Search results

1

Duodenal obstruction in prenatal ultrasound examinations - duodenal atresia versus annular pancreas - reports on two cases and literature review

100%

Korecka K., Respondek-Liberska M.

|

2014

|

vol. 4

|

issue 2

29-33

EN

Obstruction of the duodenum is the most common intestinal obstruction of the fetus and newborn. A typical symptom of duodenal atresia is the double bubble sign. However, in order to diagnose annular pancreas, it is also required to locate a hyperechogenic band around the double bubble. We analysed the possibility of prenatal differential diagnosis of intestinal atresia, such as duodenal atresia and annular pancreas based on the analysis of two cases examined in the 26th week of pregnancy. This material was analysed by two ultrasonographers (one pediatric surgeon). Conclusions: "Double bubble" symptom in prenatal sonography is typical of high level intestinal obstruction, but it can occur both in classical duodenal atresia, and in the cases of annular pancreas, and in other rare anomalies. Classic prenatal ultrasound examination using 2D option seems to be insufficient for accurate differential diagnosis.

2

Plunging ranula in children

100%

Skotnicka B., Trzpis K., Gościk E., Reszeć J., Hassmann-Poznańska E.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2015

|

vol. 4(3)

29-33

EN

Objective: Plunging ranula represents mucous extravasation from the sublingual salivary gland extending to the submandibular space. Although the majority of patients present in the second or third decade of life, it rarely occurs in children. Methods: Three cases of plunging ranula in children, including one in a neonate, are described. The review of the relevant literature is also presented with a special notice to the differential diagnosis and treatment options. Results: Ranulas presented as a slow-growing, soft mass located in the submandibular area. Two patients had also oral presentation. The diagnosis was established basing on clinical signs and computed tomography findings. All cases were treated surgically using various methods. In all cases the histopathological examination confirmed the diagnosis of pseudocyst. Conclusion: Plunging ranula may be misdiagnosed especially in young children and in cases presenting only the symptoms of submandibular swelling

3

Pilomatrixoma as an example of malignant cells of the hair matrix – a case report

100%

Pilarz Ł. B., Mrówka-Kata K.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2015

|

vol. 4(4)

53-56

EN

Pilomatrixoma (PMT), or calcifying epithelioma Mahlerbego, is relatively rare ectodermal origin cancer derived from cells of the hair matrix. Calcifying epithelioma usually presents itself as a single, hard, movable relative to the skin and substrate lump about the size of 1–5 cm. The overlying skin is often bluish tinted. Usually asymptomatic, but can be painful in case of ulcers or inflammation. Most pilomatrixoma does not cause clinical complications. The clinical course is usually mild, but are noted malignant transformation, especially in old age. In this case the cancer metastases are in the lungs, bone, brain, skin. There is also a malignant form called – pilomatix carcinoma. The differential diagnosis should include tumors of the parotid gland, cancer of the skin, foreign body reactions, hematoma, osteochondroma. The authors present a case of changing parotid right preauricular area in a 47-year-old patient, change mezofitic with central ulceration and leakage of the contents muco-purulent. After downloading the wedge-shaped slice and after verification histopathological pilomaxitroma

4

Eye tracker as a tool supporting differential diagnosis in the states of disordes of consciousness (DOC)

100%

Pąchalska M., Buczaj A., Kopowski J., Pecyna A., Maksym P., Buczaj M., Rasmus A.

|

EN

One of the key parameters in the evaluation of disorders of consciousness (DOC) is visual behavior. In the past, visual potential testing or PET scanning was mainly used to assess these parameters. Recently, Eye Tracker (ET) technology for assessing visual functions has emerged; however, there are only a few publications devoted to the use of this technology in assessing people with disorders of consciousness (DOC). The purpose of this study was to evaluate the feasibility of using ET in the diagnosis of visual functioning in DOC patients. The study group consisted 25 patients (8 women and 17 men) awakened from prolonged post-traumatic coma in the Care and Treatment Facility of the "Light" Foundation in Toruń. The coma occurred as a result of severe brain damage: brain injury, stroke or sudden cardiac arrest. The mean age was 39.83 (SD 11.88) for the entire group, 38.85 (SD 9.99) for women, and 40.23 (SD 12.84) for men. All of these patients were in various states of disorders of consciousness (DOC), which was examined using the Coma Recovery Scale-Revised (CRS-R) (Giaciano et al., 2004). Appropriate inclusion and exclusion criteria were applied based on examinations by an internal medical physician and an ophthalmologist. Important exclusion criteria from the study were infection, elevated temperature, visual impairment and patient agitation. The visual functioning of the patients was measured with the use of the Eye Tracker Tobii X-120 device. A significant difference in visual functioning was demonstrated primarily in the areas of (1) reaction time to first fixation, where the Minimal Consciousness State minus (MCS-) group showed a significantly longer reaction time compared to the Minimal Consciousness State plus (MCS+) and the Emergency of Minimal Consciousness State (EMCS) groups; (2) fixation duration, where the MCS- group showed a longer time compared to patients in the MCS+ and EMCS groups; (3) the number of fixation points on the screen, where the MCS- group showed a significantly lower number of fixation points compared to the MCS+ and EMCS groups. Eye Tracker Tobii X-120 can serve as a valuable tool to aid in the neuropsychological diagnosis of individuals experiencing states of reduced consciousness. Indicators that most differentiate between the different levels of impaired consciousness include the time to the first fixation, the number of fixation points on the screen and the total number of fixations.

5

Intrapancreatic Accessory Spleen Imitating a Pancreatic Neoplasm

100%

Zeman M., Zembala-Nożyńska E., Sczasny J., Strączyński M., Wideł M.

Polish Journal of Surgery

|

2011

|

vol. 83

|

issue 10

568-570

EN

Accessory spleens are present in 10% of population and are formed during embryonic development. Besides the splenic hilum, the next most frequent localization of accessory spleens is the pancreatic tail. Intrapancreatic accessory spleens are usually diagnosed occasionally and make diagnostic difficulty because they imitate a pancreatic neoplasm. We present the case of a 61-year old woman with a mass in the pancreatic tail, diagnosed by computed tomography. The patient was operated with suspicion of neuroendocrine tumor. Postoperative histopathological examination revealed the intrapancreatic accessory spleen. We present possibilities of differential diagnosis.

6

Padaczka jako problem wieku podeszłego

63%

Klimek A.

