Search results

1

Postępowanie w zwężeniach tętnicy szyjnej wewnętrznej. Historia i teraźniejszość

100%

Szczerbo-Trojanowska M., Jargiełło T., Drelich-Zbroja A.

|

vol. 13

|

issue 52

6-20

EN

Internal carotid stenosis constitutes a significant clinical challenge, since it is the cause of 20–25% of ischemic brain strokes. The management of the internal carotid stenosis for many years has been raising controversies amongst neurologists, vascular surgeons and interventional radiologists mainly due to the introduction of endovascular stenting as an alternative to surgical treatment. Its application, however, requires knowledge of specific selection criteria for this kind of treatment as well as of the methods of monitoring patients after stent implantation into the internal carotid artery. Duplex Doppler ultrasound examination is currently a basis for the diagnosis of the arterial stenosis of precranial segments of the carotid arteries. It allows a reliable assessment of not only the course and morphology of the walls, but also of the hemodynamics of blood flow. Interventional treatment is applicable in patients with internal carotid stenosis of ≥70%, which is accompanied by an increase of the systolic flow velocity above 200 cm/s and the end-diastolic velocity above 50–60 cm/s in the stenotic lumen. In most cases, such a diagnosis in duplex Doppler ultrasound examination does not require any confirmation by additional diagnostic methods and if neurological symptoms are also present, it constitutes a single indication for interventional treatment. When deciding about choice of surgical or endovascular method of treatment, the following factors are of crucial importance: morphology of atherosclerotic plaque, its size, echogenicity, homogeneity of its structure, its surface and outlines. By means of ultrasound examinations, patients can be monitored after endovascular stent implantation. They enable evaluation of the degree of stent patency and allow for an early detection of symptoms indicating stenosis recurrence or presence of in-stent thrombosis. When interpreting the findings of the US checkup, it is essential to refer to the initial examination performed in the first days after the procedure and the next ones conducted during the monitoring period.

PL

Zwężenie światła tętnicy szyjnej wewnętrznej stanowi ważny problem kliniczny, ponieważ w 20–25% przypadków jest przyczyną udaru niedokrwiennego mózgu. Leczenie zwężeń tętnicy szyjnej wewnętrznej od wielu lat budzi kontrowersje wśród neurologów, chirurgów naczyniowych i radiologów zabiegowych, w dużej mierze w związku z wprowadzeniem metody wewnątrznaczyniowego stentowania jako alternatywy zabiegu chirurgicznego. Jej zastosowanie wymaga znajomości kryteriów kwalifikujących do tego leczenia, jak również sposobu monitorowania chorych po implantowaniu stentu do tętnicy szyjnej wewnętrznej. Ultrasonograficzne badanie duplex doppler stanowi obecnie podstawę rozpoznania zwężeń przedczaszkowych odcinków tętnic szyjnych. Pozwala na miarodajną ocenę nie tylko przebiegu i morfologii ścian tętnic, ale również hemodynamiki przepływu krwi. Leczenie zabiegowe jest stosowane u chorych ze zwężeniem tętnicy szyjnej wewnętrznej ≥70%, któremu towarzyszy wzrost maksymalnej prędkości przepływu krwi powyżej 200 cm/s i prędkości końcowo-rozkurczowej powyżej 50–60 cm/s w miejscu zwężenia. Rozpoznanie takiego zwężenia w badaniu duplex doppler w większości przypadków nie wymaga potwierdzenia innymi metodami diagnostycznymi i jeżeli dotyczy chorych z objawami neurologicznymi, może stanowić samodzielnie o wskazaniu do leczenia zabiegowego. Przy wyborze chirurgicznej lub wewnątrznaczyniowej metody leczenia istotne znaczenie mają morfologia blaszki miażdżycowej, jej wielkość, echogeniczność, jednorodność struktury, powierzchnia i obrysy. Przy pomocy badań ultrasonograficznych prowadzone jest również monitorowanie chorych po wewnątrznaczyniowym stentowaniu. Pozwalają one na ocenę drożności stentu i wczesne wykrycie objawów nawrotu zwężenia lub wystąpienia zakrzepicy w stencie. W interpretacji wyników badań kontrolnych bardzo ważna jest możliwość odniesienia się do badania wyjściowego, wykonanego w pierwszych dniach po zabiegu, oraz kolejnych przeprowadzonych w okresie monitorowania.

