Search results

1

Obturacyjne zaburzenia oddychania w czasie snu u dzieci – ważny problem w świetle aktualnych europejskich wytycznych

100%

Krzeski A., Burghard M.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2018

|

vol. 72

|

issue 5

9-16

PL

Obturacyjne zaburzenia oddychania w czasie snu (sleep disordered breathing; SDB) są częstym problemem klinicznym. Nierozpoznane lub nieleczone stanowią bardzo poważne zagrożenie dla intensywnie rozwijającego się organizmu dziecka. Wśród następstw wymienia się groźne powikłania ze strony układu sercowo-naczyniowego, ośrodkowego układu nerwowego, zaburzenia wzrastania oraz moczenie się. Z tego względu SDB u dzieci stają się coraz częstszym przedmiotem naukowych dociekań, publikacji, tematem debat w czasie kongresów. W 2015 roku Grupa Robocza Europejskiego Towarzystwa Chorób Układu Oddechowego (European Respiratory Society Task Force) wydała dokument zawierający wnioski dotyczące diagnostyki i leczenia obturacyjnych zaburzeń oddychania w czasie snu u dzieci i młodzieży w wieku od 2 do 18 lat (ryc. 1). Dane naukowe z 362 publikacji przedstawiono w nim w skondensowanej postaci „7 kroków”, niezwykle pomocnych przy ustalaniu rozpoznania i postępowania terapeutycznego [1]. Autorzy zwracają uwagę na wciąż ograniczoną liczbę rzetelnych dowodów dotyczących SDB: badań prospektywnych, randomizowanych, z podwójnie ślepą próbą, z zastosowaniem placebo. Przedstawione dowody autorzy skategoryzowali w zależności od stopnia ich jakości, według klasyfikacji Amerykańskiej Akademii Neurologii (American Academy of Neurology; ANN) w klasach od I do IV. W 2012 roku, zostały opublikowane wytyczne Amerykańskiej Akademii Pediatrii (American Academy of Pediatrics; AAP). Dotyczą one zespołu obturacyjnego bezdechu w czasie snu (obstructive sleep apnea syndrome; OSAS) związanego z przerostem migdałków i/lub otyłością u zdrowych dzieci [2, 3] i stanowią cenne kompendium diagnostyczno- -terapeutyczne. Omawiane w niniejszym artykule „europejskie” wytyczne wynikają z postępu wiedzy, jaki się dokonał w ostatnich latach, traktują problematykę szerzej, uwzględniają także rzadkie i trudne przypadki oraz przedstawiają szersze spektrum potencjalnych działań terapeutycznych. Ich celem jest jeszcze lepsze rozpoznawanie SDB, usystematyzowanie szczegółowej diagnostyki i leczenia na każdym etapie opieki medycznej nad dzieckiem, z uwzględnieniem przyczyny lub przyczyn powstania tego zaburzenia oraz jego powikłań.

2

Obturacyjne zaburzenia oddychania w czasie snu u dzieci – ważny problem w świetle aktualnych europejskich wytycznych

