Results found: 3

Number of results on page

Search results

Search:
in the keywords: CHOP

Sort By:

Limit search:

Biweekly CHOP therapy improves therapeutic effect in the non-GCB subtype of diffuse large B-cell lymphoma

100%

Zhang Q., Wang J., Wang J.

Open Medicine

2007

vol. 2

issue 4

488-498

CHOP (cyclophosphamide, doxorubicin, vincristine and prednisone) is accepted as the best available standard treatment for diffuse large B-cell lymphoma (DLBCL) patients; however, the therapeutic efficacy seems unsatisfactory. Additional rituximab will improve the cure rate, but it is not popular in China because of its increased medical cost. Germinal center B-cell (GCB) and non-GCB subtypes distinction have been described as independent prognostic factors, and provides likelihood for cure with chemotherapy. The aim of the study is to explore the association between Immunophenotype and treatment regimen. Between August 2003 and May 2006, 66 patients with DLBCL were enrolled, according to immunohistochemistry results (GCB and non-GCB phenotype), randomly assigned to receive either six to eight cycles of CHOP every 2 weeks or standard CHOP every 3 weeks. After a median follow-up duration of 32 months (range of 4 to 42 months), an estimated 3-year overall survival (OS) rate for the GCB patients were 68.2% and 55.6% for the biweekly CHOP regimen and standard CHOP regimen respectively, while the data were 62.8% and 37.9% respectively for the non-GCB cases. The biweekly CHOP therapy showed higher efficacy than standard treatment, and its superiority was more obvious with the non-GCB subgroup. All rights reserved.

The role of the Amyloid Precursor Protein mutations and PERKdependent signaling pathways in the pathogenesis of Alzheimer’s disease

88%

Rozpędek W., Nowak A., Pytel D., Lewko D., Diehl J. A., Majsterek I.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Biologica et Oecologica

2016

vol. 12

48-59

Choroba Alzheimera (ang. Alzheimer’s disease, AD) jest przewlekłą, najczęściej występującą, chorobą neurodegeneracyjną prowadzącą do nieodwracalnych zmian w strukturze, biochemii i funkcjach mózgu. Neurodegeneracja Ośrodkowego Układu Nerwowego (OUN) jest wynikiem odkładania toksycznych złogów amyloidu β (Aβ) w tkance nerwowej mózgu. Rozwój AD jest przyczyną skomplikowanych interakcji między podłożem genetycznym, a czynnikami biologicznymi, które aktywują złożone szlaki molekularne w przebiegu schorzenia. Za jedną z głównych przyczyn uważa się mutacje występujące w genie kodującym Prekursorowe białko amyloidu β (ang. Amyloid beta Precursor Protein, APP) zlokalizowane w pobliżu cięcia białka APP przez wysoce specyficzne sekretazy: α, β oraz γ. Generowanie toksycznej formy Aβ o długości 42-óch aminokwasów, odkładanego w tkance mózgowej jako płytki starcze, zachodzi poprzez drogę amyloidogenną, w której uczestniczą sekretazy β oraz γ. Na podłożu molekularnym główną przyczyną rozwoju choroby AD jest akumulacja błędnie sfałdowanych lub niesfałdowanych białek w lumen Retikulum Plazmatycznego (ang. Endoplasmic Reticulum, ER). Skutkuje to bezpośrednim wywołaniem stresu ER, który prowadzi do aktywacji kinazy PERK, a następnie fosforylacji eukariotycznego czynnika inicjacji translacji 2 (eIF2α). W rezultacie w komórce nerwowej inhibowana jest translacja większości białek oraz dochodzi do preferencyjnej translacji wyłącznie takich białek takich jak ATF4 (ang. Activating Transcriptor 4) oraz, wyniku długotrwałych warunków stresowych, CHOP (ang. CCAAT-enhancer-binding protein homologous protein). Nadekspresja białka CHOP prowadzi do wzmocnienia ekspresji genów kodujących: pro-apoptotyczne białka BH3 domain-only, GADD34 (ang. DNA damage-inducible protein, GADD34 oraz białko o aktywności oksydoreduktazy ER (ang. ER oxidoreductin 1α, ERO1α). W warunkach wysokiego stężenia białka CHOP zostaje osłabiona ekspresja genów kodujących anty-apoptotyczne białka Bcl-2. W rezultacie masa tkanki nerwowej mózgu ulega znaczącemu obniżeniu w wyniku postępującego procesu neurodegeneracji na drodze apoptotycznej śmierć komórkowej w przebiegu AD.

