Search results

1

Pregabalina w dawkach 300 mg/dobę i wyższych – bilans korzyści i ryzyka

100%

Antosik-Wójcińska A. Z., Święcicki Ł.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2017

|

vol. 17

|

issue 3

208-215

EN

The paper gives a broad review of studies on the use of pregabalin, mainly its potential in the therapy of anxiety disorders, with particular emphasis on generalized anxiety, while also briefly discussing its other possible applications. Pregabalin is a ligand for voltage-gated alpha-2-delta calcium channel subunits localised at presynaptic terminal regions in brain and spinal cord neurons. Multiple studies have demonstrated its higher efficiency over placebo in treating generalized anxiety disorder, including anxiety with aggravated depression symptoms. Different pregabalin doses, ranging from 150 to 600 mg/day, have been assessed, showing lower doses (starting from 150 mg/day) to be effective in treating the psychological symptoms of anxiety. Effective treatment of somatic symptoms, on the other hand, requires more aggressive dosing (doses of 300 mg/day and more). Pregabalin tends to be well tolerated, with the most commonly cited adverse effects including dizziness, drowsiness and confusion. There have also been reports of withdrawal symptoms following abrupt or rapid dose reduction. According to some authors, pregabalin can cause physical dependency, yet the risk for potential abuse seems to be present mainly in the group of patients with a history of psychoactive substance abuse.

PL

W artykule przedstawiono obszerny przegląd badań dotyczących stosowania pregabaliny, głównie w terapii zaburzeń lękowych, ze szczególnym uwzględnieniem zespołu lęku uogólnionego. Zostały również krótko wspomniane inne możliwe zastosowania tego leku. Pregabalina jest ligandem podjednostki alfa-2-delta napięciowozależnych kanałów wapniowych zlokalizowanych na zakończeniach neuronów w mózgu i rdzeniu kręgowym. Przeprowadzono szereg badań wskazujących na to, że pregabalina to lek istotnie skuteczniejszy od placebo w terapii zespołu lęku uogólnionego, także przebiegającego z wyraźnie nasilonymi objawami depresji. Oceniano różne dawki pregabaliny – od 150 do 600 mg/dobę. Niższe dawki (od 150 mg/dobę) są skuteczne w zwalczaniu psychicznych objawów lęku, jednak leczenie objawów somatycznych wymaga przeważnie stosowania dawek wyższych (300 i więcej mg/dobę). Pregabalina jest lekiem z reguły dobrze tolerowanym. Do najczęściej wymienianych objawów niepożądanych zalicza się zawroty głowy, senność i uczucie oszołomienia. Donoszono też o występowaniu objawów odstawiennych przy zbyt gwałtownym zmniejszaniu dawki leku. Niektórzy autorzy zwracają uwagę na potencjał uzależniający pregabaliny, jednak wydaje się, że ryzyko nadużywania leku istnieje przede wszystkim w szczególnej podgrupie osób, które w przeszłości nadużywały substancji psychoaktywnych.

2

Ewerolimus w codziennej praktyce klinicznej. Omówienie niemieckiego nieinterwencyjnego badania ewerolimusu w terapii przerzutowego raka nerki po niepowodzeniu leczenia inhibitorami kinaz tyrozynowych

100%

Nurzyński P., Deptała A.

OncoReview

|

2013

|

vol. 3

|

issue 3

208-121

EN

Everolimus is a standard for treatment of anti-vascular endothelial growth factor (VEGF)-refractory patients with metastatic renal cell carcinoma (mRCC). A German study documented mRCC patient treated everolimus from 79 sites. Results from German study were better then RECORD-1 study – the median time to progression was 7 months versus the median progression free survival was 4.9 months but results from non-interventional study should be treated with reserve. Tolerance of everolimus was good. Pneumonitis was reported as an AE for only 3% patient, in RECORD-1 study in 14%. Results from German study and strategy of sequential treatment were discussed (results from studies INORSECT, AXIS, RECORD-3).