100%

Krzeski A., Burghard M.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2018

|

vol. 72

|

issue 5

9-16

PL

Obturacyjne zaburzenia oddychania w czasie snu (sleep disordered breathing; SDB) są częstym problemem klinicznym. Nierozpoznane lub nieleczone stanowią bardzo poważne zagrożenie dla intensywnie rozwijającego się organizmu dziecka. Wśród następstw wymienia się groźne powikłania ze strony układu sercowo-naczyniowego, ośrodkowego układu nerwowego, zaburzenia wzrastania oraz moczenie się. Z tego względu SDB u dzieci stają się coraz częstszym przedmiotem naukowych dociekań, publikacji, tematem debat w czasie kongresów. W 2015 roku Grupa Robocza Europejskiego Towarzystwa Chorób Układu Oddechowego (European Respiratory Society Task Force) wydała dokument zawierający wnioski dotyczące diagnostyki i leczenia obturacyjnych zaburzeń oddychania w czasie snu u dzieci i młodzieży w wieku od 2 do 18 lat (ryc. 1). Dane naukowe z 362 publikacji przedstawiono w nim w skondensowanej postaci „7 kroków”, niezwykle pomocnych przy ustalaniu rozpoznania i postępowania terapeutycznego [1]. Autorzy zwracają uwagę na wciąż ograniczoną liczbę rzetelnych dowodów dotyczących SDB: badań prospektywnych, randomizowanych, z podwójnie ślepą próbą, z zastosowaniem placebo. Przedstawione dowody autorzy skategoryzowali w zależności od stopnia ich jakości, według klasyfikacji Amerykańskiej Akademii Neurologii (American Academy of Neurology; ANN) w klasach od I do IV. W 2012 roku, zostały opublikowane wytyczne Amerykańskiej Akademii Pediatrii (American Academy of Pediatrics; AAP). Dotyczą one zespołu obturacyjnego bezdechu w czasie snu (obstructive sleep apnea syndrome; OSAS) związanego z przerostem migdałków i/lub otyłością u zdrowych dzieci [2, 3] i stanowią cenne kompendium diagnostyczno- -terapeutyczne. Omawiane w niniejszym artykule „europejskie” wytyczne wynikają z postępu wiedzy, jaki się dokonał w ostatnich latach, traktują problematykę szerzej, uwzględniają także rzadkie i trudne przypadki oraz przedstawiają szersze spektrum potencjalnych działań terapeutycznych. Ich celem jest jeszcze lepsze rozpoznawanie SDB, usystematyzowanie szczegółowej diagnostyki i leczenia na każdym etapie opieki medycznej nad dzieckiem, z uwzględnieniem przyczyny lub przyczyn powstania tego zaburzenia oraz jego powikłań.

3

Obturacyjne zaburzenia oddychania w czasie snu u dzieci – ważny problem w świetle aktualnych europejskich wytycznych

100%

Krzeski A., Burghard M.

Otolaryngologia Polska

|

2018

|

vol. 72(5)

9-16

PL

Obturacyjne zaburzenia oddychania w czasie snu (sleep disordered breathing; SDB) są częstym problemem klinicznym. Nierozpoznane lub nieleczone stanowią bardzo poważne zagrożenie dla intensywnie rozwijającego się organizmu dziecka. Wśród następstw wymienia się groźne powikłania ze strony układu sercowo-naczyniowego, ośrodkowego układu nerwowego, zaburzenia wzrastania oraz moczenie się. Z tego względu SDB u dzieci stają się coraz częstszym przedmiotem naukowych dociekań, publikacji, tematem debat w czasie kongresów. W 2015 roku Grupa Robocza Europejskiego Towarzystwa Chorób Układu Oddechowego (European Respiratory Society Task Force) wydała dokument zawierający wnioski dotyczące diagnostyki i leczenia obturacyjnych zaburzeń oddychania w czasie snu u dzieci i młodzieży w wieku od 2 do 18 lat (ryc. 1). Dane naukowe z 362 publikacji przedstawiono w nim w skondensowanej postaci „7 kroków”, niezwykle pomocnych przy ustalaniu rozpoznania i postępowania terapeutycznego [1]. Autorzy zwracają uwagę na wciąż ograniczoną liczbę rzetelnych dowodów dotyczących SDB: badań prospektywnych, randomizowanych, z podwójnie ślepą próbą, z zastosowaniem placebo. Przedstawione dowody autorzy skategoryzowali w zależności od stopnia ich jakości, według klasyfikacji Amerykańskiej Akademii Neurologii (American Academy of Neurology; ANN) w klasach od I do IV. W 2012 roku, zostały opublikowane wytyczne Amerykańskiej Akademii Pediatrii (American Academy of Pediatrics; AAP). Dotyczą one zespołu obturacyjnego bezdechu w czasie snu (obstructive sleep apnea syndrome; OSAS) związanego z przerostem migdałków i/lub otyłością u zdrowych dzieci [2, 3] i stanowią cenne kompendium diagnostyczno- -terapeutyczne. Omawiane w niniejszym artykule „europejskie” wytyczne wynikają z postępu wiedzy, jaki się dokonał w ostatnich latach, traktują problematykę szerzej, uwzględniają także rzadkie i trudne przypadki oraz przedstawiają szersze spektrum potencjalnych działań terapeutycznych. Ich celem jest jeszcze lepsze rozpoznawanie SDB, usystematyzowanie szczegółowej diagnostyki i leczenia na każdym etapie opieki medycznej nad dzieckiem, z uwzględnieniem przyczyny lub przyczyn powstania tego zaburzenia oraz jego powikłań.

