Search results

1

The body as a value in the axiology of disabled persons

100%

Pezdek K.

Human Movement

|

2011

|

vol. 12

|

issue 3

284-290

EN

The body adopts the specific contents, functions, and places of the axiological system in persons with a disability. It can adopt the contents of ultimate, instrumental, vital, utilitarian, cultural, moral, religious, and other values. It can represent, for example, cognitive, judging, motivating, and expressive functions. Moreover, the body itself can take a central or peripheral place. It is the recognition of these various contents, functions and places of the body in the axiological system of disabled persons that allows us to identify their needs and goals, as well as to assess the methods of achieving them. Therefore, it is through this knowledge that we can understand an individual with a disability in the widest possible context, which takes into account the biological, psychological and social dimensions of their behavior.

2

Effects of Integrated Therapeutic Exercises on Pain and Disability in Medial Knee Osteoarthritis

100%

Raghav S., Singh A., Mani S., Srivastava A., Kumar M.

|

vol. 44

55-62

EN

The purpose of this study was to compare the effect of quadriceps isometric exercises along with hip abductors isometric exercises as integrated exercise with quadriceps exercises in reducing pain, disability in medial knee osteoarthritis. The Total of 54 patients (both male and female) were recruited in this study but on the basis of inclusion and exclusion criteria, only 32 were included in this study. Womac index was opted as outcome measures to collect the data of pain, disability and functional limitation. Participants were randomly assigned to integrated exercise group; (n = 16) (mean age 52) who performed exercises [Quadriceps isometric along with hip abductor isometric exercises] and quadriceps isometric exercises group (n = 16) (mean age 49) performed for 3 weeks. 32 patients were analyzed and the effect of integrated exercises [Quadriceps isometric along with hip abductor isometric exercises] showed a statistically significant difference in pain, disability and functional limitation (p < 0.000). Total duration to collect the pre and post data of pain, disability and functional limitation was 3 weeks. 3 weeks of exercise protocol was effective in both groups in terms of reducing pain and disability but integrated exercises were found to be more effective than quadriceps exercise in improving the pain, disability and functional limitation over the time at the level of significance.

3

Predyktory oceny dotychczasowego życia oraz perspektyw na przyszłość przez osoby niepełnosprawne w okresie adolescencji, wyłaniającej się dorosłości i wczesnej dorosłości

100%

Piotrowski K., Brzezińska A. I.

|

vol. XVII

|

issue 1

44-61

EN

The aim of the study was to identify the predictors of satisfaction with present life and prospects for the future among people with disabilities in their adolescence (16-17 years of age), emerging adulthood (18-25 years) and early adulthood (26-30 years). The results indicate that satisfaction with present as well as future life is linked to various predictors. In the case of the first variable, the general assessment of one’s health is of major significance whereas in the case of the two subsequent age groups continuation of education is also important. Satisfaction with future prospects is determined, above all, by satisfactory financial situation of one’s family and relations with people other than family members.

4

Disabled People in Play.Toward an Existential and Differential Phenomenology of Moving with Dis-Ease

100%

Eichberg H.

|

EN

Disability has become an increasingly important field of investment for modern welfare policy-visible in architecture for wheelchair users as well as in budgets for health care. This documents a gain in solidarity, but it implies also some challenges of practical and philosophical character. Play and games (of, for, and with disabled people) make these challenges bodily. These challenges will here be explored in three steps. In the first step, we discover the paradoxes of equality and categorization, normalization and deviance in the understanding of disability. Ableism, a negative view on disability, is just around the corner. The Paralympic sports for disabled people make this visible. However, play with disabled people shows alternative ways. And it calls to our attention how little we know, so far, about how disabled people play. The second step leads to an existential phenomenology of disablement. Sport and play make visible to what degree the building of “handicap” is a cultural achievement. All human beings are born disabled and finally die disabled-and inbetween they create hindrances to make life dis-eased. Dis-ease is a human condition. However, and this is an important third step, disablement and dis-eased life are not just one, but highly differentiated. These differences are relevant for political practice and have to be recognized. Attention to differences opens up a differential phenomenology of disablement and of disabled people in play-as a basis for politics of recognition.

5

Cyborgsportpersons: Between Disability and Enhancement

100%

Pérez Triviño J. L.

|

vol. 57

|

issue 1

12-21

EN

The cyborgization of sport has occupied a noticeable role in the fields of sport and medicine in recent years due to the fact that this issue calls into question the very foundations of contemporary sport. As a result, it gives rise to doubt about whether cyborg athletes should be able to take part in different athletic competitions, and if they are allowed, under what circumstances. After examining the impact of enhancing implants and prosthesis in sport, I have considered which objections can be raised to this particular sort of enhancement. In this regard, I think that several aspects have to be taken into account: 1. The possibility of producing severe harm to the athletes; 2. The effect it has on equality among athletes when the improvement grants an obvious advantage; 3. The dehumanization of sport, and 4. The aesthetic problem My position has been to temper the “moral panic” that some may feel given the progressive (and future) use of enhancing implants and prosthesis as used by (cyborg)athletes.

6

Quality of Life and Disability as a Result of Multiple Injuries

100%

Hładki W., Lorkowski J., Brongel L., Trybus M., Nazimek R., Kuliś M., Budzyński P.

