Search results

1

Wyniki czynnościowe operacji tympanoplastycznych

100%

Matuszewska I., Burduk P., Kaźmierczak W., Janiak-Kiszka J.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2016

|

vol. 70

|

issue 6

12-19

PL

Wstęp Tympanoplastyki stanowią obecnie podstawową metodę leczenia przewlekłego zapalenia ucha środkowego, ze względu na oszczędzający charakter i nacisk na rekonstrukcję, co przekłada się na dobre wyniki czynnościowe słuchu. Materiał i metoda Materiał zebrano wśród pacjentów leczonych z powodu przewlekłego zapalenia ucha środkowego w Klinice Otolaryngologii i Laryngologii Onkologicznej Collegium Medicum Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Bydgoszczy w latach 2004-2010. Dokonano analizy wyników audiometrii tonalnej w zależności od typu operacji tympanoplastycznej oraz czasu, jaki upłynął od jej przeprowadzenia. Wyniki Analizując wyniki średniej rezerwy ślimakowej odnotowano poprawę słuchu po operacji w każdym punkcie czasu dla wszystkich typów tympanoplastyk. Istotność statystyczną stwierdzono w grupach 1, 2 oraz 3. W ocenie wyników odległych (po trzech latach od zabiegu) stwierdzono istotne statystycznie pogorszenie wyników jedynie dla tympanoplastyki typu 2. W pozostałych grupach z upływem czasu wyniki nieco pogarszały się, ale nie odnotowano między nimi istotności statystycznej. Wnioski Najlepsze rezultaty funkcjonalne oparte o pomiar rezerwy ślimakowej uzyskujemy po tympanoplastyce typ 1, a najgorsze po tympanoplastyce typ 4. Średnia rezerwa ślimakowa po 3 latach od zabiegu (w obserwacji odległej) notowana po tympanoplastyce typ 2 i tympanoplastyce typ 3 jest podobna, natomiast w obserwacji krótkoterminowej (3 miesiące i 1 rok po zabiegu) jest mniejsza w przypadku tympanoplastyki typu 2. Biorąc po uwagę aspekt upływu czasu poprawa słuchu z użyciem materiału autogennego jest bardziej trwała w przypadku tympanoplastyki typ 3 niż tympanoplastyki typ 2.

2

Ocena zgodności progów słyszenia w badaniach potencjałów słuchowych stanu ustalonego (ASSR), audiometrii tonalnej i słuchowych potencjałów wywołanych pnia mózgu (ABR) u młodych osób z prawidłowym słuchem

100%

Szymańska A., Gryczyński M., Pajor A.

Otolaryngologia Polska

|

2008

|

vol. 62(6)

735-739

PL

Introduction. One of the basic audiological parameter in estimation of hearing sensitivity is hearing threshold. The need for an objective tool to effi ciently predict the audiogram caused that the use and importance of ASSR method is growing in recent times. However, the technique is quite new and needs to be still improved. Aim of the study was the estimation of behavioral audiogram in comparison with ABR and ASSR threshold of young adults with normal hearing. Material and methods. The study sample included 9 subjects with normal hearing (18 ears) with no abnormalities in otoscopy. Behavioral hearing thresholds and ASSRs to carrier frequencies of 0.5, 1, 2, and 4 kHz were obtained. The ASSRs were assessed with Bio-logic MASTER system by the use of four sinusoidal tones both frequency – and amplitude – modulated given simultaneously to every ear for each carrier frequency. The potentials are collected, averaged and analyzed in this method by the fast Fourier transform to yield statistically signifi cant responses. Electrophysiologic threshold responses for click ABR stimuli for the same carrier frequencies for right and left ear were obtained by the use of Bio-logic Navigator Pro unit. Differences and correlations between the ASSRs, ABRs and the behavioral thresholds were determined. Results. We discovered that the values of pure tone audiograms and ABRs thresholds values differ from ASSRs considerably. We could also observed that the difference between behavioral and ABRs threshold is less than for behavioral and ASSRs threshold. Conclusion. To conclude, this study shows that auditory steady-state responses technique is not useful method in estimating of hearing threshold of young adults with normal hearing.