Aktualności Neurologiczne

|

2010

|

vol. 10

|

issue 4

221-226

EN

Epilepsy in the elderly differs from that in younger people. It is an important and increasingly common clinical problem. Old age is the most common time to develop seizures and around 25% of new cases of epilepsy occur in elderly people. In people of 70 years and above, the prevalence of epilepsy has been estimated two times more to compered with the general population. The epidemiological studies showed that the value of incidence and prevalence in elderly epilepsy are similar in many countries. About one-half of cases of epilepsy in elderly cannot be linked to an identifitable cause, in the rest – 33% cerebrovascular disturbances, 12% dementia. In the elderly partial epilepsy dominated on tonic-clonic seizures. In connection to elongation of average age of population in Poland the number of the elderly epilepsy will be increase. Especially of the number of ischemic stroke in connection with epilepsy is typical in this age. To realize of scale of this problem the author according to the generally accepted the value of prevalence and incidence of epilepsy estimates suitable accounts with reference to our country.

PL

Padaczka w późnym wieku cechuje się wieloma odrębnościami, stwarzając istotne trudności diagnostyczne i terapeutyczne. Badania wykazały, że liczba zachorowań na padaczkę u osób po 50. r.ż. wyraźnie wzrasta – jej występowanie u osób w wieku 70-75 lat jest dziś ważnym problemem społecznym. Badania epidemiologiczne prowadzone w wielu krajach wykazują zbliżone wskaźniki rozpowszechnienia i zachorowalności na padaczkę w wieku starczym. Etiologia napadów w tym wieku jest różna: u 50% chorych stwierdza się padaczkę idiopatyczną, u 33% będącą skutkiem uszkodzenia naczyniowego mózgu, zaś w 12% padaczkę w przebiegu procesów otępiennych. Pozostałe przyczyny są o wiele rzadsze. W wieku starczym napady częściowe złożone (50%) i proste (13%) przeważają nad napadami toniczno-klonicznymi (27%). W rozpoznaniu różnicowym należy przede wszystkim wykluczyć kardiogenne tło utrat przytomności oraz otępienie. W związku z wydłużającą się w ostatnich latach średnią długością życia w Polsce problem padaczek wieku starczego będzie narastał. Jest on także związany z występowaniem w tym wieku udarów niedokrwiennych. W artykule przedstawione zostały odpowiednie wyliczenia w odniesieniu do naszego kraju oparte na powszechnie przyjętych wskaźnikach zachorowalności i rozpowszechnienia padaczki.

7

Nowotwory ośrodkowego układu nerwowego u płodu

63%

Respondek-Liberska M.

Aktualności Neurologiczne

|

2009

|

vol. 9

|

issue 3

164-182

EN

Current scientific literature on a subject of foetal brain tumours, however rich, consists mainly of case reports, produced by either obstetricians – ultrasonographers or radiologists and neuropathologists. In this review, we summarize state of the art literature on that subject and we performed a meta-analysis of 92 cases from that literature and presented our own cases referred to us as to a reference centre. This centre is obstetrical and paediatric and provides a complex care for both a pregnant woman, a foetus and, eventually, a newborn with a brain tumour. We report here the main categories of the central nervous system (CNS) foetal tumours: subependymal giant cell astrocytoma (SEGA), teratomas, lipomas, medulloblastomas and germinomas. Foetal brain tumours are mainly sporadic and familial occurrences are rare. We cover prenatal diagnosis – ultrasonography and magnetic resonance imaging (MRI). Foetal brain tumours are relatively readily diagnosed by ultrasonography provided their diameter exceeded 10 mm. However, they may be difficult to detect if “covered” as in cases of unilateral ventriculomegaly or in asymmetric hydrocephalus. The medical procedures, problems of termination of pregnancy in Poland and postnatal prognosis are also described. Eventually, tumours of the CNS in pregnancy are also discussed.

PL

Dostępna literatura na temat nowotworów ośrodkowego układu nerwowego (OUN) u płodów, chociaż niezwykle bogata, składa się głównie z doniesień kazuistycznych, opracowanych zarówno przez położników ultrasonografistów, jak i przez radiologów i neuropatologów. W niniejszej pracy dokonano przeglądu piśmiennictwa, metaanalizy obejmującej 92 przypadki z literatury, ilustrując tekst przykładami z własnego ośrodka referencyjnego – położniczo-pediatrycznego, w którym zapewniona jest kompleksowa opieka zarówno dla ciężarnej, płodu, jak i noworodka z nowotworem OUN. Omówiono podstawowe typy nowotworów wykrywanych w okresie prenatalnym. Są to: podwyściółkowy astrocytoma olbrzymiokomórkowy (SEGA), potworniaki, tłuszczaki, medulloblastoma i nowotwory terminalne. Nowotwory OUN płodu są najczęściej sporadyczne. Rodzinne występowanie anomalii spotyka się wyjątkowo rzadko. Na szczególną uwagę zasługuje diagnostyka prenatalna – ultrasonografia i obrazowanie z użyciem magnetycznego rezonansu jądrowego. Nowotwory OUN stosunkowo łatwo można uwidocznić ultrasonograficznie, gdy ich średnica przekracza 10 mm. Trudne do wykrycia i „przesłonięte” mogą być one w przypadkach jednostronnej wentrykulomegalii lub w asymetrycznym wodogłowiu. W niektórych przypadkach nie tylko nie udaje się ustalić dokładnego rozpoznania nowotworu OUN płodu, ale można rozpoznać ultrasonograficznie jedynie wodogłowie. Dopiero badanie neuropatologiczne okolicy wodociągu mózgu może ujawnić anomalie, np. pod postacią glioneuronalnego hamartomatu. Omówiono także postępowanie w przypadku stwierdzenia nowotworu u płodu, możliwość terminacji ciąży w Polsce oraz losy noworodka po porodzie. W diagnostyce różnicowej należy brać pod uwagę stwardnienie guzowate, krwawienia do ośrodkowego układu nerwowego, hemimegaencephalon, „tętniak” żyły Galena oraz torbiele pajęczynówki. Opisano także problem nowotworu OUN u ciężarnej.

8

Ultrasonografia wybranych chorób jelita cienkiego

63%

Smereczyński A., Starzyńska T., Kołaczyk K.

