Search results

1

Endoskopowe leczenie przepukliny oponowo-mózgowej z towarzyszącym płynotokiem nosowym – opis przypadków klinicznych

100%

Antonowicz-Olewicz A., Rudnik A., Przybyłko N., Suszyński K.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2014

|

vol. 68

|

issue 5

385–389

EN

BACKGROUND Meningoencephalocele is a rare pathology, characterized by protrusion of the meninges and/or cerebral structures, due to bone defect in the skull or cranial base. It is manifested relatively more frequently in children, already in their first months of life. In adults, it is usually diagnosed accidentally, in the course of diagnostics of spontaneous nasal rhinorrhea or recurring cerebrospinal meningitis. MATERIAL AND METHODS This study reports two cases of patients who underwent surgical treatment due to nasal rhinorrhea, secondary to meningoencephalocele. In the first patient, spontaneous rhinorrhea was the only manifestation of the menin-goencephalocele, in the second the signs were nasal rhinorrhea and a history of bacterial cerebrospinal meningitis. In both patients, an endoscopic endonasal reconstructive operation of the bone defect was performed, with reduction of the hernia, in one case an external lumber drainage was additionally applied. CONCLUSION Each case of spontaneous nasal rhinorrhea calls for thorough analysis, with particular emphasis on medical imaging. Despite the rare occurrence of meningoencephalocele in adults, one should keep it in mind as a cause of nasal rhinorrhea, because correct diagnosis and treatment of this pathological condition creates the possibility of curing the patient completely, and prevents dangerous complications.

PL

WSTĘP Przepukliny oponowo-mózgowe są rzadką patologią polegającą na przemieszczeniu opon mózgowych i/lub struktur mózgowia przez ubytek kostny w pokrywie lub podstawie czaszki. Stosunkowo częściej występują u dzieci, ujawniając się już w pierwszych miesiącach życia. U dorosłych najczęściej wykrywane są przypadkowo, w trakcie diagnostyki samoistnego płynotoku nosowego lub nawracającego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych. MATERIAŁ I METODY W pracy przedstawiono 2 pacjentów, których leczono operacyjnie z powodu płynotoku nosowego wtórnego do przepuklin oponowo-mózgowych. U pierwszego pacjenta jedyną manifestacją przepukliny oponowo-mózgowej był samoistny płynotok nosowy, u drugiego płynotok nosowy i bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. U obu pacjentów wykonano endoskopową przezklinową plastykę ubytku kostnego, z odprowadzeniem przepukliny, u jednego zastosowano dodatkowo zewnętrzny drenaż lędźwiowy. WNIOSKI Każdy przypadek samoistnego płynotoku nosowego wymaga wnikliwej analizy, ze szczególnym uwzględnieniem diagnostyki obrazowej. Mimo rzadkiego występowania przepuklin oponowo-mózgowych u dorosłych, należy pamiętać o tej przyczynie płynotoku nosowego, bowiem właściwe rozpoznanie i leczenie takiej patologii stwarzają możliwość całkowitego wyleczenia pacjenta i zapobiegają niebezpiecznym powikłaniom.

2

Zmiany w aktywności metaloproteinaz 2 i 9 w wątrobie szczura w doświadczalnym modelu cholestazy z uwzględnieniem czasu jej trwania, wraz z oceną wybranych jej cech

88%

Suszyński K., Białoń N., Górka D., Dolińska A., Górka M.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2023

|

issue 77

EN

INTRODUCTION: Cholestasis, otherwise known as bile stasis, occurs when the flow of bile is blocked. There are currently two types of cholestasis: extrahepatic and intrahepatic. The factors causing cholestasis include alcoholic and non- -alcoholic fatty liver disease, infections, biliary tract disease, biliary tract tumours or pancreatic disease. The aim of this study was to assess the features of cholestasis and changes in the activity of metalloproteinases 2 and 9. MATERIAL AND METHODS: The study material consisted of 36 male rats of the Sprague-Dawley strain weighing 350– –420 g. The animals were divided into 3 study groups and 3 control groups, each with 6 animals. An extrahepatic cholestasis model was induced in the study groups. In both groups, the animals were reoperated on consecutively after 3, 7 and 14 days. The activity of the selected metalloproteinases was assessed by zymography. The histopathological preparations were then assessed microscopically, evaluating the characteristic features of cholestasis in rat liver. RESULTS: All the groups were statistically analysed using the Kruskal-Wallis test for non-parametric values. Computerised densitometric analysis of the zymography results obtained from the collected material showed the presence of MMP-2 and MMP-9 activity. Statistically significant differences were determined for MMP-2, where its activity was found to be elevated in groups I C, III C (*p 0.05) compared to the control groups. An increasing trend was observed. CONCLUSIONS: MMP-2 activity increases with the duration of cholestasis. The results of the histopathological analysis of selected features of cholestasis showed that significantly higher scores were obtained by the animals in the experimental cholestasis model.