3

Ocena zgodności progów słyszenia w badaniach potencjałów słuchowych stanu ustalonego (ASSR), audiometrii tonalnej i słuchowych potencjałów wywołanych pnia mózgu (ABR) u młodych osób z prawidłowym słuchem

100%

Szymańska A., Gryczyński M., Pajor A.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2008

|

vol. 62

|

issue 6

735-739

EN

Introduction. One of the basic audiological parameter in estimation of hearing sensitivity is hearing threshold. The need for an objective tool to effi ciently predict the audiogram caused that the use and importance of ASSR method is growing in recent times. However, the technique is quite new and needs to be still improved. Aim of the study was the estimation of behavioral audiogram in comparison with ABR and ASSR threshold of young adults with normal hearing. Material and methods. The study sample included 9 subjects with normal hearing (18 ears) with no abnormalities in otoscopy. Behavioral hearing thresholds and ASSRs to carrier frequencies of 0.5, 1, 2, and 4 kHz were obtained. The ASSRs were assessed with Bio-logic MASTER system by the use of four sinusoidal tones both frequency – and amplitude – modulated given simultaneously to every ear for each carrier frequency. The potentials are collected, averaged and analyzed in this method by the fast Fourier transform to yield statistically signifi cant responses. Electrophysiologic threshold responses for click ABR stimuli for the same carrier frequencies for right and left ear were obtained by the use of Bio-logic Navigator Pro unit. Differences and correlations between the ASSRs, ABRs and the behavioral thresholds were determined. Results. We discovered that the values of pure tone audiograms and ABRs thresholds values differ from ASSRs considerably. We could also observed that the difference between behavioral and ABRs threshold is less than for behavioral and ASSRs threshold. Conclusion. To conclude, this study shows that auditory steady-state responses technique is not useful method in estimating of hearing threshold of young adults with normal hearing.

4

Analiza morfologii potencjałów słuchowych z pnia mózgu u pacjentów z samoistnym obwodowym porażeniem nerwu twarzowego

100%

Rzepakowska A., Morawski K., Niemczyk K.

|

PL

Introduction: Idiopathic facial nerve paresis still remains a challenge for laryngologists and neurologists. The etiology of idiopathic peripheral facial nerve paresis has not been explained so far. There is a group of patients that complain about coexisting hearing abnormalities. Aim: Analysis of audiological abnormalities in patients with idiopathic peripheral facial nerve paresis on the basis of pure tone audiometry and auditory brainstem responses. Material and methods: The retrospective analysis of 35 patients, aged under 40 years, with idiopathic peripheral facial nerve paresis hospitalised in Department of Otolaryngology of Warsaw Medical University – Poland (2004-2009). Control group consisted of age-matched, 23 healthy subjects. Each patient underwent audiometric evaluation that included pure tone audiometry and auditory brainstem responses. Statistical analysis was performed with Student’s t-test. Results: In the analysed group of 35 patients (17 male + 18 female), age ranged 13-40 years (mean 26.7 ± 7.1) signifi cantly prolonged latencies of wave III and V and III-V and I-V intervals in comparison with control group where observed (p<0.05). We found also that 48.6% patients with idiopathic peripheral facial nerve paresis had high-frequency hearing loss. Conclusions: The auditory brainstem responses in this study showed an association between retrocochlear pathology of the auditory system and idiopathic peripheral facial nerve paresis. Further investigations are necessary to estimate the etiopathology of these coexisting abnormalities.

5

Wyniki czynnościowe operacji tympanoplastycznych

100%

Matuszewska I., Burduk P., Kaźmierczak W., Janiak-Kiszka J.

Otolaryngologia Polska

|

2016

|

vol. 70(6)

12-19

PL

Wstęp Tympanoplastyki stanowią obecnie podstawową metodę leczenia przewlekłego zapalenia ucha środkowego, ze względu na oszczędzający charakter i nacisk na rekonstrukcję, co przekłada się na dobre wyniki czynnościowe słuchu. Materiał i metoda Materiał zebrano wśród pacjentów leczonych z powodu przewlekłego zapalenia ucha środkowego w Klinice Otolaryngologii i Laryngologii Onkologicznej Collegium Medicum Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Bydgoszczy w latach 2004-2010. Dokonano analizy wyników audiometrii tonalnej w zależności od typu operacji tympanoplastycznej oraz czasu, jaki upłynął od jej przeprowadzenia. Wyniki Analizując wyniki średniej rezerwy ślimakowej odnotowano poprawę słuchu po operacji w każdym punkcie czasu dla wszystkich typów tympanoplastyk. Istotność statystyczną stwierdzono w grupach 1, 2 oraz 3. W ocenie wyników odległych (po trzech latach od zabiegu) stwierdzono istotne statystycznie pogorszenie wyników jedynie dla tympanoplastyki typu 2. W pozostałych grupach z upływem czasu wyniki nieco pogarszały się, ale nie odnotowano między nimi istotności statystycznej. Wnioski Najlepsze rezultaty funkcjonalne oparte o pomiar rezerwy ślimakowej uzyskujemy po tympanoplastyce typ 1, a najgorsze po tympanoplastyce typ 4. Średnia rezerwa ślimakowa po 3 latach od zabiegu (w obserwacji odległej) notowana po tympanoplastyce typ 2 i tympanoplastyce typ 3 jest podobna, natomiast w obserwacji krótkoterminowej (3 miesiące i 1 rok po zabiegu) jest mniejsza w przypadku tympanoplastyki typu 2. Biorąc po uwagę aspekt upływu czasu poprawa słuchu z użyciem materiału autogennego jest bardziej trwała w przypadku tympanoplastyki typ 3 niż tympanoplastyki typ 2.

