Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
Polish version English version Language
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 5

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

Estimation of energy expenditure during various forms of exercise training in early cardiac rehabilitation

100%
Kocur P., Deskur-Śmielecka E., Wilk M., Dylewicz P.
|
2009
|
vol. 17
|
issue 2
3-11
PL
Celem niniejszej pracy było porównanie szacowania za pomocą trzech metod wydatku energetycznego (WE) podczas różnych form treningu stosowanego w rehabilitacji kardiologicznej. Materiał i metoda: badaniu poddanych zostało 40 kolejnych mężczyzn uczestniczących w programie wczesnej rehabilitacji po ostrym zespole wieńcowym. Program rehabilitacyjny składał się z 12-13 sesji treningowych obejmujących Nordic Walking (NW), ćwiczenia ogól-nousprawniające (Ćw) i trening na cyklergometrze (R). U każdego pacjenta 4-krotnie oszacowano WE za pomocą 3 prostych metod: z wykorzystaniem rejestratora częstotliwości rytmu serca z wbudowaną funkcją kalkulacji WE (CRS), akcelerometru i obliczanego na podstawie średniej treningowej CRS w odniesieniu do wartości CRS podczas kolejnych obciążeń w trakcie próby wysiłkowej. Wyniki: w przypadku wszystkich rodzajów treningu wartość WE oszacowanego za pomocą akcelerometru była istotnie mniejsza niż na podstawie obliczeń wykonywanych w odniesieniu do próby wysiłkowej, a w przypadku Ćw i R była także mniejsza niż oszacowana za pomocą rejestratora CRS. Szacowania WE za pomocą rejestratora CRS i obliczeń na podstawie średniej treningowej CRS różniły się istotnie jedynie w przypadku treningu na cykloergometrze. Niezależnie od zastosowanej metody, największy średni WE uzyskali pacjenci podczas NW. Wnioski: użycie rejestratora CRS wyposażonego w funkcję kalkulacji WE umożliwia wiarygodne porównanie WE związanego z różnymi formami aktywności fizycznej. Pomiar WE za pomocą akcelerometru jest przydatny wyłącznie do oceny niezłożonych czynności odbywających się z dużym przyspieszeniem liniowym ciała.
EN
Aim: to compare estimated energy expenditure by means of three simple methods during various forms of training used in cardiac rehabilitation. Material and methods: the examined group consisted of 40 men involved in early cardiac rehabilitation following acute coronary syndrome. The rehabilitation program consisted of 12-13 sessions comprising Nordic Walking (NW), calisthenics (Cal), and cycle ergometer training (Erg). In each subject, energy expenditure was measured four times using a heart rate monitor with inbuilt function for calculating energy expenditure (CRS), an accelerometer, and heart rate calculated from mean exercise heart rate value based on the data from the treadmill exercise test. Results: for all types of training, the energy expenditure value assessed with an accelerometer was lowerthan calculated based on data from the treadmill exercise test. For Cal and Erg, it was also lower than estimated with the heart rate monitor. The assessment of energy expenditure with the heart rate monitor and calculated based on the data from the exercise test differed exclusively in the case of ergometer training. For all methods of assessment, the energy expenditure was highest during NW. Conclusions: the use of the heart rate monitor enables reliable comparison of energy expenditure during various forms of physical activity. The accelerometer may be useful in assessment of energy expenditure only during simple activities with high linear acceleration.
2
Publication available in full text mode
Content available

