Search results

1

Caffeine and neurodegenerative disorders

100%

BOGATKO K., SZOPA A., POLESZAK E.

Medicina Internacia Revuo

|

2014

|

vol. 26

|

issue 103

89-93

EN

Neurodegenerative disorders are amongst the most dangerous diseases in modern society. At the end of 1990, adenosine receptor antagonists were used to block the adenosine A1 and A2A receptors causing less physical, cellular and molecular damage caused by Alzheimer’s and Parkinson’s diseases. In recent years, an increase in death rate caused by these diseases has been observed among people under 74. Caffeine, as NMDA receptor antagonist, prevents an uncontrolled influx of calcium ions into the interior of the cells exerting a neuroprotective effect and beneficial procognitive effects. There is much evidence that caffeine intake is associated with a reduced risk of Alzheimer’s and Parkinson’s diseases.

2

Assessment of the quality of life and the relationship between its level and sociodemographic factors and physical activity in the group of patients with Parkinson’s disease

100%

Szmul G., Kowal J., Sozański B., Wiśniowska-Szurlej A., Ćwirlej-Sozańska A.

Advances in Rehabilitation

|

2019

|

vol. 33

|

issue 4

43-50

EN

Introduction Parkinson’s disease is a chronic condition that has a significant impact on one’s quality of life (QOL). There is a growing interest in the QOL of people with chronic illnesses. An individuals’ QOL is an important element of the overall assessment of health status and the effectiveness of treatment regimens. Material and method The study group consisted of 44 people with diagnosed Parkinson’s disease from the Krakow Association of People Affected by Parkinson’s Disease and the Association of People Affected by Parkinson’s Disease Ostoja in Krakow. The WHOQOL-Bref Questionnaire was used to assess QOL, while the IPAQ Questionnaire was used to evaluate the level of physical activity. Sociodemographic data were collected by means of a questionnaire. Results The lowest domain of QOL observed in the study group was psychological area (44.6 points), and the highest in the environmental area (60.5 points). The physical domain score was significantly related to age, marital status and duration of disease, whereas the psychological domain score was correlated with hypertension. The social domain score was associated with the level of education and their place of residence. The environmental domain score was associated with their material status and level of education. Greater levels of physical activity correlated with better QOL in the physical (p=0.005), psychological (p=0.001) and social domains (p=0.0001). Conclusions The study demonstrates the relationship between the QOL and various sociodemographic factors (age, education, marital status, place of residence, material status, duration of the disease and coexistence of hypertension) and the level of physical activity in individuals with Parkinson’s disease.

3

Assessment of the quality of life in Moroccan Parkinson’s patients

100%

Ahmadou T. M., Hanae B., Ghita A., Moussa T. D., Camara D., Mariam J., Naima C., Faouzi B. M., Touhami Ahami A. O.

Acta Neuropsychologica

|

2020

|

vol. 18(1)

67-76

EN

Parkinson’s disease can lead to disability and reduce the quality of life of its patients. The purpose of this study is to evaluate the quality of life of a group of people with Parkinson’s disease. The clinical and progressive characteristics of the disease, its motor and neuropsychological impact were evaluated in each Parkinsonian subject included in the study. A quality of life assessment was performed and collected from 60 Parkinsonian patients followed and hospitalized at Hassan II University Hospital in Fez. Different instruments were used, the Hoenh and Yahr scale and the Parkinson’s disease questionnaire (PDQ-39) UPDRS engine, MMS, clinical fact sheet. According to our results, through the different tests and scale of evaluation, we observed an impaired quality of life in the areas of physical discomfort, cognitive disorder, activity of daily living, mobility, and emotional well-being, especially in patients with duration of evolution more than 5 years. There was no significant difference between the two sexes. In addition, the severity of the disease tended to give the impression of an impaired quality of life with respect to the dimensions of activities of daily living and cognition, which is relevant to improving the quality of life patient life and clinical interventions.

4

The Influence of the 6-month Course of Nordic Walking on Patient with Parkinson's Disease - a Case Report

100%

Musiał P., Michalik M., Nowak E., Szefler-Derela J.

Central European Journal of Sport Sciences and Medicine

|

2017

|

vol. 20

|

issue 4

31-38

EN

A person with Parkinson's disease has bigger problems with maintaining the stability than the healthy person. Nordic Walking is a safe kind of physical activity for elderly people. The aim of this study is to present the influence of a 6-month therapy of the Nordic Walking on the imbalance and the risk of falls for 66-years-old patient with Parkinson's disease. On the basis of results of 4 tests, performed both at the beginning and at the end of the Nordic Walking therapy, we have made a comparison of patient’s changes before and after 6 months of rehabilitation. the DGI test, the PD patient received 18 points. After he got 22 points. In the Functional Reach Test ( FR), while attempting to reach forward, reached out for 23 cm before the therapy, and 31 cm after the therapy. In the test and go up the patient got a time of 63 seconds, after therapy the time was reduced to 45 s. Nordic Walking is a safe kind of physical activity for people with Parkinson's disease. It reduces muscle tension, and improves joint function.

5

The prevalence of Parkinson’s disease among Vilnius inhabitants

100%

Valeikiene V., Ceremnych J., Mieliauskaite D., Alekna V.

Open Medicine

|

2008

|

vol. 3

|

issue 2

195-198

EN

In a hospital-based study we investigated the prevalence of Parkinson’s disease among inhabitants of the Vilnius city, the capital of Lithuania. The study group was selected from patients who were diagnosed with Parkinson’s disease during the time frame of 1978-2005. Patients’ time of diagnosis were based on the data of dispensary cards, registration journals and/or other documentation. A questionnaire and Mini Mental State Examination provided data for analysis on the conditions of the patients. The prevalence of Parkinson’s disease in Vilnius is 1.32/1000 inhabitants and is higher in men than in women (p < 0.05). The age of Parkinson’s disease onset in men and women is the same (63.77 ± 0.70 years). The rigidity-tremor form of Parkinson’s disease is the most frequent (76.8% of all cases). The PD prevalence rate in Vilnius inhabitants are close to the mean levels observed in studies made in Finland, Austria, Germany. The prevailing form of Parkinson’s disease is rigidity-tremor.

6

Senior Fitness Test in assessing the effectiveness of motor rehabilitation in the context of Parkinson’s disease patients’ quality of life

100%

Urgacz K., Cholewa J., Uher I., Sahin B., Cholewa J.