Polish Journal of Surgery

|

2007

|

vol. 79

|

issue 3

218-223

EN

The aim of the study was the comparison of quality of life as a result of multiple injury in the aspect of disability.Material and methods. The study group comprised 1259 patients treated effectively in the years 1989-2003 whose degree of injuries amounted to at least 18 scores in the Injury Severity Scores (ISS). The prospective study included 827 (65.9%) patients. Their quality of life as a disability was determined.Results. The results of the treatment in the successive 5-years periods were compared and statistically analyzed. In the first 5 years 71.8% persons were assessed as disable. In the second 5-years period 51.5% were found to be disabled. In the third 5-years period 47.3% of people present disability. The decrease in the number of individuals disable and increase in quality of life were observed.Conclusions. The highest quality of live improvement and the decrease in the amount of the disabled people was noted in the second 5-years period and was statistically significant related to first 5 years. The improvement of quality of life was decreased also in the third 5-years period related to second 5-years period, but the difference was not statistically significant. The increase of injuries severity and age was one of reasons of reduction positive changes in the last 5-years period.

7

Physical activity of children and youth with disabilities

100%

Piłatowicz K., Zdunek M. K., Molik B., Nowak A. M., Marszałek J.

|

issue 4

45-54

EN

Introduction Physical activity is defined as every movement performed by skeletal muscles above resting metabolic rate. It is important for children and youth as it contributes to appropriate emotional, social and somatic development. It may be limited by developmental disorders, diseases and disabilities. The aim of the work was to review the literature regarding physical activity of children and youth with motor disabilities. Material and methods The literature review was performed with the use of EBSCO and PubMed databases. The study inclusion criteria were as follows: publication in the English, Spanish or Polish language (1), abstract and/or title of the work included phrases “physical activity” and “children” and “disability” or “children with disabilities” and “fitness” and “activity” or “performance” and “children with disabilities” and “physical activity” (2), the work was published in the years 2011-2018 (3), it is available as a full-text article (4) and it comes from a scientific journal (5). Results As a result of the literature review, 516 articles were found, out of which 66 were found in EBSCO and 450 in PubMed. Ultimately, 35 papers which fulfilled the inclusion criteria (27 original articles and 8 reviews) were qualified for the study. Conclusions Persons with disabilities take up any forms of physical activity considerably less frequently than functionally fit individuals. Barriers which hinder taking up physical activity by children with disabilities are constituted mainly by environmental, psychological and physical factors. In order to assess physical activity of children and youth with disabilities, accelerometers, endurance tests, participation and quality of life questionnaires and interviews are applied most frequently.

8

CORRELATION OF COMPUTED TOMOGRAPHY AND INTRAOPERATIVE FINDINGS WITH CLINICAL SYMPTOMS IN HEAD TRAUMA PATIENTS

88%

Saiediborojeni H., Hemmatpour B., Akrami M., Mahdavikian S., Saiediborojeni S., Mahvar T.

|

EN

Hematoma in different parts of the brain is one of the most important complications of head injury and is associated with high mortality and morbidity rate. The aim of this study was evaluation of the relationship between Computed Tomography (CT) and intraoperative findings with clinical symptoms in head trauma patients. In this study 95 patients with cerebral hemorrhage due to head trauma, referred to Taleghani Hospital in Kermanshah were studied. After an initial clinical examination, the level of consciousness determined according to the Glasgow Coma Scale (GCS) was recorded. All patients underwent brain CT scan and findings were recorded, including size and location of the hematoma. Patients in all treatment such as surgical procedures under the supervision, and the information on their status was recorded until discharge or death. It was found that most patients (38%) were between 40-20 years: 73% of patients were male, while 27% were female. The outcome of 35 patients (35.4%) were normal, 12 patients (12.3%) had moderate disability, 9 patients (9.2%) had severe disability, 11 patients (10.8%) vegetative state and 31 patients (32.3%) died. There was a significant association between location of the hematoma and hematoma in CT scan and outcome of patients with cerebral hemorrhage caused by trauma (P<0.05). We also found a significant association between size of the hematoma and midline shift in CT scan with outcome of patients with cerebral hemorrhage caused by trauma (P<0.05). The prognosis of patients with traumatic brain injury depends on location of the hematoma; volume of hematoma, midline shift in CT scan and length of trauma to surgery more than 4 hours.

9

With Nature and the Outdoors as a Resource:A Case of a One-Footed Elderly Man in a Wheelchair

88%

Terese L.

|

EN

The older population is a greatly increasing group, and municipalities meet more and more demands regarding the health of elderly people. Ageing results in a loss of mobility and reduced independence, but there are different measures and practices possible that may contribute to maintain independence. By being active, elderly people can prevent disease, reduce disability, and increase wellness. Among these measures, research has discovered that older adults can benefit from contact with nature. This case study presents an old man in a wheelchair and his way of living an independent life despite being physically disabled. Harald is 88 years old and lives in the suburb of Ålesund, a town in Norway. Eight years ago, he had his left leg amputated due to cancer and experienced a long and tough recovery process. Harald‟s way back to restoring his mobility was highly enhanced by the outdoors and natural surroundings, which helped him to restore his independence. His experience, together with other theoretical findings, calls to our attention that nature is a resource on both the mental and the physical level. People who have access to nearby natural settings are healthier overall than other people. Natural surroundings lead one away from daily life and help one to forget about stress and worry. Natural surroundings make one more relaxed and offer a lot of time to reflect on life.

10

Physical Activity in Prevention of Risk and Disability in Some Neurological Diseases

88%

Opara J.

Physiotherapy and Health Activity

|

2014

|

vol. 22

|

issue 1

21-27

EN

The question of the role of physical activity in preventing disability in neurological diseases is the issue which is not in doubt. There is well known that physical activity in Parkinson`s disease and in Multiple Sclerosis patients is less than is the case in the general population. Numerous scientific studies have confirmed the low physical activity of people with PD and MS. Improving physical activity delays the progress of physical disability and has the effect on increasing the quality of life in those two diseases. In this paper an descriptive review of the literature devoted to the effect of physical activity on risk of PD and its impact on disability progression in PD and MS has been presented. The different recommendations for physical activity and different methods of assessment have been described.

