Postoperative hydrocele (PH) is the most common and important complication of surgical treatment of varicocele. It may form many years after procedure performed in adolescent boys. Among procedure modifications aiming at prevention of PH the authors describe formation of a ‘window’ in tunica vaginalis and lymphatic vessels sparing.The aim of the study was determination of true PH occurrence in long term results and evaluation of implemented modifications of surgical treatment aimed at decreasing the occurrence of this complication.Material and methods. The analysis comprised 289 boys operated using the Palomo method between 1991-2007. Initially no modification aiming at PH prevention was used, between 2003-2005 a ‘window’ was created in tunica vaginalis and since 2005 the standard has become dyeing of the lymphatic vessels which enabled sparing of these vessels during surgery. We evaluated the frequency of PH formation basing on direct postoperative and long term results in our operated patients.Results. Out-patient records of 289 boys who had undergone primary varicelectomy between 1999-2007 were retrospectively reviewed. In the group of 237 patients operated using the standard method PH was diagnosed in 26 cases (10.98%). The results were not improved by introduction of a modification - creation of a ‘window’ in tunica vaginalis. Hydrocele formed in 4 out of 27 patients (14.82%). In 25 boys treated with modified method - lymphatic vessels dyeing and sparing - in early postoperative period there were no cases of PH. The analysis of 122 adult men treated in childhood, who had been followed for on average 8 years and 8 months after surgery, showed that the frequency of PH after standard Palomo procedure without any preventive modifications was 27.9% (34 out of 122 operated cases).Conclusions. 1. Postoperative hydrocele is the most common complication of surgical treatment of varicocele, however comparison of results from different centres requires uniform diagnostic criteria. 2. Early evaluation of this complication after procedures without preventive modifications may not be reliable, as PH may form many years after operation (11% based on records from early postoperative period, 27.8% based on long term results). 3. Among the modifications aimed at prevention of PH formation lymphatic vessels sparing seems most effective (in 25 patients operated using this method no PH in early postoperative period was seen), however long term results must be taken into account.
Increased availability of prenatal ultrasound examination resulted in high number of early detected abnormalities of urinary tract in neonates and infants. In at least 1/100 normal pregnancies abnormal picture of kidneys or urinary tract is suspected. Most frequently the urinary tract dilatation may be detected. One or both of the kidneys could be affected but dilatation of renal pelvis, ureter or enlargement of urinary bladder may be seen. High percent of abnormalities resolve during infancy and do not constitute an indication for postnatal surgery. On the other hand, enlarged urinary bladder with widened urinary tract accompanied by oligohydramnios clearly indicates serious congenital malformation with high perinatal risk of death. Prenatal evaluation enables both, prenatal intervention and more frequently proper and detailed planning of careful clinical postnatal evaluation. According to Polish regulations the follow up relies mainly on neonatologist and paediatrician. Unfortunately, standards of such care are not available. In the present publication (prepared in multidisciplinary cooperation of urologists, nephrologists and radiologists) we describe a part of guidelines concerning diagnostic procedures with neonates or infants with urinary tract dilatation suggested by prenatal screening. This paper is dedicated to these physicians who deal with postnatal diagnosis of urinary tract malformation. They include scheme for evaluation in case of renal pelvis dilatation, megaureter, posterior urethral valves. Suggestions for antibiotic prophylaxis are also presented.
PL
Szeroka dostępność prenatalnej diagnostyki ultrasonograficznej płodu niesie ze sobą korzyści pod postacią zwiększonej wykrywalności wad wrodzonych układu moczowego. Wadę taką w rutynowym badaniu podejrzewa się mniej więcej u 1/100 płodów. Najczęściej wykrywanym obrazem jest poszerzenie dróg moczowych płodu. Zmiany mogą dotyczyć jednej lub obu nerek płodu. Można zauważyć także poszerzenie moczowodów oraz powiększony pęcherz moczowy. W dużej liczbie przypadków obraz poszerzenia miedniczek nerkowych ustępuje lub nie stanowi ostatecznie wskazań do interwencji zabiegowej. Z drugiej strony powiększenie pęcherza moczowego i dróg moczowych wraz ze skąpowodziem wskazuje na poważną wadę wrodzoną z wysokim ryzykiem okołoporodowym. Obraz prenatalny dróg moczowych nie tylko umożliwia zaplanowanie interwencji w okresie ciąży, ale także pozwala ustalić właściwe postępowanie okołoporodowe, co ze względu na wysoką częstość nieprawidłowych obrazów ułatwia racjonalne postępowanie. W obecnej strukturze opieki zdrowotnej pierwszy etap diagnostyki planowany jest dla lekarzy neonatologów i pediatrów, którzy do tej pory nie mieli dostępu do zunifikowanych zaleceń co do takiego postępowania. Prezentowana praca powstała na podstawie zaleceń Polskiego Towarzystwa Nefrologii Dziecięcej, które przygotował wielodyscyplinarny zespół urologów, nefrologów oraz specjalistów radiologów – pisana była z myślą o lekarzach prowadzących pourodzeniową diagnostykę wad. Zaprezentowano w niej zalecenia dotyczące diagnostyki pourodzeniowej w przypadku poszerzenia miedniczki nerkowej, moczowodu, zastawek cewki tylnej. Zawiera także sugestie co do stosowania profilaktyki zakażeń układu moczowego.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.