Physical Activity Review

|

2018

|

vol. 6

110-116

EN

Parkinson's disease (PD) is a degenerative disorder of the central nervous system. The main problems associated with losses at the motor level are: tremor, rigidity, postural instability and bradykinesia. Many publications related to rehabilitation in PD r efers to methods which are used to rehabilitate patients, but there is lack of significant amount of publications concerning tools to examine the effectiveness of these programs. The purpose of the work was to determine the suitability of Senior Fitness Te st (SFT) in the assessment of the effectiveness of physical rehabilitation of people with PD. The research was conducted in a group of 52 people (age 64.52 ± 7.56 years) with idiopathic PD disease (duration of the disease was 6.69 ± 4.93 years) in II stage in Hoehn & Yahr scale. Unified Parkinson's Disease Rating Scale (UPDRS) was used to determine the clinical status of patients. Parkinson's Disease Quality of Life Questionnaire (PDQL) was applied to determine the quality of life. The patients were divided into a group of participants and non -participants in the process of physical rehabilitation. Obtained results in the tests showed statistically significant differences between the groups in all the tests. The biggest absolute difference was observed in the Back Scratch test (308,33%). In order to achieve the main goal of the work, the correlation coefficients between the quality of life and the results of the SFT were calculated. The obtained results show that correlation between all the tests in both groups is at least moderate. The highest correlation was recorded in the "2 -minute walk" test in both groups. It was found that there is a relationship between SFT results and the quality of life of people with PD. SFT is a helpful tool in assessing the effect iveness of physical rehabilitation of people with PD.

7

Optogenetic methods in the service of neuroscience and medicine

88%

Gralec K., Kuś N., Solecki W.

Ból

|

2014

|

vol. 15

|

issue 1

36-45

EN

Optogenetics is a novel approach in neuroscience studies that enables to demonstrate a relation between an activity of particular neuronal circuits and a behavior. The discussed method is based on recent findings in genetic engineering and optical techniques allowing the introduction of light-sensitive membrane ion channels into neurons. A pulse of light opens the channel resulting in an ion flow, change of membrane potential and consequently, activation or inhibition of certain neuron. The main advantage of optogenetics is its application in vivo, which allows to control the activity of individual neurons in real-time, even in freely-moving animals during complex behavioral tasks. Our goal was to describe experimental protocols using optogenetic tools along with their advantages and review experimental studies which use optogenetics to examine neuronal bases of addiction, depression, anxiety and Parkinson’s disease. The selection of papers was made b y Pubmed search by keywords: optogenetics, channelrhodopsin and halorhodopsin. The synthesis of results allowed to wirupoint to the role of optogenetics in demonstrating causative relation between particular behavioral phenomena (e.g. reward) and (i) activity (e.g. phasic but not tonic) of defined neural population (e.g. dopaminergic neurons of the lateral ventral tegmental area), (ii) their projections (e.g. fibers projecting to the lateral shell of nucleus accumbens), and (iii) inputs (e.g. from the laterodorsal tegmentum). In summary, the results of optogenetic studies have revealed the role of specific neural systems and the dynamic of their activity in the modulation of the behavior that can be seen both in norma l conditions and in psychiatric disorders.

PL

Optogenetyka jest młodą techniką badawczą, która znajduje obecnie szerokie zastosowanie w neuronaukach. Dzięki innowacyjnemu podejściu możliwe jest ukazanie związków pomiędzy aktywnością określonych układów neuronalnych a zachowaniem. Omawiana metoda badawcza wykorzystuje najnowsze osiągnięcia inżynierii genetycznej i technik optycznych. Polega na wprowadzeniu do komórki nerwowej egzogennych kanałów jonowych, które następnie ulegają wbudowaniu w błonę neuronu i reagują otwarciem na bodziec świetlny. Efektem tego jest przepływ jonów, a w konsekwencji aktywacja bądź inhibicja neuronu. Największą zaletą optogenetyki jest fakt, że można ją stosować in vivo, dzięki czemu uzyskano możliwość kontroli w czasie rzeczywistym aktywności zdefiniowanych populacji komórek nerwowych u zwierząt swobodnie poruszających się i wykonujących złożone testy behawioralne. Celem niniejszej pracy było (i) przybliżenie schematów eksperymentalnych wykorzystujących narzędzia optogenetyczne oraz (ii) przegląd prac badawczych z zakresu uzależnień, depresji, lęku oraz choroby Parkinsona, w których posłużono się optogenetyką. Wyboru prac dokonano na podstawie wyników wyszukiwania w bazie Pubmed haseł takich jak optogenetics, channelrhodopsin i halorhodopsin. Syntetyczne zestawienie wyników badań analizowanych prac wskazuje na rolę optogenetyki w odkrywaniu relacji przyczynowo skutkowych pomiędzy badanym zjawiskiem (np. efekt nagradzający) a (i) aktywnością (np. fazowa ale nie toniczna) poszczególnych populacji neuronów (np. neuronów dopaminergicznych w polu brzusznym nakrywki), (ii) ich specyficznych projekcji (np. do bocznej części skorupy jądra półleżącego), oraz (iii) włókien wstępujących tworzących z danymi neuronami funkcjonalne synapsy (np. z bocznogrzbietowej nakrywki). Podsumowując, wyniki badań z zastosowaniem optogenetyki wykazały rolę specyficznych systemów neuronalnych oraz dynamikę ich aktywności w modulowaniu zachowania charakterystycznego zarówno dla normy jak i zaburzeń psychiatrycznych.

8

The role of adenosine a2a receptors in antidepressant activity in an experimental animal model of depression

88%

DZIUBINA A., ZYGMUNT M., FILIPEK B., SAŁAT K., BRYŁA A., LIBROWSKI T., GDULA-ARGASIŃSKA J.

Medicina Internacia Revuo

|

2017

|

vol. 28

|

issue 109

228-236

EN

Intensive studies on the role of adenosine A2A receptors in Parkinson’s disease have been carried out for many years,. These studies have indicated that the antagonists of these receptors not only alleviate motor deficits but also exhibit neuroprotective effects in various animal models. Little is known about the role of these receptors in ailments accompanying Parkinson’s disease, such as depression and anxiety. This paper provides a summary of existing research on the role of A2A receptors in comorbid depression in Parkinson’s disease.

9

Visual control improves the accuracy of hand positioning in Huntington’s disease

88%

Sitek E. J., Sołtan W., Konkel A., Wieczorek D., Schinwelski M., Robowski P., Sławek J.

Aktualności Neurologiczne

|

2017

|

vol. 17

|

issue 2

69-75

EN

Background: The study aimed at demonstrating dependence of visual feedback during hand and finger positioning task performance among Huntington’s disease patients in comparison to patients with Parkinson’s disease and cervical dystonia. Material and methods: Eighty-nine patients participated in the study (23 with Huntington’s disease, 25 with Parkinson’s disease with dyskinesias, 21 with Parkinson’s disease without dyskinesias, and 20 with cervical dystonia), scoring ≥20 points on Mini-Mental State Examination in order to assure comprehension of task instructions. Neurological examination comprised of the motor section from the Unified Huntington’s Disease Rating Scale for Huntington’s disease, the Unified Parkinson’s Disease Rating Scale Part II–IV for Parkinson’s disease and the Toronto Western Spasmodic Torticollis Rating Scale for cervical dystonia. In order to compare hand position accuracy under visually controlled and blindfolded conditions, the patient imitated each of the 10 examiner’s hand postures twice, once under the visual control condition and once with no visual feedback provided. Results: Huntington’s disease patients imitated examiner’s hand positions less accurately under blindfolded condition in comparison to Parkinson’s disease without dyskinesias and cervical dystonia participants. Under visually controlled condition there were no significant inter-group differences. Conclusions: Huntington’s disease patients exhibit higher dependence on visual feedback while performing motor tasks than Parkinson’s disease and cervical dystonia patients. Possible improvement of movement precision in Huntington’s disease with the use of visual cues could be potentially useful in the patients’ rehabilitation.