Journal of Ultrasonography

|

2013

|

vol. 13

|

issue 53

155-166

EN

Intestines, especially the small bowel, are rarely subject to US assessment due to the presence of gases and chyme. The aim of this paper was to analyze ultrasound images in selected pathologies of the small intestine in adults, including the aspects of differential diagnosis. Material and methods: In 2001–2012, abdominal ultrasound examinations were conducted in 176 patients with the following small bowel diseases: Crohn’s disease (n=35), small bowel obstruction (n=35), yersiniosis (n=28), infectious diarrhea (n=26), bacterial overgrowth syndrome (n=25), coeliac disease (n=15) and small bowel ischemia (n=12). During examinations patients were fasting and no other particular preparations were needed. Convex transducers of 3.5–6 MHz and linear ones of 7–12 MHz were used. The assessment of the small intestine in four abdominal quadrants constituted an integral element of the examination. The following features of the small bowel ultrasound presentation were subject to analysis: thickness and perfusion of the walls, presence of thickened folds in the jejunum, reduction of their number, presence of fluid and gas contents in the intestine, its peristaltic activity, jejunization of the ileum and enteroenteric intussusception. Furthermore, the size of the mesenteric lymph nodes and the width of the superior mesenteric artery were determined and the peritoneal cavity was evaluated in terms of the presence of free fluid. Results: Statistically significant differences were obtained between the thickness of the small intestine in Crohn’s disease or in ischemic conditions and the thickness in the remaining analyzed pathological entities. Small bowel obstruction was manifested by the presence of distended loops due to gas and fluid as well as by severe peristaltic contractions occurring periodically. In the course of ischemic disease, the intestinal walls were thickened without the signs of increased perfusion and in the majority of cases intestinal stenosis was observed. Fluid in the intestine was detected in all patients with coeliac disease, gas in 86.7% of patients, thickening of the folds in the jejunum in 86.7%, their reduction in 80%, increased (enhanced) peristalsis in 93.3% and jejunization in 40%. In 80% of coeliac disease cases, the intestine showed the features of hyperemia on color Doppler examination and in 53.3% of patients the dilated lumen of the superior mesenteric artery was detected. Enlarged mesenteric lymph nodes were visualized in 73.3% of the subjects, enteroenteric intussusception in 33.3% and free fluid in the peritoneal cavity in 60%. Conclusions: 1. Small bowel obstruction is manifested by the presence of evidently dilated intestinal loops filled with gas and fluid and periodical severe deepened peristalsis. 2. Ischemic changes and Crohn’s disease are characterized by the presence of fragmentarily thickened intestinal walls and intestinal stenosis. Moreover, in Crohn’s disease, increased wall perfusion and mesenteric adenomegaly is encountered. 3. Coeliac disease is manifested by: A. increased amount of fluid mainly in the jejunum, thickened and hyperemic jejunal walls, increased peristalsis; B. hypertrophied mucosal folds – often their number is reduced, jejunization and transient enteroenteric intussusception; C. ultrasound changes that require the differentiation with small intestinal bacterial overgrowth syndrome and, to a lesser degree, with infectious diarrhea.

PL

Jelita, a zwłaszcza jelito cienkie, rzadko są przedmiotem badań ultrasonograficznych, głównie ze względu na zawartość gazów i treści pokarmowej. Celem pracy była analiza obrazu ultrasonograficznego wybranych chorób jelita cienkiego u osób dorosłych, w tym pod kątem ich diagnostyki różnicowej. Materiał i metody: W latach 2001–2012 wykonano badania ultrasonograficzne jamy brzusznej u 176 pacjentów z następującymi chorobami jelita cienkiego: chorobą Leśniowskiego‑Crohna (n=35), niedrożnością jelita cienkiego (n=35), jersiniozą (n=28), biegunką infekcyjną (n=26), zespołem rozrostu bakteryjnego (n=25), chorobą trzewną (n=15) i niedokrwieniem jelita cienkiego (n=12). Chorych badano na czczo, bez żadnego przygotowania, stosując głowice konweksowe 3,5–6 MHz i liniowe 7–12 MHz. Integralnym elementem badania była ocena jelita cienkiego w czterech kwadrantach jamy brzusznej. Analizie poddano następujące elementy obrazu ultrasonograficznego jelita cienkiego: grubość i stopień unaczynienia ścian, obecność pogrubiałych fałdów w jelicie czczym, redukcję ich liczby, obecność treści płynnej i gazowej w jelicie, jego aktywność perystaltyczną, występowanie jejunizacji jelita krętego i wgłobienia enteroenteralnego. Ponadto określano wielkość węzłów chłonnych krezkowych i szerokość tętnicy krezkowej górnej, oceniano jamę otrzewnej pod kątem obecności wolnego płynu. Wyniki: Uzyskano istotne statystycznie różnice między grubością ścian jelita cienkiego w chorobie Leśniowskiego‑Crohna oraz w przebiegu zmian niedokrwiennych a jej grubością w pozostałych analizowanych jednostkach chorobowych. Niedrożność jelita cienkiego przejawiała się obecnością rozdętych przez gaz i płyn pętli oraz pojawiającymi się okresowo silnymi skurczami perystaltycznymi. W przebiegu zmian niedokrwiennych ściany jelita były pogrubiałe, bez cech wzmożonego unaczynienia, w większości przypadków stwierdzono zwężenie światła jelita. Płyn w jelicie odnotowano u wszystkich chorych z chorobą trzewną, gaz u 86,7% pacjentów, zgrubienie fałdów w jelicie czczym u 86,7%, ich redukcję u 80%, wzmożoną perystaltykę jelit u 93,3%, a jejunizację u 40%. W 80% przypadków choroby trzewnej jelito wykazywało cechy przekrwienia w badaniu kolorowym dopplerem, u 53,3% pacjentów stwierdzono poszerzenie światła tętnicy krezkowej górnej. Powiększone węzły chłonne krezkowe uwidoczniono u 73,3% badanych, wgłobienie enteroenteralne u 33,3%, natomiast wolny płyn w jamie otrzewnej u 60% osób. Wnioski: 1. Niedrożność jelita cienkiego przejawia się obecnością wyraźnie poszerzonych pętli jelitowych wypełnionych gazem i płynem oraz okresowo pojawiającą się silną, pogłębioną perystaltyką. 2. Zmiany niedokrwienne i w przebiegu choroby Leśniowskiego‑Crohna cechują się obecnością odcinkowego pogrubienia ścian jelita i zwężenia jego światła, ponadto w chorobie Leśniowskiego‑Crohna – wzmożonego unaczynienia ścian i adenomegalii krezkowej. 3. Choroba trzewna manifestuje się obecnością: A. zwiększonej ilości płynu, głównie w jelicie czczym; ściany jelita czczego są pogrubiałe i przekrwione, perystaltyka ulega przyspieszeniu; B. przerośniętych fałdów błony śluzowej – nierzadko mamy do czynienia ze zmniejszeniem ich liczby, jejunizacją i przemijającym wgłobieniem enteroenteralnym; C. zmian ultrasonograficznych wymagających różnicowania przede wszystkim z zespołem rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego i w mniejszym stopniu z biegunką infekcyjną.

9

Padaczka jako problem wieku podeszłego

63%

Klimek A.