11

SPORT INJURIES IN ELITE AMPUTEE FOOTBALL PLAYERS

88%

Wieczorek J., Wieczorek A., Bauerfeind J., Grzelińska P., Śliwowski R., Tasiemski T.

Central European Journal of Sport Sciences and Medicine

|

2017

|

vol. 18

|

issue 2

13-22

EN

Despite many previous studies dealing with various aspects of physical activity in individuals with an amputation, the risk of injury in amputee footballers has not been assessed thus far. The aim of this study was to characterize the incidence and causes of sport injuries experienced by amputee football players. Furthermore, the incidence of injuries was stratified according to the players’ level of competitive aggressiveness and anger, and their role in the field. The study included 21 members of the Polish National Amputee Football Team, who have been followed-up for a period of 6 months. A total of 16 injuries were recorded, including three that required a medical consultation: luxation of the left elbow, adductor strain and ankle sprain. The group of injuries that have not been consulted with a physician included muscle strains (n = 4), abrasions (n = 3), bruising (n = 3), joint subluxations (n = 2) and luxation (n = 1). The injuries turned out to be more frequent in the lower limbs (n = 10) than in the upper ones (n = 6). The risk of injury turned out to be higher during trainings (n = 9) than matches (n = 7). Amputee football seems to be associated with low risk of injury, since only several bodily contusions were documented throughout the study period. The injuries occurred in 38% of the players; this makes amputee football a relatively safe discipline which can be recommended to physically disabled persons.

12

Disabled Body as Perceived in M. Merleau-Ponty'sPhenomenology of Perception

75%

Salamon-Krakowska K.

Physiotherapy

|

2010

|

vol. 18

|

issue 3

52-59

PL

Niezależnie od historycznych uwarunkowań, niezależnie od zmieniających się naukowych paradygmatów, zawsze, gdy na horyzoncie myślenia pojawia się kwestia cielesności, wraz z nią niechybnie uobecnia się kwestia duszy. Wydaje się, że wzajemna relacja tego, co cielesne i tego, co duchowe, została przesądzona, nierzadko bowiem można odnieść wrażenie, że wciąż pozostajemy pod wpływem platońskiego wyobrażenia ciała, którym włada dusza. Jednym z przykładów dominacji platońskiego paradygmatu jest współczesny dyskurs paraolimpijski. Stawiając problem ciała niepełnosprawnego w kontekście rehabilitacji oraz sportu autorka chciała pokazać, jak możliwe jest myślenie, a tym samym mówienie o ciele w kategoriach innych niż te tylko, które odwołują się do opozycji fizyczne - duchowe. Próbą przezwyciężenia tej opozycji jest filozofia cielesności Merleau-Ponty'ego. Sięgamy zatem po Fenomenologię percepcji w nadziei, że zawarte w niej rozważania utorują drogę naszemu spojrzeniu i pomogą nam ujrzeć ciało w nieznanej dotąd perspektywie.

EN

Regardless of any historic predispositions, regardless of any scientific paradigms whenever the question of corporeality emerges, along comes the question of the soul. It seems that the mutual relation between the bodily and spiritual aspects has been predestined and oftentimes one may have the impression that we are still under the influence of Platonic idea of the body, possessed by the soul. A contemporary discourse on Paralympics can serve as an example of domination of the Platonic paradigm. Considering the issue of a disabled body in the light of rehabilitation and sport, the author would like to present how it is possible to think, and therefore write about the body in terms that refer not only to the opposition between that which is physical - spiritual. Merleau-Ponty's philosophy of the body is an attempt to overcome this opposition. Let us use Phenomenology of Perception hoping that its deep thoughts will pave the way to our new concept of the body and will help us to see it from a new perspective.

13

Psychological Aspects of Ostaoarthritis

75%

Kot-Bryćko K., Pietraszkiewicz F.

Polish Journal of Sports Medicine

|

2021

|

vol. 37(2)

61-71

PL

Choroba zwyrodnieniowa jest najczęstszą chorobą stawów. Liczba chorych cierpiących z powodu bólu stawów i pogłębiającej się niepełnosprawności rośnie, zwłaszcza w krajach wysoko rozwiniętych. Według danych WHO jest obecnie czwartą co do częstości przyczyną niepełnosprawności u kobiet i ósmą u mężczyzn. Jest także główną przyczyną bólu i pogorszenia jakości życia chorych, znajdując się jednocześnie wśród 10 chorób na świecie generujących najwyższe koszty społeczne. Ból oraz niepełnosprawność, które prowadzą często do trwałego kalectwa niosą za sobą wiele negatywnych konsekwencji nie tylko fizycznych, ale także psychologicznych i społecznych. Poczucie osamotnienia, bezradności, nieprzydatności, a także lęk oraz objawy depresji w znaczącym stopniu wpływają na jakość życia chorych, którą należy postrzegać wieloaspektowo w celu osiągnięcia oczekiwanych sukcesów w leczeniu. Podkreślana przez wielu autorów potrzeba holistycznego prowadzenia często wieloletniej terapii choroby somatycznej, która wymaga leczenia współwystępujących zaburzeń psychicznych (lęk, depresja i in.), w praktyce często nie jest stosowana – nawet jeśli zaburzenia te zostaną właściwie rozpoznane. Tymczasem sprawna komunikacja pacjenta z lekarzem jest niespecyficznym czynnikiem leczącym, który wpływa na motywację chorego do leczenia oraz pełne stosowanie się do zaleceń. Niestety, pomimo rozwoju wiedzy na temat współwystępowania zaburzeń psychicznych z chorobami przewlekłymi (w tym w chorobie zwyrodnieniowej stawów) oraz wdrażania jej do standardów postępowania, często w praktyce zagadnienia te traktowane są marginesowo – zarówno przez terapeutów, jak i samych pacjentów.

