Search results

1

A new approach for the treatment of inflammatory diseases: the role of SOCS proteins

100%

Popiołek-Barczyk K.

Ból

|

2012

|

vol. 13

|

issue 2

25

EN

Disturbance dynamics of intracellular signal transmission leads to the development of inflammation, which is the ground of many diseases including cardiovascular diseases, autoimmune diseases, neurodegenerative disorders, infections or cancer and contributes to abnormal propagation of nociceptive stimuli. One of the best known mediators of inflammatory responses are cytokines, which by binding to surface receptors, activate intracellular signaling pathways and lead to changes in gene expression. The important role of cytokines in nociception is observed in development of inflammatory and neuropathic pain. Recent studies have shown that Januse kinase and STAT transcription factors pathway, which is very often activated by stimulation of pro-inflammatory cytokines, is a potential point for construct new drug for inflammatory diseases therapy. Proteins that modulate the activity of intracellular JAK/STAT pathway are regulatory proteins SOCS family. These proteins through interactions with components of the intracellular cascade of signal propagation, regulate cell response to cytokines in many cell types. Better understanding of the mechanisms of action of SOCS proteins in the nervous system and identify pharmacological tools to increase their level in the cell may find therapeutic application in pain therapy.

PL

Zaburzenie dynamiki przekazu sygnałów wewnątrzkomórkowych prowadzi do rozwoju stanu zapalnego, który jest podłożem wielu schorzeń m.in. chorób układu krążenia, autoimmunologicznych, neurodegeneracyjnych, infekcji czy nowotworów a także przyczynia się do nieprawidłowej propagacji bodźców nocyceptywnych. Jednymi z najlepiej poznanych mediatorów odpowiedzi zapalnej są cytokiny, które w wyniku wiązania receptorów powierzchniowych aktywują wewnątrzkomórkowe szlaki sygnałowe i prowadzą do zmiany ekspresji genów. Istotna rola cytokin w nocycepcji jest obserwowana zarówno w rozwoju bólu zapalnego jak i neuropatycznego. Najnowsze badania sugerują, że potencjalnym punktem uchwytu dla nowych leków w terapii chorób o podłożu zapalnym jest szlak kinaz Janusowych i czynników transkrypcyjnych STAT, który bardzo często ulega aktywacji w wyniku stymulacji cytokinami prozapalnymi. Białkami, które modulują aktywność wewnątrzkomórkowego szlaku JAK/STAT są białka regulatorowe z rodziny SOCS. Białka te w wyniku oddziaływania z komponentami wewnątrzkomórkowej kaskady propagacji sygnału, regulują odpowiedź komórki na cytokiny w wielu typach komórek. Lepsze zrozumienie mechanizmów działania białek SOCS w układzie nerwowym oraz zidentyfikowanie farmakologicznych narzędzi pozwalających na zwiększenie ich poziomu w komórce jest istotnym kierunkiem prowadzonych obecnie badań nad strategią terapeutyczną bólu.

2

Immunoregulacja ekspresji receptorów AP-N, DDP4 i ACE2, a podatność na infekcje koronawirusami 229E, MERS-CoV i SARS-CoV2

88%

Gulbas I., Chałubiński M.

Alergia Astma Immunologia - przegląd kliniczny

|

2022

|

vol. 27

|

issue 2-3

68-74

PL

Podrodzina wirusów oddechowych Coronavirinae obejmuje siedem ludzkich szczepów koronawirusów (HCoV, human coronavirus), które wywołują łagodne przeziębienia (HCoV-229E, HCoV-NL63, HCoV-OC43, HCoV-HKU1) oraz ostre zapalenie płuc prowadzące często do niewydolności oddechowej, a nawet śmierci (MERS-CoV, SARS- CoV, SARS-CoV2). Ciężkie infekcje indukują silną reakcję zapalną, nasilaną przez adaptacyjny układ odpornościowy. Cztery główne szczepy koronawirusów wykorzystują metalopeptydazy powierzchniowe, jako białka receptorowe, za pośrednictwem których wnikają do komórki docelowej. Receptory wejścia dla poszczególnych koronawirusów to aminopeptydaza N (AP-N), dipeptydylopeptydaza 4 (DPP4) oraz konwertaza angiotensyny 2 (ACE2) odpowiednio dla HCoV-229E, MERS-CoV, SARS-CoV i SARS-CoV2. Ponadto pełnią one szereg fizjologicznych funkcji m.in w regulacji układu krwionośnego czy odpornościowego. U ludzi ulegają wysokiej ekspresji powierzchniowej w różnych tkankach i narządach (jelita, nerki, serce, płuca). Dodatkowo na modulację ekspresji receptorów koronawirusowych mają wpływ różne cytokiny, chemokiny oraz inne białka, a także komórki immunokompetentne. Celem pracy jest wyjaśnienie biologicznej roli białek receptorowych w regulacji układów fizjologicznych człowieka, wpływ elementów/mechanizmów układu odpornościowego, a także potencjalny wpływ glikokortykosteroidów i swoistej immunoterapii alergenowej stosowanych w leczeniu astmy i alergii na podatność na infekcję koronawirusami.

3

Rola wybranych polimorfizmów genów kodujących cytokiny IL-1ß, IL1ra, IL-6 i TNFα w patogenezie porodu przedwczesnego

75%

SERAFIN M., KALINKA J.

