Search results

1

Ranibizumab w leczeniu cukrzycowego obrzęku plamki

100%

Bryl A., Mrugacz M.

OphthaTherapy

|

2019

|

vol. 6

|

issue 2

105-109

EN

Diabetes is an important social problem. Epidemiological studies show a worldwide increase in the incidence of type 1 and 2 diabetes. Increasing duration of diabetes significantly raises the risk of the retinal vascular changes and the development of the macular edema. Ranibizumab in intravitreal injection has revolutionized the treatment of ocular complications of diabetes. It is used as part of the first-line treatment for clinically significant macular edema with occlusion and worsening of visual acuity. Numerous studies have demonstrated greater efficacy of the treatment with ranibizumab (both in monotherapy and in combination with laser therapy) compared to laser therapy, which was the gold standard of therapy.

PL

Cukrzyca jest chorobą stanowiącą duży problem społeczny. Badania epidemiologiczne dotyczące zapadalności na cukrzycę typu 1 i 2 na świecie wykazują ciągły wzrost liczby zachorowań. Wraz ze wzrostem czasu trwania cukrzycy wzrasta prawdopodobieństwo znacznych zmian naczyniowych siatkówki i rozwoju obrzęku plamki. Zastosowanie ranibizumabu w iniekcji doszklistkowej zrewolucjonizowało leczenie powikłań ocznych cukrzycy. Lek ten stosowany jest w ramach leczenia pierwszego rzutu w przypadku klinicznie znamiennego obrzęku plamki z zajęciem dołka i pogorszeniem ostrości wzroku. W licznych badaniach wykazano większą skuteczność jego leczenia ranibizumabem – zarówno w monoteraii, jak i w skojarzeniu z laseroterapią – w porównaniu z laseroterapią, która do niedawna jeszcze była złotym standardem leczenia.

2

Zastosowanie ranibizumabu w leczeniu cukrzycowego obrzęku plamki w materiale własnym

100%

Marczak M.

|

issue 3

165-169

EN

Diabetes is a serious health problem which affects c. 226 million people all over the world. Diabetic macular edema (DME) is the main cause of vision loss and may develop at any stage of progressing retinopathy. The complex nature of pathophysiology of DME is connected, among other factors, with retinal hypoxia and the increased activity of the VEGF factor. The laser photocoagulation has been the routine treatment of the retina for many years however in numerous cases it is insufficient. In 2011 the use of ranibizumab was registered in Poland. The effectiveness and safety of the application of ranibizumab have been proved in numerous clinical tests both in monotherapy and combined with other methods of treatment. Untreated chronic diabetes macular edema results in irreversible deterioration of vision.

PL

Cukrzyca stanowi poważny problem zdrowotny. Na schorzenie to choruje ok. 226 milionów ludzi na świecie. Na każdym etapie rozwoju retinopatii może się rozwinąć cukrzycowy obrzęk plamki (DME, diabetes macular edema), który stanowi główną przyczynę utraty widzenia. Patofizjologia DME jest wieloczynnikowa i złożona; wiąże się m.in. z niedotlenieniem siatkówki i zwiększoną ekspresją czynnika VEGF. Od wielu lat rutynowe leczenie stanowiła laserowa fotokoagulacja siatkówki. W wielu przypadkach jest to leczenie niewystarczające. W 2011 r. do leczenia DME zarejestrowano ranibizumab. Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania ranibizumabu – zarówno w monoterapii, jak i w połączeniu z innymi metodami leczenia – potwierdzono w licznych badaniach klinicznych. Nieleczony przewlekły obrzęk cukrzycowy plamki prowadzi do nieodwracalnego pogorszenia widzenia.

3

Zastosowanie miejscowych niesteroidowych leków przeciwzapalnych w ramach opieki okołooperacyjnej chirurgii zaćmy

100%

Nowakowska D., Rejdak R.

OphthaTherapy

|

2018

|

vol. 5

|

issue 2

97-102

EN

Cataract is the leading cause of blindness in the world, but it is reversible in almost 100% of cases. Activation of the immune system and the intensive production of the prostaglandins following the cataract surgery may induce clinical symptoms including redness, miosis, decreased visual acuity, eye pain and cystoid macular edema (CME). CME is the main cause of reduced visual acuity after an uncomplicated cataract surgery. In order to reduce ailments, increase comfort and prevent complications, patients receive local anti-inflammatory drugs after the phacoemulsification procedure. Topical non-steroidal anti-inflammatory drugs (NSAIDs) are especially dedicated to older diabetic patients and also to people who experienced some complications during the cataract surgery or in whom high ultrasound energy was released during phacoemulsification. As an element of the CME prevention, it is worth to consider the use of the topical NSAIDs in patients with concomitant eye diseases such as epiretinal membrane, uveitis, central retinal vein occlusion and after retinal detachment.

PL

Zaćma jest główną przyczyną ślepoty na świecie, jednak niemal w 100% odwracalną. Po operacji usunięcia zaćmy dochodzi do aktywacji układu immunologicznego i wzmożonej produkcji prostaglandyn, której kliniczne objawy obejmują: zaczerwienienie, zwężenie źrenicy, obniżenie ostrości widzenia, ból oka oraz torbielowaty obrzęk plamki (CME). CME stanowi główną przyczynę obniżonej ostrości wzroku po niepowikłanej operacji zaćmy. W celu zmniejszenia dolegliwości, zwiększenia komfortu oraz zapobiegania powikłaniom pacjenci po zabiegu fakoemulsyfikacji otrzymują miejscowe leki przeciwzapalne. Miejscowe niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) są przeznaczone w szczególności dla starszych pacjentów z cukrzycą, a także dla osób, u których podczas zabiegu usunięcia zaćmy doszło do komplikacji lub użyto większej ilości ultradźwięków. Jako element profilaktyki CME warto rozważyć zastosowanie miejscowych NLPZ u chorych ze współistniejącymi chorobami oczu takimi jak: błona przedsiatkówkowa, zapalenie błony naczyniowej, zakrzep żyły środkowej siatkówki, oraz po przebytych operacjach odwarstwienia siatkówki.