6

Czy trzy różne sposoby wyliczania średniego progu słyszenia można stosować wymiennie u pacjentów z przedsionkowym schwannoma w celu oceny ryzyka utraty słuchu po operacji?

100%

Ochal-Choińska A., Lachowska M., Kurczak K., Niemczyk K.

Otolaryngologia Polska

|

2020

|

vol. 74(5)

11-16

PL

Wstęp: Pacjenci z przedsionkowym schwannoma (vestibular schwannoma; VS) prezentują najczęściej ubytek progu słyszenia dla wysokich częstotliwości i opadający typ krzywej audiometrycznej. Nasuwa to wątpliwości, czy wszystkie stosowane w literaturze średnie progi słyszenia prawidłowo charakteryzują pacjentów z VS, gdyż typ średniego progu słyszenia, który uwzględnia wyższe częstotliwości, może być bardziej odpowiedni do określania słuchu u tych pacjentów. Cel: Celem pracy była analiza 3 popularnych sposobów wyliczenia średniego progu słyszenia (PTA1 – 500, 1000, 2000 i 3000 Hz; PTA2 – 500, 1000, 2000 i 4000 Hz; PTA3 – 500, 1000 i 2000 Hz) i określenie, który z nich jest najbardziej odpowiedni dla pacjentów z VS. Materiał i metody: Grupa 86 pacjentów zoperowanych z powodu przedsionkowego schwannoma techniką dostępu przez środkowy dół czaszki. Wyniki: Uwzględniając sposób wyliczania średniego progu słyszenia (PTA1, PTA2 i PTA3), wykazano istnienie takich samych lub zbliżonych korelacji między wartościami średnich progów słyszenia (PTA1, PTA2 i PTA3) przed operacją a utratą słuchu w wyniku operacji oraz poszczególnymi parametrami badań audiologicznych. Wnioski: Średnie progi słyszenia wyliczane według 3 różnych sposobów (PTA1, PTA2, PTA3) mogą być stosowane wymiennie przy określaniu wydolności słuchu u pacjentów z VS.

7

Analiza morfologii potencjałów słuchowych z pnia mózgu u pacjentów z samoistnym obwodowym porażeniem nerwu twarzowego

100%

Rzepakowska A., Morawski K., Niemczyk K.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2010

|

vol. 64

|

issue 7

27-31

EN

Introduction: Idiopathic facial nerve paresis still remains a challenge for laryngologists and neurologists. The etiology of idiopathic peripheral facial nerve paresis has not been explained so far. There is a group of patients that complain about coexisting hearing abnormalities. Aim: Analysis of audiological abnormalities in patients with idiopathic peripheral facial nerve paresis on the basis of pure tone audiometry and auditory brainstem responses. Material and methods: The retrospective analysis of 35 patients, aged under 40 years, with idiopathic peripheral facial nerve paresis hospitalised in Department of Otolaryngology of Warsaw Medical University – Poland (2004-2009). Control group consisted of age-matched, 23 healthy subjects. Each patient underwent audiometric evaluation that included pure tone audiometry and auditory brainstem responses. Statistical analysis was performed with Student’s t-test. Results: In the analysed group of 35 patients (17 male + 18 female), age ranged 13-40 years (mean 26.7 ± 7.1) signifi cantly prolonged latencies of wave III and V and III-V and I-V intervals in comparison with control group where observed (p<0.05). We found also that 48.6% patients with idiopathic peripheral facial nerve paresis had high-frequency hearing loss. Conclusions: The auditory brainstem responses in this study showed an association between retrocochlear pathology of the auditory system and idiopathic peripheral facial nerve paresis. Further investigations are necessary to estimate the etiopathology of these coexisting abnormalities.