Ginekologia i Położnictwo

|

2014

|

vol. 9

|

issue 3

9-23

EN

Inflammation is a known risk factor for preterm delivery (PTD). Infection in pregnant woman is responsible for up to 40% cases of PTD. Intrauterine invasion of germs, chorioamonitis, sepsis, urinary tract infections, malaria, pneumonia are diseases with proven connection with PTD. Hyper- or hypostimulation of immune system in pregnant woman may lead to inappropriate reaction for stimuli (e.g. infection), resulting in ripening of cervix, preterm premature rupture of membranes (PPROM), uterus contractility and PTD. Interleukines are proteins, which are produced as a response for inflammation. They regulate all processes that help fight infection and provide healing. As other proteins the production of interleukines is regulated by DNA. Changes in DNA like polymorphisms are responsible for e.g. inadequate production of interleukines or production of inactive praticles of protein. Single nucleotide polymorphism (SNP) is a change in one particular place in DNA chain (called locus) that is defined as a replacement in one of nucleic alkali to another. The interleukine-1 beta (IL-1ß), interleukine-6 (IL-6) and tumor necrosis factor alfa (TNFα) are proinflammatory cytokines. Particular polimorphisms in genes that codes these proteins (i.e. IL1B+3953, IL6-174 and TNFA-308 respectively) induce the inadequate production of cytokines resulting in PPROM and PTD. Interleukine-1 receptor antagonist (IL1ra) is antyinflammatory cytokine that bounds competitively with receptor for IL-1ß but gives any biological effect typical for proinflammatory IL-1b. Polymorphism in intron 2 of interleukine-1 receptor antagonist gene (IL1RN) reduces production of IL1ra, which affects balance between IL1ra and IL-1ß and leads to inadequate inflammatory response and PTD.

4

Cytokine detection in cerebrospinal fluid in central nervous system diseases in children

75%

Lubarski K., Mania A., Mazur-Melewska K., Figlerowicz M.

Neurologia Dziecięca

|

2020

|

vol. 29

|

issue 59

45-50

PL

Aktywacja cytokin i rozwój procesu zapalnego jest wynikiem złożonej interakcji w patogenezie wielu schorzeń ośrodkowego układu nerwowego. Zarówno cytokiny o działaniu prozapalnym, jak i przeciwzapalnym są wytwarzane podczas odpowiedzi immunologicznej. Pomiar cytokin w płynie mózgowo-rdzeniowym może być stosowany jako dodatkowe narzędzie w procesie diagnostycznym pacjentów z chorobami OUN. W zakażeniach OUN o różnej etiologii, stężenia IL-1, IL-6, IL-8, IL-10 i TNF-α są zazwyczaj podwyższone. Zmiany ich poziomu pod wpływem antybiotykoterapii nie są w pełni wyjaśnione. Niektóre cytokiny, jak IL-6 są nie tylko parametrem zapalnym, ulegają również podwyższeniu stanach chorobowych o etiologii niezapalnej, jak np. u pacjentów z krwotokiem podpajęczynówkowym. Rola TNF-α jest znana w zaburzeniach neurodegeneracyjnych, gdzie zarówno w surowicy, jak i w CSF zwiększa się poziom czynników prozapalnych, w tym TNF-α, IL-1 i IL-6. Ocena poziomu cytokin w płynie mózgowo-rdzeniowym pacjenta może być dodatkowym narzędziem oceny w leczeniu zaburzeń ośrodkowego układu nerwowego u dzieci, zwłaszcza tych o podłożu zapalnym. Metody leczenia wpływające na stężenia określonych cytokin mogą być przyszłym narzędziem w leczeniu chorób zapalnych OUN.

EN

Cytokine activation and inflammatory process is a result of complex interaction in the pathogenesis of various central nervous system disorders (CNS). Both proinflammatory and anti- -inflammatory cytokines are produced during immune response. Cytokines measurement in the cerebrospinal fluid (CSF) may be used as an additional tool in patients assessment. In the state of CNS infection, IL-1, IL-6, IL-8, IL-10 and TNF-α levels are typically elevated. Cytokine level alterations after antibiotic therapy are not fully elucidated. Some cytokines, like IL-6, are not only an inflammatory parameter, being elevated in patients with subarachnoid haemorrhage. The role of TNF-α is known in neurodegenerative disorders, where levels of proinflammatory factors, including TNF-α, IL-1 and IL-6, are increased both in serum and in CSF. Assessment of cytokine levels in CSF may be an additional evaluation tool in the management of CNS disorders in children, especially those of inflammatory background. Therapeutic agents for specific cytokines could be a future tool in the treatment of inflammatory diseases.

5

Rola sygnalizacji purynergicznej i cytokin w indukcji procesów zapalnych w udarze niedokrwiennym mózgu

63%

Cieślak M.

Aktualności Neurologiczne

|

2012

|

vol. 12

|

issue 4

205-214

EN

Inflammation plays an important role in the aetiology of various diseases of the central nervous system including the stroke. Accumulating evidence indicates that inflammation in the central nervous system is controlled by purinergic signalling. The mediators of purinergic signalling are extracellular nucleotides (e.g. ATP, ADP, UTP and UDP) and adenosine that act via activation of P2 and P1 purinergic receptors, respectively. The activation of P2 and P1 receptors is regulated by the enzymes ectonucleotidases that hydrolyse either extracellular nucleotides or adenosine. This review focuses on the role of purinergic signalling in the ischaemic stroke. We and others have demonstrated the presence of nucleotides and adenosine in the cerebrospinal fluid. We have also shown that the concentration of ATP and other nucleotides is increased in cerebrospinal fluid of patients with ischaemic stroke. Evidence suggests that the activation of P2 and P1 recep-tors have an opposite role in the ischaemic stroke, i.e. while the nucleoside adenosine exert neuroprotective effects, nucleotides generally promote the proinflammatory and apoptotic responses. P2X7, P2Y2, P2Y6, P2Y11 and P2Y12 are proposed to be involved in the central nervous system inflammation as they are expressed in the brain and their activation is known to control the key inflammatory processes such as release of inflammatory mediators (e.g. cytokines, NO), migration of leukocytes, phagocytosis, apoptosis and thrombosis. The activation of P2 receptors can also increase the release of excitatory neurotransmitters that further exacerbate the inflammatory response. Three cytokines whose release is controlled by P2 receptors have a major role in the ischaemic stroke, namely tumour necrosis factor alpha (TNF-α), interleukin 1 (IL-1) and interleukin 6 (IL-6). By promoting inflammation and thrombosis, these proinflammatory cytokines contribute to the increase in lesion size and thus functional impairment of the affected tissue. Cytokines as well as extracellular nucleotides are involved in leukocyte migration to lesions. By their adherence to endothelium, leukocytes impair cerebral blood circulation and thus exacerbate damage to the brain. The hydrolysis of nucleotides to adenosine by the ectonucleotidases leads to deactivation of proinflammatory responses. Similar effect can also be obtained with P2X7 and IL-1 receptor antagonists that are presently under clinical development and investigation.

