Search results

1

Leczenie głuchot z zastosowaniem implantów na przewodnictwo kostne

100%

Konopka W., Strużycka M., Śmiechura M.

|

PL

Osoby z niedosłuchem – lub głuchotą w przebiegu przewlekłych chorób ucha środkowego, zewnętrznego czy wad wrodzonych – które nie mogą nosić klasycznych aparatów słuchowych, czy też nie poddają się leczeniu chirurgicznemu są kandydatami do wszczepienia implantu na przewodnictwo kostne. Druga kategoria kandydatów to chorzy z głuchotą „jednostronną”. Obecnie pacjenci i lekarze mają do dyspozycji wiele rozwiązań technicznych, które z powodzeniem mogą być zastosowane u większości leczonych, dając im możliwość satysfakcjonującego słyszenia. Szczególną grupą chorych są dzieci, u których zastosowanie aparatów zakotwiczonych w kości możliwe jest już od 4–5 roku życia. Wprowadzenie implantów zakotwiczonych w kości z akcesoriami bezprzewodowymi pozwala pacjentom dodatkowo na bezprzewodowe korzystanie i łączenie się z innymi urządzeniami. Rozwiązania z magnetycznym wspornikiem umożliwiają schowanie implantu pod skórę, pozbawiają leczonych stygmatyzacji i są wygodne w codziennym użytkowaniu.

2

Choroba kociego pazura u 8-letniego chłopca – opis przypadku

80%

Pawłowska-Iwanicka K., Podsiadłowicz-Borzęcka M., Stelmach I.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2016

|

vol. 12

|

issue 4

451-454

EN

Cat scratch disease is a rare infectious disease caused by the Gram-negative bacterium Bartonella henselae. Most often, it affects children and adolescents. Infection occurs primarily through bites or scratches by a cat, or less commonly a dog, rabbit or guinea pig. It is transmitted also by body lice and cat fleas. It most often occurs in the form of local lymphadenopathy, in individual cases there may be symptoms of generalised disease. The paper presents a case report of an early diagnosed and confirmed by serological tests cat scratch disease in an 8-year-old boy. The symptoms in the form of painful inguinal lymphadenopathy were observed 3 weeks after the boy sustained a cat scratch in the navel area. Except for a slightly accelerated erythrocyte sedimentation rate, the laboratory findings were normal. After 10-day hospitalisation, improvement of the patient’s overall condition and a significant reduction in lymph nodes size were achieved, and the pain was eliminated. Cat scratch disease is correctly diagnosed increasingly often, yet it still frequently poses a diagnostic problem.

PL

Choroba kociego pazura jest rzadką chorobą zakaźną wywoływaną przez Gram-ujemną bakterię Bartonella henselae. Najczęściej dotyka dzieci i młodzież. Do zakażenia dochodzi głównie w wyniku pokąsania lub podrapania przez kota, rzadziej – przez psa, królika czy świnkę morską. Choroba przenoszona jest również przez wszy odzieżowe i pchły kocie. Najczęściej przebiega w postaci miejscowej limfadenopatii, w pojedynczych przypadkach mogą wystąpić objawy choroby uogólnionej. W pracy przedstawiono opis wcześnie zdiagnozowanej i potwierdzonej badaniami serologicznymi choroby kociego pazura u 8-letniego chłopca. Bolesne powiększenie węzłów chłonnych pachwinowych zaobserwowano po 3 tygodniach od zadrapania okolicy pępka przez kota. Wyniki badań laboratoryjnych, poza nieco przyspieszonym OB, były w normie. Po 10-dniowym leczeniu w oddziale uzyskano poprawę stanu ogólnego, znaczne zmniejszenie węzłów chłonnych i ustąpienie dolegliwości. Choroba kociego pazura jest coraz częściej rozpoznawana, ale nadal stanowi problem diagnostyczny

3

Struniak zatok przynosowych – przypadek kliniczny u dziecka

80%

Yurochko F., Tywoniuk K., Haber K., Kopanska D., Mierzwiński J.

Otorynolaryngologia - przegląd kliniczny

|

2018

|

vol. 17

|

issue 3

128-134

EN

Introduction. Chordomas are rare, locally invasive bone tumors that account for 1%-4% of all primary bone neoplasms. They arise from embryonic notochordal remnants of the neuraxis, predominantly in the skull base, vertebral column, and sacrococcygeal area. Chordomas located primarily in the nasal cavity and paranasal sinuses are rarely seen. Chordomas predominantly affect adult patients and are rarely seen in children and adolescents. Primary chordomas of the paranasal sinuses are extremely rare in children, with only 2 cases reported in the world literature. Aim. We report a rare case of a 9-year-old patient with maxillary sinus chordoma successfully treated surgically. Material and methods. The patient underwent the Caldwell-Luc procedure with total tumor removal. Due to suspicion of recurrent disease, he underwent reoperation using neuronavigation-guided endoscopic endonasal approach. Results. At subsequent follow-up for 14 months after the second operation, no tumor recurrence was observed. The patient had undergone magnetic resonance imaging twice after the last surgery. Conclusions. Modern endoscopic endonasal approaches to chordomas of the paranasal sinuses and nasal cavity are minimally invasive and allow a total tumor resection. Surgical management of paranasal sinuses chordomas can be effective when total mass removal is possible. The patient should remain under careful observation (nasal endoscopy examination and diagnostic imaging) due to the fact that chordomas are highly locally recurrent.

PL

Wprowadzenie. Struniaki są rzadkimi, klinicznie złośliwymi nowotworami, stanowiącymi około 1-4% pierwotnie złośliwych guzów kości. Mogą powstać w dowolnych miejscach w linii pośrodkowej ciała, takich jak stok, część nosowa gardła, siodło i okolica okołosiodłowa, otwór wielki, kręgi i okolica krzyżowo-ogonowa. Sporadycznie spotykane są pierwotnie w jamie nosowej lub zatokach przynosowych. Częściej występują u dorosłych, a niezwykle rzadko u dzieci i młodzieży, u których są stosunkowo mało poznane i scharakteryzowane. Do tej pory w piśmiennictwie światowym opisano tylko 2 przypadki chordoma pierwotnie zlokalizowanego w zatokach przynosowych u dzieci. Cel pracy. W pracy przedstawiono niezwykle rzadki przypadek 9-letniego chłopca ze struniakiem zatoki szczękowej wyleczonego chirurgicznie. Materiał i metody. U chłopca wykonano operację Caldwell- -Luca i usunięto guz. Z powodu podejrzenia wznowy wykonano endoskopową reoperację z neuronawigacją. Wyniki. Po dwóch zabiegach nie stwierdzono nawrotu w ciągu 14 miesięcy obserwacji, podczas których dwukrotnie wykonano kontrolne badanie MRI. Wnioski. Współczesne wewnątrznosowe, endoskopowe dostępy do struniaków zlokalizowanych w obrębie zatok przynosowych/jamy nosowej są minimalnie inwazyjne i pozwalają na całkowite usunięcie zmiany. Leczenie chirurgiczne struniaków zatok przynosowych często okazuje się wystarczające, gdy zmiana jest możliwa do całkowitego usunięcia. Konieczna jest jednak uważna obserwacja pacjentów i monitorowanie procesu (endoskopia, badania obrazowe) ze względu na dużą tendencję do nawrotów miejscowych.