PL

WSTĘP: Cholestaza, inaczej zastój żółci, pojawia się wówczas, gdy dochodzi do zablokowania przepływu żółci. Obecnie wyróżnia się dwa rodzaje cholestazy: zewnątrzwątrobową i wewnątrzwątrobową. Do czynników wywołujących cholestazę zalicza się m.in.: alkoholowe i niealkoholowe stłuszczenia wątroby, infekcje, choroby dróg żółciowych, nowotwory dróg żółciowych czy choroby trzustki. Celem przeprowadzonych badań była ocena cech cholestazy i zmian w aktywności metaloproteinaz 2 i 9. MATERIAŁ I METODY: Materiał badawczy stanowiło 36 szczurów samców szczepu Sprague-Dawley o masie ciała 350–420 g. Zwierzęta podzielono na 3 grupy badane i 3 grupy kontrolne, po 6 zwierząt w każdej. W grupach badanych wywołano model cholestazy zewnątrzwątrobowej. Zwierzęta z grup badanych i kontrolnych reoperowano kolejno po upływie 3, 7 i 14 dni. Aktywność wybranych metaloproteinaz określono metodą zymograficzną. Następnie ocenie mikroskopowej poddano preparaty histopatologiczne, oceniając charakterystyczne dla wątroby szczura cechy cholestazy. WYNIKI: Wszystkie grupy poddano analizie statystycznej z użyciem testu Kruskala i Wallisa dla wartości nieparametrycznych. Komputerowa analiza densytometryczna wyników zymografii uzyskanych z pobranego materiału wykazała aktywność MMP-2 i MMP-9. Znamienne statystycznie różnice oznaczono w przypadku MMP-2, stwierdzając jej podwyższoną aktywność w grupach I C, III C (*p 0,05) w porównaniu z grupami kontrolnymi. Zaobserwowano tendencję wzrostową. WNIOSKI: Wraz z upływem czasu trwania cholestazy wzrasta aktywność MMP-2. Wyniki analizy histopatologicznej wybranych cech cholestazy wykazały, iż znamiennie wyższe oceny uzyskiwały zwierzęta w doświadczalnym modelu cholestazy.

3

Ocena jakości życia pacjentów ze schorzeniami układu pozapiramidowego po leczeniu stereotaktycznym oraz pozabiegowej rehabilitacji

88%

Pasek J., Szajkowski S., Suszyński K., Wiaderkiewicz J., Kwiek S.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2009

|

vol. 63

|

issue 6

32-39

EN

INTRODUCTION Nowadays the functional neurosurgery makes up the recognized strategy of proceeding in the treatment: Parkinson diseases (PD), tremor, and generalized dystonia. According to directive line of American Physical Therapy Association´s the main role of physiotherapist is creating individual rehabilitation programs and their incessant modifi cation in relation to changing condition of patient. MATERIAL AND METHODS Patients were hospitalized in Department of Neurosurgery Medical University of Silesia in Katowice. The surgical treatment of extrapyramidal system diseases and rehabilitation after surgery were applied to 36 persons. The average age was 58,8 years. The proportional part of diagnosis in the analyzed material: (PD)-58%, tremor-28%, dystonia-14%. The average period of the observation and length of disease were: 44,6 and 142,3 month. For evaluation of quality of life PDQ-39 questionnaire and EQ-5D (EuroQol) questionnaire were used. RESULTS The results of investigations were elaborated in the aim of comparison of the quality of life in relation to applied surgical treatment and after surgery rehabilitation. The results proved the statistically essential infl uence of rehabilitation on: mobility, pain and usual activities (EQ-5D) questionnaire. The regress analyses showed the essential, negative infl uence of length disease on EQ-5D assessment. CONCLUSIONS Rehabilitation and the type of diagnosis infl uence essentially on the quality of life at persons after stereotactic surgery performed because of extrapyramidal system diseases.

PL

WSTĘP Neurochirurgia czynnościowa oraz następujący bezpośrednio po niej proces rehabilitacji, zgodny wytycznymi American Physical Therapy Association’s stanowią obecnie uznaną strategię postępowania w leczeniu choroby Parkinsona, drżenia i uogólnionych dystonii. MATERIAŁ I METODY Badaniem objęto 36 osób hospitalizowanych w Klinice Neurochirurgii SUM w Katowicach. Materiał badawczy stanowiło 21 chorych z chorobą Parkinsona w wieku średnio 60,3 lat, 10 osób z drżeniem samoistnym w wieku średnio 61,1 lat oraz 5 osób z dystonią, w wieku średnio 47,6. Okres obserwacji i czas trwania choroby wyniosły średnio: 44,6 i 142,3 miesiąca, odpowiednio: 27,7 i 144,5 - choroba Parkinsona, 41 i 130,2 - drżenie, 123,4 i 157,2 – dystonia. W pracy posłużono się subiektywnymi skalami oceny jakości życia: skalą EQ-5D (EuroQol ), oraz PDQ-39. WYNIKI Z przeprowadzonych badań wynika, że rodzaj rozpoznania (w szczególności choroba Parkinsona) wpływa istotnie na uzyskiwane przez pacjentów oceny jakości życia (PDQ-39, EQ-5D). Zauważono również znaczący wpływ rodzaju pooperacyjnej rehabilitacji na uzyskiwane wyniki. Nie stwierdzono bezpośredniego wpływu rodzaju zabiegu chirurgicznego na ostateczną ocenę jakości życia chorych. Uzyskane wyniki potwierdzają badania innych autorów dotyczące wpływu konkretnych metod oraz programów rehabilitacyjnych na odległe wyniki postępowania leczniczego u pacjentów z wyżej wymienionymi jednostkami chorobowymi. WNIOSKI Rehabilitacja oraz rodzaj postawionego rozpoznania warunkują jakość życia pacjentów ze schorzeniami układu pozapiramidowego po zastosowaniu nowoczesnych metod leczenia chirurgicznego.