PL

Leczenie przerzutowego raka nerki ewerolimusem po niepowodzeniu terapii anty-VEGF jest obecnie standardem. Badacze niemieccy zebrali dane z 79 ośrodków w celu oceny bezpieczeństwa i skuteczności leku. Otrzymane wyniki były lepsze niż w badaniu rejestracyjnym – średni czas do progresji wyniósł 7 miesięcy, a w badaniu rejestracyjnym RECORD-1 wynosił on 4,9 miesiąca, jednak ze względu na nieinterwencyjny charakter badania trzeba je przyjąć z pewną rezerwą. Ocena bezpieczeństwa potwierdziła dobrą tolerancję leku. Zaskakująco niski okazał się odsetek pacjentów z zapaleniem płuc: jedynie 3% działań niepożądanych w stosunku do 14% w badaniu RECORD-1. W dyskusji omówiono wyniki badania oraz strategie leczenia sekwencyjnego na podstawie uzyskanych wyników badań temsirolimusu (INTORSECT), sorafenibu (INTORSECT, AXIS), aksitinibu (AXIS), ewerolimusu (RECORD-3).

3

Tryptany w migrenowych bólach głowy – bilans korzyści i ryzyka

88%

Jastrzębski K.

Aktualności Neurologiczne

|

2017

|

vol. 17

|

issue 2

104-114

EN

Migraine is a very common problem affecting ca. 15–18% of women and 6% of men. Chronic migraine occurs in ca. 2% of the general population and is associated with the abuse of analgesics. There is a small number of medicines which have a proven prophylaxis effect in episodic and chronic migraine. Such a large market resulting from the epidemiology has been interesting for pharmaceutical companies for years which has led to the inventing of a group of medications referred to as triptans. This group owes its name to the presence of tryptamine in the molecule. Triptans are agonists of serotonin receptors – 5-HT1, mainly of the subtype B and D (5-HT1B, 5-HT1D), and they cause the constriction of vessels in the central nervous system. The result of the research carried out until now by pharmaceutical companies is the introduction of seven triptans into the market. Undoubtedly, they have achieved clinical and commercial success, however, over time it was found that they are not effective in every patient and that they induce specific adverse effects. The paper shortly discusses the pharmacokinetic aspect and the adverse effects and it more thoroughly presents particular triptans in terms of their effectiveness in comparison with the nonsteroidal anti-inflammatory drugs (if such papers have been published) and with other triptans. The conclusion includes several observations which the author deems worth attention and memorizing: 1) The biological/clinical effect of the new group of drugs referred to as triptans is similar to the effect of nonsteroidal anti-inflammatory drugs used for years. 2) The analysis of the data related to the safety of use indicates that these medications are not as safe as was thought. 3) In case of the failure of the therapy performed using one triptan another triptan should be applied because the resistance to one type of triptan does not imply the resistance to the remaining ones.

PL

Migrena jest bardzo powszechnym problemem, dotyczącym około 15–18% kobiet i 6% mężczyzn. Migrena przewlekła występuje u około 2% populacji ogólnej i wiąże się z nadużywaniem leków przeciwbólowych. Istnieje niewielka liczba leków o udowodnionym działaniu profilaktycznym w migrenie epizodycznej i przewlekłej. Tak ogromny rynek, wynikający z epidemiologii, interesuje firmy farmaceutyczne od lat, co doprowadziło do odkrycia grupy leków zwanych tryptanami. Grupa ta zawdzięcza swą nazwę obecności tryptaminy w cząsteczce. Tryptany są agonistami receptorów serotoniny – 5-HT1, głównie podtypu B i D (5-HT1B, 5-HT1D), i powodują obkurczanie się naczyń w ośrodkowym układzie nerwowym. Rezultatem dotychczasowych badań naukowych realizowanych przez firmy farmaceutyczne jest wprowadzenie na rynek siedmiu tryptanów. Niewątpliwie odniosły one sukces kliniczny i komercyjny, jednak z biegiem czasu okazało się, że nie u wszystkich pacjentów są skuteczne i że wywołują specyficzne działania niepożądane. W pracy pokrótce omówiono aspekt farmakokinetyczny i działania niepożądane, szerzej zaś poszczególne tryptany pod względem skuteczności w porównaniu z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (jeśli takie prace opublikowano) i innymi tryptanami. W podsumowaniu sformułowano kilka wniosków, które według autora są godne uwagi i zapamiętania: 1) Efekt biologiczny/kliniczny nowej grupy leków zwanych tryptanami jest podobny do efektu stosowanych od lat niesteroidowych leków przeciwzapalnych. 2) Analiza danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania wskazuje, że leki te nie są tak bezpieczne, jak sądzono. 3) W razie niepowodzenia terapii pierwszym tryptanem należy zastosować inny, gdyż oporność na jeden rodzaj tryptanu nie warunkuje oporności na pozostałe.

