Search results

1

Autyzm dziecięcy i niepełnosprawność intelektualna u 6-letniego chłopca ze szczególnym uwzględnieniem diagnozy funkcjonalnej i wczesnego wsparcia rozwoju – studium przypadku

100%

Godawa S.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2016

|

vol. 16

|

issue 4

280-283

EN

This is a case study of a 6-year-old boy with mild intellectual disability and autism as well as an attempt to take a synthetic look at his functioning in both home and peer group environment. The paper particularly focuses on the issues related to the widely understood developmental support, a systemic perception of family functioning as well as optimisation of child’s environment and diet. Attention was also paid to the importance of functional diagnosis, which is performed by an early developmental support team, and which allows for a holistic look at the child and their family. This specific example shows what changes can be made in child’s life within 3 years, provided that family members are engaged in the therapeutic process and seemingly insignificant aspects of life are modified.

PL

Niniejsze studium przypadku dotyczy 6-letniego chłopca z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim i autyzmem dziecięcym oraz jest próbą syntetycznego spojrzenia na funkcjonowanie dziecka w środowisku domowym i grupie rówieśniczej. Szczególne miejsce w pracy zajmują zagadnienia związane z szeroko rozumianym wsparciem rozwoju, systemowym postrzeganiem funkcjonowania rodziny, optymalizacją otoczenia dziecka autystycznego i dietetyką. Zwrócono także uwagę na znaczenie diagnozy funkcjonalnej – dokonywanej przez zespół wczesnego wsparcia rozwoju – która pozwala spojrzeć na dziecko i jego bliskich w sposób holistyczny. Na konkretnym przykładzie zaprezentowano, jakie zmiany mogą się dokonać w życiu dziecka w ciągu 3 lat, jeśli w proces terapeutyczny zostaną zaangażowani członkowie rodziny, a modyfikacji ulegną pozornie mało istotne aspekty życia.

2

Zaburzenia snu w autyzmie

88%

Pałka-Szafraniec K., Gmitrowicz A., Makowska I.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2018

|

vol. 18

|

issue 4

413-417

EN

Autism spectrum disorder is among the most prevalent neurodevelopmental disorders and represent both a diagnostic and therapeutic challenge. Since symptoms of autism spectrum disorder appear early in childhood, there is a need for appropriate paediatrician training. Studies reveal the multifactorial aetiology of the disorders, which hinders the identification of a definite cause of autism and, consequently, the development of appropriate treatment modality. Growing attention is currently given to studies of conditions co-occurring with autism spectrum disorder, including attention deficit hyperactivity disorder, eating disorders, tics, epilepsy, aggression and self-aggression or sleep disorders. It is estimated that circadian rhythm abnormalities (primarily insomnia, night terrors, nightmares, early waking and excessive daytime somnolence) affect 50–80% of children with autism spectrum disorder. The group of patients with autism spectrum disorder shows a higher prevalence of difficulties with concentration, an impaired intellectual capacity and problems with effective therapy of epileptic seizures. Studies point to the multifactorial aetiology of sleep structure abnormalities including neurotransmitter dysfunction and imbalance of hormones (mainly melatonin and cortisol), gastrointestinal disorders or inadequate sleep hygiene habits. Following the introduction of treatment of circadian rhythm abnormalities a lower prevalence of behavioural disorders, aggression and self-aggression, together with an improvement in memory and concentration, have been noted. Also, promising results have been obtained in studies involving psychoeducation and training of parents in the development of good bedtime routines. Inquiring about the presence of sleep disturbances in patients is always necessary during diagnostic appointments. The prevalence of the problem in the population of children and adolescents with autism spectrum disorder – and its impact on daily functioning – clearly indicate the need to establish appropriate non-pharmacological and pharmacological approaches in the course of further research.