EN

Osteoarthritis is the commonest condition affecting joints. The number of patients suffering from joint pain and progressive disability has been growing, especially in the most developed countries. It is also the major cause of pain and deterioration of the patient’s quality of life, being among the 10 diseases worldwide, generating the highest social costs. Pain and disability, often leading to permanent disability entail numerous adverse consequences, not only of physical ones but also of psychological and social nature. The feeling of loneliness, helplessness and uselessness as well as anxiety and depression symptoms significantly affect the patient’s quality of life which should be perceived in multiple aspects in order to achieve the expected success in treatment. The need for holistic approach to frequently long-lasting treatment of a somatic condition, requiring treatment of concomitant mental disorders (anxiety, depression, etc.) is rarely implemented in practice, even if the disorders are properly diagnosed. However, good communication between the patient and the physician is a nonspecific factor in the course of treatment, which affects the patient’s motivation to undergo treatment and full adherence to physician’s recommendation. Regretfully. Despite the progress in the knowledge of the incidence of mental disorders and chronic conditions (including osteoarthritis) and implementation of this knowledge to standard medical procedures, in practice these recommendations are marginally followed, both by the therapists and patients themselves.

14

The Functional Classification and Field Test Performance in Wheelchair Basketball Players

75%

Gil S. M., Yanci J., Otero M., Olasagasti J., Badiola A., Bidaurrazaga-Letona I., Iturricastillo A., Granados C.

Journal of Human Kinetics

|

2015

|

vol. 46

|

issue 1

219-230

EN

Wheelchair basketball players are classified in four classes based on the International Wheelchair Basketball Federation (IWBF) system of competition. Thus, the aim of the study was to ascertain if the IWBF classification, the type of injury and the wheelchair experience were related to different performance field-based tests. Thirteen basketball players undertook anthropometric measurements and performance tests (hand dynamometry, 5 m and 20 m sprints, 5 m and 20 m sprints with a ball, a T-test, a Pick-up test, a modified 10 m Yo-Yo intermittent recovery test, a maximal pass and a medicine ball throw). The IWBF class was correlated (p<0.05) to the hand dynamometry (r= 0.84), the maximal pass (r=0.67) and the medicine ball throw (r= 0.67). Whereas the years of dependence on the wheelchair were correlated to the velocity (p<0.01): 5 m (r= −0.80) and 20 m (r= −0.77) and agility tests (r= −0.77, p<0.01). Also, the 20 m sprint with a ball (r= 0.68) and the T-test (r= −0.57) correlated (p<0.05) with the experience in playing wheelchair basketball. Therefore, in this team the correlations of the performance variables differed when they were related to the disability class, the years of dependence on the wheelchair and the experience in playing wheelchair basketball. These results should be taken into account by the technical staff and coaches of the teams when assessing performance of wheelchair basketball players.

15

What factors influence the long-term survival of nursing home residents with severe disabilities?

75%

Kańtoch A., Wójkowska-Mach J., Wizner B., Heczko P., Grodzicki T., Gryglewska B., Kańtoch A., Wójkowska-Mach J., Wizner B., Heczko P., Grodzicki T., Gryglewska B.

Folia Medica Cracoviensia

|

2021

|

vol. 61

|

issue 1

16

Transcranial direct current stimulation for nonspecific low back pain: double-blind randomized sham-controlled trial

63%

Rezasoltani Z., Azizi S., Najafi S., Sedighi S., Movahed M. E., Dadarkhah A.

Medical Rehabilitation

|

2019

|

vol. 23(3)

