Cel pracy: Ocena korzyści z zastosowania instrumentalnych metod badania zaburzeń połykania w procesie diagnostycznym i zaplanowaniu terapii u pacjentów z dysfagią, po operacjach rekonstrukcyjnych z powodu nowotworów jamy ustnej i gardła. Materiał i metody: Od stycznia do września 2016 roku przeprowadzono badania instrumentalne zaburzeń połykania u 7 chorych operowanych z powodu raka jamy ustnej i gardła z rekonstrukcją wolnym płatem. Wszyscy pacjenci byli badani kilkukrotnie po zabiegu zgodnie z jednolitym protokołem: 1) ocena zaburzeń anatomicznych i deficytów neurologicznych związanych z zakresem operacji, 2) przesiewowy test połykania wody, 3) badanie fiberoskopowe i/lub wideofluroskopia. Wyniki: Wszyscy chorzy zgłaszali zaburzenia połykania i niezamierzony spadek masy ciała (średnio 5,9% wyjściowej masy ciała w ciągu 3 miesięcy). W teście połykania wody wynik negatywny (brak zaburzeń) otrzymało trzech chorych dla 5 ml wody oraz dwóch dla 10, 20 i 90 ml wody. W trakcie badania endoskopowego wykazano: aspirację (ślina, płyn), penetrację (puree, płyn), przedwczesne połykanie (puree, płyn), multipołknięcia (płyn, puree, pokarm stały) oraz zaleganie (ślina, płyn, puree, pokarm stały). W czasie wideofluroskopii największym problemem było zaburzenia fazy oralnej połykania: problemy z formowaniem bolusa, ruchy pompujące języka, zaleganie w przedsionku jamy ustnej, przedwczesne połykanie, opóźniony odruch połykowy. W trakcie gardłowej fazy połykania stwierdzono: zalegania w zachyłkach gruszkowatych i dołkach zajęzykowych, osłabioną elewację krtani, penetrację, aspirację oraz multipołknięcia. Wnioski: Badania instrumentalne pomagają w szczegółowej diagnostyce dysfagii u osób po operacjach onkologicznych. Są niezbędnym narzędziem w planowaniu procesu terapeutycznego, ustalenia wskazań do odpowiedniego sposobu odżywiania, co pozwala na optymalny proces gojenia po dużych zabiegach rekonstrukcyjnych w obrębie głowy i szyi.
Introduction: Assessment of usefulness of instrumental method of evaluation of dysphagia in creating a therapeutic plan among patients after oropharyngeal cancer surgery with free flap reconstruction. Material and Method: Seven patients after oropharyngeal cancer surgery with free flap reconstruction hospitalized from January to September 2016 in the ENT Department of Warsaw Medical University were included in this study. All patients underwent few times after surgery: clinical swallowing examination, water swallowing screening test and fiberoptic endoscopic evaluation of swallowing and/or videofluoroscopy. Results: All patients were diagnosed with dysphagia and had unitentional weight loss (average 5,9% of initial weight during 3 months). In water swallowing test only three participant achieved negative score for 5 ml, and two for 10 ml, 20 ml and 90 ml of water. Fiberoptic endoscopic evaluation of swallowing was analyzed for swallowing patterns and laryngeal pathology. FEES showed following abnormalities: aspiration (saliva, liquid), penetration (puree, liquid), premature swallowing (liquid, puree) and multiswallowing (liquid, puree, solid food), retention (saliva, puree, liquid, solid food). Videofluroscopy showed on the first place problems with oral phase of swallowing: difficulty forming and propeling bolus, tongue pumping movements, oral cavity residue, premature spillage and delayed oral onset. During the pharyngeal phase we observed: residue in valleculae and piriform sinuses, reduced laryngeal elevation, penetration and aspiration, multiple swallows. Conclusion: Instrumental assessment of swallowing helps during diagnostic and therapeutic process of patients with dysphagia after oncological treatment. a.