PL

Zaburzenia ze spektrum autyzmu należą do najczęściej występujących zaburzeń neurorozwojowych i stanowią wyzwanie zarówno diagnostyczne, jak i terapeutyczne. Objawy obserwowane są od wczesnego dzieciństwa, co przekłada się na konieczność właściwego szkolenia lekarzy pediatrów. Badania ujawniają wieloczynnikową etiologię zaburzeń, co utrudnia poszukiwania jednoznacznej przyczyny autyzmu, a w konsekwencji – opracowanie odpowiedniego leczenia. Coraz więcej uwagi poświęca się badaniom zaburzeń towarzyszących, takich jak zespół nadpobudliwości ruchowej z zaburzeniami koncentracji uwagi, zaburzenia odżywiania, tiki, padaczka, agresja i autoagresja czy zaburzenia snu. Szacuje się, że problem zaburzeń rytmów okołodobowych (mowa tu głównie o bezsenności, lękach nocnych, koszmarach sennych, wczesnym wybudzaniu i wzmożonej senności w ciągu dnia) dotyczy 50–80% dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. W tej grupie pacjentów częściej obserwuje się trudności z koncentracją, obniżoną sprawność intelektualną, zaburzenia zachowania, a także problemy z efektywną terapią napadów padaczkowych. Badania wskazują na wieloczynnikową etiologię nieprawidłowości w strukturze snu, obejmującą zaburzenia funkcjonowania neurotransmiterów i gospodarki hormonalnej, przede wszystkim melatoniny i kortyzolu, zaburzenia pracy przewodu pokarmowego czy nieprawidłowe nawyki związane z higieną snu. Wśród pacjentów, u których wdrożono terapię zaburzeń rytmów okołodobowych, odnotowano redukcję zaburzeń zachowania, agresji i autoagresji oraz poprawę pamięci i koncentracji. Obiecujące wyniki uzyskano w badaniach, w których przeprowadzono psychoedukację i szkolenie rodziców w celu wdrożenia dobrych nawyków dotyczących przygotowań do snu. W trakcie wizyt diagnostycznych należy ustalić, czy u pacjenta występują nieprawidłowości związane ze snem. Rozpowszechnienie omawianego problemu w populacji dzieci i młodzieży z zaburzeniami ze spektrum autyzmu oraz jego wpływ na codzienne funkcjonowanie jednoznacznie wskazują na konieczność ustalenia właściwych form oddziaływań – zarówno pozafarmakologicznych, jak i farmakologicznych – w toku dalszych badań.

3

Pokoje wyciszeń – współczesne tendencje projektowania

88%

Kwiatkowski B.

Teka Komisji Architektury, Urbanistyki i Studiów Krajobrazowych

|

2015

|

issue 4

4

Cortisol in individuals with autism spectrum disorders – review

75%

Lewandowska Z., Mazur-Melewska K., Figlerowicz M.

|

2020

|

vol. 29

|

issue 59

36-44

PL

Kortyzol jest jednym z kluczowych hormonów dla zachowania homeostazy w organizmie człowieka, co zostało wykazane w wielu badaniach u osób zdrowych. Zbadano również prawidłowy rytm uwalniania kortyzolu. Stanowi to podstawę do dalszych badań zaburzeń wydzielania kortyzolu w różnych schorzeniach, szczególnie tych objawiających się zaburzeniami neuropsychiatrycznymi. Zaburzenia ze spektrum autyzmu stanowią jeden z najintensywniej badanych problemów zdrowotnych ze względu na objawy osiowe autyzmu, takie jak lęk czy zaburzenia społeczne i zachowania, jak również dodatkowe objawy, takie jak zaburzenia snu czy czynnościowe przewodu pokarmowego. Przeprowadziliśmy systematyczny przegląd piśmiennictwa w bazie PubMed, uwzględniając artykuły spełniające kryteria wyszukiwania “autism” (autyzm) i “cortisol” (kortyzol). Po pierwotnej selekcji istotnych prac, przeanalizowaliśmy 56 artykułów. Omawianie wyników podzieliliśmy na podkategorie, dotyczące profilu dobowego kortyzolu, podstawowych jego poziomów, wydzielania przy obudzeniu oraz poziomów w reakcji na konkretny bodziec. Analizowane dane były niejednoznaczne. Zaburzenia profilu dobowego kortyzolu, podstawowego jego poziomu, wydzielania przy obudzeniu oraz poziomów w reakcji na stresor stanowiły jednakże częste zjawisko wśród badanych osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. Nieliczne dane dotyczące wpływu prowadzonych działań terapeutycznych wskazywały na częściej osiąganą kliniczną poprawę niż zmiany w stężeniu kortyzolu. Poniższy przegląd piśmiennictwa powinien stanowić podstawę do przeprowadzenia randomizowanych badań klinicznych na dużej, homogennej grupie, by uzyskać bardziej wnikliwe spojrzenie na rolę kortyzolu w zaburzeniach ze spektrum autyzmu.