4-11

PL

Wstęp: Na całym swiecie ból dolnego odcinka kręgosłupa j est uznawany za poważną przyczynę zachorowalności. Pomiędzy 70 a 80% dorosłych osób doświadcza co najmniej raz w życiu bólu dolnego odcinka kręgosłupa, utrzymujacego się 3 miesiące lub dłużej. Oprócz klasycznych metod leczenia, istnieją inne nowe techniki, które jeszcze należy sprawdzić klinicznie. Dowiedziono, że przezczaszkowa stymulacja prądem stałym (ang. transcranial direct current stimulation, tDCS) łagodzi ból poprzez oddziaływanie na centralny system nerwowy. Do tej pory, opublikowano tylko niewielką ilość badań na temat wpływu tDCS na przewlekły ból dolnego odcinka kręgosłupa. Niektóre z nich były badaniami pilotażowymi, a inne były słabe pod względem swoich wniosków. Dlatego też kliniczne zastosowanie tDCS, wymaga dalszej, starannej oceny. Cel: Określenie skuteczności przezczaszkowej stymulacji prądem w leczeniu przewlekłego niespecyficznego bólu dolnego odcinka kręgosłupa. Materiały i metody: Przeprowadziliśmy randomizowane badanie z podwójnie ślepą próbą, z grupą kontrolną otrzymującą placebo w Szpitalu Uniwersyteckim. W sumie 70 osób (15 kobiet) z bólem dolnego odcinka kręgosłupa, przydzielono losowo do grupy z aktywną stymulacją lub grupy z pozorowaną stymulacją. Głównym ocenianym parametrem była intensywność bólu dolnego odcinka kręgosłupa na Wizualnej Skali Analogowej (ang.the Visual Analog Scale). Zastosowaliśmy również kwestionariusz Oswestry (ang. the Oswestry Disability Questionnaire) do oceny wpływu bólu pleców na codzienne czynności. U grupy z aktywną stymulacją, zastosowaliśmy 2 mA tDCS, 20 minut na każdą sesję, raz dziennie, 5 dni w tygodniu, przez okres 2 tygodni, w sumie 10 sesji. U grupy z pozorną stymulacją, zastosowano podobny program, ale bez stymulacji. Obie grupy stosowały leki przeciwbólowe. Wyniki: Analiza wewnątrzgrupowa wykazała, że początkowy spadek intensywności bólu był znaczący w obu grupach (obie wartości p < 0.001). Jednak zmnieszony ból utrzymał się tylko w grupie z rzeczywistym leczeniem. Wystąpiła znacząca różnica we wzorze zmian w średnich wynikach na korzyść tDCS (p < 0.001). Aktywne leczenie również znacznie obniżyło wyniki niepełnosprawności (wszystkie wartości p < 0.001), podczas gdy uczestnicy z grupy z pozorowanym leczeniem, nie doświadczyli funkcjonalnego powrotu do zdrowia. Mieszana ANOVA wykazała, że wzór zmiany w średnich wynikach niepełnosprawności różnił się pomiędzy dwoma grupami podczas całego toku badania, na korzyść aktywnej stymulacji (p < 0.001). Wniosek: Przezczaszkowa stymulacja prądem stałym jest efektywnym i bezpiecznym początkowym leczeniem dla przewlekłego niespecyficznego bólu dolnego odcinka kręgosłupa, a jej efekty utrzymują się przez co najmniej kilka miesięcy.

EN

Introduction: Low back pain is recognized as a major cause of morbidity worldwide. Between 70 and 80% of adults experience at least one occasion of low back pain with duration of 3 months or longer in their lifetime. Aside from the classic treatment methods, there are other new techniques yet to be clinically investigated. Transcranial direct current stimulation (tDCS) has been reported to alleviate pain by affecting the central nervous system. To date only a small number of studies have been published on the effects of tDCS on chronic low back pain. Some of these were pilot studies and others were low-powered in terms of their inference. Therefore the clinical application of tDCS requires further careful evaluation. Objective: To assess the efficacy of transcranial direct current stimulation for treatment of chronic nonspecific low back pain. Materials and methods: We carried out a double-blind randomized sham-controlled trial in a University Hospital. In total 70 people (15 women) with low back pain were randomized to either active or sham stimulation. The primary outcome was intensity of low back pain on the Visual Analog Scale. We also used the Oswestry Disability Questionnaire to evaluate the effects of back pain on daily activities. For the active stimulation group we administered 2 mA tDCS, 20 minutes for each session, once daily, 5 days per week for 2 weeks, totaling 10 sessions. For the sham stimulation group a similar program was followed with no stimulation. Both groups used analgesic medication. Results: Within-group analysis showed that an initial decrease in pain intensity was significant in both groups (both p < 0.001). However, pain reduction became stable only in the active treatment group. There was a significant difference in the pattern of change in mean pain scores in favor of tDCS (p < 0.001). Active treatment also significantly reduced disability scores (all p values < 0.001), whereas participants in the sham treatment group did not experience functional recovery. Mixed ANOVA indicated that the pattern of change in mean scores of disability differed between the two groups throughout the study course, in favor of active stimulation (p < 0.001). Conclusion: Transcranial direct current stimulation is an effective and safe initial treatment for chronic nonspecific low back pain, and the benefits remain for at least several months.

17

The role of physical activity in preventing disability in Multiple Sclerosis

63%

Opara J., Kucio C., Socha T., Szczygieł J.

Medical Rehabilitation

|

2012

|

vol. 16(3)

22-26

PL

Problemy aktywności fizycznej osób ze stwardnieniem rozsianym nie były dotąd poruszane w piśmiennictwie polskojęzycznym. Powszechnie wiadomo, że aktywność fizyczna chorych na stwardnienie rozsiane jest mniejsza niż w populacji ogólnej. Jest ona większa u chorych z postacią pierwotnie postępującą (Primary Progressive Multiple Sclerosis – PPMS) niż z postacią rzutowozwalniającą (Relapsing Remitting Multiple Sclerosis – RRMS) choroby. Liczne badania naukowe potwierdziły niską aktywność fizyczną osób z SR. Najczęściej do jej oceny stosuje się akcelerometrię, pedometrię i kwestionariusze samooceny – najbardziej rozpowszechnione są Godin Leisure-Time Exercise Questionnaire – GLTEQ i International Physical Actiivity Questionnaire – IPAQ. Okazało się, że metody behawioralne prowadzą do zwiększenia aktywności fizycznej chorych. Poprawa aktywności fizycznej opóźnia rozwój niepełnosprawności ruchowej chorych na stwardnienie rozsiane i skutkuje podwyższeniem ich jakości życia.

EN

The question of the role of physical activity in preventing disability in Multiple Sclerosis has to date not been described in Polish literature. It is well known that physical activity in Multiple Sclerosis patients is less than is the case in the general population. It is higher in patients with primary progressive (Primary Progressive Multiple Sclerosis - PPMS) than in the relapsing-remitting form (Relapsing Remitting Multiple Sclerosis - RRMS) of the disease. Numerous scientific studies have confirmed the low physical activity of people with MS. Most of them used an accelerometer, pedometer and questionnaires - the most widespread being: the Godin Leisure-Time Exercise Questionnaire - GLTEQ and the International Physical Activity Questionnaire - IPAQ. It has been found that behavioural methods lead to increased physical activity in patients. Improving physical activity delays the development of physical disability in multiple sclerosis patients and has the effect of increasing the quality of life.

