Search results

1

Hiperseksualność w chorobie Parkinsona

100%

Kopka M.

Aktualności Neurologiczne

|

2017

|

vol. 17

|

issue 3

158-161

EN

Hypersexuality is defined as a continuous, devastating and persistent need associated with human sexual life. It belongs to a group of complex behavioural disorders referred to as impulse control disorders. It is estimated that the incidence of hypersexuality in people with Parkinson’s disease ranges from 2% to 4%. In patients treated for Parkinson’s disease, hypersexuality is diagnosed more often than in the general population. The pathophysiology of hypersexuality in patients with Parkinson’s disease is not fully understood. It is suggested that the treatment of the underlying disease plays a significant role. In the literature, the majority of reports of hypersexuality cases have been linked to treatment with dopamine agonists, however, cases treated with levodopa, monoamine oxidase inhibitors or deep brain stimulation have also been reported. The risk factors of hypersexuality in patients with Parkinson’s disease include male gender, early onset of the disease and treatment with dopamine agonists. Little is known about the optimal management strategies for Parkinson’s disease patients with hypersexuality. Two long-term follow-up studies, although conducted in small groups, have indicated that discontinuation of dopamine agonists leads to full remission or clinically significant reduction of the symptoms of hypersexuality. Further studies are needed to determine how to successfully treat hypersexuality in patients with Parkinson’s disease.

PL

Hiperseksualność definiowana jest jako ciągła, wyniszczająca i uporczywa potrzeba związana z życiem seksualnym człowieka. Należy do grupy złożonych zaburzeń zachowania określanych terminem „zaburzenia kontroli impulsów”. Szacuje się, że częstość występowania hiperseksualności wśród osób z chorobą Parkinsona wynosi od 2 do 4%. U pacjentów leczonych z powodu tej choroby hiperseksualność rozpoznawana jest częściej niż w populacji ogólnej. Patofizjologia hiperseksualności u osób z chorobą Parkinsona nie została jeszcze do końca poznana. Sugeruje się, że istotną rolę odgrywa leczenie stosowane w tym schorzeniu. W większości doniesień naukowych łączono hiperseksualność z leczeniem za pomocą agonistów dopaminy, chociaż opisywano również przypadki hiperseksualności po lewodopie, inhibitorach monoaminooksydazy B czy głębokiej stymulacji mózgu. Do czynników ryzyka zwiększających ryzyko hiperseksualności u osób z chorobą Parkinsona zalicza się płeć męską, wczesny początek choroby oraz stosowanie agonistów dopaminy. Niewiele wiadomo na temat postępowania u pacjentów z chorobą Parkinsona i objawami hiperseksualności. Wyniki dwóch badań follow-up z udziałem małych grup chorych wskazują, że przerwanie leczenia agonistami dopaminy może prowadzić do całkowitego ustąpienia lub znacznej redukcji objawów hiperseksualności. Konieczne są dalsze badania, które pozwolą na opracowanie skutecznych metod terapii hiperseksualności u osób z chorobą Parkinsona.

2

Żywienie w chorobie Parkinsona

100%

Gorzkowska A.

Aktualności Neurologiczne

|

2017

|

vol. 17

|

issue 4

199-207

EN

Parkinson’s disease is a chronic neurodegenerative disorder with extensive motor and non-motor symptoms. Several specific dietary components have emerged as being of potential importance in the occurrence and course of Parkinson’s disease. Inappropriate nutrition is likely to aggravate neurodegenerative processes. Conversely, a proper diet can be an element of therapy and a potential neuroprotective factor that slows down the progression of the disease. Even the effectiveness of pharmacological treatment in Parkinson’s disease may be affected by dietary habits. Parkinson’s disease patients have also specific nutritional needs related to non-motor problems resulting from changes occurring in the course of the disease. Adequate nutrition needs also to be considered in the context of barriers posed by the disease in food intake. A proper diet in Parkinson’s disease should ensure the maintenance of normal body weight, meet the demand for proteins, fats, carbohydrates, fibre, vitamins and minerals in accordance with the current standards, aid the effective action of drugs and therapy of the prevalent symptoms, and thus, in the light of current scientific research, facilitate a slower or milder course of the disease. Currently, the Mediterranean diet meets the most expectations in this case. However, it should be emphasized that the nutrition of each Parkinson’s disease patient requires a fully individual approach, taking into consideration the stage and the picture of the disease and comorbidities. A lack of fully effective management concerning dietary pattern is reflected by high rates of malnutrition in this population of patients. The article presents the current views on the dietary problems associated with Parkinson’s disease and the potential for using nutritional guidance to optimise the treatment of Parkinson’s disease patients.

PL

Choroba Parkinsona to przewlekła choroba neurozwyrodnieniowa o bogatej symptomatologii ruchowej i pozaruchowej. Wśród czynników wpływających na ryzyko wystąpienia choroby i na jej przebieg ważne miejsce zajmują składniki codziennej diety. Jest wysoce prawdopodobne, że niewłaściwe żywienie promuje procesy neurodegeneracyjne. Odpowiedni sposób odżywiania to potencjalny element terapii i czynnik neuroprotekcyjny, spowalniający postęp choroby. Pod wpływem diety zmieniać się może skuteczność leczenia farmakologicznego. Pacjenci z chorobą Parkinsona mają specyficzne potrzeby żywieniowe związane z problemami pozaruchowymi, żywienie jest również istotne w kontekście barier w przyjmowaniu pokarmu stwarzanych przez chorobę. Dieta chorego powinna zapewniać utrzymanie prawidłowej masy ciała, zaspokajać zapotrzebowanie na białka, tłuszcze, węglowodany, błonnik, witaminy i składniki mineralne zgodnie z aktualnymi normami, wspomagać działanie leków i terapię dominujących objawów, a w świetle badań naukowych – wiązać się z wolniejszym lub łagodniejszym przebiegiem choroby. Najwięcej oczekiwań spełnia obecnie dieta śródziemnomorska, należy jednak podkreślić, że żywienie każdej osoby z chorobą Parkinsona wymaga indywidualnego podejścia: uwzględnienia etapu i obrazu choroby oraz schorzeń współistniejących. Brak w pełni skutecznego postępowania w tym względzie przejawia się w wysokich wskaźnikach niedożywienia w analizowanej populacji chorych. W artykule przedstawiono aktualne spojrzenie na problemy związane z żywieniem oraz możliwości wykorzystania zaleceń dietetycznych w optymalizacji prowadzenia pacjenta z chorobą Parkinsona.

3

Wzmożona aktywność fizyczna jako terapia wspomagająca w chorobie Parkinsona - badania u ludzi i zwierząt

100%

Pałasz E., Bąk A., Niewiadomska G.

Kosmos

|

2016

|

vol. 65

|

issue 3

351-360

PL

Choroba Parkinsona (PD) należy do zwyrodnieniowych schorzeń ośrodkowego układu nerwowego, którego podstawowym objawem są zaburzenia motoryczne, będące konsekwencją degeneracji neuronów dopaminergicznych drogi nigrostriatalnej. Złożone podłoże choroby sprawia, że jej etiologia jest nadal niewyjaśniona. Dostępne formy leczenia łagodzą jedynie objawy choroby, przy czym skuteczność ich działania maleje wraz z rozwojem choroby. Z tego względu niezwykle ważne jest poszukiwanie nowych form terapii wspomagających leczenie farmakologiczne. Celem pracy jest przedstawienie aktualnego stanu wiedzy na temat wpływu treningu fizycznego na łagodzenie objawów choroby Parkinsona. Na podstawie wyników badań przeprowadzonych u ludzi i w zwierzęcych modelach PD stwierdzono, że wzmożona aktywność fizyczna stosowana długotrwale poprawia wzorce zachowań ruchowych, oraz wzmacnia proces angiogenezy, synaptogenezy i neurogenezy w mózgu. Wpływa również na podwyższenie poziomu czynników neurotroficznych. Spośród znanych obecnie form aktywności fizycznej wspomagających łagodzenie objawów PD wymienia się przede wszystkim ćwiczenia oddechowe, chodu i równowagi, ćwiczenia wzmacniające, rozciągające, relaksacyjne, Tai Chi oraz taniec.