4

Dzieci w mieście - wyzwania i potrzeby dziecka jako użytkownika przestrzeni publicznej

88%

Przesmycka N.

Teka Komisji Architektury, Urbanistyki i Studiów Krajobrazowych

|

2016

|

issue 3

5

Safety of „pain exposure” physical therapy in patients with complex regional pain syndrome type 1

75%

van de Meent H., Oerlemans M., Bruggeman A., Klomp F., van Dongen R., Oostendorp R., Frölke J. P.

Ból

|

2012

|

vol. 13

|

issue 3

20

EN

„Pain exposure” physical therapy (PEPT) is a new treatment for patients with complex regional pain syndrome type 1 (CRPS-1) that consists of a progressive-loading exercise program and management of painavoidance behavior without the use of specific CRPS-1 medication or analgesics. The aim of this study was to investigate primarily whether PEPT could be applied safely in patients with CRPS-1. Twenty patients with CRPS-1 were consecutively enrolled in the study after giving informed consent. The diagnosis of CRPS-1 was defined using the Bruehl and Harden/IASP diagnostic criteria. CRPS-1 was diagnosed between 3 and 18 months after the inciting event (trauma). According to a multiple single-case design (baseline [A1], treatment [B], follow-up [A2]), multiple baseline and follow-up measurements were performed to evaluate changes in CRPS signs and symptoms and to assess functional parameters. When comparing the baseline with the follow-up phase, patients improved significantly with respect to pain on the visual analogue scale (57%), pain intensity (48%), muscle strength (52%), arm/shoulder/hand disability (36%), 10-meter walking speed (29%), pain disability index (60%), kinesiophobia (18%), and the domains of perceived health change in the SF-36 survey (269%). Three patients initially showed increased vegetative signs but improved in all other CRPS parameters and showed good functional recovery at follow-up. We conclude that PEPT is a safe and effective treatment for patients with CRPS-1.

PL

Fizjoterapia polegająca na narażeniu na ból („pain exposure” physical therapy, PEPT) to nowa metoda leczenia chorych na wieloobjawowy miejscowy zespół bólowy typu 1 (CRPS-1), która polega na programie ćwiczeń fizycznych o stopniowego zwiększanym obciążeniu i opanowywaniem zachowania polegającego na unikaniu bólu bez używania leków swoistych dla CRPS-1 i bez leków przeciwbólowych. Celem badania było przede wszystkim sprawdzenie, czy PEPT mogłaby być stosowana w bezpieczny sposób u chorych na CRPS-1. Po uzyskaniu świadomej zgody do badania włączono 20 kolejnych chorych na CRPS-1. Rozpoznanie CRPS-1 było ustalane na podstawie kryteriów diagnostycznych Bruehl i Harden/IASP. CRPS-1 rozpoznawano po 3-18 miesiącach od pierwotnego zdarzenia (urazu). W układzie wielokrotnej obserwacji poszczególnych przypadków (w punkcie początkowym, podczas leczenia i w okresie obserwacji) dokonano wielokrotnych pomiarów w punkcie początkowym i w okresie obserwacji w celu oceny zmian nasilenia objawów i dolegliwości CRPS i parametrów czynnościowych. W okresie obserwacji stwierdzono istotną poprawę w porównaniu z punktem początkowym w nasileniu bólu we wzrokowej skali analogowej (57%), intensywności bólu (48%), sile mięśni (52%), niesprawności ramienia, barku lub ręki (36%), szybkości chodzenia na odcinku 10 metrów (29%), wskaźnika niesprawności wynikającej z bólu (60%), kinezjofobii (18%) oraz w częściach kwestionariusza SF-36 dotyczących odczuwanej zmiany stanu zdrowia (269%). Trzech pacjentów wykazywało początkowo zwiększone nasilenie objawów wegetatywnych, ale jednocześnie poprawę w zakresie wszystkich pozostałych parametrów CRPS; stwierdzono u nich dobrą poprawę czynnościową w okresie obserwacji. Wnioskujemy, że PEPT jest bezpieczną i skuteczną metodą leczenia chorych na CRPS-1.

