Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 22

Number of results on page
first rewind previous Page / 2 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 2 next fast forward last
EN
The proper course of speech development heavily influences the cognitive and personal development of children. It is a condition for achieving preschool and school successes – it facilitates socializing and expressing feelings and needs. Impairment of language and its development in children represents a major diagnostic and therapeutic challenge for physicians and therapists. Early diagnosis of coexisting deficits and starting the therapy influence the therapeutic success. One of the basic diagnostic tests for children suffering from specific language impairment (SLI) is audiometry, thus far referred to as a hearing test. Auditory processing is just as important as a proper hearing threshold. Therefore, diagnosis of central auditory disorder may be a valuable supplementation of diagnosis of language impairment. Early diagnosis and implementation of appropriate treatment may contribute to an effective language therapy.
EN
Introduction: Hyperfunctional dysfunction is one of the most common functional dysphonia, cha-racterized by voice insufficiency with excessive tightening of the muscles inside and outside the larynx during phonation. To make the treatment process more effective, new ways of rehabilitation are constantly being sought and developed. The aim of this work is to evaluate the effectiveness of laryngotaping - an innovative method of taping around the larynx and neck muscles. Material and method: 10 patients with diagnosed hyperfunctional dysphonia participated in the study. Using the kinesiotaping principles, for 7 days, the suprahyoid and infrahyoid muscles, ster-nocleidomastoid muscles as well as the thyroid cartilage were taped. Before and after the therapy, the patients completed the VHI voice self-evaluation questionnaire. The evaluation of the larynx according to the L. Mathienson scale was also assessed palpation. Results: Analyzing the results of the VHI questionnaire and evaluation of palpation evaluation of the larynx before and after the therapy, statistically significant differences were observed. The results on average decreased by half, which is the desired effect of therapy. Discussion: The results confirm the positive impact of kinesiotaping around the larynx. However, more research is needed on a larger group of patients to fully evaluate the therapeutic effect. Conclusions: 1. Laryngotaping is an effective way to normalize muscle tone, and thus to improve the quality of the voice. 2. The presented studies require continuation, however, positive reception of the introduced therapy by patients encourages further research on a larger group of patients.
EN
Introduction: Distorted processing of auditory information has a negative impact on the child’s cognitive development. There are only a few studies conducted by Polish researchers determining the normative values of psychoacoustic tests in auditory processing disorders. They are inconsistent due to different methodologies and different research protocols. Objective: The aim of the work was to determine the reference values of selected psychoacoustic tests for the population of Polish children between 7 and 12 years of age. Material and method: The study group consisted of 213 healthy children from 7 to 12 years of age. The condition for including the child in the study was an intellectual norm, proper sound sensitivity, proper development of children’s voice and speech. All children underwent two auditory temporal processing tests. The diagnostic procedure used a standardized Frequency Pattern Test (FPT) and Duration Pattern Test (DPT). The tests were carried out in accordance with the authors’ recommendations, using the original versions available on the CD for 60 dB SL intensity, simultaneously for the right and left ear. Results: The reference values for FPT and DPT tests were determined at various age ranges in children aged 7–12. It has been shown that auditory functions change with age and development of the child. Reference values including age, language, cultural and educational differences were prepared. Conclusions: The development of reference values for individual tests for the Polish children population is a key element in the reliable diagnosis of auditory processing.
PL
Wstęp: Dysfonia hyperfunkcjonalna należy do najczęściej występujących dysfonii czynnościowych, charakteryzująca się niewydolnością głosu z nadmiernym napinaniem mięśni wewnątrz- i zewnątrz krtaniowych podczas fonacji. Aby proces leczenia był skuteczniejszy, cały czas poszukiwane są i opracowywane nowe sposoby rehabilitacji. Celem tej pracy jest ocena skuteczności laryngotapingu – innowacyjnej metody oklejania okolic około krtaniowych i mięśni szyi. Materiał i metoda: W badaniu wzięło udział 10 pacjentów ze zdiagnozowaną dysfonią hyperfunkcjonalną. Stosując zasady kinesiotapingu, przez 7 dni oklejano mięśnie nadgnykowe, podnykowe, mostkowo – obojczykowo – sutkowe oraz chrząstkę tarczową. Przed terapią oraz po tygodniu pacjenci wypełniali ankietę samooceny głosu VHI. Oceniono również palpacyjnie ewaluację krtani według skali L. Mathienson. Wyniki: Analizując wyniki ankiety VHI oraz ocenę ewaluacji palpacyjnej krtani przed i po terapii zaobserwowano statystycznie istotne różnice. Wyniki średnio zmniejszyły się o połowę, co jest pożądanym efektem terapii. Dyskusja: Wyniki potwierdzają pozytywny wpływ kinesiotapingu okolic około krtaniowych. Jednak potrzebne są dalsze badania, na większej grupie pacjentów, aby w pełni ocenić działanie terapeutyczne. Wnioski: 1.Laryngotaping jest skutecznym sposobem normalizacji napięć mięśniowych, a co za tym idzie do poprawy jakości głosu. 2.Zaprezentowane badania wymagają kontynuacji, jednak pozytywne odebranie wprowadzonej terapii przez pacjentów zachęca do prowadzenia dalszych badań, na większej grupie pacjentów.
