Search results

1

Buffer composition affects rose bengal dialysis rate through cellulose membrane

100%

Sztandera K.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Biologica et Oecologica

|

2021

|

vol. 17

32-36

EN

Due to its fluorescent and phototoxic properties, rose bengal (RB) is used in photodynamic therapy. To improve the delivery of RB to its site of action, the application of nanocarrier systems has been proposed. The most promising approach includes the use of pH-responsive nanoparticles. To evaluate the pattern of drug release in different buffers, equilibrium dialysis is commonly used. Here, we used water and two buffers to determine the impact of solvent composition on the aggregation and dialysis rate of RB through a cellulose membrane. The results show that buffer composition does not influence the fluorescent properties of RB. However, the presence of additional ions causes a change in diffusion rate that is most probably linked to the size of RB aggregates.

2

Vitamin K status in peritoneally dialyzed patients with chronic kidney disease

100%

Stankowiak-Kulpa H., Krzyżanowska P., Kozioł L., Grzymisławski M., Wanic-Kossowska M., Moczko J., Walkowiak J.

Acta Biochimica Polonica

|

2011

|

vol. 58

|

issue 4

617-620

EN

Abnormal vitamin K status was documented in patients with chronic kidney diseases (CKD), especially those undergoing hemodialysis. The data related to patients undergoing peritoneal dialysis (PD) are contradictory. Therefore, in the present study we aimed to evaluate vitamin K status in patients with CKD who are treated with continuous ambulatory PD. Twenty-eight patients entered into the study. Dialysis vintage ranged from 3 to 89 months. Vitamin K status was assessed in all subjects using undercarboxylated prothrombin measurement (PIVKA-II). In addition, total protein and albumin levels, total cholesterol, LDL cholesterol, triglyceride, calcium, urea and creatinine concentrations were determined. PIVKA-II concentrations were abnormal in 13 (46.4 %) subjects. BMI values, both total and LDL cholesterol concentrations were significantly higher in patients with than those without vitamin K deficiency. Moreover, PIVKA II levels correlated with BMI values (r = 0.441, p < 0.019), LDL cholesterol (r = 0.434, p < 0.021) and creatinine (r = 0.406, p < 0.032) concentrations. However, through the use of logistic regression analysis and multiple regression analysis, no clinical factor was documented to be the independent risk factor of vitamin K deficiency. In conclusion, vitamin K deficiency is a frequent condition in peritoneally dialyzed patients. Assessment of vitamin K status should become a standard procedure in this group of patients.

3

Development of "virtual patient" model for simulation of solute and fluid transport during dialysis

100%

Gałach M., Weryński A.

Bulletin of the Polish Academy of Sciences: Technical Sciences

|

2005

|

vol. 53

|

issue 3

4

Estimation of Predictive Factors Affecting Patency of Dialysis Arteriovenous Fistulae

88%

Mularczyk T., Kostewicz W.

Polish Journal of Surgery

|

2010

|

vol. 82

|

issue 3

147-158

EN

Native arteriovenous fistula is considered the best type of access for dialysis. Its function is affected by multiple factors.The aim of the study was to identify risk factors of the loss of fistula patency.Material and methods. Between 1990-2004, 218 patients underwent 276 surgical procedures involving vascular access creation. In 245 (89%) of cases, a fistula was created using only patient's own blood vessels; in 31 (11%) of cases a vascular graft was implanted. 158 (64%) radio-cephalic fistulae were created, 15 (6%) radiobasilic fistulae, 33 (14%) brachiocephalic and 39 (16%) brachiobasilic fistulae. Duration of primary patency was identified for 217 native fistulae. Age, gender, diabetes mellitus, type, mode of creation and fistula location, vein translocation, type of anastomosis and time of initial cannulation were analyzed as potential factors affecting the fistula patency. Cox proportional hazards model was used in the analysis.Results. Probability of fistula patency loss in patients above 46 years of age was 2.12-fold higher than in younger patients and 1.62-fold higher for end-to-side anastomosis versus end-to-end anastomosis. Risk of loss of patency in fistulae cannulated for the first time within the first 14 days, 15-21 days and 22-35 days from their creation was 31-, 19- and 7-fold higher than when they were cannulated after the first 35 days.Conclusions. Type of vascular anastomosis, age above 46 years and time of the first cannulation are independent risk factors of the loss of patency of vascular access. First cannulation should not take place earlier than 7 weeks after its creation.

