Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 5

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
External injuries are one of the common reasons for reporting to hospital emergency departments. Peripheral vascular injuries occur in up to about 25% of upper and lower extremity injury cases. Arteriovenous fistula is a type of arterial injury. Doppler ultrasound is currently the primary diagnostic method for vascular injuries as it allows for the implementation of appropriately targeted treatment, indicating the potential need for extended diagnosis or patient qualification for endovascular or classical surgery. Endovascular procedures are currently an acknowledged treatment method in peripheral vascular injuries. We present a case of endovascular treatment in a patient with posttraumatic arteriovenous fistula in the lower leg. Patient qualification and treatment efficacy assessment were performed using Doppler ultrasound.
PL
Urazy zewnętrzne są jedną z częstszych przyczyn zgłaszania się chorych do szpitalnych oddziałów ratunkowych. Wśród urazów kończyn górnych i dolnych uszkodzenia naczyń obwodowych występują nawet w około 25% przypadków. Jednym z typów uszkodzenia tętnicy jest przetoka tętniczo-żylna. Dopplerowskie badanie ultrasonograficzne stanowi obecnie podstawową metodę w diagnostyce urazów naczyń, pozwala bowiem odpowiednio ukierunkować dalsze postępowanie, wskazując potrzebę ewentualnego rozszerzenia diagnostyki bądź zakwalifikowania chorego na zabieg wewnątrznaczyniowy lub klasyczną operację. W przypadku urazów naczyń obwodowych zabiegi wewnątrznaczyniowe są obecnie uznaną metodą leczenia. Przedstawiamy opis przypadku wewnątrznaczyniowego leczenia chorego z pourazową przetoką tętniczo-żylną podudzia. Kwalifikację do leczenia oraz ocenę jego skuteczności przeprowadzono przy pomocy badania ultrasonograficznego z opcją dopplera.
EN
Aim: The aim of the study was to assess patient selection for embolization of varicoceles based on ultrasonography. An additional objective of the work was to evaluate the results of endovascular treatment. Material and methods: From January 2015 till August 2017, 53 patients with varicoceles diagnosed in an ultrasound examination underwent endovascular treatment in the Department of Interventional Radiology and Neuroradiology in Lublin, Poland. Each ultrasound examination was performed using the Logiq 7 GE Medical System with a linear probe at 6–12 MHz using the B-mode and Doppler functions. The study was performed in both the supine and standing position of the patient. The morphological structures of the scrotum and the width of the pampiniform venous plexus were assessed. Based on clinical signs and symptoms as well as ultrasound findings, the patients were selected for endovascular treatment. This procedure involved the implantation of coils in the distal and proximal parts of the testicular vein and administration of a sclerosing agent between the coils. Results: Varicoceles were confirmed in all patients during a color Doppler scan. Diagnostic venography confirmed venous stasis or retrograde flow in the testicular vein and widened vessels of the pampiniform venous plexus over 2 mm in diameter in all patients undergoing endovascular treatment. The diagnostic efficacy of ultrasound was 100%. The technical success of the procedure was 89%. One patient had a recurrence of varicose veins (2.2%). There were no complications in any of the patients. Conclusions: Ultrasound is the preferred method in the diagnosis of varicoceles and selection for their treatment. Testicular vein embolization is a minimally invasive procedure characterized by high efficacy and safety.
PL
Cel: Celem pracy jest ocena ultrasonograficznej kwalifikacji do zabiegu embolizacji żylaków powrózka nasiennego, a także ocena wyników zabiegu wewnątrznaczyniowego.Materiał i metoda: W okresie od stycznia 2015 do sierpnia 2017 roku w Zakładzie Radiologii Zabiegowej i Neuroradiologii w Lublinie poddano leczeniu zabiegowemu 53 chorych, u których rozpoznano w badaniu ultrasonograficznym żylaki powrózka nasiennego. Każde badanie ultrasonograficzne wykonywano aparatem Logiq 7 GE Medical System przy użyciu sondy linearnej o częstotliwości 6–12 MHz z wykorzystaniem opcji B-mode oraz dopplerowskich. Badanie przeprowadzono zarówno w pozycji leżącej, jak i stojącej chorego. Oceniano morfologiczne struktury worka mosznowego i szerokość naczyń splotu wiciowatego. Na podstawie objawów klinicznych i wyniku badania ultrasonograficznego chorzy byli kwalifikowani do leczenia wewnątrznaczyniowego. Zabieg polegał na implantacji spiral w odcinku dystalnym i proksymalnym żyły jądrowej i podawaniu pomiędzy spirale substancji obliterującej naczynie.Wyniki: U wszystkich chorych w wykonanym badaniu ultrasonograficznym z opcją kolorowego dopplera potwierdzono występowanie żylaków powrózka nasiennego. U wszystkich chorych poddanych zabiegowi embolizacji podczas diagnostycznej flebografii potwierdzono występowanie zastoju żylnego lub refluksu wstecznego w żyle jądrowej oraz poszerzone naczynia żylne, powyżej 2 mm średnicy. Skuteczność rozpoznania żylaków powrózka nasiennego za pomocą badania ultrasonograficznego wyniosła 100%. Powodzenie techniczne procedury wyniosło 89%. U jednego chorego nastąpił nawrót żylaków (2,2%). U żadnego chorego nie wystąpiły jakiekolwiek powikłania. Wnioski: Badanie ultrasonograficzne jest metodą z wyboru w rozpoznawaniu żylaków powrózka nasiennego i kwalifikowaniu chorych do zabiegu. Embolizacja żyły jądrowej to zabieg charakteryzujący się wysoką skutecznością i bezpieczeństwem w leczeniu żylaków powrózka nasiennego.