EN
Introduction: Upper respiratory tract infections are common childhood diseases. Children are more susceptible to middle ear infections because their Eustachian tube is short, straight and wide. As a consequence of these inflammatory changes while impaired patency of the Eustachian tube often arises conductive hearing. Objective: The aim of this study was to Assessment effectiveness of treatment Eustachian tube dysfunction using inhaler AMSA. Material and Methods: The study group comprised 30 patients. Same was in the control group. All patients reported conductive hearing loss. Test group was treated as an inhaler AMSA. The control group was treated pharmacologically. Patients were examined with the use of pure-tone audiometry, and impedance at baseline, after one week and four weeks. Results: Statistical analysis showed improvement in the studied parameters in patients treated with inhaler AMSA in a much shorter time than patients treated with pharmacotherapy.
PL
Wprowadzenie: Zaburzone przetwarzanie informacji słuchowych wpływa niekorzystnie na rozwój poznawczy dziecka. Badania polskich badaczy w zakresie określania wartości normatywnych testów psychoakustycznych w zaburzeniach przetwarzania słuchowego są niestety nieliczne i niespójne z uwagi na różną metodologię i odmienne protokoły badawcze. Cel: Celem pracy było wyznaczenie wartości referencyjnych wybranych testów psychoakustycznych dla populacji dzieci polskich w wieku od 7. do 12. roku życia. Materiał i metoda: Grupę badaną stanowiło 213 zdrowych dzieci w wieku od 7. do 12. roku życia. Warunkiem włączenia dziecka do badania była norma intelektualna, prawidłowa czułość słuchu, prawidłowy rozwój głosu i mowy dzieci. U wszystkich dzieci wykonano dwa testy słuchowego przetwarzania czasowego. W procedurze diagnostycznej wykorzystano wystandaryzowany test oceny sekwencji tonów różniących się częstotliwością oraz test oceny sekwencji tonów różniących się długością DPT. Testy były przeprowadzone zgodnie z zaleceniami autorów przy użyciu oryginalnych wersji dostępnych na CD, dla natężenia 60 dB SL, jednoczasowo dla prawego i lewego ucha. Wyniki: Wyznaczono wartości referencyjne dla testów FPT oraz DPT w różnych przedziałach wiekowych u dzieci pomiędzy 7–12. rokiem życia. Wykazano, ze funkcje słuchowe zmieniają się wraz z wiekiem i rozwojem dziecka. Opracowano wartości referencyjne z uwzględnieniem wieku, odrębności językowych, kulturowych i edukacyjnych dziecka. Wnioski: Opracowanie wartości referencyjnych poszczególnych testów dla populacji dzieci polskich stanowi kluczowy element w rzetelnej diagnostyce procesów przetwarzania słuchowego.
PL
W pracy oceniono przydatność kliniczną współczynników otwarcia uzyskanych za pomocą wybranych metod bezpośredniej i pośredniej oceny fali śluzówkowej fałdów głosowych. Analizowano wartości parametrów w zależności od rozpoznania klinicznego. Przedstawiono algorytm oparty na bezpośrednich i pośrednich metodach pomiaru fali śluzówkowej, który pozwala na zróżnicowanie zaburzeń głosu o podłożach organicznym i czynnościowym. Opracowana metoda, służąca obiektywizacji funkcji głośni w różnych patologiach głosu, cechowała się wysoką czułością i swoistością.