EN

Parkinson's Disease (PD) is a neurodegenerative disorder in which progressive deterioration of the nigro-striatal dopaminergic pathway leads to motor disturbances. The underlying etiology responsible for the pathological changes observed in PD is still unclear. Currently available treatments are only symptomatic, and their effectiveness decreases with the progression of the disease. For this reason, it is of paramount importance to search for new forms of therapy which may accompany pharmacological treatment. Therefore the aim of this paper is to present the current knowledge concerning the impact of physical activity on the reduction of PD symptoms. Based on the results of studies performed in human and animal models of PD, it has been shown that long-term increased physical activity improves behavioural patterns of movement, and enhances angiogenesis, neurogenesis and synaptogenesis in the brain. It also affects the activation of signaling pathways of neurotrophic factors. The forms of physical activity which are currently known to provide relief for the symptoms of PD are - breathing exercises, gait and balance exercises, strengthening exercises, stretching, relaxation, Tai Chi and dancing.

4

Depresja w chorobie Parkinsona. Rola farmakoterapii

100%

Wierzbiński P., Sobów T.

Aktualności Neurologiczne

|

2018

|

vol. 18

|

issue 1

14-20

EN

Psychiatric symptoms seem to be an immanent part of Parkinson’s disease. Patients may present with psychotic symptoms, cognitive disorders, sleep disturbances (mainly associated with the REM sleep), dementia as well as depression and anxiety. Depression and anxiety are the most common psychiatric disorders, and are observed in nearly a half of patients with Parkinson’s disease. They are caused by both neurochemical and neuroanatomical abnormalities occurring in this disease. This decreases the quality of life and significantly affects patients’ functioning. Moreover, these disorders are frequently not diagnosed correctly. Numerous studies have shown that the most common drugs are those from the group of selective serotonin reuptake inhibitors. However, there is no strong evidence for their high efficacy. Due to the multifactorial mechanism of action, more effective, but also related with more adverse events, are selective norepinephrine reuptake inhibitors and tricyclic antidepressants. Daily practice and various publications reveal that non-ergoline dopamine agonists, such as ropinirole and pramipexole, may constitute an alternative to antidepressants.

PL

Objawy psychiatryczne wydają się immanentną częścią choroby Parkinsona. U pacjentów mogą wystąpić objawy psychotyczne, zaburzenia funkcji poznawczych, zaburzenia snu (związane przede wszystkim ze snem REM), zespół otępienny, objawy zespołu depresyjnego i zaburzenia lękowe. Depresja i lęk są najczęstszymi zaburzeniami psychiatrycznymi, obecnymi u prawie połowy osób z chorobą Parkinsona. U podstaw objawów depresyjnych i lękowych leżą zarówno zmiany neurochemiczne, jak i zmiany neuroanatomiczne występujące w tej chorobie. Obniżają one jakość życia, istotnie wpływają na funkcjonowanie pacjenta, a ich pojawienie się często nie jest właściwie rozpoznawane. Na podstawie licznych badań wiadomo, że najczęściej stosowane są leki z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny. Brakuje niestety mocnych dowodów na ich dużą skuteczność. Z uwagi na wielomediatorowy mechanizm działania dobrym wyborem – bardziej efektywnym, ale też związanym z większą liczbą działań niepożądanych – mogą być selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne. Jak wynika z codziennej praktyki i licznych publikacji, alternatywą dla leków przeciwdepresyjnych są nieergolinowi agoniści dopaminy, tacy jak ropinirol czy pramipeksol.

5

Trening poznawczy i rehabilitacja poznawcza jako niefarmakologiczne strategie terapeutyczne w chorobie Parkinsona – przegląd badań

100%

Senczyszyn A., Wallner R.

Aktualności Neurologiczne

|

2018

|

vol. 18

|

issue 2

85-93

EN

A diagnosis of Parkinson’s disease is based on axial motor symptoms of the disease, such as stiffness, bradykinesia, postural disturbances and resting tremors. In recent years, attention has also been paid to non-motor symptoms (cognitive, neuropsychiatric and vegetative) that often precede the manifestation of movement symptoms and significantly reduce the patients’ quality of life. Patients with Parkinson’s disease often experience slowness of thought (bradyphrenia), impaired executive and visuospatial functions, and weakening of attention processes. Developing effective therapeutic strategies that will slow or stop the cognitive deterioration becomes the subject of researchers’ interest. The article below presents the results of research on the effectiveness of strictly cognitive non-pharmacological interactions, aimed at improving cognitive performance of patients with Parkinson’s disease (cognitive training, cognitive rehabilitation). These studies suggest that cognitive training and cognitive rehabilitation are safe and effective methods of improving cognitive performance of patients with Parkinson’s disease. All studies report improvement of performance in at least one function under the influence of cognitive training and rehabilitation. Cognitive domains whose efficiency improved the most significantly were: attention, episodic memory and executive functions, which in Parkinson’s disease are particularly susceptible to weakening. Nevertheless, there are still few studies with more numerous intervention groups, studies comparing the effectiveness of training in people at different stages of disease and longitudinal studies, which would show if the improvement lasts over time and whether it has an influence on everyday functioning (transfer of acquired skills).

PL

Podstawą diagnostyki choroby Parkinsona jest stwierdzenie osiowych objawów ruchowych, takich jak sztywność, bradykinezja, zaburzenia postawy i drżenia spoczynkowe. W ostatnich latach zwraca się także uwagę na objawy pozaruchowe (poznawcze, neuropsychiatryczne i wegetatywne), które często poprzedzają manifestację objawów ruchowych i w znaczącym stopniu obniżają jakość życia chorych. U pacjentów z chorobą Parkinsona często stwierdza się spowolnienie myślenia (bradyfrenię), zaburzenia funkcji wykonawczych i wzrokowo-przestrzennych oraz osłabienie procesów uwagi, więc przedmiotem zainteresowania badaczy staje się opracowanie skutecznych strategii terapeutycznych, które pozwolą spowolnić lub zatrzymać proces deterioracji poznawczej. W artykule zaprezentowano wyniki badań dotyczących efektywności ściśle poznawczych, niefarmakologicznych strategii terapeutycznych ukierunkowanych na poprawę sprawności kognitywnej osób z chorobą Parkinsona. Omówione badania sugerują, że treningi poznawcze i rehabilitacja poznawcza są bezpiecznymi i skutecznymi metodami poprawiania sprawności poznawczej pacjentów. Wszyscy autorzy donoszą o poprawie sprawności przynajmniej jednej funkcji pod wpływem treningu i rehabilitacji. Sprawność poznawcza poprawiła się w największym stopniu w następujących obszarach: uwaga, pamięć epizodyczna i funkcje wykonawcze, które w chorobie Parkinsona są szczególnie podatne na osłabienie. Niemniej wciąż brakuje badań z liczniejszymi grupami interwencyjnymi, badań porównujących efektywność treningów u osób na różnym etapie zaawansowania choroby oraz badań longitudinalnych, które pokazałyby, czy uzyskana poprawa jest trwała i czy przekłada się na funkcjonowanie pacjentów w życiu codziennym (transfer nabytych umiejętności).

6

Nordic Walking w rehabilitacji choroby Parkinsona

88%

Szefler-Derela J., Suszyński K., Doroniewicz I., Kowalczyk A., Opala G., Kwiek S. J.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2014

|

vol. 68

|

issue 5

361-367

EN

INTRODUCTION Parkinson's disease is neurodegenerative disease of the elderly, for which to this day an effective cure has not been found. Besides pharmacotherapy and Deep Brain Stimulation in PD, an increasingly supplementary treatment is exercise therapy like Nordic Walking (NW). MATERIAL AND METHODS 40 patients with PD taking part in the survey were divided into two equal groups in terms of gender and stage of the disease (II and III stage of the Hoehn and Yahr scale); the study group was subjected to 6 weeks of Nordic Walking training. The control group consists of persons without physical activity for 6 weeks. RESULTS In the NW group there was a statistically significant better improvement of the test parameters. CONCLUSIONS After the 6 week rehabilitation period, major improvement in terms of patient mobility functionality and gait parameters is visible.