EN
Aim of the study: The aim of this study is to assess the prevalence and evolution of perirenal fluid collections in a group of 488 patients who have undergone kidney transplantation. Material and methods: Sonographic documentation of 488 deceased-donor kidney recipients was evaluated for the prevalence of perirenal fluid collections and their evolution in time, depending on selected demographic features of the patients, time of detection, initial dimensions and precise position of the collection relative to the kidney and the location of the transplanted organ in the right or left iliac fossa. The collected data were used for statistical analysis to determine the strength of the potential relationships. Results: In 146 out of 488 subjects perirenal fluid collections were found. In 1/3 of the patients more than one fluid collection was diagnosed. Over 40% of fluid collections were detected within 10 days from the date of the first scan and 24.11% were detected within 10–20 days from the date of the first scan. The majority of fluid collections were located near the lower pole of the kidney. Perihilar collections were the least common. Collections encapsulating the kidney and subcutaneous collections were the largest in size on average. A statistically significant difference between the size of collections located on the surface and the size of those located near the upper pole of the transplanted kidney was demonstrated. However, no correlation was proven to exist between the persistence of the fluid collection and its position relative to the transplanted kidney and its initial size. Conclusions: The correct evaluation of a fluid collection’s dynamics of development and nature requires periodic follow-up of the recipient, preferably in a single clinical center. Ultrasonography is an inexpensive, non-invasive and repeatable method for the determination of the presence of fluid collections. However, the decision whether treatment is necessary requires the sonographic image to be compared with the laboratory signs of inflammation and biochemical analysis of the contents of fluid collections.
PL
Cel pracy: Celem niniejszego opracowania jest ocena występowania i ewolucji okołonerkowych zbiorników płynowych w grupie 488 pacjentów poddanych operacji transplantacji nerki. Materiał i metody: Dokumentacja ultrasonograficzna 488 biorców nerek od dawców zmarłych została poddana ocenie pod kątem częstości występowania okołonerkowych zbiorników płynowych i ich ewolucji w czasie, w zależności od wybranych cech demograficznych pacjenta, czasu wykrycia, początkowych rozmiarów i dokładnej lokalizacji zbiornika względem nerki oraz umiejscowienia przeszczepionego narządu – w prawym lub lewym dole biodrowym. Zgromadzone dane wykorzystano do analizy statystycznej w celu określenia siły ewentualnych zależności. Wyniki: U 146 na 488 badanych stwierdzono obecność okołonerkowych zbiorników płynowych, przy czym u niemal 1/3 pacjentów zdiagnozowano więcej niż jeden zbiornik. Przeszło 40% zbiorników wykryto przed upływem 10 dni od daty pierwszego badania,a 24,11% –w okresie 10–20 dni od daty pierwszego badania. Najwięcej kolekcji płynowych było zlokalizowanychw okolicy bieguna dolnego nerki. Najrzadziej występowały zbiorniki okołownękowe. Największy średni rozmiar osiągały zbiorniki opłaszczające nerkęi leżące podskórnie. Wykazano istotną statystycznie różnicę pomiędzy wymiarami zbiorników zlokalizowanych powierzchniowo orazw okolicy bieguna górnego przeszczepionej nerki. Nie dowiedziono jednak istnienia korelacji pomiędzy trwałością zbiornikaa jego lokalizacją względem przeszczepionej nerki lub początkowym wymiarem. Wnioski: Prawidłowa ocena dynamiki rozwojui charakteru zbiornika płynowego wymaga okresowej kontroli biorcy,najlepiejw jednym ośrodku klinicznym. Ultrasonografia jest tanią, nieinwazyjnąi powtarzalną metodą oceny występowania kolekcji płynowych. Decyzjao potrzebie leczenia wymaga jednak odniesienia obrazu sonograficznego do parametrów zapalnych oraz wyników analiz biochemicznych zawartości zbiorników.
EN
Renal artery pseudoaneurysms and arteriovenous fistulae most often occur as an iatrogenic complication. The article discusses a case of a patient diagnosed with an arteriovenous fistula and a pseudoaneurysm. A 64-year-old woman was admitted to the hospital due to nonspecific pain in the lumbar region. Imaging showed a typical picture of clear cell renal carcinoma. The patient was qualified for surgical treatment. After tumor resection, the patient developed microhematuria. Arteriovenous fistula and renal pseudoaneurysm were diagnosed using Doppler and computed tomography scans. The patient was qualified for arteriography with simultaneous embolization of the lesion. A follow-up evaluation confirmed the exclusion of aneurysm and fistula. Treatment outcomes were monitored using Doppler ultrasound. Doppler ultrasonography is the first method of choice in detecting and monitoring renal artery irregularities. Safety, non-invasiveness and easy access to this tool make it play a key role in the diagnosis of renal artery fistulas and pseudoaneurysms.