EN

Cortisol is a hormone crucial for homeostasis of the human organism. Many researchers proved the role of cortisol and its normal release rhythm in healthy individuals. It led to further investigations of the abnormalities in cortisol levels in those affected by various disorders , especially with neuropsychiatric symptoms. Autism spectrum disorder is one of these conditions which have been intensively researched due to its core and secondary symptoms. We conducted a systematic review of articles in PubMed, including papers that met the search criteria “autism” and “cortisol”. After initial selection of relevant papers, we analyzed data from 56 articles. We divided data into subcategories of studies concerning cortisol diurnal profile, basal cortisol levels, Cortisol Awakening Response (CAR) and cortisol levels in reaction to certain stimuli. Data was unequivocal, however, abnormal diurnal profile, basal level, CAR or stressor response were found in many research groups. It led to suspicion that the abnormalities of cortisol release are a widely-spread phenomenon among individuals with autism spectrum disorder. Very limited data from therapeutic interventions indicated more clinical than biological response. This systematic review should be a drive to action for further randomized clinical trial on larger, homogenous group of patients to obtain more thorough insight into the role of cortisol in autism spectrum disorder.

5

The method of sensory integration in the therapy of children with autism

75%

Micek A., Kmiecik-Niedziela B.

Health Promotion & Physical Activity

|

2021

|

vol. 14

|

issue 1

47-49

PL

Dzieci dotknięte autyzmem często mają trudności z rejestrowaniem i interpretowaniem informacji odbieranych przez zmysły. Powszechnie spotykane wśród nich nieadekwatne reagowanie na sygnały płynące ze świata zmysłów może wiązać się z ograniczonymi stereotypowymi zachowaniami i deficytami społecznymi, wpływającymi na ich relacje z innymi, edukację i codzienną aktywność. Dzieci z autyzmem mogą mieć zaburzoną percepcję sensoryczną i ujawniać nadwrażliwość na bodźce zewnętrzne, objawiającą się fascynacją lub lękiem, np. mogą odczuwać niepokój z powodu ciągłego cichego hałasu. Naukowcy od dziesięcioleci badają wpływ zaburzeń przetwarzania sensorycznego na poziom codziennego funkcjonowania dzieci z autyzmem. Teoria integracji sensorycznej w odniesieniu do tej populacji, ewoluowała na przestrzeni lat, oceniono niektóre strategie terapii zmysłów i zastosowano je jako wspomagającą metodę leczenia. Jednak czasami pojawiają się kontrowersje wokół tej koncepcji, zwłaszcza w prasie świeckiej. Dlatego wciąż potrzebna jest refleksja nad postępowaniem z dziećmi dotkniętymi zaburzeniami ze spektrum autyzmu w kontekście terapii integracji sensorycznej. W tej grupie docelowej szczególnie ważne jest podejmowanie interwencji mających na celu poprawę samoregulacji, odbierania informacji ze świata zmysłów i codziennego funkcjonowania.

EN

Children with autism often have difficulties with registering and interpreting information received from senses. Inadequate response to signals coming from senses, commonly encountered among them, may be associated with restricted stereotyped behaviours and social deficits, affecting their relationships, education and daily life activities. Children with autism may have impaired sensory perception, show hypersensitivity to environmental stimuli manifested by fascination or anxiety, e.g. they may feel distress due to constant quiet noise. Researchers have been studying the impact of sensory processing disorder on the daily functioning in children with autism for decades. The sensory integration theory has evolved over the years, some strategies directed on therapy of senses have been evaluated and used as a complementary method of treatment in this population. However, controversy over this concept sometimes arises, especially in the lay press. Therefore, there is still a need for reflection on the management of children with autism spectrum disorder (ASD) in the context of sensory integration therapy. In this target group, it is particularly important to undertake interventions aimed at improving self-regulation, receiving information from the world of the senses and everyday functioning.