4

Złośliwe zapalenie ucha zewnętrznego – opis przypadku

100%

Lepka P., Katkowska A., Barnaś S.

Otorynolaryngologia - przegląd kliniczny

|

2018

|

vol. 17

|

issue 3

118-123

EN

Malignant Otitis Externa is a rare infection in the external auditory canal, involving the temporal bone, that can be life-threatening for the patient. Immunocompromised elderly patients with diabetes are especially prone to the condition. Mortality rate used to be nearly 50%, whereas nowadays, due to long-term antibiotic therapy including fluoroquinolones, third and fourthgeneration cephalosporins, gentamicin and topical therapy, it has been reduced to about 15%. Diagnosis is based on laboratory tests, imaging studies and microbiological testing. The main etiological factor inducing the development of malignant external otitis is Pseudomonas aeruginosa. The paper presents a case report of a 71-year-old man with uncontrolled diabetes and malignant otitis externa. We describe the way an accurate diagnosis was established, together with the process of treatment, which was completed with clinical improvement, both systemic and local. The patient remains under care of the ENT, endocrine and neurological department. This report summarises information about the malignant otitis externa.

PL

„Złośliwe” zapalenie ucha zewnętrznego (malignant external otitis) jest rzadko występującym zakażeniem przewodu słuchowego zewnętrznego i kości podstawy czaszki mogącym zagrażać życiu chorego. Schorzenie to występuje głównie u osób starszych z zaburzeniami odporności oraz cukrzycą. Śmiertelność wynosiła niegdyś około 50%, aktualnie dzięki stosowaniu wła- ściwej, długotrwałej antybiotykoterapii m.in fluorochinolonów, cefalosporyn III i IV generacji, gentamycyny i dzięki leczeniu miejscowemu wynosi około 15%. Rozpoznanie opiera się na badaniach laboratoryjnych, obrazowych i mikrobiologicznych. Czynnikiem etiologicznym izolowanym najczęściej jest Pseudomonas aeruginosa. Przedstawiono przypadek procesu diagnostycznego u 71-letniego pacjenta z niewyrównaną cukrzycą, ze złośliwym zapaleniem ucha zewnętrznego oraz proces terapeutyczny u tego chorego, zakończony poprawą stanu ogólnego i miejscowego. Pacjent pozostaje pod kontrolą w poradniach ambulatoryjnych: laryngologicznej, endokrynologicznej, neurologicznej. Niniejsze opracowanie będzie podsumowaniem wiadomości o złośliwym zapaleniu ucha zewnętrznego.

5

Rola związków arsenu w stresie oksydacyjnym oraz w rozwoju cukrzycy

100%

Bizoń A., Andrzejewska A., Milnerowicz H.

Medycyna Środowiskowa - Environmental Medicine

|

2013

|

vol. 16

|

issue 3

47-54

EN

For many years arsenic compounds were used in medicine, including treatment of skin diseases, malaria, diabetes, malaria, stomach ulcers, leukemia and in the eighteenth and the nineteenth century formed the basis of contemporary pharmacology. Due to its toxicity and carcinogenic activity, most of the compounds of this element were removed from use. The major cause of human arsenic toxicity is attributed to contamination of potable water from natural geological sources rather than from mining, smelting and agricultural sources (pesticides or fertilizers). Tobacco smoke also contains arsenic compounds. The characteristics of severe acute arsenic toxicity in humans include gastrointestinal discomfort, vomiting, diarrhea, skin lesions or even death. Chronic exposure frequently causes vascoocclusive disease (such as Blackfoot disease), and the development of lung, skin, liver, kidney and bladder cancers. Arsenic is a pro-inflammatory metal and appears to induce oxidative stress, apoptosis, affect cell proliferation and cell cycle progression. Generation of free radicals by arsenic is associated with its genotoxicity and contributes to the development of neoplastic lesions. Exposure to arsenic can also cause damage of the central nervous system, peripheral neuropathies, and behavioral changes. It was shown the association of exposure to arsenic and type 2 diabetes. Compounds with +3 oxidation state are more toxic and can induce tumor development. Arsenic interacts with other heavy metals, e.g. enhances the toxicity of cadmium nephropathy and acts antagonistically relative to selenium. Studies on the mechanism of interacting the toxicity of arsenic in the human body are crucial and point to lack of access to pure potable water in some regions of the world. People should be aware of the risks that are associated with exposure to arsenic because it is ubiquitous in the industry, as well as the environment. Arsenic is also involved in the spread of lifestyle diseases, especially cancer, and diabetes. Therefore, understanding of the mechanisms responsible for toxicity of arsenic compounds is significant.