The Fullerton Fitness Test as an index of fitness in the elderly

100%
Różańska-Kirschke A., Kocur P., Wilk M., Dylewicz P.
Medical Rehabilitation
|
2006
|
vol. 10(2)
15-19
PL
Wiek niesie ze sobą często ograniczenia sprawności fizycznej, a ponieważ jest to podstawowy czynnik warunkujący jakość życia, coraz więcej uwagi poświęca się temu zagadnieniu. W związku z tym pojawia się problem metod oceny sprawności, które jednocześnie umożliwią programowanie treningów usprawniających oraz ocenę ich efektów. Stosowane do tej pory narzędzia pomiarowe takie jak między innymi skale Katza, Lawtona, Barthela, testy Eurofit dla dorosłych, nie spełniają oczekiwań badaczy i praktyków. Za ich pomocą nie można określić parametrów sprawności fizycznej, takich jak siła, elastyczność, koordynacja czy wytrzymałość. Badania w tym kierunku doprowadziły do opracowania w Stanach Zjednoczonych Testu Fullerton. Za pomocą 6 prób pozwala on ocenić wspomniane wyżej parametry. Jest to test bezpieczny, niewymagający specjalistycznego sprzętu, a co istotne, może być stosowany u osób starszych, w tym także poddawanych rehabilitacji. Test daje możliwość oceny nie tylko parametrów związanych z wydolnością sercowo-naczyniową organizmu, ale również ocenę sprawności ogólnej. Jego zastosowanie pozwala na zaplanowanie procesu usprawniania oraz ocenę jego przebiegu i efekt.
EN
General fitness establishes the quality of life, but it often decreases with age. Therefore, it becomes vital to find out a method of evaluationof individual fitness level and to design a targeted exercise programme. Assessment tools used hitherto, i.e. the Katz index, the Lawton scale, the Barthel index or the Eurofit tests for adults conducted using cycloergometer, have not met the expectations of researchers and practitioners. Physical fitness parameters such as strentgth, flexibility, coordination and endurance cannot be determined using these tools. They do not specify fitness parameters like strength and muscular endurance, mobility, dexterity, speed, body balance, motor coordination, reaction time, flexibility. All these parameters can be measured by the Fullerton Functional Fitness Test, invented by Roberta E. Rikli and C. Jessie Jones in the Lifespan Wellness Clinic at California State University in Fullerton. It uses 6 items to assess these parameters. Because of limitations resulting from age and coexisting diseases, it is required that some easy and safe motor patterns are used that should be based on everyday-day activities. It is safe for the adults, requires minimal equipment and can measure small unit changes. It is suitable even for patients with cardiovascular disease. If performed both before and after an individualized training, it enables identification of a problem, providing a targeted intervention programme and evaluation of its effects.
3
Publication available in full text mode
Content available

The influence of a six week rehabilitation programme of low intensity on the functional fitness of elderly patients suffering from circulatory system diseases

88%
Krzywicka-Michałowska M., Deskur-Śmielecka E., Jóźwiak A., Bosacka M., Dylewicz P.
Medical Rehabilitation
|
2010
|
vol. 14(2)
10-16
PL
Wprowadzenie: Konieczne jest poszukiwanie prostych w zastosowaniu metod rehabilitacji zwiększających funkcjonalną sprawność oraz samodzielność osób w podeszłym wieku. Cel pracy: Zbadanie wpływu 6-tygodniowcgo programu treningowego o malej intensywności, realizowanego w ramach dziennej rehabilitacji geriatrycznej, na ocenianą za pomocą prostego toru przeszkód (TP) sprawność fizyczną starszych pacjentów. Materiał i metody: Retrospektywna analiza danych 208 kolejnych pacjentów (średni wiek 73±5,5 lat; 45 mężczyzn) uczestniczących w 6-tygodniowym programie rehabilitacyjnym na geriatrycznym oddziale pobytu dziennego. Program obejmował ćwiczenia ogólnousprawniające, terapię zajęciową, zabiegi fizykalne oraz masaŜ. Na początku i na końcu programu pacjenci pokonywali tor przeszkód, składający się z czterech stacji: l) otwieranie drzwi, 2) siadanie i wstawanie z niskiego fotela, 3) slalom między piłkami, 4) przekracza-nie 3 przeszkód o wzrastającej wysokości. Wyniki przedstawiono w postaci czasu pokonania całego TP oraz łącznej punktacji za wykonanie wszystkich zadań (0-3 punktów za kaŜdy element, w zależności od stopnia poprawności wykonania). Wyniki: Stwierdzono bardzo wysoką korelację pomiędzy czasem pokonania TP a wyraŜonym w punktach stopniem poprawności wykonania poszczególnych prób (r = -0,84 na początku badania i r = -0,81 na końcu badania, p < 0,05). Średni czas pokonania TP w całej grupie poprawił się o 5,5 ±9,68 s (z 45,3 ±2,09 s do 39,8 ±23,05 s, p < 0,0001). Mediana sumy punktów za wykonanie wszystkich stacji zwiększyła się z 9 do 11 punktów; p < 0,0001. Istotną (p < 0,01) poprawę czasu TP i punktacji stwierdzono takŜe w podgrupach wyodrębnionych ze względu na płeć, wiek (< 75 rż i > 75 rż), występowanie choroby niedokrwiennej serca, nadciśnienia tętniczego, niewydolności serca, przebytego udaru mózgu, oraz u pacjentów najmniej sprawnych (czas początkowego TP > górnego kwartyla). W grupie pacjentów najbardziej sprawnych (czas początkowego TP < dolnego kwartyla) czas TP nie uległ skróceniu. Uzyskany stopień poprawy czasu i punktacji u pacjentów najmniej sprawnych był większy (p < 0,0001) niŜ u osób najbardziej sprawnych. Wnioski: Sześciotygodniowy program treningowy o małej intensywności poprawia sprawność funkcjonalną starszych pacjentów, niezależnie od ich wieku, płci oraz współwystępujących chorób układu krąŜenia. Największe korzyści odnoszą pacjenci z najniższym początkowym poziomem sprawności.
EN
Introduction: The preservation of functional performance and the independence of elderly people is a challenge for rehabilitation today. Aim of the study: We aimed to investigate the effects of a 6-week, low-intensity rehabilitation program on functional fitness, assessed with a simple obstacle test, in elderly subjects.Material and Method: A retrospective analysis of data of 208 patients (mean age 73 ±5.5 yrs; 45 men) participating in a 6-week, ambulatory rehabilitation program for the older adults. The program included calisthenics, occupational and physical therapy, and massage. An obstacle test (OT) consisting of 4 stations (1. opening a door, 2. sitting and standing up from an armchair, 3. slalom, 4. crossing 3 obstacles of increasing height) was performed on admission and at discharge. The results are shown as total time (in seconds) and summarized score (0-3 points for each station).Results: The OT time strongly correlated to the score for the quality of the action (r = -0.84 at baseline and r = -0.81 at the end, p < 0.05). The mean OT time in the entire group improved by 5.5 ±9.68 s (from 45.3 ±2.09 to 39.8 ±23.05 s, p < 0,0001). The median OT score increased from 9 to 11; p < 0.0001. The OT time and the score improved significantly (p < 0.01) in subgroups of patients differing with sex, age (< 75 vs. ≥ 75 yrs), comorbidities (ischemic heart disease, hypertension, heart failure, stroke) and in the subjects with the lowest baseline fitness level (baseline OT time > upper quartile). The improvement in OT time and the score in patients with the lowest fitness level was greater (p < 0.0001) than in the subjects with the highest fitness level (baseline OT time < lower quartile).Conclusion: A six-week, low-intensity rehabilitation training program improves functional fitness of elderly subjects, independently on their age, sex and comorbidities. The biggest benefits were observed in patients with the lowest level of fitness.
4
Publication available in full text mode
Content available