PL

WSTĘP Choroba Parkinsona ( Parkinson’s disease – PD) jest neurozwyrodnieniową chorobą wieku podeszłego, na którą do dziś nie wynaleziono skutecznego lekarstwa. Oprócz stosowanej farmakoterapii coraz częściej uzupełnieniem leczenia jest terapia ruchowa, w tym trening metodą Nordic Walking (NW). MATERIAŁ I METODY Badaniem objeto 40 pacjentów z PD, których podzielono na dwie równe grupy pod względem płci oraz stopnia zaawansowania choroby (II i III stopień skali Hoehn&Yahr). Grupę badawczą poddano 6-tygodniowemu treningowi metodą NW . Grupę kontrolną stanowiły osoby bez aktywności fizycznej przez 6 tygodni. W Y N I K I W grupie NW stwierdzono znamiennie statystycznie lepszą poprawę badanych parametrów. W N I O S K I Po 6-tygodniowym okresie usprawniania widoczna jest znaczna poprawa w zakresie funkcjonalności ruchowej pacjentów oraz parametrów chodu.

7

Applying Data Mining and Machine Learning Algorithms to predict symptom development in Parkinson's disease

88%

Przybyszewski A. W.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2014

|

vol. 68

|

issue 5

332-349

EN

The standard treatment of PD symptoms depends on the experience of a particular neurologist, UPDRS and Hoehn and Yahr scale measurements in order to estimate the stage of PD, the patient’s reports and patient’s responses to medications. All these estimations are to a great extent subjective and determine different treatments in different centers. The purpose of this work was to develop an approach that may more precisely and objectively estimate a patient’s symptoms and in consequence optimize individual PD treatment. We have presented sever-al examples of different methods that make measurements in PD more precise. However, greater precision and objectivity were only the first steps. In addition, all (standard and new) data must be evaluated in an intelligible way in order to better estimate PD symptoms and their developments. We have used data mining and machine learning approaches to mimic the “golden” neurologist’s reasoning.

PL

Standardowe leczenie objawów PD zależy od doświadczenia danego neurologa oraz wyników pomiarów w skalach UPDRS oraz Hoehn i Yahr , aby ocenić stadium choroby Parkinsona, opinii pacjenta i jego reakcji na leki. Wszystkie oceny stosowane w tym celu są w dużej mierze subiektywne. Celem niniejszej pracy było opracowanie podejścia, które mogłoby bardziej precyzyjnie i obiektywnie oszacować fluktację objawów pacjenta i w konsekwencji optymalizację indywidualnego traktowania PD. Pokazaliśmy kilka przykładów różnych metod, które zwiększają precyzję pomiarów w PD. Trzeba zaznaczyć, że większa precyzja i obiektywność są tylko pierwszym krokiem. Ostatecznie wszystkie dane (otrzymane zarówno nowymi, jak i standardowymi metodami) muszą być porównane w czytelny sposób, aby lepiej ocenić nasilenie i rozwój objawów PD. Użyta metoda eksploracji danych i algorytm uczenia maszynowego mają naśladować „złoty” tok rozumowania neurologa .

8

Analiza kwalifikacji chorych z chorobą Parkinsona do leczenia operacyjnego

75%

Tomczyk M., Betscher E.

Aktualności Neurologiczne

|

2007

|

vol. 7

|

issue 1

40-44

EN

Background and objective: Pharmacotherapy of Parkinson’s disease not always enables controlling the symptoms. As the results there is growing interest in stereotactic surgery, which is permanent (after ablation) or temporary (after stimulator implantation) inhibition of too exhibited structures of extrapyramidal system due to development of the disease. The aim of this paper was the analysis of the causes of disqualification from surgical treatment of patients with Parkinson’s disease, who were directed to Neurosurgical Department of Milinatary Clinical Hospital in Bydgoszcz. Recommendations for an operation were verified during the diagnostic stay of the patients in the Department of Neurology. Material and methods: From January 2003 to December 2004, 86 patients (59 male and 27 female), from the age of 29 to 81, were admitted to Department of Neurology in order to be qualified for surgical treatment. The qualification criteria included: 1. Diagnosis of idiopathic Parkinson’s disease. 2. At least 5 years since the onset of symptoms. 3. Good responsiveness to levodopa. 4. Exclusion of severe dementia and depression (MMSE and MADRS). 5. Good results of neuroimaging (MRI/CT). 6. Optimal pharmacological therapy before surgery. Results: 45 patients were disqualified from surgical treatment (52%). The most common reason for disqualification was deficient pharmacological therapy before surgery and significantly increased depression – the same number of 19 patients (42%) in both groups. In 16 patients (35.5%), the diagnosis of idiopathic Parkinson’s disease was not confirmed. In 28% (13 patients) the reason for disqualification was dementia. Nine patients (20%) did not qualify since they been ill for less than 5 years. Conclusions: The decisions to send patients to hospital for surgery were often made even though the pharmacological therapy was incomplete. A doctor should never get pressurized by patients, but always clearly present acceptable recommendations for surgical treatment, its advantages and disadvantages.

PL

Wstęp i cel pracy: Leczenie farmakologiczne choroby Parkinsona nie zawsze pozwala osiągnąć kontrolę objawów. Stąd zainteresowanie zabiegami stereotaktycznymi polegającymi na trwałym (w wyniku ablacji) lub czasowym (po wszczepieniu stymulatora) zahamowaniu nadmiernie odhamowanych przez proces chorobowy struktur układu pozapiramidowego. Celem pracy była analiza przyczyn wykluczenia z leczenia operacyjnego chorych kierowanych do Kliniki Neurochirurgii 10. WSKzP w Bydgoszczy. Wskazania do zabiegu były weryfikowane w czasie pobytu diagnostycznego pacjentów w Klinice Neurologii. Materiał i metody: Od stycznia 2003 do grudnia 2004 roku w Klinice Neurologii hospitalizowano w celu kwalifikacji do leczenia operacyjnego 86 chorych (59 mężczyzn i 27 kobiet) w wieku od 29 do 81 lat. Kwalifikację opierano na następujących kryteriach: 1. Rozpoznanie idiopatycznej choroby Parkinsona. 2. Czas trwania choroby powyżej 5 lat. 3. Dobra odpowiedź na leczenie preparatami lewodopy. 4. Wykluczenie otępienia i depresji (MMSE i MADRS). 5. Brak znaczących odchyleń w badaniu neuroobrazowym (MR/TK). 6. Wykorzystanie możliwości leczenia zachowawczego. Wyniki: Z leczenia operacyjnego wyłączono 45 pacjentów (52%). Najczęstszymi przyczynami wykluczenia z leczenia było niewykorzystanie możliwości leczenia zachowawczego i znacznie nasilona depresja - odpowiednio po 19 chorych (42%). U 16 chorych (35.5%) nie potwierdzono rozpoznania idiopatycznej choroby Parkinsona. W 28% (13 pacjentów) przyczyną dyskwalifikacji było otępienie. Dziewięciu chorych (20%) chorowało krócej niż 5 lat. Wnioski: Decyzję o skierowaniu pacjenta na zabieg operacyjny podejmowano często mimo możliwości leczenia zachowawczego. Lekarz prowadzący nie powinien ulegać presji chorego, lecz jednoznacznie przedstawić wskazania do leczenia operacyjnego, jego zalety i ograniczenia.

9

Evaluation of chosen gait parameters in patients with the Parkinson's disease

75%

Sobolak M., Minta P.

Physiotherapy

|

2009

|

vol. 17

|

issue 1

45-52

PL

Celem pracy była ocena niektórych parametrów chodu osób z chorobą Parkinsona przy przechodzeniu odcinków prostych określonej trasy i slalomu. Badaniem objęto dwie grupy: grupę badawczą złożongą z 17 chorych na chorobę Parkinsona (średnia wieku 71 lat) i 17-osobową grupę kontrolną reprezentowaną przez osoby zdrowe (średnia wieku 70 lat). Badanie polegało na przejściu trasy, uwzględniającej odcinki proste i slalomu, wytyczonej wg pomysłu autorów pracy. Osoby z chorobą Parkinsona osiągały gorsze parametry chodu w stosunku do osób zdrowych w analogicznym przedziale wiekowym, zwłaszcza na odcinkach slalomu.