4

Wybrane czynniki wpływające na masę kostną uczniów łódzkich szkół w wieku 7–10 lat z rozpoznaną otyłością

80%

Łupińska A., Chlebna-Sokół D.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2017

|

vol. 13

|

issue 4

514-526

EN

Introduction: Obesity may be a risk factor for mineralisation and bone structure disorders, contrary to a common belief in its protective effects on bone tissue. Aim: The aim of the study was to assess the relationship between selected risk factors and obesity indicators and bone mass in obese children. Material and methods: The study included 80 children aged between 7 and 10 years with excessive body weight (60 obese and 20 overweight); the reference group included 37 children with body weight appropriate for height. All patients underwent physical examination with anthropometric measurements. Parents were asked to complete a questionnaire. The average daily intake of selected nutrients was analysed using Dieta 2 software package. Densitometry (dual-energy X-ray absorptiometry, DXA) was performed in all children to evaluate bone mass. Results: Obese and overweight children had statistically significantly higher total body BMD and total body BMD Z-score compared to control group. Most DXA parameters (except from volumetric bone mineral density) were positively correlated with body weight, height and waist circumference. A significant positive correlation was found between physical activity and total body BMD. There was a negative correlation between the average daily intake of proteins, carbohydrates, magnesium and phosphorus in obese children and most DXA parameters (p < 0.05). Conclusions: Bone mass in obese children is positively affected by somatic features (body weight, height, waist circumference and body composition) and physical activity, and negatively affected by increased intake of proteins, carbohydrates, phosphorus and magnesium. The calculated volumetric mineral bone density may reflect the actual bone mineral density and prevent DXA overestimation in obese children.

PL

Wstęp: Otyłość, wbrew powszechnej opinii o jej ochronnym działaniu na tkankę kostną, może stanowić czynnik ryzyka zaburzeń mineralizacji i struktury kości. Cel pracy: Celem pracy była ocena zależności między wybranymi czynnikami ryzyka i wskaźnikami otyłości a masą kostną dzieci otyłych. Materiał i metody: Badaniami objęto 80 dzieci w wieku 7–10 lat z nadmierną masą ciała (60 z otyłością, 20 z nadwagą); grupę porównawczą stanowiło 37 dzieci z masą ciała odpowiednią do wysokości. U wszystkich pacjentów przeprowadzono badanie lekarskie z pomiarami antropometrycznymi, rodzice badanych dzieci wypełniali kwestionariusz ankietowy. Średnie dobowe spożycie wybranych składników odżywczych analizowano, wykorzystując program komputerowy Dieta 2. U każdego dziecka oceniono masę kostną metodą densytometryczną (badanie densytometryczne metodą absorpcjometrii podwójnej energii promieniowania X – DXA). Wyniki: Dzieci z nadwagą i otyłością cechowały się istotnie statystycznie wyższymi wartościami BMD Total Body i BMD Total Body Z-score w odniesieniu do grupy porównawczej. Większość parametrów DXA (poza objętościową – wolumetryczną – gęstością mineralną kości) pozostawała w dodatniej korelacji z masą ciała, wysokością, obwodem talii. Zaobserwowano istotną dodatnią korelację między aktywnością fizyczną a BMD Total Body. Średnie dzienne spożycie białka, węglowodanów, magnezu i fosforu przez dzieci otyłe korelowało ujemnie (p < 0,05) z większością parametrów DXA. Wnioski: Na stan masy kostnej dzieci otyłych korzystny wpływ wywierają cechy somatyczne (masa ciała, wysokość, obwód talii i skład ciała) oraz aktywność fizyczna, natomiast nadmierne spożycie białka, węglowodanów, fosforu i magnezu oddziałuje na nią negatywnie. Wyliczona objętościowa (wolumetryczna) gęstość mineralna kości może odzwierciedlać rzeczywistą gęstość mineralną kości i zapobiegać przeszacowaniu wyniku pomiaru DXA u dzieci otyłych.

5

Nieme klinicznie zmiany radiologiczne zatok szczękowych w badaniu tomografii komputerowej u dzieci po urazach głowy

80%

Marciniak A., Mielnik-Niedzielska G.

Otolaryngologia Polska

|

2019

|

vol. 73(5)

5-11

PL

Wstęp: Tomografia komputerowa stanowi istotne narzędzie diagnostyczne w Szpitalnych Oddziałach Ratunkowych. W związku z tak powszechnym jej wykonywaniem wykrywane są przypadkowe zmiany radiologiczne. Celem niniejszej pracy jest ocena częstości występowania niemych klinicznie zmian radiologicznych w zatokach szczękowych w badaniach tomografii komputerowej u dzieci po izolowanych urazach głowy. Materiał i metody: Retrospektywną analizą objęto grupę dzieci w wieku 2–18 lat, przyjętych do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego w Lublinie, u których wskazaniem do wykonania badania tomografii komputerowej głowy był izolowany jej uraz. Ocenie poddano 425 wyników badań tomografii komputerowych. Zmiany w zatokach szczękowych opisywane były jako: pogrubienie błony śluzowej zatoki, polip, torbiel lub brak powietrzności zatoki. Wyniki: Zmiany radiologiczne w zatokach szczękowych wykryto u 81 pacjentów (19,06%). W 38 (8,94%) przypadkach były one jednostronne, natomiast w pozostałych 43 (10,12%) badaniach występowały one obustronnie. Najczęściej wykrywaną zmianę w zatokach szczękowych stanowiło pogrubienie błony śluzowej zatoki, obecne w niemal 12% wszystkich badań objętych analizą (ok. 62% wszystkich zmian). Brak powietrzności zatok jako izolowana zmiana stanowiła rzadkie przypadkowe znalezisko. Nie zanotowano przypadków niemych klinicznie torbieli retencyjnych czy polipów u pacjentów w wieku poniżej 10. roku życia. Dyskusja: Klinicznie nieme zmiany radiologiczne zatok szczękowych w badaniach obrazowych wykrywa się dość często. Najczęściej występującą bezobjawową zmianą jest pogrubienie błony śluzowej. Polipy i torbiele zatok szczękowych rzadko obserwowane są u dzieci. Upośledzenie powietrzności zatok szczękowych w badaniach obrazowych wymaga dokładniejszej diagnostyki. Należy unikać rozpoznawania zapalenia ich jedynie na podstawie wyniku badań obrazowych. Dzieci z wykrytymi zmianami w zatokach szczękowych powinny pozostawać pod kontrolą laryngologa.

