Introduction. One of the basic audiological parameter in estimation of hearing sensitivity is hearing threshold. The need for an objective tool to effi ciently predict the audiogram caused that the use and importance of ASSR method is growing in recent times. However, the technique is quite new and needs to be still improved. Aim of the study was the estimation of behavioral audiogram in comparison with ABR and ASSR threshold of young adults with normal hearing. Material and methods. The study sample included 9 subjects with normal hearing (18 ears) with no abnormalities in otoscopy. Behavioral hearing thresholds and ASSRs to carrier frequencies of 0.5, 1, 2, and 4 kHz were obtained. The ASSRs were assessed with Bio-logic MASTER system by the use of four sinusoidal tones both frequency – and amplitude – modulated given simultaneously to every ear for each carrier frequency. The potentials are collected, averaged and analyzed in this method by the fast Fourier transform to yield statistically signifi cant responses. Electrophysiologic threshold responses for click ABR stimuli for the same carrier frequencies for right and left ear were obtained by the use of Bio-logic Navigator Pro unit. Differences and correlations between the ASSRs, ABRs and the behavioral thresholds were determined. Results. We discovered that the values of pure tone audiograms and ABRs thresholds values differ from ASSRs considerably. We could also observed that the difference between behavioral and ABRs threshold is less than for behavioral and ASSRs threshold. Conclusion. To conclude, this study shows that auditory steady-state responses technique is not useful method in estimating of hearing threshold of young adults with normal hearing.
Introduction. One of the basic audiological parameter in estimation of hearing sensitivity is hearing threshold. The need for an objective tool to effi ciently predict the audiogram caused that the use and importance of ASSR method is growing in recent times. However, the technique is quite new and needs to be still improved. Aim of the study was the estimation of behavioral audiogram in comparison with ABR and ASSR threshold of young adults with normal hearing. Material and methods. The study sample included 9 subjects with normal hearing (18 ears) with no abnormalities in otoscopy. Behavioral hearing thresholds and ASSRs to carrier frequencies of 0.5, 1, 2, and 4 kHz were obtained. The ASSRs were assessed with Bio-logic MASTER system by the use of four sinusoidal tones both frequency – and amplitude – modulated given simultaneously to every ear for each carrier frequency. The potentials are collected, averaged and analyzed in this method by the fast Fourier transform to yield statistically signifi cant responses. Electrophysiologic threshold responses for click ABR stimuli for the same carrier frequencies for right and left ear were obtained by the use of Bio-logic Navigator Pro unit. Differences and correlations between the ASSRs, ABRs and the behavioral thresholds were determined. Results. We discovered that the values of pure tone audiograms and ABRs thresholds values differ from ASSRs considerably. We could also observed that the difference between behavioral and ABRs threshold is less than for behavioral and ASSRs threshold. Conclusion. To conclude, this study shows that auditory steady-state responses technique is not useful method in estimating of hearing threshold of young adults with normal hearing.
Wstęp: Naczyniakowłókniak młodzieńczy jest rzadkim, niezłośliwym guzem naczyniowym wychodzącym z nosogardła. Leczeniem z wyboru jest operacja. W ostatnich latach duże znaczenie w leczeniu chirurgicznym tego guza mają techniki przeznosowe. Cel: Celem pracy było przedstawienie naszego doświadczenia w operacjach naczyniakowłókniaka z dostępu przeznosowego mikroskopowego. Materiał i metody: U 10 chorych guz usunięto przez nos przy użyciu mikroskopu, po wykonaniu badań obrazowych i angiografii tętnicy szyjnej. Embolizację tętnic zasilających guz wykonano przed operacją u siedmiu chorych. Dokonano retrospektywnego przeglądu dokumentacji medycznej pacjentów operowanych tą metoda. Głównym miernikiem wyniku leczenia było występowanie powikłań i nawrotów. Wyniki: Według klasyfikacji Andrewsa w grupie znajdowało się dwóch chorych z guzem w stadium I, sześciu chorych w stadium II i dwóch chorych z guzem w stadium IIIA. Obserwacja dziewięciu chorych przez 6–11 lat nie wykazała nawrotu guza. U jednego chorego z guzem IIIA wystąpił nawrót do tyłu od wyrostka skrzydłowatego i został usunięty w całości. U żadnego chorego nie wystąpiły powikłania ani podczas, ani po operacji. Wniosek: Przeznosowy dostęp mikroskopowy jest dobrym dojściem do usunięcia naczyniakowłókniaka nosogardła w stadium I-IIIA.