Aktualności Neurologiczne

|

2007

|

vol. 7

|

issue 3

141-147

EN

Epilepsy in the elderly differs from that in younger people. It is an important and increasingly common clinical problem. Old age is the most common time to develop seizures and around 25% of new cases of epilepsy occur in elderly people. In people of 70 years and above, the prevalence of epilepsy has been estimated two times more to compered with the general population. The epidemiological studies showed that the value of incidence and prevalence in elderly epilepsy are similar in many countries. About one-half of cases of epilepsy in elderly cannot be linked to an identifitable cause, in the rest – 33% cerebrovascular disturbances, 12% dementia. In the elderly partial epilepsy dominated on tonic-clonic seizures. In connection to elongation of average age of population in Poland the number of the elderly epilepsy will be increase. Especially of the number of ischemic stroke in connection with epilepsy is typical in this age. To realize of scale of this problem the author according to the generally accepted the value of prevalence and incidence of epilepsy estimates suitable accounts with reference to our country.

PL

Padaczka w późnym wieku cechuje się wieloma odrębnościami, stwarzając istotne trudności diagnostyczne i terapeutyczne. Badania wykazały, że liczba zachorowań na padaczkę u osób po 50. r.ż. wyraźnie wzrasta -jej występowanie u osób w wieku 70-75 lat jest dziś ważnym problemem społecznym. Badania epidemiologiczne prowadzone w wielu krajach wykazują zbliżone wskaźniki rozpowszechnienia i zachorowalności na padaczkę w wieku starczym. Etiologia napadów w tym wieku jest różna: u 50% chorych stwierdza się padaczkę idiopatyczną, u 33% będącą skutkiem uszkodzenia naczyniowego mózgu, zaś w 12% padaczkę w przebiegu procesów otępiennych. Pozostałe przyczyny są o wiele rzadsze. W wieku starczym napady częściowe złożone (50%) i proste (13%) przeważają nad napadami toniczno-klonicznymi (27%). W rozpoznaniu różnicowym należy przede wszystkim wykluczyć kardiogenne tło utrat przytomności oraz otępienie. W związku z wydłużającą się w ostatnich latach średnią długością życia w Polsce problem padaczek wieku starczego będzie narastał. Jest on także związany z występowaniem w tym wieku udarów niedokrwiennych. W artykule przedstawione zostały odpowiednie wyliczenia w odniesieniu do naszego kraju oparte na powszechnie przyjętych wskaźnikach zachorowalności i rozpowszechnienia padaczki.

10

Trudna diagnoza – dylematy rzetelnej oceny ADHD u dorosłych pacjentów. Część II. Proces diagnozy i diagnoza różnicowa

63%

Szaniawska M.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2010

|

vol. 10

|

issue 3

211-217

EN

There is no doubt that the diagnosis of ADHD in adult patients is a difficult process and should be made by a versatile and reliable clinician. In evaluation the clinician should consider various aspects from the patient’s history, assess her/his present functioning, extent of the functioning deficiency in adult life, and exclude all other alternatives which could account for attention deficits, hyperactivity and impulsivity. In an adult person, ADHD may be diagnosed in a patient who has suffered from this disorder from childhood. It is hardly probable that the person who presently meets the diagnostic criteria of ADHD but had not experienced a deterioration in functioning by graduation from high school will be diagnosed with this disorder. When diagnosing ADHD in adults we have to find evidence of poor or inadequate adaptation which may result in: loss of a job, long-lasting difficulties with finishing the higher studies, academic achievements far below intellectual capabilities, difficulties in marriage or in maintaining close relations with other people. A very important activity, unfortunately often passed over, in ADHD diagnosis in adults, is systematic checking whether or not the occurring difficulties are actually induced by other mental disorders or somatic diseases. It should be checked whether or not the patient’s symptoms occur in the course of bipolar affective disorder, substance use disorder or personality disorders, especially the borderline personality. The last important step in the diagnostic process is finding out if there are no other disorders, apart from ADHD. Noteworthily, many disorders which should be considered in the differential diagnosis may occur not instead of ADHD, but concurrently.

PL

Nie ma wątpliwości, że diagnoza ADHD u pacjentów dorosłych jest procesem trudnym i powinna być stawiana przez wszechstronnego i rzetelnego klinicystę. W ocenie powinien on wziąć pod uwagę różne aspekty z historii pacjenta, ocenić jego obecne funkcjonowanie, stopień upośledzenia funkcjonowania w dorosłym życiu oraz wykluczyć wszelkie inne alternatywy, które mogłyby tłumaczyć zaburzenia koncentracji uwagi, nadruchliwość i impulsywność. Aby można było zdiagnozować ADHD u osoby dorosłej, pacjent musi cierpieć na to zaburzenie od dzieciństwa. Jest mało prawdopodobne, że osoba, która obecnie spełnia kryteria diagnostyczne ADHD, ale która do czasu ukończenia szkoły średniej nie doświadczyła pogorszenia funkcjonowania, będzie miała to rozpoznanie. Diagnozując ADHD u dorosłych, musimy znaleźć dowody na słabe lub nieadekwatne przystosowanie, którego skutkami mogą być: utrata pracy, wieloletnie trudności z ukończeniem studiów, osiągnięcia akademickie znacznie poniżej możliwości intelektualnych, trudności w małżeństwie lub w utrzymaniu bliższych relacji z ludźmi. Bardzo ważną czynnością w procesie diagnostycznym ADHD u dorosłych, niestety często pomijaną, jest systematyczne sprawdzanie, czy występujące trudności nie są w istocie wywoływane przez inne zaburzenia psychiczne lub choroby somatyczne. Należy zbadać, czy objawy pacjenta nie występują w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej, SUD czy zaburzeń osobowości, zwłaszcza osobowości borderline. Ostatnim ważnym krokiem w procesie diagnostycznym jest zbadanie, czy oprócz ADHD występują także inne zaburzenia. Warto zauważyć, że wiele zaburzeń, które należy uwzględnić w diagnozie różnicowej, może występować nie zamiast ADHD, ale równolegle z nim.