PL
Wstęp: Zapalenia górnych dróg oddechowych są częstymi chorobami wieku dziecięcego. Dzieci są bardziej podatne na zakażenia ucha środkowego, ponieważ ich trąbka słuchowa jest krótka, prosta i szeroka. W konsekwencji powyższych zmian zapalnych z jednoczesnym upośledzeniem drożności trąbki słuchowej bardzo często powstaje niedosłuch przewodzeni owy. Cel: Celem pracy była ocena skuteczności leczenia dysfunkcji trąbek słuchowych za pomocą inhalatora AMSA Materiał i metoda: Grupę badaną stanowiło 30 pacjentów. Tyle samo było w grupie kontrolnej. U wszystkich badanych stwierdzono upośledzenie słuchu typu przewodeniowego. Grupa badana leczona była za pomocą inhalatora AMSA. Grupę kontrolną leczono farmakologicznie. Pacjentów zbadano z wykorzystaniem audiometrii tonalnej oraz impedancyjnej na początku terapii, po tygodniu oraz po czterech tygodniach. Wyniki: Analiza statystyczna wykazała poprawę badanych parametrów u chorych leczonych inhalatorem AMSA w znacznie krótszym czasie niż u osób leczonych farmakologiczne.
PL
Prawidłowy przebieg procesu kształtowania się mowy wywiera silny wpływ na rozwój poznawczy i osobowościowy dziecka. Jest to warunek osiągnięcia sukcesu przedszkolnego i szkolnego – ułatwia nawiązywanie kontaktów społecznych oraz umożliwia wyrażanie potrzeb i uczuć. Zaburzenia mowy i jej rozwoju u dzieci stanowi duże wyzwanie diagnostyczne i terapeutyczne dla lekarzy oraz terapeutów. Wczesne rozpoznanie współistniejących deficytów oraz wczesne podjęcie terapii wpływają na sukces terapeutyczny. Jednym z podstawowych badań diagnostycznych u dzieci ze specyficznymi zaburzeniami mowy i języka (specific language impairment; SLI) jest badanie słuchu, dotychczas rozumiane jako test progu słyszenia. Wiadomo jednak, że przetwarzanie słuchowe jest tak samo ważne, jak prawidłowy próg słyszenia. Diagnostyka centralnych zaburzeń słuchu może być zatem cennym uzupełnieniem diagnostyki zaburzeń mowy i języka. Ich szybkie rozpoznanie oraz wdrożenie odpowiedniego leczenia może przyczynić się do skuteczniejszej terapii mowy i języka.
10
100%
EN
The work assessed clinical utility of open quotients measured during laryngovideostroboscopy and electroglottography. Values of the parameters were analyzed according to clinical diagnosis. An algorithm based on direct and indirect mucosal wave measurement is presented, which allows for differentiation of voice disorders. The method developed for the objectification of glottal functions in various voice pathologies is characterized by high sensitivity and specificity.
PL
Wprowadzenie: Zaburzenia głosu w populacji dzieci w wieku szkolnym są szczególnie trudnym problemem medycznym, ponieważ generują szereg trudności społecznych, psychologicznych i edukacyjnych. Nie znamy liczby dzieci z zaburzeniami głosu w Polsce. Takie badania w naszym kraju nie były dotąd przeprowadzone, a konsekwencja ich braku, tj. nieokreślona sytuacja epidemiologiczna w zakresie zaburzeń głosu w naszym kraju, ogranicza rozwój działań profilaktycznych i diagnostyczno-terapeutycznych. Cel: Celem badań była ocena częstości występowania zaburzeń głosu u dzieci rozpoczynających naukę w szkole na terenie województwa mazowieckiego. Materiał i metoda: Badania zaplanowano jako retrospektywną analizę danych ankietowych uczniów klas pierwszych szkół podstawowych z województwa mazowieckiego. Kwestionariusz, który wypełniali rodzice/opiekunowie dzieci, składał się z 5 pytań dotyczących głosu. Analizie statystycznej poddano 7891 ankiet dotyczących dzieci w wieku 7 lat, rozpoczynających naukę w szkole podstawowej. Wyniki: Przeprowadzona analiza badań ankietowych pokazała, że wśród dzieci rozpoczynających naukę w szkole znaczący odsetek dzieci (12,8%) posiada zaburzenia głosu. Wyniki potwierdziły częstsze występowanie dysfonii u chłopców (14,6%) niż u dziewcząt (10,8%) oraz wskazały na istotny związek występujących zaburzeń głosu i ekspresji emocji u dzieci. Wnioski: Badania ankietowe głosu na Mazowszu umożliwiły pozyskanie wstępnych danych epidemiologicznych dla populacji dzieci polskich rozpoczynających naukę w szkole i pokazały, że odsetek dzieci z zaburzeniami głosu jest znaczny i istotny w aspekcie medycznym oraz społecznym.