6

Torbiele dermoidalne głowy i szyi u dzieci

80%

Piszcz M., Skotnicka B., Hassmann-Poznańska E., Gościk E., Reszeć J.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2015

|

vol. 4(2)

66-70

PL

Wstęp: Torbiele dermoidalne to łagodne guzy pochodzenia naskórkowego, w 7 proc. zlokalizowane w obrębie głowy i szyi. Mają charakter zmian wrodzonych, zlokalizowanych w linii pośrodkowej ciała. Najczęściej (70 proc.) są diagnozowane u dzieci poniżej 5. roku życia. Materiał i metody: Przeprowadzono analizę dokumentacji medycznej dzieci z torbielami dermoidalnymi w obrębie głowy i szyi leczonych w Klinice Otolaryngologii Dziecięcej UM w Białymstoku w latach 1994-2014. Przedstawiono przegląd literatury dotyczący tego tematu. Wyniki: Leczono 17 dzieci z torbielami skórzastymi w obrębie głowy i szyi. Średni wiek chorych to 8,9 roku, 76,5 proc. płci żeńskiej. Najczęstszą lokalizacją torbieli była okolica przednia szyi i dno jamy ustnej (76 proc.). W diagnostyce wykorzystywano badanie ultrasonograficzne i tomografię komputerową. Wszystkich chorych leczono chirurgicznie, nie obserwowano nawrotów po leczeniu. Wnioski: Rozpoznanie torbieli dermoidalnych musi być brane pod uwagę w diagnostyce guzów głowy i szyi u dzieci.

7

Choroba Dupuytrena u nastolatka – opis przypadku

80%

Żyluk A., Walaszek I.

Polish Journal of Surgery

|

2016

|

vol. 88(3)

278-281

PL

Choroba Dupuytrena występuje u osób dorosłych, natomiast u dzieci i młodzieży zdarza się wyjątkowo rzadko. Tylko kilka przypadków choroby zanotowano u dzieci poniżej 10 lat, w tym dwa u niemowląt poniżej roku. W Polsce dotychczas nie opublikowano żadnego takiego przypadku. W pracy przedstawiono przypadek choroby Dupuytrena u 17-letniego młodzieńca, u którego pierwsze objawy schorzenia wystąpiły we wczesnym dzieciństwie.

8

Ból kręgosłupa u dzieci jako manifestacja nowotworu kości o lokalizacji okołokręgosłupowej

80%

Cienkusz M., Drabko K., Nurzyńska-Flak J., Grześko K., Kowalczyk J.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2018

|

vol. 14

|

issue 1

61-68

EN

Aim: The aim of the study was to retrospectively assess diagnostic difficulties in paraspinal bone cancers as noted in the authors’ centre in 2009–2016. Material and methods: The study was performed in a group of 7 patients aged 3.5–17 years with paraspinal tumours, which constitutes 16.6% (7/42) of all children with bone cancers treated in the authors’ centre. The analysis involved: reported symptoms, time from the onset of the first symptoms to the correct diagnosis, type and stage of cancer, and treatment outcomes. Results: The most common symptom was pain in the lumbosacral region. In all cases, the first symptoms were considered to be the consequences of musculoskeletal system dysfunction. They persisted for 12–28 weeks before cancer was diagnosed. In this period, none of the children had spine radiography or any other diagnostic tests performed. The final diagnosis was determined on the basis of a histopathological examination. The most common were malignant tumours with extensive neoplastic infiltration. Two patients underwent radical surgery, and the remaining children required additional intensive chemotherapy. Moreover, proton therapy was implemented in 1 case. One patient died due to tumour progression, a patient with chondroblastoma is still being treated, and the remaining patients are in remission, but, due to tumour location, the prognosis is uncertain. Conclusions: 1) Cancer must be considered in children with recurrent back pain. 2) Plain radiography should be the basic diagnostic test. 3) Persisting back pain with normal radiography is an indication for magnetic resonance imaging or computed tomography, or for extending the range of imaging. 4) Imaging should be performed prior to rehabilitation for back pain.

PL

Cel pracy: Celem pracy była retrospektywna ocena trudności diagnostycznych w rozpoznaniu nowotworów kości zlokalizowanych okołokręgosłupowo, odnotowanych w ośrodku autorów w latach 2009–2016. Materiał i metody: Ocenie poddano 7 pacjentów w wieku 3,5–17 lat z guzem w okolicy okołokręgosłupowej, co stanowi 16,6% (7/42) dzieci z nowotworem kości leczonych w klinice autorów. Analizowano: zgłaszane dolegliwości, czas od wystąpienia pierwotnych symptomów do właściwego rozpoznania, rodzaj nowotworu, stopień zaawansowania oraz wyniki leczenia. Wyniki: W badanej grupie najczęstszym objawem był ból w okolicy krzyżowo-lędźwiowej. U wszystkich pacjentów pierwsze symptomy traktowano jako dolegliwości kręgosłupa wynikające z dysfunkcji układu ruchu. Utrzymywały się one przez 12–28 tygodni, zanim postawiono diagnozę choroby nowotworowej. W tym okresie u żadnego dziecka nie wykonano zdjęcia rentgenowskiego kręgosłupa ani innych badań diagnostycznych. Ostateczne rozpoznanie ustalono na podstawie badania histopatologicznego. W analizowanej grupie dominowały guzy złośliwe z rozległym naciekiem nowotworowym. W leczeniu w 2 przypadkach zastosowano radykalny zabieg operacyjny, pozostali pacjenci wymagali dodatkowo intensywnej chemioterapii, w 1 przypadku zastosowano ponadto protonoterapię. Z powodu progresji nowotworu 1 pacjent zmarł, w trakcie leczenia jest pacjentka z chondroblastoma, pozostali pacjenci pozostają w remisji, ale ze względu na lokalizację guzów ich rokowanie jest niepewne. Wnioski: 1) Przy powtarzających się dolegliwościach bólowych kręgosłupa u dziecka należy brać pod uwagę możliwość obecności choroby nowotworowej. 2) Podstawowym badaniem diagnostycznym powinno być przeglądowe zdjęcie rentgenowskie. 3) Przedłużający się ból kręgosłupa przy prawidłowym wyniku rentgenowskim jest wskazaniem do wykonania rezonansu magnetycznego lub tomografii komputerowej, ewentualnie poszerzenia zakresu obrazowania. 4) Przed rozpoczęciem rehabilitacji z powodu bólu kręgosłupa u dziecka należy wykonać badanie obrazowe.

9

Wpływ czynników środowiskowych i społeczno-ekonomicznych na występowanie objawów i chorób układu oddechowego u dzieci szkolnych zamieszkałych w Sosnowcu

80%

Skiba M., Dąbkowska B., Muszyńska-Graca M., Złotkowska R.