4

Porównanie metody endoskopowej i klasycznej w leczeniu torbieli pajęczynówki i guzów wewnątrzkomorowych

88%

Błaszczyk B., Michalak A., Kowalczyk A., Suszyński K., Kwiek S. J.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2014

|

vol. 68

|

issue 5

268-274

EN

INTRODUCTION Endoscopic operations are classified as minimally invasive procedures. It means that the traumatization of skin, bone and brain tissue is reduced to a minimum. The endoscopic technique is used especially in the case of intraventricular system pathology or when precise manipulations in deep structures are to be performed (e.g. excising part of arachnoid cyst and its communication with arachnoid cisterns or ventriculostomy). The endoscopic method in Polish neurosurgery departments is still not widespread, therefore knowledge about the legitimacy of its use and effectiveness requires discussion and popularization. MATERIAL AND METHODS We have analyzed immediate and long-term results of treatment,operation time, postoperative hospitalization time, and complications in 62 patients operated on in the Department of Neurosurgery. Among them 25 were treated using an endoscope and 37 had a classical operation performed. The patients were divided into two groups according to the kind of treatment and pathology. RESULTS According to our observation, the mean operation time for tumors of the third ventricle was markedly shorter in the endoscpic operation (mean 119 minutes, median 102 minutes vs. mean 280 and median 265 minutes in classical operation). The mean hospitalization time was 25 days using the endoscopic vs. 33 in the classic method. In both methods we obtained improvement of the clinical state, which was higher in the endoscopic method. Similar results were observed in patients operated on for lateral ventricle tumors, or arachnoid cysts. CONCLUSION The endoscopic method is an effective and minimally invasive technique which might be applied in the treat- ment of brain disorders. The use of this modern technology shortens the treatment time and duration of ostoperative hospitalization. The effectiveness of the endoscopic method is comparable to the classical method, but the former is associated with fewer complications.

PL

WSTĘP Operacje endoskopowe należą do grupy zabiegów tzw. minimalnie inwazyjnych, co oznacza, że traumatyzacja powłok i tkanki mózgowej ograniczona jest do minimum. Technikę endoskopową stosuje się zwłaszcza w przypadkach patologii układu wewnątrzkomorowego (w których dojście klasyczne wiąże się z koniecznością przechodzenia przez zdrową tkankę) oraz gdy zachodzi potrzeba wykonania jedynie niewielkich manipulacji w obszarach zlokalizowanych głęboko (np. wycięcie części torbieli ściany pajęczynówki i połączenie jej ze zbiornikami pajęczynówki). Metoda endoskopowa w polskich oddziałach neurochirurgii nadal nie jest szeroko rozpowszechniona, tak więc wiedza co do zasadności jej zastosowania i skuteczności wymaga omawiania i popularyzacji. MATERIAŁY I METODY Analizie poddano wyniki leczenia bezpośrednie i odległe, czas operacji, okres hospitalizacji oraz powikłania u 62 pacjentów leczonych chirurgicznie w Klinice Neurochirurgii SUM w Katowicach. Wśród nich było 25 leczonych endoskopowo i 37 leczonych klasycznie. Chorych podzielono na dwie zasadnicze grupy, co do patologii i rodzaju zabiegu. WYNIKI W naszych analizach średni czas operacji pacjentów z guzem komory trzeciej był przy zastosowaniu metody endoskopowej (średnio 119 min, mediana 102 min) znacznie krótszy niż w metodzie klasycznej (średnio 280 min, mediana 265 min). Średni czas hospitalizacji pacjentów leczonych metodą endoskopową wynosił 25 dni, a pacjentów leczonych metodą klasyczną 33 dni. W obu metodach uzyskaliśmy poprawę stanu klinicznego, choć w grupie leczonych metodą endoskopową zaobserwowano mniejszą liczbę powikłań. Podobne wyniki uzyskano w grupie chorych leczonych z powodu torbieli pajęczynówki. WNIOSKI Metoda endoskopowa jest skuteczną i małoinwazyjną technika mogącą mieć zastosowanie w leczeniu schorzeń mózgu. Jej zastosowanie skraca czas zabiegu oraz czas hospitalizacji pooperacyjnej. Skuteczność metod endoskopowej klasycznej jest porównywalna, jednak pierwsza wiąże się z mniejszą liczbą powikłań.

5

Dyspraksja w zespole Downa – aspekt neurorozwojowy

76%

Doroniewicz I., Durmała J., Matyja M., Myśliwiec A., Suszyński K., Kwiek S. J., Wilewska K.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2014

|

vol. 68

|

issue 5

368–374

EN

The ccurrence of Sensory Processing Disorder (SPD) symptoms, including problems with motor planning, among children with Down Syndrome is primarily attributed to intellectual disability. The article attempts to analyse the neurode-velopmental determinants of a child with Down. Syndrome in terms of forming the basis of sensory processing in order to understand the purposefulness of neurodevelopmental treatment, of both the Bobath Concept and Sensory Integration.

PL

Występowanie objawów zaburzeń przetwarzania sensorycznego, w tym deficytu w postaci zaburzenia planowania motorycznego u dzieci z zespołem Downa, jest przypisywane przede wszystkim niepełnosprawności intelektualnej. Artykuł stanowi próbę analizy uwarunkowań neurorozwojowych dziecka z zespołem Downa w aspekcie kształtowania się podstaw przetwarzania sensorycznego oraz zrozumienia celowości stosowania terapii neurorozwojowej, zarówno koncepcji NDT-Bobath, jak i Integracji Sensorycznej.