EN
RSI and RFS questionnaires are a basic and common method used for initial diagnosis of laryngopharyngeal reflux (LPR). However, they only measure symptoms which may or may not be concurrent with LPR. The severity of these symptoms is assessed either by the patients themselves (with the use of the Reflux Symptoms Index – RSI) or by the doctor specialising in the field (with the use of the Reflux Finding Score – RFS). Therefore, the findings of the questionnaire may to a large extent depend on the study population – its demographic and cultural characteristics; the extent to which the medical terms used in the questionnaires are understood; and on the linguistic aspects and translation choices. As for the Polish language versions of these questionnaires, there is no reliable analysis of their consistency and if they reach the assumed goal. The studies we have conducted on a group of 84 patients show that we encounter at least one of the above-mentioned problems. Therefore, to make the questionnaires reliable and useful for diagnosis, it is necessary to conduct a formal validation of their translation and to conduct studies on reference groups.
EN
Introduction: Coexistence of dysphagia with voice disorders is a topic rarely raised in the literature. Particular attention is paid to the aspect of dysfunction of laryngeal and pharyngeal muscles. Aim: The aim of the study was to analyse cases of patients with dysphonia in relation to coexistence of swallowing disorder. Material and method: The material of the study included 515 patients hospitalised due to dysphonia in 2018. Patients whose interview indicated swallowing difficulties were subjected to additional diagnosis for dysphagia (FEES, extended speech therapy test, SEMG). R esults: 11.8% of people requiring treatment for voice disorders reported coexistence of swallowing difficulties. Dysphagia was diagnosed in 9.3%. The percentage of respondents diagnosed with swallowing disorder differed depending on the type of underlying disease and was the highest in the group with neurological disorders. Analysis of the correlation between the severity of dysphagia (according to the assessed grade, DHI, EAT-10 results) and the severity of VHI showed a weak correlation between VHI and EAT-10 (p = 0.1), statistically significant correlations (p < 0,05) between the value of VHI and RSI in people with diagnosed neurological disease, between the value of VHI and DHI in people with hyperfunctional dysphonia and the value of VHI and BMI and EAT- 10 in people with chronic laryngitis. Moreover, statistically significant correlations were found between the severity of dysphagia and EAT-10 and DHI (p < 0.05). The speech therapy test indicated the co-existing problem of non-normative swallowing pattern. The electromyographic study showed the largest asymmetries in recording the average and maximum amplitude from masseters. C onclusions: Treatment of patients with voice disorders requires interdisciplinary care. A history of dysphagia in these patients should complement the medical history of voice disorders. The characteristics of swallowing disorders vary depending on the cause of the voice disorder and their co-occurrence affects on average 9.3% of patients. Coexistence of muscle tension dysphagia with voice disorder requires separate diagnostic protocol. Logopaedic procedure ought to be a key element in the interdisciplinary care of patients suffering from muscle tension dysphagia.