5

Dietary supplement use among patients with chronic kidney disease

75%

Jakimowicz-Tylicka M., Chmielewski M., Kuźmiuk-Glembin I., Skonieczny P., Dijakiewicz G., Zdrojewska G., Rutkowski B., Tylicki L., Dębska Ślizień A.

Acta Biochimica Polonica

|

2018

|

vol. 65

|

issue 2

319-324

EN

Background. Dietary supplements (DS) are available over the counter, but patients with impaired renal function are specifically at risk for toxicity when consuming certain DS. The aim of this study was to evaluate the prevalence and characteristics of DS use in patients with chronic kidney disease (CKD). Material and methods. A cross-sectional, controlled DS use survey (22 questions) was conducted among 180 CKD patients (stage 1-5, dialysis, kidney transplant), with 60 patients without CKD serving as controls. Results. DS use did not differ significantly between subjects with and without CKD, unless the CKD patients were on dialysis. In the CKD group, 20% admitted to use DS regularly and 22% did not take the mat all. In the controls, DS consumption was 17% and 13%, respectively (NS). The DS use was higher among women ascompared to men (89% vs. 70%; p < 0.005), and people living in cities versus those living in the country side (81% vs. 63%; p < 0.05). DS most commonly used were: vitamins, minerals, and herbs. Major indications for DS use included: musculoskeletal issues, general health improvement and prevention of urinary tract infections. Subgroup analyses revealed that dialysis patients were characterized by a significantly higher DS use in comparison to CKD stage 1-5 subjects and renal transplant recipients. The decision to introduce DS was made by the physician in 54% of cases; by a pharmacist in 9% of cases, and by the patients themselves in 37%. Only 21% of patients with CKD, and 27% of subjects without CKD, declared knowledge of any possible side-effects associated with DS (NS). Conclusions. The use of DS among patients with CKD is similar to patients without CKD, with the exception of those on dialysis. Vitamins and minerals were the most commonly reported DS consumed. The knowledge on potential side-effectof DS was limited to approximately one-fourth of those surveyed.

6

Jakość życia pacjentów dializowanych i po przeszczepie nerek

63%

Gętek M., Nowakowska-Zajdel E., Czech N., Białek A., Muc-Wierzgoń M., Kokot T.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2010

|

vol. 64

|

issue 5-6

23-30

EN

BACKGROUND Chronic kidney disease have a signifi cant impact on patient quality of life. The main aim of renal replacement therapy is not only extend life for patients, but also improve its quality. AIM OF THE STUDY The objectives of this study was evaluation of the quality of life of dialysis patients and after kidney transplantation, identifi cation of factors that aff ect the most essential quality of life scores in both groups and compare the quality of life in groups based on gender, age and education. MATERIAL AND METHODS The study was conducted on the basis of a questionnaire WHOQOL-Bref among 40 renal transplant patients (20 women and 20 men) aged from 22 to 64 years (the average was 46 years ± 13) and 80 patients undergoing hemodialysis (40 women and 40 men) aged from 22 to 76 years (the average was 60 years ± 12). RESULTS AND CONCLUSIONS Patients after kidney transplantation better rated their quality of life than dialysis patients across all surveyed areas. Socio-demographic factor, which is the greatest determined the quality of life scores in both groups was gender. In both groups, women better assess their quality of life. Age infl uence on the assessment of quality of life in patients after kidney transplantation: the younger patients (22–34 years), the higher rated quality of life. In both groups training does not aff ect the assessment of quality of life.