6

Parameters determining frequency and intensity of pneumatocele in patients with cerebello-pontine angle tumor operated in sitting position. Clinical implications

76%

J. Kwiek S., Suszyński K., Doleżych H., Duda I., Ślusarczyk W., Orczyk A., Bażowski P.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2014

|

vol. 68

|

issue 5

307-314

EN

BACKGROUND Cerebello-pontine angle (CPA) surgery is performed in a semi-sitting position of the patient – this enables spontaneous outflow of the blood and cerebrospinal fluid as well as solutions used for operation site rinsing. This restricts the neces-sity of coagulation and an aspirating nozzle in the operating field. The aim of this study was to find the influence of pneumatocele on the clinical outcome of patients with a CPA tumor. METHOD All the patients were operated on in a semi-sitting or sitting position with propofol intravenous anesthesia. Pneumatocele was evaluated on the basis of CT examination on the authors' own four-degree scale and correlated with such parameters as: death rate, duration of hospitalization in neurosurgical and intensive care wards, respiratory or circulatory insufficiency, necessity of using a respirator and the number of specialist consultations. The frequency and intensity of pneumatocele were correlated with such parameters as: age and sex of the patient, anesthesia hazard scale (ASA), heart rate and systolic blood pressure during operation, diuresis, the amount and type of infusions, fluid balance and duration of surgery. FINDINGS Pneumatocele increases the death rate (p = 0.037), prolongs the duration of hospitalization both in the neurosurgical (p = 0.0001) and intensive care (p = 0.0022) wards. This complication exposes patients to circulatory (p = 0.012) and respiratory (p = 0.029) failure. The frequency and intensity of pneumatocele is correlated with the age and sex of the patient, duration of the operation, type of nfusions and fluid balance. CONCLUSIONS This ensures us that a TC head examination must be performed after each surgery procedure that is conducted in the up-right position. If possible, we should prevent pneumatocele by avoiding negative fluid balance and systolic blood pressure decrease below 100 mmHg.

PL

WSTĘP Półsiedząca pozycja pacjenta w trakcie zabiegu usunięcia guza mostowo-móżdżkowego umożliwia spontaniczny odpływ krwi, płynu mózgowo-rdzeniowego oraz płynów stosowanych w trakcie operacji do płukania pola operacyjnego. Taka pozycja zmniejsza konieczność koagulacji i ssania w polu operacyjnym. Celem pracy było zbadanie wpływu odmy czaszkowej na wyniki badań klinicznych u chorych operowanych z powodu guza kąta mostowo-móżdżkowego. M E T O D Y Wszyscy pacjenci po znieczuleniu byli operowani w pozycji półsiedzącej. Odmę czaszkową oceniano na podstawie badania TK według czterostopniowej skali własnej, wyniki analizowano pod kątem śmiertelności, czasu hospitalizacji, wystąpienia niewydolności krążeniowo-oddechowej, konieczności zastosowania respiratora oraz liczby koniecznych konsultacji specjalistycznych. Podjęto próbę analizy korelacji częstotliwości i intensywności pooperacyjnej odmy czaszkowej z wiekiem oraz płcią pacjentów, ryzykiem wynikającym ze znieczulenia (skala ASA), tętnem i ciśnieniem krwi w trakcie operacji, ilością oddawanego moczu, ilością i rodzajem podawanych płynów w trakcie zabiegu oraz czasem trwania zabiegu. W Y N I K I Częstotliwość i intensywność pooperacyjnej odmy czaszkowej koreluje z: wiekiem i płcią pacjentów, czas operacji oraz rodzajem i ilością podawanych płynów. W N I O S K I Badania TK głowy muszą być wykonywane rutynowo po każdej operacji, która prowadzona jest w pozycji siedzącej. Mężczyźni powyżej 60 lat, których zabieg trwał dłużej niż 3 godziny są szczególnie podatni na wystąpienie odmy czaszkowej. W miarę możliwości powinno się zapobiegać wystąpieniu odmy czaszkowej, unikając ujemnego bilansu płynów oraz spadku ciśnienia skurczowego poniżej 100 mmHg.

7

Podstawy naukowe stosowania metody Dennisona jako środka kinezjologii edukacyjnej w terapii zaburzeń dyslektycznych

76%

Suszyński K., Szefler J., Górka D., Kania D., Ślusarczyk W., Kwiek S. J.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2014

|

vol. 68

|

issue 5

380–384

EN

The Dennison’s method is aimed at stimulating different mental functions through natural movements of the whole body. This method is mostly used in dyslexic disorders therapy among children through restoring and activating natural developmental mechanisms leading to improvement of integration of both hemispheres, which directly affects the child’s learning processes.

PL

Metoda Dennisona jest skierowana na stymulację różnych funkcji psychicznych przez wykorzystanie naturalnych ruchów całego ciała. Główne zastosowanie znajduje w terapii zaburzeń dyslektycznych u dzieci, przywracając i aktywizując naturalne mechanizmy rozwojowe, co poprawia integrację obydwu półkul mózgowych i ma bezpośrednie przełożenie na procesy uczenia się dziecka.

8

Zaburzenia czucia dyskryminacyjnego u pacjentów po przebytym udarze niedokrwiennym i krwotocznym mózgu, na przykładzie obszaru unerwienia nerwu pośrodkowego i promieniowego

76%

Rubinowicz-Zasada M., Czepczor D., Orczyk M., Wierzbicki K., Orczyk A., Suszyński K., Kwiek S. J.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2014

|

vol. 68

|

issue 5

350-360

EN

INTRODUCTION One of the basic functions of the nervous system is sensation, which enables the recognition and, as a conse-quence, appropriate reaction to various stimuli from external and internal environments. Sensation disturbances of a central origin were essential to this study. The purpose of this study was to assess the disturbances of sensa-tion in the paretic upper limb and determination of the dependence between the kind of stroke and the degree of tactile sensation impairment. MATERIAL AND METHODS The study was conducted among patients hospitalized at the neurological department. A total of 40 patients (22 women and 18 men) after ischemic and haemorrhagic stroke were enrolled in the study. The mean age was 58 years. Two methods were employed in the area of innervation of the median and radial nerves: Weber’s two-point discrimination test and an aesthesiometer. RESULTS The research has shown that regardless of the kind of stroke suffered, there is always an occurrence of tactile sensation disturbances within the area of paresis. The disturbances of sensation were found to be more serious in patients after haemorrhagic stroke. A correlation was found between disturbances of discriminative sensation and disturbances of skin sensation. As a result of the applied therapy, gradual improvement of both skin and discriminative sensation was observed in both research groups. CONCLUSIONS Both methods have confirmed that patients after haemorrhagic stroke suffer from more serious disturbances of skin and discriminative sensation than patients after ischemic stroke.

