Search results

1

Surrogate and clinical endpoints for studies in peripheral artery occlusive disease: Are statistics the brakes?

100%

Waliszewski M. W., Redlich U., Breul V., Tautenhahn J.

Polish Journal of Surgery

|

2017

|

vol. 89(2)

39-48

EN

Background: The aim of this review is to present the available clinical and surrogate endpoints that may be used in future studies performed in patients with peripheral artery occlusive disease (PAOD). Importantly, we describe statistical limitations of the most commonly used endpoints and offer some guidance with respect to study design for a given sample size. The proposed endpoints may be used in studies using surgical or interventional revascularization and/or drug treatments. Methods: Considering recently published study endpoints and designs, the usefulness of these endpoints for reimbursement is evaluated. Based on these potential study endpoints and patient sample size estimates with different non-inferiority or tests for difference hypotheses, a rating relative to their corresponding reimbursement values is attempted. Results: As regards the benefit for the patients and for the payers, walking distance and the ankle brachial index (ABI) are the most feasible endpoints in a relatively small study samples given that other non-vascular impact factors can be controlled. Angiographic endpoints such as minimal lumen diameter (MLD) do not seem useful from a reimbursement standpoint despite their intuitiveness. Other surrogate endpoints, such as transcutaneous oxygen tension measurements, have yet to be established as useful endpoints in reasonably sized studies with patients with critical limb ischemia (CLI). Conclusions: From a reimbursement standpoint, WD and ABI are effective endpoints for a moderate study sample size given that non-vascular confounding factors can be controlled.

2

Kliniczne i zastępcze punkty końcowe w badaniach nad niedokrwieniem kończyn: czy statystyka hamuje postęp?

100%

Waliszewski M. W., Redlich U., Breul V., Tautenhahn J.

Polish Journal of Surgery

|

2017

|

vol. 89(2)

39-48

PL

Wstęp: Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie współczesnych poglądów na kliniczne i zastępcze punkty końcowe, które mogą zostać uwzględnione w przyszłych badaniach nad pacjentami z niedokrwieniem kończyn (peripheral artery occlusive disease; PAOD). Opisanie ograniczeń metod statystycznych najczęściej stosowanych punktów końcowych oraz zaproponowanie wytycznych projektowania badań na określonej wielkości populacji pacjentów wydaje się zasadne. Zaproponowane punkty końcowe mogą zostać wykorzystane w badaniach dotyczących leczenia chirurgicznego, farmakologicznego i/lub rewaskularyzacji zabiegowej. Materiał i metody: W oparciu o niedawno opublikowane przeglądy literatury dotyczące najczęściej używanych punktów końcowych i projektowania badań, oceniono przydatność owych punktów dla celów refundacyjnych. Opierając się na owych potencjalnych punktach końcowyc oraz na wielkości próbki pacjentów, oceniono wskaźniki odpowiednie do wielkości refundacji z wykorzystaniem różnorodnych testów statystycznych. Wyniki: Rozważając kliniczną przydatność dla pacjentów i płatników, najbardziej przydatnymi punktami końcowymi dla stosunkowo niewielkiej populacji badanej są: dystans chodu (walking distance; WD) oraz wskaźnik kostkowo-ramienny (anklebrachial index; ABI) – przy założeniu kontroli pozostałych czynników pozanaczyniowych. Angiograficzne punkty końcowe, takie jak minimalna średnica światła (minimal lumen diameter; MLD), pomimo ich intuicyjności, nie wydają się przydatne z punktu widzenia refundacji. Inne przydatne punkty zastępcze, takie jak przezskórny pomiar wysycenia tlenem u pacjentów z krytycznym niedokrwieniem kończyn (critical limb ischemia; CLI) muszą dopiero zostać ocenione, aby móc uzyskać pierwsze dane dotyczące ich przydatności dla większej grupy pacjentów. Wnioski: Z punktu widzenia refundacji, WD i ABI są przydatnymi punktami końcowymi w badaniach na populacji średniej wielkości, przy założeniu, że czynniki pozanaczyniowe mogące wpływać na wyniki są kontrolowane.