4

Wpływ usunięcia migdałków na moczenie nocne u chrapiących dzieci

100%

Kostrzewa M., Faltin K., Konopka W., Andrzejewski J., Stańczyk M., Tkaczyk M.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2017

|

vol. 13

|

issue 4

507-513

EN

Introduction: Nocturnal enuresis is a common problem in the paediatric population. A number of reports indicate that there is a relationship between sleep-disordered breathing in children with tonsillar hypertrophy and nocturnal enuresis. Restoration of nasopharyngeal patency may eliminate nocturnal enuresis. Aim: The aim of the study was to evaluate the incidence of nocturnal enuresis in children snoring due to nasopharyngeal lymphatic tissue hypertrophy as well as to assess the effects of restored upper respiratory patency by means of adenectomy and tonsillectomy on the resolution of nocturnal enuresis in children. Material and methods: The study included 50 children with sleep-disordered breathing qualified for adenectomy, tonsillotomy or adenotonsillotomy (median age 7 years). The control group consisted of 20 healthy children (median age 8 years). Children in the study group were assessed prior to surgical procedure as well as 3 and 6 months after surgery. The presence of sleep-disordered breathing and nocturnal enuresis was determined based on author’s questionnaire completed by parents. Results: The incidence of nocturnal enuresis in children with nasopharyngeal lymphatic tissue hypertrophy was 18% (M:F 17%:19%; p > 0.05). Nocturnal enuresis was still reported in 6% of children 3 months after tonsillotomy. The disorder resolved in all girls and 97% of boys 6 months after procedure. Conclusions: Sleep-disordered breathing in children with nasopharyngeal lymphatic tissue hypertrophy is associated with nocturnal enuresis. Restoration of nasopharyngeal patency in these patients eliminates nocturnal enuresis. Tonsillar hypertrophy causing obstructive breathing should be included in the differential diagnosis of nocturnal enuresis.

PL

Wstęp: Moczenie nocne jest częstym problemem w populacji pediatrycznej. Liczne doniesienia wskazują na związek pomiędzy występowaniem zaburzeń oddychania podczas snu u dzieci z przerostem migdałków a obecnością moczenia nocnego. Zabieg przywrócenia drożności nosogardła może się wiązać z ustąpieniem moczenia nocnego. Cel badania: Cele niniejszej pracy obejmowały ocenę częstości występowania moczenia nocnego u dzieci chrapiących z powodu przerostu układu limfatycznego nosogardła oraz ocenę wpływu adenektomii i tonsillotomii przywracających drożność górnych dróg oddechowych na ustąpienie objawów moczenia nocnego u dzieci. Materiał i metody: Badaniem objęto 50 dzieci z zaburzeniami oddychania podczas snu, zakwalifikowanych do adenektomii, tonsillotomii lub adenotonsillotomii (mediana wieku 7 lat). Grupa kontrolna składała się z 20 zdrowych dzieci (mediana wieku 8 lat). Dzieci z grupy badanej były oceniane przed zabiegiem oraz 3 i 6 miesięcy po nim. Obecność zaburzeń oddychania podczas snu oraz moczenia nocnego ustalano na podstawie autorskiego kwestionariusza wypełnionego przez rodziców. Wyniki: Częstość występowania moczenia nocnego u dzieci z przerostem układu chłonnego nosogardła wynosiła 18% (M:F 17%:19%; p > 0,05). Po 3 miesiącach od zabiegu usunięcia migdałków 6% dzieci moczyło się nadal. Po 6 miesiącach od zabiegu moczenie nocne ustąpiło u wszystkich dziewczynek oraz u 97% chłopców. Wnioski: Zaburzenia oddychania podczas snu u dzieci z przerostem układu limfatycznego nosogardła wiążą się z występowaniem moczenia nocnego. Zabieg udrożnienia nosogardła u tych dzieci skutkuje ustąpieniem objawów moczenia nocnego. W różnicowaniu przyczyn moczenia nocnego u dzieci powinno się brać pod uwagę przerost migdałków powodujący utrudnienie oddychania.