PL

W S T ĘP Jedną z podstawowych funkcji układu nerwowego jest czucie pozwalające na rozpoznawanie, a w konsekwencji na prawidłowe reagowanie na różne bodźce ze świata zewnętrznego i wewnętrznego. Niniejsza praca dotyczy zaburzeń czucia pochodzenia ośrodkowego. Celem pracy była ocena zaburzeń czucia w obrębie kończyny górnej niedowładnej oraz określenie zależności między rodzajem udaru a stopniem upośledzenia czucia. MATERIAŁ I METODY Badania przeprowadzono wśród pacjentów hospitalizowanych na oddziale neurologii. Objęto nimi 40 pacjentów (22 kobiety i 18 mężczyzn) po przebytym udarze niedokrwiennym i krwotocznym mózgu. Średnia wieku całej grupy badanej wynosiła 58 lat. Każda grupa została przebadana za pomocą dwóch metod badawczych: cyrkla Webera oraz estezjometru włókienkowego. Badania odbywały się na określonych wcześniej dwóch obszarach unerwienia nerwu pośrodkowego i promieniowego. W Y N I K I Analiza wyników pozwoliła stwierdzić, iż bez względu na rodzaj dokonanego udaru mózgu, zawsze dochodzi do upośledzenia czucia w obrębie niedowładu lub porażenia. Wykazano, iż u pacjentów po udarze krwotocznym zaburzenia te są większe. Zanotowano istotną korelację między zaburzeniami czucia dyskryminacyjnego a zaburzeniami czucia skórnego. Terapia w obu grupach badawczych przyniosła stopniowę poprawę czucia zarówno skórnego, jak i dyskryminacyjnego. U pacjentów krwotocznych była ona mniejsza i przebiegała wolniej, często pozostawiając duże ubytki. W N I O S K I Obie metody badawcze potwierdziły, że pacjenci po przebytym udarze krwotocznym cierpią na zaburzenia czucia dyskryminacyjnego i czucia skórnego w większym stopniu i z większym nasileniem niż pacjenci po przebytym udarze niedokrwiennym.

9

Nordic Walking w rehabilitacji choroby Parkinsona

76%

Szefler-Derela J., Suszyński K., Doroniewicz I., Kowalczyk A., Opala G., Kwiek S. J.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2014

|

vol. 68

|

issue 5

361-367

EN

INTRODUCTION Parkinson's disease is neurodegenerative disease of the elderly, for which to this day an effective cure has not been found. Besides pharmacotherapy and Deep Brain Stimulation in PD, an increasingly supplementary treatment is exercise therapy like Nordic Walking (NW). MATERIAL AND METHODS 40 patients with PD taking part in the survey were divided into two equal groups in terms of gender and stage of the disease (II and III stage of the Hoehn and Yahr scale); the study group was subjected to 6 weeks of Nordic Walking training. The control group consists of persons without physical activity for 6 weeks. RESULTS In the NW group there was a statistically significant better improvement of the test parameters. CONCLUSIONS After the 6 week rehabilitation period, major improvement in terms of patient mobility functionality and gait parameters is visible.

PL

WSTĘP Choroba Parkinsona ( Parkinson’s disease – PD) jest neurozwyrodnieniową chorobą wieku podeszłego, na którą do dziś nie wynaleziono skutecznego lekarstwa. Oprócz stosowanej farmakoterapii coraz częściej uzupełnieniem leczenia jest terapia ruchowa, w tym trening metodą Nordic Walking (NW). MATERIAŁ I METODY Badaniem objeto 40 pacjentów z PD, których podzielono na dwie równe grupy pod względem płci oraz stopnia zaawansowania choroby (II i III stopień skali Hoehn&Yahr). Grupę badawczą poddano 6-tygodniowemu treningowi metodą NW . Grupę kontrolną stanowiły osoby bez aktywności fizycznej przez 6 tygodni. W Y N I K I W grupie NW stwierdzono znamiennie statystycznie lepszą poprawę badanych parametrów. W N I O S K I Po 6-tygodniowym okresie usprawniania widoczna jest znaczna poprawa w zakresie funkcjonalności ruchowej pacjentów oraz parametrów chodu.

10

Analiza skuteczności działania systemu Vertetrac ze względu na współczynnik masy ciała BMI

76%

Orczyk A., Orczyk M., Rubinowicz-Zasada M., Suszyński K., Pieszczek J., Kwiek S. J.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2014

|

vol. 68

|

issue 5

323-331

EN

BACKGROUND Performing symmetrical or asymmetrical lumbar spine traction using the Vertetrac system allows relief of pinched ligaments and nerve roots in the case of herniated nucleus pulposus. The aim of the study was to analyze the effectiveness of Vertetrac in lumbar disc herniation due to the weight of the patient. METHODS Using the Vertetrac targeted traction system, 68 patients with lumbar spine pain were treated. According to their BMI, the patients were divided into three groups: M1, M2, M3. After a thorough interview and testing, the pa-tient was fastened to the Vertetrac device where traction was increased or reduced, depending on the patient's feeling of pain. The rehabilitation was carried out twice a week until the pain subsided. RESULTS Our findings are presented according to the three division groups, depending on BMI, analyzed pain reduction after the first treatment session and after the therapeutic series; the number of treatment sessions required to reduce pain and return of pain. Analyzing the difference between all the tests, examinations and symptoms, the highest average improvement of positive reactions was observed in the M2 group – overweight people -14.83 with a standard deviation of 8.75. The weakest average was obtained by the M3 group – obese people – 9.17 with a standard deviation of 5.15. CONCLUSIONS BMI has the influence of lowering the degree of pain after the first treatment session. The people with the correct weight recorded the largest decrease in feelings of pain, while the group of obese people has the weakest improvement in pain sensation. In the period up to 3 years after the end of therapy, in the vast majority of patients treated with Vertetrac targeted traction, the pain does not return.