6

Rehabilitacja dzieci autystycznych oraz z zespołem Downa a poczucie obciążenia opiekunów / Rehabilitation of children with Down Syndrome and autism, and caregivers burden

75%

Zima J., Kokot M., Rymaszewska J.

Physiotherapy

|

2011

|

vol. 19

|

issue 3

9-18

EN

Child's upbringing is a major challenge, and in the case of children with a disability additional difficulty is to provide rehabilitation and support during abnormal development. Aim: evaluation of the burden of caregivers of children with Down syndrome and autism. The study was carried out in a group of 33 parents of children with Down Syndrome, 22 parents of autistic children who participated in rehabilitation and 15 parents of autistic children who did not participate in rehabilitation. Results and conclusions: the caregivers of children with Down Syndrome have a lower burden than caregivers of children with autism. Rehabilitation has a beneficial effect on the sense of burden in the caregivers of autistic children.

7

Przypadek zespołu Aspergera rozpoznany w wieku dorosłym

63%

Grzechowiak M., Macniak J., Rybakowski J.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2007

|

vol. 7

|

issue 2

117-122

EN

Patient aged 34 was referred to the Department of Adult Psychiatry, Poznañ University of Medical Sciences, for observation of his psychiatric condition. At the age of 6 he was hospitalized with diagnosis of reactive depression. For many years he has been treated as outpatient with different diagnoses – initially infant schizophrenia was suspected, later the neurotic disorders, connected with microorganic changes, as well as neurotical personality development and difficulties in adaptation to peer group and to school requirements as well as disharmonic intellectual development. When the patient was hospitalized in the ward it was observed: inappropriate development of social interactions, difficulties in understanding and using interaction, rules with other people as well as inappropriate verbal and nonverbal aspects of communication, with expression, irrelevant to the social situation. Ritual actions, backward movements and limited interests were also noticed. The patient was diagnosed with Asperger syndrome. Thanks to that he obtained status of the disabled person and was able to get an appropriate job.

PL

Pacjent, lat 34, został skierowany do Kliniki Psychiatrii Dorosłych Akademii Medycznej w Poznaniu w celu obserwacji stanu psychicznego. W wieku 6 lat był hospitalizowany z rozpoznaniem depresji reaktywnej. Przez wiele lat był leczony w Poradni Zdrowia Psychicznego, gdzie wysuwano podejrzenie schizofrenii dziecięcej, potem rozpoznano zaburzenia nerwicowe na podłożu zmian mikroorganicznych, następnie neurotyczny rozwój osobowości i związane z tym trudności adaptacyjne zarówno do grupy rówieśniczej, jak i do wymogów szkolnych oraz dysharmonijny rozwój intelektu. Podczas obserwacji na oddziale stwierdzono upośledzenie socjalizacji – nieprawidłowy rozwój interakcji społecznych, trudności w zrozumieniu i stosowaniu reguł interakcji z innymi ludźmi, a także nieprawidłowości w zakresie komunikacji werbalnej i niewerbalnej, wypowiedzi niedostosowane do sytuacji społecznej. Zaobserwowano także wykonywanie czynności rytualnych, jak również upośledzenie sprawności ruchowej i zawężenie zainteresowań. Rozpoznano zespół Aspergera, dzięki czemu pacjent mógł otrzymać status osoby niepełnosprawnej i podjąć odpowiednią pracę.