6

The influence of environmental factors on employee comfort based on an example of location temperature

63%

Szer I., Błazik-Borowa E., Szer J., Szer I., Błazik-Borowa E., Szer J.

Archives of Civil Engineering

|

2017

|

issue 3

7

Skin irritation incidence following kinesiology tape use in patients with neurological disorders: multicenter observation

51%

de Ru E., Mikołajewska E.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2017

|

vol. 71

7-13

EN

INTRODUCTION: Kinesiology taping can be used as an independent or supportive method in rehabilitation. It can be utilized for many injuries, disorders and diseases. The aim of this observational study was to record the incidence of contact allergies or other adverse skin changes amongst patients with neurological disorders treated with kinesiology tape. MATERIAL AND METHODS: One hundred and sixty patients from four countries (Poland, Spain, England, Holland) both females and males, treated with kinesiology tape were included. The second author (Poland) looked for skin reactions during each new application. In the other three countries (Spain, England, Holland) therapists initiated tape application and parents or caregiver’s reported to the first author by means of an online questionnaire. RESULTS: The incidence of skin reaction was 9.38%. CONCLUSIONS: Despite the fact that kinesiology taping is regarded as an effective, safe and patient-friendly treatment, there is still need for careful application. This is especially the case in neurological patients with possible sensory deficits and/or patients in a (sub)conscious state. Increased awareness of possible allergic (contact dermatitis) re-actions should increase the safety of this method.

PL

WSTĘP: Kinesiotaping może być wykorzystywany jako samodzielna lub uzupełniająca metoda rehabilitacyjna. Jest przydatny w wielu urazach, zaburzeniach i schorzeniach. Celem badania jest zarejestrowanie częstości występowania alergii kontaktowych lub innych niekorzystnych zmian skórnych w grupie pacjentów z deficytem neurologicznym poddawanych terapii tą metodą. MATERIAŁ I METODY: Do badania włączono 160 pacjentów z czterech krajów (Polska, Hiszpania, Wielka Brytania i Holandia), kobiet i mężczyzn, poddanych terapii z wykorzystaniem kinesiotapingu. Drugi autor (Polska) samodzielnie badał reakcje skórne podczas każdej nowej aplikacji, natomiast w pozostałych trzech krajach (Hiszpania, Wielka Brytania, Holandia) terapeuci zaczynali oklejanie, a rodzice/opiekunowie relacjonowali pierwszemu autorowi jego efekty za pomocą kwestionariusza internetowego. WYNIKI: Częstość występowania reakcji skórnych wyniosła 9,38%. WNIOSKI: Pomimo faktu, że wykorzystanie plastrów do kinesiotapingu jest uważane za efektywną, bezpieczną i przyjazną dla pacjenta formę terapii, ciągle istnieje potrzeba uważnej aplikacji plastra. Nabiera to szczególnego znaczenia u pacjentów neurologicznych, z możliwymi deficytami czucia, i/lub pacjentów z zaburzeniami przytomności. Zwiększona świadomość dotycząca możliwości wystąpienia reakcji alergicznych (alergii kontaktowej) powinna podwyższyć bezpieczeństwo omawianej metody.