11

Psychopathological effects of psychostimulant substances and psychotic onset: the difficult process of differential diagnosis between substance-induced psychosis and acute primary psychosis

63%

Atzori E.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2015

|

vol. 15

|

issue 4

162-168

EN

Among the psychopathological effects induced by stimulants there can be a variety of psychotic-like experiences that can resolve in a matter of hours or within a few days without clinical treatment, or can instead constitute initial symptoms of a primary psychosis. The objective of this paper is to focalise on a series of psychodynamic aspects, detectable by the analysis of relational dynamics brought into play by the person who has used substances and suffers a psychotic crisis. These aspects can be used as criteria of differential diagnosis to integrate the first assessment of those psychopathological characteristics described in literature which distinguish a toxic psychosis from a primary psychosis. The diagnostic process is thus developed with the method of clinical observation and evaluation, for which the essential cognitive tool is formed by the sensibility of the therapist and their capacity to evaluate the quality of the patient’s mental reactions to the stimulus provoked by the development of the therapeutic relationship, including oniric activity. This paper proposes, on the basis of many years of research and clinical experience, diagnostic criteria also in dream analysis, as oniric images can reveal hidden thoughts and dynamics that could be pathological. The theoretical platform to which reference is made and presented in detail in this paper is known as “Human Birth Theory” (Teoria della nascita), formulated by Massimo Fagioli in 1971. The therapist involved in the therapeutic relationship can stimulate the internal mental world of the patient, proposing himself/herself as both a diagnostic and therapeutic instrument. The interpretation can give back to the patient their selfknowledge and the possibility to transform their unconscious relational methods through the therapeutic process, as documented in two case reports presented in this paper. The case reports, explained in a form of single-case studies, describe the application of an integrated method in which the use of standardized instruments of assessment is flanked with the interpretation of oniric images in order to render greater diagnostic certainty as well as more incisive therapeutic treatment.

PL

Wśród psychopatologicznych efektów wywołanych środkami pobudzającymi znajduje się wiele doświadczeń podobnych do psychozy, które mogą samoistnie ustąpić w ciągu kilku godzin lub dni bez zastosowania leczenia albo mogą stanowić początkowe objawy psychozy pierwotnej. Celem niniejszej pracy jest analiza szeregu aspektów psychodynamicznych możliwych do stwierdzenia poprzez analizę dynamiki relacji interpersonalnych po stronie osoby przyjmującej substancje odurzające i przechodzącej kryzys psychotyczny. Aspekty te mogą być wykorzystane jako kryteria diagnozy różnicowej w celu dokonania zintegrowanej pierwszej oceny cech psychopatologicznych wymienianych w literaturze przedmiotu jako odróżniające psychozę intoksykacyjną od psychozy pierwotnej. Proces diagnostyczny dokonuje się poprzez obserwację i kliniczną ocenę stanu pacjenta, zaś jako zasadnicze narzędzie poznawcze służy wrażliwość terapeuty i jego zdolność do oceny jakości reakcji psychicznych pacjenta na bodźce wywoływane rozwojem relacji terapeutycznej, w tym jego snów. W niniejszej pracy autorka, w oparciu o wieloletnie badania i doświadczenie kliniczne, proponuje zastosowanie kryteriów diagnostycznych w analizie marzeń sennych. Obrazy obecne w snach mogą być przekaźnikiem skrywanych myśli oraz dynamiki o charakterze patologicznym. Teoria leżąca u podstaw niniejszego artykułu i przedstawiona w nim szczegółowo, sformułowana przez Massima Fagiolego w 1971 roku, znana jest jako „teoria ludzkich narodzin” (Teoria della nascita). Terapeuta zaangażowany w relację terapeutyczną może stymulować wewnętrzny świat psychiczny pacjenta, oferując siebie samego jako narzędzie diagnostyczne i terapeutyczne. Interpretacja snów może przywrócić pacjentowi jego samoświadomość i umożliwić zmianę jego wcześniej nieuświadamianych mechanizmów obecnych w relacjach międzyludzkich na drodze procesu terapeutycznego, jak to zostało zilustrowane w dwóch opisach przypadków uwzględnionych w niniejszej pracy. Przykłady te, analizowane w formie studiów poszczególnych przypadków, opisują wykorzystanie zintegrowanej metody, w której zastosowanie standardowych narzędzi oceny podbudowane jest interpretacją marzeń sennych w celu osiągnięcia większej pewności diagnostycznej oraz bardziej wnikliwego postępowania terapeutycznego.

12

Intra-abdominal fat. Part II: Non-cancerous lesions of the adipose tissue localized beyond organs

63%

Smereczyński A., Kołaczyk K., Bernatowicz E.

Journal of Ultrasonography

|

2016

|

vol. 16

|

issue 64

32-43

EN

Adipose tissue does not belong to the most favorite structures to be visualized by ultrasound. It is not, however, free from various pathologies. The aim of this paper is to make abdominal cavity examiners more familiar with non-cancerous lesions found in intra-abdominal fat. The main focus is lesions that are rarely discussed in the literature. Visceral adiposity is one of important pathogenetic factors contributing to cardiovascular events, metabolic syndrome and even certain neoplasms. That is why this article exposes sonographic features that are the most characteristic of these lesions. The value of ultrasonography in the diagnosis of this pathology is underestimated, and a number of US scan reports do not reflect its presence in any way. Moreover, the article discusses more and more common mesenteritis, the lack of knowledge of which could pose difficulties in explaining the nature of symptoms reported by patients. Furthermore, this review presents lesions referred to in the literature as focal infarction of intra-abdominal fat. This section focuses on infarction of the greater and lesser omentum, epiploic appendagitis, mesenteric volvulus and focal fat necrosis resulting from pancreatitis. These lesions should be assessed with respect to the clinical context, and appropriate techniques of ultrasonography should be employed to allow careful determination of the size, shape, acoustic nature and location of lesions in relation to the integuments and large bowel, as well as their reaction to compression with an ultrasound transducer and behavior during deep inspiration. Moreover, each lesion must be obligatorily assessed in terms of blood flow. Doppler evaluation enables the differentiation between primary and secondary inflammation of intra-abdominal fat. The paper also draws attention to a frequent indirect sign of a pathological process, i.e. thickening and hyperechogenicity of fat, which sometimes indicates an ongoing pathology at a deeper site. This structure may completely conceal the primary lesion rendering it inaccessible for ultrasound. In such cases and in the event of other doubts, computed tomography should be the next diagnostic step.