PL

WSTĘP Przewlekła choroba nerek znacząco wpływa na jakość życia chorego. Coraz doskonalsze metody leczenia, głównie substytucyjnego, takie jak dializoterapia i transplantacja, pozwalają obecnie wydłużyć życie pacjentom z niewydolnością nerek. Głównym celem terapii nerkozastępczej jest jednak nie tylko przedłużenie życia pacjentów, ale również poprawa jego jakości. CEL PRACY Celami pracy były ocena jakości życia pacjentów dializowanych i pacjentów będących po przeszczepie nerki, wyznaczenie czynników, które wpływają na ocenę jakości życia w obu badanych grupach oraz porównanie jakości życia w grupach w zależności od płci, wieku i wykształcenia. MATERIAŁ I METODY Badanie zostało przeprowadzone na podstawie kwestionariusza WHOQOL- Bref (WHO Quality of Life – BREF) w grupie 40 pacjentów po przeszczepie nerki (20 kobiet i 20 mężczyzn) w przedziale wiekowym 22–64 lat w średnim wieku 46 lat ± 13 oraz w grupie 80 pacjentów poddawanych hemodializie (40 kobiet i 40 mężczyzn) w przedziale wiekowym od 22 do 76 lat w średnim wieku 60 lat ± 12. WYNIKI I WNIOSKI Pacjenci po przeszczepie nerki lepiej ocenili jakość swojego życia w obrębie wszystkich badanych dziedzin w porównaniu do pacjentów dializowanych. Czynnikiem socjodemografi cznym, który w największym stopniu determinował ocenę jakości życia w obu badanych grupach, była płeć. Kobiety lepiej oceniały jakość swojego życia w porównaniu do badanych mężczyzn. Ocena jakości życia w grupie pacjentów po przeszczepie nerki dobrowykazała, że młodsi pacjenci (22–34 lata) wyżej ocenili jakość swojego życia. W obu badanych grupach wykształcenie nie miało wpływu na ocenę jakości życia.

7

Ocena stanu odżywienia pacjentów hemodializowanych

63%

Stadnik N., Antczak-Komoterska A.

Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

|

2023

|

vol. 8

|

issue 2

60-81

EN

Introduction: The incidence of kidneydisease (CKD) increases with the aging of the world'spopulation. In Poland, itisabout 16%. The most commoncauses of CKD arediabetes and hypertension. Earlydiagnosis of thisdisease and implementation of actionsare of greatimportance. Aim of the study: Evaluation of the nutritional status of hemodialysispatients. Material and methods: The researchmethodused in thisworkis the method of diagnosticexamination and researchmethods. In thiswork, the surveytechnique and the use of a scalewereused as researchtechniques. Tools used in thiswork for Self-assessmentquestionnaire, subjectiveglobalassessment of nutritional status (SGA), NRS scale - Riskassessmentrelated to nutritional status. Results: Results of a study of associationsbetweenmultiplenutritionalstatuses in hemodialysispatients. Conclusions: Nutritional status does not significantlydepend on sociodemographicvariables. The nutritional status dependssignificantly on the appetite, quantity and size of eatenmeals. People whoseappetiteisverypoor and the number of mealsis small aresuspected of malnutritionormoderatemalnutrition. peoplewhoeat the rightamount of meals show a goodnutritional status Nutritional status dependssignificantly on the fluidsyou drink. In the group of patientstaking less than 3 glasses a day, theyaresuspected of malnutritionormoderatemalnutrition. Ifpatientstakemorefluids, theirnutritional status isnormal. The nutritional status dependssignificantly on the symptoms and severity of the disease. The occurrence of ailmentssuch as loss of appetite, nausea, diarrhoea, vomiting, anorexiamayresult in poornutritional status. Such a conclusioncan be drawnthanks to ourownresearch. Nutritional status does not significantlydepend on the level of knowledgeaboutpropernutrition. It depends, however, on the observance of itsrules. People who do not follow the rules of propernutrition show abnormalorsuspectednutritional status. Dialysispatientswho report thattheysometimesfollow the rules show normalnutritional status