8

The Use of Hiking Sticks in the Mountains – Recommendation of the Medical Commission of the Union Internationale des Associations d’Alpinisme (UIAA)

51%

Koukoutsi A.

Health Promotion & Physical Activity

|

2020

|

vol. 13

|

issue 4

18-20

EN

Many hikers, mountaineers and climbers use telescopic sticks because they may aid walking up/downhill and may also ease the strain on the spine and the lower extremity joints particularly the knees. The reductions during downhill walking with hiking poles are caused primarily by the forces applied to the hiking poles and by a change in posture to a more forward leaning position of the upper body.In order to have any benefits from telescopic sticks, they must be used with the correct technique: The sticks must be height-adjustable and have handles that are constructed in a way that the user’s hands, when pressing down, firm support is provided (or gained). It is of utmost importance to use the sticks as close as possible to the body’s line of fall. It has been shown that there is no significant difference in using one or two sticks when walking without a load, but when walking with a load, balance is significantly enhanced by using two hiking sticks rather than one. Previously a possible loss of the ability to maintain balance in rough or exposed terrain (e.g. small ridges) has been discussed (Berghold, F. personal communication). However, this could not be supported by studies. At high altitude or in cold environment the sticks should not be adjusted too long (the hands should be lower than the elbow when using the stick), because otherwise the circulation will be impaired and the user will get cold fingers in a very short time.

9

Non-infectious Health Risks of Young Adults Serving in International Volunteer Services

51%

Küpper T., Neppach K., Martin J., Heggie T., Rieke B.

Health Promotion & Physical Activity

|

2020

|

vol. 13

|

issue 4

29-39

EN

Introduction: Young people serving as volunteers in international projects show a different risk profile to “normal” travellers. Data are scarce. While infectious risks were published elsewhere we focus now on non-infectious risks. Material and methods: 153 questionnaires, obtained from volunteers returning from their project were evaluated. Questions included age, situation abroad (living space and work), travel experience, region of the project, language skills, pre-travel advise, type of problems abroad (accidents, traffic, violence, robbery, sexual assault, psychosocial stress etc.). Results: Several factors, normally not included in pre-travel advice, cause significant psychosocial stress which decreases a bit during the stay. Special problems are insufficient language skills, (subjective) safety at night, traffic / transport, and violence. Psychosocial stress was the most important reason to stop the activity and to return home ahead of schedule (4% of all volunteers). Conclusions: Pre-travel advice of young volunteers should include psychosocial factors and other topics additional to infectious diseases, vaccination, and hygiene. Sufficient training in common but minor medical problems (headache, sunburn, minor wounds) is a “must”. A comprehensive advice and training may need two days and may be realized in groups of 5 to 12 participants. Health and safety should become a more important topic of all projects.

10

Zbiorniki wodne jako teren wzmożonego występowania stanów zagrożenia życia i zdrowia w okresie letnim oraz ich zabezpieczenie medyczne na przykładzie jednego z najbardziej atrakcyjnych turystycznie w województwie śląskim zbiorników – Pogoria III w Dąbrowie Górniczej

