniaki i nieznacznie zwiększone ryzyko nagłej śmierci), a także problemy społeczne z powodu napiętnowania chorobą. Osoby z padaczką i ich rodziny mogą nie mieć wsparcia społecznego lub doświadczać izolacji społecznej, zakłopotania, strachu i dyskryminacji. Samoleczenie padaczki odnosi się do szerokiego zakresu zachowań i czynności zdrowotnych, których dana osoba jak i opiekunowie tej osoby mogą się nauczyć i dostosować, aby kontrolować napady i poprawiać samopoczucie. Podejście to wymaga partnerstwa między osobą a świadczeniodawcami usług (np. specjalistyczne poradnie leczenia padaczki, pielęgniarskie usługi łącznikowe między lekarzami rodzinnymi a lekarzami szpitali specjalistycznych, specjalistyczne zespoły środowiskowe ds. padaczki). Wnioski. Obecnie pomimo zmniejszenia obciążenia chorobą, padaczka jest nadal ważną przyczyną niepełnosprawności i śmiertelności.

17

Analiza hospitalizacji na oddziale pediatrycznym szpitala wojewódzkiego ze szczególnym uwzględnieniem chorób dolnych dróg oddechowych

75%

Jankowska-Folusiak J., Dębicki L., Zeman K.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2016

|

vol. 12

|

issue 3

310-317

EN

Pneumonia is a common cause of paediatric hospitalisations. Aim: The aim of the study was to assess the hospitalisation structure of a non-specialised paediatric unit as well as to perform a thorough evaluation of paediatric patients hospitalised due to pneumonia. Attention was also paid to recent changes in the clinical picture of pneumonia. Material and methods: A retrospective analysis of medical records of children treated in the paediatric unit of the Janusz Korczak Provincial Specialist Hospital between 2011 and 2012, with particular emphasis on patients hospitalised due to pneumonia (ICD-10 codes J12–J18), was performed. Results: Pneumonia accounted for 12.7% of all hospitalisations in the non-specialised paediatric unit between 2011 and 2012; most of hospitalisations occurred during the winter and early spring months, with a peak incidence in March. Bronchial obstruction occurred in 39.9% of cases, mainly in infants. Extensive inflammatory lesions were noted in X-ray reports in only 26% of patients; inflammatory lesions were mostly described as interstitial lesions or patchy densities in the pulmonary hilar region in other cases. X-ray images were interpreted as normal in up to 24.6% of children, which did not reflect the typical auscultatory changes. Cefuroxime sodium was the most commonly used first-line antibiotic (51.5%), followed by macrolides (34%), including macrolides in combination with β-lactam antibiotics in 26% of cases, and third-generation cephalosporins (25.7%). Conclusions: Lower respiratory diseases, mainly pneumonia often accompanied by bronchial obstruction, were the most common cause of paediatric hospitalisations in the paediatric unit of the provincial hospital. Interstitial lesions and perihilar densities seem to be the most typical radiological image in children. Adjustment of antibiotic therapy to the current guidelines and recommendations allows better treatment optimisation.