Medycyna Środowiskowa - Environmental Medicine

|

2012

|

vol. 15

|

issue 4

39-44

EN

Background: Objective of the study was to assess the impact of environmental and socio-economic factors to the occurrence of symptoms and diseases of the respiratory system in school children from Sosnowiec, based on the questionnaire data. Materials and methods: The crosssectional epidemiological questionnaire study was performed in the years 2005–2006. Parents of 709 primary school children aged 7–12 years took part in the study. Questionnaire was completed by parents to collect information on children health status, particularly respiratory symptoms, chronic diseases of respiratory system, allergic diseases, use of medical services, children dietary habits and family socio-economic status. Results: In the study group the statistical significance was found for the incidence of respiratory symptoms in children and housing conditions, i.e.: the number of people sleeping together with a child in the same room and dampness in the dwelling. Results of the study showed, that incidence of whizzing differed statistically significantly in the groups of different professional status of the parents. It is difficult to estimate if this is only the influence of socio-economic conditions or any other environmental factors as well. Conclusions: Results of the study demonstrated statistical significance between the status of respiratory system in children and housing occupancy rate (the number of people sleeping together with a child in the same room) and dampness in the dwelling. Relation between respiratory symptoms in children, parents education and professional status was analyzed, but findings of the conducted studies do not give explicit evidence of such a relation.

PL

Wstęp: Celem badania była ocena wpływu warunków środowiskowych i społeczno-ekonomicznych na występowanie objawów i chorób układu oddechowego u dzieci szkolnych zamieszkałych w Sosnowcu, w oparciu o dane pochodzące z kwestionariusza. Materiał i metody: W epidemiologicznym badaniu przekrojowym przeprowadzonym w latach 2005–2006 wzięło udział 709 dzieci z klas I–VI szkoły podstawowej (7–12 lat), zamieszkałych w Sosnowcu. Badanie przeprowadzono z wykorzystaniem kwestionariusza zaadresowanego do rodziców badanych dzieci. Pytania ankietowe dotyczyły objawów ze strony układu oddechowego i przewlekłych chorób układu oddechowego oraz chorób alergicznych u dzieci, a także korzystania z opieki medycznej, sposobu odżywiania się dzieci i warunków społeczno-ekonomicznych rodziny. Wyniki: Stwierdzono, że w badanej grupie dzieci istotny statystycznie wpływ na częstość występowania objawów ze strony układu oddechowego miały warunki mieszkaniowe, takie jak: ilość osób śpiących w pokoju z dzieckiem i występowanie wilgoci w mieszkaniu. Wyniki przeprowadzonych badań wykazały także, że częstości świszczącego oddechu różnią się istotnie statystycznie w zależności od sytuacji zawodowej rodziców. Trudno jest jednoznacznie ocenić czy jest to tylko wpływ sytuacji społeczno-ekonomicznej, czy też wpływ innych czynników środowiskowych. Wnioski: W badaniu wykazano statystycznie istotną zależność między stanem układu oddechowego dzieci zamieszkałych w Sosnowcu a takimi czynnikami społeczno-ekonomicznymi, jak wskaźnik zaludnienia mieszkań (ilość osób śpiących w pokoju z dzieckiem) oraz występowanie wilgoci w mieszkaniu. Przeanalizowano związek między występowaniem niektórych objawów ze strony układu oddechowego u dzieci a wykształceniem oraz sytuacją zawodową rodziców, jednakże wyniki przeprowadzonego badania nie dają jednoznacznych dowodów na istnienie takiej zależności.

10

Torbiele nerek u dzieci – obserwacja jednego ośrodka

80%

Medyńska A., Fornalczyk K., Kiliś-Pstrusińska K., Wikiera-Magott I., Kubicki D., Zwolińska D.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2018

|

vol. 14

|

issue 2

175-182

EN

Kidney cysts may be congenital (associated or not with genetic disorders) or rarely acquired. They may be an isolated abnormality or be part of an anomaly syndrome. The aim of the study was to analyse the history of patients with suspected/diagnosed cysts of the kidney(s) admitted to the authors’ department in 2015–2016. Material and methods: In this period 1,604 patients were hospitalised, including 49 children aged 1 month – 17 years with a suspected/diagnosed cyst of the kidney(s). There were 30 first-time admissions and the remaining cases were repeat admissions. Results: There were 14 infants (mean age of 4.2 months) among the children hospitalised for the first time. The final diagnoses in this group were as follows: autosomal recessive polycystic kidney disease in 3 children, autosomal dominant polycystic kidney disease in 1 child, right multicystic dysplastic kidney in 4 children, right multicystic dysplastic kidney combined with left ectopic kidney in 1 child, bilateral multicystic dysplastic kidney in 1 child, single renal cysts in 2 children and renal cystic hypodysplasia in 2 children. Among the remaining 16 children (mean age of 10.1 years) diagnosed for the first time due to arterial hypertension or abnormalities on abdominal ultrasound imaging, autosomal dominant polycystic kidney disease was found in 11 children, right multicystic dysplastic kidney in 4 children and left multicystic dysplastic kidney in 1 child. Among 19 patients hospitalised more than once (mean age of 9.5 years) autosomal dominant polycystic kidney disease was diagnosed in 4 children, autosomal recessive disease in 6 individuals, right multicystic dysplastic kidney in 4 children, left multicystic dysplastic kidney in 3 children and other forms of cystic kidney disease in 2 children. In 23 children (47%) various stages of chronic kidney disease were found and in 3 patients a renal transplant was performed. Conclusion: Renal cysts are not a common reason for hospitalisation at a pediatric nephrology centre (3.1% of patients); however, they do require diagnosis and monitoring of patients due to the risk of development of chronic kidney disease.

PL

Torbiele w nerkach mogą mieć charakter wrodzony (związany bądź niezwiązany z zaburzeniami genetycznymi) lub nabyty (rzadki). Mogą być zaburzeniem izolowanym lub stanowić element zespołu anomalii. Celem pracy była analiza historii pacjentów z podejrzeniem/rozpoznaniem torbieli nerki/nerek, przyjętych do Kliniki autorów w latach 2015–2016. Materiał i metody: W tym okresie hospitalizowano 1604 pacjentów, wśród nich było 49 dzieci w wieku od 1 miesiąca do 17 lat z podejrzeniem/rozpoznaniem torbieli nerki/nerek. W 30 przypadkach były to przyjęcia pierwszorazowe, w pozostałych – kolejne. Wyniki: Wśród dzieci hospitalizowanych po raz pierwszy było 14 niemowląt (średnia wieku 4,2 miesiąca). Ostateczne rozpoznania w tej grupie były następujące: autosomalna recesywna wielotorbielowatość nerek – u 3 dzieci, autosomalna dominująca wielotorbielowatość nerek – u 1, dysplazja torbielowata nerki prawej – u 4, połączona z ektopią nerki lewej – u 1, obustronna dysplazja torbielowata – u 1, pojedyncze torbiele nerek – u 2, hipodysplazja nerek z torbielami – u 2. W grupie pozostałych 16 dzieci (średnia wieku 10,1 roku) diagnozowanych po raz pierwszy z powodu nadciśnienia tętniczego lub nieprawidłowości w badaniu ultrasonograficznym jamy brzusznej autosomalną dominującą wielotorbielowatość nerek stwierdzono u 11, dysplazję torbielowatą nerki prawej – u 4, lewej – u 1. Wśród 19 pacjentów hospitalizowanych po raz kolejny (średnia wieku 9,5 roku) autosomalną dominującą wielotorbielowatość nerek rozpoznano u 4, autosomalną recesywną – u 6, dysplazję torbielowatą nerki prawej – u 4, lewej – u 3, inne postaci torbielowatości – u 2. U 23 dzieci (47%) z całej grupy stwierdzono przewlekłą chorobę nerek w różnych stadiach, u 3 wykonano przeszczep nerki. Podsumowanie: Torbiele nerek nie stanowią częstej przyczyny hospitalizacji (3,1% pacjentów) dzieci w ośrodku nefrologicznym, ale wymagają diagnostyki i monitorowania chorych ze względu na ryzyko rozwoju przewlekłej choroby nerek.