51%

Stępień M. M.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2014

|

vol. 68

|

issue 4

233-240

EN

INTRODUCTION During the summer season, areas surrounding water reservoirs and beaches are repeatedly crowded with thousands of people. Such concentrations are predisposed to increased incidence of sudden health deterioration situations and states of emergency. The risk increases proportionally to the number of participants and duration. The analysis was carried out on the basis of one of the most attractive bodies of water in the Silesian province, namely Pogoria III lake in Dąbrowa Górnicza, where the number of visitors can reach several thousands daily. MATERIAL AND METHODS 168 cards of administering first aid underwent retrospective analysis. The documentation of weekends and holidays were analysed on the grounds of the highest number of visitors, and therefore the highest threat of sudden health deterioration situations. RESULTS Over 80% of states of emergency were caused by external factors. They were mainly states which did not require transfer of the victim to the ER ward. In 29% of cases (50 individuals), it was necessary to immediately administer emergency medical treatment. Failure to administer treatment might have caused sudden health deterioration situations before the arrival of a medical rescue team. One principal advantage of the presence of medical rescue workers is to reduce the need to call for medical rescue teams, For instance, after insect stings. Thanks to quick intervention by medical rescue workers, the dispatch of medical rescue teams decreased by 55%. CONCLUSION In the event of lack of medical safeguarding, WOPR (Water Rescue Service) lifeguards would not be able to adequately focus on observing people in water on the bathing site during unfortunate events within the area of the lake. By means of medical safeguarding water reservoirs, in many cases the full scope of medical emergency treatment can be implemented, that is not offered by WOPR, which will influence the survival outcomes of the victims.

PL

W S T Ę P W miesiącach letnich tereny wokół zbiorników wodnych lub plaży są wielokrotnie oblegane przez tysiące ludzi. Skupiska takie predysponują do wzmożonego występowania stanów nagłego pogorszenia zdrowia i stanów nagłych. Ryzyko to wzrasta proporcjonalnie do liczby uczestników i czasu trwania zdarzenia. Analizę przeprowadzono na przykładzie jednego z najbardziej atrakcyjnych zbiorników wodnych w województwie śląskim, jakim jest Pogoria III w Dąbrowie Górniczej, gdzie liczba odwiedzających może sięgać dziennie kilkunastu tysięcy. M A T E R I A Ł I M E T O D Y Analizie retrospektywnej poddano 168 kart udzielania pierwszej pomocy. Zanalizowano dokumentację z dni weekendowych i wolnych od pracy, ze względu na największą liczbę osób odwiedzających zbiornik, a przez to największe zagrożenie wystąpieniem stanów nagłego pogorszenia zdrowia. WYNIKI Ponad 80% stanów nagłych było wywołanych przyczyną zewnętrzną. Głównie były to stany niewymagające przekazania poszkodowanego do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego (SOR). W 29% przypadków (50 osób) należało wdrożyć natychmiastowo medyczne czynności ratunkowe. Zaniechanie wdrożenia tych czynności mogłoby spowodować nagłe pogorszenie stanu przed przybyciem Zespołu Ratownictwa Medycznego (ZRM). Zasadniczą zaletą obecności ratowników medycznych jest ograniczenie konieczności wzywania ZRM, np. podczas użądleń przez owady. Dzięki szybkiej interwencji ratowników medycznych zmniejszono zadysponowanie ZRM o 55%. WNIOSKI W momencie braku zabezpieczenia medycznego ratownicy WOPR nie byliby w stanie odpowiednio skupić się na obserwowaniu ludzi kąpiących się na kąpielisku oraz ratowaniu osób podczas nieszczęśliwych zdarzeń na terenie zbiornika wodnego. Przez zabezpieczenie medyczne zbiorników w wielu przypadkach można szybciej wdrożyć pełny zakres medycznych czynności ratunkowych, których WOPR nie świadczy, co zwiększy przeżywalność poszkodowanych.

11

Zastosowanie terapii elektrycznej u dzieci i młodzieży. Przegląd piśmiennictwa i opis efektów elektroterapii u 5 młodocianych z rozpoznaniem schizofrenii opornej na leki przeciwpsychotyczne