PL

Tkanka tłuszczowa nie należy do ulubionych struktur obrazowanych ultrasonograficznie, ale niestety nie jest wolna od różnorodnych patologii. Praca ma przybliżyć lekarzom badającym ultrasonograficznie jamę brzuszną zmiany nienowotworowe, które spotykane są w tłuszczu wewnątrzbrzusznym. Skupiono się głównie na zmianach rzadko omawianych w piśmiennictwie. Otłuszczenie trzewne to jeden z ważnych czynników patogenetycznych incydentów sercowo-naczyniowych, zespołu metabolicznego, a nawet niektórych nowotworów, dlatego w artykule wyeksponowano cechy sonograficzne najbardziej charakterystyczne dla symptomatologii tych zmian. Wartość ultrasonografii w rozpoznawaniu tej patologii jest niedoceniana i przez to w wielu wynikach USG nie znajduje żadnego odzwierciedlenia. Ponadto opisano coraz częściej spotykane zapalenia krezki, których nieznajomość będzie sprawiać kłopoty przy wyjaśnieniu natury dolegliwości odczuwanych przez chorych. Kolejnymi tematami tego opracowania są zmiany określane w piśmiennictwie jako ogniskowy zawał tłuszczu wewnątrzbrzusznego. W tej grupie patologii skupiono się na zawale sieci większej i sieci mniejszej, przyczepków sieciowych, skrętu krezki i ognisk martwicy tkanki tłuszczowej w następstwie zapalenia trzustki. W ocenie tych zmian należy brać pod uwagę kontekst kliniczny oraz odpowiednią metodykę badania USG polegającą na dokładnym określeniu wielkości, kształtu, charakteru akustycznego i lokalizacji zmian względem powłok oraz jelita grubego, a także ich podatności na ucisk głowicą oraz zachowania się w czasie głębokich oddechów. Ponadto każdą zmianę koniecznie należy ocenić pod względem unaczynienia. Na podstawie badania dopplerowskiego będzie można odróżnić od siebie pierwotne zapalenie tłuszczu wewnątrzbrzusznego od zapalenia wtórnego. W pracy zwrócono też uwagę na często spotykany pośredni objaw procesu chorobowego, którego przejawem jest pogrubiała i hiperechogeniczna tkanka tłuszczowa, niekiedy będąca wybijającym się objawem toczącej się głębiej patologii. Taka struktura może całkowicie kryć zmianę pierwotną, która przez to może być niedostępna badaniu USG. W tych przypadkach i przy innych wątpliwościach kolejnym krokiem diagnostycznym powinna być tomografia komputerowa.

13

Intra-abdominal fat. Part III. Neoplasms lesions of the adipose tissue

63%

Smereczyński A., Kołaczyk K., Bernatowicz E.

Journal of Ultrasonography

|

2016

|

vol. 16

|

issue 65

145-154

EN

This article focuses on various cancerous lesions that are found beyond organs in the intra-abdominal fat and can be visualized with ultrasonography. These lesions are divided into five groups. The first group includes primary benign tumors containing adipocytes, such as lipoma, lipoblastoma, hibernoma and other lesions with an adipose tissue component, such as myolipoma, angiomyolipoma, myelolipoma and teratoma. The second group comprises primary malignant adipocytecontaining tumors, including liposarcoma and immature teratoma. The third group contains primary benign tumors without an adipocyte component that are located in intra-abdominal fat. This is a numerous group of lesions represented by cystic and solid tumors. The fourth group encompasses primary malignant tumors without an adipocyte component that are located in intra-abdominal fat. These are rare lesions associated mainly with sarcomas: fibrosarcoma, malignant fibrous histiocytoma, hemangiopericytoma and leiomyosarcoma. An epithelioid tumor at this site is mesothelioma. The last but not least group includes secondary malignant tumors without an adipocyte component located in intra-abdominal fat. This is the most numerous group with prevailing carcinoma foci. For each of these groups, the authors present ultrasound features of individual lesions and discuss their differential diagnosis. In the vast majority of cases, the material for cytological and histological analysis can be obtained during ultrasound-guided procedures. This is the advantage of this imaging modality.

PL

W opracowaniu skupiono się na przedstawieniu różnorodnych zmian nowotworowych umiejscowionych pozanarządowo w tłuszczu wewnątrzbrzusznym, dających się obrazować ultrasonograficznie. Zmiany te podzielono na pięć grup. Pierwsza to pierwotne nowotwory łagodne zawierające adipocyty, w której uwzględniono tłuszczaki, tłuszczaki zarodkowe, zimowiaki i inne guzy łagodne zawierające tkankę tłuszczową, takie jak: mięśniakotłuszczak (myolipoma), naczyniakomięśniakotłuszczak (angiomyolipoma), myelolipoma, potworniak (teratoma). Druga grupa to pierwotne nowotwory złośliwe zawierające adipocyty, do których zaliczają się Cetłuszczakomięsak i niedojrzały potworniak. Trzecia grupa to pierwotne nowotwory łagodne niezawierające adipocytów położone w tłuszczu wewnątrzbrzusznym. To bogata grupa reprezentowana przez zmiany torbielowate oraz lite. Czwarta grupa obejmuje pierwotne nowotwory złośliwe niezawierające adipocytów położone w tłuszczu wewnątrzbrzusznym. To rzadko spotykane zmiany i dotyczą głównie mięsaków: włókniakomięsaka (fibrosarcoma), włókniaka histiocytarnego złośliwego (malignant fibrous histiocytoma), obłoniaka (hemangiopericytoma), mięśniakomięsaka gładkokomórkowego (leiomyosarcoma). Nabłonkowopodobnym nowotworem złośliwym występującym w tej lokalizacji jest międzybłoniak. Ostatnią, piątą grupę, stanowią wtórne nowotwory złośliwe niezawierające adipocytów położone w tłuszczu wewnątrzbrzusznym. Jest to najliczniejsza grupa patologii, w której zdecydowanie przeważają ogniska rakowe. W każdej z wymienionych grup patologii starano się przedstawić cechy sonograficzne poszczególnych zmian oraz możliwości diagnostyki różnicowej. Zaletą ultrasonografii jest w zdecydowanej większości przypadków możliwość uzyskania pod jej kontrolą diagnostycznego materiału cytologiczno- histopatologicznego.

14

Diagnoza ADHD – pomoc czy przeszkoda?

63%

Gawęda A., Nowak M., Janas-Kozik M.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2010

|

vol. 10

|

issue 2

115-119

EN

The authors of this paper discuss the importance of the diagnosis of attention-deficit hyperactivity disorder (ADHD) in an effective treatment as well as social functioning of children diagnosed with ADHD, stressing at the same time the meaning of a processual psychiatric and psychological diagnosis. This publication is an attempt to relate to numerous controversies around the ADHD diagnosis – to what extend it is a reliable identification which explains the problems of young patients and which enables the patient to receive adequate help. Or, whether it may serve as a dispensation from responsibility of the parents who cannot cope with the bringing-up tasks, or “a label” which restricts the understanding of a young patient and limits his or her development as well as further functioning in the world. The authors emphasise the meaning of a comprehensive observation of a child during hospitalisation at a psychiatric ward for children and adolescents, which becomes indispensable when the clinical picture, despite a long diagnostic process within an outpatient clinic, still remains unclear or when, despite all the undertaken steps, the symptoms are increasing. The purpose of the clinical observation is to verify the diagnosis on the basis of a twenty-four-hour observation which in turn may invaluably contribute to the understanding of the meaning and context of a child’s behaviour. The article presents cases of three children: Kuba, Weronika and Maciej who are treated at the Developmental Age Psychiatry and Psychotherapy Ward of the Paediatric Centre in Sosnowiec, Poland. The diagnosis of the children has been gradually evolving from ADHD towards a more complex understanding of their problems – taking into account their family background as well as the individual dynamics of their emotional problems.