11

Hipocytraturia – znaczenie w rozwoju kamicy układu moczowego

80%

Skrzypczyk P., Pańczyk-Tomaszewska M.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2019

|

vol. 15

|

issue 1

26-32

EN

The citrate anion is an endogenous inhibitor of calcium deposits in the urinary tract. Moreover, by urine alkalisation, citrates enhance uric acid and cystine solubility. Hypocitraturia in adults is defined as excretion of citrates with urine below 320 mg/24 h. The most common definitions in children involve citrate excretion in 24 hour urine collection at a level <365 mg/1.73 m2/24 h in boys and <310 mg/1.73 m2/24 h in girls. Moreover, the urine citrate/creatinine ratio is also considered: for children aged 0–5 years <0.42 mg/mg and for children older than 5 years of age <0.25 mg/mg. Hypocitraturia is a common metabolic disturbance; such a diagnosis is made in approximately 20–60% of adults and 10–68% of children with urolithiasis. Various factors may affect citrate excretion with urine, the most significant of which is the pH value (of blood, urine or intracellular fluid). Most patients are diagnosed with so-called idiopathic hypocitraturia, although it also accompanies acidosis, including distal tubular acidosis, hypokalaemia, high-protein diet and treatment with certain medications (carbonic anhydrase inhibitors, angiotensin-converting enzyme inhibitors, thiazide diuretics). Patients with hypocitraturia should first and of foremost have dietary modifications introduced. This involves an increase in the dietary amount of fluids and citrus fruit as well as salt and protein restriction. Patients with recurring urolithiasis may also be recommended citrate products, the most common of which is potassium citrate. Citrus juices may be an alternative, but their effect is not as potent and unambiguous as in the case of commercially available citrate products.

PL

Anion cytrynianowy to endogenny inhibitor powstawania złogów wapniowych w drogach moczowych. Ponadto przez alkalizację moczu cytryniany zwiększają rozpuszczalność kwasu moczowego i cystyny. Hipocytraturia definiowana jest u dorosłych jako wydalanie cytrynianów z moczem poniżej 320 mg/24 h. Najczęściej stosowane definicje hipocytraturii u dzieci to wydalanie cytrynianów w dobowej zbiórce moczu <365 mg/1,73 m2/24 h u chłopców i <310 mg/1,73 m2/24 h u dziewczynek; używa się też wskaźnika cytrynianowo-kreatyninowego z porcji moczu: dla dzieci w wieku 0–5 lat <0,42 mg/mg, a powyżej 5. roku życia: <0,25 mg/mg. Hipocytraturia to częsta nieprawidłowość metaboliczna – stwierdza się ją u około 20–60% dorosłych i 10–68% dzieci z kamicą. Na wydalanie cytrynianów z moczem wpływ ma wiele czynników, z których najważniejszym jest wartość pH (krwi, moczu oraz wewnątrzkomórkowe). Większość pacjentów ma tzw. idiopatyczną hipocytraturię, choć występuje ona także w stanach kwasicy, w tym kwasicy kanalikowej dystalnej, hipokaliemii, diecie bogatobiałkowej oraz przy stosowaniu niektórych leków (inhibitory anhydrazy węglanowej, inhibitory konwertazy angiotensyny, diuretyki tiazydowe). U pacjentów z hipocytraturią w pierwszej kolejności należy podjąć modyfikacje dietetyczne, polegające na zwiększeniu ilości przyjmowanych płynów i owoców cytrusowych oraz ograniczeniu spożycia soli i białka. U pacjentów z nawrotową kamicą zastosowanie znajdują preparaty cytrynianów, z których najczęściej stosuje się cytrynian potasu. Alternatywnie można stosować soki cytrusowe, jednak ich korzystne działanie nie jest tak silne i jednoznaczne jak w przypadku komercyjnie dostępnych preparatów cytrynianów.

12

Wpływ przerostu migdałka gardłowego na występowanie zgryzu otwartego częściowego przedniego u dzieci

80%

Poddębniak J., Zielnik-Jurkiewicz B.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2019

|

vol. 73

|

issue 4

8-13

PL

Zaburzenie drożności i oddychania przez nos spowodowane przerostem migdałka gardłowego może prowadzić do powstania zaburzeń zgryzu. Zaprezentowane w artykule badania zostały przeprowadzone na dzieciach w wieku 7–12 lat z przerostem migdałka gardłowego, zakwalifikowanych do adenoidektomii. Na podstawie przeprowadzonych badań (laryngologicznych, ortodontycznych, pediatrycznych), mających na celu skontrolowanie stanu zdrowia pacjentów, potwierdzono częstsze występowanie zgryzu otwartego przedniego u dzieci z przerostem migdałka gardłowego i u chłopców, niż u dzieci bez przerostu, prawidłowo oddychających przez nos.

13

Wpływ przerostu migdałka gardłowego na występowanie zgryzu otwartego częściowego przedniego u dzieci

80%

Poddębniak J., Zielnik-Jurkiewicz B.

Otolaryngologia Polska

|

2019

|

vol. 73(4)

8-13

PL

Zaburzenie drożności i oddychania przez nos spowodowane przerostem migdałka gardłowego może prowadzić do powstania zaburzeń zgryzu. Zaprezentowane w artykule badania zostały przeprowadzone na dzieciach w wieku 7–12 lat z przerostem migdałka gardłowego, zakwalifikowanych do adenoidektomii. Na podstawie przeprowadzonych badań (laryngologicznych, ortodontycznych, pediatrycznych), mających na celu skontrolowanie stanu zdrowia pacjentów, potwierdzono częstsze występowanie zgryzu otwartego przedniego u dzieci z przerostem migdałka gardłowego i u chłopców, niż u dzieci bez przerostu, prawidłowo oddychających przez nos.