PL

Arsen od wieków był wykorzystywany w medycynie, między innymi w leczeniu chorób skóry, malarii, cukrzycy, wrzodów żołądka i białaczki, a w XVIII i XIX wieku stanowił podstawę ówczesnej farmakologii. Obecnie, ze względu na jego toksyczne i kancerogenne działanie, większość związków tego pierwiastka została wycofana z użycia. Największym zagrożeniem dla człowieka nadal jest zanieczyszczona arsenem woda pitna oraz przemysł hutniczy. Ekspozycja na związki arsenu skutkuje podrażnieniem żołądkowo-jelitowym, krwiomoczem, wymiotami i biegunką, a także zmianami skórnymi. W skrajnych przypadkach może prowadzić do śmierci. Długotrwałe narażenie najczęściej powoduje choroby naczyń (np. choroba czarnej stopy) i rozwój nowotworów płuc, skóry, wątroby, nerek czy pęcherza moczowego. Arsen jest metalem prozapalnym. Indukuje stres oksydacyjny, apoptozę, wpływa na proliferację komórek oraz na przebieg cyklu komórkowego. Pierwiastek ten indukuje również aterogenezę i prowadzi do różnych chorób układu sercowo-naczyniowego. Ekspozycja na arsen może powodować uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego, a także obwodowe neuropatie i zmiany behawioralne. Generowanie przez arsen wolnych rodników ma związek z jego genotoksycznością i przyczynia się do rozwoju zmian nowotworowych. Według ostatnich badań, arsen stymuluje też rozwój cukrzycy typu 2. Najbardziej kancerogenne są związki arsenu na +3 stopniu utlenienia. Arsen występuje w środowisku zwykle w obecności innych metali ciężkich, co zwiększa ryzyko pojawienia się interakcji pomiędzy nimi. Nasila nefrotoksyczność kadmu i działa antagonistycznie w stosunku do selenu. Badania dotyczące mechanizmu toksycznego oddziaływania arsenu na organizm człowieka są bardzo istotne i zwracają uwagę na problem dostępu do czystej wody pitnej w niektórych rejonach świata. Ludzie powinni być świadomi zagrożeń jakie wiążą się z ekspozycją na arsen, ponieważ jest on wszechobecny zarówno w środowisku naturalnym, jak i w przemyśle.

6

Oczekiwania środowiska rodziny/opiekunów pacjentów chorych na cukrzycę w zakresie edukacji w cukrzycy – w świetle badań ogólnopolskich

100%

Abramczyk A.

Medycyna Środowiskowa - Environmental Medicine

|

2013

|

vol. 16

|

issue 1

58-66

EN

Introduction: A family is a significant asset, which may support a diabetic in his efforts and strengthen his concern for health. Properly prepared families/guardians may protect the patient from many medical mistakes and also help ensure suitable conditions for treatment and satisfactory care. Recommendations required in the process of diabetes treatment are better complied with if the needs, expectations as well as previous experience of both patients and supporting family members are respected in the planned care. The aim of the work: The paper presents the expectations of family circles/guardians of diabetes patients within the scope of education in diabetes and their conditions. Material and methods: To meet the objective , research was carried out by the author of this work on 1366 family patients with diabetes from 61 randomly chosen national primary health service units, within the scope of NCSR grant no 6P05D02320. The research was conducted on the basis of: guided nursing interviews, relative assessment of fitness and independence of the patients, anonymous questionnaire completed by the patients, anonymous questionnaire completed by families/guardians and analysis of medical records. Results: Results of the research show that: most families are open to increase their level of competence and expect education on diabetes. Openness to education shown by families/guardians of diabetics is determined by many factors. Conclusions: Education of families/guardians of diabetics may lead to lower demand for professional care, reduced costs of care as well as increased satisfaction with this care and effects of diabetics treatment.

PL

Wstęp: Rodzina stanowi istotny zasób, który może wesprzeć wysiłki chorego na cukrzycę i wzmocnić jego lepszą troskę o zdrowie. Właściwe przygotowanie rodziny/opiekunów może uchronić chorego przed wieloma błędami medycznymi oraz pomóc w zapewnieniu właściwych warunków do leczenia i satysfakcji z opieki. Stosowaniu wymaganych w procesie leczenia cukrzycy zaleceń, sprzyja respektowanie w planowanej opiece potrzeb, oczekiwań, a także dotychczasowych doświadczeń zarówno pacjentów jak i wspomagających w opiece członków rodziny. Cel pracy: W pracy przedstawiono oczekiwania środowiska rodziny/opiekunów pacjentów chorych na cukrzycę w zakresie edukacji w cukrzycy oraz ich uwarunkowania. Materiał i metody: Badania dla celów pracy przeprowadzono na podstawie: anonimowej ankiety przeprowadzonej wśród rodzin /opiekunów pacjentów, ukierunkowanego wywiadu pielęgniarskiego wśród pacjentów, anonimowej ankiety przeprowadzonej wśród pacjentów, analizy dokumentacji medycznej. Badania przeprowadzono w ramach kierowanego przez autora pracy projektu KBN nr 6P05D02320, wśród 1366 rodzin/opiekunów chorych na cukrzycę z losowo wybranych 61 zakładów podstawowej opieki zdrowotnej w kraju. Wyniki: Przeprowadzone badania wykazały, że większość rodzin wyraża otwartość na podniesienie swoich kompetencji i oczekuje edukacji w zakresie cukrzycy. Otwartość na edukację rodzin/ opiekunów chorych na cukrzycę determinowana jest wpływem wielu czynników. Wnioski: Edukacja rodzin /opiekunów pacjentów chorych na cukrzycę może być drogą do zmniejszenia zapotrzebowania na profesjonalną opiekę, obniżenia kosztów opieki oraz wzrostu satysfakcji z opieki i efektów leczenia cukrzycy.

7

Związek cukrzycy z polipami oraz rakiem jelita grubego

100%

Miłek T., Forysiński K., Myrcha P., Ciostek P.