51%

Smug C., Melcer P., Rabe-Jabłońska J.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2006

|

vol. 6

|

issue 4

174-183

EN

Electroconvulsion has been proven to be an effective and safe therapy, which continues to arouse much emotion both in health care employees and general population. It seems important to continue the studies on this therapeutic method and make available the existing knowledge. In recent years the electroconvulsive therapy has confirmed its position mainly in mood disorders, schizophrenia and catatonic syndrome in adults. In children and adolescents the electroconvulsion is used as the last chance treatment, however the randomised studies on this subject are still missing. The treatment is carried on analogously as in adults; it is based on descriptions of single cases. The mechanism of electroconvulsion efficacy and possible differences of this mechanism during maturing of the central nervous system are not known enough as yet. Admittedly, during the procedure many neurotransmitters are released, recently the impact on the brain’s neuroplasticity has been reported. The study is aimed at presenting a review of studies on the use of electroconvulsion in adolescents and children. The authors pointed to indications, efficacy and safety of electroconvulsive therapy. They also referred to scarce studies on the use of electroconvulsion at pre-pubertal age. Despite the lack of regulations, such therapy is sometimes used as the last chance treatment. In the latter half of the article the authors analysed the indications, efficacy, and adverse symptoms of electroconvulsion in 5 adolescents treated at our Clinic in recent years. The safety of such therapy and its partial efficacy in treatment resistant schizophrenia have been confirmed.

PL

Elektrowstrząsy są metodą o dowiedzionej skuteczności i bezpieczeństwie, nadal budzącą wiele emocji zarówno w środowisku medycznym, jak i wśród ogółu społeczeństwa. Ważne wydaje się kontynuowanie badań dotyczących tej metody leczniczej i udostępnianie znanej już wiedzy. W ostatnich latach leczenie za pomocą elektrowstrząsów ugruntowało swoją pozycję głównie w zaburzeniach nastroju i schizofrenii oraz w zespole katatonicznym u osób dorosłych. Elektroterapię u dzieci i młodzieży stosuje się jako terapię ostatniej szansy, jednak wciąż brakuje randomizowanych badań na ten temat. Leczenie jest prowadzone analogicznie do leczenia osób dorosłych, opiera się także na opisach pojedynczych przypadków. Nadal nie do końca poznany jest mechanizm skuteczności elektrowstrząsów oraz jego ewentualne odrębności w trakcie dojrzewania ośrodkowego układu nerwowego. Wiadomo, że w czasie zabiegu dochodzi do wyrzutu wielu neuroprzekaźników, ostatnio donosi się również o jego wpływie na neuroplastyczność mózgu. Celem pracy było zaprezentowanie przeglądu badań na temat zastosowania elektrowstrząsów u adolescentów i dzieci. Autorzy zwrócili uwagę na wskazania, skuteczność i bezpieczeństwo terapii elektrycznej. Przytoczyli także nieliczne dostępne badania dotyczące zastosowania elektroterapii w wieku przedpokwitaniowym. Mimo braku uregulowań taka terapia jest niekiedy stosowana jako leczenie ostatniej szansy. W drugiej części pracy autorzy przeanalizowali wskazania, skuteczność i objawy niepożądane elektrowstrząsów u 5 młodocianych leczonych w Klinice Zaburzeń Afektywnych, Psychotycznych i Psychiatrii Młodzieżowej w ostatnich latach. Potwierdzono bezpieczeństwo tego rodzaju leczenia i jego częściową skuteczność w schizofrenii lekoopornej.

12

Leki przeciwhistaminowe 2 generacji w praktyce codziennej

51%

Narbutt J.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2012

|

vol. 8

|

issue 4

351-359

EN

Second generation antihistamines have been commonly used in treatment of allergic disorders for decades, especially in allergic rhinitis, urticaria, atopic dermatitis and allergic conjunctivitis. They are frequently used in everyday clinical practice, mainly because of high efficacy and excellent safety profile. In allergic disorders we use the potency of antihistamines to bind to histamine receptors, while in other diseases we use them because of their possible anti‑inflammatory mechanisms. Antihistamines are usually administered in monotherapy, however, in some cases we combine them with other agents. Certain antihistamines drugs have similar mechanisms of action, however, we can find distinct differences between the drugs. This is the reason why in case of no significant clinical improvement it is possible to add one antihistamine drug to another in order to enhance efficacy, it is also possible to increase a single therapeutic dose even up to four times. These observations based on clinical experience are the reason why it is necessary to conduct further studies on schemes of antihistamines drugs’ administration. In the article frequently used drugs are presented, especially their clinical efficacy and safety. Results of chosen clinical trials are also reported. Some controversial topics are mentioned, especially combined use of certain drugs and the possibility of applying higher daily doses.