14

Epidemiologia i rodzaje kamicy układu moczowego

80%

Szmigielska A., Skrzypczyk P., Pańczyk-Tomaszewska M.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2019

|

vol. 15

|

issue 1

22-25

EN

Urolithiasis is a lifestyle disease. Sex, age, race, place of residence (geographical region), chronic diseases, lifestyle (including diet) and various genetic factors contribute to the risk of calculus formation within the urinary tract. The prevalence of urolithiasis in adults ranges from 1 to 20%, and children account for 2–10% of patients. The annual incidence of paediatric urolithiasis is estimated at several cases per 100,000 children worldwide; it is the reason for approximately 1 per 1,000 hospitalisations among paediatric patients. The prevalence of urolithiasis has been increasing in both adults and children. In young children, the disease is usually a result of a genetically determined metabolic defect (such as hypercalciuria, distal tubular acidosis, familial hypomagnesaemia with hypercalciuria and nephrocalcinosis, or Lesch–Nyhan syndrome). Another significant risk factor in children is a urinary tract defect with urinary retention. Urinary tract infections, in turn, may be either a cause or a complication of urolithiasis. In older children and adults, malnutrition, obesity and metabolic syndrome play a significant role. Other factors conductive to urolithiasis are: certain drugs, low level of physical activity, long immobilisation, low fluid intake, warm climate, inadequate diet and improper vitamin D3 supplementation. The disease recurs within 5 years in 50% of patients. Urolithiasis and its complications may lead to end-stage renal failure. The disease can be divided into different types based on the chemical composition of a calculus, aetiology of the disease and site of calculus formation (upper or lower urinary tract). The composition of calculi is quite often mixed, and they form due to various causes.

PL

Kamica układu moczowego jest chorobą cywilizacyjną. Na ryzyko powstawania złogów w drogach moczowych mają wpływ: płeć, wiek, rasa, miejsce zamieszkania (region geograficzny), choroby przewlekłe, styl życia – w tym dieta – oraz liczne czynniki genetyczne. Częstość występowania kamicy u dorosłych waha się od 1 do 20%. Dzieci stanowią 2–10% wszystkich osób z kamicą układu moczowego. Zapadalność na tę chorobę wśród dzieci na świecie szacuje się na kilka przypadków na 100 000 dzieci na rok; odpowiada ona za około 1 na 1000 hospitalizacji pacjentów pediatrycznych. Zarówno u dorosłych, jak i u dzieci obserwuje się wzrastającą częstość kamicy układu moczowego. U małych dzieci jest ona najczęściej spowodowana genetycznie uwarunkowanymi defektami metabolicznymi (m.in. hiperkalciuria, kwasica kanalikowa dystalna, rodzinna hipomagnezemia z hiperkalciurią i nefrokalcynozą, zespół Lescha–Nyhana). Innym ważnym czynnikiem ryzyka powstawania złogów u dzieci są wady układu moczowego związane z zastojem moczu. Zakażenia układu moczowego mogą być przyczyną lub powikłaniem kamicy. U starszych dzieci i osób dorosłych istotną rolę odgrywają niedożywienie, otyłość i zespół metaboliczny. Do innych czynników ryzyka kamicy należą przyjmowanie niektórych leków, niska aktywność fizyczna, długotrwałe unieruchomienie, mała podaż płynów, ciepły klimat, nieprawidłowa dieta i niewłaściwa suplementacja witaminy D3. Do nawrotu choroby w ciągu 5 lat od jej rozpoznania dochodzi u 50% pacjentów. Kamica i jej powikłania mogą prowadzić do rozwoju schyłkowej niewydolności nerek. Kamicę moczową można podzielić na różne rodzaje ze względu na skład chemiczny złogu, etiologię oraz miejsce powstawania złogu (górne lub dolne drogi moczowe). Nierzadko złogi mają mieszany skład, a przyczyna ich powstawania jest uwarunkowana wieloma czynnikami.

15

Nieprawidłowy rozwój psychomotoryczny dzieci. Część II: diagnostyka elektroencefalograficzna

80%

Kurowska K.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2018

|

vol. 14

|

issue 2

151-156

EN

In paediatric neurology, various pathological conditions, including psychomotor retardation, are assessed in electroencephalography (EEG). This examination is inexpensive, non-invasive and can be repeated multiple times. Moreover, there are no significant contraindications to its performance. The examination consists in registration of brain bioelectrical function with electrodes placed on the surface of the patient’s head in accordance with the international 10–20 system created by Dr Herbert Jasper from the Montreal Neurological Institute. The electrodes are fixed to the patient’s head using conductive gel (applied in order to facilitate the transition of ionic current from the skin surface to the electrode), head band or a special rubber cap which additionally helps with proper location of the electrodes on the patient’s head. In the 10–20 system, even numbers in the electrode markings refer to the right hemisphere, while odd numbers refer to the left hemisphere. The cerebral function recorded during an EEG examination is a result of the motion of electrical loads present in neuronal membranes. The EEG signal recorded during the examination with the use of electrodes is transferred to an electroencephalograph (where it is enhanced) and then, in the digital form, to a computer. Several types of waves are distinguished in EEG: delta, theta, alpha, beta, gamma, mi and lambda. Children are characterised by the variability in the occurrence, range, shape and amplitude of brain waves. EEG involves the use of various activation methods, such as hyperventilation, photic stimulation and sleep deprivation. They are useful in making a proper diagnosis and can be factors that elicit abnormalities that could not be otherwise visualised. Psychomotor retardation is often strictly associated with structural and functional central nervous system abnormalities.

PL

W neurologii dziecięcej do diagnostyki różnych stanów patologicznych, w tym także opóźnienia psychomotorycznego, wykorzystuje się badanie elektroencefalograficzne (EEG). Jest to badanie tanie, nieinwazyjne i może być wielokrotnie powtarzane. Nie ma też znaczących przeciwwskazań do jego wykonania. Polega na rejestracji czynności bioelektrycznej mózgu na powierzchni głowy pacjenta, na której rozmieszcza się elektrody według międzynarodowego układu elektrod 10–20, którego twórcą był dr Herbert Jasper z Instytutu Neurologicznego w Montrealu. Elektrody mocuje się do głowy pacjenta przy użyciu żelu przewodzącego (nakładanego w celu ułatwienia wędrówki prądu jonowego z powierzchni skóry do elektrody), taśmy lub specjalnego gumowego czepka, który jednocześnie umożliwia prawidłowe umieszczenie elektrod na głowie. Liczby parzyste w oznaczeniu elektrod według systemu 10–20 odnoszą się do prawej półkuli, a liczby nieparzyste – do lewej. Czynność mózgowia, która jest rejestrowana podczas zapisu EEG, wynika z ruchu ładunków elektrycznych znajdujących się w błonach neuronalnych. Uzyskany podczas badania EEG sygnał pochodzący z elektrod jest przesyłany do elektroencefalografu (gdzie zostaje wzmocniony), a następnie – w formie cyfrowej – do komputera. W badaniu EEG wyróżnia się kilka rodzajów fal – delta, theta, alfa, beta, gamma, mi oraz lambda. U dzieci zauważalna jest zmienność w występowaniu, zakresie, kształcie i amplitudzie fal mózgowych. W badaniu EEG stosuje się różne metody aktywacji zapisu: hiperwentylację, fotostymulację, a także deprywację snu – pomocne przy stawianiu właściwej diagnozy i mogące być czynnikami wyzwalającymi nieprawidłowości, które nie zostaną uwidocznione bez zastosowania wywołującej je metody aktywacyjnej zapisu. Opóźnienie psychomotoryczne często wiąże się ściśle z nieprawidłowościami w budowie oraz funkcjonowaniu ośrodkowego układu nerwowego.

