Search results

1

Schwannoma nerwu twarzowego w odcinku pozaczaszkowym – opis przypadku

100%

Tarazewicz D., Wierzchowska M., Burduk P.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2019

|

vol. 8(3)

45-49

PL

Schwannoma (nerwiaki osłonkowe) to łagodne, dobrze odgraniczone guzy powstające z komórek Schwanna, tworzących osłonki mielinowe nerwów obwodowych, czaszkowych lub korzeni nerwów rdzeniowych. 25–45% z nich lokalizuje się w obrębie głowy i szyi, głównie w przestrzeni przygardłowej. Lokalizacja wewnątrzprzyusznicza jest rzadko spotykana. Etiologia nowotworu nie jest znana. Diagnostyka przedoperacyjna zarówno radiologiczna, jak i cytologiczna jest trudna i często nie daje prawidłowego rozpoznania. Radiologicznie zwykle podejrzewany jest gruczolak wielopostaciowy, a materiał z biopsji cienkoigłowej nie jest diagnostyczny. Leczenie z wyboru to chirurgiczne usunięcie zmiany z próbą zachowania funkcji nerwu twarzowego.

2

Postępowanie z nawrotowym gruczolakiem wielopostaciowym ślinianek przyusznych: analiza materiału Kliniki Otolaryngologii WUM od 1988 do 2008 roku

100%

Szwedowicz P., Osuch-Wójcikiewicz E., Bruzgielewicz A., Chęciński P., Nyckowska J., Grotthuss M.

Otolaryngologia Polska

|

2010

|

vol. 64(7)

50-54

PL

Objectives: Treatment of patients with recurrent pleomorphic adenoma of the parotid gland is a challenge for a surgeon due to frequent problems with complete resection of all tumour foci while preserving continuity and function of the facial nerve. The aim of this study was to evaluate the clinical presentation and treatment results of patients with recurrent pleomorphic adenoma of the parotid gland. Materials and Methods: The medical records of 35 patients (25 women and 10 men) operated on (44 operations) for recurrent pleomorphic adenoma between the years 1988 and 2008 at the Otolaryngology Department, Medical University of Warsaw, were reviewed. These patients accounted for 8.9% of all patients treated for pleomorphic adenoma of the parotid gland (N=395). A retrospective analysis was performed to examine clinical features, surgical technique and facial nerve management. Results: All patients had palpable, nontender mass or masses in a parotid bed after 1 to 5 previous operations. Multifocal recurrences were present in 79.5% of cases. Median interval between initial treatment and commencement of recurrences was 6.1 (0.25-29) years. Patients with more than one recurrence were younger than patients who had only one. Malignant transformation of recurrent pleomorphic adenoma was observed in two patients (5.7%). Postoperative facial nerve paresis occurred in 15 cases. In two additional cases eradication of recurrent tumour required the facial nerve resection and reconstruction. Conclusions: Recurrent pleomorphic adenoma occurs more often in younger patients and women. The risk of the facial nerve injury increases with each successive operation. Surgical treatment should be individualized, taking into consideration the extent of the previous surgery and the type of recurrence.

3

Wyniki leczenia gruczolaka jednopostaciowego płata powierzchownego ślinianki przyusznej

100%

Ślęzak A., Kaźmierczak W., Kaźmierczak H.

Otolaryngologia Polska

|

2018

|

vol. 72(6)

23-30

PL

Wstęp: Guz Warthina jest niezłośliwym nowotworem występującym w dużych gruczołach ślinowych. Diagnostyka obejmuje badanie podmiotowe, przedmiotowe oraz badania dodatkowe – ultrasonografię, badanie tomografii rezonansu magnetycznego, biopsję aspiracyjną cienkoigłową. Metodą leczenia pozostaje chirurgiczna resekcja guza, której zakres obejmuje techniki od zewnątrztorebkowego usunięcia guza do pełnego wachlarza parotidektomii. Materiał i metody: Dokonano retrospektywnej analizy dostępnej dokumentacji medycznej 53 chorych leczonych chirurgicznie w Klinice Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej Collegium Medicum Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu w latach 2009–2016. U każdego chorego wykonano badanie podmiotowe, przedmiotowe oraz zlecono rutynową ocenę ultrasonograficzną. Uzyskane wyniki leczenia 57 guzów poddano analizie. Wyniki: Niniejsze badanie wykazało, że w przypadku zastosowania techniki zewnątrztorebkowego usunięcia guza w leczeniu guzów Warthina dolnego bieguna płata powierzchownego ślinianki przyusznej u 57 chorych nie obserwowano powikłań pod postacią: trwałego niedowładu czy porażenia nerwu twarzowego, torbieli ślinowych, objawów zespołu Łucji-Frey czy defektu kosmetycznego twarzy. U 8 (14%) chorych w badaniu ultrasonograficznym uwidoczniono zmiany wymagające dalszej diagnostyki lub okresowej ultrasonograficznej kontroli.