PL

Wyniki badań opublikowanych w ostatnich latach wskazują, że indukcja stanów zapalnych w ośrodkowym układzie nerwowym może stanowić podstawę patofizjologiczną wielu chorób, w tym udaru niedokrwiennego mózgu. Istotną rolę w tych procesach przypisuje się sygnalizacji purynergicznej i cytokinom. Receptory purynergiczne P1 i P2 oraz enzymy uczestniczące w degradacji nukleotydów są szeroko rozpowszechnione na komórkach ośrodkowego układu nerwowego. Puryny i pirymidyny wykazują dwojakie działanie w udarze niedokrwiennym mózgu: pozytywne (neuroprotekcyjne) nukleozydów oraz negatywne (prozapalne i proapoptotyczne) nukleotydów. W przebiegu udaru niedokrwiennego mózgu udowodniono udział w indukcji procesów zapalnych trzech cytokin: czynnika martwicy nowotworów α (TNF-α), interleukiny 1 (IL-1) i interleukiny 6 (IL-6). Cytokiny prozapalne wywołują procesy zapalne i prozakrzepowe, przez co zwiększają obszar zawału, a w konsekwencji stopień deficytu neurologicznego. Cytokiny i ATP sprzyjają migracji leukocytów do miejsca niedokrwienia mózgu, natomiast adenozyna działa przeciwstawnie. Leukocyty, przylegając do śródbłonka, upośledzają przepływ mózgowy krwi, w wyniku czego nasilają uszkodzenie tkanki nerwowej. Na uwalnianie cytokin prozapalnych, głównie interleukiny 1β, wpływa aktywacja receptora P2X7. Przypuszcza się, że w procesach zapalnych ośrodkowego układu nerwowego mogą uczestniczyć także receptory: P2Y2, P2Y6, P2Y11, P2Y12. Wydaje się, że degradacja nukleotydów z powstaniem adenozyny może być skutecznym sposobem obniżenia stężenia w przestrzeni pozakomórkowej nukleotydów, jak również cytokin prozapalnych i wygaszania procesów zapalnych. Inną metodą osłabienia intensywności procesów zapalnych jest zastosowanie antagonistów receptora P2X7 oraz inhibitora receptora IL-1 (IL-1Ra). Obecnie prowadzone są badania zarówno nad potencjalnymi antagonistami receptora P2X7, jak i inhibitorem receptora IL-1 (IL-1Ra).

6

Rola interleukiny-5 i eotaksyny-2 w powstawaniu nacieków eozynofilowych w tkance polipów nosa

63%

Iwańska J., Czecior E., Mrówka-Kata K., Wolny A.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2009

|

vol. 63

|

issue 6

69-74

EN

The paper presents the problem of etiopathogenesis of nasal polyps, presentation the role of eosinophilic infi ltration in nasal polyps genesis as well as description of the current partition of them. The paper also presents the discussion on the role of polyps’ factor creation, which causes the increase of infl ammatory cells proliferation – interleukin-5 as well as stimulation of their chemotaxis–eotaxin-2.

PL

W pracy przedstawiono problem etiopatogenezy polipów błony śluzowej nosa. Przedstawiono rolę nacieków eozynofilowych w ich genezie oraz zaprezentowano obecnie obowiązujący ich podział. Omówiono znaczenie w powstawaniu polipów nosa czynnika wzmagającego proliferację komórek zapalnych – interleukiny-5 oraz pobudzającego ich chemotaksję – eotaksyny-2.

7

Immunomodulacyjne właściwości makrolidów – zastosowanie w leczeniu chorób układu oddechowego u dzieci

63%

Kalicki B., Gawron B., Machura W., Mierzejewska A.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2012

|

vol. 8

|

issue 3

207-213

EN

The abnormalities in structure and respiratory function in children predispose to a higher incidence of infections in this age group. The basis mechanism of action of the macrolide antibiotics are bacteriostatic properties, resulting from blocking protein synthesis by interacting with the large ribosomal 50s and 23s subunits of ribosomal RNA. Macrolides have an additive nonantimicrobial properties. These properties include the effects on cells of the immune system, cytokine response, respiratory tract and metabolism of glucocorticosteroids. The paper presents the current knowledge of the mechanisms of action of this group of antibiotics. Macrolides reduce the number of neutrophils at the site of inflammation by inhibiting the secretion of chemotactic factors, blocking cell surface glikoproteins involved in the migration process and inducing apoptosis of inflammatory cells. Multidirectional influence of macrolide antibiotics on cytokine response is mainly based on reducing the secretion of pro-inflammatory cytokines and nitric oxide synthesis inhibition. In addition, they prevent the respiratory tract from P. aeruginosa colonization by inhibiting the production of: biofilm components, elements of quorum sensing (that enables communication between bacteria) and virulence factors. The use of macrolides also reduces production of mucus in respiratory tract and improves mucociliary clearance. In the treatment of cystic fibrosis, macrolides reduce overproduction of mucus in the airways and prevent colonization by P. aeruginosa. In addition, macrolides reduce the frequency of exacerbations and improve quality of life. However, significant improvement in spirometric parameters was not observed. Use of macrolides in the treatment of RSV infection reduces severe inflammatory response, airway hyperresponsiveness and mucus hypersecretion, which result in shorter hospitalization time and faster resolution of symptoms. These clinical effects of macrolides require additional well-documented research.