PL

WSTĘP Wykonanie trakcji symetrycznej lub asymetrycznej kręgosłupa lędźwiowego za pomocą systemu Vertetrac umożliwia odciążenie uciśniętego więzadła i korzenia nerwu w przypadku przepukliny jądra miażdżystego. Celem pracy była analiza skuteczności działania systemu Vertetrac w dyskopatii lędźwiowej ze względu na wagę pacjenta. M E T O D Y Leczeniu za pomocą systemu trakcji celowanej Vertetrac poddano 68 pacjentów z bólem odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Ze względu na wskaźnik masy ciała BMI (body mass index), badanych podzielono na trzy grupy: M1, M2, M3. Badany po przeprowadzeniu szczegółowego wywiadu i przeprowadzonych testach – zapinany był w urządzeniu Vertetrac, gdzie zwiększano lub zmniejszano trakcję, w zależności od odczuć bólowych badanego. Rehabilitację prowadzono dwa razy w tygodniu do czasu zniwelowania bólu. W Y N I K I Wyniki badań własnych zostały przedstawione zgodnie z trzema podziałami grupowymi, zależnie od wskaźnika masy ciała BMI (body mass index) , przean a- lizowano redukcję bólu po pierwszej sesji terapeutycznej i po zakończeniu serii terapeutycznej, liczbę sesji terapeutycznych koniecznych do zredukowania bólu, powrót dolegliwości bólowych. Analizując różnicę między wszystkimi testami, badaniami i objawami, najwy ż- szą średnią poprawy reakcji dodatnich odnotowano w grupie M2 – osób z nadwagą 14,83, przy odchyleniu standardowym 8,75. Najsłabszą średnią osiągnęła grupa osób z otyłością M3 – 9,17, przy odchyleniu standardowym 5,15. W N I O S K I 1. BMI ma wpływ na obniżenie stopnia bólu po pierwszej sesji terapeutycznej. 2. U osób z poprawną wagą odnotowuje się największy spadek odczuć bólowych, natomiast grupę osób otyłych cechuje najsłabsza poprawa odczuć bólowych. 3. W okresie do 3 lat od zakończenia terapii u znacznej większości osób leczonych trakcją celowaną Vertetrac dolegliwości bólowe nie powracają.

11

Analysis of clinical implications of aeroembolism during cerebello-pontine angle tumor removal conducted in semi-sitting position

64%

Kwiek S. J., Suszyński K., Doleżych H., Duda I., Orczyk A., Rauszer A., Kocur D., Bażowski P.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2014

|

vol. 68

|

issue 5

302-306

EN

BACKGROUND The semi-sitting position of the patient during cerebellopontine angle (CPA) surgery enables the spontaneous outflow of blood and cerebrospinal fluid from the operation area. This restricts the necessity of using an aspirating nozzle and other instruments which are dangerous for local delicate structures like the facial nerve or labyrinthine artery. The disadvantage of the semi-sitting position is the risk of pneumatocele and aeroembolism. METHODS 214 patients operated on in the Department of Neurosurgery, Medical University of Silesia in Katowice were analyzed. Aeroembolism was correlated with such parameters as: perioperative death rate, duration of hospitalization in neurosurgical and intensive care wards, respiratory or circulatory insufficiency, necessity of using a respirator and the number of specialist consultations RESULTS Aeroembolism does not increase the death rate or duration of hospitalization in a neurosurgical ward, but it does expose patients to respiratory failure (p = 0.014). Aeroembolism is also correlated with hospitalization in an intensive care ward (p = 0.002) and increases the number of specialist consultations (p = 0.042). In our opinion, very important for the prevention of aeroembolism is surgeons’ care on the closure of every open vein , especially those in bone, using bone wax. The elevation of venous pressure due to manual compression on the cervical veins is the best method for locating not bleeding but open veins. CONCLUSIONS We have proved that a venous air embolism increases neither mortality nor the duration of hospitalization. We believe that prevention and early treatment of aeroembolism prevents further complications.

PL

W S T Ę P Pozycja półsiedząca pacjenta w trakcie operacji w obrębie kąta mostowo-móżdżkowego (KMM) umożliwia samoistny odpływ krwi i płynu mózgowo-rdzeniowego z pola operacyjnego. Ogranicza to konieczność używania w polu operacyjnym ssaka i innych narzędzi, którymi można uszkodzić tak delikatne struktury jak nerw twarzowy czy tętnica błędnikowa. Niedogodnością pozycji półsiedzącej jest ryzyko zatoru powietrznego i odmy mózgowej. METODY Analizie poddano 214 pacjentów operowanych w Katedrze i Klinice Neurochirurgii Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach. Wystąpienie zatoru powietrznego skorelowano z następującymi parametrami: zgon okołooperacyjny, okres hospitalizacji na oddziale neurochirurgicznym i oddziale intensywnej terapii, zaburzenia oddechowe i krążeniowe, konieczność pooperacyjnej respiratoroterapii, liczba konsultacji specjalistycznych. WYNIKI Zator powietrzny nie zwiększa śmiertelności okołooperacyjnej i czasu hospitalizacji na oddziale neurochiruricznym, ale naraża pacjentów na niewydolność oddechową (p = 0,014). Podwyższa też konieczność hospitalizacji na oddziale intensywnej terapii (p = 0,002) i częstość konsultacji specjalistycznych (p = 0,042). WNIOSKI Potwierdziliśmy, że zator powietrzny nie wpływa na śmiertelność okołooperacyjną i czas hospitalizacji. Zapobieganie zatorowi i jego wczesne leczenie pozwala uniknąć dalszych komplikacji.