PL

Wprowadzenie: Badanie miało na celu ukazanie wpływu wzrokowego sprzężenia zwrotnego na poziom wykonania prób ułożenia dłoni oraz palców wśród pacjentów z chorobą Huntingtona w porównaniu z pacjentami z chorobą Parkinsona i dystonią szyjną. Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 89 pacjentów (23 z chorobą Huntingtona, 25 z chorobą Parkinsona i dyskinezami, 21 z chorobą Parkinsona bez dyskinez i 20 z dystonią szyjną), z wynikiem ≥20 punktów w MiniMental State Examination, co zapewniało rozumienie instrukcji testowych. Badanie neurologiczne obejmowało podskale ruchowe z Ujednoliconej Skali Oceny Choroby Huntingtona, Ujednoliconej Skali Oceny Choroby Parkinsona – części II–IV oraz Skalę Oceny Dystonii Szyjnej z Toronto. W celu porównania precyzji ułożenia ręki w warunkach pod kontrolą wzrokową oraz bez niej pacjent odtwarzał dwukrotnie 10 pozycji prezentowanych przez badającego – jeden raz w każdym z powyższych warunków. Wyniki: Pacjenci z chorobą Huntingtona wykazali się mniejszą precyzją w próbach naśladowania ułożenia ręki badającego w warunkach bez kontroli wzrokowej w porównaniu z uczestnikami z chorobą Parkinsona bez dyskinez i dystonią szyjną. W przypadku prób z kontrolą wzrokową nie wystąpiły istotne różnice między grupami. Wnioski: Pacjenci z chorobą Huntingtona wykazują większą zależność od wzrokowego sprzężenia zwrotnego przy wykonywaniu zadań ruchowych niż pacjenci z chorobą Parkinsona i dystonią szyjną. Możliwość uzyskania poprawy precyzji ruchów po dostarczeniu wskazówek wzrokowych u pacjentów z chorobą Huntingtona można wykorzystać w rehabilitacji tej grupy chorych.

10

Analiza kwalifikacji chorych z chorobą Parkinsona do leczenia operacyjnego

75%

Tomczyk M., Betscher E.

Aktualności Neurologiczne

|

2007

|

vol. 7

|

issue 1

40-44

EN

Background and objective: Pharmacotherapy of Parkinson’s disease not always enables controlling the symptoms. As the results there is growing interest in stereotactic surgery, which is permanent (after ablation) or temporary (after stimulator implantation) inhibition of too exhibited structures of extrapyramidal system due to development of the disease. The aim of this paper was the analysis of the causes of disqualification from surgical treatment of patients with Parkinson’s disease, who were directed to Neurosurgical Department of Milinatary Clinical Hospital in Bydgoszcz. Recommendations for an operation were verified during the diagnostic stay of the patients in the Department of Neurology. Material and methods: From January 2003 to December 2004, 86 patients (59 male and 27 female), from the age of 29 to 81, were admitted to Department of Neurology in order to be qualified for surgical treatment. The qualification criteria included: 1. Diagnosis of idiopathic Parkinson’s disease. 2. At least 5 years since the onset of symptoms. 3. Good responsiveness to levodopa. 4. Exclusion of severe dementia and depression (MMSE and MADRS). 5. Good results of neuroimaging (MRI/CT). 6. Optimal pharmacological therapy before surgery. Results: 45 patients were disqualified from surgical treatment (52%). The most common reason for disqualification was deficient pharmacological therapy before surgery and significantly increased depression – the same number of 19 patients (42%) in both groups. In 16 patients (35.5%), the diagnosis of idiopathic Parkinson’s disease was not confirmed. In 28% (13 patients) the reason for disqualification was dementia. Nine patients (20%) did not qualify since they been ill for less than 5 years. Conclusions: The decisions to send patients to hospital for surgery were often made even though the pharmacological therapy was incomplete. A doctor should never get pressurized by patients, but always clearly present acceptable recommendations for surgical treatment, its advantages and disadvantages.

PL

Wstęp i cel pracy: Leczenie farmakologiczne choroby Parkinsona nie zawsze pozwala osiągnąć kontrolę objawów. Stąd zainteresowanie zabiegami stereotaktycznymi polegającymi na trwałym (w wyniku ablacji) lub czasowym (po wszczepieniu stymulatora) zahamowaniu nadmiernie odhamowanych przez proces chorobowy struktur układu pozapiramidowego. Celem pracy była analiza przyczyn wykluczenia z leczenia operacyjnego chorych kierowanych do Kliniki Neurochirurgii 10. WSKzP w Bydgoszczy. Wskazania do zabiegu były weryfikowane w czasie pobytu diagnostycznego pacjentów w Klinice Neurologii. Materiał i metody: Od stycznia 2003 do grudnia 2004 roku w Klinice Neurologii hospitalizowano w celu kwalifikacji do leczenia operacyjnego 86 chorych (59 mężczyzn i 27 kobiet) w wieku od 29 do 81 lat. Kwalifikację opierano na następujących kryteriach: 1. Rozpoznanie idiopatycznej choroby Parkinsona. 2. Czas trwania choroby powyżej 5 lat. 3. Dobra odpowiedź na leczenie preparatami lewodopy. 4. Wykluczenie otępienia i depresji (MMSE i MADRS). 5. Brak znaczących odchyleń w badaniu neuroobrazowym (MR/TK). 6. Wykorzystanie możliwości leczenia zachowawczego. Wyniki: Z leczenia operacyjnego wyłączono 45 pacjentów (52%). Najczęstszymi przyczynami wykluczenia z leczenia było niewykorzystanie możliwości leczenia zachowawczego i znacznie nasilona depresja - odpowiednio po 19 chorych (42%). U 16 chorych (35.5%) nie potwierdzono rozpoznania idiopatycznej choroby Parkinsona. W 28% (13 pacjentów) przyczyną dyskwalifikacji było otępienie. Dziewięciu chorych (20%) chorowało krócej niż 5 lat. Wnioski: Decyzję o skierowaniu pacjenta na zabieg operacyjny podejmowano często mimo możliwości leczenia zachowawczego. Lekarz prowadzący nie powinien ulegać presji chorego, lecz jednoznacznie przedstawić wskazania do leczenia operacyjnego, jego zalety i ograniczenia.

11

Argentine tango in the rehabilitation of patients with Parkinson’s disease

75%

Stożek J., Pustułka-Piwnik U., Curyło M.