PL

Odmienności budowy i czynności układu oddechowego u dzieci predysponują do częstszego występowania zakażeń. Podstawą działania antybiotyków makrolidowych są ich właściwości bakteriostatyczne wynikające z blokowania podjednostki 50s i 23s rRNA. Makrolidy wykazują szereg dodatkowych działań pozarybosomalnych. Działanie to obejmuje wpływ na komórki układu odpornościowego, odpowiedź cytokinową, układ oddechowy i metabolizm glikokortykosteroidów. W pracy przedstawiono aktualną wiedzę dotyczącą mechanizmów działania tej grupy antybiotyków. Makrolidy zmniejszają ilość neutrofilów w miejscu zapalenia poprzez hamowanie wydzielania czynników chemotaktycznych, blokowanie cząsteczek powierzchniowych biorących udział w procesie migracji oraz kierowanie komórek zapalnych na drogę apoptozy. Wielokierunkowy wpływ antybiotyków makrolidowych na odpowiedź cytokinową sprowadza się głównie do obniżania wydzielania cytokin prozapalnych i hamowania syntezy tlenku azotu. Ponadto zapobiegają one kolonizacji dróg oddechowych przez P. aeruginosa, co wynika z faktu blokowania przez makrolidy produkcji składników biofilmu, elementów układu quorum sensing (umożliwiającego komunikację się bakterii) i hamowania produkcji czynników zjadliwości. Stosowanie makrolidów zmniejsza również produkcję śluzu w układzie oddechowym i poprawia klirens rzęskowy. Cytowane w opracowaniu badania dowodzą skuteczności makrolidów w zmniejszaniu nadprodukcji śluzu w drogach oddechowych i zapobieganiu kolonizacji przez P. aeruginosa u pacjentów z mukowiscydozą. Ponadto zmniejszają one częstość zaostrzeń i poprawiają jakość życia tych chorych. Nie zaobserwowano jednak istotnej poprawy parametrów spirometrycznych. W przebiegu zakażenia RSV zastosowanie makrolidów powoduje ograniczenie nasilonej reakcji przeciwzapalnej, nadreaktywności oskrzeli i hipersekrecji śluzu, co skutkuje skróceniem czasu hospitalizacji i szybszym ustąpieniem objawów infekcji RSV. Zastosowanie antybiotyków makrolidowych w przypadku astmy nie poprawia parametrów spirometrycznych, niemniej powoduje redukcję objawów klinicznych. Wymienione efekty kliniczne stosowania makrolidów wydają się obiecujące, jednak wymagają dalszych dobrze udokumentowanych badań.

8

Poszukiwanie biomarkerów zapalnych udaru niedokrwiennego mózgu

63%

Jóźwicka M., Głąbiński A.

Aktualności Neurologiczne

|

2011

|

vol. 11

|

issue 2

106-110

EN

The search for stroke biomarkers has been initiated several years ago. Commonly available and sensitive biomarkers of stroke are still not available for the early diagnosis of this disease as well as for monitoring of its treatment. The ideal stroke biomarker should be very specific to differentiate stroke from other clinically similar diseases like complicated migraine, transient ischaemic attack (TIA), multiple sclerosis or posticus paralysis. Moreover, its concentration in the blood should correlate with the concentration in the cerebrospinal fluid (CSF). Additionally it should be detectable shortly after stroke clinical signs appearance and should allow to differentiate between TIA and stroke or ischaemic stroke with haemorrhagic stroke. Good stroke biomarker should be also an useful indicator of effectiveness of stroke treatment. In this review we present potential inflammatory biomarkers tested in stroke and their experimental models. The most commonly analysed inflammatory biomarkers are C-reactive protein (CRP), interleukin 1, 6, 8, metalloproteinase 9 (MMP-9), vascular cell adhesion molecule-1 (VCAM-1), intracellular cell adhesionmolecule (ICAM) and tumour necrosis factor-alpha (TNF-α). Currently available results suggest that there are a few potentially interesting inflammatory biomarkers of stroke but still further studies are necessary to confirm their usefulness in this field.

PL

Od wielu lat prowadzone są poszukiwania biochemicznych markerów udaru mózgu. Wciąż brakuje jednak ogólnie dostępnego i wystarczająco czułego biomarkera udaru niedokrwiennego mózgu, którego obecność byłaby przydatna zarówno we wczesnej diagnostyce udaru, jak i w monitorowaniu skuteczności jego leczenia. Idealny biomarker udaru mózgu powinien charakteryzować się wysoką specyficznością (tzn. pozwolić na odróżnienie udaru od innych podobnych klinicznie chorób, takich jak: migrena skojarzona, przemijający atak niedokrwienny – transient ischaemic attack, TIA, porażenie ponapadowe czy stwardnienie rozsiane), być łatwo oznaczalny we krwi, a jego stężenie we krwi powinno korelować ze stężeniem w płynie mózgowo-rdzeniowym (PMR). Ponadto powinien pojawiać się w krótkim czasie od zachorowania i umożliwić różnicowanie TIA z udarem dokonanym, a udar krwotoczny – z niedokrwiennym oraz być wskaźnikiem prognostycznym dla oceny skuteczności leczenia. W niniejszej pracy przedstawiamy przegląd potencjalnych biomarkerów zapalnych badanych w klinicznym i doświadczalnym udarze niedokrwiennym mózgu. Najczęściej analizowanymi biomarkerami zapalnymi są: białko C-reaktywne (C-reactive protein, CRP), interleukiny 1, 6, 8, metaloproteinaza 9 (metalloproteinase 9, MMP-9), śródbłonkowy czynnik adhezji komórek-1 (vascular cell adhesion molecule 1, VCAM-1), wewnątrzkomórkowy czynnik adhezji komórek (intracellular cell adhesion molecule, ICAM), czynnik martwicy nowotworów alfa (tumor necrosis factor alpha, TNF-α). Dostępne obecnie wyniki badań wskazują, że istnieje kilka potencjalnie interesujących biomarkerów zapalnych udaru mózgu, jednak niezbędne są dalsze badania, aby potwierdzić ich przydatność w tym zakresie.

9

Biochemiczna diagnostyka nowotworów narządu płciowego kobiety – co nowego?