8

The dynamics of attentional and inhibitory functions in the presence of distracting stimuli in children with attention-deficit/hyperactivity disorder, high-functioning autism and oppositional defiant disorder

63%

Borkowska A. R.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2016

|

vol. 16

|

issue 2

68-80

EN

Objective: The objective of this study is to elucidate the specific nature of attention and response inhibition deficits in three clinical groups: attention-deficit/hyperactivity disorder, oppositional defiant disorder, and high-functioning autism, as compared to children with a typical development. The analysis approached task performance dynamics as a function of time and the presence of distracting stimuli. Material and method: 108 children aged 7–12 years participated in the study – 21 diagnosed with oppositional defiant disorder, 21 with high-functioning autism, 19 with attention-deficit/hyperactivity disorder; 47 made the control group. The study employed the MOXO-CPT to evaluate attention and inhibition functions. Results: Pairwise comparisons of clinical groups with typically-developing children in their performance on the entire test indicated considerable differences between the control group and children with both oppositional defiant disorders and attention-deficit/hyperactivity disorder, but not between healthy subjects and children with autism. Performance profiles varied depending on the group, i.e. the type of disorder, and the level of the test, i.e. stimulus duration and intensity, but they were different for the particular studied aspects of attention and/or inhibition. High levels of similarity in functioning for all clinical groups were found in the measures of response accuracy, i.e. sustained attention and the speed of accurate response. The tendency to provide unnecessary responses and difficulties in complying with rules were found only in children with oppositional-defiant disorders. Impulsiveness rates increased over time in the attention-deficit/hyperactivity disorder group, fluctuated over time in autism, while in the oppositional defiant disorder group performance was stable over time, but worse than in the control group. Conclusions: The dynamics of attentional and inhibitory control in clinical groups differs considerably in comparison to typically-developing children. The most substantial differences between clinical groups are observed in the inhibition indices.

PL

Cel: Celem podjętych badań było poszukiwanie specyfiki deficytów funkcjonowania uwagi i hamowania w trzech grupach klinicznych: zespole nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, zaburzeniu opozycyjno-buntowniczym i autyzmie wysokofunkcjonującym w porównaniu z dziećmi typowo rozwijającymi się. Analizowano dynamikę wykonania zadań w kontekście efektu zmiennej czasu oraz obecności bodźców dystrakcyjnych. Materiał i metoda: Zbadano 108 dzieci w wieku 7;00–12;00 lat, w tym 21 z zaburzeniem opozycyjno-buntowniczym, 21 z autyzmem wysokofunkcjonującym, 19 z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi i 47 z grupy kontrolnej. Do oceny aspektów uwagi i hamowania zastosowano test MOXO-CPT. Wyniki: We wskaźnikach wykonania całego testu porównania parami grup klinicznych z dziećmi zdrowymi wykazały istotne różnice pomiędzy grupą kontrolną a dziećmi z zaburzeniami opozycyjno- -buntowniczymi i zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, natomiast pomiędzy dziećmi zdrowymi a dziećmi z autyzmem nie stwierdzono różnic. Istnieje zróżnicowanie profili wykonań w zależności od grupy, czyli rodzaju zaburzenia oraz od etapu testu, czyli czasu i jakości dystraktora, ale zależy to od badanego aspektu uwagi i/lub hamowania. Wysokie podobieństwo funkcjonowania we wszystkich grupach klinicznych uzyskano w miarach poprawności reakcji, czyli podtrzymywaniu uwagi oraz szybkości poprawnej reakcji. Tendencja do bezcelowego reagowania i trudności w przestrzeganiu reguł pojawiły się tylko u dzieci z zaburzeniami opozycyjno-buntowniczymi. W grupie dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi impulsywność nasilała się z czasem, w autyzmie była zróżnicowana w czasie, a w grupie dzieci z zaburzeniami opozycyjno-buntowniczymi wykonanie było stabilne w czasie, ale gorsze niż w grupie kontrolnej. Wnioski: Grupy kliniczne różnią się istotnie w dynamice funkcjonowania uwagi i hamowania od dzieci typowo rozwijających się. Największe różnice pomiędzy grupami klinicznymi widoczne są we wskaźnikach hamowania.

9

Zaburzenia ze spektrum autyzmu i padaczka

63%

Gurda B., Malendowicz-Major B., Steinborn B.