Alzheimer’s disease (AD) is a highly complex, progressive, age-related neurodegenerative human disease entity. The genetic basis of AD is strictly connected with occurrence of mutations in Amyloid Precursor (APP) gene on chromosome 21. Molecular mechanism that leads to AD development still remains unclear. Recent data reported that it is closely correlated with Endoplasmic Reticulum (ER) stress conditions, which subsequently activate Unfolded Protein Response (UPR) signaling pathways, via the induction of protein kinase RNA-like endoplasmic reticulum kinase (PERK), as a self-protective, adaptive response to adverse stress conditions. That results in the attenuation of global protein synthesis and, on the contrary, selective translation of Activating Transcriptor Factor 4 (ATF4) and secretase β. Interestingly, under prolonged, severe ER stress UPR may switch its signal into apoptotic cell death. That ensues by ATF4-CHOP-mediated activation of a range of pro-apoptotic genes and, on the other hand, downregulation of the expression of the anti-apoptotic protein B-cell lymphoma 2 (Bcl-2) genes. Current investigations suggest that inhibitions of PERK activity may contribute to the attenuation of the deposition of toxic senile plaques in the brain tissue and, as a result, prevent degeneration of neurons and decline in cognitive abilities.

Endoplasmic reticulum stress response in the roadway for the effects of non-steroidal anti-inflammatory drugs

63%

Mügge F. L. B., Silva A. M.

Endoplasmic Reticulum Stress in Diseases

2015

vol. 2

issue 1

Over the past decade, a handful of evidence has been provided that nonsteroidal anti-inflammatory drugs (NSAIDs) display effects on the homeostasis of the endoplasmic reticulum (ER). Their uptake into cells will eventually lead to activation or inhibition of key molecules that mediate ER stress responses, raising not only a growing interest for a pharmacological target in ER stress responses but also important questions how the ER-stress mediated effects induced by NSAIDs could be therapeutically advantageous or not. We review here the toxicity effects and therapeutic applications of NSAIDs involving the three majors ER stress arms namely PERK, IRE1, and ATF6. First, we provide brief introduction on the well-established and characterized downstream events mediated by these ER stress players, followed by presentation of the NSAIDs compounds and mode of action, and finally their effects on ER stress response. NSAIDs present promising drug agents targeting the components of ER stress in different aspects of cancer and other diseases, but a better comprehension of the mechanisms underlying their benefits and harms will certainly pave the road for several diseases’ therapy.

Refine search results

1 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Biologica et Oecologica

1 Endoplasmic Reticulum Stress in Diseases

1 Open Medicine

1 2016

1 2015

1 2007

1 Diehl J. A.

1 Lewko D.

1 Majsterek I.

1 Mügge F. L. B.

1 Nowak A.

1 Pytel D.

1 Rozpędek W.

1 Silva A. M.

1 Wang J.

1 Zhang Q.

Search results

Biweekly CHOP therapy improves therapeutic effect in the non-GCB subtype of diffuse large B-cell lymphoma

The role of the Amyloid Precursor Protein mutations and PERKdependent signaling pathways in the pathogenesis of Alzheimer’s disease

Endoplasmic reticulum stress response in the roadway for the effects of non-steroidal anti-inflammatory drugs