EN

The aim of the paper was to evaluate chosen gait parameters in patients with the Parkinson's disease while walking on straight sections and slalom of a chosen route. The research covered two groups: the examination group numbering 17 patients with the Parkinson's disease (average age 71 years) and the control group including 17 healthy people (average age 70 years). The examination was based on covering a route consisting of straight sections and slaloms, designed according to the idea of the authors. Patients with the Parkinson's disease achieved worse results in comparison with healthy people of similar age, especially on the slalom distances.

10

Prevention of falls in Parkinson Disease

75%

Opara J., Błaszczyk J., Dyszkiewicz A.

Medical Rehabilitation

|

2005

|

vol. 9(1)

25-28

PL

Co najmniej połowa pacjentów z chorobą Parkinsona ma doświadczenie związane z upadkiem, zaś w późniejszych stadiach choroby dotyka to dwóch spośród trzech chorych. Rehabilitacja chorych z chorobą Parkinsona, zwłaszcza w rozwiniętej postaci choroby, jest trudna i skomplikowana. Ważnym jej elementem są ćwiczenia koordynacyjno-równoważne i zapobieganie upadkom. W pracy poglądowej przedstawiono zasady kompleksowej rehabilitacji osób z chorobą Parkinsona, omówiono zasady profilaktyki upadków, zaprezentowano wykorzystanie stabilometrii, posturometrii i analizy chodu dla wczesnej diagnostyki, rehabilitacji i profilaktyki upadków.

EN

Some people suffering from Parkinson Disease experience problems with gait and keeping stable posture. Sometimes they fall down, which can be dangerous. Statistics show that more than 50% of PD patients happen to fall. The rehabilitation of those patients is difficult and complicated and its most important elements are coordination and balance exercises. The factors predicting falls are the following: age, cognitive disturbances, troubles with eyesight, bowel and bladder incontinence, intake of drugs. According to Hoehn and Yahr, in stages III, IV and V a loss of balance or/and a loss of body stability control can be observed. In this review the common rules of comprehensive rehabilitation of the patients suffering from Parkinson Disease and the prevention of falls have been described. The paper also presents the use of stabilometry, posturometry and gait analysis for early diagnosis, rehabilitation and prevention of falls.

11

Argentine tango in the rehabilitation of patients with Parkinson’s disease

75%

Stożek J., Pustułka-Piwnik U., Curyło M.

Medical Rehabilitation

|

2016

|

vol. 20(1)

33-38

PL

Wstęp: Choroba Parkinsona (PD) jest postępującą chorobą neurodegeneracyjną, która prowadzi do niesprawności. W przebiegu PD występują zaburzenia ruchowe, m.in. bradykinezja, hipokineza, sztywność mięśni, drżenie, niestabilność postawy, zaburzenia chodu i upadki oraz objawy pozaruchowe. Rehabilitacja jest istotnym elementem leczenia w chorobie Parkinsona, a jedną z proponowanych atrakcyjnych form aktywności ruchowej jest tango argentyńskie. Celem pracy jest przedstawienie efektów i możliwości zastosowania tanga argentyńskiego w rehabilitacji chorych na chorobę Parkinsona na podstawie piśmiennictwa. Metody: Przegląd piśmiennictwa. Źródła informacji: Przeszukiwano bazę danych MEDLINE (PubMed), stosując słowa kluczowe: „tango” i „Parkinson’s disease”. Wybór badań: Na podstawie tytułów, a następnie streszczeń i pełnych tekstów publikacji, do analizy włączano prace oryginalne z grupą kontrolną i bez oraz studium przypadku. Wyniki: Spośród 12 odnalezionych prac 10 włączono do analizy. Większość badań dotyczących oceny efektów tańczenia tanga argentyńskiego przeprowadzono u pacjentów z niewielkim i umiarkowanym nasileniem choroby Parkinsona. Stosowano zarówno długotrwałe, jak i krótkie, intensywne programy tańczenia tanga. W jednej z prac porównano efekty tańczenia tanga argentyńskiego z wynikami tańczenia walca i fokstrota, a w kolejnej tańczenie tanga w parze i bez. Badania wskazują, że tango argentyńskie poprawia wyniki oceny nasilenia choroby, równowagę, chód, postrzeganie przestrzenne, jakość życia i codzienną aktywność oraz integrację społeczną i partycypację u pacjentów z chorobą Parkinsona. Wnioski: Tango argentyńskie może być atrakcyjną, przydatną i skuteczną formą usprawniania pacjentów z chorobą Parkinsona.

EN

Parkinson’s disease (PD) is a progressive, neurodegenerative disease leading to disability. Parkinson’s disease causes the occurrence of movement disorders, such as bradykinesia, hipokinesia, rigidity, tremor, postural instability, gait disorders and falls as well as non-motor symptoms. Rehabilitation is an important part of treatment in Parkinson’s disease and the Argentine tango is one of the suggested, more attractive forms of physical activity. The aim of the study is to present the effects and possibilities of using the Argentine tango in the rehabilitation of patients with Parkinson’s disease on the basis of the overviewed literature. A review of literature was conducted. The MEDLINE (PubMed) database was searched using the key words: “tango” and “Parkinson’s disease”. The study was based on titles and abstracts, and then on full texts, original papers with and without control groups as well as case studies. Ten out of twelve publications were included in the analysis. Most studies evaluating the effects of Argentine tango dancing were performed in patients with mild to moderate Parkinson’s disease severity. Long-term as well as short, intensive tango dancing programs were used. One of the studies compared the effects of Argentine tango dancing to the effects of waltz and foxtrot dancing. One paper compared partnered to individual tango dancing. Studies indicate that the Argentine tango decreases the severity of Parkinson’s disease symptoms and improves: balance, gait, spatial cognition, everyday activities as well as social integration and participation in patients with Parkinson’s disease. The Argentine tango can be an attractive, useful and effective form of rehabilitation in Parkinson’s disease. Cite this article as: Stożek J., Pustułka-Piwnik U., Curyło M. Argentine tango in rehabilitation of patients with Parkinson’s disease. Med Rehabil 2016; 20(1): 33-38.

12

Using dance in the rehabilitation of patients with Parkinson’s disease

75%

Stożek J., Pustułka-Piwnik U.

Medical Rehabilitation

|

2013

|

vol. 17(1)

21-25

PL

Choroba Parkinsona (PD) jest postępującą chorobą neurodegeneracyjną, która prowadzi do wystąpienia zaburzeń ruchowych, niestabilności postawy, zaburzeń chodu, upadków, zaburzeń pozaruchowych i niesprawności. Rehabilitacja jest istotnym elementem kompleksowego leczenia chorych na PD. Celem pracy jest przedstawienie korzyści oraz efektów zastosowania tańca w rehabilitacji chorych na chorobę Parkinsona w oparciu o dostępne piśmiennictwo. Taniec wpływa korzystnie na sferę fizyczną, psychiczną, emocjonalną, intelektualną, estetyczną, kulturalną i społeczną człowieka. Pozytywne efekty, które można uzyskać poprzez regularne zajęcia taneczne szczególnie trafnie korespondują z celami terapeutycznymi rehabilitacji ruchowej w PD. Pacjenci z PD korzystają z treningu tanecznego, jak inne tańczące osoby. Trening taneczny obejmuje różnorodne ćwiczenia postawy, równowagi i chodu wykonywane do rytmu i muzyki. Wykorzystuje strategie naturalnie stosowane w tańcu i szczególnie przydatne w usprawnianiu chorych z PD, m.in.: koncentrację na ruchu do muzyki, wyobrażenie ruchu przed jego wykonaniem, wielosensoryczną stymulację i wskazówki sensoryczne. Muzyka i taniec ułatwiają rozpoczynanie ruchu i wykonywanie go z odpowiednią szybkością i amplitudą. W nielicznych badaniach dotyczących skuteczności tanecznych programów rehabilitacyjnych w PD uzyskano pozytywne efekty w zakresie równowagi, chodu, stanu funkcjonalnego i jakości Ŝycia chorych. Autorzy stosowali różne style i formy taneczne: elementy baletu klasycznego, jazz dance, taniec towarzyski, tango argentyńskie, tańce integracyjne, ludowe, taniec współczesny, kontaktową improwizację taneczną, teatr tańca oraz pantomimę. Taniec może być narzędziem kompleksowej rehabilitacji w PD, który łączy elementy fizjoterapii, terapii sztuką (tańcem i muzyką), rytmicznej stymulacji dźwiękowej i integracji społecznej.