Neurologia Dziecięca

|

2019

|

vol. 28

|

issue 57

11-14

EN

Autistic spectrum disorders (ADS) and epilepsy are common pediatric neurological disorders. Prevalence of both is estimatedat approximately 1% in the population. These two disorderscan appear separately or coexist in the same person, often with concomitant specific developmental disorders and intellectual disability.The comorbidity of ASD and epilepsy is well known and the occurrence of epilepsy in ASD ranges, according to various authors, from 2,7%–46%.The relationship between ASD and epilepsy is bidirectional: patients firstly diagnosed with ASD can develop epilepsy, andconversely, children with epileptic seizures can develop autistic symptoms. The recent studies indicate that epilepsy occurrsmore frequently in patients with ASD [13,7%] than ASD amongpatients with epilepsy [3,4%]. The crucial risk factor in both casesis intellectual disability.The risk of developing epilepsy in patients with ASD according to the literature data ranges from 6–46%. ASD studies indicated that there is no dominant type or epilepsy syndrome. However, most scientists indicate that partial seizures are the most commonly reported. The risk of developing epilepsy is greater in the older children and in patients with lower IQ. On the other hand, children firstly diagnosed with epilepsy can also develop ASD; according to published data the risk is from3,4%–37%, the highest among children with the early onset and with frequent seizures. The higher risk of ASD is also related to other various epileptic syndromes (infantile spasms, Dravet syndrom) and in children with developmental disorders and intellectual disability.In many works, common pathophysiological mechanisms have been shown to underlie both of these diseases Appearance of both could be determined by structural abnormalities in CNS, genetic and environmental factors, metabolic disorders or perinatal injuries.

PL

Zaburzenia ze spektrum autyzmu (ASD) i padaczka należą do częstych zaburzeń neurologicznych u dzieci. Częstość ich występowania szacuje się na około 1% populacji. Schorzenia te mogą występować niezależnie lub współwystępować u tej samej osoby, często z towarzyszącymi specyficznymi zaburzeniami neurorozwojowymi oraz niepełnosprawnością intelektualną. Współwystępowanie ASD i padaczki jest dobrze znane w literaturze, a występowanie padaczki w ASD szacuje się, wg różnych autorów od 2,7% do 46%. Związek między ASD i padaczką jest dwukierunkowy: u pacjentów z rozpoznaniem ASD może rozwinąć się padaczka i odwrotnie u pacjentów z napadami padaczkowymi mogą pojawić się cechy autyzmu. Podkreśla się jednak częstsze występowanie padaczki u pacjentów z ASD (13,7%) niż ASD u pacjentów z padaczką (3,4%). Istotnym czynnikiem ryzyka w obu przypadkach jest niepełnosprawność intelektualna. Ryzyko rozwoju padaczki u pacjentów z ASD wynosi wg różnych autorów od 6% do 46%. W ASD nie odnotowano dominującego typu lub zespołu padaczkowego. Jednak większość badaczy wskazuje na najczęstsze występowanie napadów ogniskowych. Ryzyko rozwoju padaczki jest większe u dzieci starszych oraz u pacjentów z niskim ilorazem inteligencji. Z drugiej strony u dzieci z rozpoznaną padaczką może również rozwinąć się ASD, wg danych z piśmiennictwa ryzyko wynosi od 3,4% do 37%, najwyższe u dzieci z wczesnym początkiem i dużą częstością napadów. Większe ryzyko rozwoju ASD istnieje również w różnych zespołach padaczkowych (zespół Westa, zespół Dravet) a także u dzieci z opóźnieniem rozwoju i niepełnosprawnością intelektualną. W wielu pracach wykazano wspólne mechanizmy patofizjologiczne obu tych schorzeń. Obecność padaczki i ASD może być zdeterminowana zmianami strukturalnymi OUN, czynnikami genetycznymi oraz zaburzeniami metabolicznymi, środowiskowymi i okołoporodowymi, które odgrywają istotną rolę w patogenezie zarówno padaczki jak i autyzmu.