5

Obstructive sleep apnea in patients scheduled for endarterectomy – preliminary study

88%

Migacz E., Proczka R., Krzeski A., Kukwa W.

Otolaryngologia Polska

|

2018

|

vol. 72(4)

17-20

EN

Introduction: The association between obstructive sleep apnea and atherosclerosis has been confirmed for a long time, but the pathomechanism is still unknown. The aim of this study was to investigate the prevalence of OSA in patients scheduled for endarterectomy and the influence of this procedure on sleep parameters and sleepiness. Materials and methods: 46 patients scheduled for open carotid endarterectomy were enrolled in the study. Sleep study was carried out and Epworth Sleepiness Scale (ESS) was used preoperatively . In 11 out of 46 patients, sleep study was performed both before and after surgery. Results: The mean age of the group was 69.9 years (± 8.6), 21 patients (45.7%) were female. For 46 patients mean pAHI, ODI, pRDI and %snoring were 16.2 (± SD=15.2), 10.4 (± SD=12.2), 18.9 (± SD=14.9) and 9,9 (± SD=17), respectively. Normal pAHI was noticed in 14 patients (30%), while mild (pAHI 5-15), moderate (pAHI 15-30) and severe (pAHI>30) OSA was observed in 13 (38%), 11 (24%), and 8 (18%) subjects, respectively. The mean ESS score for 27 out of 46 patients was 6.3 (± SD=5.6). The postoperative results of sleep study in 11 patients showed no significant change. Conclusions: This study revealed the prevalence of moderate to severe OSA in 42% of patients scheduled for endarterectomy, while no excessive daytime sleepiness was observed in this group. The results of the study show that patients with carotid atherosclerosis should undergo sleep diagnosis in order to rule out obstructive sleep apnea.

6

Utrata słuchu u pacjentów z łagodą postacią OSAS i problemem chrapania

88%

Spinosi M. C., D'Amico F., Passali G., Cingi C., Rodriguez H., Passali D.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2017

|

vol. 71

|

issue 2

12-16

PL

Wprowadzenie: Zespół obturacyjnego bezdechu sennego (Obstructive Sleep Apnea Syndrome; OSAS) charakteryzuje się nawracającymi epizodami przedłużającej się, częściowej lub całkowitej obturacji górnych dróg oddechowych. Kilka grup badawczych analizowało wpływ chrapania i OSAS na funkcję słuchową, wykazując wzrost częstości występowania utraty słuchu u pacjentów z bezdechami oraz wcześniejszy początek i/lub głębszy stopień utraty słuchu w porównaniu z rówieśnikami. Celem niniejszego badania była ocena wyników audiologicznych populacji pacjentów chrapiących i chorych z łagodną postacią OSAS oraz wpływu tego patologicznego stanu na funkcję słuchową, z uwzględnieniem obecności istotnego poziomu przewlekłego hałasu. Materiał i metody: Dane zebrano poprzez analizę badań audiometrycznych, które przeprowadzono na grupie pacjentów chrapiących oraz na grupie kontrolnej – chorych bez problemu chrapania. Niniejsze badanie obejmowało pacjentów chrapiących bez OSAS (AHI <5) lub z niskim poziomem OSAS (5

7

Utrata słuchu u pacjentów z łagodą postacią OSAS i problemem chrapania

88%

Spinosi M. C., D'Amico F., Passali G., Cingi C., Rodriguez H., Passali D.