12

Wertebroplastyka w złamaniach kompresyjnych trzonów kręgów – przegląd piśmiennictwa

64%

Przybyłko N., Kocur D., Sordyl R., Ślusarczyk W., Antonowicz-Olewicz A., Kukier W., Wojtacha M., Suszyński K., Kwiek S. J.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2014

|

vol. 68

|

issue 5

375-379

EN

Vertebral compression fractures are the most common complication of osteopo-rosis (1.45 per 1000 women yearly). The main symptom of these fractures is chronic back pain and limitation of movement. Vertebroplasty is a modern minimally invasive operative technique that can significantly reduce pain and improve the quality of life in patients with vertebral compression fractures.

PL

Złamania kompresyjne trzonów kręgów są najczęstszym powikłaniem osteroporozy (1,45 na 1000 kobiet rocznie). Głównym objawem jest ograniczający pacjenta przewlekły ból kręgosłupa. Wertebroplastyka jest nowoczesną, minimalnie inwazyjną metodą operacyjną, pozwalającą znacząco zredukować ból i poprawić komfort życia pacjenta ze złamaniem kompresyjnym trzonu kręgu.

13

Zanik guza o cechach osłoniaka nerwu przedsionkowo-ślimakowego – opis przypadku

64%

Ślusarczyk W., Bażowski P., Kwiek S. J., Marcol W., Suszyński K., Kukier W., Kocur D., Wlaszczuk A., Lewin-Kowalik J.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2014

|

vol. 68

|

issue 5

399–405

EN

Vestibular Schwannomas (VS), benign intracranial tumors originating from the vestibulocochlear nerve, whose symptoms usually are hearing loss, tinnitus, and balance dysfunction. Rarely, however, if untreated, these neoplasms can cause significant patient compromise – resulting in facial paralysis, brainstem compression, and even death. Neurosurgical problems are the neuro-vascular structures often surrounding the tumors. The annual incidence of cystic vestibu-lar schwannomas in literature is 19.4%. A 66-year-old woman came to our clinic with serious hearing loss, balance dysfunction and tinnitus in the left ear. Full imaging diagnostic of the head was performed (TK, MRI and angio-MRI) which showed a cystic vestibular Schwannoma n. VIII (CVS). After 12 years of observation we noticed full neurological symptoms withdrawal and significant reduction of the tumor volume.

PL

Osłoniaki nerwu przedsionkowo-ślimakowego (n. VIII) to grupa łagodnych nowotworów, zwykle wyrastających z przewodu słuchowego wewnętrznego (PSW) i penetrujących wtórnie do okolicy kąta mostowo-móżdżkowego (KMM). Guzy rosną zazwyczaj powoli, jednak ze względu na otaczające je struktury nerwowo-naczyniowe stanowią duży problem operacyjny w neurochirurgii. W piśmiennictwie częstość występowania osłoniaka z torbielą wynosiła 19,4%. Najczęstszymi objawami są: utrata słuchu, szumy w uszach i zawroty głowy. Kobieta 66-letnia kobieta zgłosiła się z objawami znacznego niedosłuchu ucha lewego, odczuwaniem pisków i trzasków w uchu lewym, zaburzeniami równo-wagi. U chorej wykonano pełną diagnostykę obrazową w postaci tomografii komputerowej (TK) głowy i rezonansu magnetycznego (RM) głowy. Początko-wo wysunięto podejrzenie zmiany w okolicy lewego KMM o charakterze he-mangioblastomy. Angio-MR głowy nie potwierdziło rozpoznania. Wysunięto podejrzenie osłoniaka n. VIII z torbielą. Pacjentka była poddana 12-letniej obserwacji. W tym czasie doszło do całkowitego wycofania się objawów neurologicznych i znacznej regresji guza.

14

Wpływ terapii PNF na proces poprawy motorycznej u pacjentów po niedokrwiennym udarze mózgu zlokalizowanym w lewej półkuli w okresie ostrym rehabilitacji

64%

Kaniewski O., Suszyński K., Górka D., Kania D., Szelfer J., Dudek J., Doroniewicz I., Opala G., Kwiek S. J.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2014

|

vol. 68

|

issue 5

294-301

EN

AIM The aim of the work was to examine the influence of PNF-therapy (proprioceptive neuromuscular facilitation therapy) based rehabilitation on the improvement process of motor impairment in patients after ischemic stroke located in the left hemisphere. Our study was carried out in K. Gibiński Central Clinic Hospital of the Medical University of Silesia in Katowice-Ligota. MATERIALS AND METHODS The research subjects were represented by a group of 20 patients (15 female and 5 male) aged 49–86 years, hospitalized in the abovementioned facility. Physical therapy in a stroke department begins (in the first 24 h) withcomprehensive evaluation of motor function, mobility, balance, coordination, sensation, and proprioception. Tests used to measures them include: Lovett scale, Brunnstom scale, Rankin scale, Up and Go Test and the Functional Reach Test. Goals that are measurable and realistic were set by the doctors and rehabilitation team, and were reevaluated in the last 24 h before discharge. RESULTS AND CONCLUSIONS The results of our study indicate that a PNF-therapy based rehabilitation program helps in promoting the recovery of muscle strength, preventing complications due to disabilities and improves adapting to activities of dailyliving.

