Search results

Search:
in the keywords: ACL injury

Sort By:

Limit search:

Anterior cruciate ligament (ACL) injury management: current treatment options and future prospects

100%

Chamieh M., Geha M., Mourad W., Piontek T.

Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska

2024

vol. 89

issue 3

99-107

Kolano zapewnia ciału mobilność i stabilność potrzebną do wykonywania codziennych funkcji. Ponadto staw kolanowy odgrywa rolę w naszej propriocepcji i koordynacji mięśni poprzez więzadła. Więzadła kolana biorą udział w stabilizacji stawu. Więzadło krzyżowe przednie (ACL) chroni kość piszczelową przed przednim przemieszczeniem (translacją). Jest to jedno z więzadeł stawu kolanowego, które najczęściej ulega urazom. Każdego roku w Stanach Zjednoczonych operacji rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego (ACL) poddawanych jest prawie 400 000 pacjentów. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie zwięzłego przeglądu stosowanych wcześniej i obecnie sposobów leczenia urazów ACL metodą nieoperacyjną i operacyjną.

The knee provides the body with mobility and stability needed to perform everyday functions. In addition, the knee joint plays a role in our proprioception and muscle coordination through the ligaments. These knee ligaments are involved in stabilizing the joint. The anterior cruciate ligament (ACL) is a ligament that protects the tibia from forward translation. It is one of the most injured ligaments in the knee, with almost 400,000 patients undergoing ACL reconstruction surgery each year in the United States. This review aims to present a concise overview of previous and current management options available to treat ACL injuries.

Does the posterior condylar angle (PCA) affect the risk of an anterior cruciate ligament (ACL) tear? A case-control study in males aged 18-30

100%

Kanak M., Bocheński W., Lesman J., Mostowy M.

Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska

2023

vol. 88

issue 2

69-75

Wstęp. Urazy więzadła krzyżowego przedniego (ACL) są najczęstszymi urazami więzadłowymi stawu kolanowego, co podkreśla potrzebę identyfikacji pacjentów z grup ryzyka. Cele. Celami badania było: ustalenie, czy wartość kąta tylnego kłykci (PCA) jest związana z ryzykiem urazu ACL w grupie mężczyzn w wieku 18-30 lat oraz ocena, czy istnieje różnica w wartości kąta PCA pomiędzy pacjentami z izolowanym urazem ACL, a urazem ACL połączonym z ostrym urazem łąkotek lub więzadła pobocznego przyśrodkowego (MCL). Materiał i metody. Przeprowadzona a priori analiza mocy (α = 0,05 i β = 0,95) wykazała konieczność włączenia po 44 pacjentów do grupy kontrolnej i badawczej. Następnie grupa badawcza została podzielona na trzy podgrupy: z urazami MCL i łąkotkowymi. Na przekroju osiowym w MRI naniesiono dwie linie: styczną do tylnej powierzchni kłykci kości udowej oraz linię przeznadkłykciową chirurgiczną (sTEA). Kąt PCA był zdefiniowany jako kąt pomiędzy styczną i sTEA. Wyniki analizowano przy pomocy testu U Manna-Whitney’a, testu t-studenta, modelu regresji linearnej oraz współczynników korelacji wewnątrzklasowej (ICC). Wyniki. Średnia wartość PCA w grupie kontrolnej i badawczej wyniosła odpowiednio 1,90° ±1,25° i 1,30° ±2,49° (p = 0,178). Analizy jednoczynnikowe różnic PCA pomiędzy urazami izolowanymi ACL, a urazami ACL połączonymi z urazami MCL, MM lub LM wykazały wartość p odpowiednio 0,981, 0,814 i 0,813. Analiza wieloczynnikowa oceniająca łączny wpływ ostrych urazów MCL, MM i LM dały wynik odpowiednio p = 0,744, 0,421 i 0,873. ICC między pomiarami danego badacza wynosiło 0,931 i 0,928 (bardzo dobra zgodność), a między badaczami 0,868 (dobra zgodność). Wnioski. Wartość kąta PCA nie jest związana z ostrym urazami ACL w badanej populacji. Wartość kąta PCA nie różniła się pomiędzy pacjentami z izolowanym urazem ACL, a pacjentami z urazem ACL połączonym z urazami MCL lub łąkotkowymi.

Introduction. Injuries of the ACL are the most common ligamentous injuries of the knee joint, highlighting the importance of tools to easily determine the patients from a risk group. Aims. The aims of this study were: to establish whether the posterior condylar angle (PCA) is a risk factor of ACL injury among 18-30 year-old males and to assess the differences in PCA among patients with isolated ACL injury vs. ACL injury combined with acute MCL, or meniscal injury. Methods and materials. A case group was formed, according to a priori power analysis (α = 0.05, β = 0.95), with 44 patients with an ACL injury and a control group with 44 healthy patients. Then, the case group was subdivided into three subgroups: the MCL and meniscal injured. Two lines were drawn on the axial MRI – the posterior condylar axis and the surgical transepicondylar axis. The PCA was defined as the angle between them. Statistical analyses included U Mann-Whitney, t-student independent-sample tests, linear regression models and correlation analyses. Results. The mean PCA in the control and study group was 1.90° ±1.25° and 1.30° ±2.49°(p = 0.178), respectively. Univariate analyses of PCA in isolated ACL injury vs. ACL injury combined with acute MCL, MM or LM injury had p values of 0.981, 0.814 and 0.813, respectively. Multivariable analysis had p values of 0.744, 0.421 and 0.873, respectively. Intrarater ICCs were 0.931 and 0.928 (excellent reliability) and interrater ICCs was 0.868 (good reliability). Conclusions. PCA is not associated with acute ACL injuries in the studied population. MCL or meniscal injuries did not alter PCA values among patients with an ACL injury.

Refine search results

2 Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska

1 2024

1 2023

1 Bocheński W.

1 Chamieh M.

1 Geha M.

1 Kanak M.

1 Lesman J.

1 Mostowy M.

1 Mourad W.

1 Piontek T.

Search results

Anterior cruciate ligament (ACL) injury management: current treatment options and future prospects

Does the posterior condylar angle (PCA) affect the risk of an anterior cruciate ligament (ACL) tear? A case-control study in males aged 18-30