10

Rysperydon w leczeniu dzieci i młodzieży

63%

Namysłowska I.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2007

|

vol. 7

|

issue 1

6-17

EN

The paper presents data concerning the use of risperidone, one of atypical neuroleptics, in the treatment of mental disorders in children and adolescents in the context of developmental age psychopharmacology. Discussed are factors limiting and making difficult proper use of pharmacotherapy in children and adolescents, as well specific features of this form of therapy as compared with adult psychopharmacotherapy, resulting, among other things, from a different drug metabolism. Subsequent chapters of the paper are devoted to general characteristics of risperidone, as one of atypical neuroleptics, its receptor affinity and clinical profile, side effects, its use in the treatment of mental disorders in children and adolescents and age-related criteria for registration. The main indication for risperidone is treatment of developmental age psychoses and prevention of zabutheir recurrences, treatment of behavioural disorders, particularly in children with intellectual deficit, as well as disorders associated with childhood autism, e. g. aggression, auto-aggression, stereotypies, psychomotor agitation. Highlighted is the option of use of risperidone in the treatment of tics, anorexia nervosa, obsessive-compulsive syndromes resistant to drugs of the SSRI group. Furthermore, discussed is a possible neuroprotective effect of risperidone, which may be particularly important in mental disorders in children and adolescents. In conclusion it was emphasized that risperidone occupies a special position among neuroleptics implemented in children and adolescents, as it is registered for treatment of this age group. This drug is extraordinarily useful in the treatment of developmental age mental disorders due to its efficacy and safety. However, we should not forget that there are very few large-scale, methodologically sound studies covering this issue. A favourable sideeffect profile when administered at an adequate dosage should not decrease our cautiousness and vigilance as to the possibility of occurrence of unexpected adverse effects and complications.

PL

W artykule przedstawiono dane dotyczące stosowania rysperydonu, jednego z atypowych neuroleptyków, w leczeniu zaburzeń psychicznych dzieci i młodzieży, w kontekście problematyki psychofarmakologii wieku rozwojowego. Omówiono powody, które ograniczają i utrudniają właściwe stosowanie farmakoterapii u dzieci i młodzieży, a także specyfikę tej formy terapii w porównaniu z leczeniem dorosłych, wynikającą między innymi z odmiennego metabolizmu leków. W dalszej części artykułu mowa jest o ogólnej charakterystyce rysperydonu jako jednego z neuroleptyków atypowych, jego profilu receptorowym i klinicznym, objawach ubocznych oraz zastosowaniu w zaburzeniach psychicznych dzieci i młodzieży, a także kryteriach wiekowych rejestracji. Główne zastosowania rysperydonu to leczenie psychoz okresu rozwojowego, profilaktyka ich nawrotów, leczenie zaburzeń zachowania, zwłaszcza u dzieci z obniżonym poziomem inteligencji, jak również zaburzeń towarzyszących autyzmowi dziecięcemu, takich jak agresja, autoagresja, stereotypie, pobudzenie psychoruchowe. Wskazano także na możliwość stosowania rysperydonu w tikach, jadłowstręcie psychicznym, zespołach obsesyjno-kompulsyjnych nie reagujących na leczenie lekami z grupy SSRI. Omówiono ponadto możliwość neuroprotekcyjnego działania rysperydonu, co może mieć szczególne znaczenie w zaburzeniach psychicznych dzieci i młodzieży. W podsumowaniu podkreślono, że rysperydon zajmuje wyjątkową pozycję wśród neuroleptyków stosowanych u dzieci i młodzieży z powodu rejestracji dla zaburzeń tego okresu. Jest lekiem niezwykle przydatnym w leczeniu zaburzeń psychicznych okresu rozwojowego ze względu na jego skuteczność i bezpieczeństwo. Nie należy mimo wszystko zapominać, że dużych, poprawnych metodologicznie badań na ten temat jest niezwykle mało. Korzystny profil objawów ubocznych, przy stosowaniu adekwatnej dawki leku, nie powinien zmniejszać naszej ostrożności i wyczulenia na możliwość wystąpienia nieoczekiwanych działań niepożądanych i powikłań.

11

Assessment of speech and communication disorders in preschool children with autism

51%

Szukiel B., Sobaniec P., Batruch E., Kruk U., Łotowska J.