PL

Wstęp. Częstość występowania przewlekłej choroby nerek (PChN) wzrasta wraz ze starzeniem się społeczeństwa na świecie. W Polsce jest około 16%. Najczęstszymi przyczynami PChN jest cukrzyca i nadciśnienie tętnicze. Bardzo duże znaczenie ma wczesne rozpoznanie tej choroby i wdrożenie działań. Cel pracy. Ocena stanu odżywienia pacjentów hemodializowanych. Materiał i metody. Metodą badawczą, którą zastosowano w tej pracy jest metoda sondażu diagnostycznego i metoda szacowania. W tej pracy jako techniki badawcze wykorzystano technikę ankietowania i korzystanie ze skali. Narzędzia jakie wykorzystano w tej pracy to Kwestionariusz ankiety własnego autorstwa, subiektywna globalna ocena stanu odżywienia (SGA), skala NRS – Ocena ryzyka związanego ze stanem odżywienia. Wyniki.Wyniki badań wskazują zależność pomiędzy wieloma czynnikami na stan odżywienia pacjentów hemodializowanych. Wnioski. Stan odżywienia nie zależy istotnie od zmiennych socjodemograficznych. Stan odżywienia zależy istotnie od apetytu, ilości i wielkości zjadanych posiłków. Osoby, u których apetyt jest bardzo słaby i ilość posiłków jest mała wykazują podejrzenie niedożywienia lub niedożywienie średniego stopnia. Osoby, które przyjmują prawidłową ilość posiłków wykazują prawidłowy stan odżywienia Stan odżywienia zależy istotnie od wypijanych płynów. W grupie pacjentów przyjmujących mniej niż 3 szklanki dziennie wykazują podejrzenie niedożywienia lub niedożywienie w średnim stopniu. W przypadku przyjmowania przez pacjentów większej ilości płynów, stan odżywienia jest prawidłowy. Stan odżywienia zależy istotnie od występujących dolegliwości i nasilenia choroby. Występowanie dolegliwości takich jak utarta apetytu, nudności, biegunka, wymioty, jadłowstręt może skutkować złym stanem odżywienia. Taki wniosek można wysunąć dzięki przeprowadzonym badaniom własnym. Stan odżywienia nie zależy istotnie od poziomu wiedzy na temat prawidłowego żywienia. Zależy natomiast istotnie od przestrzegania jego zasad. Osoby nieprzestrzegające zasad prawidłowego odżywiania wykazują nieprawidłowy stan odżywienia lub jego podejrzenie. Chorzy dializowani, którzy podali, że czasami przestrzegają zasad wykazują prawidłowy stan odżywienia.

8

Przydatność oznaczania suchej masy ciała za pomocą bioimpedancji elektrycznej u dializowanych dzieci i młodych dorosłych

63%

Makulska I., Medyńska A., Polak-Jonkisz D., Zwolińska D.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2017

|

vol. 71

66-72

EN

WSTĘP: Do określenia tzw. suchej masy ciała zastosowano metodę bioimpedancji elektrycznej (BIA). Głównym celem pracy była ocena przydatności oznaczania suchej masy ciała za pomocą bioimpedancji elektrycznej u przewlekle dializowanych dzieci i młodych dorosłych, w tym w szczególności w odniesieniu do wybranych wykładników biochemicznych i parametrów układu sercowo-naczyniowego. Dodatkowo w tej grupie pacjentów, przy użyciu BIA, analizowano stan odżywienia. MATERIAŁ I METODY: Badaniem objęto 17 dzieci i młodych dorosłych w wieku od 6 do 24 lat (średnio 15 ± 3,5 roku), leczonych przewlekle hemodializą lub dializą otrzewnową. Oceniono wartości ciśnienia tętniczego, badania biochemiczne, parametry sercowe i wyniki z bioimpedancji w badaniu wyjściowym i po 2 miesiącach, po modyfikacji leczenia dializacyjnego w oparciu o parametry BIA. WYNIKI: Badane parametry ciśnienia tętniczego (skurczowe, rozkurczowe, średnie, tętna) było istotnie niższe podczas drugiego badania w porównaniu z wartościami wyjściowymi. Stężenie hemoglobiny było istotnie wyższe po 2 miesiącach obserwacji. W badaniu echokardiograficznym wykazano istotny wzrost frakcji wyrzutowej lewej komory, przy niezmienionych parametrach anatomicznych serca. Oceniane wskaźniki odżywienia – tkanki beztłuszczowej (LTI) i tłuszczowej (FTI) – nie uległy zmianie. Wykazano dodatnią korelację LTI z ciśnieniem tętniczym i niektórymi para-metrami z badania echokardiograficznego. WNIOSKI: Bioimpedancja elektryczna, jako prosta do przeprowadzenia i nieinwazyjna metoda, może być przydatna do precyzyjnego wyznaczania tzw. suchej masy ciała u dializowanych dzieci i młodych dorosłych. Adekwatne odwodnienie pacjentów pozwala na normalizację ciśnienia tętniczego krwi, co wiąże się z poprawą funkcji i prawdopodobnie stanu anatomicznego mięśnia sercowego. BIA pozwala także na dokładniejszą ocenę stanu odżywienia dializowanych chorych i wcześniejsze wykrycie niedożywienia, co w przypadku populacji pediatrycznej ma znaczenie rokownicze.