Otolaryngologia Polska

|

2017

|

vol. 71(2)

12-16

PL

Wprowadzenie Zespół obturacyjnego bezdechu sennego (OSAS, ang. Obstructive Sleep Apnea Syndrome) charakteryzuje się nawracającymi epizodami przedłużającej się, częściowej lub całkowitej obturacji górnych dróg oddechowych. Kilka grup badawczych analizowało wpływ chrapania i OSAS na funkcję słuchową, wykazując wzrost częstości występowania utraty słuchu u pacjentów z bezdechami oraz wcześniejszy początek i/lub głębszy stopień utraty słuchu w porównaniu z rówieśnikami. Celem niniejszego badania była ocena wyników audiologicznych populacji pacjentów chrapiących i chorych z łagodną postacią OSAS oraz wpływu tego patologicznego stanu na funkcję słuchową, z uwzględnieniem obecności istotnego poziomu przewlekłego hałasu. Materiał i Metody Dane zebrano poprzez analizę badań audiometrycznych, przeprowadzonych w grupie pacjentów chrapiących oraz w grupie kontrolnej pacjentów bez problemu chrapania. Niniejsze badanie obejmowało pacjentów chrapiących bez OSAS (AHI < 5) lub z niskim poziomem OSAS (5

8

Obstructive sleep apnea in patients scheduled for endarterectomy – preliminary study

88%

Migacz E., Proczka R., Krzeski A., Kukwa W.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2018

|

vol. 72

|

issue 4

17-20

EN

Introduction: The association between obstructive sleep apnea and atherosclerosis has been confirmed for a long time, but the pathomechanism is still unknown. The aim of this study was to investigate the prevalence of OSA in patients scheduled for endarterectomy and the influence of this procedure on sleep parameters and sleepiness. Materials and methods: 46 patients scheduled for open carotid endarterectomy were enrolled in the study. Sleep study was carried out and Epworth Sleepiness Scale (ESS) was used preoperatively . In 11 out of 46 patients, sleep study was performed both before and after surgery. Results: The mean age of the group was 69.9 years (± 8.6), 21 patients (45.7%) were female. For 46 patients mean pAHI, ODI, pRDI and %snoring were 16.2 (± SD=15.2), 10.4 (± SD=12.2), 18.9 (± SD=14.9) and 9,9 (± SD=17), respectively. Normal pAHI was noticed in 14 patients (30%), while mild (pAHI 5-15), moderate (pAHI 15-30) and severe (pAHI>30) OSA was observed in 13 (38%), 11 (24%), and 8 (18%) subjects, respectively. The mean ESS score for 27 out of 46 patients was 6.3 (± SD=5.6). The postoperative results of sleep study in 11 patients showed no significant change. Conclusions: This study revealed the prevalence of moderate to severe OSA in 42% of patients scheduled for endarterectomy, while no excessive daytime sleepiness was observed in this group. The results of the study show that patients with carotid atherosclerosis should undergo sleep diagnosis in order to rule out obstructive sleep apnea.

9

Histologiczna ocena tkanek podniebienia miękkiego u pacjentów z zaburzeniami oddychania podczas snu

75%

Panek J., Reszeć J., Rogowski M., Olszewska E.

Otolaryngologia Polska

|

2020

|

vol. 74(1)

