Search results

Sort By:

Limit search:

Ocena porównawcza systemów usprawniania pacjentów z przewlekłym przeciążeniowym zespołem bólowym kręgosłupa lędźwiowego

100%

Zarzycka K., Zarzycki M., Kolasa P.

Aktualności Neurologiczne

2018

vol. 18

issue 1

5-13

Introduction: Lower back pain affects about 65–80% of population in highly developed countries. The main causes include sedentary lifestyle and limited physical activity. Certain overloads of the spine and sacroiliac joints are considered to account for most cases of spinal pain. The aim of the study was to perform a comparative analysis of the efficacy of segmental stabilisation exercises and post-isometric relaxation vs. exercises restoring balance of spinal muscular tension in combination with post-isometric relaxation. Material and methods: A total of 100 patients diagnosed with chronic lumbar overload pain syndrome were included in the study group. Participants were randomly classified into two same-size groups, which received a 2-week selective manual therapy in an outpatient setting. The study used (before and after the 2-week rehabilitation process) Visual Analogue Scale, Low Back Pain Rating Scale, Oswestry Low Back Pain Disability Questionnaire and Roland Morris Disability Questionnaire, Schober’s test, test assessing spinal muscle strength and overall mobility test. Results: Based on the observations, reduced lumbar pain was shown after the use of both rehabilitation methods. There was also a decrease in the number of patients receiving analgesics. Improvement in the functional status, spinal muscle strength parameters, lumbar mobility and overall physical fitness was observed in all patients. Conclusions: Segmental stabilisation exercises improve spinal muscular strength parameters and lumbar mobility to a greater extent than exercises restoring balance of spinal muscular tension, which in turn have a greater impact on the decrease in the number of patients receiving analgesics.

Wstęp: W krajach wysoko rozwiniętych około 65–80% społeczeństwa doświadcza bólu kręgosłupa lędźwiowego. Przyczynami są przede wszystkim siedzący tryb życia i ograniczenie aktywności fizycznej. Za powód zdecydowanej większości dolegliwości bólowych uznaje się określone przeciążenia kręgosłupa i stawów krzyżowo-biodrowych. Celem pracy była analiza porównawcza skuteczności treningu segmentarnej stabilizacji i relaksacji poizometrycznej ze skutecznością ćwiczeń przywracających równowagę napięć mięśniowych kręgosłupa połączonych z relaksacją poizometryczną. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 100 pacjentów z rozpoznanym przewlekłym przeciążeniowym zespołem bólowym kręgosłupa lędźwiowego. Uczestników podzielono losowo na dwie jednakowe pod względem liczebności grupy, którym zaaplikowano selektywną terapię manualną w warunkach ambulatoryjnych trwającą dwa tygodnie. W badaniach wykorzystano Visual Analogue Scale, kwestionariusze Low Back Pain Rating Scale, Oswestry Low Back Pain Disability Questionnaire i Roland Morris Disability Questionnaire, test Schobera, test oceniający wytrzymałość mięśni kręgosłupa oraz test ogólnej mobilności, które zastosowano przed dwutygodniowym procesem usprawniania i po nim. Wyniki: Na podstawie dokonanych obserwacji wykazano zmniejszenie dolegliwości bólowych kręgosłupa lędźwiowego po zastosowaniu obu sposobów usprawniania. Zmniejszeniu uległa liczba pacjentów przyjmujących leki przeciwbólowe. U wszystkich badanych odnotowano poprawę stanu funkcjonalnego, a także parametrów wytrzymałości mięśni kręgosłupa, ruchomości kręgosłupa lędźwiowego i ogólnej sprawności. Wnioski: Trening segmentarnej stabilizacji wpływa na poprawę parametrów wytrzymałości mięśni kręgosłupa i ruchomości kręgosłupa lędźwiowego w większym stopniu niż ćwiczenia przywracające równowagę napięć mięśniowych. Natomiast ćwiczenia przywracające równowagę napięć mięśniowych kręgosłupa w większym stopniu wpływają na zmniejszenie liczby pacjentów przyjmujących leki przeciwbólowe.

Zastosowanie techniki mobilizacji w leczeniu zespołu ciasnoty przestrzeni podbarkowej

100%

Zarzycki M., Zarzycka K., Domżalski M., Kolasa P.