PL

INTRODUCTION: Electrical bioimpedance (BIA) is used to estimate a patient's dry weight. The main goal of the study was to assess the usefulness of BIA in evaluating dry weight in children and young adults on chronic dialysis, with relation to selected biochemical and cardiovascular parameters. An additional goal was to analyze the state of nutrition by means of BIA. MATERIAL AND METHODS: 17 children and young adults, aged from 6 to 24 years (mean 15 ± 3.5 years) on hemodialysis or peritoneal dialysis, were examined. We estimated the arterial blood pressure, biochemical results, echocardiographic and bioimpedance parameters during the initial examination. Based on these results, modifications in the dialysis treatment were introduced. The follow-up examination was performed after 2 months. RESULTS: Arterial blood pressure values were significantly lower at the time of the second examination compared to the first one. The hemoglobin levels were higher after 2 months of observation. In the echocardiographic results, only the EF% improved. The Lin Tissue Indexes (LTI) and the Fat Tissue Indexes (FTI) were similar in both examinations. We observed positive correlations between LTI and arterial blood pressure and some echocardiographic parameters. CONCLUSION: The arterial blood pressure values were significantly lower at the time of the second examination compared to the first one. The hemoglobin levels were higher after 2 months of observation. In the echocardiographic results, only the EF% improved. The Lin Tissue Indexes (LTI) and the Fat Tissue Indexes (FTI) were similar in both examinations. We observed positive correlations between LTI and arterial blood pressure and some echocardiographic parameters.

9

Czy wszystkie dzieci w V stadium przewlekłej choroby nerek w Polsce powinny być dializowane, w opinii nefrologów, neonatologów i lekarzy intensywnej terapii?

63%

Tkaczyk M., Jander A., Stempień J.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2010

|

vol. 6

|

issue 2

133-140

EN

Withholding or withdrawing renal replacement therapy consist one of most cumbersome and difficult decision for nephrologists. There are no current guidelines in Poland concerning this issue. Thus, physicians make their decisions based on personal experience and literature data. The aim of this multicentre nationwide study (conducted under auspices of Polish Society for Paediatric Nephrology in 12 paediatric nephrology/ dialysis units) was to reveal the attitude of Polish physicians dealing with qualification to chronic dialysis (nephrologists, neonatologists and intensivists) to chronic dialysis withholding or withdrawal in children. The study was addressed to whole population of nephrologists, intensivists and neonatologists dealing with chronic renal replacement therapy for children from key paediatric nephrology centres in Poland. The response rate was 56%. The study revealed that despite the specialty most of respondents accept chronic dialysis withholding or withdrawal as the alternative in selected clinical situations. Physicians reported that comorbidities, long-term prognosis and parents’ opinion had have highest impact on their opinion. The decision process should be conducted by a multidisciplinary team made up of treating physician, head of the department and consulting nephrologists. Most of respondents suggested implementing national guidelines concerning qualification, withholding or withdrawal of chronic dialysis therapy in children. Physicians of longer professional experience and higher professional position (managing) significantly more often opted for this solution.

PL

Podejmowanie decyzji o zastosowaniu lub nie leczenia nerkozastępczego u dziecka należy do ważniejszych dylematów, przed jakimi staje nefrolog. Nie ma obecnie w Polsce zaleceń co do takiego postępowania, a lekarze podejmują takie wyzwanie w oparciu o swoje doświadczenie i dostępne dane z piśmiennictwa zagranicznego. Celem badania przeprowadzonego pod patronatem Polskiego Towarzystwa Nefrologii Dziecięcej było poznanie na ten trudny temat opinii lekarzy mających styczność z dializoterapią, czyli nefrologów, anestezjologów oraz neonatologów z 12 ośrodków w Polsce, prowadzących terapię dializami. Badanie przeprowadzono w formie anonimowej ankiety skierowanej do całej polskiej populacji lekarzy leczących dializami w kluczowych ośrodkach. Uzyskano wysoki wskaźnik odpowiedzi (56%). Badanie wykazało, że polscy lekarze (bez względu na specjalizację) zdecydowanie opowiadają się za istnieniem sytuacji uzasadniających powstrzymanie się od leczenia nerkozastępczego w przewlekłej niewydolności nerek. Czynnikami o kluczowym znaczeniu dla lekarzy były: choroby współistniejące, odległe rokowanie, opinia rodziców. Decyzja o powstrzymaniu się od dializ powinna być podejmowana przez zespół wielodyscyplinarny, w skład którego mają wchodzić lekarz prowadzący, szef oddziału i konsultujący nefrolog. Ogromna większość lekarzy, którzy mają do czynienia z takimi sytuacjami, wskazała na konieczność istnienia krajowych wytycznych dotyczących zastosowania u dzieci przewlekłego leczenia nerkozastępczego. Częściej potrzebę opracowania takich wytycznych sygnalizowali lekarze zajmujący stanowiska kierownicze oraz o większym doświadczeniu klinicznym.