6-12

PL

Wstęp: Sen to stan fizjologiczny, który jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Jedną z przyczyn jego zaburzeń jest zespół obturacyjnych bezdechów podczas snu (OSAS). Cel: Celem pracy jest ocena histologiczna błony śluzowej podniebienia miękkiego u pacjentów z różnymi postaciami OSAS. Materiał i metoda: Grupę badaną stanowili pacjenci z zaburzeniami oddychania podczas snu o charakterze chrapania pierwotnego lub OSAS. Pacjenci z przewlekłym zapaleniem migdałków podniebiennych, bez wywiadu zaburzeń oddychania podczas snu zostali włączeni do grupy porównawczej. Fragmenty błony śluzowej języczka podniebiennego (grupa badana) i łuku podniebienno-językowego (grupa porównawcza) były pobierane do badań histologicznych podczas zabiegów operacyjnych. W badanej tkance, przy użyciu metod histologicznych, histochemicznych i immunohistochemicznych, oceniano: obecność i nasilenie stanu zapalnego (CD3, CD20, CD68), strukturę włókien nerwowych (S-100) oraz wielkość naczyń krwionośnych (CD34). Wyniki: U pacjentów z OSAS rozwijał się miejscowy proces zapalny w obrębie tkanek gardła środkowego (silniejsza ekspresja CD3, CD20, CD68 u pacjentów z OSAS). Nasilenie reakcji immunohistochemicznej z CD3 korelowało ze stopniem zaawansowania OSAS. Wykazano wyższy stopień włóknienia, wyższą ekspresję receptora CD34 oraz S-100 u chorych z OSAS w stosunku do pacjentów chrapiących i z grupy porównawczej. Wnioski: Chrapanie, poprzez przewlekłą wibrację tkanek, najprawdopodobniej prowadzi do uszkodzenia włókien nerwowych w obszarze podniebienia miękkiego, co może nasilać epizody spłyceń oddechowych podczas snu oraz zwiększać liczbę pojawiających się bezdechów.

10

Histologiczna ocena tkanek podniebienia miękkiego u pacjentów z zaburzeniami oddychania podczas snu

75%

Panek J., Reszeć J., Rogowski M., Olszewska E.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2020

|

vol. 74

|

issue 1

6-12

PL

Wstęp: Sen to stan fizjologiczny, który jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Jedną z przyczyn jego zaburzeń jest zespół obturacyjnych bezdechów podczas snu (OSAS). Cel: Celem pracy jest ocena histologiczna błony śluzowej podniebienia miękkiego u pacjentów z różnymi postaciami OSAS. Materiał i metoda: Grupę badaną stanowili pacjenci z zaburzeniami oddychania podczas snu o charakterze chrapania pierwotnego lub OSAS. Pacjenci z przewlekłym zapaleniem migdałków podniebiennych, bez wywiadu zaburzeń oddychania podczas snu zostali włączeni do grupy porównawczej. Fragmenty błony śluzowej języczka podniebiennego (grupa badana) i łuku podniebienno-językowego (grupa porównawcza) były pobierane do badań histologicznych podczas zabiegów operacyjnych. W badanej tkance, przy użyciu metod histologicznych, histochemicznych i immunohistochemicznych, oceniano: obecność i nasilenie stanu zapalnego (CD3, CD20, CD68), strukturę włókien nerwowych (S-100) oraz wielkość naczyń krwionośnych (CD34). Wyniki: U pacjentów z OSAS rozwijał się miejscowy proces zapalny w obrębie tkanek gardła środkowego (silniejsza ekspresja CD3, CD20, CD68 u pacjentów z OSAS). Nasilenie reakcji immunohistochemicznej z CD3 korelowało ze stopniem zaawansowania OSAS. Wykazano wyższy stopień włóknienia, wyższą ekspresję receptora CD34 oraz S-100 u chorych z OSAS w stosunku do pacjentów chrapiących i z grupy porównawczej. Wnioski: Chrapanie, poprzez przewlekłą wibrację tkanek, najprawdopodobniej prowadzi do uszkodzenia włókien nerwowych w obszarze podniebienia miękkiego, co może nasilać epizody spłyceń oddechowych podczas snu oraz zwiększać liczbę pojawiających się bezdechów.

11

Czy dzieci, które chrapią, mają wyższe ciśnienie tętnicze od rówieśników?