PL
Wstęp: Współwystępowanie zaburzeń połykania z dolegliwościami ze strony głosu jest tematem rzadko podejmowanym w literaturze. Szczególną uwagę zwraca się na aspekt czynnościowej dysfunkcji w obrębie mięśni gardła i krtani. C el: Celem niniejszej pracy była analiza przypadków pacjentów z dysfonią pod kątem współwystępowania dysfunkcji procesu połykania. Materiał i metoda: Materiał pracy stanowiło 515 pacjentów hospitalizowanych z powodu zaburzeń głosu w roku 2018. Chorzy, których wywiad wskazywał na dolegliwości związane z połykaniem, zostali poddani dodatkowej diagnostyce w kierunku dysfagii (FEES, rozszerzone badanie logopedyczne, SEMG). Wyniki: 11,8% osób wymagających leczenia z powodu zaburzeń głosu zgłaszało współwystępowanie problemów z połykaniem. Na podstawie przeprowadzonych badań dysfagię rozpoznano u 9,3%. Odsetek osób ze stwierdzoną dysfunkcją połykania różnił się w zależności od rodzaju choroby zasadniczej i był najwyższy w grupie z zaburzeniami neurologicznymi. Analiza korelacji pomiędzy nasileniem dysfagii (zgodnie z ocenionym stopniem, wynikami DHI, EAT-10) a nasileniem stopnia niepełnosprawności głosowej VHI pokazała: słabą korelację pomiędzy VHI i EAT-10 (p = 0,1) oraz istotne statystycznie korelacje pomiędzy: VHI a RSI u osób z rozpoznaną chorobą neurologiczną; VHI a DHI u osób z dysfonią hiperfunkcjonalną; VHI a BMI i EAT-10 u osób z przewlekłym zapaleniem krtani. Ponadto uzyskano istotne statystycznie korelacje pomiędzy stopniem nasilenia dysfagii a EAT-10 i DHI (p < 0,05). Badanie logopedyczne przeprowadzone u pacjentów wskazało na współistniejący problem występowania nienormatywnego wzorca połykania. Badanie elektromiograficzne wykazało największe średnie różnice pomiędzy stronami w zapisie średniej i maksymalnej amplitudy z mm. żwaczy. Wnioski: Opieka nad pacjentami z zaburzeniami głosu musi mieć charakter interdyscyplinarny. Wywiad w kierunku zaburzeń połykania u tych osób powinien stanowić dopełnienie wywiadu odnoszącego się do zaburzeń głosu. Zaburzenia połykania występujące u osób z dysfonią mają różny charakter w zależności od przyczyny zaburzeń głosu, a ich współwystępowanie dotyczy średnio 9,3% pacjentów. Współwystępowanie czynnościowych zaburzeń połykania u osób z zaburzeniami głosu wymaga oddzielnego protokołu diagnostycznego. Procedura logopedyczna w interdyscyplinarnej opiece nad osobami z zaburzeniami czynnościowymi połykania powinna być elementem obowiązkowym.
15
88%
EN
Introduction: Patient-reported outcome measures have been used within the otorhinolaryngologic disorders’ field for many years to compare patient’s perception of the severity of symptoms and the effectiveness of a therapeutic approach. Questionnaires that evaluate dysphagia are relatively complex instruments aimed mostly at patients with neurological or malignant diseases. The ICD-10 classification specifies only one broad term – dysphagia (R13). Introduction of Muscle Tension Dysphagia (MTDg) in 2016 by Kang completed the spectrum of the nomenclature. This dysphagia type is defined as a type of laryngeal muscle tension disorder manifesting primarily as swallowing difficulty with or without any accompanying organic cause, laryngeal hyperresponsiveness and/or nonspecific laryngeal inflammation. Aim: Since there were no clear diagnostic and therapeutic perspectives on the group of patients with MTDg, the aim of this work was to analyse selected diagnostic tools used for the evaluation of swallowing disorders in the context of finding the most suitable tools for patients with Muscle Tension Dysphagia. Material and method: The material of the work included 61 patients. Each patient underwent otolaryngologic, phoniatric and speech therapist’s examination, Functional Endoscopic Evaluation of Swallowing (FEES) and filled out questionnaires concerning dysphonia and dysphagia symptoms. Results: The results of the work showed that patients with MTDg were characterised by correct results of FEES examination, prolonged swallowing, features of inappropriate mucous and oropharyngeal muscle function. Conclusions: The Swallowing Disorder Scale (SDS), developed by the authors, correlated best with the cause of dysphagia. The questionnaire corresponded well with the degree of severity. In the diagnostic process of MTDg one of the key tasks is the differentiation with patients with non-normative swallowing patterns. Apart from specialistic consultations with otolaryngologist and speech therapist, while diagnosing MTDg we recommend using objective (FEES, videofluroscopy, SEMG) and subjective (SDS, DHI, EAT-10 surveys) assessment tools. In our opinion, the inclusion of questionnaires to detect reflux syndromes is also important in the causal treatment of ailments.