PL

Zapalenie płuc stanowi ważną przyczynę hospitalizacji dzieci. Cel pracy: Celem pracy była analiza struktury hospitalizacji niesprofilowanego oddziału pediatrycznego oraz szczegółowa analiza pacjenta pediatrycznego hospitalizowanego z powodu zapalenia płuc. Zwrócono również uwagę na zmiany obrazu klinicznego zapalenia płuc w ostatnich latach. Materiał i metoda: Przeprowadzono retrospektywną analizę dokumentacji medycznej dzieci leczonych na Oddziale Pediatrycznym Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego w Słupsku w latach 2011–2012, ze szczególnym uwzględnieniem pacjentów hospitalizowanych z rozpoznaniem zapalenia płuc (kody J12–J18 według ICD-10). Wyniki: Zapalenia płuc w okresie 2011–2012 były przyczyną 12,7% hospitalizacji na niesprofilowanym oddziale pediatrycznym, najczęściej w miesiącach zimowych i wczesną wiosną, z marcowym szczytem zachorowań. W 39,9% przypadków chorobie towarzyszyła obturacja oskrzeli, szczególnie często w grupie niemowląt. Opis zdjęć rentgenowskich klatki piersiowej jedynie u 26% chorych podkreślał rozległe zmiany zapalne; w większości pozostałych przypadków zmiany zapalne określano jako śródmiąższowe lub smużkowate zagęszczenia w okolicach wnęk płuc. Aż u 24,6% dzieci zdjęcia rentgenowskie klatki piersiowej opisano jako prawidłowe, co nie odzwierciedlało typowych zmian osłuchowych. Najczęściej (51,5%) jako antybiotyk pierwszego rzutu stosowano cefuroksym sodu, 25,7% pacjentów otrzymywało cefalosporyny III generacji, a 34% makrolidy, w tym 26% makrolidy w terapii skojarzonej z antybiotykami β-laktamowymi. Wnioski: Najczęstszą przyczyną hospitalizacji dzieci na analizowanym oddziale pediatrycznym szpitala wojewódzkiego były choroby dolnych dróg oddechowych, głównie zapalenie płuc, często z towarzyszącą obturacją. Zmiany śródmiąższowe i zagęszczenia przywnękowe wydają się obecnie najbardziej charakterystycznym obrazem zapalenia płuc w badaniu radiologicznym u dzieci. Dostosowywanie sposobu leczenia antybiotykami do istniejących rekomendacji i zaleceń pozwala na coraz lepszą optymalizację leczenia.

18

Obrażenia czaszkowo-mózgowe u dzieci powstałe w wyniku pokąsania przez psy – opis przypadków i przegląd piśmiennictwa

75%

Bucki B., Myrcik D., Niczyporuk A., Makarska J., Luszawski J., Mandera M.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2012

|

vol. 66

|

issue 5

93-99

EN

Body injuries caused by dog bites are of diff erent kinds; they depend on the dog’s breed and size, which relates to the pressure strength of its jaws and to the child’s age and body mass. The above-mentioned factors may create life threatening conditions especially in the group of small children. The most dangerous ones consist of head injuries, including cranial bone fractures with invagination, often combined with a disruption of the pachymeninx. This type of open bone fractures was observed in three reported cases; the perpetrators were dogs of large breeds: German Shepard, Doberman and Bullmastiff . The children had CT of the head, and in one case it showed an undiagnosed bone fracture in another site. This fact indicates the signifi cance of using Computed Tomography imaging in children bitten by animals. The children were operated on, in all cases the invaginated bone fragments were removed and the disrupted pachymeninx was debrided surgically. Since there was a possibility of infection, antibiotic therapy was applied in the post operation period. Some authors underline that surgical treatment and a hospital stay are the initial stage of longterm therapy including psychological support for the child and parents. Behavioural disorders which are a result of the injuries, and expenditures incurred for the hospital treatment of children bitten by dogs have become a signifi cant problem of public health systems in developed countries. It can be suspected that these problems can, in the nearest future, become a serious challenge for the public health system in Poland.

PL

Obrażenia ciała spowodowane pogryzieniem przez psy są zróżnicowane, zależą od rasy i wielkości psa (co przekłada się na siłę nacisku jego szczęk) oraz wieku i masy ciała dziecka. Wymienione czynniki powodują, że pogryzienia są znacznie poważniejsze u najmłodszych dzieci, zagrażając ich życiu. Szczególnie dotyczy to obrażeń głowy, w tym złamań kości czaszki z wgłobieniem, często z rozerwaniem opony twardej. Tego typu otwarte złamania kości czaszki obserwowano w trzech opisywanych przypadkach, sprawcami obrażeń były duże psy: owczarek niemiecki, doberman i bullmastiff. Dzieci poddane zostały badaniu tomografii komputerowej (TK) głowy, tylko w jednym wypadku badanie uwidoczniło nierozpoznane złamanie kości w innym miejscu. Wskazuje to na istotne znaczenie badania TK głowy u dzieci pogryzionych przez zwierzęta. Dzieci poddano leczeniu operacyjnemu, we wszystkich przypadkach usunięto wgniecione fragmenty kości oraz chirurgicznie zaopatrzono rozerwaną oponę twardą. W okresie pooperacyjnym, z uwagi na możliwość zakażenia, profilaktycznie zastosowano antybiotykoterapię. W piśmiennictwie podkreśla się, że leczenie operacyjne i szpitalne to wstępny etap długofalowej terapii, obejmującej również wsparcie psychologiczne dziecka i rodziców. Zaburzenia behawioralne będące następstwem doznanych obrażeń oraz nakłady finansowe ponoszone na leczenie szpitalne dzieci pogryzionych przez psy, stają się w państwach wysoko rozwiniętych istotnym problemem zdrowia publicznego. Należy przypuszczać, że również w Polsce problemy te mogą w niedługim czasie stanowić równie poważne wyzwanie dla zdrowia publicznego.