Medical Rehabilitation

|

2016

|

vol. 20(1)

33-38

PL

Wstęp: Choroba Parkinsona (PD) jest postępującą chorobą neurodegeneracyjną, która prowadzi do niesprawności. W przebiegu PD występują zaburzenia ruchowe, m.in. bradykinezja, hipokineza, sztywność mięśni, drżenie, niestabilność postawy, zaburzenia chodu i upadki oraz objawy pozaruchowe. Rehabilitacja jest istotnym elementem leczenia w chorobie Parkinsona, a jedną z proponowanych atrakcyjnych form aktywności ruchowej jest tango argentyńskie. Celem pracy jest przedstawienie efektów i możliwości zastosowania tanga argentyńskiego w rehabilitacji chorych na chorobę Parkinsona na podstawie piśmiennictwa. Metody: Przegląd piśmiennictwa. Źródła informacji: Przeszukiwano bazę danych MEDLINE (PubMed), stosując słowa kluczowe: „tango” i „Parkinson’s disease”. Wybór badań: Na podstawie tytułów, a następnie streszczeń i pełnych tekstów publikacji, do analizy włączano prace oryginalne z grupą kontrolną i bez oraz studium przypadku. Wyniki: Spośród 12 odnalezionych prac 10 włączono do analizy. Większość badań dotyczących oceny efektów tańczenia tanga argentyńskiego przeprowadzono u pacjentów z niewielkim i umiarkowanym nasileniem choroby Parkinsona. Stosowano zarówno długotrwałe, jak i krótkie, intensywne programy tańczenia tanga. W jednej z prac porównano efekty tańczenia tanga argentyńskiego z wynikami tańczenia walca i fokstrota, a w kolejnej tańczenie tanga w parze i bez. Badania wskazują, że tango argentyńskie poprawia wyniki oceny nasilenia choroby, równowagę, chód, postrzeganie przestrzenne, jakość życia i codzienną aktywność oraz integrację społeczną i partycypację u pacjentów z chorobą Parkinsona. Wnioski: Tango argentyńskie może być atrakcyjną, przydatną i skuteczną formą usprawniania pacjentów z chorobą Parkinsona.

EN

Parkinson’s disease (PD) is a progressive, neurodegenerative disease leading to disability. Parkinson’s disease causes the occurrence of movement disorders, such as bradykinesia, hipokinesia, rigidity, tremor, postural instability, gait disorders and falls as well as non-motor symptoms. Rehabilitation is an important part of treatment in Parkinson’s disease and the Argentine tango is one of the suggested, more attractive forms of physical activity. The aim of the study is to present the effects and possibilities of using the Argentine tango in the rehabilitation of patients with Parkinson’s disease on the basis of the overviewed literature. A review of literature was conducted. The MEDLINE (PubMed) database was searched using the key words: “tango” and “Parkinson’s disease”. The study was based on titles and abstracts, and then on full texts, original papers with and without control groups as well as case studies. Ten out of twelve publications were included in the analysis. Most studies evaluating the effects of Argentine tango dancing were performed in patients with mild to moderate Parkinson’s disease severity. Long-term as well as short, intensive tango dancing programs were used. One of the studies compared the effects of Argentine tango dancing to the effects of waltz and foxtrot dancing. One paper compared partnered to individual tango dancing. Studies indicate that the Argentine tango decreases the severity of Parkinson’s disease symptoms and improves: balance, gait, spatial cognition, everyday activities as well as social integration and participation in patients with Parkinson’s disease. The Argentine tango can be an attractive, useful and effective form of rehabilitation in Parkinson’s disease. Cite this article as: Stożek J., Pustułka-Piwnik U., Curyło M. Argentine tango in rehabilitation of patients with Parkinson’s disease. Med Rehabil 2016; 20(1): 33-38.

12

Using dance in the rehabilitation of patients with Parkinson’s disease

75%

Stożek J., Pustułka-Piwnik U.

Medical Rehabilitation

|

2013

|

vol. 17(1)

21-25

PL

Choroba Parkinsona (PD) jest postępującą chorobą neurodegeneracyjną, która prowadzi do wystąpienia zaburzeń ruchowych, niestabilności postawy, zaburzeń chodu, upadków, zaburzeń pozaruchowych i niesprawności. Rehabilitacja jest istotnym elementem kompleksowego leczenia chorych na PD. Celem pracy jest przedstawienie korzyści oraz efektów zastosowania tańca w rehabilitacji chorych na chorobę Parkinsona w oparciu o dostępne piśmiennictwo. Taniec wpływa korzystnie na sferę fizyczną, psychiczną, emocjonalną, intelektualną, estetyczną, kulturalną i społeczną człowieka. Pozytywne efekty, które można uzyskać poprzez regularne zajęcia taneczne szczególnie trafnie korespondują z celami terapeutycznymi rehabilitacji ruchowej w PD. Pacjenci z PD korzystają z treningu tanecznego, jak inne tańczące osoby. Trening taneczny obejmuje różnorodne ćwiczenia postawy, równowagi i chodu wykonywane do rytmu i muzyki. Wykorzystuje strategie naturalnie stosowane w tańcu i szczególnie przydatne w usprawnianiu chorych z PD, m.in.: koncentrację na ruchu do muzyki, wyobrażenie ruchu przed jego wykonaniem, wielosensoryczną stymulację i wskazówki sensoryczne. Muzyka i taniec ułatwiają rozpoczynanie ruchu i wykonywanie go z odpowiednią szybkością i amplitudą. W nielicznych badaniach dotyczących skuteczności tanecznych programów rehabilitacyjnych w PD uzyskano pozytywne efekty w zakresie równowagi, chodu, stanu funkcjonalnego i jakości Ŝycia chorych. Autorzy stosowali różne style i formy taneczne: elementy baletu klasycznego, jazz dance, taniec towarzyski, tango argentyńskie, tańce integracyjne, ludowe, taniec współczesny, kontaktową improwizację taneczną, teatr tańca oraz pantomimę. Taniec może być narzędziem kompleksowej rehabilitacji w PD, który łączy elementy fizjoterapii, terapii sztuką (tańcem i muzyką), rytmicznej stymulacji dźwiękowej i integracji społecznej.

EN

Parkinson’s disease (PD) is a progressive, neurodegenerative disease leading to the occurrence of movement disorders, postural instability, gait disorders, falls, non-motor symptoms and disability. Rehabilitation is an important component of multidisciplinary treatment in PD. The aim of the study is to present the benefits and effects of using dance in the rehabilitation of patients with PD. Dance can have a beneficial influence on the physical, psychological, emotional, intellectual, aesthetic, cultural and social spheres of human life. Positive effects, which can be obtained through regular dance classes, in particular when they accurately correspond to the therapeutic goals of rehabilitation in PD. Patients with PD benefit from dance training in the way other dancing individuals do. Dance training includes various postural, balance and gait exercises performed to rhythm and music. It uses strategies naturally used in dance which are particularly useful in the therapy of patients with PD: concentration on movement performed to music, imagination of movement before its execution, multisensory stimulation and using sensory cues. Music and dance facilitate the initiation of movement and its performance at a proper speed and amplitude. In the limited studies concerning the effects of dance rehabilitation programs on PD, positive results were obtained in balance, gait, functional status and the quality of patient life . The authors used various forms of dance: the elements of classical ballet, jazz dance, ballroom dancing, Argentine tango, group dances, folk dances, contemporary dance, contact improvisation, elements of choreography dance theatre. Dance in various forms can be the tool for multidisciplinary rehabilitation, joining the elements of physiotherapy, art therapy (dance and music therapy), rhythmic auditory stimulation as well as social integration.