PL
Kwestionariusze RSI oraz RFS są podstawowymi i powszechnie przyjętymi metodami wstępnej diagnostyki refluksu krtaniowo-gardłowego (LPR). Jednakże, mierzą one jedynie objawy, które mogą, lecz nie muszą współwystępować z LPR. Ocena nasilenia tych objawów jest określana albo samodzielnie przez pacjenta (w tym przypadku ma zastosowanie kwestionariusz RSI Reflux Symptoms Index – Skala Dolegliwości Refluksowych), bądź też przez lekarza specjalistę (w tym przypadku stosujemy RFS Reflux Finding Score – Skala Patologii Refluksowej RFS). Tym samym, wynik zastosowanych ankiet może w znaczącym stopniu zależeć od badanej populacji ‒ jej cech demograficznych, jak i kulturowych; stopnia rozumienia pojęć medycznych użytych w tych kwestionariuszach; oraz kwestii językowych i wybranego tłumaczenia. W przypadku polskich wersji tych kwestionariuszy brak jest rzetelnej analizy ich spójności oraz tego, czy spełniają zamierzony cel. Przeprowadzone przez nas badania na grupie 84 pacjentów świadczą o tym, iż mamy do czynienia co najmniej z jednym z powyższych problemów. W związku z tym, aby kwestionariusze te były wiarygodne i użyteczne w diagnostyce, konieczna jest formalna walidacja ich tłumaczenia oraz wykonanie badań na grupach referencyjnych.
PL
Wstęp: Samoocena dolegliwości w schorzeniach otolaryngologicznych od lat wykorzystywana jest do porównania postrzegania nasilenia objawów przez pacjenta i skuteczności leczenia. Kwestionariusze dotyczące dysfagii są stosunkowo złożonymi narzędziami ukierunkowanymi na pacjentów z chorobami neurologicznymi lub nowotworowymi. W klasyfikacji ICD-10 uwzględniono jedynie szerokie rozpoznanie dysfagii (R13). Wprowadzenie pojęcia czynnościowych zaburzeń połykania (ang. muscle tension dysphagia; MTDg) przez Kang w 2016 r. uzupełniło stosowaną nomenklaturę. Ten rodzaj dysfagii został zdefiniowany jako: zaburzenia napięcia mięśni krtani, manifestujące się głównie pod postacią zaburzeń połykania, któremu mogą, lecz nie muszą, towarzyszyć: przyczyny organiczne, nadreaktywność krtani i/lub niespecyficzne zapalenie krtani. Cel: Z uwagi na to, że nie istnieją jednoznaczne kryteria diagnostyczne oraz schematy leczenia w grupie pacjentów z MTDg, celem niniejszej pracy była analiza wybranych narzędzi diagnostycznych wykorzystywanych w ocenie zaburzeń połykania w kontekście znalezienia najbardziej przydatnych narzędzi w przypadku pacjentów z czynnościowymi zaburzeniami połykania. Materiał i metody: Materiał pracy obejmował 61 pacjentów. U każdego z nich wykonano: badanie otolaryngologiczne, foniatryczne i logopedyczne, ocenę endoskopową połykania (FEES) oraz ocenę w skalach klinicznych dotyczących objawów dysfonii i dysfagii. Wyniki: Wyniki badania pokazują, że pacjenci z MTDg charakteryzowali się: prawidłowym wynikiem FEES, wydłużonym czasem połykania oraz cechami dysfunkcji błony śluzowej i mięśni jamy ustnej i gardła. Wnioski: Opracowana przez autorów Skala Zaburzeń Połykania (ang. Swallowing Disorder Scale; SDS) najsilniej korelowała z przyczyną dysfagii. Wyniki w skali odpowiadały stopniowi nasilenia objawów. W procesie diagnostycznym MTDg jednym z kluczowych zadań jest odróżnienie pacjentów z nieprawidłowym wzorcem połykania. Poza konsultacją specjalistyczną otolaryngologa i logopedy, w diagnostyce MTDg zalecamy wykorzystanie obiektywnych (FEES, wideofluoroskopia, SEMG) i subiektywnych narzędzi diagnostycznych (skale: SDS, DHI, EAT-10). Naszym zdaniem, uwzględnienie kwestionariuszy diagnostycznych w kierunku choroby refluksowej jest również istotne dla leczenia przyczynowego.