Polish Journal of Surgery

|

2019

|

vol. 91(4)

9-12

PL

Cel: Celem niniejszego badania było przeprowadzenie retrospektywnej oceny zależności między występowaniem polipów i raka jelita grubego u pacjentów z cukrzycą. Metody: W latach 2014–2015 wykonano 976 zabiegów kolonoskopii. Porównano liczbę polipów z dysplazją dużego stopnia oraz liczbę nowotworów jelita grubego u chorych z cukrzycą i niediabetyków. Ponadto w grupie osób z cukrzycą udokumentowano istnienie zależności między poziomem HbA1C a występowaniem polipów z dysplazją dużego stopnia i nowotworów jelita grubego. Dane poddano analizie statystycznej. Wyniki: 1) Pacjenci z cukrzycą charakteryzują się wyższą częstością występowania polipów z dysplazją dużego stopnia/rakiem (32/91, 35,16%) w porównaniu z pacjentami-niediabetykami (136/885, 15,37%), p < 0.001; 2) Osoby z cukrzycą charakteryzują się wyższą częstością występowania polipów z nowotworem (9/91, 9,89%) w porównaniu z pacjentami-niediabetykami (18/885, 2,03%), p < 0.001; 3). Raka jelita grubego obserwowano znacznie częściej u pacjentów z niewyrównaną cukrzycą (p = 0,022). Wniosek: Przeprowadzone badanie wykazało istotny związek między cukrzycą typu II a występowaniem gruczolaków jelita grubego. Poczynione obserwacje mogą prowadzić do wniosku, że pacjenci z cukrzycą bardziej narażeni są na wystąpienie raka jelita grubego, a tym samym – w większym stopniu wymagają kontroli kolonoskopowej. W związku z powyższym, zasadne może być rozważenie wdrożenia w ww. grupie osób schematu badań przesiewowych, obejmujących wykonanie kolonoskopii.

8

Eating habits of patients with type 2 diabetes mellitus with regard to body mass index

88%

Janion K., Szczepańska E.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2017

|

vol. 71

363-370

EN

INTRODUCTION: Recent years have seen a significant increase in the incidence of diabetes mellitus, type 2 diabetes in particular, which closely correlates with the growing problem of overweight and obesity. The aim of the study was to compare eating habits among type 2 diabetic patients with varying body weight as well as to verify whether there was a relationship between dietary habits and the body mass index in these patients. MATERIAL AND METHODS: The study was conducted in diabetology outpatient clinics. A total of 353 diabetic patients participated in the study. The study consisted of two parts, i.e. authors' questionnaire and anthropometric measurements. RESULTS: The recommended number of 4–5 meals a day was declared by 48.6% of subjects with normal body weight, 50.3% of overweight and 48.4% of obese patients. Daily consumption of breakfast was confirmed by 77.1%, 73.9% and 77.8% of respondents, respectively. Daily consumption of whole-grain bread and coarse grits was mostly declared by subjects with normal body weight (62.8%), followed by overweight and obese patients (22.9% and 23%, respectively). Daily consumption of milk and fermented dairy beverages was reported by 24.3% and 15.7% of subjects with normal body weight, 22.3% and 14.7% of overweight patients as well as by 16.7% and 12% of obese patients, respectively. CONCLUSIONS: Eating habits among patients with type 2 diabetes are varied, with healthy eating habits dominating in subjects with normal body weight. A relationship was found between the patients’ BMI values and some of the eating habits as well as consumption rates of various food products.

PL

WSTĘP: W ostatnich latach odnotowuje się znaczący wzrost zachorowalności na cukrzycę, zwłaszcza typu 2, co ściśle koreluje z narastającym problemem nadwagi i otyłości. Celem pracy było porównanie nawyków żywieniowych pacjentów z cukrzycą typu 2 o różnej masie ciała oraz odpowiedź na pytanie, czy występują zależności pomiędzy nawykami a wskaźnikiem masy ciała (BMI) badanych osób. MATERIAŁ I METODY: Badanie zostało przeprowadzone w poradniach diabetologicznych wśród 353 pacjentów z cukrzycą. Składało się z dwóch części – przeprowadzenia ankiety z wykorzystaniem autorskiego kwestionariusza oraz wykonania pomiarów antropometrycznych. WYNIKI: Spożywanie zalecanej liczby 4–5 posiłków w ciągu dnia zadeklarowało 48,6% osób z prawidłową masą ciała, 50,3% z nadwagą oraz 48,4% z otyłością. Codzienne spożywanie I śniadania potwierdziło odpowiednio 77,1%, 73,9% oraz 77,8% z nich. Codzienną konsumpcję pełnoziarnistego pieczywa i gruboziarnistych kasz najczęściej deklarowały osoby z prawidłową masą ciała (62,8%), rzadziej osoby z nadwagą i otyłością, odpowiednio 22,9% i 23% wskazań. Spożycie mleka i mlecznych napojów fermentowanych każdego dnia deklarowało odpowiednio 24,3% i 15,7% osób z prawidłową masą ciała, 22,3% i 14,7% z nadwagą oraz 16,7% i 12% z otyłością. WNIOSKI: Nawyki żywieniowe badanych pacjentów z cukrzycą typu 2 są zróżnicowane, przy czym największą liczbę prawidłowych nawyków żywieniowych zaobserwowano u osób z prawidłową masą ciała. Stwierdzono, iż występuje zależność pomiędzy BMI badanych pacjentów a niektórymi nawykami żywieniowymi i częstością spożycia poszczególnych produktów spożywczych.

9

Kisspeptyna - peptyd o wielu obliczach

88%

Ziarniak K., Dudek M., Śliwowska J.

