Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
Polish version English version Language
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 5

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  cukrzyca typu 1
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Współistnienie cukrzycy typu 1 z glomerulopatią submikroskopową u 9-letniej dziewczynki – opis przypadku

100%
Fornalczyk K., Medyńska A., Wikiera-Magott I., Kiliś-Pstrusińska K., Kik E., Hałoń A., Zwolińska D.
Pediatria i Medycyna Rodzinna
|
2018
|
vol. 14
|
issue 1
102-106
EN
Type 1 diabetes mellitus is the most common metabolic disease in childhood, which may, after years, lead to late vascular complications, including diabetic kidney disease. Microalbuminuria, which progresses to evident proteinuria, is the first sign of this disease. However, other causes, such as nondiabetic nephropathies, should be also included in the diagnosis in diabetic patients. This is particularly important in cases where disease duration by the time proteinuria develops is short, and a good control of glycemia is maintained. We present a case of a 9-year-old girl with type 1 diabetes mellitus who was diagnosed with increasing proteinuria and a developing nephrotic syndrome at 16 months after diabetes diagnosis. The histopathological picture of renal biopsy specimen corresponded to minimal change disease. Steroid therapy was initiated with simultaneous adjustment of insulin doses, which allowed for complete clinical and biochemical remission of nephropathy with maintained normal glycaemia. The girl is under the care of a diabetologist and a nephrologist. In conclusion, a coexisting nephropathy should be considered in the case of proteinuria in a child with diabetes mellitus.
PL
Cukrzyca typu 1 jest najczęstszą chorobą metaboliczną u dzieci – po latach trwania może doprowadzić do późnych powikłań naczyniowych, w tym do cukrzycowej choroby nerek. Jej pierwszym sygnałem jest mikroalbuminuria, z czasem dochodzi do jawnego białkomoczu. W diagnostyce proteinurii u pacjentów z cukrzycą należy jednak uwzględniać również inne jej przyczyny, w tym nefropatie niecukrzycowe. Jest to szczególnie ważne w przypadkach, gdy czas trwania choroby do wystąpienia białkomoczu jest krótki, a glikemia dobrze kontrolowana. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 9-letniej dziewczynki z cukrzycą typu 1, u której w 16. miesiącu od rozpoznania stwierdzono narastający białkomocz i rozwój zespołu nerczycowego. Obraz histopatologiczny bioptatu nerkowego odpowiadał glomerulopatii submikroskopowej. Włączono steroidoterapię z równoczesnym skorygowaniem dawek insuliny, osiągając pełną remisję kliniczną i biochemiczną nefropatii przy prawidłowej glikemii. Dziewczynka pozostaje pod opieką diabetologa i nefrologa. Podsumowując, w przypadku wystąpienia białkomoczu u dziecka z cukrzycą należy wziąć pod uwagę współistnienie nefropatii.
2
Publication available in full text mode
Content available