EN
Introduction: Voice disorders in children especially in the school-age period comprise a major and challenging medical, social and educational issue. There is a lack of epidemiological data regarding children’s voice in Poland which limits the development of preventive and medical pediatric procedures in our country. Objective: The aim of study was to determine the prevalence of voice disorders in children starting school education in Mazovia. Material and method: The study was a retrospective analysis of survey data from parents of children attending the first grade of primary school. The survey consists of five questions describing the voice. A statistical analysis of 7891 questionnaires was carried out. Results: Analysis of the survey showed a prevalence of dysphonia in 12.8% children aged 7 starting primary school. In this study, voice disorders were observed more often in boys (14.6%) than girls (10.8%). The authors presented the correlation between voice disorders and the expression of emotions. Conclusions: Studies have shown that the percentage of children with voice disorders is significant in our country. The survey regarding voice in school children in Mazovia shows preliminary results of voice disorders in the pediatric population in Poland.
PL
Wprowadzenie: Porażenie krtani pogarsza wszystkie funkcje tego narządu. Z tego powodu proces terapeutyczny powinien obejmować przywrócenie funkcji oddechowej, obronnej i głosowej. Dobór właściwej ścieżki rehabilitacyjnej odgrywa kluczową rolę. Odpowiedni protokół badań, który obejmuje obiektywne metody oceny głosu, jest ważnym elementem monitorowania powrotu sprawności głosu. Wydajność głosu jest ważna dla pacjenta szczególnie ze względów psychologicznych i społecznych. Cel: Celem pracy była ocena krótkoterminowej funkcjonalnej terapii głosu (functional voice therapy; FVT) u pacjentów z jednostronnym porażeniem krtani, z wykorzystaniem obiektywnych parametrów opisujących aparat głosowy krtani i jakość głosu. Materiał i metody: W ciągu ostatnich 10 lat w Klinice Audiologii i Foniatrii Instytutu Fizjologii i Patologii Słuchu z powodu dysfonii hospitalizowano 355 pacjentów z porażeniem krtani. Wszyscy chorzy zostali poddani 5-dniowej FVT. Od 2015 roku ujednolicono parametry pomiaru protokołów diagnostycznych uzyskiwane z wideostrobokimografii (videostrobokymography; VSK), elektroglottografii (electroglottography; EGG) oraz percepcyjnej i akustycznej analizy głosu przed i po 5 dniach hospitalizacji. Wyniki: U pacjentów po FVT uzyskano poprawę jakości głosu i kompensacji aparatu głosowego krtani. Większość pacjentów osiągnęła statystycznie istotną poprawę w VSK, EGG, MDVP oraz analizie percepcyjnej. Grupa pacjentów z niezadowalającą poprawą głosu po terapii wymagała przedłużonej rehabilitacji lub została zakwalifikowana do mikrochirurgii krtani. Analizowano potencjalne czynniki, które mogły powodować niedostateczne efekty FVT. Wnioski: Złożoność rehabilitacji głosu jest kluczowa dla powodzenia terapii. Interdyscyplinarny zespół terapeutyczny odgrywa istotną rolę w rehabilitacji głosu u pacjentów z porażeniem fałdów głosowych.
EN
ntroduction: The publication describes the characteristics of the glottis in FDs objectified by OQ, measured with VSK and EGG. Aim: The aim of the study was to objectify glottal function in different types of FDs. The scope was to use open quotients gained from various mucosal wave imaging techniques for differential diagnosis of FDs. Material and Method: The study included 204 individuals. In the study, each patient underwent otolaryngological and phoniatric examination. LVS, EGG and VSK were conducted, their results were recorded and stored using an EndoSTROB-DX- -Xion GmbH (Berlin) device with DIVAS software. Results: All patients with FDs had abnormalities in LVS. A statistical analysis showed differences in LVS characteristics according to the type of FD. The mean value of OQVSK was 0.521 in the control group and 0.565 in the study group (P < 0.05). Significant differences were found between patients with hypofunctional – 0.584 and hyperfunctional dysphonia – 0.55. The QOQEGG mean value in patients with FDs was 0.581 and in the control group 0.549 (P < 0.01). There were statistically significant differences between groups of patients with hyper- and hypofunctional dysphonias. Medians amounted to 0.574 and 0.604, respectively. Authors observed different relations of OQ with the type of FD. They decided to introduce a new parameter, illustrating the proportion of QOQEGG/OQVSK. Conclusions: Videostrobokymographic and electroglottographic open quotients differentiate euphony from dysphony. The value of OQVSK and QOQEGG and their proportion varies depending on different types of functional dysphonias. The OQVSK and QOQEGG should be included in the diagnostic algorithm of voice.
first rewind previous Page / 2 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.