Kosmos

|

2016

|

vol. 65

|

issue 2

217-225

PL

Jeszcze dekadę temu metastatyna, znana ze swojej roli w zapobieganiu powstawania przerzutów nowotworowych, dziś w swojej nowej odsłonie, jako kisspeptyna, rewolucjonizuje badania z zakresu biologii rozrodu. Kisspeptyna kryjąca pod swą nazwą grupę peptydów (o długości 10-54 aminokwasów), coraz silniej zaznacza swoją rolę w procesach dojrzewania płciowego i rozmnażania oraz stanów patologicznych, takich jak otyłość oraz cukrzyca, w których dochodzi do deregulacji osi podwzgórze-przysadka mózgowa-gonady (PPG). Obie jednostki chorobowe zostały uznane przez Światową Organizację Zdrowia za choroby cywilizacyjne i są jednym z poważniejszych wyzwań stojących przed współczesną medycyną. Z uwagi na epidemię otyłości (w Stanach Zjednoczonych jest to już problemem co trzeciego mieszkańca), coraz częściej zwraca się uwagę na korelację między podwyższoną masą ciała a zaburzeniami funkcji rozrodczych. Ponadto otyłość może w konsekwencji przyczynić się do rozwoju cukrzycy typu 2. W przypadkach obu tych schorzeń udowodniono terapeutyczny wpływ kisspeptyny. Z uwagi na to, że peptyd ten jest obecny nie tylko u ludzi, ale również u wielu innych gatunków (ryby, płazy, ptaki, ssaki) istnieje możliwość wykorzystywania licznych modeli zwierzęcych w badaniach nad kisspeptyną. Stąd też można się spodziewać dalszego poszerzania spektrum badań, zwłaszcza, iż najnowsze doniesienia pokazują, że kisspeptyna nie działa sama, ale "współpracuje" z neurokininą B (NKB) oraz dynorfiną (DYN). Niniejszy artykuł prezentuje dane wskazujące na to, że peptyd ten ma duże znaczenie w terapii zaburzeń funkcji rozrodczych u ludzi, w tym również u pacjentów z otyłością i cukrzycą.

EN

Only a decade ago metastin was known for its role in preventing metastasis. In 2003 this peptide was rediscovered as a group of peptides (10-54 amino acids in length) called kisspeptin, which are revolutionizing the field of reproductive biology. Kisspeptin plays a crucial role in regulation of puberty and other reproductive functions as well as pathological conditions, such as obesity and diabetes type 1 and 2, where there occur deregulation of the hypothalamic-pituitary-gonadal axis. As obesity and diabetes spread throughout the globe, the World Health Organization recognized both diseases as the major public health problems. In the United States, the obesity is already a serious health concern for one in three inhabitants. Thus, more attention is being paid to the correlation between increased body weight and impaired reproductive functions. Obesity is now dramatically on the rise and is a major risk factor for a number of chronic diseases, including diabetes. The accumulated so far evidence indicates that in the case of obesity and diabetes kisspeptin exhibits therapeutic effects on regulation of reproductive functions. Presence of kisspeptin peptides also in many other species (fish, amphibians, birds and mammals) allows the use of a variety of animal models. One can therefore expect further widening of the scope of experimental studies, especially since it has been shown recently that kisspeptin does not work alone, but cooperates with neurokinin B and dynorphin.

10

Zastosowanie komórek macierzystych w leczeniu cukrzycy

75%

Nowak D., Klakla K., Fatyga E., Błażelonis A.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2012

|

vol. 66

|

issue 5

71-76

EN

Immunomodulatory features, unlimited possibilities of self-renewal, multidirectional diff erentiation, the ability to selectively migrate to the injury site – these are the features of stem cells which allow them to be seen as a promising therapeutic tool. The study shows the division of stem cells on the basis of their ability to diff erentiate and origin, the source of their acquisition and the possible therapeutic eff ect on diabetes and its organ complications. The safety aspects as well as the limitations of the analysed methods are discussed.

PL

Właściwości immunomodulacyjne, nieograniczone możliwości samoodnawiania, wielokierunkowe różnicowanie oraz zdolność selektywnej migracji do miejsca uszkodzeń – to cechy komórek macierzystych, pozwalające postrzegać je jako obiecujące narzędzie terapeutyczne. W pracy omówiono podział komórek macierzystych ze względu na zdolność różnicowania i pochodzenie, źródła ich pozyskiwania oraz możliwy efekt terapeutyczny w cukrzycy i jej powikłaniach narządowych. Analizowano również aspekty bezpieczeństwa oraz ograniczenia omawianej metody.

11

Comparison of course of infections and antibiotherapy in patients with and without diabetes mellitus – one center experience

75%

Stec M., Suleja A., Kuczmik W., Mroskowiak A., Migacz M., Holecki M.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2023