Introduction: Juvenile nasophryngeal angiofibroma (JNA) is a rare, benign, vascular tumor originating in the nasopharynx. The treatment of choice for JNA is surgical excision. In the recent years, the surgical management has been greatly influenced by the use of transnasal endoscopic technique. The aim: The aim of the study was to present our experience with the transnasal microscopic removal of JNA. Material and methods: Ten patients with JNA aged 12-17 underwent diagnostics imaging and transnasal microscopic tumor excision. Medical records of patients were retrospectively reviewed. The main outcome measures were complications and recurrences. Preoperative embolization of feeding vessels was performed in 7 patients. Results: According to Andrews’ classification, the group included 2 stage I patients, 6 stage II patients and 2 stage IIIA patients with extensive occupation of the infratemporal fossa. 9 patients had no recurrence in 6-11 years follow up. One stage IIIA patient had a recurrence posteriorly to the pterygopalatine process and it was completely removed. No complications during or after surgery occurred. Conclusion: Transnasal microscopic excision is an effective approach to resect stage I-IIIA JNA
Wstęp: W niniejszym badaniu retrospektywnym poddano analizie wyniki badań radiologicznych, postępowanie lecznicze oraz wyniki leczenia chorych z naczyniowłókniakiem młodzieńczym z inwazją wewnątrzczaszkową. Omówiono: częstość szerzenia wewnątrzczaszkowego, jego drogi i wpływ na postępowanie lecznicze. Materiał i metody: Zanalizowano dokumentację medyczną 62 chorych z naczyniakowłókniakiem młodzieńczym. 10 chorych z guzami szerzącymi się wewnątrzczaszkowo włączono do badania. Wszyscy pacjenci to mężczyźni w wieku od 10 do 19 lat. Wyniki: Zgodnie z klasyfikacją Andrewsa, 8 chorych prezentowało stadium IIIb, 1 stadium IVa i 1 stadium IVb. U 8 chorych guz położony był zewnątrzoponowo, natomiast inwazję wewnątrzoponową stwierdzono w 2 przypadkach. 9 osób było leczonych operacyjnie. Najczęściej stosowano łączony dostęp: z dołu podskroniowego i podwargowy. Jednego chorego poddano radioterapii. Okres obserwacji po zakończeniu leczenia wynosił od 8 do 26 lat. U 2 z 9 operowanych chorych (22%) stwierdzono nawrót zewnątrzczaszkowy. Wnioski: U pacjentów z rozległym zajęciem dołu podskroniowego najczęstszą drogą naciekania wewnątrzczaszkowego jest szczelina oczodołowa górna. Ze względu na wysokie ryzyko nawrotów i potencjalnych poważnych powikłań, pacjenci z zaawansowanymi postaciami naczyniowłókniaka młodzieńczego powinni być leczeni przez interdyscyplinarny zespół w ośrodkach referencyjnych trzeciego poziomu z dostępem do nowoczesnych technik diagnostycznych i terapeutycznych.
Introduction: This retrospective study analyzes radiological findings, therapeutic management and outcomes of patients with intracranial extension of JNA. The routes of intracranial spread, incidence of intracranial disease and influence on therapeutic approach are discussed. Material and methods: An evaluation on the records of 62 patients with JNA was performed and 10 patients with intracranial tumors were included in the study. All patients were males aged 10 to 19 years. R esults: According to Andrews’ classification 8 patients presented with stage IIIb, 1 patient stage IVa and another patient stage IVb tumor. Intracranial invasion was extradural in 8 cases and intradural in 2 patient. Surgery was performed in 9 cases and the most common was combined approach: infratemporal fossa and sublabial transantral. One patient was referred for radiotherapy. Follow-up ranged from 8 to 26 years. There was extracranial recurrence in 2 (22%) of 9 operated patients. C onclusions: The superior orbital fissure is the most frequent route of intracranial spread in patients with extensive involvement of the infratemporal fossa. Due to high risk of recurrence and potential serious complications advanced cases of JNA should be managed by experienced multidisciplinary team, preferably in tertiary referral centers, with an access to modern diagnostic and therapeutic modalities.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.