Miejsce otologa w opiece nad dzieckiem z cukrzycą insulinozależną

75%
Narożny W.
Otorynolaryngologia - przegląd kliniczny
|
2017
|
vol. 16
|
issue 2
47-52
EN
In the introduction, the author presents basic information concerning epidemiology and clinic of diabetes, including diabetes in children, and its complications. In the following part, the author presents a review of literature on the impact of diabetes on the histopathological anatomy of the inner ear, pathophysiology of the hearing process and audiometric condition of the hearing organ in people with diabetes, including children with type 1 diabetes. The concluding remarks of the author concern the need for the earliest possible commencement of the monitoring process of the hearing organ in people with diabetes, the value of such audiometric tests as pure-tone audiometry, ABR and otoacustic emissions in the monitoring process, the need to include an otologist or audiologist in the medical team dealing with diagnostics and therapy of children with diabetes, and the need to broaden knowledge among doctors of different specialties on the possibility of hearing damage in such patients. The author signals the need to introduce prospective, precise and well-planned, randomized tests on the condition of the hearing organ in children with diabetes, including type 1 diabetes. The tests should be conducted in multiple medical centers and should include a control group matching the study group in terms of age and sex. The aim of the tests would be to solve problems with audiological diagnostics which to date have remained unsolved.
PL
We wstępie autor przedstawia podstawowe informacje dotyczące epidemiologii i kliniki cukrzycy, w tym cukrzycy u dzieci, oraz jej powikłań. W następnej części autor dokonuje przeglądu piśmiennictwa dotyczącego wpływu cukrzycy na budowę histopatologiczną ucha wewnętrznego, patofizjologię procesu słyszenia oraz stan audiometryczny narządu słuchu u osób chorych na cukrzycę, w tym dzieci z cukrzycą typu 1. Końcowe uwagi autora dotyczą: potrzeby jak najwcześniejszego rozpoczęcia monitorowania narządu słuchu u chorych z cukrzycą; wartości takich badań audiometrycznych jak audiometria tonalna, ABR i otoemisja akustyczna w tym monitorowaniu; potrzeby włączenia otologa lub audiologa do zespołu medycznego kierującego diagnostyką i terapią dzieci z cukrzycą; potrzeby szerzenia wiedzy wśród lekarzy innych specjalności o możliwości wystąpienia uszkodzenia słuchu u tych chorych. Autor sygnalizuje potrzebę wdrożenia prospektywnych, wieloośrodkowych, randomizowanych, z grupą kontrolną osób zdrowych w zbliżonym, do grupy badanej wieku i proporcji płci, badań nad stanem narządu słuchu u dzieci z cukrzycą, w tym cukrzycą typu 1, których celem byłoby rozstrzygnięcie związanych z tą chorobą a nierozwiązanych do chwili obecnej problemów diagnostyki audiologicznej.
3
Content available remote

Anxiety of physical activity and anxiety of hypoglycaemia in adolescents with diabetes mellitus type 1

63%
Krzemińska K., Wieczorek D., Sitek E., Zaręba W.
Physiotherapy
|
2009
|
vol. 17
|
issue 4
28-39
PL
Cel i założenia: badanie miało na celu ustalenie związku między lękiem przed hipoglikemią a lękiem przed wysiłkiem fizycznym w grupie młodzieży z cukrzycą typu 1. Założenia: 1) u młodzieży z cukrzycą typu 1 występuje wyższy poziom lęku jako stanu i lęku jako cechy, które związane są z lękiem przed hipoglikemią. 2) lęk przed hipoglikemią oraz dyskomfort fizyczny spowodowany chorobą powodują wycofywanie się pacjentów z cukrzycą z aktywności fizycznej. Materiał: zbadano 50 pacjentów z cukrzycą typu 1 (średnia wieku - 16 lat) oraz 30 osób zdrowych. Metoda badawcza: wykorzystano Kwestionariusz STAI Spielbergera, Kwestionariusz KAS, Skalę Hd z MMPI, autorskie kwestionariusze. Wnioski: lęk przed hipoglikemiąjest związany z lękiem przed aktywnością fizyczną, lękiem jako cechą oraz tendencją do somatyzacji u młodzieży z cukrzycą typu 1. Wiąże się raczej z utrzymywaniem, dla bezpieczeństwa, wyższej glikemii niż z wycofywaniem się z aktywności fizycznej. Większy dyskomfort fizyczny spowodowany chorobą sprzyja podejmowaniu przez młodzież aktywności fizycznej.
EN
Aims: the study aimed at establishing the interdependency between the fear of hypoglycaemia and the fear of physical activity in adolescents with type 1 diabetes mellitus. Adolescents with diabetes mellitus type 1 exhibit higher trait and state anxiety which is linked to fear of hypoglycaemia. Anxiety of hypoglycaemia and psychological discomfort induced by the illness cause withdrawal from physical activity. Material: fifty patients with type 1 diabetes mellitus (average age - 16) and 30 control subjects were tested. Methods: state and Trait Anxiety Inventory, Social Approval Questionnaire, Hypochondria Scale from Minnesota Multiphasic Personality Inventory and the authors' questionnaires were employed. Conclusions: fear of hypoglycaemia is connected to fear of physical activity, trait anxiety and somatisation tendency in adolescents with type 1 diabetes mellitus. Fear of hypoglycaemia is related to maintaining higher glycaemia, not to withdrawing from physical activity. Discomfort caused by the illness favours physical activity.
4
Publication available in full text mode
Content available