4

Ocena łagodnych guzów dużych gruczołów ślinowych według nowej klasyfikacji Europejskiego Towarzystwa Gruczołów Ślinowych

100%

Olejniczak I., Leduchowska A., Kozłowski Z., Pietruszewska W.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2021

|

vol. 75

|

issue 4

7-13

PL

Wstęp: Guzy gruczołów ślinowych stanowią 2–4% wszystkich nowotworów głowy i szyi. Występują one najczęściej między 45. a 60. r.ż. i charakteryzują dużą różnorodnością kliniczną i histologiczną. Cel: Oceniono przydatność nowej klasyfikacji zaproponowanej przez Europejskie Towarzystwo Gruczołów Ślinowych (ESGS) w porównaniu do podziałów zabiegów dotychczas obowiązujących w literaturze przez dokonanie analizy retrospektywnej chorych operowanych z powodu łagodnych guzów dużych gruczołów ślinowych w Klinice Otolaryngologii, Onkologii Głowy i Szyi Uniwersytetu Medycznego w Łodzi w latach 2012–2020. Materiał i metody: Analizę wykonano w oparciu o dokumentację medyczną, tj.: historie chorób, protokoły operacyjne, wyniki badań biopsyjnych i pooperacyjnych oraz obserwacje chorych w Poradni Przyklinicznej. Do oceny rozległości i umiejscowienia guza w obrębie ślinianki przyusznej zaadoptowano nową klasyfikację ESGS. W analizowanym okresie leczono łącznie 283 pacjentów: 141 kobiet i 142 mężczyzn, w tym 249 chorych z guzem ślinianki przyusznej oraz 34 z guzem ślinianki podżuchwowej. Najczęściej rozpoznawano gruczolaka wielopostaciowego (105 pacjentów – 42,17%) oraz guza Warthina (94 pacjentów – 37,75%). Wyniki: Najczęstszą metodą leczenia chirurgicznego była parotidektomia płata powierzchownego (łącznie 135 przypadków – 54,22%), w tym parotidektomia boczna u 86 chorych (34,54%) i parotidektomia częściowa płata powierzchownego w 49 przypadkach (19,68%). Zewnątrztorebkowe usunięcie guza (ECD) wykonano u 91 chorych – 36,55%. Zgodnie z nową klasyfikacją ESGS, uwzględniającą poziom, na którym zlokalizowany był guz ślinianki przyusznej, wykonano łącznie 158 parotidektomii, w tym najwięcej – 59 (37,34%) – parotidektomii t. I, II i 45 (28,49%) parotidektomii t. II. W przypadku ECD wszystkie guzy zlokalizowane były na poziomie II. Wnioski: Podsumowując, nowa klasyfikacja ESGS, poprzez określenie dokładnej lokalizacji i rozległości guza w obrębie ślinianki przyusznej, ułatwia monitorowania chorych w okresie pooperacyjnym. Dzięki jej zastosowaniu możliwa jest sprawniejsza komunikacja naukowa, wymiana doświadczeń między różnymi ośrodkami oraz standaryzacja wykonywanych operacji czy kontrola procedur. Niejednokrotnie należy jednak uwzględnić opis pooperacyjnego badania histopatologicznego celem ewentualnej reklasyfikacji rodzaju zabiegu w wybranych przypadkach.