13

Parameters characterising isokinetic muscular activity in patients with Parkinson’s disease – a pilot study

75%

Malicka I., Chamela–Bilińska D., Koszewicz M., Dąbrowska G., Woźniewski M.

Medical Rehabilitation

|

2006

|

vol. 10(3)

29-34

PL

Wstęp. Choroba Parkinsona jest postępującą, przewlekłą, zwyrodnieniową chorobą ośrodkowego układu nerwowego, którą charakteryzuje wiele objawów, m.in. drŜenie spoczynkowe, sztywność, spowolnienie ruchowe, zaburzenie postawy ciała, chodu i równowagi oraz osłabienie siły mięśniowej, przejawiające się ilościową redukcją siły duŜych grup mięśniowych, zarówno tułowia, jak i kończyn dolnych. Cel. Celem pracy stała się więc ocena parametrów siłowo–prędkościowych mięśni kończyn dolnych osób ze stwierdzoną chorobą Parkinsona. Materiał i metody. Badaniami objęto 20 kobiet podzielonych na dwie grupy. Grupę badaną (gr. 1) stanowiło 10 kobiet w wieku od 65 do 80 lat (średnia wieku 72 lata), ze stwierdzoną chorobą Parkinsona, w stadium zaawansowania choroby I-III według H&Y, natomiast grupę kontrolną (gr. 2) 10 kobiet zdrowych w wieku od 62 do 84 (średnia wieku 69 lata), słuchaczek Uniwersytetu Trzeciego Wieku, nieleczących się z powodu chorób neurologicznych, bądź innych, które mogłyby wpłynąć na wynik badania.. U wszystkich kobiet wykonano badania czynnościowe mięśni zginaczy i prostowników stawu kolanowego na stanowisku do badań izokinetycznych Mullti Joint 3 firmy Biodex. Rejestrowano: szczytowy moment siły, całkowitą pracę oraz moc przy prędkościach kątowych 60º/s i 180º/s. Wyniki. Kobiety chorujące na chorobę Parkinsona uzyskały ok. 60–70 % wartości szczytowego momentu siły, całkowitej pracy i mocy kobiet zdrowych. Wnioski. Osoby ze stwierdzoną chorobą Parkinsona uzyskują więc statystycznie istotnie niŜsze wartości parametrów siłowo– prędkościowych mięśni działających na stawy kolanowe kończyn dolnych, większy deficyt mięśniowy dotyczy prostowników działających na staw kolanowy, szczególnie w przypadku wyŜszych prędkości kątowych ruchu.

EN

Background. Idiopathic Parkinson’s disease (PD) is a progressive, chronic, neurodegenerative disease of the central nervous system characterised by the following motor signs: rest tremor, rigidity, bradykinesia, stooped posture, gait and balance difficulty, as well as muscle weakness as a quantitative reduction of strength of large muscle groups of the trunk and the lower extremities.Aim. The aim of this research was to determine strength-velocity parameters of lower extremities muscles in persons with Parkinson’s disease.Material and methods. Twenty women divided into two groups were nerolled into the study. The examined group (gr.1) comprised 10 women aged from 65 to 80 years (mean 72) with established diagnosis of PD classified from I to III according to the Hoehn & Yahr scale. The control group (gr.2) -10 healthy women aged from 62 to 84 years (mean 69), the participants of University of III Century, who did not have any neurological diseases that could affect the results of the tests. The Biodex dynamometer was used to measure the peak torque, total work and power of the knee flexors and extensors at two velocities; 60°/s and 180°/s.Results. Peak torque, total work and power in women with PD were on the level of 60–70% of healthy women. Conclusions. Reduction of the evaluated parameters was significantly greater in extensors than in flexors, especially at higher velocity of the movement.

14

Parkinson’s disease: the most common diagnostic mistakes in Lithuania

75%

Valeikiene V., Alekna V., Juozulynas A., Mieliauskaite D., Ceremnych J.

Open Medicine

|

2009

|

vol. 4

|

issue 3

304-309

EN

Parkinson’s disease (PD) belongs to group of neurodegenerative diseases. PD diagnosis is clinical, based on these signs: tremor, rigidity, bradykinesia, akinesia or hypokinesia. The aim of the work was to determine the frequency of separate clinical forms of Parkinson’s disease and difficulties at this disease diagnosis. After examining 267 patients, foreseen clinical criterion of Parkinson’s disease correspond 202 (44.0% persons) − 115 women and 87 men and for 65 patients diagnosis of PD was not confirmed, because they did not correspond with accepted criteria of Parkinson’s disease. While analyzing clinical peculiarities of disease we ascertained that rigidity-tremor form of disease prevailed for 152 (75.2%, 86 women and 66 men) patients. The rigidity form was more rare − 28 (13.9%, 13 women and 15 men). Not very frequent was a tremor form of disease -− 22 (10.9%, 16 women and 6 men) patients. According to data of our research, for almost one fourth of patients (65, 24.3%) the diagnosis of Parkinson’s disease was not confirmed after clinical examination. These patients did not correspond with clinical criteria of PD. The data of our research maintain that for almost one fourth (one fourth of what?) (24.3%) the diagnosis was incorrect. Although these patients did not correspond with accepted criteria of PD, they had been treated with antiparkinsonic medications. The PD diagnosis for them was determined only according to separate symptoms: tremor, gait alterations or memory deterioration and behaviour alternations. It must be noted, that symptoms of Wilson’s disease, MSA or brain infarction were estimated as PD. Examining patients at home, we ascertained that not all patients use prescribed L-dopa preparations. A part of patients or their relatives stopped using of this drug independently. We also made note of the fact that urinary incontinence manifested using dopamine agonist ropinirole. This side effect became significant problem for patient himself and for his relatives.

15

A therapeutic potential of nicotine: reassessing the current paradigm of nicotine pharmacotherapy, literature review.

75%

Delijewski M., Kośmider L., Balwierz R. J., Tomas M. B., Yi D., Koszowski B., Marciniak D., Karolewicz B.