Występowanie objawów depresyjnych u młodych diabetyków i ich związek z efektywnością leczenia cukrzycy

63%
Szymańska S.
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
|
2007
|
vol. 7
|
issue 4
219-226
EN
Diabetes mellitus (DM), being a chronic and essentially incurable disease, is associated with a significant risk of mental disorders in persons affected. The aim of this paper was to answer the following questions: 1) do young people afflicted with type 1 DM are more depressive than healthy peers?; 2) is there a correlation between severity of depression and quality of diabetes control? The study encompassed a group of 100 patients (50 boys and 50 girls) aged 16-22.2 years (mean age 17.8 years; SD=1.6 years) with type 1 DM and 100 healthy age-matched peers. Symptoms of depression were assessed using the Beck Depression Inventory; quality of management of diabetes was assessed by measuring the level of glycosylated haemoglobin (HbA1c), a generally accepted indicator of quality of metabolic control. HbA1c level was a criterion used to assign each patient to one of three subgroups, depending on quality of DM control attained in his or her case: 1) poor, 2) acceptable, 3) good. Results obtained indicate, that patients with DM are significantly more depressive than their healthy peers (p<0.05). Analysis of gender-dependent differences revealed a significantly higher level of depression in diabetic boys as compared with healthy boys (p<0.05). Significant differences in the level of depression were noticed among subgroups depending on quality of metabolic control. Diabetics who have their DM better controlled, present significantly less depressive symptoms (p<0.01). These findings relate to the entire study population and to the girls’ group. DM may constitute one of risk factors for development of depression. Depression may result in inadequate metabolic control. Ineffective management of DM may contribute to the development of depressive symptoms in young diabetics.
PL
Cukrzyca jako choroba przewlekła i nieuleczalna niesie ryzyko występowania zaburzeń psychicznych u osób na nią chorujących. Celem niniejszej pracy była odpowiedź na pytania: 1) czy młodzi pacjenci chorujący na cukrzycę typu 1 są bardziej depresyjni od zdrowych rówieśników?; 2) czy istnieje związek między nasileniem depresji a efektywnością leczenia cukrzycy? Do badania włączono 100-osobową grupę pacjentów (50 dziewcząt i 50 chłopców) w wieku 16-22,2 roku (średnia: 17,8; s=1,6) z cukrzycą typu 1 oraz 100 zdrowych rówieśników. Objawy depresyjne badano Inwentarzem depresji Becka, za wskaźnik efektywności leczenia przyjęto stężenie hemoglobiny glikozylowanej (HbA1c) określające stopień kontroli metabolicznej. HbA1c była kryterium przyporządkowania każdego pacjenta do jednej z trzech grup efektywności leczenia cukrzycy: 1) niewystarczająca; 2) do akceptacji; 3) dobra. Wyniki badań dowiodły, że pacjenci z cukrzycą są istotnie bardziej depresyjni niż zdrowi rówieśnicy (p<0,05). Analiza różnic w obrębie płci wskazała na istotnie wyższy poziom depresji u chorych chłopców w porównaniu z chłopcami zdrowymi (p<0,05). Między pacjentami o różnym stopniu efektywności leczenia cukrzycy występują istotne różnice w poziomie depresji. Diabetycy o lepszym wyrównaniu metabolicznym cukrzycy mają istotnie mniej objawów depresyjnych (p<0,01). Takie wyniki odnoszą się do ogółu badanych oraz grupy chorych dziewcząt. Cukrzyca może stanowić jeden z czynników ryzyka występowania depresji. Depresja może wpływać na niedostateczną kontrolę cukrzycy. Słabe wyniki leczenia cukrzycy mogą przyczyniać się do pojawiania się objawów depresyjnych u młodych diabetyków.
5
Publication available in full text mode
Content available

Odbiór smaku słonego, słodkiego i umami oraz preferencje pokarmowe dzieci z cukrzycą typu 1 – doniesienie wstępne