The influence of extending early stationary rehabilitation by ambulatory form in patients treated interventionally after ACS on the exercise capacity on the components of psychic state of mind and quality of life

76%
Przywarska I., Deskur-Smielecka E., Borowicz-Bienkowska S., Wilk M., Brychcy A., Dylewicz P.
Medical Rehabilitation
|
2009
|
vol. 13(2)
12-16
EN
Objectives: The evaluation of the direct and remote effects of stationary rehabilitation following interventionally treated acute coronary syndrome and its extension by a three-month period of supervised training in ambulatory conditions within the scope of physical capacity psychic state and quality of life.Materials and methods: The research was conducted in a group of 44 patients (32 men and 12 women) aged 56.9±9, 62 years old for a period of 2-3 weeks following interventional treatment of acute coronary syndrome. All the patients had participated in stationary rehabilitation, 14 of whom expressed a willingness to participate in a futher three-month period of ambulatory rehabilitation. All patients prior to the commencement of rehabilitation had threadmill exertion tests. Fear was evaluated by means of the SOPER questionnaire. Basic mood and psychic tension as well as the feeling of health were assessed by means of the VAS scale of the Euro-Qol 5D questionnaire. The set of tests was repeated after the completion of the stationary phase, and after time periods of 3 months and a year.Results: Patients subjected to the extended 3-month ambulatory phase of rehabilitation displayed a greater increase in exercise tolerance when compared with the group that had merely undergone the 3-week stationary rehabilitation. Patients with extended rehabilitation gradually improved their evaluation of their state of health and after a year maintained it at the level it had been after the completion of the stationary rehabilitation. In patients who did not express a willingness to continue an organised form of exercise in ambulatory conditions the noticeable improvement in health following the end of rehabilitation was not long lasting. After a year, regardless of the programme of rehabilitation selected, an improvement in the psychic state was noted, which was expressed in an increased positive mood although the level of fear did not change to a significant degree.Conclusions: 1. Extended rehabilitation, combining stationary and ambulatory forms, after interventional treatment of ACS gives a better long-term effect in the area of improving exercise capacity and patient self-evaluation of state of health than is in the case after three-week stationary rehabilitation. 2. The extending of the period of rehabilitation has no influence on attaining the postrehabilitation changes on the level of mood and fear.
5
Publication available in full text mode
Content available

Assessment of the selected physiological effects of Nordic Walking performed as a part of a physical exercise program during the second phase of rehabilitation after a myocardial infarction