5

Postępowanie z nawrotowym gruczolakiem wielopostaciowym ślinianek przyusznych: analiza materiału Kliniki Otolaryngologii WUM od 1988 do 2008 roku

100%

Szwedowicz P., Osuch-Wójcikiewicz E., Bruzgielewicz A., Chęciński P., Nyckowska J., Grotthuss M.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2010

|

vol. 64

|

issue 7

50-54

EN

Objectives: Treatment of patients with recurrent pleomorphic adenoma of the parotid gland is a challenge for a surgeon due to frequent problems with complete resection of all tumour foci while preserving continuity and function of the facial nerve. The aim of this study was to evaluate the clinical presentation and treatment results of patients with recurrent pleomorphic adenoma of the parotid gland. Materials and Methods: The medical records of 35 patients (25 women and 10 men) operated on (44 operations) for recurrent pleomorphic adenoma between the years 1988 and 2008 at the Otolaryngology Department, Medical University of Warsaw, were reviewed. These patients accounted for 8.9% of all patients treated for pleomorphic adenoma of the parotid gland (N=395). A retrospective analysis was performed to examine clinical features, surgical technique and facial nerve management. Results: All patients had palpable, nontender mass or masses in a parotid bed after 1 to 5 previous operations. Multifocal recurrences were present in 79.5% of cases. Median interval between initial treatment and commencement of recurrences was 6.1 (0.25-29) years. Patients with more than one recurrence were younger than patients who had only one. Malignant transformation of recurrent pleomorphic adenoma was observed in two patients (5.7%). Postoperative facial nerve paresis occurred in 15 cases. In two additional cases eradication of recurrent tumour required the facial nerve resection and reconstruction. Conclusions: Recurrent pleomorphic adenoma occurs more often in younger patients and women. The risk of the facial nerve injury increases with each successive operation. Surgical treatment should be individualized, taking into consideration the extent of the previous surgery and the type of recurrence.

6

Gruczolak wielopostaciowy – wyniki retrospektywnej analizy leczenia 104 pacjentów Klinicznego Oddziału Chirurgii Czaszkowo-Szczękowo-Twarzowej WIM

100%

Korba M., Chloupek A., Dąbrowski J., Piętka T., Domański W., Biernacka B., Leśniak W.

Otolaryngologia Polska

|

2017

|

vol. 71(4)

34-36

PL

Gruczolak wielopostaciowy (adenoma pleomorphum), zwany również guzem mieszanym, jest uważany za jeden z najczęstszych nowotworów gruczołów ślinowych. Zazwyczaj występuje w dużych gruczołach ślinowych, jego wzrost jest powolny, a charakter przebiegu łagodny. Rzadko ulega zezłośliwieniu, wykazuje jednakże tendencje do wznowy miejscowej. W niektórych przypadkach jego nietypowa lokalizacja może stać się przyczyną dużych dolegliwości, w tym również zagrażających życiu pacjenta. W niniejszej pracy przedstawiamy wyniki retrospektywnej analizy 104 chorych leczonych w Klinicznym Oddziale Chirurgii Czaszkowo-Szczękowo-Twarzowej Kliniki Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej WIM w Warszawie w latach 2004–2015 z powodu gruczolaka wielopostaciowego. Badania potwierdziły śliniankę przyuszną jako najczęstszą lokalizację guza. W niektórych przypadkach duże rozmiary nowotworu i jego lokalizacja były przyczyną groźnych dla życia powikłań.

7

Gruczolak wielopostaciowy – wyniki retrospektywnej analizy leczenia 104 pacjentów Klinicznego Oddziału Chirurgii Czaszkowo-Szczękowo-Twarzowej WIM

100%

Korba M., Chloupek A., Dąbrowski J., Piętka T., Domański W., Biernacka B., Leśniak W.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2017

|

vol. 71

|

issue 4

34-36

PL

Gruczolak wielopostaciowy (adenoma pleomorphum), zwany również guzem mieszanym, jest uważany za jeden z najczęstszych nowotworów gruczołów ślinowych. Zazwyczaj występuje w dużych gruczołach ślinowych, jego wzrost jest powolny, a charakter przebiegu łagodny. Rzadko ulega zezłośliwieniu, wykazuje jednakże tendencje do wznowy miejscowej. W niektórych przypadkach jego nietypowa lokalizacja może stać się przyczyną dużych dolegliwości, w tym również zagrażających życiu pacjenta. W niniejszej pracy przedstawiamy wyniki retrospektywnej analizy 104 chorych leczonych w Klinicznym Oddziale Chirurgii Czaszkowo-Szczękowo-Twarzowej Kliniki Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej WIM w Warszawie w latach 2004–2015 z powodu gruczolaka wielopostaciowego. Badania potwierdziły śliniankę przyuszną jako najczęstszą lokalizację guza. W niektórych przypadkach duże rozmiary nowotworu i jego lokalizacja były przyczyną groźnych dla życia powikłań.