EN

Parkinson’s disease (PD) is a progressive, neurodegenerative disease leading to the occurrence of movement disorders, postural instability, gait disorders, falls, non-motor symptoms and disability. Rehabilitation is an important component of multidisciplinary treatment in PD. The aim of the study is to present the benefits and effects of using dance in the rehabilitation of patients with PD. Dance can have a beneficial influence on the physical, psychological, emotional, intellectual, aesthetic, cultural and social spheres of human life. Positive effects, which can be obtained through regular dance classes, in particular when they accurately correspond to the therapeutic goals of rehabilitation in PD. Patients with PD benefit from dance training in the way other dancing individuals do. Dance training includes various postural, balance and gait exercises performed to rhythm and music. It uses strategies naturally used in dance which are particularly useful in the therapy of patients with PD: concentration on movement performed to music, imagination of movement before its execution, multisensory stimulation and using sensory cues. Music and dance facilitate the initiation of movement and its performance at a proper speed and amplitude. In the limited studies concerning the effects of dance rehabilitation programs on PD, positive results were obtained in balance, gait, functional status and the quality of patient life . The authors used various forms of dance: the elements of classical ballet, jazz dance, ballroom dancing, Argentine tango, group dances, folk dances, contemporary dance, contact improvisation, elements of choreography dance theatre. Dance in various forms can be the tool for multidisciplinary rehabilitation, joining the elements of physiotherapy, art therapy (dance and music therapy), rhythmic auditory stimulation as well as social integration.

13

Parameters characterising isokinetic muscular activity in patients with Parkinson’s disease – a pilot study

75%

Malicka I., Chamela–Bilińska D., Koszewicz M., Dąbrowska G., Woźniewski M.

Medical Rehabilitation

|

2006

|

vol. 10(3)

29-34

PL

Wstęp. Choroba Parkinsona jest postępującą, przewlekłą, zwyrodnieniową chorobą ośrodkowego układu nerwowego, którą charakteryzuje wiele objawów, m.in. drŜenie spoczynkowe, sztywność, spowolnienie ruchowe, zaburzenie postawy ciała, chodu i równowagi oraz osłabienie siły mięśniowej, przejawiające się ilościową redukcją siły duŜych grup mięśniowych, zarówno tułowia, jak i kończyn dolnych. Cel. Celem pracy stała się więc ocena parametrów siłowo–prędkościowych mięśni kończyn dolnych osób ze stwierdzoną chorobą Parkinsona. Materiał i metody. Badaniami objęto 20 kobiet podzielonych na dwie grupy. Grupę badaną (gr. 1) stanowiło 10 kobiet w wieku od 65 do 80 lat (średnia wieku 72 lata), ze stwierdzoną chorobą Parkinsona, w stadium zaawansowania choroby I-III według H&Y, natomiast grupę kontrolną (gr. 2) 10 kobiet zdrowych w wieku od 62 do 84 (średnia wieku 69 lata), słuchaczek Uniwersytetu Trzeciego Wieku, nieleczących się z powodu chorób neurologicznych, bądź innych, które mogłyby wpłynąć na wynik badania.. U wszystkich kobiet wykonano badania czynnościowe mięśni zginaczy i prostowników stawu kolanowego na stanowisku do badań izokinetycznych Mullti Joint 3 firmy Biodex. Rejestrowano: szczytowy moment siły, całkowitą pracę oraz moc przy prędkościach kątowych 60º/s i 180º/s. Wyniki. Kobiety chorujące na chorobę Parkinsona uzyskały ok. 60–70 % wartości szczytowego momentu siły, całkowitej pracy i mocy kobiet zdrowych. Wnioski. Osoby ze stwierdzoną chorobą Parkinsona uzyskują więc statystycznie istotnie niŜsze wartości parametrów siłowo– prędkościowych mięśni działających na stawy kolanowe kończyn dolnych, większy deficyt mięśniowy dotyczy prostowników działających na staw kolanowy, szczególnie w przypadku wyŜszych prędkości kątowych ruchu.

EN

Background. Idiopathic Parkinson’s disease (PD) is a progressive, chronic, neurodegenerative disease of the central nervous system characterised by the following motor signs: rest tremor, rigidity, bradykinesia, stooped posture, gait and balance difficulty, as well as muscle weakness as a quantitative reduction of strength of large muscle groups of the trunk and the lower extremities.Aim. The aim of this research was to determine strength-velocity parameters of lower extremities muscles in persons with Parkinson’s disease.Material and methods. Twenty women divided into two groups were nerolled into the study. The examined group (gr.1) comprised 10 women aged from 65 to 80 years (mean 72) with established diagnosis of PD classified from I to III according to the Hoehn & Yahr scale. The control group (gr.2) -10 healthy women aged from 62 to 84 years (mean 69), the participants of University of III Century, who did not have any neurological diseases that could affect the results of the tests. The Biodex dynamometer was used to measure the peak torque, total work and power of the knee flexors and extensors at two velocities; 60°/s and 180°/s.Results. Peak torque, total work and power in women with PD were on the level of 60–70% of healthy women. Conclusions. Reduction of the evaluated parameters was significantly greater in extensors than in flexors, especially at higher velocity of the movement.

14

Ocena jakości życia pacjentów ze schorzeniami układu pozapiramidowego po leczeniu stereotaktycznym oraz pozabiegowej rehabilitacji

75%

Pasek J., Szajkowski S., Suszyński K., Wiaderkiewicz J., Kwiek S.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2009

|

vol. 63

|

issue 6

32-39

EN

INTRODUCTION Nowadays the functional neurosurgery makes up the recognized strategy of proceeding in the treatment: Parkinson diseases (PD), tremor, and generalized dystonia. According to directive line of American Physical Therapy Association´s the main role of physiotherapist is creating individual rehabilitation programs and their incessant modifi cation in relation to changing condition of patient. MATERIAL AND METHODS Patients were hospitalized in Department of Neurosurgery Medical University of Silesia in Katowice. The surgical treatment of extrapyramidal system diseases and rehabilitation after surgery were applied to 36 persons. The average age was 58,8 years. The proportional part of diagnosis in the analyzed material: (PD)-58%, tremor-28%, dystonia-14%. The average period of the observation and length of disease were: 44,6 and 142,3 month. For evaluation of quality of life PDQ-39 questionnaire and EQ-5D (EuroQol) questionnaire were used. RESULTS The results of investigations were elaborated in the aim of comparison of the quality of life in relation to applied surgical treatment and after surgery rehabilitation. The results proved the statistically essential infl uence of rehabilitation on: mobility, pain and usual activities (EQ-5D) questionnaire. The regress analyses showed the essential, negative infl uence of length disease on EQ-5D assessment. CONCLUSIONS Rehabilitation and the type of diagnosis infl uence essentially on the quality of life at persons after stereotactic surgery performed because of extrapyramidal system diseases.