Aktualności Neurologiczne

2013

vol. 13

issue 3

189-194

Background: A shoulder’s pain becomes more and more popular affection. They affect young just as older people. Young people are exposed for quite frequent, forced accepting a sitting position at work, but also for injuries associated with practicing careless physical activity. In turn, for elder people a summing up of overloads over a distance area of the entire life. There are many causes of the painful shoulder. Scientific sources are announcing that about 40–60% of all kinds of shoulder pains are caused by subacromial impingement syndrome. Subacromial impingement syndrome is an articulation’s dysfunction. The study objective was to assess the effectiveness of mobilization technique during subacromial impingement syndrome therapy. Material and methods: The study group consisted of 30 patients who were diagnosed by physiotherapeutists and orthopaedists – a subacromial impingement syndrome. The study group account for both female and male sex. The patients were directed to rehabilitation centre for two weeks procedures program. During rehabilitation, patients had a humeral joint’s mobilization. A visual analogue scale and a modified Laitinen’s questionnaire of pain assessment was used in the research. Both scales were used before and after a rehabilitation program. The Commission of Bioethics’s permission was approved to carry out the study. Results: The common principles of treatment of the patients with subacromial impingement syndrome were: a reduction of pain level, an increase of movement extent in humeral joint and a reduction of pain frequency compared with position before rehabilitation. Moreover, after rehabilitation, patients applied reduced number of analgesics. Only two patients, in spite of intensively conducted rehabilitation program, did not get better improvement of health condition. Conclusions: An application of mobilization techniques in the treatment of subacromial impingement syndrome is an effective method improving the quality of patients’ life. The introduction of mobilization techniques in the rehabilitation program of subacromial impingement syndrome helps to reduce the intensity of pain. It is also a beneficial treatment that affects the increased range of motion in the joint. Moreover, it helps patients to reduce the amount of medication.

Wstęp: Bóle barku stanowią coraz bardziej powszechną przypadłość. Dotyczą zarówno osób młodych – często narażonych na wymuszone przyjmowanie pozycji siedzącej w pracy oraz na urazy związane z nierozważnym uprawianiem sportów rekreacyjnych – jak i starszych, u których dochodzi do sumowania się długoletnich przeciążeń barków. Istnieje wiele przyczyn bólów barków, jednak aż 40–60% z nich wywoływanych jest przez zespół ciasnoty przestrzeni podbarkowej. Celem pracy była ocena skuteczności stosowania techniki mobilizacji w leczeniu tego schorzenia. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 30 pacjentów obu płci z rozpoznanym przez lekarzy rehabilitacji i ortopedii zespołem ciasnoty przestrzeni podbarkowej. Osoby te zostały skierowane do przychodni rehabilitacyjnej na dwutygodniowy turnus zabiegów usprawniających. Ćwiczenia obejmowały wykonanie techniki mobilizacji stawu ramiennego (centrowanie głowy kości ramiennej). Do przeprowadzenia oceny bólu wykorzystano skalę VAS (visual analogue scale) oraz zmodyfikowany kwestionariusz oceny bólu Laitinena. Obie skale zastosowano zarówno przed rehabilitacją, jak i po zakończonym programie. Na przeprowadzenie badań uzyskano zgodę Komisji Bioetyki. Wyniki: Na podstawie dokonanych obserwacji wykazano, że po zastosowaniu techniki mobilizacji w grupie badanych nastąpiło zmniejszenie dolegliwości bólowych, zwiększenie zakresu ruchu w stawie ramiennym, a także ograniczenie częstotliwości występowania bólu w porównaniu ze stanem sprzed rehabilitacji. Za pozytywny efekt terapii pacjenci uznali również przyjmowanie mniejszej ilości leków przeciwbólowych. W przypadku dwóch osób, pomimo intensywnie prowadzonej rehabilitacji, nie uzyskano poprawy samopoczucia. Wnioski: Zastosowanie techniki mobilizacji w leczeniu zespołu ciasnoty podbarkowej wpływa na poprawę komfortu życia pacjentów. Wprowadzenie tej metody zmniejsza intensywność dolegliwości bólowych i zwiększa zakresy ruchu w stawie. Dodatkowo przyczynia się do zmniejszenia ilości przyjmowanych przez chorych leków przeciwbólowych.

Refine search results

2 Aktualności Neurologiczne

1 2018

1 2013

2 Kolasa P.

2 Zarzycka K.

2 Zarzycki M.

1 Domżalski M.

Search results

Ocena porównawcza systemów usprawniania pacjentów z przewlekłym przeciążeniowym zespołem bólowym kręgosłupa lędźwiowego

Zastosowanie techniki mobilizacji w leczeniu zespołu ciasnoty przestrzeni podbarkowej