51%
Hartman M., Deja G., Klimacka-Nawrot E., Bobrowska W., Suchecka W., Ejsmond A., Małecka-Tendera E., Błońska-Fajfrowska B.
|
EN
INTRODUCTION Nutrition is a key factor aff ecting the health of diabetics. The study is an attempt to determine if there are diff erences in salty, sweet and umami taste perception as well as in food preferences between children with diabetes mellitus type 1, treated for years or more, and their healthy peers. MATERIAL AND METHODS Group C (19 children aged 10–18, average age 15, suff ering from diabetes mellitus type 1 with at least a fi ve-year medical history, mean 7.2 ± 2.2 years) and Group K1 (42 healthy children of sex, age and BMI corresponding to those of the children from Group C) were examined for their taste perception of sodium chloride, sucrose and monosodium glutamate by means of specifi c gustometry. Their food preferences were also studied. The number of healthy children whose food preferences were examined was increased to include 105 participants (Group K2). RESULTS In Group C as compared to Group K1, the percentage of correct taste recognition of sodium chloride was lower (p < 0.05) whereas the percentage of incorrect recognition was higher (p < 0.01). The intensity of sucrose taste perception was lower in Group C than in Group K1 (p < 0.01). Group C as compared to Group K2 liked more the taste of: farinaceous dishes (p < 0.01), pasta (p < 0.05), beef, veal and pork (p < 0.01) and salty snacks (p < 0.01). CONCLUSIONS Children and teenagers aff ected with diabetes mellitus type 1, display disturbances in their perception of salty and sweet taste. Moreover, their food preferences diff er from those of healthy children. It seems reasonable to expand the research program in order to confi rm the observed relations. Understanding the relation between taste perception and food preferences in young patients with diabetes mellitus may contribute to composing a tastier and more attractive diet, which is a signifi cant element in therapy.
PL
WSTĘP Sposób odżywiania jest głównym czynnikiem wpływającym na zdrowie osób z cukrzycą. W niniejszej pracy podjęto próbę odpowiedzi na pytanie: czy dzieci i młodzież z cukrzycą typu 1, chorujące przez co najmniej 5 lat, różnią się odbiorem smaku słonego, słodkiego i umami oraz preferencjami pokarmowymi od swoich zdrowych rówieśników. MATERIAŁ I METODY W grupie C (19 dzieci w wieku 10–18 lat, średnio 15 lat, z cukrzycą typu 1, z co najmniej 5-letnią historią choroby, średnio 7,2 ± 2,2 roku) oraz w grupie K1 (42 dzieci zdrowych o odpowiednio dobranej płci, wieku i BMI) wykonano badania odbioru smaku chlorku sodu, sacharozy i glutaminianu sodu metodą gustometrii swoistej oraz zbadano preferencje pokarmowe. Liczbę osób zdrowych objętych badaniem preferencji pokarmowych zwiększono do 105 dzieci (grupa K2). WYNIKI W grupie C, w porównaniu z grupą K1, odsetek prawidłowych rozpoznań smaku chlorku sodu był niższy (p < 0,05), natomiast błędnych rozpoznań wyższy (p < 0,01). Intensywność odbioru smaku sacharozy była niższa w grupie C niż w grupie K1 (p < 0,01). W grupie C bardziej niż w grupie K2 były lubiane: potrawy mączne (p < 0,01), makarony (p < 0,05), wołowina, wieprzowina i cielęcina (p < 0,01) oraz słone przekąski (p < 0,01). WNIOSKI U dzieci i młodzieży chorujących na cukrzycę typu 1 występują zaburzenia percepcji smaków słonego i słodkiego. Również preferencje pokarmowe tych dzieci są nieco inne niż dzieci zdrowych. Zasadne wydaje się rozszerzenie badań w celu potwierdzenia zaobserwowanych zależności. Zrozumienie relacji między percepcją smaku a preferencjami pokarmowymi młodych osób chorych na cukrzycę może przyczynić się do uatrakcyjnienia ich diety, stanowiącej istotny element terapeutyczny.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.