8

Mnogie sialocele przyusznicy w przebiegu przewlekłego zapalenia – opis przypadku

100%

Molga-Magusiak M., Chęciński P., Nyckowska J.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2021

|

vol. 10(2)

40-43

PL

Wstęp: Przewlekłe zapalenie ślinianki przyusznej jest chorobą o etiologii wieloczynnikowej. Przyczyną jest najczęściej zwężenie światła przewodów wyprowadzających przez zalegający złóg. Na tle zmian obturacyjnych oraz toczącego się procesu zapalnego może dochodzić do powstawania torbieli retencyjnych. Opis przypadku: W opisanym przypadku u 56-letniego pacjenta doszło do masywnego wielotorbielowatego rozrostu ślinianki na tle kamiczego przewlekłego zapalenia, w którym jedyną skuteczną metodą leczenia była parotidektomia całkowita. Omówiono metody leczenia i model postępowania w przewlekłym zapaleniu przyusznicy.

9

The impact of accurate documentation of parotid tumor operative reports on secondary surgical procedure

75%

Piwowarczyk K., Bartkowiak E., Chou J., Kukawska K., Piwowarczyk L., Wierzbicka M.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2021

|

vol. 75

|

issue 3

1-7

EN

Aim: The accuracy of primary operative reports (OpR) was assessed based on a tertiary referral department’s experience with reoperations of parotid gland tumors, in order to develop a comprehensive operative report schema. Material and methods: The retrospective cross-sectional study was conducted at the Department of Otolaryngology and Laryngological Surgery, Poznan University of Medical Sciences, Poland. Out of 1154 surgeries performed over a 10-year period, 71 patients underwent reoperation. Their OpR were categorized into accurate and non-accurate, and the reoperation field and reoperation course were categorized as anticipated or unanticipated, according to the defined criteria. The main outcome measure was the impact of accuracy of the first OpR on reoperation course. Results: In this series, OpR were 39% (14/36) accurate, 61% (22/36) non-accurate. Reoperation fields were 16% (11/71) anticipated, 37% (26/71) unanticipated. Reoperation courses were 37% (26/71) anticipated, 63% (45/71) unanticipated. An anticipated reoperation course followed 20% (5/26) of accurate and 20% (5/26) of non-accurate primary OpR. An unanticipated reoperation course followed 20% (9/45) of accurate and 40% (18/45) of non-accurate OpR. There is no significant relationship between the reoperation course and the accuracy of the first OpR [Chi2(1) = 0.69; p = 0.40466]. The most common variable that affected non-accuracy of the OpR was facial nerve function after surgery (6/12). Discussion: The operative report should be based on transparent criteria, a robust classification and a comprehensive protocol. This will improve follow-up and facilitate the planning of reoperation.

10

Wpływ dokładności dokumentacji protokołów operacyjnych guzów ślinianek przyusznych na przebieg reoperacji

75%

Piwowarczyk K., Bartkowiak E., Chou J., Kukawska K., Piwowarczyk L., Wierzbicka M.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2021