2

Intima–media complex thickness and carotid atherosclerotic plaque formation in Lublin’s population in the context of selected comorbidities

100%

Słomka T., Drelich-Zbroja A., Jarząbek M., Szczerbo-Trojanowska M.

Journal of Ultrasonography

|

2018

|

vol. 18

|

issue 73

133-139

EN

Introduction: Atherosclerosis (arteriosclerosis) is a chronic arterial disease of the arteries with chronic inflammatory. The pathology of atherosclerosis is complex, and the atherosclerotic process is multi-factorial, not fully understood. Risk factors of atherosclerotic lesions may include: lipid disorders, hypertension or diabetes. One of the diagnostic methods of discovering atherosclerosis covers the assessment of the intima–media complex thickness by Doppler ultrasonography. Aim: The aim of this report was an evaluation of the relationships between intima–media complex thickness in the right and left carotid arteries and the occurrence of atheromatous plaque in the Lublin population with respect to three possible concomitant medical conditions, mentioned above. Material and methods: A group of 121 subjects was included into the study, all of the participants being residential inhabitants of the Lublin Voivodship. All the participating patients were requested to fill in a questionnaire. After that, the patients were submitted to Doppler sonography concentrated on intima–media complex thickness evaluation. The occurrence of atheromatous plaque was also assessed in obtained sonographic images. Results: There were statistically significant differences for the intima–media complex thickness and for the atheromatous plaque according to all of the reported diseases: hypocholesterolaemia, hypertension and diabetes. Conclusions: The present study confirms that there is a relationship between the thickness of the intima–media complex in the right and left carotid arteries as well as the occurrence of the atherosclerotic plaque regarding the coexistence of specific disease entities in the subjects of the Lublin population.

PL

Wstęp: Miażdżyca (arterioskleroza) to przewlekła choroba naczyń tętniczych o podłożu zwyrodnieniowo-zapalnym. Patologia miażdżycy jest złożona, a proces miażdżycowy ma charakter wieloczynnikowy, nie do końca poznany. W inicjowaniu zmian miażdżycowych biorą udział różne czynniki ryzyka, do których zalicza się m.in. zaburzenia gospodarki lipidowej, nadciśnienie tętnicze i cukrzycę. Jedną z metod diagnozowania miażdżycy jest ocena grubości kompleksu intima–media za pomocą ultrasonografii dopplerowskiej. Cel pracy: Celem pracy było zbadanie zależności pomiędzy grubością kompleksu intima–media w prawej i lewej tętnicy szyjnej oraz obecnością blaszki miażdżycowej a występowaniem jednej z trzech wymienionych wyżej jednostek chorobowych w populacji lubelskiej. Materiał i metody: Badaniem objęto losowo 121 osób z populacji lubelskiej. Badanych poproszono o wypełnienie ankiety. W kolejnym kroku badani byli kwalifikowani do ultrasonograficznej oceny grubości kompleksu intima–media. Oceniano także występowanie blaszki miażdżycowej w obrazie ultrasonograficznym. Wyniki: Stwierdzono istotne statystycznie różnice w grubości kompleksu intima–media z uwzględnieniem występowania wskazanych jednostek chorobowych: hipercholesterolemii, nadciśnienia tętniczego i cukrzycy. Stwierdzono również istnienie zależności pomiędzy obecnością blaszki miażdżycowej a występowaniem wskazanych jednostek chorobowych u badanych. Wnioski: Przeprowadzone badania potwierdziły, że istnieją zależności pomiędzy grubością kompleksu intima–media w prawej i lewej tętnicy szyjnej oraz obecnością blaszki miażdżycowej a współwystępowaniem opisywanych jednostek chorobowych u badanych w populacji lubelskiej.