64%
Wilk M., Kocur P., Różańska A., Przywarska I., Dylewicz P., Owczarski T., Deskur-Śmielecka E., Borowicz-Bieńkowska S.
Medical Rehabilitation
|
2005
|
vol. 9(2)
20-25
PL
Cel: Spacery i marsze są prostą a jednocześnie efektywną formą aktywności fizycznej powszechnie stosowaną w rehabilitacji kardiologicznej. W ostatnich latach podejmuje się próby urozmaicenia ćwiczeń marszowych poprzez szersze włączenie pracy kończyn górnych, co umożliwia między innymi coraz bardziej popularna forma aktywności ruchowej znana jako Nordic Walking. Celem niniejszej pracy była ocena wpływu marszu nordyckiego na stopień poprawy tolerancji wysiłku oraz sprawność ogólną chorych rehabilitowanych po zawale serca (ZS). Metoda: Badaniom poddano 30 pacjentów, którzy w okresie 14–28 dni po ZS przebywali na Oddziale Rehabilitacji Kardiologicznej. U wszystkich pacjentów włączonych do programu badawczego przed rehabilitacją i po jej zakończeniu wykonano próbę wysiłkową wg zmodyfikowanego protokołu Bruce’a, 6-minutowy test marszowy oraz test sprawności fizycznej „Fullerton”. Chorych podzielono na dwie grupy. 10 pacjentów uczestniczyło w standardowym programie treningowym (grupa K), a u 20 pacjentów zastosowano dodatkowo (5x w tygodniu po 40 min) trening marszowy typu Nordic Walking (grupa NW). Polegał on na przejściu 3 kilometrów z przerwami przeznaczonymi na ćwiczenia oddechowe i rozciągające. W trakcie marszu oraz ćwiczeń z pacjenci wykorzystywali specjalne kije skonstruowane do tej formy aktywności ruchowej Wyniki: W obu grupach trenujących uzyskano poprawę tolerancji wysiłku, jednak odsetek poprawy w grupie NW (30%) był wyższy niż w grupie K (14%). Podobnie zachowywały się wartości iloczynu podwójnego (RPP). Istotne statystycznie zwiększenie RPP po treningu rehabilitacyjnym stwierdzono jedynie w grupie z NW (z 18,2 x 103 ±3,3 x 103 do 20,7 x 103 ±4,4 x 103) (p<0,05). 6-minutowa próba marszowa wykazała wyższy odsetek poprawy w grupie NW (22%) niż w grupie K (17%). Wyniki testu „Fullerton” wykazują istotną statystycznie poprawę analizowanych parametrów w obu grupach. Wnioski: Wstępne badania wskazują na celowość wdrażania marszu nordyckiego do programów rehabilitacji kardiologicznej po zawale serca z uwagi na wysoką efektywność w zakresie wpływu na poprawę tolerancji wysiłku i sprawności fizycznej. Pełne zaadoptowanie Nordic Walking jako jednej z istotnych metod wczesnej rehabilitacji kardiologicznej będzie możliwe po dokonaniu i przeanalizowaniu większej liczby obserwacji poszerzonych o dodatkowe parametry, głównie w zakresie wpływu na czynniki ryzyka oraz parametry jakości życia.
EN
Background: Walks and marches are a simple yet effective forms of physical activity, commonly used in the cardiac rehabilitation. It has been recommended recently to combine march training with exercises involving upper limbs. One of the most popular methods is Nordic Walking, during which special poles are used to increase the work of upper part of the body. The aim of the study was to assess the influence of Nordic Walking on the improvement in exercise tolerance and physical performance in patients rehabilitated after a myocardial infarction.Methods: The study population consisted of 30 patients hospitalized in a cardiac rehabilitation ward 14 to 28 days after myocardial infarction. On admission and after completing the rehabilitation program patients performed an exercise test following the modified Bruce protocol, a six-minute walk test and a test assessing physical performance (Fullerton test). 10 subjects were assigned to a control group, which followed a standard training program, and 20 patients to a group which additionally performed a march training using the Nordic Walking method 5 times a week. Each session of the march training lasted 40 minutes and consisted of a 3-kilometer walk interrupted by breaks during which respiratory and stretching exercises were performed. During the march and exercises patients used special poles for Nordic Walking.Results: Exercise tolerance improved in both study groups. However, the increase in the exercise tolerance was greater in the group performing Nordic Walking than in the control group (30% vs. 14%, respectively; P < 0.05). The rate-pressure product during the exercise test increased significantly only in the group performing Nordic Walking (from 18.2 x 103 ± 3.3 x 103 to 20.7 x 103 ± 4.4 x 103; P < 0.05). The improvement in the results of the six-minute walk test was greater in the group performing Nordic Walking (22% in comparison with 17% in the control group; P < 0.05). The results of the test assessing physical performance (Fullerton test) improved in both study groups.Conclusion: The results of this preliminary study indicate that march training using the Nordic Walking method effectively increases exercise tolerance and physical fitness in patients after myocardial infarction. If these findings are confirmed by the results of larger studies, Nordic Walking could be widely used in the early phases of cardiac rehabilitation. The influence of Nordic Walking on the cardiovascular risk factors and quality of life parameters should be investigated.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.