|

issue 77

PL

WSTĘP: Zakażenia występują u wszystkich pacjentów, w tym także u chorych na cukrzycę (diabetes mellitus – DM), której współwystąpienie może jednak determinować przebieg zakażenia. Celem pracy było porównanie przebiegu i leczenia infekcji u chorych z DM i bez DM. MATERIAŁ I METODY: Analizie poddano dokumentację medyczną 180 pacjentów hospitalizowanych w 2021 r. w Klinice Chorób Wewnętrznych, Autoimmunologicznych i Metabolicznych w Katowicach z powodu infekcji. W analizie uwzględniono wiek, płeć, rozpoznanie kliniczne, metodę leczenia DM, antybiotykoterapię i parametry laboratoryjne. Do analizy statystycznej wykorzystano program Statistica. WYNIKI: Najczęstszymi przyczynami hospitalizacji w obu grupach były: zapalenie płuc w przebiegu COVID-19 (35,5% DM vs 33,7% bez DM) oraz infekcje dróg moczowych (26,3% DM vs 19,2% bez DM). Istotnie więcej pacjentów bez DM wymagało leczenia z użyciem wielu antybiotyków (69,7% DM vs 89,4% bez DM). Najczę-ściej stosowanymi antybiotykami były β-laktamy (59,2% DM vs 57,7% bez DM). Śmiertelność wewnątrzszpitalna wyniosła 20% (21% DM vs 19,2% bez DM). Czas hospitalizacji wynosił 1–35 dni, mediana w całej grupie wyniosła 9 dni (10 dni w przypadku DM vs 8 dni bez DM). Analizowano zarówno początkowe, jak i końcowe stężenie CRP. Mediana wartości początkowej wyniosła 71,6 (72,3 DM vs 66,2 bez DM), a mediana wartości końcowej 17,15 (17,9 DM vs 15,3 bez DM). Mediana stężenia glukozy przy przyjęciu wynosiła 123,5 mg/dL (156 mg/dL DM vs 107 mg/dL bez DM). WNIOSKI: Wiele powikłań DM jest dobrze znanych, jednak przebieg i leczenie infekcji nie różnią się istotnie u pacjentów z DM i bez DM. Mimo to do każdego pacjenta należy podchodzić indywidualnie, tak aby wybrane leczenie stanowiło zoptymalizowaną terapię.

EN

75%

Trojanowska A., Markut-Miotła E., Wojtalik M.

Endokrynologia Pediatryczna

|

2014

|

vol. 13

|

issue 2 (47)

49-56

EN

Introduction. Among many chronic illnesses of developmental age, diabetes causes the most psychological problems due to its process, long-lasting treatment and necessity of self-control. One of the significant factors that affects the mental state of children suffering from diabetes is their beliefs about the disease. Attitude toward illness is also important prognostic factor and influences the course of therapy. The aim of the study was to learn the children’s attitudes towards type 1 diabetes. Materials and methods. The survey was conducted in 2013 among 123 children aged 1-18 (average age 12,5±0,97 years old) suffering from type 1 diabetes and treated in Children’s Clinical Hospital in Lublin. Child Attitude Toward Illness Scale (CATIS) was used in the survey. Results. The research shows that children’s attitudes towards their disease were quite diverse. The average score at CATIS was between 2,05 and 3,41, where the maximum scale value is 5. It means that negative attitudes turned out to be the most common ones. Many clinical and socio-demographic variables, that significantly differentiate these attitudes, were revealed during the study. Conclusion. In the examined group of children suffering from diabetes predominated negative attitudes towards their own illness, which were mostly dependent on child’s age, duration of the illness and frequency of the exacerbation appearances. Endokrynol. Ped. 13/2014;2(47):49-56.

PL

Wstęp. Spośród wielu chorób przewlekłych wieku rozwojowego najwięcej psychologicznych problemów stwarza cukrzyca, co jest związane z jej przebiegiem, długotrwałością leczenia oraz koniecznością samokontroli. Jednym z istotnych czynników wpływających na stan psychiczny dzieci chorych na cukrzycę są ich przekonania na temat choroby. Postawa wobec choroby jest też ważnym czynnikiem rokowniczym i wpływa na przebieg terapii. Celem badań było poznanie postaw wobec choroby u dzieci z cukrzycą typu 1. Materiał i metoda. Badania ankietowe przeprowadzono w roku 2013 wśród 123 dzieci chorych na cukrzycę typu 1 w wieku 7-18 lat (średnia wieku 12,5±0,97) leczonych w Dziecięcym Szpitalu Klinicznym w Lublinie. W badaniach posłużono się Skalą Postaw Wobec Choroby (CATIS). Wyniki. Z przeprowadzonych badań wynika, że postawy dzieci wobec własnej choroby były dość zróżnicowane. Średnia punktów uzyskanych w skali CATIS wynosiła od 2,05 do 3,41, przy maksymalnej wartości skali 5, co oznacza, że dominowały postawy negatywne. W badaniach ujawniono wiele zmiennych klinicznych i społeczno-demograficznych, które istotnie różnicują te postawy. Wnioski. W badanej grupie dzieci chorych na cukrzycę przeważały negatywne postawy wobec własnej choroby, które były zależne przede wszystkim od: wieku dziecka, czasu trwania choroby i częstości występowania zaostrzeń. Pediatr. Endocrinol. 13/2014;2(47):49-56.

18

WYBRANE ASPEKTY SPRAWNOŚCI FUNKCJONALNEJ ORAZ POCZUCIA WŁASNEJ SKUTECZNOŚCI U PACJENTÓW W WIEKU PODESZŁYM Z CUKRZYCĄ TYPU 2

75%

Rybka M., Haor B.

Long-Term Care Nursing

|

2019

|

vol. 3

|

issue 3

EN

Introduction Diabetes is a metabolic disorder characterized by a defect in the secretion of insulin hormone. In Poland, more than 3 million people suffer from diabetes and the incidence of high blood pressure is high. The proportion of patients with geriatric age over 65 years is 25-30%. This is a group of patients characterized by multichromatism requiring a holistic approach in the treatment process. Self-efficacy is an important predictor of treatment and convalescence in patients with chronic disease. It allows them to accept the disease and learn how to function with it. Aim The aim of this study was to analyse functional level and self-efficacy in geriatric patients with type 2 diabetes. Material and methods The study was performed in patients with type 2 diabetes. 100 patients were hospitalized. The diagnostic survey method was used. The questionnaire was used for the Katz scale. On the other hand, a questionnaire on the Generalized Efficacy Scale (GSES) was used to assess the degree of value of the general belief of a person with self-efficacy in coping with difficult circumstances and adversities. The significance of the results was tested using a nonparametric chi square test. The arithmetic mean and standard deviation were also used. The correlation between the two variables was calculated by R. Spearman’s correlation coefficient. Results In the study group of 100 elderly patients with type 2 diabetes mellitus, the level of self-efficacy was statistically significantly different between the sex of the respondents and their level of education. A higher level of self-efficacy was reported among men. Conclusions Sociodynamic variables partly differentiate the level of self-efficacy of seniors with type 2 diabetes. Only the gender and education level of respondents have a significant impact on self-efficacy. Physiological variables, such as sex and age, education also affected physical fitness. With age, the degree of independence of seniors decreased. Men did better in complex activities compared to women.