10

Leczenie czynnikami pobudzającymi erytropoezę u dzieci z przewlekłą chorobą nerek w 3.-5. stadium – wyniki ogólnopolskiego badania wieloośrodkowego Polskiego Towarzystwa Nefrologii Dziecięcej

63%

Jander A., Wierciński R., Bałasz-Chmielewska I., Miklaszewska M., Zachwieja K., Borzęcka H., Zachwieja J., Olszak-Szot I., Kubicki D., Ziółkowska H., Rubik J., Szczepańska M., Runowski D., Fendler W., Tkaczyk M.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2011

|

vol. 7

|

issue 2

156-163

EN

Introduction: Erythropoiesis-stimulating agents (ESA) are applied as a standard therapy in patients with anaemia in chronic kidney disease in children. There is scarce data on factors influencing ESA treatment efficacy in this population. The aim of our study was to describe the efficacy and details of ESA treatment in population CKD children (3.5) in Poland. Material and methods: The study has a prospective observational design and was performed in 12 dialysis centres for children in Poland. The analysis started on 1 Nov 2008 and lasted for the following 6 months. We analysed basic clinical and anthropometric data, details of renal replacement therapy with its modality, efficacy (KT/V) and duration, ESA (dose, administration), iron (concentration, storage, supplementation). Detailed analysis of anaemia was performed (haemoglobin, transferrin, ferritin concentration) at 1 month interval according to the local requirements. Results: The study group comprised 117 dialysed children and 35 children in predialysis period. The study showed that most of the dialysed children were treated with epoietin beta, despite the treatment modality. The mean dose of EPO was 99 (68.147) IU/kg/week for dialysed and 77 (43.98) for non-dialysed subjects. Mean haemoglobin concentration was 10.9}1.6 g/dl on dialysis and 11.2}1.1 g/dl in predialysis. The efficacy of anaemia treatment was unsatisfactory with 52% of undertreated dialysis subjects, whereas in predialysis 71% children achieved the target level. In multivariate analysis initial haemoglobin level >10 g/l (above median level), any infection, age at first dialysis and erythropoietin dose remained significant (predictors) of anaemia in dialysed children. Conclusion: We revealed that the anaemia treatment in Polish children is unsatisfactory. Late commencing the treatment, dosing based on adult formula (IU/kg/week) and infections could constitute risk factors for therapy failure.

PL

Wstęp: Choć czynniki stymulujące erytropoezę (ESA) są stosowane od wielu lat w leczeniu niedokrwistości nerkopochodnej u chorych ze schyłkową niewydolnością nerek, niewiele jest badań oceniających skuteczność takiego leczenia u dzieci. Celem pracy była ocena skuteczności leczenia ESA u dzieci z przewlekłą chorobą nerek w Polsce, zarówno w okresie przeddializacyjnym, jak i dializacyjnym. Materiał i metoda: Badanie prospektywne, prowadzone od 1.11.2008 do 30.04.2009 r., ankietowe. Ankiety rozesłano do 12 ośrodków prowadzących leczenie dzieci z PChN zarówno dializami, jak i w okresie przeddializacyjnym. Pytania dotyczyły między innymi podstawowych danych chorego, przyczyny choroby nerek, wieku rozpoczęcia leczenia dializacyjnego, rodzaju stosowanej erytropoetyny, suplementacji żelaza, stężenia hemoglobiny. Wyniki: Analizą objęto 117 dzieci leczonych dializami i 35 w okresie przeddializacyjnym. W obu grupach stosowano głównie erytropoetynę beta (odpowiednio 74% i 77%) – mediana odpowiednio 99 (62‑142) i 77 (43‑98) IU/kg/tydzień. Średnie stężenie hemoglobiny wynosiło 10,9±1,6 g/dl u dzieci dializowanych i 11,2±1,1 g/dl w predializie. W grupie dializowanych 48% osiągnęło zalecane wartości hemoglobiny, w grupie leczonych zachowawczo – 71%. Wnioski: Badanie wykazało niedostateczną skuteczność leczenia niedokrwistości nerkopochodnej prou dializowanych dzieci w Polsce. Obecność zakażenia, zaawansowanie niedokrwistości na początku leczenia oraz niedostatecznie wysoka dawka erytropoetyny były czynnikami ryzyka niepowodzenia leczenia.