|

vol. 75

|

issue 3

1-7

PL

Cel: W oparciu o doświadczenie w zakresie reoperacji guzów ślinianek przyusznych w szpitalu klinicznym, dokonano oceny dokładności protokołów z operacji pierwotnych (ROp) w celu opracowania komunikatywnego i wyczerpującego schematu raportu operacyjnego. Materiał i metody: Przeprowadzono retrospektywną, przekrojową analizę zabiegów wykonywanych w Klinice Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Spośród 1154 operacji wykonanych w ciągu 10 lat, reoperacje przeprowadzono u 71 pacjentów. Raporty z operacji pierwotnych podzielono na: (1) rzetelne i (2) nierzetelne, zaś pole reoperacji i przebieg reoperacji na: (1) zgodne i (2) niezgodne z oczekiwaniami w oparciu o ściśle określone kryteria. Głównym punktem końcowym w ocenie wyników był wpływ rzetelności pierwszego ROp na przebieg reoperacji. Wyniki: W przedstawionej serii przypadków raporty ROp były w 39% (14/36) rzetelne, zaś w 61% (22/36) nierzetelne. Pola reoperacji były w 16% (11/71) zgodne z oczekiwaniem, zaś w 37% (26/71) niezgodne z oczekiwaniem. Przebiegi reoperacji były w 37% (26/71) zgodne z oczekiwaniem, zaś w 63% (45/71) niezgodne z oczekiwaniem. Zgodny z oczekiwaniem przebieg reoperacji miał miejsce w 20% (5/26) przypadków, których raporty z operacji pierwotnej były rzetelne i 20% (5/26) przypadków, których raporty z operacji pierwotnej były nierzetelne. Niezgodny z oczekiwaniem przebieg reoperacji miał miejsce w 20% (9/45) przypadków, których raporty z operacji pierwotnej były rzetelne i 40% (18/45) przypadków, których raporty z operacji pierwotnej były nierzetelne. Nie stwierdzono istotnego związku między przebiegiem reoperacji i rzetelnością pierwszego ROp (χ2(1) = 0,69; p = 0,40466). Zmienną najczęściej związaną z nierzetelnością ROp była czynność nerwu twarzowego po operacji (6/12). Dyskusja: Raport z operacji powinien być sporządzany w oparciu o: przejrzyste kryteria, jednoznaczną klasyfikację i kompleksowy protokół. Takie dokumenty przyczynią się do poprawy obserwacji kontrolnej i lepszego planowania reoperacji.

11

Przydatność ultrasonografii w diagnostyce zespołu Sjögrena

63%

Saied F., Włodkowska‑Korytkowska M., Maślińska M., Kwiatkowska B., Kunisz W., Smorawińska P., Sudoł‑Szopińska I.

Journal of Ultrasonography

|

2013

|

vol. 13

|

issue 53

202-211

EN

Sjögren’s syndrome is an autoimmune exocrinopathy which manifests itself with dryness of the eyes and the oral cavity. These symptoms comprise a so-called sicca syndrome (xerostomia and xerophthalmia). Two forms of this disease may be distinguished: primary Sjögren’s syndrome which affects salivary glands and secondary Sjögren’s syndrome with other autoimmune diseases present such as rheumatoid arthritis, systemic lupus erythematosus or systemic scleroderma. The diagnosis is based on the classification criteria established in 2002 by a group of American and European scientists (American-European Consensus Group), which involve the interview and physical examination as well as serological, histopathological and radiological tests. Most of these examinations show some limitations such as invasiveness, expensiveness or limited accessibility. The latest research suggests that ultrasound examination may appear promising in the diagnostics of the main salivary glands: submandibular and parotid glands. It is an accessible and relatively cheap examination with high sensitivity and specificity values which are comparable to those obtained via conventional means used in the diagnostics of this disease, i.e. biopsy of the minor salivary glands, sialography and scintigraphy, as well as superior to those obtained in sialometry and Schirmer’s test. Additionally, ultrasonography correlates with the results of magnetic resonance imaging. Therefore, a number of authors claim that US examination should be included in the classification criteria of Sjögren’s syndrome. The aim of this article is to present the diagnostic capacity of the US examination in Sjögren’s syndrome using the current ultrasound classification systems based on the grey-scale, Doppler and contrast-enhanced examinations. The latest research confirms that the most valuable diagnostic criterion in Sjögren’s syndrome is the heterogeneity of the glandular parenchyma. The outcome of the examination greatly depends on the examiner’s experience.