63%

Kamińska J., Kowalska M., Kotowicz B., Fuksiewicz M., Siedlecka A., Bidziński M.

|

2006

|

vol. 4

|

issue 1

10-13

EN

The analysis of the utility of serum SCC determination, combined with other tumor markers and cytokine assessment in cervical cancer patients, was performed. However, only CA 125 levels were found to relate to the histopathological type of the tumor, and were higher in adenocarcinoma. In addition, in patients with adenocarcinoma, CA 125 presented higher diagnostic sensitivity than CEA, standard tumor marker for cervical cancer. We have also shown that complementary IL-6 and SCC assessment in patients with cervical cancer improve the diagnostic sensitivity, independent of histopathological type. This would be especially important for early diagnostics and monitoring of patients. We have also demonstrated the possible use of bone metabolism markers in patients after oncological treatment with posttreatment osteoporosis, which is a common side effect of cancer treatment. Actually, bone metabolism markers join the array of tumor markers, to monitor osteoporosis treatment. For the monitoring purposes, these markers are more efficient than densitometry methods. Our preliminary results on osteocalcin, PINP and Ctx point at PINP as the most promising marker.

PL

W pracy analizowano przydatność oznaczania SCC z innymi markerami nowotworowymi i cytokinami w surowicy krwi chorych na raka szyjki macicy. Analizując zależność pomiędzy stężeniami badanych markerów nowotworowych i cytokin a typem histopatologicznym, stwierdzono, że stężenia CA 125 były istotnie wyższe u chorych na gruczołowego raka szyjki macicy. Ponadto wykazano, że u chorych na gruczołowego raka szyjki macicy oznaczanie stężeń CA 125 ma większą przydatność diagnostyczną niż oznaczenia CEA, który uznawany jest za standardowy marker dla tego nowotworu. Stwierdzono również, że oznaczanie IL-6 z SCC u chorych na raka szyjki macicy, niezależnie od typu histopatologicznego, zwiększa czułość diagnostyczną, co ma szczególne znaczenie we wczesnych stopniach zaawansowania klinicznego i może być przydatne do monitorowania wyników leczenia. Omówiono także możliwość wykorzystania markerów obrotu kostnego po leczeniu onkologicznym, które jest często przyczyną licznych powikłań, między innymi takich jak osteoporoza. W chwili obecnej panel markerów nowotworowych został poszerzony o markery obrotu kostnego, które mogą być przydatne w ocenie skuteczności leczenia osteoporozy. Od niedawna stosowane markery obrotu kostnego umożliwiają ocenę skuteczności leczenia w znacznie krótszym czasie niż metody densytometryczne. Do najczęściej wykorzystywanych markerów należą: osteokalcyna, PINP i Ctx. Wyniki naszych wstępnych badań sugerują jednak, że największą przydatność ma oznaczanie stężeń PINP.

10

Rola aktywności ruchowej w zapobieganiu zaburzeniom poznawczym

63%

Ziemba A. W.

Aktualności Neurologiczne

|

2014

|

vol. 14

|

issue 3

175-180

EN

Regular physical activity induces a range of adjustment changes, particularly in the circulatory system and metabolism. Numerous publications on single exertion and increased physical activity more and more frequently confirm their positive influence on the shaping of cognitive functions. Anatomic and functional changes, such as increased cerebral blood flow, angiogenesis and neurogenesis as well as increased volume of the grey matter in the frontal and temporal cortices, are the basis of this positive influence. Physical exertion stimulates the production of trophic factors, among which the brain-derived neurotrophic factors and insulin-like growth factors are crucial for cognitive processes, synaptic plasticity as well as for the improvement of the neurogenesis signalling pathways and vascular functioning. Physical activity induces enhanced expansion of the brain-derived neurotrophic factor. This has a positive influence on energy processes and activates numerous cerebral energy centres which positively modify the synaptic potential for processing information that is important for developing cognitive functions. Exertion reduces inflammation by decreasing the blood concentration of proinflammatory cytokines that can contribute to the development of neurodegenerative processes. Moreover, it reduces metabolic syndrome risk factors, particularly hypertension and insulin resistance thus decreasing the risk of cognitive dysfunctions, improving brain functioning, delaying the onset and decelerating the development of disorders in neurodegenerative syndromes, including Alzheimer’s and Parkinson’s diseases. Taking these mechanisms into consideration, it seems that physical activity is indispensable for maintaining normal cognitive functions at any age.

PL

Regularna aktywność ruchowa wywołuje szereg zmian adaptacyjnych, zwłaszcza w układzie krążenia i przemianie materii. W licznych pracach na temat pojedynczego wysiłku i wzmożonej aktywności fizycznej pojawia się coraz więcej potwierdzeń ich korzystnego wpływu na kształtowanie funkcji poznawczych. U podstaw mechanizmów związanych z tym wpływem leżą zmiany anatomiczne i funkcjonalne, m.in. zwiększenie przepływu krwi przez mózg, angiogenezy i neurogenezy, objętości istoty szarej w korze czołowej i skroniowej. Wysiłek pobudza wydzielanie czynników troficznych, wśród których dla procesów poznawczych, plastyczności synaptycznej, poprawy szlaków sygnałowych neurogenezy i funkcji naczyniowych kluczowe są czynnik troficzny pochodzenia mózgowego i insulinopodobny czynnik wzrostowy. Aktywność ruchowa wywołuje wzmożoną ekspresję czynnika troficznego pochodzenia mózgowego, co pozytywnie wpływa na procesy energetyczne i aktywuje w mózgu wiele układów energetycznych, które korzystnie modyfikują potencjał synaptyczny przetwarzania informacji ważnych w kształtowaniu funkcji poznawczych. Wysiłek redukuje stan zapalny przez obniżenie we krwi stężenia cytokin prozapalnych, mogących się przyczyniać do rozwoju procesów neurodegeneracyjnych. Redukuje czynniki ryzyka zespołu metabolicznego, a zwłaszcza nadciśnienie i insulinooporność, więc zmniejsza ryzyko wystąpienia zaburzeń czynności poznawczych, poprawia funkcjonowanie mózgu, opóźnia początek i spowalnia rozwój zaburzeń w chorobach neurodegeneracyjnych, a wśród nich w chorobie Alzheimera i chorobie Parkinsona. Za sprawą wymienionych mechanizmów aktywność ruchowa wydaje się niezbędna do zachowania prawidłowych funkcji poznawczych w każdym wieku.

11

Current view about basophils and their significance in the allergic immune response

63%

Kujawiak M., Grzegorczyk J.