8

Szum uszny jako jedyny objaw przedsionkowego schwannoma – opis przypadku

75%

Ochal-Choińska A., Lachowska M., Zarębska- Karpieszuk P.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2016

|

vol. 5(2)

46-50

PL

Przedstawiana praca stanowi opis przypadku 26-letniej pacjentki, która od 2 miesięcy odczuwała izolowany jednostronny szum uszny. Badania audiologiczne, takie jak audiometria tonalna, słowna, impedancyjna, ABR jak i miogenne przedsionkowe potencjały wywołane (VEMP), nie wykazały żadnych odchyleń od normy. Na patologię nie wskazywały również badania układu równowagi – wideonystagmografia (VNG) oraz komputerowa posturografia dynamiczna (CDP). Dopiero badanie rezonansu magnetycznego potwierdziło obecność guza nerwu VIII. Wnioski: Badanie rezonansu magnetycznego powinno być rozważone w przypadku podejrzenia guza nerwu VIII, nawet jeśli badania audiologiczne nie wskazują na istnienie patologii pozaślimakowej, zwłaszcza w przypadku jednostronnych szumów usznych bez niedosłuchu.

9

Choroba Meniera cz. 1. Kryteria diagnostyczne i obraz kliniczny Choroby Ménière’a (ChM) – komentarz do aktualnych zaleceń i doświadczenia własne

75%

Niemczyk K., Pierchała K., Bartoszewicz R., Jasińska A.

|

vol. 8(2)

12-17

PL

Autorzy przedstawiają przegląd aktualnych zaleceń diagnostycznych i terapeutycznych choroby Ménière’a. W ostatnich 5 latach ukazały się 4 opracowania na ten temat. W 2015 r. 5 towarzystw naukowych: Classification Committee of the Barany Society, Japan Society for Equilibrium Research, EAONO – European Academy of Otology and Neurotology, AAO-HNS – American Academy of Otorhinolaryngology – Head Neck Surgery, Korean Balance Society, przedstawiło uaktualnione wytyczne diagnostyki i leczenia tej choroby. W ślad za tym powstały opracowania wieloośrodkowe: International consensus (ICON) on treatment of Méniere’s disease 2018, European Position Statement on Diagnosis, and Treatment of Meniere’s Disease, Diagnostic and therapeutic strategy in Menière’s disease. Guidelines of the French Otorhinolaryngology-Head and Neck Surgery Society (SFORL) 2017. Powyższe zalecenia uwzględniają najnowsze osiągnięcia diagnostyczne (badania RM ucha wewnętrznego), nowe badania elektrofizjologiczne oraz odnoszą się do powszechnie stosowanych metod leczenia, do raportowania wyników i uwzględniają jakość życia pacjentów po stosowanym leczeniu. Autorzy pracy przedstawiają główne problemy kliniczne w chorobie Ménière’a, zasady diagnostyki i leczenia stosowane w Warszawskiej Klinice Otolaryngologii w zakresie procedur diagnostycznych i leczniczych stosowanych w chorobie Ménière’a oraz odnoszą się do zasadniczych zmian zawartych w opublikowanych pracach.

Refine search results

4 Otolaryngologia Polska

3 Polish Journal of Otolaryngology

2 Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

1 2020

1 2019

2 2018

3 2016

1 2010

1 2008

4 Niemczyk K.

2 Burduk P.

2 Gryczyński M.

2 Janiak-Kiszka J.

2 Kaźmierczak W.

2 Lachowska M.

2 Matuszewska I.

2 Morawski K.

2 Ochal-Choińska A.

2 Pajor A.

2 Rzepakowska A.

2 Szymańska A.

1 Bartoszewicz R.

1 Jasińska A.

1 Kurczak K.

1 Pierchała K.

1 Zarębska- Karpieszuk P.

Wyniki czynnościowe operacji tympanoplastycznych

Ocena zgodności progów słyszenia w badaniach potencjałów słuchowych stanu ustalonego (ASSR), audiometrii tonalnej i słuchowych potencjałów wywołanych pnia mózgu (ABR) u młodych osób z prawidłowym słuchem

Ocena zgodności progów słyszenia w badaniach potencjałów słuchowych stanu ustalonego (ASSR), audiometrii tonalnej i słuchowych potencjałów wywołanych pnia mózgu (ABR) u młodych osób z prawidłowym słuchem

Analiza morfologii potencjałów słuchowych z pnia mózgu u pacjentów z samoistnym obwodowym porażeniem nerwu twarzowego

Wyniki czynnościowe operacji tympanoplastycznych

Czy trzy różne sposoby wyliczania średniego progu słyszenia można stosować wymiennie u pacjentów z przedsionkowym schwannoma w celu oceny ryzyka utraty słuchu po operacji?

Analiza morfologii potencjałów słuchowych z pnia mózgu u pacjentów z samoistnym obwodowym porażeniem nerwu twarzowego

Szum uszny jako jedyny objaw przedsionkowego schwannoma – opis przypadku

Choroba Meniera cz. 1. Kryteria diagnostyczne i obraz kliniczny Choroby Ménière’a (ChM) – komentarz do aktualnych zaleceń i doświadczenia własne