PL

Wstęp Cukrzyca należy do grupy schorzeń metabolicznych charakteryzujących się defektem w wydzielaniu hormonu insuliny. W Polsce na cukrzycę cierpi ponad 3 mln ludzi, a częstość zachorowań w wieku podeszłym ulega znacznemu nasileniu. Odsetek chorych w wieku geriatrycznym powyżej 65 lat sięga 25-30%. Jest to grupa chorych charakteryzująca się wielochorobowością wymagająca holistycznego podejścia w procesie leczenia. Cel Celem niniejszej pracy była analiza stopnia sprawności funkcjonalnej oraz poczucia własnej skuteczności u pacjentów w wieku geriatrycznym chorujących na cukrzycę typu 2. Materiał i metody Badania przeprowadzono wśród pacjentów ze zdiagnozowaną cukrzycą typu 2. W badaniu uczestniczyło 100 pacjentów będących w trakcie hospitalizacji. Zastosowano metodę sondażu diagnostycznego, w badaniu posłużono się kwestionariuszem skali Katza. Natomiast do oceny pomiaru stopnia wartości ogólnego przekonania osoby o własnej skuteczności radzenia sobie z trudnymi okolicznościami i przeciwnościami zastosowano Kwestionariusz Skali Uogólnionej Własnej Skuteczności (GSES). Istotność wyników badano za pomocą testu nieparametrycznego chi kwadrat. Posłużono się także średnią arytmetyczną i odchyleniem standardowym. Współzależność pomiędzy dwiema zmiennymi, obliczono za pomocą współczynnika korelacji R. Spearmana . Wyniki W badanej grupie 100 osób w wieku podeszłym ze zdiagnozowaną cukrzycą typu 2 poziom poczucia własnej skuteczności istotnie statystycznie różnicowała płeć badanych oraz poziom ich wykształcenia. Wyższy poziom poczucia własnej skuteczności odnotowano wśród mężczyzn. Wnioski Zmienne socjodemograficzne częściowo różnicują poziom poczucia własnej skuteczności seniorów z cukrzycą typu 2. Tylko płeć i poziom wykształcenia respondentów miały istotny wpływ na poczucie własnej skuteczności. Również i na sprawność fizyczną miały wpływ zmienne socjodemograficzne jak płeć i wiek, wykształcenie. Wraz z wiekiem zmniejszał się stopień samodzielności seniorów. Mężczyźni lepiej radzili sobie w czynnościach złożonych w porównaniu do kobiet.

19

Zaburzenia przedsionkowe w cukrzycy

75%

Narożny W.

Otorynolaryngologia - przegląd kliniczny

|

2017

|

vol. 16

|

issue 4

143-149

EN

Diabetes is a metabolic disease characterised by hyperglicemia (increased glucose levels in blood) which occurs as a result of production or activity defect of beta cells in pancreas. Longlasting diabetes leads to serious complications which affect many organs, mainly organs of vision (microvasculature of the retina, cataract, blindness), kidneys (nephropathy), autonomic nervous system (polyneuropathy, neuropathy). Among organs less often affected by diabetic complications is inner ear (hearing loss, vestibular disorders). The author analysed the available literature on research on the impact of diabetes on the balance system carried out based on the animal model, human temporal bone and human studies. Results of clinical research devoted to this issue presented in 11 publications dated between 1990 and 2017 were part of the conducted analysis. Analyzed results of experimental and clinical research of the vestibular system indicate that both among animals and humans with diabetes there occurs a defect of peripheral and central part of the vestibular system. Within maculae of the saccule a degeneration of type I hair cells, lower density of type I hair cells, overproduction of extracellular matrix, dislodgement of otoconia fragments from maculae of the utricle and saccule surface to the posterior and lateral semicircular canals has been noted. Within the vestibular nerve a significant damage or thinning of the myelin sheath and smaller axonal fiber diameters have been noted. Clinical research confirmed presence of vestibular disorders in patients with diabetes. Their extensity and frequency was dependent on the duration of the illness, accompanying diseases and type of diabetes.