63%

Stańczyk M., Mazurek-Kula A., Ostrowska K., Raczyński P., Konopka W., Andrzejewski J., Tkaczyk M.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2015

|

vol. 11

|

issue 1

95-103

EN

Introduction: Breathing disorders during sleep in adults have an adverse influence on the circulatory system and promote the development of hypertension, among other disorders. A large number of literature data confirm the view that sleep-disordered breathing can increase the risk of the development of hypertension in childhood as well. The aim of the study was to evaluate blood pressure values in children with adenoid or tonsillar hypertrophy and sleep-related breathing disorders such as snoring or apnoea. Material and methods: Fifty-one children participated in the study (17 girls and 34 boys). Anthropometric measurements (body height and weight, body mass index, waist and hip circumference) and blood pressure values were analysed. The intensity of sleep-related breathing disorders was evaluated using a questionnaire administered to the children’s parents. The results obtained were compared to normative values established by a Polish population study (OLAF). Results: Children from the study group have body dimensions comparable with those of the whole children population. Blood pressure in the children from the study group is also within normal range, but in boys we found it to be slightly higher than in girls by comparing the Z-score values. Conclusions: We did not confirm the hypothesis that children who snore due to adenoid/tonsillar hypertrophy who were qualified to surgery had hypertension in comparison to the whole population of Polish children. However, it was observed that snoring had a greater impact on boys’ blood pressure.

PL

Wprowadzenie: Zaburzenia oddychania podczas snu u osób dorosłych wpływają niekorzystnie na układ krążenia, m.in. sprzyjają rozwojowi nadciśnienia. Wiele danych z literatury potwierdza tezę, że zespół zaburzeń oddychania w trakcie snu może zwiększać ryzyko rozwoju nadciśnienia tętniczego również w wieku dziecięcym. Celem przedstawionej pracy było określenie wysokości ciśnienia tętniczego u dzieci z przerostem układu limfatycznego nosogardła i zaburzeniami oddychania w czasie snu pod postacią chrapania lub bezdechów. Materiał i metody: Badaniem objęto 51 dzieci (17 dziewcząt i 34 chłopców). Analizie poddano wyniki pomiarów antropometrycznych (wysokość i masa ciała, wskaźnik masy ciała, obwód talii i bioder) oraz ciśnienia tętniczego. Stopień zaburzeń oddychania oceniono za pomocą ankiety zbieranej z rodzicami dzieci. Uzyskane wyniki odniesiono do norm uzyskanych w polskim badaniu populacyjnym (OLAF). Wyniki: Z pomiarów antropometrycznych wynika, że dzieci z badanej grupy mają wymiary ciała porównywalne z ogólną populacją dziecięcą. Ciśnienie tętnicze tych dzieci również jest prawidłowe, ale u chłopców nieco wyższe (z uwzględnieniem Z-score) niż u dziewczynek. Wnioski: Biorąc pod uwagę uzyskane w badaniu rezultaty, nie można potwierdzić hipotezy, że dzieci chrapiące z powodu przerostu tkanki limfatycznej, kwalifikowane do leczenia operacyjnego, mają nieprawidłowe wartości ciśnienia tętniczego w odniesieniu do populacji dzieci polskich. Zaobserwowano natomiast, że chrapanie wywiera większy wpływ na wysokość ciśnienia u chłopców.

Refine search results

Obturacyjne zaburzenia oddychania w czasie snu u dzieci – ważny problem w świetle aktualnych europejskich wytycznych

Obturacyjne zaburzenia oddychania w czasie snu u dzieci – ważny problem w świetle aktualnych europejskich wytycznych

Obturacyjne zaburzenia oddychania w czasie snu u dzieci – ważny problem w świetle aktualnych europejskich wytycznych

Wpływ usunięcia migdałków na moczenie nocne u chrapiących dzieci

Obstructive sleep apnea in patients scheduled for endarterectomy – preliminary study

Utrata słuchu u pacjentów z łagodą postacią OSAS i problemem chrapania

Utrata słuchu u pacjentów z łagodą postacią OSAS i problemem chrapania

Obstructive sleep apnea in patients scheduled for endarterectomy – preliminary study

Histologiczna ocena tkanek podniebienia miękkiego u pacjentów z zaburzeniami oddychania podczas snu

Histologiczna ocena tkanek podniebienia miękkiego u pacjentów z zaburzeniami oddychania podczas snu

Czy dzieci, które chrapią, mają wyższe ciśnienie tętnicze od rówieśników?