11

WSPÓŁPRACA PIELĘGNIARKI Z RODZINĄ PACJENTA DIALIZOWANEGO JAKO WAŻNY ELEMENT TERAPII

63%

Pluta A., Marzec A., Budnik-Szymoniuk M., Faleńczyk K., Lewicka M.

Long-Term Care Nursing

|

2020

|

vol. 4

|

issue 4

51-56

EN

Introduction Dialysis (hemodialysis, peritoneal dialysis) requires the patient to adapt to certain restrictions of varying severity, often to change his/her life and professional plans. It also requires caregivers with commitment and organizational skills. Aim The aim of this study is to discuss general assumptions of a nurse’s co-operation with a dialysis patient and his family. Overview The cooperation will be analysed at various stages of therapy: pre- and during dialysis. This study develops an individual cooperation programme of the entire therapeutic team (nurse, doctor, psychologist, dietitian, physiotherapist, patient, family). Cooperation is focused on providing professional support and implementation of the educational programme covering, among others, aspects of lifestyle, care and protection against infections of vascular access and patients’ compliance with therapeutic recommendations. Conclusions The nurse’s priority is to prepare the dialyzed patient to function independently in cooperation with his family. This helps to improve the patient’s quality of life.

PL

Wstęp Dializoterapia (hemodializa, dializa otrzewnowa) wymaga od chorego dostosowania się do pewnych ograniczeń o różnym nasileniu, często zmiany planów życiowych i zawodowych, a od opiekunów zaangażowania i sprawności organizacyjnej. Cel Celem niniejszej pracy jest omówienie ogólnych założeń współpracy pielęgniarki z pacjentem dializowanym i jego rodziną. Przegląd Współpraca będzie realizowana na różnych etapach terapii: predializacyjnym i właściwym. Opracowywany jest indywidualny program współpracy całego zespołu terapeutycznego (pielęgniarka, lekarz, psycholog, dietetyk, fizjoterapeuta, pacjent, rodzina). Współpraca jest skoncentrowana na udzielaniu profesjonalnego wsparcia i realizacji programu edukacyjnego obejmującego między innymi aspekty stylu życia, pielęgnacji i ochrony przed infekcjami dostępów dializacyjnych oraz stosowania się pacjenta do zaleceń terapeutycznych. Wnioski Priorytetem pracy pielęgniarki jest przygotowanie pacjenta dializowanego do samodzielnego funkcjonowania w chorobie przy współpracy z jego rodziną. Przyczynia się to do polepszenia jakości życia pacjenta.

12

Zaburzenia gospodarki wapniowo-fosforanowej u dzieci dializowanych w pierwszych dwóch latach leczenia

51%

Niedomagała J., Jander A., Tkaczyk M.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2011

|

vol. 7

|

issue 4

344-349

EN

Introduction: The calcium-phosphate metabolism play an important role in the live of children deciding on the structure and growth of the skeleton. Calcium-phosphate disturbances are serious complication in children with chronic kidney disease during dialysis. Objective: The aim of the study was to assess calcium-phosphate disturbances in dialysed children in the first two years of renal replacement therapy. Material and methods: The study group consisted of 32 patients, 25 male (78%) and 7 female (22%), including 27 peritoneal dialysis (84%) and 5 (16%) – hemodialysis patients. Age of children at the inclusion of renal replacement therapy ranged from 1 month of age to 235 months of age. The study was conducted as a retrospective analysis of medical records of patients in the dialysis center for children. The period of analysis covered the years 2000-2011 and referred to indicators of calcium-phosphate homeostasis, the clinical markers of osteodystrophy, clinical data in the 3-month intervals and also assessed available pharmacological treatment. Results: We didn’t observed significant differences in the most of analyzed parameters in calcium-phosphate homeostasis. Mean values of these indices for two years of analysis remained at the recommended level. Only the alkaline phosphatase activity rose during the observation period as the concentration of bicarbonate did. Among the phosphate binders, calcium carbonate was used most frequently. The percentage of patient treated with active metabolites of vitamin D increased significantly up to 100%. Conclusions: The efficacy of treatment of calcium-phosphate metabolism in children on dialysis is sufficient to maintain the recommended values of all biochemical indices in minority of patients. They require significantly higher number of drugs. However, clinical consequences of renal osteodystrophy were rare in the study period.