19

Opieka pielęgniarska nad dzieckiem z chorobą Leśniowskiego-Crohna

75%

Szklarczyk K.

Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

|

2021

|

vol. 6

|

issue 3

91-101

EN

Introduction. Crohn’s disease belongs to the group of inflammatory bowel diseases. It is most often diagnosed in children and adolescents. Providing a child with multidisciplinary care, including nursing care, is crucial to improve the patient’s condition as soon as possible and lead to remission of the disease. Aim. The aim of the study is to analyze the nursing procedurę in the care of a child with Xrohn’s disease. Materials and methods. The study analyzes the literaturę on Crohn’s disease and the tasks performer by a nurse in caring for a pediatric patient with this disease. Overview. The incidence of Crohn’s disease is influenced by a number of a factors. An important aspect of treatment is determining the stage of the disease and selecting an individualized therapy. Conclusions. Crohn’s disease significantly affects the quality of life of a child. An important element in the work of a nurse caring for a child with Crohn’s disease is providing support and educating an adolescent patient and his parents.

PL

Wstęp. Choroba Leśniowskiego – Crohna należy do grupy nieswoistych zapaleń jelit. Najczęściej jest diagnozowana u dzieci i młodzieży. Zapewnienie dziecku multidyscyplinarnej opieki, w tym pielęgniarskiej jest kluczowe, aby jak najszybciej poprawić stan pacjenta i doprowadzić do remisji choroby. Cel. Celem pracy jest analiza postępowania pielęgniarskiego w opiece nad dzieckiem z chorobą Leśniowskiego – Crohna. Materiał i metody. W pracy dokonano analizy literatury poświęconej chorobie Leśniowskiego – Crohna oraz zadań sprawowanych przez pielęgniarkę w opiece nad pacjentem pediatrycznym z tą jednostką chorobową. Przegląd. Na występowanie choroby Leśniowskiego – Crohna ma wpływ szereg czynników. Ważnym aspektem leczenia jest określenie stopnia zaawansowania choroby oraz dobranie zindywidualizowanej terapii. Wnioski. Choroba Leśniowskiego – Crohna istotnie wpływa na jakość życia dziecka. Istotnym elementem w pracy pielęgniarki sprawującej opiekę nad dzieckiem z chorobą Leśniowskiego – Crohna jest udzielanie wsparcia, a także edukacja młodocianego pacjenta oraz jego rodziców.

20

DZIECKO Z ZESPOŁEM NERCZYCOWYM W OKRESIE NAWROTU CHOROBY – PROFILAKTYCZNA I TERAPEUTYCZNA ROLA PIELĘGNIARKI

75%

Rogowska M.

Long-Term Care Nursing

|

2019

|

vol. 3

|

issue 4

EN

Introduction Nephrotic syndrome is a kidney disease that is a complex of biochemical and clinical symptoms. The diagnosis of a child with nephrotic syndrome is confirmed by proteinuria exceeding 50mg / kg body weight / day, occurrence of edema and hypertension. Thenephrotic syndrome of the majority occurs with periods of exacerbation and remission. Treatment is carried out using the standard steroid therapy method. Aim The aim of the study is to present the preventive and therapeutic role of a nurse over a child with nephrotic syndrome during relapse. Overview The conclusions indicate that the child with nephrotic syndrome in the relapse period requires proper treatment of medical personnel, where the nurse plays a big role in the treatment process. When solving most of the care problems, help from the child’s parents is necessary. The child has all the characteristic symptoms associated with nephrotic syndrome. Taking care of a child is a crucial point during the healing process, since it is the time of observation, which enables noticing all symtoms or malfunctions appearing and, having done that, reacting fast by starting the healing process. It is also crucial to monitor patient’s fluid levels’ balance and measure blood pressure. Conclusion In the care of a child with nephrotic syndrome, the preventive and therapeutic role of the nurse is extremely important to avoid the recurrence of the disease.