PL

Autorki podejmują temat znaczenia rozpoznawania zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) dla skutecznego leczenia oraz społecznego funkcjonowania dzieci z tak postawioną diagnozą, podkreślając tym samym znaczenie procesualnej diagnozy psychiatrycznej i psychologicznej. Publikacja ta ma być próbą odniesienia się do licznych kontrowersji wokół diagnozy ADHD. Czy jest ona rzetelnym rozpoznaniem tłumaczącym problematykę młodego pacjenta i umożliwiającym mu otrzymanie adekwatnej pomocy, czy też „etykietą” zawężającą rozumienie młodego pacjenta i ograniczającą jego rozwój oraz dalsze funkcjonowanie w świecie, zwalniającą z odpowiedzialności niewydolnych wychowawczo rodziców? Autorki podkreślają znaczenie całościowej obserwacji dziecka na całodobowym oddziale psychiatrii dla dzieci i młodzieży, która staje się niezbędna, gdy obraz kliniczny pomimo długiego procesu diagnostycznego w ramach ambulatorium nadal nie jest jasny lub kiedy pomimo podjętych oddziaływań objawy nasilają się. Obserwacja w warunkach klinicznych ma na celu weryfikację diagnozy w oparciu o całodobową obserwację, która może wnieść nieoceniony wkład w rozumienie znaczenia i kontekstu zachowań dziecka. W artykule przedstawione zostały przypadki trójki dzieci: Kuby, Weroniki i Macieja leczonych na Oddziale Psychiatrii i Psychoterapii Wieku Rozwojowego w sosnowieckim Centrum Pediatrii, których diagnoza stopniowo ewoluowała od ADHD w kierunku bardziej złożonego rozumienia ich przypadłości – z uwzględnieniem tła rodzinnego oraz indywidualnej dynamiki ich problemów emocjonalnych.

15

Zanik korowy tylny – obraz kliniczny, diagnostyka różnicowa i postępowanie

63%

Barczak A., Sitek E. J.

Aktualności Neurologiczne

|

2014

|

vol. 14

|

issue 3

181-189

EN

Posterior cortical atrophy is a rare form of an early-onset dementia syndrome (usually affecting people below 65 years of age) with predominant deficits in visual perception and visuospatial functions. This form of disease is often considered as atypical manifestation of Alzheimer’s disease, also known as its visual variant. Reading difficulties, face and object recognition problems, topographical disorientation, inability to perceive more than one object at a time and misreaching objects under visual control are frequently observed. These deficits lead to progressive loss of independence in the activities of daily living, that occurs earlier than observed in patients with Alzheimer’s disease. Cognitive dysfunction is caused by a dysfunction of one or two main visual pathways (dorsal – enabling the localization of stimuli, or ventral – enabling stimulus recognition) and subsequent parietal and/or occipital atrophy. Posterior cortical atrophy may be also associated with other, more complex neurological and psychiatric symptoms. In this paper, clinical presentation and diagnostic criteria of posterior cortical atrophy as well as neuropsychological assessment tools useful in the differential diagnosis and management options, both pharmacological and non-pharmacological, are presented.

PL

Zanik korowy tylny (posterior cortical atrophy, PCA) to rzadki zespół otępienny z dominującymi zaburzeniami percepcji wzrokowej i deficytem funkcji wzrokowo-przestrzennych. Charakteryzuje się wczesnym początkiem – zwykle przed 65. rokiem życia. Schorzenie to jest najczęściej uznawane za atypową postać choroby Alzheimera, określaną jako jej wariant wzrokowy. U pacjentów obserwuje się trudności z czytaniem, rozpoznawaniem twarzy, obiektów i otoczenia, problemy konstrukcyjne, niemożność jednoczesnego spostrzegania kilku obiektów i sięgania po przedmioty znajdujące się w zasięgu ręki. Wymienione deficyty prowadzą do – wcześniejszej niż u osób z chorobą Alzheimera – utraty samodzielności. Zaburzenia procesów poznawczych wynikają z dysfunkcji jednego lub dwóch głównych szlaków przetwarzających informacje wzrokowe w mózgu (grzbietowego, pozwalającego na lokalizację bodźca, bądź brzusznego, odpowiedzialnego za rozpoznanie bodźca), a następnie z zaniku kory płatów ciemieniowych i/lub potylicznych. Schorzeniu może towarzyszyć bardziej złożona symptomatologia neurologiczna i psychiatryczna. W pracy przedstawiono obraz kliniczny i kryteria diagnostyczne zaniku korowego tylnego, neuropsychologiczne metody użyteczne w procesie diagnozowania, główne problemy związane z różnicowaniem oraz możliwości oddziaływania farmakologicznego i niefarmakologicznego.

16

Diagnostyka różnicowa stwardnienia rozsianego

51%

Kierkus-Dłużyńska K., Rokicka J., Głąbiński A.

Aktualności Neurologiczne

|

2009

|

vol. 9

|

issue 4

247 - 252

EN

Multiple sclerosis (MS) is a chronic inflammatory demyelinating disease of the central nervous system (CNS). It affects usually young people between 20 and 40 years of age, predominantly women. According to Lublin and Riengold classification there are four major clinical patterns of MS course: remitting-relapsing, primary progressive, secondary progressive and progressive-relapsing. Making definite diagnosis of MS is becoming recently very important because of development of some new immunomodulatory therapies of MS with proven effectiveness when used at the early stage of the disease. Because of the huge diversity of MS clinical signs and symptoms as well as the course of the disease, there are several other diseases with similar clinical picture. Differential diagnosis of MS includes such disease as: acute disseminated encephalomyelitis (ADEM), neuroboreliosis, neurosarcoidosis, systemic lupus erythematosus (SLE), Sjögren’s syndrome, CNS vasculitis, Behçet’s disease, antiphospholipid syndrome and cerebral autosomal dominant arteriopathy with subcortical infarcts and leukoencephalopathy (CADASIL). Very important in MS differential diagnosis are some laboratory findings. The most useful techniques are magnetic resonance imaging (MRI), cerebrospinal fluid (CSF) examination, visual evoked potentials (VEP) and some blood tests. They often facilitate differential diagnosis of MS at the early stage of the disease. This is very important because the proper treatment can be initiated early.