Neurologia Dziecięca

|

2018

|

vol. 27

|

issue 54

19-24

PL

Wstęp: Większość opublikowanych dotychczas prac badawczych o terapii mowy u dzieci z autyzmem skupia się na fonetycznym aspekcie mowy. Cel pracy: Ocena szerokiego zakresu zaburzeń komunikacji z wykorzystaniem efektywnej diagnozy i terapii logopedycznej. Materiał i metoda: Grupa badawcza obejmowała 96 dzieci w wieku przedszkolnym (3-6 lat) z diagnozą ASD. Ocenialiśmy mowę, używając autorskiego kwestionariusza, który zawierał elementy standaryzowanego Testu Rozwoju Mowy dla dzieci w wieku 4-8 lat. Wyniki: Znaczące deficyty zaobserwowano w komunikacji niewerbalnej. Dyslalia wieloraka była najczęściej występującą wadą wymowy w badanej grupie (27%). Sprawność narządów artykulacyjnych była poniżej normy. Poziom umiejętności nazywania był znacznie niższy niż rozumienia nazw w odniesieniu do wszystkich badanych części mowy: rzeczowniki o 16,7%, czasowniki o 11,4%, przysłówki o 4,2%. Znacząco zaburzone były umiejętności posługiwania się składnią języka ojczystego, 20,8% dzieci potrafiła tworzyć poprawne gramatycznie zdania. Większość badanych prezentowała istotne zaburzenia pragmatycznych umiejętności językowych. Wnioski: Dokładna ocean umiejętności komunikacyjnych u dzieci z autyzmem ujawniła zaburzenia wszystkich aspektów mowy, w tym fonologicznego, semantycznego, składniowego, już w wieku przedszkolnym. Ze względu na szeroki zakres zaburzeń komunikacji, logopedzi powinni być istotnym członkiem interdyscyplinarnego zespołu terapeutycznego i mieć ważny wpływ na pracę innych specjalistów. Szczegółowa diagnoza logopedyczna jest niezbędna dla tworzenia efektywnych planów terapeutycznych i nie może ograniczać się do oceny fonetycznej strony języka dzieci z autyzmem.

EN

Introduction: Most of the published studies about the speech therapy of children with autism are focused on the phonetic aspect of speech. Aim of the study: Assessment of a wide range of communication disorders using effective diagnosis and speech therapy. Material nad methods: The study group included 96 preschool (3-6 years) children diagnosed with autistic spectrum disorder (ASD). We assessed speech using our own questionnaire with elements of the standardized Language Development Test for children aged 4-8 years. Results: Significant deficits were observed in nonverbal communication use. Multiple dyslalia was the most common speech defect observed in the remaining children (27% of the group). Tongue and lip functions were below normal. The level of naming was lower compared with understanding for almost all investigated speech parts: nouns by 16.7%, verbs and adjectives by 11.4%, prepositions by 4.2%. The children displayed significantly impaired abilities to use their native language syntax with 20.8% of children able to form grammatically correct sentences. Impaired pragmatic communication skills were observed in most cases. Conclusion: Thorough assessment of communication skills in children with autism revealed impairment of all speech aspects, i.e. phonological, semantic and syntactic already at preschool age. Due to the wide range of communication disorders, a speech therapist should be an important member of the interdisciplinary team and have a significant impact on the work of other therapists. A thorough diagnostic assessment of speech is crucial for the development of an effective therapeutic program and it should not be limited to the phonetic aspect of language.

Refine search results

Autyzm dziecięcy i niepełnosprawność intelektualna u 6-letniego chłopca ze szczególnym uwzględnieniem diagnozy funkcjonalnej i wczesnego wsparcia rozwoju – studium przypadku

Zaburzenia snu w autyzmie

Pokoje wyciszeń – współczesne tendencje projektowania

Cortisol in individuals with autism spectrum disorders – review

The method of sensory integration in the therapy of children with autism

Rehabilitacja dzieci autystycznych oraz z zespołem Downa a poczucie obciążenia opiekunów / Rehabilitation of children with Down Syndrome and autism, and caregivers burden

Przypadek zespołu Aspergera rozpoznany w wieku dorosłym

The dynamics of attentional and inhibitory functions in the presence of distracting stimuli in children with attention-deficit/hyperactivity disorder, high-functioning autism and oppositional defiant disorder

Zaburzenia ze spektrum autyzmu i padaczka

Rysperydon w leczeniu dzieci i młodzieży

Assessment of speech and communication disorders in preschool children with autism