PL

Wstęp: Gospodarka wapniowo-fosforanowa odgrywa ważną rolę w życiu dzieci, decydując o budowie kośćca i wzrastaniu. Jej zaburzenia są poważnym powikłaniem, szczególnie u dzieci z przewlekłą chorobą nerek w okresie dializoterapii. Cel pracy: Celem pracy była ocena zaburzeń gospodarki wapniowo-fosforanowej u dzieci dializowanych w pierwszych dwóch latach leczenia nerkozastępczego. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 32 chorych, 25 chłopców (78%) i 7 dziewcząt (22%), w tym 27 leczonych dializą otrzewnową (84%), a 5 (16%) – hemodializą. Wiek dzieci w momencie włączenia leczenia nerkozastępczego wynosił od 1 miesiąca do 235 miesięcy. Badanie zostało przeprowadzone jako retrospektywna analiza dokumentacji medycznej chorych dializowanych w ośrodku dializoterapii dla dzieci. Analiza obejmowała lata 2000-2011 i dotyczyła wskaźników gospodarki wapniowo-fosforanowej, klinicznych wskaźników osteodystrofii mocznicowej, danych klinicznych na temat przebiegu choroby, wskaźników i danych klinicznych dotyczących dializoterapii w 3-miesięcznych interwałach czasowych; ponadto oceniono dostępne metody leczenia farmakologicznego. Wyniki: W okresie dwóch lat od rozpoczęcia leczenia nerkozastępczego nie zaobserwowano znaczących różnic w zakresie średnich stężeń biochemicznych parametrów gospodarki wapniowo-fosforanowej. Wraz z długością dializoterapii wzrastały jedynie aktywność fosfatazy zasadowej i stężenie wodorowęglanów. Spośród leków wiążących fosforany węglan wapnia stosowany był u wszystkich chorych. W okresie obserwacji wzrastał odsetek chorych leczonych aktywnymi metabolitami witaminy D. Wnioski: Leczenie zaburzeń gospodarki wapniowo-fosforanowej u dzieci dializowanych jest wystarczające do utrzymania wszystkich zalecanych wartości wskaźników biochemicznych w pierwszych dwóch latach leczenia niskiego odsetka chorych. Właściwa kontrola zaburzeń wymaga stosowania większej ilości leków wraz z upływem czasu dializoterapii. Kliniczne powikłania mocznicowej choroby kości były rzadkie.

Refine search results

Buffer composition affects rose bengal dialysis rate through cellulose membrane

Vitamin K status in peritoneally dialyzed patients with chronic kidney disease

Development of "virtual patient" model for simulation of solute and fluid transport during dialysis

Estimation of Predictive Factors Affecting Patency of Dialysis Arteriovenous Fistulae

Dietary supplement use among patients with chronic kidney disease

Jakość życia pacjentów dializowanych i po przeszczepie nerek

Ocena stanu odżywienia pacjentów hemodializowanych

Przydatność oznaczania suchej masy ciała za pomocą bioimpedancji elektrycznej u dializowanych dzieci i młodych dorosłych

Czy wszystkie dzieci w V stadium przewlekłej choroby nerek w Polsce powinny być dializowane, w opinii nefrologów, neonatologów i lekarzy intensywnej terapii?

Leczenie czynnikami pobudzającymi erytropoezę u dzieci z przewlekłą chorobą nerek w 3.-5. stadium – wyniki ogólnopolskiego badania wieloośrodkowego Polskiego Towarzystwa Nefrologii Dziecięcej

WSPÓŁPRACA PIELĘGNIARKI Z RODZINĄ PACJENTA DIALIZOWANEGO JAKO WAŻNY ELEMENT TERAPII

Zaburzenia gospodarki wapniowo-fosforanowej u dzieci dializowanych w pierwszych dwóch latach leczenia