Search results

1

Analgesia in trauma patients administered by Emergency Medical Services.

100%

Zduńczyk Ł., Leszczyński P. K., Detsyk O., Charuta A.

Critical Care Innovations

|

2019

|

vol. 2

|

issue 1

11-21

EN

INTRODUCTION: A pain response is an inevitable symptom in trauma patients and requires to undertake a medical intervention in pre-hospital conditions. In the Polish system of medical rescue, there are teams including a doctor or without one where a paramedic is the main person to make decisions. Due to lack of standard procedures and a pain rating scale attached to the documents of medical rescue teams, the authors of the research attempted to analyse the administration of analgesics in trauma patients. MATERIAL AND METHODS: The research was conducted on 266 trauma patients selected from 2307 interventions of Emergency Medical Service in Łęczyca in 2016. ANOVA, one-way analysis of variance, and T-tests for unpaired samples were applied. All the results were found significant at p < 0,05. RESULTS: The study was carried out on 150 males and 100 females. The average age of the the trauma patients was 77 (SD ± 38). Rescue teams were sent to trauma patients at 71-80 and 51-60 age groups. In 64,7 % (n=172) of the cases, help was provided in rural areas, whereas in 35,3 % (n=94) cases - urban areas. Most frequently, the patients were injured as a result of traffic accidents, activities while carrying out farm work as well as cut wounds and self-mutilation. Anaesthesia was applied in 120 cases (45,11%), mostly in patients between the age of 81 and 90 and most rarely in children. A total number of painkiller administration was higher in basic Emergency Medical Services (BEMS) than in specialized ones (S-EMS) (84 vs. 55). No statistically significant relation between the choice of the medicine and the injury type was discovered (Kruskal-Wallis; p=0,82). The drug used most often was Ketoprofenum (n=87) and Fentanylum (n=35). There was significant difference in the administration of analgesic drugs between BEMS and S-EMS teams (χ2; p=0,042). CONCLUSIONS: Over half of the trauma patients was not secured by administering analgesic drugs in pre-hospital conditions. The number of analgesic drugs used in B-EMS and S-EMS teams was diverse. Patients were given nonsteroidal anti-inflammatory drugs (NSAIDs) more often than opioids.

PL

WSTĘP: Reakacja bólowa jest nieodłącznym objawem u pacjentów urazowych i wymaga podjęcia interwencji medycznej już w warunkach przedszpitalnych. W polskim systemie ratownictwa medycznego funkcjonują zarówno zespoły z lekarzem, jak i bez lekarza, gdzie kierownikiem jest najczęściej ratownik medyczny. W obliczu braku standardów postępowania, ani skal oceny bólu dołączonych do dokumentacji pogotowia ratunkowego, autorzy badania podjęli próbę analizy zastosowań leków analgetycznych u pacjentów urazowych. MATERIAŁ I METODY: Badaniem objęto 2307 interwencji pogotowia ratunkowego w Łęczycy w roku 2016, z czego wyselekcjonowano 266 wezwań do pacjentów urazowych. Zastosowano jednoczynnikową analizę wariancji ANOVA oraz T-testy dla zmiennych niepowiązanych. Wszystkie wyniki uznano za istotne przy wartości p < 0,05. WYNIKI: Badaniem objęło 150 mężczyzn i 110 kobiet. Średnia wieku poszkodowanych urazowych wyniosła 77 lat (SD ± 38). Zespoły najczęściej były dysponowane do pacjentów urazowych w przedziale wiekowym 71-80 lat oraz 51-60 lat. W 64,7 % (n=172) przypadków udzielano pomocy na terenach wiejskich, zaś w 35,3 % (n=94) były to tereny miejskie. Pacjenci ulegali najczęściej urazom w wyniku wypadku komunikacyjnego, czynności wykonywanych podczas prac rolniczych, a także ran i samookaleczeń. Znieczulenie zastosowano w 120 przypadkach (45,11%), najczęściej u pecjentów w wieku 81-90 lat (n=18), a najrzadziej u dzieci. Łączna liczba zastosowań leków przeciwbólowych jest wyższa w zespołach podstawowych niż specjalistycznych (84 vs. 55). Nie wykazano istotnej statystycznie zależności doboru leku w stosunku do rodzaju urazu (Kruskal-Wallis; p=0,82). Najczęściej stosowanym lekiem był Ketonal (n=87) oraz Fentanyl (n=35). Wykazano istotną statystycznie zależność w liczbie zastosowań anelgetyków pomiędzy grupami "B-EMS" i "S-EMS" (χ2; p=0,042). WNIOSKI: Ponad połowa pacjentów urazowych nie jest zabezpieczana przez podanie środków anelgetycznych w warunkach przedszpitalnych. Ilość stosowanych analgetyków w zespołach podstawowych i specjalistycznych jest zróżnicowana. Najczęściej podawano leki z grupy NLPZ.