3

Sonographic assessment of the prevalence and evolution of fluid collections as a complication of kidney transplantation

64%

Kuczyńska M., Piasek E., Światłowski Ł., Kuklik E., Sobstyl J., Drelich-Zbroja A., Słomka T., Pyra K., Furmaga O., Szczerbo-Trojanowska M.

|

EN

Aim of the study: The aim of this study is to assess the prevalence and evolution of perirenal fluid collections in a group of 488 patients who have undergone kidney transplantation. Material and methods: Sonographic documentation of 488 deceased-donor kidney recipients was evaluated for the prevalence of perirenal fluid collections and their evolution in time, depending on selected demographic features of the patients, time of detection, initial dimensions and precise position of the collection relative to the kidney and the location of the transplanted organ in the right or left iliac fossa. The collected data were used for statistical analysis to determine the strength of the potential relationships. Results: In 146 out of 488 subjects perirenal fluid collections were found. In 1/3 of the patients more than one fluid collection was diagnosed. Over 40% of fluid collections were detected within 10 days from the date of the first scan and 24.11% were detected within 10–20 days from the date of the first scan. The majority of fluid collections were located near the lower pole of the kidney. Perihilar collections were the least common. Collections encapsulating the kidney and subcutaneous collections were the largest in size on average. A statistically significant difference between the size of collections located on the surface and the size of those located near the upper pole of the transplanted kidney was demonstrated. However, no correlation was proven to exist between the persistence of the fluid collection and its position relative to the transplanted kidney and its initial size. Conclusions: The correct evaluation of a fluid collection’s dynamics of development and nature requires periodic follow-up of the recipient, preferably in a single clinical center. Ultrasonography is an inexpensive, non-invasive and repeatable method for the determination of the presence of fluid collections. However, the decision whether treatment is necessary requires the sonographic image to be compared with the laboratory signs of inflammation and biochemical analysis of the contents of fluid collections.

PL

Cel pracy: Celem niniejszego opracowania jest ocena występowania i ewolucji okołonerkowych zbiorników płynowych w grupie 488 pacjentów poddanych operacji transplantacji nerki. Materiał i metody: Dokumentacja ultrasonograficzna 488 biorców nerek od dawców zmarłych została poddana ocenie pod kątem częstości występowania okołonerkowych zbiorników płynowych i ich ewolucji w czasie, w zależności od wybranych cech demograficznych pacjenta, czasu wykrycia, początkowych rozmiarów i dokładnej lokalizacji zbiornika względem nerki oraz umiejscowienia przeszczepionego narządu – w prawym lub lewym dole biodrowym. Zgromadzone dane wykorzystano do analizy statystycznej w celu określenia siły ewentualnych zależności. Wyniki: U 146 na 488 badanych stwierdzono obecność okołonerkowych zbiorników płynowych, przy czym u niemal 1/3 pacjentów zdiagnozowano więcej niż jeden zbiornik. Przeszło 40% zbiorników wykryto przed upływem 10 dni od daty pierwszego badania,a 24,11% –w okresie 10–20 dni od daty pierwszego badania. Najwięcej kolekcji płynowych było zlokalizowanychw okolicy bieguna dolnego nerki. Najrzadziej występowały zbiorniki okołownękowe. Największy średni rozmiar osiągały zbiorniki opłaszczające nerkęi leżące podskórnie. Wykazano istotną statystycznie różnicę pomiędzy wymiarami zbiorników zlokalizowanych powierzchniowo orazw okolicy bieguna górnego przeszczepionej nerki. Nie dowiedziono jednak istnienia korelacji pomiędzy trwałością zbiornikaa jego lokalizacją względem przeszczepionej nerki lub początkowym wymiarem. Wnioski: Prawidłowa ocena dynamiki rozwojui charakteru zbiornika płynowego wymaga okresowej kontroli biorcy,najlepiejw jednym ośrodku klinicznym. Ultrasonografia jest tanią, nieinwazyjnąi powtarzalną metodą oceny występowania kolekcji płynowych. Decyzjao potrzebie leczenia wymaga jednak odniesienia obrazu sonograficznego do parametrów zapalnych oraz wyników analiz biochemicznych zawartości zbiorników.