PL

WSTĘP Neurochirurgia czynnościowa oraz następujący bezpośrednio po niej proces rehabilitacji, zgodny wytycznymi American Physical Therapy Association’s stanowią obecnie uznaną strategię postępowania w leczeniu choroby Parkinsona, drżenia i uogólnionych dystonii. MATERIAŁ I METODY Badaniem objęto 36 osób hospitalizowanych w Klinice Neurochirurgii SUM w Katowicach. Materiał badawczy stanowiło 21 chorych z chorobą Parkinsona w wieku średnio 60,3 lat, 10 osób z drżeniem samoistnym w wieku średnio 61,1 lat oraz 5 osób z dystonią, w wieku średnio 47,6. Okres obserwacji i czas trwania choroby wyniosły średnio: 44,6 i 142,3 miesiąca, odpowiednio: 27,7 i 144,5 - choroba Parkinsona, 41 i 130,2 - drżenie, 123,4 i 157,2 – dystonia. W pracy posłużono się subiektywnymi skalami oceny jakości życia: skalą EQ-5D (EuroQol ), oraz PDQ-39. WYNIKI Z przeprowadzonych badań wynika, że rodzaj rozpoznania (w szczególności choroba Parkinsona) wpływa istotnie na uzyskiwane przez pacjentów oceny jakości życia (PDQ-39, EQ-5D). Zauważono również znaczący wpływ rodzaju pooperacyjnej rehabilitacji na uzyskiwane wyniki. Nie stwierdzono bezpośredniego wpływu rodzaju zabiegu chirurgicznego na ostateczną ocenę jakości życia chorych. Uzyskane wyniki potwierdzają badania innych autorów dotyczące wpływu konkretnych metod oraz programów rehabilitacyjnych na odległe wyniki postępowania leczniczego u pacjentów z wyżej wymienionymi jednostkami chorobowymi. WNIOSKI Rehabilitacja oraz rodzaj postawionego rozpoznania warunkują jakość życia pacjentów ze schorzeniami układu pozapiramidowego po zastosowaniu nowoczesnych metod leczenia chirurgicznego.

15

Aktualne spojrzenie na rehabilitację w chorobie Parkinsona – wybrane zagadnienia

63%

Pasek J., Opara J., Pasek T., Kwiatek S., Sieroń A.

Aktualności Neurologiczne

|

2010

|

vol. 10

|

issue 2

94 -99

EN

Morbus Parkinsoni (Parkinson’s disease, PD) is the neurodegeneration illness of the central nervous system, which characterizes tricky beginning and slow progress of the symptoms, meanwhile pathomorphology – the degeneration of the cells of part compact black matter including the dye neuromelanin. Clinical symptoms appear after destruction about 50% cells of the black matter and the fall down of production dopamine. This disease belong to the extrapyramidal system diseases, in which applies symptomatological treatment (pharmacotherapy, rehabilitation) what permits lengthen and bear current efficiency and physical condition. In the treatment comply also the operating treatment – neurosurgical, which the aim is the improvement patient’s quality of life. Complex rehabilitation should be initiate on every stage of the disease and hold in continuous way, not just in hospital term, as well as ambulatory too. The use of the different possibilities and the therapeutic methods in significant modus accelerate return to optimum functional patient’s efficiency in dependence from the degree of advanced disease, and this is the succession of improving. Rehabilitation in neurological diseases state very important and wide question. At that time it is the most important elements in the treatment of those patients. In this review article the authors introduced some chosen forms and methods of motor exercises, physical procedures and some conduct physiotherapy principles patients with Parkinson’s disease, which should be realized as a main part of comprehensive treatment.

PL

Choroba Parkinsona (Parkinson’s disease, PD) jest schorzeniem neurodegeneracyjnym ośrodkowego układu nerwowego, które charakteryzuje się klinicznie podstępnym początkiem i powolnym postępem objawów, zaś patomorfologicznie – zwyrodnieniem komórek części zbitej istoty czarnej zawierających barwnik neuromelaninę. Klinicznie objawy pojawiają się po zniszczeniu około 50% komórek istoty czarnej i spadku produkcji dopaminy. Choroba ta należy do chorób układu pozapiramidowego, w których stosuje się leczenie objawowe (farmakoterapia, rehabilitacja), co pozwala wydłużyć i utrzymać aktualną kondycję fizyczną. Stosuje się także leczenie operacyjne – neurochirurgiczne, którego celem jest poprawa jakości życia pacjentów (quality of life). Kompleksowa rehabilitacja powinna być wdrażana na każdym etapie choroby i prowadzona w sposób ciągły, nie tylko w warunkach szpitalnych, ale także ambulatoryjnie. Wykorzystanie różnych możliwości i metod terapeutycznych w znaczący sposób przyspiesza powrót pacjenta do optymalnej sprawności funkcjonalnej w zależności od stopnia zaawansowania choroby, a to z kolei jest podstawą sukcesu usprawniania. Rehabilitacja w chorobach neurologicznych stanowi bardzo ważne i szerokie zagadnienie. Jednocześnie jest jednym z najważniejszych elementów w procesie leczenia tych chorych. Autorzy w pracy przeglądowej przedstawili wybrane formy i metody ćwiczeń ruchowych, zabiegów fizykalnych oraz niektóre zasady postępowania rehabilitacyjnego pacjentów z chorobą Parkinsona, które powinny być realizowane w ramach kompleksowego leczenia.

16

Zaburzenia autonomiczne w chorobie Parkinsona

63%

Fiszer U.

Aktualności Neurologiczne

|

2009

|

vol. 9

|

issue 3

159-163

EN

Idiopathic Parkinson’s disease is a progressive neurological disorder, characterized by the occurrence of various movement and non-motor disturbances (olfactory, neuropsychiatric and autonomic dysfunctions). This paper discusses autonomic disturbances in Parkinson’s disease, which significantly impair patients. Autonomic dysfunctions are present already in early disease stages. They include cardiovascular, urogenital system dysfunctions, gastrointestinal, feeding, thermoregulatory disturbances, and seborrhoea. Autonomic dysfunctions in Parkinson’s disease are related to the function of parasympathetic and sympathetic system. This paper discusses the detailed clinical and neuropathological correlation, which includes scope of the autonomic functions. The research proved that disability of patients with Parkinson’s disease is mainly related to the levodopa non-responding symptoms (neuropsychiatric disturbances, falls, dysphagia, urinary dysfunction and orthostatic hypotension). These disturbances significantly worsen the patient’s life quality, and even disallow an independent functioning. In such cases there is a need to consider administration of drugs with action mechanism different than dopaminergic. There is a need to recognize the levodopa non-responding symptoms in patients with Parkinson’s disease, which may be very disturbing for the patient. A proper diagnosis of patient’s dysfunctions is very important, since sometimes an increasing levodopa treatment may have a negative impact upon patient’s condition. The paper discusses various therapy methods, based mainly upon the recommendations of the European Federation of Neurological Societies (EFNS).

PL

Idiopatyczna choroba Parkinsona jest postępującym neurologicznym schorzeniem charakteryzującym się występowaniem licznych, różnych ruchowych i pozaruchowych zaburzeń (zaburzenia węchu, neuropsychiatryczne oraz układu autonomicznego). Niniejsza praca omawia zaburzenia autonomiczne w chorobie Parkinsona, które w sposób poważny upośledzają chorych. Zaburzenia autonomiczne mogą być obecne już we wczesnych okresach choroby. Obejmują dysfunkcje układu sercowo-naczyniowego, układu moczowo-płciowego, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, odżywiania, termoregulacji oraz wydzielanie łoju. Zaburzenia autonomiczne w chorobie Parkinsona związane są z funkcją układu przywspółczulnego i współczulnego. W pracy omówiono dokładną korelację kliniczno-neuropatologiczną zawierającą zakres funkcji autonomicznych. Badania wykazały, że niesprawność osób z chorobą Parkinsona głównie jest związana z objawami niereagującymi na leczenie lewodopą (zaburzenia neuropsychiatryczne, upadki, dysfunkcje połykania i układu moczowego oraz niedociśnienie ortostatyczne). Zaburzenia te znacznie pogarszają jakość życia chorego, a nawet uniemożliwiają mu samodzielne funkcjonowanie. W takich przypadkach istnieje konieczność rozważenia podawania leków o innym mechanizmie działania niż leki dopaminergiczne. Istnieje konieczność rozpoznawania u osób z chorobą Parkinsona objawów niereagujących na leczenie lewodopą, które mogą być bardzo uciążliwe dla chorego. Właściwe rozpoznanie zaburzeń u chorego jest bardzo ważne, gdyż czasami zwiększanie dawki lewodopy może mieć negatywny wpływ na stan pacjenta. W pracy są dyskutowane różne sposoby leczenia, głównie w oparciu o zalecenia Europejskiej Federacji Towarzystw Neurologicznych (EFNS).