2

Reaction times as indicators of the quality of expert work of belgrade municipal institutions for emergency medical services

100%

Anđelic S., Ivančević N., Bogunović S.

Open Medicine

|

2013

|

vol. 8

|

issue 1

90-95

EN

Introduction. Methodological Instructions for Procedures of Healthcare Institution Reports on the Indicators of the Quality of Healthcare from 2007 also involve reaction times (RTs) I, II, I+II, III and IV, as the obligatory indicator of the quality of expert work of Emergency Medical Services (EMS). Objective. Evaluation of the quality of expert work of Belgrade EMS based on RTs. Methods. A retrospective analysis of priority 1 emergency calls in September 2009 vs September 2010, and RTs from I to IV as the recommended indicators of the quality of expert work of Belgrade EMS. Results. As detected, in 2010 there has been decrease in the total number of calls for physicians, and the total number of priority 1 emergency calls. By comparing RTs, the obtained data showed that in 2010 the time elapsed from when a priority 1 call was received until it was handed to the EMS team for implementation (RT I) was on average faster by 0.1 min (p<0.01), that the time elapsed from the dispatcher’s receipt of the call until the EMS team arrived to the patient (RT II) was faster on average by 0.42 min (p<0.05), and that the time for the team to reach the patient after the received call through the call centre (RT I+II) was faster by 0.15 min. Also, in 2010, RT III was shortened by 1.27 min and RT IV by 1.00 min. By summing RTs I, II and III, independently resolved level I emergency calls at the scene are obtained. In 2009, this time interval was, on average 38.02 min, and in 2010 it was an average of 36.23 min. By summing RTs I, II and IV, the time elapsed from the call received through the call centre until the patient’s hospital admission is obtained. In 2009 this time was average 31.08 min, and in 2010 it was average 29.16 min. Conclusion. One of the major advances in emergency medicine is providing assistance to a request for emergency medical care where this is produced. Therefore, the indicator of RTs may measure the quality of care provided by pre-hospital services.

3

Comparative analysis of pharmacotherapy used by Emergency Medical Services in Poland.

88%

Trochimiak P., Leszczyński P. K., Świniarski P.