PL

Stwardnienie rozsiane (łac. sclerosis multiplex, SM) jest przewlekłą chorobą zapalno-demielinizacyjną ośrodkowego układu nerwowego (OUN). Występuje głównie u osób młodych, a najwięcej zachorowań odnotowuje się w wieku 20-40 lat. Wyróżniamy cztery typy przebiegu klinicznego wg klasyfikacji Lublina i Reingolda: postać rzutowo-remisyjną, postać pierwotnie postępującą, postać wtórnie postępującą oraz postać postępująco-nawracającą. Diagnostyka różnicowa SM, a w szczególności ustalenie ostatecznego rozpoznania tej choroby, nabiera w ostatnim czasie dużego znaczenia, co wiąże się z pojawieniem się terapii immunomodulujących i udowodnionymi korzyściami dla pacjentów, u których zastosowano to leczenie we wczesnej fazie choroby. W związku z dużą różnorodnością oraz zmiennością objawów i przebiegu klinicznego, zwłaszcza we wczesnym okresie choroby czy też w przypadkach nietypowych, SM tę należy różnicować z wieloma innymi chorobami o podobnym przebiegu i obrazie klinicznym. Stwardnienie rozsiane wymaga przede wszystkim różnicowania z następującymi chorobami: ostrym rozsianym zapaleniem mózgu i rdzenia (ADEM), neuroboreliozą, neurosarkoidozą, toczniem układowym z zajęciem układu nerwowego (SLE), zespołem Sjögrena, zapaleniem naczyń, chorobą Behçeta, zespołem antyfosfolipidowym czy autosomalnie dominującą arteriopatią naczyń mózgowych z udarami podkorowymi i leukoencefalopatią (CADASIL). Ze względu na zbliżony obraz kliniczny wszystkich ww. chorób bardzo przydatne w diagnostyce różnicowej są niektóre badania dodatkowe, które czasami ułatwiają postawienie właściwej diagnozy już we wczesnej fazie choroby. Ma ona duże znaczenie, ponieważ umożliwia rozpoczęcie właściwego dla danej jednostki leczenia.

17

Wczesnodziecięca niepłynność mówienia – opis przypadku

51%

Dunaj J., Tarkowski Z.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2011

|

vol. 11

|

issue 1

55-58

EN

The aim of this work is presentation of the basic information concerning speech disfluency among young children, as well as a review of the three-year longitudinal research. A young boy was examined and the research was conducted by his mother (J.D.), who was advised and assisted by the supervisor (Z.T.). Although speech disfluency starts and develops mainly at preschool age, literature on the subject is relatively meagre and case studies are rarely presented. According to the ICD-10 diagnostic criteria, stuttering is treated as a behaviour and emotion disorder which starts in the childhood. It may be regarded as a psychosomatic disorder, whose structure consists of linguistic (e.g. speech disfluency), biological (e.g. increased muscle tension), psychological (e.g. fear of speaking) and social (e.g. isolation) factors, as well as relations between them. Such systemic and structural presentation of this disorder was used to describe the child examined. The following stages of his development were distinguished: I – disfluency which is basically fluent (1.0-2.5), II – natural speech disfluency (2.6-3.3), III – stuttering (3.4-3.9), IV – mainly semantic disfluency (3.1-4.1), V – deciding whether the disfluency develops into a normal or a pathological one (≥4.11). The following factors can be distinguished in the aetiology of this disorder: predisposing (family disposition, little articulatory activity, crossed lateralization), triggering (separation, competition, change of environment) and establishing (communicational stress, habit).

PL

Celem pracy jest prezentacja podstawowych informacji dotyczących wczesnodziecięcej niepłynności mówienia oraz przedstawienie wyników 3-letnich badań podłużnych małego chłopca, prowadzonych przez matkę (J.D.) pod kierunkiem oraz w asyście naukowego opiekuna (Z.T.). Chociaż niepłynność mówienia powstaje i rozwija się przede wszystkim w wieku przedszkolnym, światowa literatura na ten temat jest jednak stosunkowo skromna, a opisy przypadków są prezentowane sporadycznie. Według kryteriów diagnostycznych ICD-10 jąkanie jest zaliczanie do zaburzeń zachowania i emocji z początkiem w dzieciństwie. Może być ono traktowane jako zaburzenie psychosomatyczne o strukturze składającej się z czynników lingwistycznych (np. niepłynność mówienia), biologicznych (np. wzmożone napięcie mięśniowe), psychologicznych (np. lęk przed mówieniem) i społecznych (np. izolowanie się) oraz relacji między nimi. Takie systemowo-strukturalne ujęcie tego zaburzenia zostało wykorzystane do opisu badanego dziecka. W rozwoju dziecka wyróżniono fazę I – niepłynność w zasadzie płynną (1,0-2,5), II – normalną niepłynność mówienia (2,6-3,3), III – jąkanie (3,4-3,9), IV – niepłynność głównie semantyczną (3,1-4,1), V – rozstrzygającą o rozwoju niepłynności zwykłej lub patologicznej (≥4,11). W etiologii tego zaburzenia można wyróżnić czynniki predysponujące (skłonności rodzinne, niska sprawność artykulacyjna, lateralizacja skrzyżowana), wyzwalające (rozłąka, rywalizacja, zmiana otoczenia) i utrwalające (stres komunikacyjny, nawyk).

Refine search results

Duodenal obstruction in prenatal ultrasound examinations - duodenal atresia versus annular pancreas - reports on two cases and literature review

Plunging ranula in children

Pilomatrixoma as an example of malignant cells of the hair matrix – a case report

Eye tracker as a tool supporting differential diagnosis in the states of disordes of consciousness (DOC)

Intrapancreatic Accessory Spleen Imitating a Pancreatic Neoplasm

Padaczka jako problem wieku podeszłego

Nowotwory ośrodkowego układu nerwowego u płodu

Ultrasonografia wybranych chorób jelita cienkiego

Padaczka jako problem wieku podeszłego

Trudna diagnoza – dylematy rzetelnej oceny ADHD u dorosłych pacjentów. Część II. Proces diagnozy i diagnoza różnicowa

Psychopathological effects of psychostimulant substances and psychotic onset: the difficult process of differential diagnosis between substance-induced psychosis and acute primary psychosis

Intra-abdominal fat. Part II: Non-cancerous lesions of the adipose tissue localized beyond organs

Intra-abdominal fat. Part III. Neoplasms lesions of the adipose tissue

Diagnoza ADHD – pomoc czy przeszkoda?

Zanik korowy tylny – obraz kliniczny, diagnostyka różnicowa i postępowanie

Diagnostyka różnicowa stwardnienia rozsianego

Wczesnodziecięca niepłynność mówienia – opis przypadku