4

Embolization of iatrogenic renal arteriovenous fistula – a case report

64%

Kuklik E., Pyra K., Światłowski Ł., Kuczyńska M., Sobstyl J., Drelich-Zbroja A., Jargiełło T., Tsitskari M., Szczerbo-Trojanowska M.

|

EN

Renal artery pseudoaneurysms and arteriovenous fistulae most often occur as an iatrogenic complication. The article discusses a case of a patient diagnosed with an arteriovenous fistula and a pseudoaneurysm. A 64-year-old woman was admitted to the hospital due to nonspecific pain in the lumbar region. Imaging showed a typical picture of clear cell renal carcinoma. The patient was qualified for surgical treatment. After tumor resection, the patient developed microhematuria. Arteriovenous fistula and renal pseudoaneurysm were diagnosed using Doppler and computed tomography scans. The patient was qualified for arteriography with simultaneous embolization of the lesion. A follow-up evaluation confirmed the exclusion of aneurysm and fistula. Treatment outcomes were monitored using Doppler ultrasound. Doppler ultrasonography is the first method of choice in detecting and monitoring renal artery irregularities. Safety, non-invasiveness and easy access to this tool make it play a key role in the diagnosis of renal artery fistulas and pseudoaneurysms.

PL

Pseudotętniaki tętnic nerkowych i przetoki tętniczo-żylne nerek pojawiają się najczęściej jako powikłania jatrogenne. W pracy omówiono przypadek chorej, u której w badaniu ultrasonograficznym i tomografii komputerowej rozpoznano przetokę tętniczo-żylną i tętniaka rzekomego, zlokalizowane w nerce prawej, a następnie leczonej metodami wewnątrznaczyniowymi. Sześćdziesięcioczteroletnia kobieta została przyjęta do szpitala z powodu niespecyficznych dolegliwości bólowych w okolicy lędźwiowej. Badania obrazowe wykazały typowy obraz dla jasnokomórkowego raka nerki. Chorą zakwalifikowano do leczenia chirurgicznego. Po resekcji klinowej u pacjentki obserwowano okresowy krwinkomocz. Za pomocą badania dopplerowskiego i tomografii komputerowej zdiagnozowano przetokę tętniczo-żylną i tętniaka rzekomego nerki prawej. Chorą zakwalifikowano do arteriografii z równoczasową embolizacją. Po zabiegu embolizacji badania kontrolne potwierdziły wyłączenie tętniaka i przetoki z krążenia. Wyniki leczenia monitorowano za pomocą badań dopplerowskich. Ultrasonografia dopplerowska jest metodą z wyboru w wykrywaniu i monitorowaniu nieprawidłowości tętnic nerkowych. Bezpieczeństwo, nieinwazyjność i dostępność badania sprawiają, że odgrywa ono kluczową rolę w diagnozowaniu przetok tętnic nerkowych i pseudotętniaków.

Refine search results

4 Journal of Ultrasonography

3 2018

1 2013

4 Drelich-Zbroja A.

4 Szczerbo-Trojanowska M.

2 Jargiełło T.

2 Kuczyńska M.

2 Kuklik E.

2 Pyra K.

2 Sobstyl J.

2 Słomka T.

2 Światłowski Ł.

1 Furmaga O.

1 Jarząbek M.

1 Piasek E.

1 Tsitskari M.

Postępowanie w zwężeniach tętnicy szyjnej wewnętrznej. Historia i teraźniejszość

Intima–media complex thickness and carotid atherosclerotic plaque formation in Lublin’s population in the context of selected comorbidities

Sonographic assessment of the prevalence and evolution of fluid collections as a complication of kidney transplantation

Embolization of iatrogenic renal arteriovenous fistula – a case report