18

Diving and autonomic cardiovascular system regulation in persons with paraplegia

63%

Graczyk D.

Medical Rehabilitation

|

2010

|

vol. 14(1)

25-29

PL

Wstęp: Nurkowanie staje się popularną formą aktywności wśród osób niepełnosprawnych, stwarzającą szczególne warunki oddziaływania rehabilitacyjnego. Korzystnie wpływa na zdolności ruchowe i stan psychiczny. W środowisku wodnym fizyczne ograniczenia zmniejszają się, a niepełnosprawni odkrywają nowe możliwości ruchowe własnego ciała. W piśmiennictwie brak jest wystarczających informacji o wpływie nurkowania na różne aspekty fizjologii osób niepełnosprawnych, w tym na autonomiczną regulację czynności układu krąŜenia u osób z uszkodzeniem rdzenia kręgowego. Cel: Zbadanie czy nurkowanie wpływa na równowagę współczulno-przywspółczulną układu autonomicznego u osób z uszkodzeniem rdzenia kręgowego z następową paraplegią. Materiał i metody: Badanie obserwacyjne, seria przypadków. 19 mężczyzn z paraplegią zbadano podczas dwóch odbywających się w wodach otwartych 20-minutowych nurkowań w skafandrach mokrych na głębokość 6 metrów. Badanie obejmowało okres 10 minut przed i 10 minut po 2 rodzajach nurkowania: turystycznym i zadaniowym. Parametry zmienności rytmu zatokowego serca pozyskano za pomocą sport testera Polar Vantage. Wyniki: Nie wykazano istotnego wpływu nurkowania na zmienność rytmu serca. Ujawniono jednak występowanie różnic międzyosobniczych. Wnioski: Nie potwierdzono niekorzystnego wpływu nurkowania na równowagę autonomiczną badanych, jednak występujące różnice międzyosobnicze nakazują ostroŜność w kwalifikowaniu do nurkowania osób z paraplegią.

EN

Background: Diving has become popular among individualss with various kinds of disabilities and may be applied as a rehabilitation method. This form of activity has a beneficial effect on movement abilities and the psychological state. Some physical limitations disappear under water enabling disabled persons to discover new possibilities for their bodies. Yet there is not enough information - about the influence of diving on different aspects of physiology in disabled persons, in particular about sympathetic-parasympathetic balance in cardiovascular system regulation.Aim: To investigate whether diving can influence heart rate variability (HRV) in individuals with paraplegia.Material and methods: In the case series study 19 men with paraplegia were examined during the couse of two 20-minute, 6 meters deep open water dives in wet suits. There were two phases of the investigation: 10 minutes before and 10 minutes after diving. Two kinds of diving were tested: tourist and task diving. HRV parameters measured before and after diving were obtained by means of the sport-tester Polar Vantage .Results: There were no significant changes in heart rate variability after diving but interindividual differences were shown.Conclusions: The unfavourable influence of diving on balance in the autonomic regulation of the cardiovascular system was not confirmed but due to interindividual differences one is unable to foresee heart rate variability changes in persons with paraplegy during diving.

19

Comparison of STarT Back Screening Tool and Simmonds Physical Performance Based Test Battery in Prediction of Disability Risks Among Patients with Chronic Low-Back Pain

63%

Mbada (PhD PT) C. E., Afolabi (MSc PT) A. D., Johnson (PhD PT) O. E., Odole (PhD PT) A. C., Afolabi (MSc PT) T. O., Akinola (PhD PT) O. T., Makindes (BMR PT) M. O.

Medical Rehabilitation

|

2018

|

vol. 22(4)