PL

Wstęp Zespół nerczycowy to choroba nerek, która jest zespołem objawów biochemicznych i klinicznych. Do rozpoznania u dziecka zespołu nerczycowego jest stwierdzenie białkomoczu przekraczającego 50mg/kg mc./dobę, występowanie obrzęków oraz nadciśnienia tętniczego. Zespół nerczycowy większości przebiega z okresami zaostrzeń i remisji. Leczenie odbywa się standardową metodą steroidoterapią. Cel Cel pracy to przedstawienie profilaktycznej i terapeutycznej roli pielęgniarki pełnionej wobec dziecka z zespołem nerczycowym w okresie nawrotu choroby. Przegląd Dziecko z zespołem nerczycowym wymaga odpowiedniego postępowania personelu medycznego, w tym pielęgniarka odgrywa dużą rolę w procesie leczenia. Przy rozwiązywaniu większości problemów niezbędna jest pomoc rodziców dziecka. Opieka nad dzieckiem stanowi kluczowy punkt leczenia, ponieważ podczas niej obserwujemy pacjenta, dostrzegając wszelkie objawy i nieprawidłowości występujące u dziecka, dzięki temu w szybki sposób możemy zareagować i od razu przystąpić do ich leczenia. Bardzo ważne jest również monitorowanie pacjenta pod kątem bilansu płynów i mierzenia ciśnienia, ma to ogromne znaczenie w tej chorobie. Podsumowanie W opiece nad dzieckiem z zespołem nerczycowym niezwykle istotne jest profilaktyczna i terapeutyczna rola pielęgniarki, aby uniknąć nawrotu choroby.

Refine search results

Retinopatia nadciśnieniowa IV stopnia u 13-letniej dziewczynki jako ciężkie powikłanie nerkopochodnego nadciśnienia tętniczego

Zaburzenia wydzielania łez jako pierwszy objaw zespołu Allgrove’a u dwojga rodzeństwa

Analiza składu masy ciała oraz wybranych parametrów lipidowych w populacji dzieci zdrowych – doniesienie wstępne

Zaniedbanie – (nie)świadomą formą przemocy wobec dziecka

Rola Chlamydia pneumoniae w patogenezie przerostu i zapalenia tkanki migdałka gardłowego u dzieci

Rola Chlamydia pneumoniae w patogenezie przerostu i zapalenia tkanki migdałka gardłowego u dzieci

Postawy rodziców wobec szczepień ochronnych dzieci na Górnym Śląsku

Kwalifikacja do wszczepienia drugiego implantu ślimakowego u dzieci

Prospektywne badanie obserwacyjne biofilmu bakteryjnego na powierzchni migdałka gardłowego w populacji pediatrycznej i związane z tym implikacje kliniczne

Antybiotykoterapia u dzieci z zapaleniem płuc leczonych w warunkach szpitalnych

Kwalifikacja do wszczepienia drugiego implantu ślimakowego u dzieci

Komunikacja muzyczna we wczesnym wspomaganiu dziecka i jego rodziny

Co dzieci w wieku szkolnym wiedzą o wyborze kariery zawodowej? – wyniki badań własnych

Gorączka u dzieci - charakterystyka zaburzenia

Ocena działań zawodowych pielęgniarki POZ ze szczególnym uwzględnieniem pracy z dziećmi i ich rodzicami

Opieka nad dzieckiem z padaczką w środowisku domowym

Analiza hospitalizacji na oddziale pediatrycznym szpitala wojewódzkiego ze szczególnym uwzględnieniem chorób dolnych dróg oddechowych

Obrażenia czaszkowo-mózgowe u dzieci powstałe w wyniku pokąsania przez psy – opis przypadków i przegląd piśmiennictwa

Opieka pielęgniarska nad dzieckiem z chorobą Leśniowskiego-Crohna

DZIECKO Z ZESPOŁEM NERCZYCOWYM W OKRESIE NAWROTU CHOROBY – PROFILAKTYCZNA I TERAPEUTYCZNA ROLA PIELĘGNIARKI