Badanie endoskopowe połykania FEES (fiberoptic endoscopic examination of swallowing) należy do podstawowych badań instrumentalnych wykorzystywanych w diagnostyce dysfagii ustno-gardłowej. Składa się z trzech części: I. Ocena anatomii i fizjologii gardła i krtani; II. Ocena spożywania pokarmów o różnych konsystencjach; III. Ocena skuteczności manewrów terapeutycznych. Celem pracy jest przedstawienie procedury badania oraz formularza wykorzystywanego do jego opisu.
Aim: The aim of the study was to determine the prevalence of dysphagia in patients with chronic cough. Material and methods: Thirty-four consecutive patients. All patients underwent physical examination, ENT assessment, functional phoniatric assessment at rest and speech, Water-Swallow Test (WST), and Fiberoptic Endoscopic Evaluation of Swallowing Disorders (FEES). Furthermore, Reflux Symptom Index (RSI) and Eating Assessment Tool 10 (EAT 10) questionnaires were performed. Results: Results of the RSI and EAT 10 questionnaires showed the risk of reflux and dysphagia in participating patients. WST positive results increase with water volume. Patients presented episodes of spillage, double swallows, penetration, aspiration and residue of food at the hypopharynx. Functional examination showed decrease of laryngeal elevation (33%) and hypertension of external laryngeal muscles. Conclusions: Results of the study showed prevalence of dysphagia in most patients with chronic chough. It seems that phoniatric assessment in those cases should be expanded and FEES examination should comprise an important part.
Endoscopic examination of swallowing FEES (fiberoptic endoscopic examination of swallowing) belongs to basic instrumental examinations used in diagnostics of oropharyngeal dysphagia. It consists of three parts: I. Evaluation of the anatomy and physiology of the throat and larynx; II. Assessment of drinking and eating liquids and foods with different consistencies; III. Evaluation of the effectiveness of therapeutic maneuvers. The work aims to present the test procedure and the form used to describe it.
Wprowadzenie: Pacjenci uskarżający się na przewlekły kaszel wymagają diagnostyki zaburzeń połykania. Cel pacy: Ocena występowania zaburzeń połykania (niosących za sobą ryzyko penetracji lub aspiracji pokarmu) w grupie chorych z przewlekłym kaszlem. Materiał i metoda: 34 kolejnych pacjentów hospitalizowanych z powodu przewlekłego kaszlu. Pacjenci wypełniali kwestionariusze Reflux Symptom Index (RSI) oraz Eating Assessment Tool 10 (EAT-10), przechodzili badanie przedmiotowe z zakresu głowy i szyi, ocenę palpacyjną mięśni zewnętrznych krtani, przesiewowy test połykania wody oraz ocenę endoskopową zaburzeń połykania. Wyniki: Analiza wyników kwestionariuszy EAT-10 oraz RSI wskazuje na ryzyko występowania refluksu oraz dysfagii. W przesiewowym teście połykania wody odsetek wyników pozytywnych zwiększał się wraz ze wzrostem objętości podawanego płynu. W badaniu endoskopowym stwierdzono m.in.: przedwczesne połykanie, podwójne połykanie, penetracje, aspiracje, zalegania na poziomie gardła i krtani. W badaniu przedmiotowym u 33% chorych stwierdzono obniżoną elewację krtani. Większość pacjentów cechowała się zwiększonym napięciem mięśni zewnątrzkrtaniowych. Wnioski: Dysfagia stanowi częsty problem chorych z przewlekłym kaszlem, u których diagnostyka foniatryczna powinna być rozszerzona o badanie FEES. Badanie wymaga kontynuacji na większej grupie pacjentów oraz porównania wyników z grupą kontrolną.