Folia Medica Lodziensia

|

2011

|

vol. 38

|

issue 2

177-200

EN

Basophils are one of major effector cells participating in the immune response despite the fact that they constitute a small population of peripheral blood leukocytes. They are activated by cross-linking of an antigen with IgE through FcεRI and then they release a wide range of mediators, implicated in the pathogenesis of allergic diseases. Basophils are essential cells in IgG-mediated systemic anaphylaxis and currently are considered as antigen-presenting cells. This review summarizes recent studies and reports on basophils, their origin and role in the immune response, and their participation in diseases. Widening of our knowledge about basophils can help us to understand better the mechanisms of the complex processes in which those cells are involved.

PL

Bazofile to jedne z najistotniejszych komórek uczestniczących w odpowiedzi immunologicznej, mimo iż stanowią niewielką populację we krwi obwodowej. Ulegają aktywacji w krzyżowej reakcji wiązania antygenu przez przeciwciało IgE do receptora FcεRI. Uwalniają szerokie spektrum mediatorów, co przekłada się na implikacje w patogenezie chorób alergicznych. Odgrywają także znaczącą rolę w uogólnionych reakcjach anafilaktycznych z udziałem przeciwciał IgG, a także jako komórki prezentujące antygen. Ta praca jest podsumowaniem aktualnej wiedzy o bazofilach, ich pochodzeniu i roli w reakcjach alergicznych oraz znaczeniu w jednostkach chorobowych. Poszerzanie wiedzy z tego zakresu jest niezbędne do lepszego zrozumieniu mechanizmów skomplikowanych procesów, w których bazofile uczestniczą.

12

Biomarkery w stwardnieniu rozsianym

51%

Wender M.

Aktualności Neurologiczne

|

2009

|

vol. 9

|

issue 2

109-115

EN

The critical analysis of current status in the search of optimal biomarkers in multiple sclerosis was performed. In many cases the clinical as well as MRI patterns are sufficient for the diagnosis. In dubious cases the impact of CSF studies is necessary demonstrating an increase of IgG index indicating an intrathecal production of this proteins as well as the presence of oligoclonal IgG bands. The intensive search for more specific biomarkers continues. However, till now the results are far from satisfactory ones and are not included into the accepted diagnostic tests. Nevertheless, the studies are of a great value for understanding of the disease pathomechanism. The increase of MBP level in the CSF represents a marker of demyelination. An increase in titres of antibodies recognizing myelin proteins manifests no diagnostic value due to significant level differences, similarly as the increase in expression of some cytokines, chemokines and adhesion molecules. The same concerns the relative percentage of superficial antigens of blood mononuclears. Biomarkers tested as predictors of disease progress have a greater future. A very important scientific problem involves the question if it is possible to find genetic markers, which could predict a positive or negative therapeutic response to immunomodulatory or immunosuppressive drugs. Such markers would signify a great advantage in the therapy of multiple sclerosis.

PL

Przeprowadzono krytyczną analizę stanu badań w zakresie poszukiwania optymalnych markerów w stwardnieniu rozsianym. W wielu przypadkach wystarczy analiza kliniczna i obraz tomografii rezonansu magnetycznego. W razie wątpliwości wiele wnosi badanie płynu mózgowo- rdzeniowego, podwyższony wskaźnik IgG wskazujący na syntezę tego białka wewnątrz przestrzeni płynowych oraz obecność prążków oligoklonalnych IgG. Nadal jednak trwają poszukiwania bardziej swoistych biomarkerów. Mimo swego znaczenia dla poznania patogenezy choroby jak dotychczas nie wszystkie próby są uwzględnione w przyjętych kryteriach diagnostycznych. W płynie mózgowo- rdzeniowym odnotowuje się podwyższony poziom białka zasadowego jako wyraz procesu demielinizacyjnego oraz podwyższony poziom przeciwciał rozpoznających białka mieliny. Wzrost miana przeciwciał w surowicy ma niewielką wartość diagnostyczną wobec dużych różnic w częstości ich występowania, podobnie jak wzrost poziomu niektórych cytokin, chemokin i molekuł adhezyjnych. To samo dotyczy odsetkowych wartości antygenów powierzchniowych komórek jednojądrzastych krwi. Biomarkery próbuje się wykorzystywać do rokowania co do postępu choroby. Bardzo ważnym kierunkiem badawczym jest próba odpowiedzi na pytanie, czy można określić markery genetyczne decydujące o pozytywnym wyniku lub braku odpowiedzi terapeutycznej przy stosowaniu leków immunosupresyjnych i immunomodulacyjnych. Pozytywne wyniki w tym zakresie stanowić będą istotny postęp w terapii stwardnienia rozsianego.

13

STAT3 – ukryty czynnik transkrypcyjny celem terapii przeciwnowotworowych

51%

Poczęta M., Bednarek I.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2013

|

vol. 67

|

issue 2

133-141

EN

STAT proteins belong to the transcriptional factors family, and each of them performs a unique function in extracellular signal transduction and in direct regulation of transcription. Their function is based on controlling genes expression, which is involved in cell survival, proliferation, chemoresistance and angiogenesis. Phosphorylated STAT3 is observed in 70% of human cancers. STAT3 as an oncogenic protein is constitutively activated in many primary human cancers by different cytokines as: IL-6 IL-7, IL-10, IL-20, leptin, granulocyte colony-stimulating factor (G-CSF), epidermal growth factor (EGF), platelet-derived growth factor (PDGF), and oncogenic proteins such as Src and Ras. Moreover, STAT3 can be activated by receptor and nonreceptor tyrosine kinases such as: epidermal growth factor receptor kinase (EGFR), activated Janus kinase (JAK) or kinase regulating extracellular signals (ERK). An important role of STAT3 is the regulation of cancer cells autonomous properties. The blocking of STAT3 expression in human cancer cells inhibits proliferation in vitro and cancer progression in vivo. To inhibit gene expression of STAT3, antisense oligonucleotides, rybozimes and DNAzymes can be used. The STAT3 protein can be blocked by tyrosine kinase inhibitors, negative dominants for the STAT3 protein, complementary to small nonpeptide particle drugs. Among the newest methods of gene expression regulation is the RNA – RNAi method of interference.