Acta Poloniae Pharmaceutica - Drug Research

|

2018

|

vol. 75

|

issue 5

1053-1061

EN

Introduction: Nicotine is a widely known alkaloid synthesized from tobacco plants, being a main constituent of tobacco smoke and cigarettes. Nicotine has also gained eminence as the therapeutic option in managing smoking cessation and even other health conditions. However, the therapeutic potential of nicotine in other diseases has yet to be completely assessed. This information void stems from an inherent aversion from researchers in assessing nicotine’s risk-benefit, due to its toxicities. We present information on the current body of evidence relating to non-traditional therapeutic applications of nicotine to fill this literature void. The purpose of this work is to present current literature on the therapeutic uses of nicotine in treating various diseases. Methods: Electronic search in PubMed for relevant research relating to the therapeutic potential of nicotine in various diseases. Results/conclusions: Nicotine has gained therapeutic significance as an active compound of the nicotine replacement therapy. Research show nicotine may have other therapeutic applications in some diseases. We discussed application of nicotine in diminished prevalence of Parkinson’s disease, decreasing symptoms of the Tourette’s syndrome, psychiatric diseases like chizophrenia, depression and management of pain. We also reviewed nicotine dosing, type of formulations, and compliance which are crucial factors in the therapeutic applications of nicotine.

16

Zaburzenia autonomiczne w chorobie Parkinsona

63%

Fiszer U.

Aktualności Neurologiczne

|

2009

|

vol. 9

|

issue 3

159-163

EN

Idiopathic Parkinson’s disease is a progressive neurological disorder, characterized by the occurrence of various movement and non-motor disturbances (olfactory, neuropsychiatric and autonomic dysfunctions). This paper discusses autonomic disturbances in Parkinson’s disease, which significantly impair patients. Autonomic dysfunctions are present already in early disease stages. They include cardiovascular, urogenital system dysfunctions, gastrointestinal, feeding, thermoregulatory disturbances, and seborrhoea. Autonomic dysfunctions in Parkinson’s disease are related to the function of parasympathetic and sympathetic system. This paper discusses the detailed clinical and neuropathological correlation, which includes scope of the autonomic functions. The research proved that disability of patients with Parkinson’s disease is mainly related to the levodopa non-responding symptoms (neuropsychiatric disturbances, falls, dysphagia, urinary dysfunction and orthostatic hypotension). These disturbances significantly worsen the patient’s life quality, and even disallow an independent functioning. In such cases there is a need to consider administration of drugs with action mechanism different than dopaminergic. There is a need to recognize the levodopa non-responding symptoms in patients with Parkinson’s disease, which may be very disturbing for the patient. A proper diagnosis of patient’s dysfunctions is very important, since sometimes an increasing levodopa treatment may have a negative impact upon patient’s condition. The paper discusses various therapy methods, based mainly upon the recommendations of the European Federation of Neurological Societies (EFNS).

PL

Idiopatyczna choroba Parkinsona jest postępującym neurologicznym schorzeniem charakteryzującym się występowaniem licznych, różnych ruchowych i pozaruchowych zaburzeń (zaburzenia węchu, neuropsychiatryczne oraz układu autonomicznego). Niniejsza praca omawia zaburzenia autonomiczne w chorobie Parkinsona, które w sposób poważny upośledzają chorych. Zaburzenia autonomiczne mogą być obecne już we wczesnych okresach choroby. Obejmują dysfunkcje układu sercowo-naczyniowego, układu moczowo-płciowego, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, odżywiania, termoregulacji oraz wydzielanie łoju. Zaburzenia autonomiczne w chorobie Parkinsona związane są z funkcją układu przywspółczulnego i współczulnego. W pracy omówiono dokładną korelację kliniczno-neuropatologiczną zawierającą zakres funkcji autonomicznych. Badania wykazały, że niesprawność osób z chorobą Parkinsona głównie jest związana z objawami niereagującymi na leczenie lewodopą (zaburzenia neuropsychiatryczne, upadki, dysfunkcje połykania i układu moczowego oraz niedociśnienie ortostatyczne). Zaburzenia te znacznie pogarszają jakość życia chorego, a nawet uniemożliwiają mu samodzielne funkcjonowanie. W takich przypadkach istnieje konieczność rozważenia podawania leków o innym mechanizmie działania niż leki dopaminergiczne. Istnieje konieczność rozpoznawania u osób z chorobą Parkinsona objawów niereagujących na leczenie lewodopą, które mogą być bardzo uciążliwe dla chorego. Właściwe rozpoznanie zaburzeń u chorego jest bardzo ważne, gdyż czasami zwiększanie dawki lewodopy może mieć negatywny wpływ na stan pacjenta. W pracy są dyskutowane różne sposoby leczenia, głównie w oparciu o zalecenia Europejskiej Federacji Towarzystw Neurologicznych (EFNS).

17

Assessment of the correlation between gait and balance disorders, and the severity of motor symptoms in Parkinson’s disease, depression and cognitive impairment

63%

Czechowicz B., Siuda J., Bednar M., Nowakowska I., Rudzińska-Bar M.

Medical Rehabilitation

|

2016

|

vol. 20(2)

13-19

PL

Wstęp: Niestabilność posturalna u osób z chorobą Parkinsona (PD) jest jednym z głównych czynników przyczyniających się do zwiększenia upadków i związanych z nimi powikłań. Diagnostyka zaburzeń równowagi opiera się na ocenie kontroli postawy przez ocenę biomechaniczną narządu ruchu, koordynującą szybkość i precyzję wykonywanych ruchów. Warunkiem wykonania precyzyjnego i płynnego ruchu jest skoordynowanie czynności ruchowych oraz bodźców czuciowych z sygnałami płynącymi do układu ruchowego. Cel pracy: Ocena wpływu zaburzeń pozaruchowych (depresji i zaburzeń poznawczych) oraz nasilenia objawów ruchowych na proces planowania i kontroli przebiegu ruchu w chorobie Parkinsona. Materiał i metody: Do badania zakwalifikowano 40 chorych z idiopatyczną chorobą Parkinsona, rozpoznaną zgodnie z kryteriami United Kingdom Parkinson’s Disease Society Brain Bank (UKPDSBB), w stadium II lub III zaawansowania objawów choroby wg Hoehn-Yahra. U wszystkich chorych przeprowadzono badanie fizykalne wraz z oceną w skali UPDRS (Unified Parkinson’s Disease Rating Scale) oraz wykonano przesiewowe testy kliniczne, oceniające funkcje poznawcze (Montreal Cognitive Assessment, MoCA) i zaburzenia depresyjne (Beck Depression Inventory, BDI). Oceny mobilności, stabilności i kontroli ruchu dokonano za pomocą testów: Berg Balance Scale (BBS), testu Tinetti, testu Up and Go (TUG), Dynamic Gait Index (DGI). Wyniki: Wykazano istotną zależność pomiędzy poziomem nasilenia zaburzeń ruchowych (wg UPRDS ON cz. III) a parametrami definiującymi zdolności motoryczne w DGI (R= -0,49, p<0,001), testem oceny mobilności TUG (R=0,4, p<0,01) oraz zaburzeniami równowagi statycznej i dynamicznej w BBS (R=-0, 44, p<0,004). Poziom funkcjonowania poznawczego miał istotny wpływ na mobilność i stabilność chorych, a występowanie zaburzeń depresyjnych nie wpływało na pogorszenie podstawowych reakcji posturalnych w badanej grupie chorych z PD.