4-17

PL

Cele: W badaniu tym zidentyfikowano podgrupy niepełnosprawności pacjentów z przewlekłym bólem dolnego odcinka kręgosłupa (ang. Chronic Low Back Pain, LBP) używając Podgrupy do Ukierunkowanego Leczenia – ang. Subgroup for Targeted Treatment (or STarT), Metody Przesiewowej Badania Pleców (Back Screening Tool, SBST) oraz Baterii Testów Simmonds’a oceniających Sprawność Fizyczną (Simmonds Physical Performance Test Battery, SPPTB). Ponadto, aby przyspieszyć i dokładniej przewidzieć ryzyko niepełnosprawności wśród pacjentów z przewlekłym LBP, w badaniu zbadano trafność różnicową SBST i porównano trafność predykcyjną SBST i SPPTB u pacjentów. Metody: To przekrojowe badanie poznawcze obejmowało 70 (52,0% kobiet i 47,1% mężczyzn) pacjentów z przewlekłym niespecyficznym LBP, którzy wyrazili zgodę i uczestniczyli w fizjoterapii ambulatoryjnej, przy udziale Kliniki Ortopedycznej w Szpitalu Uniwersyteckim w Obafemi Awolowo, Ile-Ife oraz Szpitala Uniwersytetu Technologii w Ladoke Akintola, Osogbo, w Nigerii. Podgrupowanie ryzyka niepełnosprawności i prognozowanie przeprowadzono przy użyciu SBST i SPPTB (składającego się z sześciu zadań funkcjonalnych: wielokrotnego zginania tułowia, wstawania z pozycji siedzącej, 360-stopniowego przewrotu, testu zmęczenia Sorenson’a, testu zasięgu bez obciążenia i testu chodu na odległość 50 stóp). Intensywność bólu oceniano za pomocą Poczwórnej Wizualnej Skali Analogowej (ang. Quadruple Visual Analogue Scale – QVAS). Zebrano również dane dotyczące wieku, płci, wysokości ciała, masy ciała i BMI. Do analizy danych użyto statystyki opisowe i inferencyjne na poziomie istotności statystycznej Alpha p< 0,05. Wyniki: Średni wiek, masa ciała, wzrost i wskaźnik masy ciała uczestników wynosiły odpowiednio 51,4 ±8.78 lat, 1,61 ±0,76 m i 26,6 ±3,18 kg/m2. Średnia intensywność bólu i jego czas trwania wyniosły odpowiednio 5,37 ±1,37 i 21,2 ±6,68. Trafność różnicowa SBST z procentem ogólnej intensywności bólu wyniosła r = 0,732; p = 0,001. W klasyfikacji zgodnie z SBST, większość uczestników oceniono jako średnie ryzyko niepełnosprawności (76%), podczas gdy SPPTB sklasyfikowało większość jako wysokie ryzyko niepełnosprawności (71,4%). Stwierdzono istotną różnicę w ocenie ryzyka niepełnosprawności między grupami poddanymi SBST i SPPTB (χ ² = 12,334; p = 0,015). SBST nie miał efektów podłogowych ani sufitowych, ponieważ mniej niż 15% uczestników osiągnęło najniższy (2,9%) lub najwyższy (1,4%) możliwy wynik. Natomiast SPPBT pokazał zarówno efekty podłogowe, jak i sufitowe, ponieważ nie był w stanie wykryć „1” i „9”, najniższego i najwyższego osiągalnego wyniku. „Obszar Pod Krzywą” dla czułości (0,83) i swoistości (0,23) SBST do przewidywania „wysokiego ryzyka niepełnosprawności” wynosił 0,51. Oszacowana częstość występowania dla przewidywanego „wysokiego ryzyka niepełnosprawności” przy zastosowaniu SBST wyniosła 0,76. Szacowana wartość dla wyników prawdziwie dodatnich, fałszywie dodatnich, prawdziwie ujemnych i fałszywie ujemnych dla przewidywania „wysokiego ryzyka niepełnosprawności” w przypadku SBST wyniosła odpowiednio 0,77, 0,23, 0,31, i 0,69. Wnioski: Metoda Przesiewowa StarT Back jest w stanie lepiej zidentyfikować odsetek pacjentów z bólem dolnego odcinka kręgosłupa znajdujących się w grupie średniego zagrożenia niepełnosprawnością, podczas gdy Bateria Testów Sprawności Fizycznej Simmonds’a jest w stanie lepiej zidentyfikować wysokie zagrożenie niepełnosprawnością. Tym samym SBST jako narzędzie do samooceny, nie może w wystarczającym stopniu zastępować przewidywania zagrożenia niepełnosprawnością w oparciu o ocenę sprawności fizycznej. Jednakże SBST ma dobrą trafność różnicową przewidywań w kwestii intensywności bólu. W przeciwieństwie do SPBBT, SBST nie wykazywał w naszych testach żadnych efektów podłogowych ani sufitowych i wykazał się wysoką czułością, ale niską swoistością w przewidywaniu „wysokiego ryzyka niepełnosprawności”.

EN

Objectives This study identified disability sub-groups of patients with chronic low back pain (LBP) using the Subgroup for Targeted Treatment (or STarT) Back Screening Tool (SBST) and Simmonds Physical Performance Tests Battery (SPPTB). In addition, the study investigated the divergent validity of SBST, and compared the predictive validity of SBST and SPPTB among the patients with the aim to enhance quick and accurate prediction of disability risks among patients with chronic LBP. Methods This exploratory cross-sectional study involved 70 (52.0% female and 47.1% male) consenting patients with chronic non-specific LBP attending out-patient physiotherapy and Orthopedic Clinics at the Obafemi Awolowo University Teaching Hospitals, Ile-Ife and Ladoke Akintola University of Technology Teaching Hospital, Osogbo, Nigeria. Disability risk subgrouping and prediction were carried out using the SBST and SPPTB (comprising six functional tasks of repeated trunk flexion, sit-to-stand, 360-degree rollover, Sorenson fatigue test, unloaded reach test, and 50 foot walk test). Pain intensity was assessed using the Quadruple Visual Analogue Scale. Data on age, sex, height, weight and BMI were also collected. Descriptive and inferential statistics were used to analyze data at p<0.05 Alpha level. Results The mean age, weight, height and body mass index of the participants were 51.4 ±8.78 years, 1.61 ±0.76 m and 26.6 ±3.18 kg/m2 respectively. The mean pain intensity and duration were 5.37 ±1.37 and 21.2 ±6.68 respectively. The divergent validity of SBST with percentage overall pain intensity was r = 0.732; p = 0.001. Under SBST sub-grouping the majority of participants were rated as having medium disability risk (76%), whilst SPPTB sub-grouped the majority as having high disability risk (71.4%). There was a significant difference in disability risk subgrouping between SBST and SPPTB (χ²=12.334; p=0.015). SBST had no floor and ceiling effects, as less than 15% of the participants reached the lowest (2.9%) or highest (1.4%) possible score. Conversely, SPPBT showed both floor and ceiling effects, as it was unable to detect ‘1’ and ‘9’, the lowest and highest obtainable scores. The ‘Area Under Curve’ for sensitivity (0.83) and specificity (0.23) of the SBST to predict ‘high-disability risk’ was 0.51. The estimated prevalence for ‘high-disability risk’ prediction of SBST was 0.76. The estimate for true positive, false positive, true negative and false negative for prediction of ‘high-disability risk’ for SBST were 0.77, 0.23, 0.31, and 0.69 respectively. Conclusion The Start Back Screening Tool is able to identify the proportion of patients with low back pain with moderate disability risks, while the Simmonds Physical Performance Tests Battery is better able to identify high disability risks. Thus, SBST as a self-report measure may not adequately substitute physical performance assessment based disability risks prediction. However, SBST has good divergent predictive validity with pain intensity. In contrast to SPBBT, SBST exhibited no floor or ceiling effects in our tests, and demonstrated high sensitivity but low specificity in predicting ‘high-disability risk’.