16

Wpływ usunięcia migdałków na moczenie nocne u chrapiących dzieci

80%

Kostrzewa M., Faltin K., Konopka W., Andrzejewski J., Stańczyk M., Tkaczyk M.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2017

|

vol. 13

|

issue 4

507-513

EN

Introduction: Nocturnal enuresis is a common problem in the paediatric population. A number of reports indicate that there is a relationship between sleep-disordered breathing in children with tonsillar hypertrophy and nocturnal enuresis. Restoration of nasopharyngeal patency may eliminate nocturnal enuresis. Aim: The aim of the study was to evaluate the incidence of nocturnal enuresis in children snoring due to nasopharyngeal lymphatic tissue hypertrophy as well as to assess the effects of restored upper respiratory patency by means of adenectomy and tonsillectomy on the resolution of nocturnal enuresis in children. Material and methods: The study included 50 children with sleep-disordered breathing qualified for adenectomy, tonsillotomy or adenotonsillotomy (median age 7 years). The control group consisted of 20 healthy children (median age 8 years). Children in the study group were assessed prior to surgical procedure as well as 3 and 6 months after surgery. The presence of sleep-disordered breathing and nocturnal enuresis was determined based on author’s questionnaire completed by parents. Results: The incidence of nocturnal enuresis in children with nasopharyngeal lymphatic tissue hypertrophy was 18% (M:F 17%:19%; p > 0.05). Nocturnal enuresis was still reported in 6% of children 3 months after tonsillotomy. The disorder resolved in all girls and 97% of boys 6 months after procedure. Conclusions: Sleep-disordered breathing in children with nasopharyngeal lymphatic tissue hypertrophy is associated with nocturnal enuresis. Restoration of nasopharyngeal patency in these patients eliminates nocturnal enuresis. Tonsillar hypertrophy causing obstructive breathing should be included in the differential diagnosis of nocturnal enuresis.

PL

Wstęp: Moczenie nocne jest częstym problemem w populacji pediatrycznej. Liczne doniesienia wskazują na związek pomiędzy występowaniem zaburzeń oddychania podczas snu u dzieci z przerostem migdałków a obecnością moczenia nocnego. Zabieg przywrócenia drożności nosogardła może się wiązać z ustąpieniem moczenia nocnego. Cel badania: Cele niniejszej pracy obejmowały ocenę częstości występowania moczenia nocnego u dzieci chrapiących z powodu przerostu układu limfatycznego nosogardła oraz ocenę wpływu adenektomii i tonsillotomii przywracających drożność górnych dróg oddechowych na ustąpienie objawów moczenia nocnego u dzieci. Materiał i metody: Badaniem objęto 50 dzieci z zaburzeniami oddychania podczas snu, zakwalifikowanych do adenektomii, tonsillotomii lub adenotonsillotomii (mediana wieku 7 lat). Grupa kontrolna składała się z 20 zdrowych dzieci (mediana wieku 8 lat). Dzieci z grupy badanej były oceniane przed zabiegiem oraz 3 i 6 miesięcy po nim. Obecność zaburzeń oddychania podczas snu oraz moczenia nocnego ustalano na podstawie autorskiego kwestionariusza wypełnionego przez rodziców. Wyniki: Częstość występowania moczenia nocnego u dzieci z przerostem układu chłonnego nosogardła wynosiła 18% (M:F 17%:19%; p > 0,05). Po 3 miesiącach od zabiegu usunięcia migdałków 6% dzieci moczyło się nadal. Po 6 miesiącach od zabiegu moczenie nocne ustąpiło u wszystkich dziewczynek oraz u 97% chłopców. Wnioski: Zaburzenia oddychania podczas snu u dzieci z przerostem układu limfatycznego nosogardła wiążą się z występowaniem moczenia nocnego. Zabieg udrożnienia nosogardła u tych dzieci skutkuje ustąpieniem objawów moczenia nocnego. W różnicowaniu przyczyn moczenia nocnego u dzieci powinno się brać pod uwagę przerost migdałków powodujący utrudnienie oddychania.

17

Trudności diagnostyczne w rozpoznaniu pierwszego rzutu idiopatycznego zespołu nerczycowego u dzieci

80%

Kuźma-Mroczkowska E., Such-Gruchot A., Pańczyk-Tomaszewska M.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2017

|

vol. 13

|

issue 2

195-202

EN

Aim: The study was aimed at assessing the difficulties in the diagnosis of the first episode of idiopathic nephrotic syndrome in children, based on the analysis of the initial presenting symptoms, laboratory findings and comorbidities, and evaluating the effect of the time to diagnosis on the course of the disease and its management. Material: The study included the clinical characteristics of 51 paediatric patients aged 4.89 ± 2.72 years. Factors such as the initial presenting symptoms/reason for performing urinalysis, time to diagnosis and presence of comorbid diseases were analysed. On hospital admission, clinical symptoms, laboratory findings and time to remission were assessed. Results: In 40 (78%) children urinalysis was prompted by the presence of oedema, in 11 (22%) by abdominal pain, recurring respiratory tract infections, or was performed as followup to infection. The time from onset of oedema to hospital admission was 1–60 days (median 5.5). Twenty-five children were admitted into hospital within 7 days from disease onset, 10 children – within 8–14 days, 5 children – after more than 14 days. Twelve patients had a recent history of allergy, 9 – frequent respiratory tract infections, 1 – urinary tract infections, and 2 had a family history of nephrotic syndrome. On hospital admission, 40 children presented with oedema (transudation of fluids in to body cavities was present in 27 patients), 25 – with infections (respiratory or gastrointestinal), 8 – with carious lesions, 3 – with insect stings. Laboratory testing showed nephrotic proteinuria – 303 ± 224 mg/kg/day, hypoalbuminemia – 2 ± 0.4 g/dL, mean total cholesterol level – 332.8 ± 104 mg/dL, triglycerides – 222.6 ± 95.3 mg/dL. Proteinuria resolved on average after 9 ± 5.75 days from treatment. A positive correlation has been demonstrated between the number of days that the symptoms persisted and total cholesterol level (r = 0.36, p = 0.012). Conclusions: In 37.5% of children, the diagnosis of idiopathic nephrotic syndrome is delayed, despite oedema. Seventy-one per cent of the children have been found to show signs of an acute or chronic inflammatory condition.