17

Zastosowanie komórek macierzystych w leczeniu pacjentów z chorobą Parkinsona

63%

Rieske P.

Aktualności Neurologiczne

|

2007

|

vol. 7

|

issue 4

232-241

EN

This review shows current progress in stem cell therapy of Parkinson disease. Article depicts strategies of stem cell therapy, discusses results of trials performed to treat Parkinson disease, describes experience of author in preparing cells for patients with Parkinson disease, and presents potential danger of stem cell therapy. Several strategies of stem cell therapies are presented. Strategies are divided in to: physiological, physiologicallybiotechnological and biotechnological. Physiological strategy includes: use of neural stem cells, and Ratajczak concept. Plasticity (transdifferentiation), is considered as approach physiologically-biotechnological. Biotechnological strategy includes: cloning and reprogramming. Article shows opinions of authorities working on Parkinson disease stem cells therapy, briefly discusses trials of Hauser et al., Hegel et al., Brundin et al., Freed et al., and Olanow et al. Clues coming from these trials, for future use of stem cells derivatives, in the treatment of Parkinson disease are presented. Hints coming from works on Parkinson disease animals models, are also included. Moreover author presents his own experience in preparing cells potentially useful in Parkinson disease treatment, which is use of fibroblasts and neural stem cells. Finally possible dangerous consequences of stem cells therapy, such as risk of cancers development, are shown. Stem cell therapy appears as progressing, but in author opinion there is no final conclusion to say if it will work very efficiently or not.

PL

W ostatnim czasie dokonał się istotny postęp w terapii komórkowej choroby Parkinsona. W niniejszym artykule przedstawiono strategie dotyczące terapii komórkowej, opisano wyniki prób klinicznych, przedstawiono także doświadczenia autora w przygotowaniu komórek dla osób z chorobą Parkinsona oraz uwypuklono niebezpieczeństwa, jakie mogą wynikać ze stosowania terapii komórkowej. Zaprezentowano takie strategie terapii komórkowej, jak: strategia fizjologiczna, strategia fizjologiczno-biotechnologiczna i strategia biotechnologiczna. W ramach strategii fizjologicznej ujęto zastosowanie neuralnych komórek macierzystych i koncepcję Ratajczaka. Plastyczność (transróżnicowanie) jest rozpatrywana jako podstawa strategii fizjologiczno-biotechnologicznej. Strategia biotechnologiczna to klonowanie i reprogramowanie. W artykule zaprezentowano także opinie autorytetów na temat skuteczności terapii komórkowej w leczeniu pacjentów z chorobą Parkinsona oraz krótko opisano próby kliniczne, którymi niezależnie od siebie kierowali: Hauser, Hegel, Brundin, Freed i Olanow. Przedstawiono również implikacje ich dokonań badawczych dla przyszłych prób wykorzystania komórek macierzystych w terapii osób z chorobą Parkinsona, jak również wyniki badań nad zwierzętami z eksperymentalnie wywołanym parkinsonizmem. Autor prezentuje ponadto wyniki własnych doświadczeń w przygotowywaniu komórek potencjalnie użytecznych w leczeniu pacjentów z chorobą Parkinsona oraz omawia istotne zagrożenia związane ze stosowaniem terapii komórkowej (takie jak choroba nowotworowa). Terapia komórkowa rozwija się, jednak w odczuciu autora niniejszego artykułu nie ma pewności, czy będzie ona naprawdę skuteczną.

18

Assessment of the correlation between gait and balance disorders, and the severity of motor symptoms in Parkinson’s disease, depression and cognitive impairment

63%

Czechowicz B., Siuda J., Bednar M., Nowakowska I., Rudzińska-Bar M.

Medical Rehabilitation

|

2016

|

vol. 20(2)

13-19

PL

Wstęp: Niestabilność posturalna u osób z chorobą Parkinsona (PD) jest jednym z głównych czynników przyczyniających się do zwiększenia upadków i związanych z nimi powikłań. Diagnostyka zaburzeń równowagi opiera się na ocenie kontroli postawy przez ocenę biomechaniczną narządu ruchu, koordynującą szybkość i precyzję wykonywanych ruchów. Warunkiem wykonania precyzyjnego i płynnego ruchu jest skoordynowanie czynności ruchowych oraz bodźców czuciowych z sygnałami płynącymi do układu ruchowego. Cel pracy: Ocena wpływu zaburzeń pozaruchowych (depresji i zaburzeń poznawczych) oraz nasilenia objawów ruchowych na proces planowania i kontroli przebiegu ruchu w chorobie Parkinsona. Materiał i metody: Do badania zakwalifikowano 40 chorych z idiopatyczną chorobą Parkinsona, rozpoznaną zgodnie z kryteriami United Kingdom Parkinson’s Disease Society Brain Bank (UKPDSBB), w stadium II lub III zaawansowania objawów choroby wg Hoehn-Yahra. U wszystkich chorych przeprowadzono badanie fizykalne wraz z oceną w skali UPDRS (Unified Parkinson’s Disease Rating Scale) oraz wykonano przesiewowe testy kliniczne, oceniające funkcje poznawcze (Montreal Cognitive Assessment, MoCA) i zaburzenia depresyjne (Beck Depression Inventory, BDI). Oceny mobilności, stabilności i kontroli ruchu dokonano za pomocą testów: Berg Balance Scale (BBS), testu Tinetti, testu Up and Go (TUG), Dynamic Gait Index (DGI). Wyniki: Wykazano istotną zależność pomiędzy poziomem nasilenia zaburzeń ruchowych (wg UPRDS ON cz. III) a parametrami definiującymi zdolności motoryczne w DGI (R= -0,49, p<0,001), testem oceny mobilności TUG (R=0,4, p<0,01) oraz zaburzeniami równowagi statycznej i dynamicznej w BBS (R=-0, 44, p<0,004). Poziom funkcjonowania poznawczego miał istotny wpływ na mobilność i stabilność chorych, a występowanie zaburzeń depresyjnych nie wpływało na pogorszenie podstawowych reakcji posturalnych w badanej grupie chorych z PD.

EN

Introduction: Postural instability in patients with Parkinson’s disease (PD) is one of the major factors contributing to an increasing number of falls and fall related complications. Diagnosis of balance disorder is based on assessment of postural control by the biomechanical assessment of the musculoskeletal system, coordinating speed and precision of movements. The condition for the performance of precise and smooth movement is coordination of motor activity and sensory signals fl owing to the motor system. Study aim: The aim of the study is to assess the impact of non-motor symptoms (depression and cognitive impairment) and the impact of the severity of motor symptoms on the process of course of movement planning and control in Parkinson’s disease. Material and methods: The study involved 40 patients with idiopathic Parkinson’s disease, diagnosed according to the criteria adopted by the United Kingdom Parkinson’s Disease Society Brain Bank (UKPDSBB), with stage II or III severity of symptoms of the disease according to the Hoehn-Yahr sclae. All the patients underwent physical examination with an evaluation using the UPDRS (Unifi ed Parkinson’s Disease Rating Scale) and screening clinical trials were performed, evaluating cognitive functions (Montreal Cognitive Assessment, MoCA) and depressive disorders (Beck Depression Inventory, BDI). Evaluation of mobility, stability and motor control was done using the Berg Balance Scale (BBS), the Tinetti test, the Up and Go test (TUG) and the Dynamic Gait Index (DGI). Results: There was a signifi cant correlation between the level of severity of movement disorders (according to UPRDS ON part III) and the parameters defi ning motor skills in the DGI (R= -0.49, p<0.001), the TUG test evaluating mobility (R=0.4, p<0.01), and static and dynamic balance disorder using BBS (R=-0.44, p<0.004). The level of cognitive functioning had signifi cant impact on the mobility and stability of patients, and the occurrence of depressive disorder did not affect the deterioration of basic postural reactions in the group of patients with PD. Cite this article as: Czechowicz B., Siuda J., Bednar M., Nowakowska I., Rudzińska-Bar M. Assessment of the correlation between gait and balance disorders, and the severity of motor symptoms in Parkinson’s disease, depression and cognitive impairment. Med Rehabil 2016; 20(2): 13-19.