PL

Zespół Sjögrena jest autoimmunologiczną egzokrynopatią, manifestującą się objawami suchości oka i jamy ustnej, składającymi się na tzw. zespół suchości (kserostomia i kseroftalmia). Można wyróżnić dwie postaci choroby: pierwotny zespół Sjögrena, zajmujący głównie gruczoły ślinowe, oraz wtórny zespół Sjögrena, z towarzyszącymi innymi chorobami autoimmunologicznymi, tj. reumatoidalnym zapaleniem stawów, toczniem układowym rumieniowym czy twardziną układową. Rozpoznanie choroby opiera się na kryteriach klasyfikacyjnych opracowanych w 2002 roku przez grupę naukowców z Ameryki i Europy (American‑European Consensus Group), które bazują na badaniach przedmiotowych i podmiotowych, serologicznych, histopatologicznych i radiologicznych. Większość tych badań wykazuje pewne ograniczenia, takie jak inwazyjność, wysoki koszt czy mała dostępność. Ostatnie prace wskazują, że obiecującą metodą w diagnostyce choroby jest badanie ultrasonograficzne głównych gruczołów ślinowych: ślinianek podżuchwowych i przyusznych. Jest to badanie dostępne, stosunkowo niedrogie, wykazujące wysoką czułość i swoistość, na poziomie porównywalnym do konwencjonalnych metod stosowanych w rozpoznawaniu tej choroby, tj. biopsji gruczołów ślinowych mniejszych, sialografii i scyntygrafii, i przewyższającym sialometrię i test Schirmera. Dodatkowo koreluje z wynikami rezonansu magnetycznego. Wielu autorów postuluje zatem włączenie badania ultrasonograficznego do kryteriów klasyfikacyjnych zespołu Sjögrena. Celem pracy jest przedstawienie możliwości diagnostycznych badania ultrasonograficznego w rozpoznawaniu zespołu Sjögrena, z uwzględnieniem dotychczas stosowanych ultrasonograficznych systemów klasyfikacyjnych, opierających się na badaniu w skali szarości, w opcji dopplerowskiej oraz z zastosowaniem środków kontrastujących. Najnowsze badania potwierdzają, że najcenniejszym diagnostycznie kryterium w rozpoznawaniu zespołu Sjögrena jest niejednorodność miąższu gruczołów. Wynik badania w dużej mierze zależy od doświadczenia badającego.

12

Standards for the assessment of salivary glands – an update

63%

Zajkowski P., Ochal-Choińska A.

Journal of Ultrasonography

|

2016

|

vol. 16

|

issue 65

175-190

EN

The paper is an update of 2011 Standards for Ultrasound Assessment of Salivary Glands, which were developed by the Polish Ultrasound Society. We have described current ultrasound technical requirements, assessment and measurement techniques as well as guidelines for ultrasound description. We have also discussed an ultrasound image of normal salivary glands as well as the most important pathologies, such as inflammation, sialosis, collagenosis, injuries and proliferative processes, with particular emphasis on lesions indicating high risk of malignancy. In acute bacterial inflammation, the salivary glands appear as hypoechoic, enlarged or normal-sized, with increased parenchymal flow. The echogenicity is significantly increased in viral infections. Degenerative lesions may be seen in chronic inflammations. Hyperechoic deposits with acoustic shadowing can be visualized in lithiasis. Parenchymal fibrosis is a dominant feature of sialosis. Sjögren syndrome produces different pictures of salivary gland parenchymal lesions at different stages of the disease. Pleomorphic adenomas are usually hypoechoic, well-defined and polycyclic in most cases. Warthin tumor usually presents as a hypoechoic, oval-shaped lesion with anechoic cystic spaces. Malignancies are characterized by blurred outlines, irregular shape, usually heterogeneous echogenicity and pathological neovascularization. The accompanying metastatic lesions are another indicator of malignancy, however, final diagnosis should be based on biopsy findings.

PL

W publikacji przedstawiono aktualizację standardów Polskiego Towarzystwa Ultrasonograficznego dotyczących badania ultrasonograficznego gruczołów ślinowych, wydanych w 2011 roku. Opisano w niej obecne wymogi techniczne dotyczące aparatów ultrasonograficznych, technikę przeprowadzania badania i pomiarów oraz zasady wykonywania opisu badania. Omówiono zarówno prawidłowy obraz ultrasonograficzny ślinianek, jak i najważniejsze patologie w obrębie tych gruczołów, takie jak: stany zapalne, sialozy, kolagenozy, urazy oraz procesy rozrostowe, ze szczególnym podkreśleniem cech zmian o wysokim ryzyku złośliwości. W przypadku ostrych, bakteryjnych zapaleń ślinianki są hipoechogeniczne, powiększone bądź normalnego rozmiaru, ze zwiększonym przepływem miąższowym. W zapaleniach wirusowych echogeniczność jest wyraźnie podwyższona. W zapaleniach przewlekłych widoczne są zmiany degeneracyjne. W kamicy uwidocznić można hiperechogeniczne złogi z towarzyszącym cieniem akustycznym. W sialozach do minują cechy zwłóknienia miąższu. Zespół Sjögrena daje różne obrazy zmian w miąższu ślinianek na różnych etapach choroby. Gruczolaki wielopostaciowe to zwykle zmiany hipoechogeniczne, dobrze odgraniczone i najczęściej policykliczne. Guz Warthina jest zazwyczaj zmianą hipoechogeniczną, owalną, z torbielowatymi przestrzeniami bezechowymi. Zmiany złośliwe cechują się zatartymi granicami, nieregularnym kształtem, zwykle niejednorodną echogenicznością i patologicznym unaczynieniem. Towarzyszące zmianie przerzutowe węzły chłonne są dodatkowym aspektem świadczącym o złośliwym jej charakterze, jednak ostateczne rozpoznanie można postawić na podstawie wyniku biopsji.