PL

Cel pracy: Celem pracy była ocena trudności w rozpoznaniu pierwszego rzutu idiopatycznego zespołu nerczycowego, przeprowadzona na podstawie analizy początkowych objawów, wyników badań laboratoryjnych i towarzyszących schorzeń, oraz ocena wpływu czasu, jaki upłynął od wystąpienia objawów do ustalenia rozpoznania, na przebieg choroby i leczenie. Materiał: Uwzględniono dane 51 dzieci w wieku 4,89 ± 2,72 roku. U wszystkich analizowano początkowe objawy choroby/powód wykonania badania ogólnego moczu, czas od ich wystąpienia do ustalenia rozpoznania, choroby współistniejące. Przy przyjęciu do szpitala oceniano objawy kliniczne, wyniki badań laboratoryjnych oraz czas uzyskania remisji. Wyniki: U 40 (78%) dzieci badanie ogólne moczu wykonano z powodu obrzęków, u 11 (22%) – z powodu bólu brzucha, kontroli po infekcji lub częstych nawrotów infekcji dróg oddechowych. Czas od wystąpienia obrzęków do przyjęcia do szpitala wynosił 1–60 dni (mediana 5,5). W okresie ≤7 dni przyjęto 25 dzieci, 8–14 dni – 10 dzieci, >14 dni – 5 dzieci. W wywiadzie występowały: alergia – 12 dzieci, częste infekcje dróg oddechowych – 9, układu moczowego – 1, zespół nerczycowy w rodzinie – 2. Przy przyjęciu do szpitala u 40 dzieci stwierdzono obrzęki (u 27 – przesięki do jam ciała), u 25 – infekcje (dróg oddechowych, jelitowe), u 8 – próchnicę zębów, u 3 – ślady ukąszeń owadów. W badaniach laboratoryjnych: białkomocz nerczycowy – 303 ± 224 mg/kg/dobę, hipoalbuminemia – 2 ± 0,4 g/dl, średnie stężenie cholesterolu całkowitego – 332,8 ± 104 mg/dl, triglicerydów – 222,6 ± 95,3 mg/dl. Białkomocz ustąpił średnio po 9 ± 5,75 dnia od rozpoczęcia leczenia. Wykazano dodatnią korelację pomiędzy czasem trwania objawów a stężeniem cholesterolu całkowitego (r = 0,36, p = 0,012). Wnioski: U 37,5% dzieci rozpoznanie idiopatycznego zespołu nerczycowego zostaje ustalone z opóźnieniem, mimo występowania obrzęków. U 71% dzieci stwierdza się cechy ostrego lub przewlekłego stanu zapalnego.

18

Wideoendoskopowa ocena funkcji gardłowego ujścia trąbki słuchowej u dzieci z chorobami ucha środkowego

80%

Skotnicka B., Hassmann-Poznańska E.

|

vol. 61(3)

301-306

PL

Eustachian tube (ET) dysfunction play an important role in the development, persistence and recurrence of otitis media with effusion (OME) and chronic otitis. Evaluation of the type of obstruction in the cartilaginous portion of ET is important for decision concerning methods of treatment and prognosis of surgical outcome. The aim of this study was to identify characteristics of dynamic function of the pharyngeal orifice of ET in children with OME and chronic otitis by video endoscopy. Transnasal endoscopic examination of the nasopharyngeal opening of ET during swallowing was performed on 21 children – 13 with OME, 8 with chronic otitis. Video recording were made for dynamic slow-motion analysis of ET dilation and closing processes. Most cases of ET dysfunction in children were obstrucive (81%), associated with mucosal oedema and hyperplasia. Dynamic type of dysfunction is caused by the reduced movement of the tensor veli palatini. Dynamic video analysis is useful in the identify type of ET dysfunction in children. Obstructive dysfuntion need diagnostic procedures for chronic infection, nasopharyngeal reflux and alergic diseases.

19

Wideoendoskopowa ocena funkcji gardłowego ujścia trąbki słuchowej u dzieci z chorobami ucha środkowego

80%

Skotnicka B., Hassmann-Poznańska E.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2007

|

vol. 61

|

issue 3

301-306

PL

Eustachian tube (ET) dysfunction play an important role in the development, persistence and recurrence of otitis media with effusion (OME) and chronic otitis. Evaluation of the type of obstruction in the cartilaginous portion of ET is important for decision concerning methods of treatment and prognosis of surgical outcome. The aim of this study was to identify characteristics of dynamic function of the pharyngeal orifice of ET in children with OME and chronic otitis by video endoscopy. Transnasal endoscopic examination of the nasopharyngeal opening of ET during swallowing was performed on 21 children – 13 with OME, 8 with chronic otitis. Video recording were made for dynamic slow-motion analysis of ET dilation and closing processes. Most cases of ET dysfunction in children were obstrucive (81%), associated with mucosal oedema and hyperplasia. Dynamic type of dysfunction is caused by the reduced movement of the tensor veli palatini. Dynamic video analysis is useful in the identify type of ET dysfunction in children. Obstructive dysfuntion need diagnostic procedures for chronic infection, nasopharyngeal reflux and alergic diseases.

20

Żabka nurkująca u dzieci

80%

Skotnicka B., Trzpis K., Gościk E., Reszeć J., Hassmann-Poznańska E.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2015

|

vol. 4(3)

30-34

PL

Cel: Żabka nurkująca jest wynaczynieniem śluzowym ze ślinianki podjęzykowej rozciągającym się do przestrzeni podżuchwowej. Większość pacjentów stanowią osoby w drugiej i trzeciej dekadzie życia, rzadko spotyka się ją u dzieci. Metodyka:Opisano trzy przypadki żabki drążącej u dzieci, z których jeden stanowiła zmiana u noworodka. Przedstawiono również przegląd piśmiennictwa ze szczególnym uwzględnieniem diagnostyki różnicowej i metod leczenia. Wyniki: Żabki manifestowały się, jako wolno rosnące, miękkie masy zlokalizowane w przestrzeni podżuchwowej. U dwóch pacjentów były również widoczne wewnątrz jamy ustnej. Rozpoznanie ustalono w oparciu o objawy kliniczne i wynik badania tomografii komputerowej. We wszystkich przypadkach badanie histopatologiczne potwierdziło rozpoznanie pseudo torbieli. Wniosek: Żabka nurkująca może być nieprawidłowo rozpoznana, szczególnie u małych dzieci i w przypadkach, w których objawy obejmują tylko obrzęk okolicy podżuchwowej.

Refine search results

Leczenie głuchot z zastosowaniem implantów na przewodnictwo kostne

Choroba kociego pazura u 8-letniego chłopca – opis przypadku