Critical Care Innovations

|

2020

|

vol. 3

|

issue 3

20-30

EN

INTRODUCTION: Pharmacotherapy is essential during emergency medical services (EMS). Medication administered in pre-hospital conditions enables i.a.: sedation, analgesia, treatment of arrhythmias, and resuscitation. The equipment of the paramedic’s box (Drug Kit) in an ambulance depends on the Rescue System in a given country. In Poland, since several years, there has been a standardized list of medications available in the emergency medical services. The authors attempt to assess the indication of pharmaceuticals that are most commonly used and those that may turn out to be unnecessary in pre-hospital care. MATERIAL AND METHODS: The interventions of two emergency medical teams (specialized "SEMS" and basic "BEMS") from 2019 were analyzed. The Kolmogorov-Smirnov variable distribution normality test was used for statistical analysis; Pearson correlation and Chi squared independence tests. All results were considered significant at p <0.05. RESULTS: The teams intervened 4,530 times in the analyzed period. Medications were used in 1742 cases, which accounts for 38.45% of all interventions (BEMS - 1429; 82.03% vs. SEMS: 313; 17.97%). The most commonly administered were: Natrii chloridum 0.9%, Captoprilum, Ephinephrinum and Hydroxyzinum. Drugs such as: Flumazenilum, HES - hydroxyethyl starch, Isosorbidi mononitrans, Lidocaini hydrochloridum, Urapidilum were not administered. Comparing the total amount of drugs used between the teams, a statistically strong correlation was demonstrated (χ2 = 402.41; p = 0.000), point out more frequent use of drugs by BEMS staff. CONCLUSIONS: There is a group of drugs that are not used in the emergency medical service. The equipment of the paramedic’s box in the BEMS can be considered as sufficient because drugs from the SEMS were used occasionally. Due to the significant differences in the frequency of administration of individual drugs, a modification of the list of medicines in the emergency medical service in Poland should be considered.

PL

WSTĘP: Farmakoterapia jest niezbędna w pracy zespołów ratownictwa medycznego (EMS). Podane leki w warunkach przedszpitalnych umożliwiają m.in .: sedację, znieczulenie, leczenie arytmii i resuscytację. Wyposażenie ampularium ratownika medycznego w karetce zależy od systemu ratownictwa w danym kraju. W Polsce od od kilku lat istnieje ujednolicona lista leków dostępnych dla ratowników medycznych. Autorzy pracy podejmują próbę wskazania leków, które są najczęściej stosowane i tych, które mogą się okazać zbędne w opiece przedszpitalnej. MATERIAŁ I METODY: Przeanalizowano interwencje dwóch zespołów ratownictwa medycznego (specjalistyczny "SEMS" i podstawowy "BEMS") z 2019 roku. Do celów statystycznych zastosowano test normalności rozkładu zmiennej Kołmogorowa-Smirnowa, testy korelacji Pearsona i niezależności Chi-kwadrat. Wszystkie wyniki uznano za istotne przy p <0.05. WYNIKI: Zespoły w analizowanym okresie interweniowały 4530 razy. Leki były używane w 1742 przypadkach, co stanowi 38.45% wszystkich interwencji (BEMS - 1429; 82.03% vs. SEMS: 313; 17.97%). Najczęściej podawano: Natrii chloridum 0.9%, Captoprilum, Ephinephrinum i Hydroxyzinum. Leki takie jak: Flumazenilum, HES - hydroksyetyloskrobia, Isosorbidi mononitrans, Lidocaini hydrochloridum, Urapidilum - nie były podawane. Porównując całkowitą ilość leków narkotycznych stosowanych w zespołach, stwierdzono statystycznie silną korelację (χ2 = 402.41; p = 0.000), wskazując na ich częstsze używanie przez personel zespołów podstawowych. WNIOSKI: Istnieje grupa leków, które nie są stosowane w ratownictwie medycznym. Wyposażenie ampularium ratownika medycznego w podstawowych zespołach ratownictwa medycznego można uznać za wystarczające, ponieważ sporadycznie używano leków z ampularium zespołu specjalistycznego. Ze względu na istotne różnice w częstości podawania poszczególnych leków należy rozważyć modyfikację leków stosowanych w pogotowiu ratunkowym w Polsce.

Refine search results

2 Critical Care Innovations

1 Open Medicine

1 2020

1 2019

1 2013

2 Leszczyński P. K.

1 Anđelic S.

1 Bogunović S.

1 Charuta A.

1 Detsyk O.

1 Ivančević N.

1 Trochimiak P.

1 Zduńczyk Ł.

1 Świniarski P.

Analgesia in trauma patients administered by Emergency Medical Services.

Reaction times as indicators of the quality of expert work of belgrade municipal institutions for emergency medical services

Comparative analysis of pharmacotherapy used by Emergency Medical Services in Poland.