PL

WSTĘP Celem pracy było sprawdzenie wpływu postępowania rehabilitacyjnego z zastosowaniem koncepcji PNF (proprioceptive neuromuscular facilitation) na proces usprawniania motorycznego pacjentów po niedokrwiennym udarze mózgu zlokalizowanym w lewej półkuli. Badania przeprowadzono w Samodzielnym Publicznym Centralnym Szpitalu Klinicznym SUM w Katowicach Ligocie (SPCSK SUM). MATERIAŁ I METODY Materiał badawczy stanowiła grupa 20 hospitalizowanych pacjentów (15 kobiet i 5 mężczyzn) w wieku od 49 do 86 lat. Do weryfikacji procesu badawczego wykorzystano skale: Brunnstom, Rankina i Test Lovetta oraz testy funkcjonalne: Up and Go Test i Functional Reach Test. Badania przeprowadzono w ciągu pierwszych 24 godzin po zakwalifikowaniu pacjenta na Pododdział Udarowy Oddziału Neurologii SP CSK SUM oraz w ciągu ostatnich 24 godzin przebywania badanych na oddziale, po przeprowadzonym procesie usprawniania motorycznego. WYNIKI Wszystkie przeprowadzone testy wykazały poprawę zarówno w zakresie siły mięśniowej, napięcia mięśniowego, jak i odzyskania sprawności w codziennych czynnościach.

15

Nerwiakowłókniakowatość typu 2 – opis przypadku

52%

Ślusarczyk W., Antonowicz-Olewicz A., Kwiek S. J., Kocur D., Kukier W., Bażowski P., Przybyłko N., Marcol W., Suszyński K., Wlaszczuk A., Sordyl R., Lewin-Kowalik J.

|

EN

We present a case report of a 49-year-old female patient with type II neurofi-bromatosis (NF-2), recognized at the age of 34. NF-2 is one of the phakomatoses in which multiple neoplasms of the central nervous system (CNS) occur: neuromas (Schwannomas), meningiomas, ependymomas, pilocytic astrocytomas and other benign neoplasms. NF-2 is an incurable genetic disorder and the only way to treat patients is detailed diagnostic imaging, early recognition and removal CNS tumors. The most important aspect is to recognize and cure Schwannomas of the acoustic nerve in their early stages because it is the only way to prevent hearing loss and to help NF-2 patients to maintain a good quality of life. The main way to treat Schwannomas of the acoustic nerves is their surgical removal.

PL

W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 49-letniej chorej z nerwiakowłók-niakowatością typu 2 (neurofibromatosis type II – NF-2), rozpoznaną w wieku 34 lat. Omówiono NF-2 jako jedną z fakomatoz, w której występują m.in. mno-gie zmiany nowotworowe ośrodkowego układu nerwowego (OUN), przede wszystkim osłoniaki, jak nerwiaki i schwannoma, ale również oponiaki, wyściół-czaki, glejaki włosowatokomórkowe i inne łagodne nowotwory OUN [1]. Jest to choroba genetycznie uwarunkowana, tym samym nieuleczalna [2], a jedynym sposobem postępowania z chorymi na NF-2 jest dokładna diagnostyka obrazowa, wczesne rozpoznawanie zmian guzowatych OUN i ich usuwanie [3]. Szczególnie ważne jest wczesne rozpoznawanie i leczenie osłoniaków nerwu słuchowego (n. VIII), gdyż tylko wówczas istnieje możliwość zachowania słuchu i w związku z tym zapewnienie komfortu życia chorym z NF-2. Operacyjne usuwanie osłoniaków n. VIII jest zasadniczym sposobem ich leczenia [1].

Refine search results

Endoskopowe leczenie przepukliny oponowo-mózgowej z towarzyszącym płynotokiem nosowym – opis przypadków klinicznych

Zmiany w aktywności metaloproteinaz 2 i 9 w wątrobie szczura w doświadczalnym modelu cholestazy z uwzględnieniem czasu jej trwania, wraz z oceną wybranych jej cech

Ocena jakości życia pacjentów ze schorzeniami układu pozapiramidowego po leczeniu stereotaktycznym oraz pozabiegowej rehabilitacji

Porównanie metody endoskopowej i klasycznej w leczeniu torbieli pajęczynówki i guzów wewnątrzkomorowych

Dyspraksja w zespole Downa – aspekt neurorozwojowy

Parameters determining frequency and intensity of pneumatocele in patients with cerebello-pontine angle tumor operated in sitting position. Clinical implications

Podstawy naukowe stosowania metody Dennisona jako środka kinezjologii edukacyjnej w terapii zaburzeń dyslektycznych

Zaburzenia czucia dyskryminacyjnego u pacjentów po przebytym udarze niedokrwiennym i krwotocznym mózgu, na przykładzie obszaru unerwienia nerwu pośrodkowego i promieniowego

Nordic Walking w rehabilitacji choroby Parkinsona

Analiza skuteczności działania systemu Vertetrac ze względu na współczynnik masy ciała BMI

Analysis of clinical implications of aeroembolism during cerebello-pontine angle tumor removal conducted in semi-sitting position

Wertebroplastyka w złamaniach kompresyjnych trzonów kręgów – przegląd piśmiennictwa

Zanik guza o cechach osłoniaka nerwu przedsionkowo-ślimakowego – opis przypadku

Wpływ terapii PNF na proces poprawy motorycznej u pacjentów po niedokrwiennym udarze mózgu zlokalizowanym w lewej półkuli w okresie ostrym rehabilitacji

Nerwiakowłókniakowatość typu 2 – opis przypadku