PL

Białka STAT (signal transducer and activator of transcription – przekaźnik sygnału i aktywator transkrypcji) to rodzina czynników transkrypcyjnych, z których każdy pełni unikalną funkcję w przekazywaniu sygnałów zewnątrzko-mórkowych oraz bezpośrednim regulowaniu transkrypcji. Ich funkcja polega na kontroli ekspresji genów, które zaangażowane są w przeżycie komórek, proliferację, chemiooporność oraz angiogenezę. Ufosforylowany STAT3 obserwuje się w blisko 70% ludzkich nowotworów. Pełniąc rolę białka onkogennego ulega on konstytutywnej aktywacji w wielu pierwotnych nowotworach u ludzi, będąc aktywowanym przez wiele różnych cytokin, takich jak IL-6 IL-7, IL-10, IL-20, leptyna, czynnik stymulujący wzrost kolonii granulocytów (granulocyte colony stimulating factor – G-CSF), epidermalny czynnik wzrostu (epidermal growth factor – EGF), płytkowy czynnik wzrostu (platelet-derived growth factor – PDGF), a także białka onkogenne, m.in. Src i Ras. Ponadto STAT3 może być aktywowany poprzez receptorowe i niereceptorowe kinazy tyrozynowe, takie jak: kinaza receptora epidermalnego czynnika wzrostu (kinase of epidermal growth factor receptor – EGFR), aktywowana kinaza Janus (activated Janus kinase – JAK), kinazy regulujące sygnały zewnątrzkomórkowe (kinases regulating extracellular signals – ERK). Jego istotną funkcją jest regulacja autonomicznych właściwości komórek nowotworowych. Blokowanie ekspresji STAT3 w ludzkich komórkach nowotworowych hamuje proliferację in vitro oraz progresję nowotworów in vivo. W celu wyciszenia ekspresji genów STAT3 można wykorzystać oligonukleotydy antysensowe, rybozymy i DNAzymy. Samo białko STAT3 można zablokować wykorzystując inhibitory kinazy tyrozynowej, dominanty negatywne wobec białka STAT3, komplementarne wobec leków małe niepeptydowe cząsteczki. Wśród najnowszych metod regulacji ekspresji genów znajduje się metoda wykorzystująca proces interferencji RNA – RNAi.

14

Inflammatory mediators of hypertrophic adenoids in children with otitis media with effusion

51%

Leszko K., Latoch E., Żelazowska-Rutkowska B.

Alergia Astma Immunologia - przegląd kliniczny

|

2023

|

vol. 28

|

issue 1

31-34

PL

Migdałek gardłowy wchodząc w skład obwodowych narządów limfatycznych jest miejscem pierwszego kontaktu z antygenami, docierającymi drogą oddechową i pokarmową. Migdałek gardłowy zawiera komórki aktywne immunologiczne niezbędne do odpowiedzi immunologicznej komórkowej oraz humoralnej. Komórki te zajmują trzy główne przedziały limfoidalne: limfonabłonek, grudkowe ośrodki rozmnażania wraz ze strefą osłonową tych ośrodków oraz przestrzeń międzygrudkowa. Wysiękowe zapalenie ucha środkowego (OME) jest częstą chorobą ucha środkowego występującą u dzieci. Jednak etiologia tej choroby nie jest do końca poznana. Reakcje immunologiczna toczące się w obrębie migdałka gardłowego, udział cytokin prozapalnych typu Th1 i Th2, limfocytów T i B oraz metaloproteinaz może prowadzić do przewlekłego zakażenia w obrębie ucha środkowego u dzieci.

EN

Adenoid is lymphoid tissues in the pharynx that play an important role in host defense against invading antigens. The structures of adenoid consist of well-defined microcompartments which all participate in the immune response: the lymphoepithelium, the follicular germinal center, the mantle zone, the interfollicular area. Otitis media with effusion (OME) is a common middle ear disease in children, but etiology of this disease is not clearly understood. Immunologic reaction within adenoid, pro-inflammatory cytokines (Th1 and Th2), decrease of lymphocytes T and B, metaloproteinase may lead to chronic infection.

15

Wpływ wybranych cytokin prozapalnych oraz stresu oksydacyjnego na kancerogenezę i progresję gruczolakoraków jelita i prostaty

51%

Fryczkowski M., Hejmo T., Bułdak M., Stachowska M., Rokicka J., Żwirska-Korczala K.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2019

|

issue 73

182-193

EN

Colorectal and prostate cancers have one of highest occurrence rate in Poland and the incidence is constantly increasing. Chronic inflammation and oxidative stress are known factors that promotes the development of cancer. Pro-inflammatory cytokines such as IL-1β, IL-6, IL-8, and TNF-α are produced in normal cells and are responsible for controlling key processes. However overproduction associated with chronic inflammation may induce tumor transformation and support tumor growth by expression of cytokines by tumor microenvironment cells. The concentration of pro-inflammatory cytokines in the serum and expression in tumor tissue may be a diagnostic and prognostic factor for patients with colorectal or prostate cancer, and anti-cytokine therapy may increase patients survival.

PL

Nowotwory jelita grubego i prostaty są jednymi z najczęściej występujących nowotworów w Polsce, a zapadalność na nie stale rośnie. Przewlekły stan zapalny i stres oksydacyjny są znanymi czynnikami promującymi rozwój nowotworów. Cytokiny prozapalne, takie jak IL-1β, IL-6, IL-8 oraz TNF-α, są wytwarzane w prawidłowych komórkach i odpowiadają za kontrolę kluczowych procesów. Związana z występowaniem przewlekłego stanu zapalnego nadprodukcja może jednak indukować transformację nowotworową, a następnie wspomagać rozwój nowotworu przez ekspresję cytokin przez komórki mikrośrodowiska guza. Stężenie cytokin prozapalnych w surowicy krwi oraz ekspresja w tkance guza mogą być czynnikami diagnostycznymi i prognostycznymi u pacjentów chorych na raka jelita grubego lub prostaty, a terapia antycytokinowa może wydłużyć czas ich przeżycia.