EN

Introduction: Postural instability in patients with Parkinson’s disease (PD) is one of the major factors contributing to an increasing number of falls and fall related complications. Diagnosis of balance disorder is based on assessment of postural control by the biomechanical assessment of the musculoskeletal system, coordinating speed and precision of movements. The condition for the performance of precise and smooth movement is coordination of motor activity and sensory signals fl owing to the motor system. Study aim: The aim of the study is to assess the impact of non-motor symptoms (depression and cognitive impairment) and the impact of the severity of motor symptoms on the process of course of movement planning and control in Parkinson’s disease. Material and methods: The study involved 40 patients with idiopathic Parkinson’s disease, diagnosed according to the criteria adopted by the United Kingdom Parkinson’s Disease Society Brain Bank (UKPDSBB), with stage II or III severity of symptoms of the disease according to the Hoehn-Yahr sclae. All the patients underwent physical examination with an evaluation using the UPDRS (Unifi ed Parkinson’s Disease Rating Scale) and screening clinical trials were performed, evaluating cognitive functions (Montreal Cognitive Assessment, MoCA) and depressive disorders (Beck Depression Inventory, BDI). Evaluation of mobility, stability and motor control was done using the Berg Balance Scale (BBS), the Tinetti test, the Up and Go test (TUG) and the Dynamic Gait Index (DGI). Results: There was a signifi cant correlation between the level of severity of movement disorders (according to UPRDS ON part III) and the parameters defi ning motor skills in the DGI (R= -0.49, p<0.001), the TUG test evaluating mobility (R=0.4, p<0.01), and static and dynamic balance disorder using BBS (R=-0.44, p<0.004). The level of cognitive functioning had signifi cant impact on the mobility and stability of patients, and the occurrence of depressive disorder did not affect the deterioration of basic postural reactions in the group of patients with PD. Cite this article as: Czechowicz B., Siuda J., Bednar M., Nowakowska I., Rudzińska-Bar M. Assessment of the correlation between gait and balance disorders, and the severity of motor symptoms in Parkinson’s disease, depression and cognitive impairment. Med Rehabil 2016; 20(2): 13-19.

18

Role of physical activity in preventing disability in Parkinson’s disease

63%

Opara J., Małecki A., Mehlich K., Szczygieł J.

Medical Rehabilitation

|

2013

|

vol. 17(2)

18-22

PL

Choroba Parkinsona, która dotyka około 2% ludności powyżej 65 lat i ponad 4% osób, które ukończyły 85 lat, jest jedną z najczęstszych przyczyn niepełnosprawności ruchowej wśród chorób układu nerwowego. Powszechnie wiadomo, że aktywność fizyczna chorych na chorobę Parkinsona jest mniejsza niż w populacji ogólnej. Nieliczne badania naukowe potwierdziły niską aktywność fizyczną osób z chorobą Parkinsona. Mimo wprowadzenia lewodopy, jako złotego standardu leczenia, nowych agonistów receptorów dopaminowych, a nawet leczenia neurochirurgicznego, nie udaje się kontrolować postępującej niepełnosprawności ruchowej. Aktywność fizyczna odgrywa istotną rolę w rozwoju choroby. Poprawa aktywności fizycznej opóźnia rozwój niepełnosprawności ruchowej chorych i skutkuje podwyższeniem ich jakości życia. W piśmiennictwie naukowym można znaleźć wiele badań, z których wynika, że ćwiczenia i aktywność fizyczna prowadzą do: zmniejszenia śmiertelności, poprawy siły, poczucia równowagi i postawy ciała, mobilności i samodzielności w wykonywaniu czynności życia codziennego u osób z chorobą Parkinsona. Ćwiczenia i aktywność fizyczna pełnią także ważną rolę w zapobieganiu upadkom, które mogą być u chorych brzemienne w skutkach. W artykule poglądowym przedstawiliśmy przegląd piśmiennictwa poświęconego znaczeniu aktywności fizycznej w prewencji pierwotnej i jej wpływowi na rozwój niepełnosprawności w chorobie Parkinsona. W prewencji pierwotnej aktywność fizyczna jest szczególnie ważna w odniesieniu do płci męskiej. Przedstawiono różne zalecenia dotyczące aktywności fizycznej i różne metody jej oceny.

EN

Parkinson`s disease, which affects about 2% of the population over 65 years and more than 4% of those over 85 years, is one of the most frequent causes of physical disability from among the diseases of the nervous system. It is well known that physical activity in patients with Parkinson’s disease is less than in the general population. Only a few scientific studies have confirmed the low physical activity of people with Parkinson`s disease. Despite the application of levodopa, which now seems to be the gold standard treatment, the new dopamine agonists, and even neurosurgical treatment, one is not able to control the development of physical disability within Parkinson`s disease. Physical activity plays an important role in the development of the disease. Improving the amount and type of physical activity delays the development of the physical disability in patients and has a positive effect on their quality of life. In the scientific literature, one can find a lot of research which shows that exercise and physical activity lead to a reduction in mortality, an improvement in strength, the sense of balance and posture, mobility and independence in performing Activities of Daily Living (ADL) amongst patients with Parkinson`s disease. Exercise and physical activity play an important role in the prevention of falls, which can be dangerous for patients. In this paper an descriptive review of the literature devoted to the importance of physical activity and its impact on disability progression in Parkinson's disease has been presented. Physical activity is particularly important in relation to men and disease prevention. The different recommendations for physical activity and different methods of assessment have been described.

19

Rehabilitacja zamrożeń chodu w przebiegu choroby Parkinsona

63%

Skalska-Dulińska B., Witkiewicz B., Ptasznik I.

Aktualności Neurologiczne

|

2014

|

vol. 14

|

issue 2

140-148

EN

Freezing of gait is the episodic gait disturbance common in Parkinson’s disease, often leading to falls and patient’s activity reduction. Physical rehabilitation should be an integral part of the treatment of Parkinson’s disease because of its different course, reaction to pharmacological treatment and progression. Especially in the case of the dominant gait and posture disorders, with stronger bradykinesia and freezing episodes special attention should be paid to gait training and the usage of techniques and equipment which helps the patient to overcome freezing and reduce its severity. Thanks to the early rehabilitation patients longer retain the ability to walk independently. This work aims to present possibilities of using different methods and equipment in the rehabilitation of patient with Parkinson’s disease. Due to the impairment of the functioning mechanism of the generation of internal stimuli the external signals are of particular importance as well as cognitive strategies, among which we can distinguish acoustic stimuli, visual and tactile, on which the widespread method of Frenkel is based on. Not without significance are also external aids such as canes, walkers and crutches recommended for patients with less efficiency.