PL

Cukrzyca jest chorobą metaboliczną charakteryzującą się hiperglikemią (podwyższonym poziomem glukozy we krwi) wynikającą z defektu produkcji lub działania insuliny wydzielanej przez komórki β trzustki. Wieloletnia cukrzyca prowadzi do groźnych powikłań, które dotyczą wielu narządów, głównie narządu wzroku (retinopatia cukrzycowa, zaćma, ślepota), nerek (cukrzycowa choroba nerek), autonomicznego układu nerwowego (polineuropatia, neuropatia). Do narządów rzadziej dotykanych powikłaniami cukrzycowymi należy ucho wewnętrzne (niedosłuch, zaburzenia przedsionkowe). Autor dokonał przeglądu dostępnego piśmiennictwa poświę- conego badaniom nad wpływem cukrzycy na stan narządu równowagi prowadzonym na modelu zwierzęcym, ludzkich kościach skroniowych oraz u ludzi. Analizie poddano wyniki badań klinicznych poświęconych temu zagadnieniu, przedstawione w 11 publikacjach z lat 1990-2017. Wyniki badań doświadczalnych i klinicznych narządu przedsionkowego wskazują na obecność u zwierząt i ludzi z cukrzycą uszkodzeń zarówno w części obwodowej, jak i ośrodkowej narządu przedsionkowego. W obrębie plamek zmysłowych woreczka stwierdzano uszkodzenie komórek rzęskowych (włosowatych) typu 1, zmniejszenie gęstości ich cytoplazmy, nadmiar macierzy międzykomórkowej, przemieszczanie się otolitów z powierzchni plamek zmysłowych do kanałów półkolistych. W obrębie nerwu przedsionkowego obserwowano znaczne uszkodzenie lub ścieńczenie otoczki mielinowej tego nerwu oraz skrócenie jego aksonów. Badania kliniczne potwierdziły obecność zaburzeń przedsionkowych u chorych z cukrzycą, których rozległość i nasilenie były zależne od czasu trwania choroby, schorzeń towarzyszących oraz postaci cukrzycy

20

POZIOM WIEDZY I OCZEKIWANIA EDUKACYJNE CHOREGO NA CUKRZYCĘ TYPU 2 W ŚRODOWISKU WIEJSKIM

75%

Tokarska M.

Long-Term Care Nursing

|

2019

|

vol. 3

|

issue 4

EN

Introduction In the treatment of type 2 diabetes, patients‚ knowledge and behavioral intervention, as well as a comprehensive change in the patients’ approach to their own health, are of great importance. Aim The aim of the work is to present demographic characteristics and lifestyle of persons suffering from type 2 diabetes. Material and methods The study was conducted among 35 patients diagnosed with type 2 diabetes under the care of NZOZ Eskulap in Wiśniewo POZ. The diagnostic survey method was used with the use of a self-made questionnaire. Results The largest group were those who had diabetes up to 5 years old - 14 people (40.05%). Just over half of the respondents used insulin - 18 people (51.4%). Five people (14.3%) admitted to smoking tobacco, 19 people to drink alcohol or other alcoholic beverages (54.3%). Test subjects using insulin did not perform recreational exercises ever - 18 people (100.0%) Conclusions The anti-health lifestyle of respondents requires the integration of interdisciplinary educational activities in this area.

PL

Wstęp W leczeniu cukrzycy typu 2 ogromne znaczenie ma wiedza chorych i interwencja behawioralna oraz kompleksowa zmiana podejścia chorych do własnego zdrowia. Cel Celem pracy jest przedstawienie cech demograficznych i stylu życia osób chorujących na cukrzycę typu 2. Materiał i metody Badanie przeprowadzono wśród 35 pacjentów z rozpoznaną cukrzycą typu 2 pozostających pod opieką NZOZ Eskulap w Wiśniewie POZ. Zastosowano metodę sondażu diagnostycznego z wykorzystaniem kwestionariusza konstrukcji własnej. Wyniki Najliczniejszą grupę stanowili badani, którzy chorowali na cukrzycę do 5 lat – 14 osób (40,05%). Niewiele ponad połowa badanych stosowała insulinę – 18 osób (51,4%). Do palenia tytoniu przyznało się 5 osób (14,3%), do spożywania alkoholu lub innych napojów alkoholowych – 19 osób (54,3%). Badani stosujący insulinę nie wykonywali ćwiczeń rekreacyjnych nigdy – 18 osób (100,0%) Wnioski Antyzdrowotny styl życia respondentów wymaga integracji interdyscyplinarnych działań edukacyjnych w tym zakresie.

Refine search results

Ranibizumab w leczeniu cukrzycowego obrzęku plamki

Zastosowanie ranibizumabu w leczeniu cukrzycowego obrzęku plamki w materiale własnym

Zastosowanie miejscowych niesteroidowych leków przeciwzapalnych w ramach opieki okołooperacyjnej chirurgii zaćmy

Złośliwe zapalenie ucha zewnętrznego – opis przypadku

Rola związków arsenu w stresie oksydacyjnym oraz w rozwoju cukrzycy

Oczekiwania środowiska rodziny/opiekunów pacjentów chorych na cukrzycę w zakresie edukacji w cukrzycy – w świetle badań ogólnopolskich

Związek cukrzycy z polipami oraz rakiem jelita grubego

Eating habits of patients with type 2 diabetes mellitus with regard to body mass index

Kisspeptyna - peptyd o wielu obliczach

Zastosowanie komórek macierzystych w leczeniu cukrzycy

Comparison of course of infections and antibiotherapy in patients with and without diabetes mellitus – one center experience

Dopasowanie soczewek kontaktowych u pacjentów z chorobami ogólnymi

Wpływ diety o niskiej zawartości węglowodanów i wysokiej zawartości tłuszczu na organizm, skład ciała oraz zdolności wysiłkowe u sportowców

Comparison of course of infections and antibiotherapy in patients with and without diabetes mellitus – one center experience

Which factors affect electrophysiological parameters in patients undergoing surgery for carpal tunnel syndrome?

Czy występują istotne różnice w ilości zażywanych leków przeciwnadciśnieniowych między chorymi na cukrzycę i nadciśnienie tętnicze a chorymi na nadciśnienie tętnicze?

Postawy wobec choroby u dzieci z cukrzycą typu 1

WYBRANE ASPEKTY SPRAWNOŚCI FUNKCJONALNEJ ORAZ POCZUCIA WŁASNEJ SKUTECZNOŚCI U PACJENTÓW W WIEKU PODESZŁYM Z CUKRZYCĄ TYPU 2