3

Zamykanie ran z pomocą próżni (VAC) we wtórnym pooperacyjnym zapaleniu otrzewnej: jego wpływ na obciążenie bakteryjne oraz na miejscową i ogólnoustrojową odpowiedź cytokinową (wstępne wyniki)

76%

Jannasch O., Meyer F., Fuellert A., König B., Eder F., Tautenhahn J.

Polish Journal of Surgery

|

2018

|

vol. 90(5)

27-35

PL

Cel: Zbadanie wpływu zamknięcia rany z pomocą próżni (VAC) w porównaniu do relaparotomii na żądanie (ROD). Badane parametry: 1) ciężkość i przebieg choroby, 2) wyniki chirurgiczne, 3) wewnątrzotrzewnowe obciążenie bakteryjne, 4) miejscowa / ogólnoustrojowa reakcja zapalna i immunologiczna w pooperacyjnym wtórnym zapaleniu otrzewnej. Metody: Każdy pacjent zgłaszający się na oddział chirurgiczny z wtórnym zapaleniem otrzewnej (i oceniany według Indeksu Zapalenia Otrzewnej Mannheima; MPI, a także w skali APACHE II) został włączony do systematycznego jednoośrodkowego klinicznego prospektywnego obserwacyjnego badania pilotażowego. Wyselekcjonowani chorzy – w zależności od indywidualnej decyzji chirurga podczas pierwotnego zabiegu chirurgicznego mającego na celu oczyszczenie źródła infekcji – zostali podzieleni na dwie grupy VAC i ROD. Wczesne wyniki pooperacyjne były oceniane na podstawie 30-dniowej obserwacji wewnątrzszpitalnej śmiertelności. Obciążenie bakteryjne określano za pomocą hodowli bakteryjnej z płynu z jamy otrzewnej pobranego w czasie zabiegu chirurgicznego, a potem w 1. , 4., 7., 10. oraz 13. dobie po operacji przy użyciu opisu spektrum mikrobiologicznego obejmującego ocenę półilościową obciążenia bakteryjnego. Miejscowa / ogólnoustrojowa odpowiedź zapalna i immunologiczna były określane za pomocą badania CRP, PCR i reprezentatywnych cytokin, takich jak TNF-α/ IL-1α/ IL-6/IL-8/IL-10 przy użyciu metody ELISA w surowicy i płynie z jamy otrzewnej. Wyniki: Przez 26 miesięcy okresu badawczego 18 pacjentów (9 mężczyzn, 9 kobiet) spełniło kryteria kwalifikacji do badania: n = 8 zostało przydzielonych do grupy VAC, a n = 10 do grupy ROD. Obie grupy pacjentów nie różniły się znacząco w odniesieniu do wczesnej śmiertelności pooperacyjnej. Pomimo małej liczby przypadków objętych badaniem można było zaobserwować poważniejsze skutki związane z grupą VAC w oparciu o skalę MPI. Istnieje również tendencja do wyższej punktacji w skali APACHE II w grupie VAC w 7. dobie po zabiegu, a ponadto pacjenci z tej grupy dłużej przebywali w szpitalu. U pacjentów z przetrwałą infekcją nie obserwowano istotnych różnic między terapią VAC i ROD. Wykazano wyższe stężenie uwalnianych cytokin o cechach prozapalnych w płynie z jamy otrzewnej (zwłaszcza na początku kaskady zapalnej), natomiast stężenia CRP i PCT były wyższe w surowicy. Wnioski: Porównując dane dotyczące różnych miejscowych / ogólnoustrojowych parametrów zapalnych i immunologicznych, można zaobserwować kilka zależności. Mogą one wskazywać na kompartymentację procesu zapalnego w jamie brzusznej. W oparciu o obserwowaną zmienność indywidualną danych z badania pilotażowego, korzyść kliniczna wydaje się niejasna. W tym kontekście wiarygodny wpływ terapii VAC na zmniejszenie obciążenia bakteryjnego wewnątrz jamy brzusznej nie może być wyraźnie stwierdzony.

