Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 3

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  badanie akustyczne głosu
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
100%
PL
Wstęp: Głos wyraża psychikę i osobowość człowieka. Zaburzenia jakości głosu o charakterze psychogennym określa się mianem Phononeurosis (fononeurozy). Częstą przyczyną zaburzeń głosu jest nerwica, depresja lub konflikty rodzinne, zawodowe i społeczne. Najczęstszą postacią kliniczną jest dysfonia czynnościowa o charakterze hiperfunkcjonalnym, rzadziej hipofunkcjonalnym. Cel pracy: Celem pracy jest analiza jakości głosu i mowy oraz diagnostyka postaci klinicznej dysfonii psychogennej. Materiał i metody: Badaniem objęto grupę 50 pacjentów z zaburzeniami głosu i mowy (grupa badana) leczonych w roku 2017 oraz grupę 30 osób z głosem fizjologicznym (grupa kontrolna). W diagnozowanej grupie 60% pacjentów było leczonych z powodu nerwicy, 12% z powodu depresji, pozostali zgłaszali istnienie sytuacji konfliktowych w otoczeniu. W diagnostyce postaci klinicznej dysfonii psychogennej zastosowano percepcyjną skalę oceny jakości głosu – GRBAS, oceniono maksymalny czas fonacji (MPT), tor oddechowy, dokonano wizualizacji krtani techniką HSDI. Przeprowadzono parametryczną ocenę akustyczną głosu. Wyniki: Najczęstszą postacią kliniczną dysfonii psychogennej była dysfonia hiperfunkcjonalna, rzadziej hipofunkcjonalna i głos przedsionkowy rzekomy. Dysfonia występowała najczęściej u kobiet w okresie największej aktywności zawodowej. W diagnostyce postaci klinicznej szczególnie przydatna była technika szybkiego filmu w sekwencji cyfrowej (HSDI) pozwalająca na wizualizację rzeczywistych drgań fałdów głosowych i obiektywne różnicowanie postaci hiperfunkcjonalnej i hipofunkcjonalnej. Analiza akustyczna głosu potwierdziła obiektywnie obecność składowych nieharmonicznych – szumów generowanych w regionie głośni w dysfonii hipofunkcjonalnej. Zaburzenie sposobu i toru oddechowego powodowały nieprawidłowości koordynacji oddechowo-fonacyjno-artykulacyjnej.
PL
Wstęp. W okresie ciąży mogą występować zaburzenia jakości głosu pod postacią: obrzękową, suchą, nerwową. Celem pracy jest ocena percepcyjna i obiektywna jakości głosu u kobiet w ciąży. Badaniem objęto grupę 20 kobiet w III trymestrze ciąży w wieku 20-31 lat diagnozowanych w Zakładzie Fonoaudiologii Klinicznej i Logopedii Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku. W ocenie subiektywnej wykorzystano skalę GRBAS. Materiały i Metody. W badaniu obiektywnym narządu głosu wykorzystano technikę szybkiego filmu (High Speed Digital Imaging – HSDI). W wizualizacji krtani zastosowano kamerę do zdjęć szybkich (High Speed – HS) z wykorzystaniem sztywnego endoskopu z optyką 90o. Rejestrowano wibrację fałdów głosowych podczas fonacji samogłoski „e” z szybkością 4000 klatek/sek. Oceniono zwarcie fonacyjne głośni (GTs), symetrię, regularność i synchronię wibracji fałdów głosowych. W ocenie stopnia niedowładu fonacyjnego głośni wykonywano badanie kimograficzne krtani analizując wartość współczynnika otwarcia (Open Quotient – OQ). Przeprowadzono również obiektywną ocenę akustyczną głosu z wykorzystaniem oprogramowania DiagnoScope Specjalista. Wyniki. Chrypkę obserwowano u 15 kobiet w ciąży, natomiast męczliwość głosu u 20. Techniką HSDI zarejestrowano istnienie obrzęku fałdów głosowych u części ciężarnych. Stwierdzono krótszy MPT u wszystkich przebadanych kobiet w III trymestrze ciąży. Wnioski. Chrypka i męczliwość głosu są najczęstszymi subiektywnymi objawami ze strony narządu głosu u kobiet w III trymestrze ciąży. Obiektywnie rejestruje się skrócenie MPT oraz obrzęk i niedowład fałdów głosowych z wykorzystaniem technice HSDI.
3
100%
PL
Wstęp: Głos wyraża psychikę i osobowość człowieka. Zaburzenia jakości głosu o charakterze psychogennym określa się mianem Phononeurosis (fononeurozy). Częstą przyczyną zaburzeń głosu jest nerwica, depresja lub konflikty rodzinne, zawodowe i społeczne. Najczęstszą postacią kliniczną jest dysfonia czynnościowa o charakterze hiperfunkcjonalnym, rzadziej hipofunkcjonalnym. Cel pracy: Celem pracy jest analiza jakości głosu i mowy oraz diagnostyka postaci klinicznej dysfonii psychogennej. Materiał i metody: Badaniem objęto grupę 50 pacjentów z zaburzeniami głosu i mowy (grupa badana) leczonych w roku 2017 oraz grupę 30 osób z głosem fizjologicznym (grupa kontrolna). W diagnozowanej grupie 60% pacjentów było leczonych z powodu nerwicy, 12% z powodu depresji, pozostali zgłaszali istnienie sytuacji konfliktowych w otoczeniu. W diagnostyce postaci klinicznej dysfonii psychogennej zastosowano percepcyjną skalę oceny jakości głosu – GRBAS, oceniono maksymalny czas fonacji (MPT), tor oddechowy, dokonano wizualizacji krtani techniką HSDI. Przeprowadzono parametryczną ocenę akustyczną głosu. Wyniki: Najczęstszą postacią kliniczną dysfonii psychogennej była dysfonia hiperfunkcjonalna, rzadziej hipofunkcjonalna i głos przedsionkowy rzekomy. Dysfonia występowała najczęściej u kobiet w okresie największej aktywności zawodowej. W diagnostyce postaci klinicznej szczególnie przydatna była technika szybkiego filmu w sekwencji cyfrowej (HSDI) pozwalająca na wizualizację rzeczywistych drgań fałdów głosowych i obiektywne różnicowanie postaci hiperfunkcjonalnej i hipofunkcjonalnej. Analiza akustyczna głosu potwierdziła obiektywnie obecność składowych nieharmonicznych – szumów generowanych w regionie głośni w dysfonii hipofunkcjonalnej. Zaburzenie sposobu i toru oddechowego powodowały nieprawidłowości koordynacji oddechowo-fonacyjno-artykulacyjnej.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.