16

Procesy patologiczne w mózgu podczas jego niedokrwienia

45%

Justyna Kacperska M., Jastrzębski K., Głąbiński A.

|

2013

|

vol. 13

|

issue 1

16-23

EN

Stroke to the present is one of the most common causes of death and permanent disability. Ischemic stroke (ischemic stroke called IS) is not only a dangerous disease because of its high mortality rate, but also because of a disability in patients who do survive, which represents approximately 76% of cases. It is a heterogeneous disease entity, which is a set of symptoms caused by focal ischemia or bleeding into the brain tissue caused by a wide variety of reasons. There are two types of strokes: haemorrhagic and ischemic. Haemorrhagic strokes account for 20% of all strokes, the other 80% are ischemic strokes. Stroke is a systemic disease, mainly resulting from vascular pathology. It plays a huge role in atherosclerosis and the mechanisms involved. The disease process affects the whole of the body, not just the cerebral vessels. From the point of view of pathological, ischemic stroke is the rapidly developing neurodegenerative process that leads to cell death. This disease is beyond the vascular damage, induces cell-molecular immune response to central nervous system and the vascular system, aimed at the development of the inflammatory response. The activated cells of the brain and vascular cells are involved in the synthesis of various molecules, among others. cytokines, chemokines, adhesion molecules and inflammatory enzymes. Continues to grow numerous reports confirming the importance of inflammatory factors in the development of ischemic stroke. In this process, the blood-brain barrier plays an important role. At the cellular level it is the main line of microglia immune surveillance of the central nervous system, which is responsible for the induction of the inflammatory response in stroke. In stroke, a sudden change in the expression of cytokines proceeds, which reveal the neurodegenerative effects of inflammatory cytokines and anti-inflammatory cytokines neuroprotective effect. Processes occurring in the brain during ischemia are very complicated and is not involved in a number of factors.

PL

Udar mózgu (stroke) jest obecnie jedną z najczęstszych przyczyn zgonów i trwałego kalectwa. Udar niedokrwienny mózgu (ischaemic stroke, IS) jest niebezpieczną chorobą nie tylko ze względu na dużą śmiertelność, ale również z powodu niepełnosprawności u pacjentów, którzy go przeżywają (około 76% przypadków). Jest to niejednorodna jednostka chorobowa, będąca zespołem objawów ogniskowych powstałych w wyniku niedokrwienia lub krwotoku do tkanki mózgowej spowodowanych wieloma różnymi przyczynami. Rozróżniamy dwa typy udarów mózgowych: krwotoczne i niedokrwienne. Udary krwotoczne stanowią 15% wszystkich udarów, pozostałe 80% to udary niedokrwienne. Udar mózgu jest chorobą ogólnoustrojową, głównie wynikającą z patologii naczyniowej. Ogromną rolę odgrywa tu miażdżyca i mechanizmy z nią związane. Proces chorobowy dotyczy całego organizmu, a nie tylko naczyń mózgowych. Z punktu widzenia patologii udar niedokrwienny mózgu jest dynamicznie rozwijającym się procesem neurodegeneracyjnym, który prowadzi do śmierci komórek (cell death). Oprócz uszkodzenia naczyniopochodnego choroba ta indukuje komórkowo-molekularną odpowiedź immunologiczną ośrodkowego układu nerwowego i układu naczyniowego, ukierunkowaną na rozwój reakcji zapalnej. Aktywowane komórki mózgu, a także komórki układu naczyniowego zaangażowane są w syntezę różnych molekuł, m.in. cytokin, chemokin, cząsteczek adhezyjnych oraz enzymów prozapalnych. Ciągle rośnie liczba doniesień potwierdzających duże znaczenie czynników zapalnych w rozwoju udaru niedokrwiennego mózgu. W procesie tym znaczącą rolę odgrywa bariera krew-mózg. Na poziomie komórkowym mikroglej stanowi główną linię nadzoru immunologicznego nad ośrodkowym układem nerwowym, odpowiedzialną za indukcję reakcji zapalnej w udarze mózgu. W udarze mózgu następuje gwałtowna zmiana ekspresji cytokin, które ujawniają neurodegeneracyjny efekt cytokin prozapalnych oraz neuroprotekcyjny efekt cytokin antyzapalnych. Procesy zachodzące w mózgu podczas jego niedokrwienia są bardzo skomplikowane i wiele czynników jest w nie zaangażowanych.

Refine search results

A new approach for the treatment of inflammatory diseases: the role of SOCS proteins

Immunoregulacja ekspresji receptorów AP-N, DDP4 i ACE2, a podatność na infekcje koronawirusami 229E, MERS-CoV i SARS-CoV2

Rola wybranych polimorfizmów genów kodujących cytokiny IL-1ß, IL1ra, IL-6 i TNFα w patogenezie porodu przedwczesnego

Cytokine detection in cerebrospinal fluid in central nervous system diseases in children

Rola sygnalizacji purynergicznej i cytokin w indukcji procesów zapalnych w udarze niedokrwiennym mózgu

Rola interleukiny-5 i eotaksyny-2 w powstawaniu nacieków eozynofilowych w tkance polipów nosa

Immunomodulacyjne właściwości makrolidów – zastosowanie w leczeniu chorób układu oddechowego u dzieci

Poszukiwanie biomarkerów zapalnych udaru niedokrwiennego mózgu

Biochemiczna diagnostyka nowotworów narządu płciowego kobiety – co nowego?

Rola aktywności ruchowej w zapobieganiu zaburzeniom poznawczym

Current view about basophils and their significance in the allergic immune response

Biomarkery w stwardnieniu rozsianym

STAT3 – ukryty czynnik transkrypcyjny celem terapii przeciwnowotworowych

Inflammatory mediators of hypertrophic adenoids in children with otitis media with effusion

Wpływ wybranych cytokin prozapalnych oraz stresu oksydacyjnego na kancerogenezę i progresję gruczolakoraków jelita i prostaty

Procesy patologiczne w mózgu podczas jego niedokrwienia