4

Vacuum-assisted closure (VAC) for postoperative secondary peritonitis: Effect on bacterial load as well as local and systemic cytokine response (initial results)

76%

Jannasch O., Meyer F., Fuellert A., König B., Eder F., Tautenhahn J.

Polish Journal of Surgery

|

2018

|

vol. 90(5)

27-35

EN

Aim: To investigate the effects of vacuum-assisted closure (VAC) vs. relaparotomy on demand (ROD) onto the i) severity and course of disease, ii) surgical outcome, iii) intraperitoneal bacterial load as well as iv) local/systemic inflammatory and immune response in postoperative secondary peritonitis. Methods: Over a defined time period, all consecutive patients of the reporting surgical department with a secondary peritonitis (assessed by Mannheim’s Peritonitis Index [MPI] and APPACHE II score) were enrolled in this systematic unicenter clinical prospective observational pilot study. Patients were subclassified into VAC or ROD group according to surgeon’s individual decision at the time point of primary surgical intervention with the intent to sanitize the source of infection. Early postoperative result was assessed by 30-d and in-hospital mortality. Bacterial load was characterized by microbiological culture of intraperitoneal fluid collection obtained on postoperative days (POD) 0 (primary surgical intervention), 1,4,7,10,13 and following description of the microbial spectrum including semiquantitative assessment of bacterial load. Local/systemic inflammatory and immune response was determined by ELISA-based analysis of CrP, PCT and the representative cytokines such as TNF-α/IL-1α/IL-6/IL-8/IL-10 of serum and peritoneal fluid samples. Results: Over a 26-month investigation period, 18 patients (male:female=9:9) were eligible for study criteria: n=8 were enrolled in the VAC and n=10 in the ROD group. With regard to early postoperative results represented by mortality, there is no significant difference between both patient groups. Despite the relatively low number of cases enrolled, a tendency for more severe findings associated with the VAC group could be detected based on the MPI score. There was also a tendency for higher APACHE II scores in the VAC group from the 7th POD on and, in addition, patients of this group had a longer hospital stay. For patients with persisting infection, there were no relevant differences comparing VAC therapy and ROD. Cytokines released in particular at the beginning of the inflammation cascade with proinflammatory characteristics showed higher values within the peritoneal fluid whereas CrP and PCT were found to be higher within the serum samples. Conclusion: Comparing data of various local/systemic inflammatory and immune parameters, there were only a few correlations. This may indicate compartmentation of the inflammatory process within the abdominal cavity. Based on the observed inter-individual variation of this pilot study data, the clinically applicable benefit appears questionable. In this context, reliable effects of VAC therapy on the reduction of bacterial burden within the abdominal cavity could not clearly be detected.

Refine search results

4 Polish Journal of Surgery

2 2018

2 2017

4 Tautenhahn J.

2 Breul V.

2 Eder F.

2 Fuellert A.

2 Jannasch O.

2 König B.

2 Meyer F.

2 Redlich U.

2 Waliszewski M. W.

Surrogate and clinical endpoints for studies in peripheral artery occlusive disease: Are statistics the brakes?

Kliniczne i zastępcze punkty końcowe w badaniach nad niedokrwieniem kończyn: czy statystyka hamuje postęp?

Zamykanie ran z pomocą próżni (VAC) we wtórnym pooperacyjnym zapaleniu otrzewnej: jego wpływ na obciążenie bakteryjne oraz na miejscową i ogólnoustrojową odpowiedź cytokinową (wstępne wyniki)

Vacuum-assisted closure (VAC) for postoperative secondary peritonitis: Effect on bacterial load as well as local and systemic cytokine response (initial results)