PL
Pseudotętniaki tętnic nerkowych i przetoki tętniczo-żylne nerek pojawiają się najczęściej jako powikłania jatrogenne. W pracy omówiono przypadek chorej, u której w badaniu ultrasonograficznym i tomografii komputerowej rozpoznano przetokę tętniczo-żylną i tętniaka rzekomego, zlokalizowane w nerce prawej, a następnie leczonej metodami wewnątrznaczyniowymi. Sześćdziesięcioczteroletnia kobieta została przyjęta do szpitala z powodu niespecyficznych dolegliwości bólowych w okolicy lędźwiowej. Badania obrazowe wykazały typowy obraz dla jasnokomórkowego raka nerki. Chorą zakwalifikowano do leczenia chirurgicznego. Po resekcji klinowej u pacjentki obserwowano okresowy krwinkomocz. Za pomocą badania dopplerowskiego i tomografii komputerowej zdiagnozowano przetokę tętniczo-żylną i tętniaka rzekomego nerki prawej. Chorą zakwalifikowano do arteriografii z równoczasową embolizacją. Po zabiegu embolizacji badania kontrolne potwierdziły wyłączenie tętniaka i przetoki z krążenia. Wyniki leczenia monitorowano za pomocą badań dopplerowskich. Ultrasonografia dopplerowska jest metodą z wyboru w wykrywaniu i monitorowaniu nieprawidłowości tętnic nerkowych. Bezpieczeństwo, nieinwazyjność i dostępność badania sprawiają, że odgrywa ono kluczową rolę w diagnozowaniu przetok tętnic nerkowych i pseudotętniaków.
EN
Aim: The purpose of this paper was to evaluate the efficacy of ultrasound-guided percutaneous thrombin injection as a treatment method for arterial access site pseudoaneurysm. Materials and methods: A total of 148 patients with iatrogenic arterial access site pseudoaneurysms were treated in the Department of Interventional Radiology and Neuroradiology, Medical University of Lublin. Of those, 142 pseudoaneurysms were located in the common femoral artery, 3 in the brachial artery and the remaining 3 in the radial artery. The study included 77 woman and 71 men (mean age 64.5 ± 14 years). Patients were qualified for percutaneous thrombin injection after Doppler examination during which pseudoaneurysm size and morphology were assessed as well as the presence of arteriovenous fistula was excluded. Results: In the reported study, 94.8% (128/135) of patients were successfully treated during the initial thrombin injection. Additional 400 IU dose of thrombin after 24 hours was effective in 5 out of 7 patients with recanalization during the follow-up. A total of 98.5% (133/135) of patients were successfully treated with a percutaneous ultrasound-guided thrombin injection. Conclusions: The 10-year experience presented in this study as well as literature reports prove that percutaneous ultrasound-guided thrombin injection is an effective and safe treatment method for iatrogenic arterial access site pseudoaneurysm.
PL
Cel pracy: Celem pracy była ocena skuteczności przezskórnego wstrzyknięcia trombiny pod kontrolą ultrasonografii jako sposobu leczenia tętniaka rzekomego w miejscu dostępu tętniczego. Materiał i metody: W Zakładzie Radiologii Zabiegowej i Neuroradiologii Uniwersytetu Medycznego w Lublinie leczeniu poddano 148 pacjentów z jatrogennymi tętniakami rzekomymi w miejscu dostępu tętniczego, przy czym 142 pseudotętniaki były umiejscowione w tętnicy udowej wspólnej, 3 w tętnicy ramiennej oraz pozostałe 3 w tętnicy promieniowej. W badaniu udział wzięło 77 kobiet i 71 mężczyzn (średni wiek 64,5 ± 14 lat). Pacjentów kwalifikowano do przezskórnego wstrzyknięcia trombiny po wykonaniu badania ultrasonograficznego z funkcją dopplera w celu oceny wielkości i morfologii tętniaka rzekomego oraz wykluczenia obecności przetoki tętniczo-żylnej. Wyniki: W przedstawionym badaniu skuteczność leczenia po pierwszym wstrzyknięciu trombiny uzyskano u 94,8% (128/135) pacjentów. Dodatkowa dawka trombiny wynosząca 400 j.m. podana po upływie 24 godzin okazała się skuteczna u 5 na 7 pacjentów, u których podczas badania kontrolnego stwierdzono rekanalizację. Skuteczność leczenia metodą przezskórnego wstrzyknięcia trombiny pod kontrolą ultrasonografii uzyskano u 98,5% (133/135) badanych. Wnioski: Z przedstawionego w niniejszej pracy 10-letniego doświadczenia oraz doniesień z piśmiennictwa wynika, że przezskórna podaż trombiny pod kontrolą ultrasonografii stanowi skuteczną i bezpieczną metodę leczenia jatrogennych tętniaków rzekomych w miejscu dostępu tętniczego.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.