19

Role of physical activity in preventing disability in Parkinson’s disease

63%

Opara J., Małecki A., Mehlich K., Szczygieł J.

Medical Rehabilitation

|

2013

|

vol. 17(2)

18-22

PL

Choroba Parkinsona, która dotyka około 2% ludności powyżej 65 lat i ponad 4% osób, które ukończyły 85 lat, jest jedną z najczęstszych przyczyn niepełnosprawności ruchowej wśród chorób układu nerwowego. Powszechnie wiadomo, że aktywność fizyczna chorych na chorobę Parkinsona jest mniejsza niż w populacji ogólnej. Nieliczne badania naukowe potwierdziły niską aktywność fizyczną osób z chorobą Parkinsona. Mimo wprowadzenia lewodopy, jako złotego standardu leczenia, nowych agonistów receptorów dopaminowych, a nawet leczenia neurochirurgicznego, nie udaje się kontrolować postępującej niepełnosprawności ruchowej. Aktywność fizyczna odgrywa istotną rolę w rozwoju choroby. Poprawa aktywności fizycznej opóźnia rozwój niepełnosprawności ruchowej chorych i skutkuje podwyższeniem ich jakości życia. W piśmiennictwie naukowym można znaleźć wiele badań, z których wynika, że ćwiczenia i aktywność fizyczna prowadzą do: zmniejszenia śmiertelności, poprawy siły, poczucia równowagi i postawy ciała, mobilności i samodzielności w wykonywaniu czynności życia codziennego u osób z chorobą Parkinsona. Ćwiczenia i aktywność fizyczna pełnią także ważną rolę w zapobieganiu upadkom, które mogą być u chorych brzemienne w skutkach. W artykule poglądowym przedstawiliśmy przegląd piśmiennictwa poświęconego znaczeniu aktywności fizycznej w prewencji pierwotnej i jej wpływowi na rozwój niepełnosprawności w chorobie Parkinsona. W prewencji pierwotnej aktywność fizyczna jest szczególnie ważna w odniesieniu do płci męskiej. Przedstawiono różne zalecenia dotyczące aktywności fizycznej i różne metody jej oceny.

EN

Parkinson`s disease, which affects about 2% of the population over 65 years and more than 4% of those over 85 years, is one of the most frequent causes of physical disability from among the diseases of the nervous system. It is well known that physical activity in patients with Parkinson’s disease is less than in the general population. Only a few scientific studies have confirmed the low physical activity of people with Parkinson`s disease. Despite the application of levodopa, which now seems to be the gold standard treatment, the new dopamine agonists, and even neurosurgical treatment, one is not able to control the development of physical disability within Parkinson`s disease. Physical activity plays an important role in the development of the disease. Improving the amount and type of physical activity delays the development of the physical disability in patients and has a positive effect on their quality of life. In the scientific literature, one can find a lot of research which shows that exercise and physical activity lead to a reduction in mortality, an improvement in strength, the sense of balance and posture, mobility and independence in performing Activities of Daily Living (ADL) amongst patients with Parkinson`s disease. Exercise and physical activity play an important role in the prevention of falls, which can be dangerous for patients. In this paper an descriptive review of the literature devoted to the importance of physical activity and its impact on disability progression in Parkinson's disease has been presented. Physical activity is particularly important in relation to men and disease prevention. The different recommendations for physical activity and different methods of assessment have been described.

20

Rehabilitacja zamrożeń chodu w przebiegu choroby Parkinsona

63%

Skalska-Dulińska B., Witkiewicz B., Ptasznik I.

Aktualności Neurologiczne

|

2014

|

vol. 14

|

issue 2

140-148

EN

Freezing of gait is the episodic gait disturbance common in Parkinson’s disease, often leading to falls and patient’s activity reduction. Physical rehabilitation should be an integral part of the treatment of Parkinson’s disease because of its different course, reaction to pharmacological treatment and progression. Especially in the case of the dominant gait and posture disorders, with stronger bradykinesia and freezing episodes special attention should be paid to gait training and the usage of techniques and equipment which helps the patient to overcome freezing and reduce its severity. Thanks to the early rehabilitation patients longer retain the ability to walk independently. This work aims to present possibilities of using different methods and equipment in the rehabilitation of patient with Parkinson’s disease. Due to the impairment of the functioning mechanism of the generation of internal stimuli the external signals are of particular importance as well as cognitive strategies, among which we can distinguish acoustic stimuli, visual and tactile, on which the widespread method of Frenkel is based on. Not without significance are also external aids such as canes, walkers and crutches recommended for patients with less efficiency.

PL

Zamrożenia chodu to epizodyczne zaburzenia chodu występujące w przebiegu choroby Parkinsona, często prowadzące do upadków i ograniczenia aktywności chorego. Ze względu na zróżnicowany przebieg choroby, odmienną reakcję na leki u każdego pacjenta oraz postępujący charakter schorzenia rehabilitacja ruchowa powinna stanowić integralną część leczenia. Należy zwrócić szczególną uwagę na trening chodu oraz zastosowanie technik umożliwiających choremu przezwyciężenie zamrożeń i zmniejszenie ich nasilenia, zwłaszcza w przypadku postaci choroby z dominującymi zaburzeniami chodu i postawy, cechującej się bardziej nasiloną bradykinezją i epizodami zamrożeń. Odpowiednio wcześnie rozpoczęta rehabilitacja pozwoli pacjentowi dłużej zachować zdolność samodzielnego poruszania się. Poniższa praca ma na celu przedstawienie możliwości wykorzystania różnych metod i sprzętu pomocniczego w rehabilitacji chorych na chorobę Parkinsona. Ze względu na upośledzenie funkcjonowania mechanizmu generowania bodźców wewnętrznych w postępowaniu rehabilitacyjnym szczególne znaczenie odgrywają zewnętrzne sygnały (tzw. wskazówki) oraz strategie poznawcze, wśród których wyróżnić możemy bodźce akustyczne, wzrokowe i dotykowe – bazuje na nich także szeroko rozpowszechniona metoda Frenkla. Nie bez znaczenia są również pomoce zewnętrzne, takie jak laski, chodziki i kule, zalecane pacjentom o mniejszym stopniu sprawności.

Refine search results

Hiperseksualność w chorobie Parkinsona

Żywienie w chorobie Parkinsona

Wzmożona aktywność fizyczna jako terapia wspomagająca w chorobie Parkinsona - badania u ludzi i zwierząt

Depresja w chorobie Parkinsona. Rola farmakoterapii

Trening poznawczy i rehabilitacja poznawcza jako niefarmakologiczne strategie terapeutyczne w chorobie Parkinsona – przegląd badań

Nordic Walking w rehabilitacji choroby Parkinsona

Applying Data Mining and Machine Learning Algorithms to predict symptom development in Parkinson's disease

Analiza kwalifikacji chorych z chorobą Parkinsona do leczenia operacyjnego

Evaluation of chosen gait parameters in patients with the Parkinson's disease

Prevention of falls in Parkinson Disease

Argentine tango in the rehabilitation of patients with Parkinson’s disease

Using dance in the rehabilitation of patients with Parkinson’s disease

Parameters characterising isokinetic muscular activity in patients with Parkinson’s disease – a pilot study

Ocena jakości życia pacjentów ze schorzeniami układu pozapiramidowego po leczeniu stereotaktycznym oraz pozabiegowej rehabilitacji

Aktualne spojrzenie na rehabilitację w chorobie Parkinsona – wybrane zagadnienia

Zaburzenia autonomiczne w chorobie Parkinsona

Zastosowanie komórek macierzystych w leczeniu pacjentów z chorobą Parkinsona

Assessment of the correlation between gait and balance disorders, and the severity of motor symptoms in Parkinson’s disease, depression and cognitive impairment

Role of physical activity in preventing disability in Parkinson’s disease

Rehabilitacja zamrożeń chodu w przebiegu choroby Parkinsona