PL

Leki przeciwhistaminowe II generacji stosowane są od wielu lat w leczeniu chorób alergicznych, szczególnie alergicznego nieżytu nosa, pokrzywki, atopowego zapalenia skóry i alergicznego zapalenia spojówek. Należą do najczęściej przepisywanych leków w codziennej praktyce lekarskiej, głównie ze względu na wysoką skuteczność terapeutyczną i dobry profil bezpieczeństwa. W chorobach alergicznych istotny jest ich efekt wiązania z receptorami histaminowymi, natomiast w innych jednostkach opieramy się na własnym doświadczeniu i wykorzystujemy ich potencjalne działanie przeciwzapalne. Leki przeciwhistaminowe często stosowane są w monoterapii, niekiedy w skojarzeniu z innymi lekami. Poszczególne leki, mimo że mechanizm ich działania jest podobny, nieznacznie różnią się od siebie. Z tego względu przy braku efektu klinicznego zawsze warto zamienić lek antyhistaminowy na inny lub dołączyć inny preparat w dowolnym schemacie. Można również manipulować dawkami, podwyższając je nawet czterokrotnie w stosunku do dawek zarejestrowanych. Chociaż leki przeciwhistaminowe stosuje się od wielu lat, konieczne są zatem dalsze badania, mające na celu optymalizację schematów postępowania, ze szczególnym uwzględnieniem łączenia poszczególnych preparatów i stosowania zróżnicowanych dawek. W artykule omówiono najczęściej stosowane leki przeciwhistaminowe, ich skuteczność terapeutyczną i bezpieczeństwo ich stosowania. Przedstawiono wyniki wybranych badań klinicznych oraz poruszono zagadnienia kontrowersyjne, takie jak łączenie oraz stosowanie poszczególnych preparatów w wyższych dawkach dziennych.

13

Analyse of the challenges for safe transition from individual intraoperable railway systems to the single European interoperable railway system

39%

Pawlik M., Pawlik M.

Archives of Civil Engineering

|

2016

|

issue 4

Refine search results

Pregabalina w dawkach 300 mg/dobę i wyższych – bilans korzyści i ryzyka

Ewerolimus w codziennej praktyce klinicznej. Omówienie niemieckiego nieinterwencyjnego badania ewerolimusu w terapii przerzutowego raka nerki po niepowodzeniu leczenia inhibitorami kinaz tyrozynowych

Tryptany w migrenowych bólach głowy – bilans korzyści i ryzyka

Dzieci w mieście - wyzwania i potrzeby dziecka jako użytkownika przestrzeni publicznej

Safety of „pain exposure” physical therapy in patients with complex regional pain syndrome type 1

The influence of environmental factors on employee comfort based on an example of location temperature

Skin irritation incidence following kinesiology tape use in patients with neurological disorders: multicenter observation

The Use of Hiking Sticks in the Mountains – Recommendation of the Medical Commission of the Union Internationale des Associations d’Alpinisme (UIAA)

Non-infectious Health Risks of Young Adults Serving in International Volunteer Services

Zbiorniki wodne jako teren wzmożonego występowania stanów zagrożenia życia i zdrowia w okresie letnim oraz ich zabezpieczenie medyczne na przykładzie jednego z najbardziej atrakcyjnych turystycznie w województwie śląskim zbiorników – Pogoria III w Dąbrowie Górniczej

Zastosowanie terapii elektrycznej u dzieci i młodzieży. Przegląd piśmiennictwa i opis efektów elektroterapii u 5 młodocianych z rozpoznaniem schizofrenii opornej na leki przeciwpsychotyczne

Leki przeciwhistaminowe 2 generacji w praktyce codziennej

Analyse of the challenges for safe transition from individual intraoperable railway systems to the single European interoperable railway system