20

Hippotherapy – an effective multi-profile treatment?

63%

Kolarczyk E. B., Markiewicz-Łoskot G., Jaromin J.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2016

|

vol. 70

177-183

EN

INTRODUCTION: Hippotherapy is a form of psychomotor therapy aided by a horse. Aim of the paper: The aim of the paper is to characterize hippotherapy as an effective method supporting rehabilitation of disabled people in the bio-psycho-social area. The analysis is based on a review of the literature and previous studies of this form of therapy. MATERIAL AND METHODS: The material was gathered using the ALEPH integrated library system. The literature was obtained from different databases such as PubMed and Medline. RESULTS: The research carried out to date indicates the usefulness of hippotherapy in improving the condition of patients with Cerebral Palsy (CP). The obtained results show significantly better results of rehabilitation for children with CP treated with combination therapy using PNF techniques and hippotherapy. The efficacy of hippotherapy in achieving the correct center of gravity and correct posture in children with CP was demonstrated during just one session. It has been proven that hippotherapy helps to improve gait, balance and motor function, not only in patients with CP but also in children with developmental delay, Down's syndrome, in the elderly and patients recovering after a stroke. The series of studies showed a significant impact on the level of self-esteem, life satisfaction and, most importantly, the quality of life among disabled people. CONCLUSIONS: Hippotherapy has positive therapeutic effects in patients suffering from various disabilities both within the musculoskeletal system as well as in psychological and social areas. It is an attractive and effective method of adjunctive therapy.

PL

WSTĘP: Hipoterapia jest metodą rehabilitacji psychoruchowej, w której stosuje się konie. Jest jedną z form terapii naturalnych, wykorzystującą pozytywny wpływ kontaktu ze zwierzęciem na zdrowie i samopoczucie człowieka. Jest wieloprofilową formą rehabilitacji ruchowej opartą na neurofizjologii, wciąż bardziej popularną w innych krajach Europy i w USA niż w Polsce. CEL PRACY: Celem pracy jest przedstawienie hipoterapii jako skutecznej metody wspomagającej rehabilitację w sferze biopsychospołecznej osób niepełnosprawnych. Analiza opiera się na przeglądzie piśmiennictwa i dotychczasowych badań nad tą formą terapii. MATERIAŁ I METODY: Materiał zebrano za pomocą bibliotecznej wyszukiwarki ALEPH. Piśmiennictwo pozyskano z takich baz danych, jak PubMed i Medline. WYNIKI: Przeprowadzone dotąd badania wskazują na przydatność hipoterapii w usprawnianiu chorych na mózgowe porażenie dziecięce (MPDz). Prezentowane wyniki wskazują na istotnie lepsze efekty rehabilitacji u dzieci z MPDz poddanych skojarzonemu leczeniu metodą PNF i hipoterapii. Wykazano skuteczność hipoterapii w osiągnięciu prawidłowego środka ciężkości u dzieci z MPDz, już w trakcie jednego zabiegu, oraz prawidłowej postawy ciała. Udowodniono, że hipoterapia przyczynia się do poprawy chodu, siły motorycznej i równowagi nie tylko u chorych na MPDz, ale także u dzieci z opóźnieniem rozwojowym, z zespołem Downa oraz u osób w wieku podeszłym i po udarze. W wielu badaniach potwierdzono istotny wpływ na podniesienie poziomu poczucia własnej wartości oraz jakości i satysfakcji z życia wśród osób niepełnosprawnych. WNIOSKI: Hipoterapia przynosi pozytywne efekty terapeutyczne u osób dotkniętych różnymi schorzeniami zarówno w obrębie aparatu ruchu, jak i w sferze psychicznej oraz społecznej. Jest atrakcyjną oraz skuteczną metodą wspomagania rehabilitacji.

Refine search results

The body as a value in the axiology of disabled persons

Effects of Integrated Therapeutic Exercises on Pain and Disability in Medial Knee Osteoarthritis

Predyktory oceny dotychczasowego życia oraz perspektyw na przyszłość przez osoby niepełnosprawne w okresie adolescencji, wyłaniającej się dorosłości i wczesnej dorosłości

Disabled People in Play.Toward an Existential and Differential Phenomenology of Moving with Dis-Ease

Cyborgsportpersons: Between Disability and Enhancement

Quality of Life and Disability as a Result of Multiple Injuries

Physical activity of children and youth with disabilities

CORRELATION OF COMPUTED TOMOGRAPHY AND INTRAOPERATIVE FINDINGS WITH CLINICAL SYMPTOMS IN HEAD TRAUMA PATIENTS

With Nature and the Outdoors as a Resource:A Case of a One-Footed Elderly Man in a Wheelchair

Physical Activity in Prevention of Risk and Disability in Some Neurological Diseases

SPORT INJURIES IN ELITE AMPUTEE FOOTBALL PLAYERS

Disabled Body as Perceived in M. Merleau-Ponty'sPhenomenology of Perception

Psychological Aspects of Ostaoarthritis

The Functional Classification and Field Test Performance in Wheelchair Basketball Players