PL

Zamrożenia chodu to epizodyczne zaburzenia chodu występujące w przebiegu choroby Parkinsona, często prowadzące do upadków i ograniczenia aktywności chorego. Ze względu na zróżnicowany przebieg choroby, odmienną reakcję na leki u każdego pacjenta oraz postępujący charakter schorzenia rehabilitacja ruchowa powinna stanowić integralną część leczenia. Należy zwrócić szczególną uwagę na trening chodu oraz zastosowanie technik umożliwiających choremu przezwyciężenie zamrożeń i zmniejszenie ich nasilenia, zwłaszcza w przypadku postaci choroby z dominującymi zaburzeniami chodu i postawy, cechującej się bardziej nasiloną bradykinezją i epizodami zamrożeń. Odpowiednio wcześnie rozpoczęta rehabilitacja pozwoli pacjentowi dłużej zachować zdolność samodzielnego poruszania się. Poniższa praca ma na celu przedstawienie możliwości wykorzystania różnych metod i sprzętu pomocniczego w rehabilitacji chorych na chorobę Parkinsona. Ze względu na upośledzenie funkcjonowania mechanizmu generowania bodźców wewnętrznych w postępowaniu rehabilitacyjnym szczególne znaczenie odgrywają zewnętrzne sygnały (tzw. wskazówki) oraz strategie poznawcze, wśród których wyróżnić możemy bodźce akustyczne, wzrokowe i dotykowe – bazuje na nich także szeroko rozpowszechniona metoda Frenkla. Nie bez znaczenia są również pomoce zewnętrzne, takie jak laski, chodziki i kule, zalecane pacjentom o mniejszym stopniu sprawności.

20

Występowanie dyskinez w przebiegu choroby Parkinsona leczonej preparatami lewodopy

63%

Zaborowska M., Maciejek Z., Wawrzyniak S.

Aktualności Neurologiczne

|

2012

|

vol. 12

|

issue 1

40-43

EN

The aim of this study was to assess the incidence of dyskinesias during long-term treatment of Parkinson’s disease with levodopa. Material and methods: Analysis encompassed 103 patients with Parkinson’s disease (54 with and 49 without dyskinesias) of similar age (64.37±6.94 vs. 64.94±6.81 years). Their clinical and neurological status was assessed using the Hoehn-Yahr scale, Unified Parkinson’s Disease Rating Scale (UPDRS), Mini-Mental State Examination (MMSE). Each patient has had a CT scan to assess brain atrophy and angiogenic lesions. Risk factors included in the analysis were: hypertension, hypercholesterolaemia, ischaemic heart disease and diabetes. Results: Dyskinesia more frequently developed in persons with hypertension, ischaemic heart disease, hypercholesterolaemia or diabetes. Furthermore, they presented more frequently cortical atrophy in their CT scans as compared with the control group (25 vs. 8). Levodopa doses were higher in patients with dyskinesias (1013.43±260.61 vs 877.55±216.46 mg) and duration of treatment was on the average 2 years longer than in the control group. Performance status as assessed by Hoehn-Yahr and UPDRS rating systems was similar in both groups. Conclusions: Our study indicates that in patients with Parkinson’s diseasedyskinesias develop mostly in cases of more advanced neurodegenerative process, associated with longer duration of symptoms and use of higher doses of levodopa. This correlated with higher prevalence of additional risk factors in this group of patients.

PL

Wstęp: Celem pracy była ocena występowania dyskinez podczas wieloletniego leczenia preparatami lewodopy u pacjentów z chorobą Parkinsona. Materiał i metody: Materiał kliniczny stanowiło 103 chorych z chorobą Parkinsona (54 z dyskinezami, 49 bez dyskinez), w podobnej grupie wiekowej (64,37±6,94 vs 64,94±6,81 roku). Stan kliniczny oceniano wg skali Hoehn-Yahra, Unified Parkinson’s Disease Rating Scale (UPDRS), Mini-Mental State Examination (MMSE). W każdym przypadku wykonywano badanie tomografii komputerowej głowy w celu oceny zaników mózgu lub obecności zmian naczyniopochodnych. Dodatkowo wzięto pod uwagę obecność czynników ryzyka, takich jak: nadciśnienie tętnicze, hipercholesterolemia, choroba niedokrwienna serca, cukrzyca. Wyniki: Chorzy z dyskinezami charakteryzowali się częstszym występowaniem nadciśnienia tętniczego, choroby niedokrwiennej serca, hipercholesterolemii i cukrzycy. W tej samej populacji stwierdzono częstszą obecność zaników korowych w tomografii komputerowej mózgu w porównaniu z grupą odniesienia (25 vs 8). Wśród chorych z dyskinezami dawki lewodopy były wyższe (1013,43±260,61 vs 877,55±216,46 mg), a czas leczenia dłuższy o średnio 2 lata. Wartości oceny w skali Hoehn-Yahra i UPDRS były zbliżone. Wnioski: W badaniach własnych u pacjentów z chorobą Parkinsona dyskinezy występowały częściej w przypadkach bardziej zaawansowanego procesu neurozwyrodnieniowego, co wiązało się z dłuższym czasem trwania objawów oraz stosowaniem wyższych dawek lewodopy. Korelowało to z częstszym w tej grupie występowaniem dodatkowych czynników ryzyka.

Refine search results

Caffeine and neurodegenerative disorders

Assessment of the quality of life and the relationship between its level and sociodemographic factors and physical activity in the group of patients with Parkinson’s disease

Assessment of the quality of life in Moroccan Parkinson’s patients

The Influence of the 6-month Course of Nordic Walking on Patient with Parkinson's Disease - a Case Report

The prevalence of Parkinson’s disease among Vilnius inhabitants

Senior Fitness Test in assessing the effectiveness of motor rehabilitation in the context of Parkinson’s disease patients’ quality of life

Optogenetic methods in the service of neuroscience and medicine

The role of adenosine a2a receptors in antidepressant activity in an experimental animal model of depression

Visual control improves the accuracy of hand positioning in Huntington’s disease

Analiza kwalifikacji chorych z chorobą Parkinsona do leczenia operacyjnego

Argentine tango in the rehabilitation of patients with Parkinson’s disease

Using dance in the rehabilitation of patients with Parkinson’s disease

Parameters characterising isokinetic muscular activity in patients with Parkinson’s disease – a pilot study

Parkinson’s disease: the most common diagnostic mistakes in Lithuania

A therapeutic potential of nicotine: reassessing the current paradigm of nicotine pharmacotherapy, literature review.

Zaburzenia autonomiczne w chorobie Parkinsona

Assessment of the correlation between gait and balance disorders, and the severity of motor symptoms in Parkinson’s disease, depression and cognitive impairment

Role of physical activity in preventing disability in Parkinson’s disease

Rehabilitacja zamrożeń chodu w przebiegu choroby Parkinsona

Występowanie dyskinez w przebiegu choroby Parkinsona leczonej preparatami lewodopy