Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 2

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  choroba Gravesa
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
Proptosis is a characteristic sign that might suggest the diagnosis of different diseases. Proptosis is characterised by the anterior displacement of the eye and its protrusion. The most commonly associated symptoms of proptosis are deteriorated vision, elevated intraocular pressure and inflammation of periocular tissues. The presented study describes two cases of patients with proptosis and periocular pain. In each case, the primary cause of proptosis was initially incorrectly diagnosed and required in-depth diagnostics. In Patient A extrabulbar optic neuritis caused by Lyme disease was suspected and treated with steroids and antibiotics. Subsequently, Graves’ disease was diagnosed and treated with anti-thymocyte globulin. Complete loss of vision was observed after one month of treatment. Radiotherapy and steroid therapy were introduced. Afterwards, the patient’s vision was restored. Patient B, who was treated for hypothyroidism, was admitted to the hospital with elevated intraocular pressure, double vision, a restricted visual field and proptosis. The primary diagnosis was Graves’ ophthalmopathy (GO). However, after in-depth imaging and pathomorphological studies of a specimen taken from the orbit, B-cell lymphoma was diagnosed. After the introduction of correct treatment, significant improvement was noted. Presented work indicates that in-depth diagnostics are crucial when it comes to the differential diagnosis of GO and a tumor of the orbital cavity.
PL
Wytrzeszcz jest objawem charakterystycznym w różnych jednostkach chorobowych. To przemieszczenie gałki ocznej oraz jej wysunięcie do przodu. Pacjentom z wytrzeszczem najczęściej towarzyszą takie objawy, jak pogorszenie widzenia, wzrost ciśnienia śródgałkowego oraz zapalenie tkanek okołooczodołowych. W pracy opisano dwa przypadki pacjentów z objawami wytrzeszczu oraz bólu okołogałkowego, którego pierwotna przyczyna nie została właściwie rozpoznana i wymagała pogłębionej diagnostyki. U pacjenta A wysunięto podejrzenie pozagałkowego zapalenia nerwu wzrokowego w przebiegu choroby z Lyme, leczonego glikokortykosteroidami i antybiotykami. Następnie rozpoznano chorobę Gravesa i zastosowano leczenie globuliną antytymocytarną. Po miesiącu terapii zaobserwowano całkowitą utratę wzroku. Wdrożono radioterapię i sterydoterapię, uzyskując powrót widzenia. Pacjent B, leczony przewlekle na niedoczynność tarczycy, zgłosił się do szpitala z podwyższonym ciśnieniem śródgałkowym, dwojeniem, ograniczeniem pola widzenia oraz wytrzeszczem. Początkowo diagnostyka wskazywała na oftalmopatię Gravesa (Graves’ ophthalmopathy – GO). Jednak po wykonaniu badań obrazowych oraz patomorfologicznych pobranego z oczodołu wycinka stwierdzono chłoniaka z drobnej komórki B. Po wprowadzeniu leczenia nastąpiła znaczna poprawa. W pracy pokazano, jak ważna w przypadku rozpoznania różnicowego pomiędzy chorobami o etiologii zapalnej i nowotworowej jest pogłębiona diagnostyka.
EN
Patients with symptoms of thyroid-associated orbitopathy are classified on the basis of the clinical activity score (CAS) proposed by Mourits in 1989. Despite its undoubted clinical usefulness, it has several limitations which can decide about the success or failure of the implemented treatment. Numerous reports mention the presence of hemodynamic changes in orbital and bulbar vessels in the course of an orbitopathy called Graves’ disease. The usage of Doppler sonography in the diagnosis of numerous ophthalmologic vascular diseases suggests that changes in thyroid-associated orbitopathy can correlate with the activity and severity of the disease. This paper presents the overview of the state-of-the-art concerning the usefulness of Doppler imaging in patient selection for the treatment of thyroid-associated orbitopathy. It has been shown that the velocity of blood flow in the superior ophthalmic vein, which is the most susceptible to changes in anatomical conditions in the enclosed orbital space, decreases in a statistically significant way. A decrease in blood flow velocity is closely associated with the active stage of the disease whereas reverse flow or its absence attest to severe orbitopathy and constitute a risk factor of ocular neuropathy. The activity of the inflammatory process in the eyeball is also confirmed by an increase in peak systolic velocity (PSV) in the ophthalmic artery and central retinal artery as well as end-diastolic velocity (EDV) in the ophthalmic artery. Resistance index values decrease in the ophthalmic artery and increase in the central retinal artery mainly in cases with considerable expansion of the extraocular muscles.
PL
Podstawą kwalifikacji do leczenia pacjentów z objawami orbitopatii tarczycowej jest skala aktywności choroby (clinical activity score, CAS), zaproponowana przez Mouritsa w 1989 roku. Mimo jej niewątpliwej przydatności klinicznej cechuje ją kilka ograniczeń, które mogą stanowić o sukcesie lub porażce zastosowanego leczenia. W licznych doniesieniach wykazywano zmiany hemodynamiczne, do jakich dochodzi w naczyniach oczodołu i gałki ocznej w przebiegu orbitopatii związanej z chorobą Gravesa. Wykorzystanie ultrasonografii dopplerowskiej w diagnostyce wielu schorzeń okulistycznych o podłożu naczyniowym pozwala sądzić, że również w orbitopatii tarczycowej zmiany te mogą korelować z aktywnością i ciężkością choroby. W poniższym opracowaniu przedstawiamy przegląd aktualnej wiedzy dotyczącej przydatności ultrasonografii dopplerowskiej w kwalifikacji pacjentów do leczenia orbitopatii tarczycowej. Wykazano statystycznie znamienne obniżenie prędkości przepływu krwi w żyle ocznej górnej, która jest naczyniem najbardziej podatnym na zmianę warunków anatomicznych w zamkniętej przestrzeni oczodołu. Obniżenie prędkości było ściśle związane z aktywną fazą choroby, natomiast przepływ odwrócony lub brak przepływu świadczyły o ciężkiej postaci orbitopatii i stanowiły czynnik ryzyka wystąpienia neuropatii nerwu wzrokowego. Aktywność procesu zapalnego w oczodole potwierdzają również: wzrost prędkości skurczowej (PSV) w tętnicy ocznej i tętnicy środkowej siatkówki oraz prędkości końcoworozkurczowej (EDV) w tętnicy ocznej. Natomiast wartości wskaźnika oporu ulegają obniżeniu w tętnicy ocznej, a rosną w tętnicy środkowej siatkówki, głównie w tych przypadkach, w których dochodzi do znacznego powiększenia objętości mięśni gałkoruchowych.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.