Dysphagia concerns 10–89% patients after total laryngectomy; to a greater extent it regards patients receiving complementary radiotherapy. The disease mechanism is associated with anatomical changes after surgery (typeof surgery) or complications of adjuvant therapy (xerostomia, neuropathy, swelling of tissue, etc.). The above changes lead to: decreased mobility of the lateral walls of the pharynx and tongue retraction, the occurrence of tounge pumping movements, decreased swallowing reflex, weakening of the upper esophageal sphincter opening, contraction of the cricopharyngeal muscle, tissue fibrosis, formation of pharyngeal pseudodiverticulum, etc. As a result: regurgitation of food through the nose and oral cavity, food sticking in middle and lower pharynx, prolongation of bolus transit time. Upon the formation of tracheoesophageal fistula, there may be aspiration of gastric contents. The above changes considerably reduce patients’ quality of life after surgery. The diagnostic protocol includes: medical interview (questionnaires such as EAT 10, SSQ, MDADI, DHI can be helpful), clinical swallowing assessment and instrumental examinations: primarily videofluoroscopy but also endoscopic evaluation of swallowing. Selected cases also require high frequency manometry. The treatment options include: surgical methods (e.g. balloon dilatation of the upper esophageal sphincter, cricopharyngeal myotomy, pharyngeal plexus neurectomy, removal of the pharyngeal pseudodiverticulum), pharmacological treatment or conservative methods (e.g. botulinum toxin injection of the upper esophageal sphincter, speech therapy, nutritional treatment) and supportive methods such as consultation with a psychologist, physiotherapist, clinical dietitian). The selection of a specific treatment method should be preceded by a diagnostic process in which the mechanism of functional disorders related to voice formation and swallowing will be established.
Zaburzenia połykania występują u 10–89% chorych po całkowitym usunięciu krtani; w większym odsetku u pacjentów leczonych uzupełniającą radioterapią. Mechanizm zaburzeń związany jest ze zmianami anatomicznymi po operacji (zakres operacji) lub powikłaniami terapii adiuwantowej (kserostomia, neuropatia, obrzęk tkanek itp.). Powyższe zmiany prowadzą do: obniżenie ruchomości ścian bocznych gardła i retrakcji języka, pojawienia się ruchów pompujących języka, obniżenia odruchu do połykania, osłabienia otwarcia górnego zwieracza przełyku, skurczu mięśnia pierścienno-gardłowego, włóknienia tkanek, powstania pseudouchyłka gardła itp. W efekcie dochodzi do: regurgitacji treści pokarmowych do nosa i jamy ustnej, ich zalegania na poziomie gardła środkowego i dolnego, wydłużenia transportu bolusa. W przypadku powstania przetoki tchawiczo-przełykowej może dochodzić do aspiracji treści pokarmowych. Powyższe zmiany znacznie obniżają jakość życia chorych po operacji. Protokół diagnostyczny obejmuje: zebranie wywiadu (pomocne bywają kwestionariusze, np.: EAT 10, SSQ, MDADI, DHI), wykonanie oceny klinicznej połykania oraz badań instrumentalnych: przede wszystkim wideofluoroskopii, ale także badania endoskopowego połykania. W wybranych przypadkach konieczne jest wykonanie manometrii wieloczęstotliwościowej. Wśród metod leczenia można wyróżnić: metody chirurgiczne (np.: dylatacja balonem górnego zwieracza przełyku, miotomia mięśnia pierścienno-gardłowego, neurektomia splotu gardłowego, usunięcie pseudouchyłka gardła), metody zachowawcze (np.: ostrzyknięcie toksyną botulinową zwieracza górnego przełyku, rehabilitacja logopedyczna, leczenie żywieniowe) oraz metody wspomagające (np. konsultacja psychologa, fizjoterapeuty, dietetyka klinicznego). Wybór konkretnego sposobu leczenia powinien być poprzedzony procesem diagnostycznym, w którym zostanie ustalony mechanizm zaburzeń czynnościowych związanych z tworzeniem głosu i połykaniem.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.