13

Rozległa rana cięta twarzy – opis przypadku

63%

Woźniczko K., Molga-Magusiak M., Rzepakowska A., Bartoszewicz R.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2021

|

vol. 10(3)

|

issue 3

1-5

PL

57-letnia pacjentka została przywieziona przez Zespół Ratownictwa Medycznego na Izbę Przyjęć z 25-centymetrową raną ciętą twarzy po stronie lewej. Uraz został zadany nożem. Uszkodzeniu uległ miąższ śliniaki, przewód wyprowadzający Stenona, język, lewy kącik ust, mięsień żwacz, część chrzęstna przewodu słuchowego zewnętrznego oraz małżowina uszna. Nerw twarzowy nie został uszkodzony. W artykule opisano sposób chirurgicznego zaopatrzenia uszkodzonych struktur twarzy. Na podstawie przeglądu literatury omówione zostały postępowanie oraz istotne aspekty zaopatrzenia tego typu urazów. Rany cięte okolicy twarzy i ucha wymagają dokładnej oceny i odpowiedniego zaopatrzenia, by uzyskać prawidłowe gojenie i uniknąć powikłań. Słowa kluczowe: ślinianka przyuszna, przewód wyprowadzający ślinianki, małżowina uszna, rana cięta twarzy

EN

We present a case report of a 57-year-old female with a 25 cm laceration on the left side of her face. The patient was cut with a knife and as a result the parotid gland, the parotid duct, the tongue, the corner of the mouth, the masseter muscle, the cartilaginous part of the external acoustic canal and the auricle were damaged. The facial nerve was not damaged. All of the injuries were managed, including end-to-end anastomosis of the Stenon duct and layered closure of the auricle. The cut wounds of the facial and ear area must be carefully assessed and adequately treated in order to assure proper healing and avoid complications. Key words: parotid gland, parotid duct, auricle, facial cut wound

Refine search results

Schwannoma nerwu twarzowego w odcinku pozaczaszkowym – opis przypadku

Postępowanie z nawrotowym gruczolakiem wielopostaciowym ślinianek przyusznych: analiza materiału Kliniki Otolaryngologii WUM od 1988 do 2008 roku

Wyniki leczenia gruczolaka jednopostaciowego płata powierzchownego ślinianki przyusznej

Ocena łagodnych guzów dużych gruczołów ślinowych według nowej klasyfikacji Europejskiego Towarzystwa Gruczołów Ślinowych

Postępowanie z nawrotowym gruczolakiem wielopostaciowym ślinianek przyusznych: analiza materiału Kliniki Otolaryngologii WUM od 1988 do 2008 roku

Gruczolak wielopostaciowy – wyniki retrospektywnej analizy leczenia 104 pacjentów Klinicznego Oddziału Chirurgii Czaszkowo-Szczękowo-Twarzowej WIM

Gruczolak wielopostaciowy – wyniki retrospektywnej analizy leczenia 104 pacjentów Klinicznego Oddziału Chirurgii Czaszkowo-Szczękowo-Twarzowej WIM

Mnogie sialocele przyusznicy w przebiegu przewlekłego zapalenia – opis przypadku

The impact of accurate documentation of parotid tumor operative reports on secondary surgical procedure

Wpływ dokładności dokumentacji protokołów operacyjnych guzów ślinianek przyusznych na przebieg reoperacji

Przydatność ultrasonografii w diagnostyce zespołu Sjögrena

Standards for the assessment of salivary glands – an update

Rozległa rana cięta twarzy – opis przypadku