Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
Polish version English version Language
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 6

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Therapeutic potential of flavonoids used in traditional Chinese medicine – a comparative study of galangin, kaempferol, chrysin and fisetin

100%
Sokal A., Stocerz K., Olczyk P., Kadela-Tomanek M.
Annales Academiae Medicae Silesiensis
|
2023
|
issue 78
49-60
PL
Ziołolecznictwo stanowi jedną z głównych gałęzi tradycyjnej medycyny chińskiej (traditional Chinese medicine – TCM). W pracy skupiono się na aktywności biologicznej wybranych flawonoidów, a także konkretnych przykładach wpływu tych substancji na różne układy organizmu. Flawonoidy to grupa związków chemicznych zawartych w surowcach roślinnych, miodzie, propolisie czy grzybach stosowanych w TCM. Chryzyna, galangina, kemferol i fisetyna to przykłady flawonoidów wykazujących m.in. właściwości przeciwutleniające, przeciwzapalne czy przeciwbakteryjne. Właściwości te są przedmiotem wielu badań naukowych, mających na celu zbadanie ich potencjalnego działania terapeutycznego.
EN
One of the branches of traditional Chinese medicine (TCM) is herbal medicine. In this paper, we focus on the biological activity of substances belonging to flavonoids and specific examples of their impact on various body systems. Flavonoids are a group of chemical compounds included in plant materials, honey, propolis or mushrooms used in TCM. Chrysin, galangin, kaempferol and fisetin are examples of flavonoids showing, among others, antioxidant, anti-inflammatory or antibacterial properties, which are the subject of various scientific studies aimed at examining their potential therapeutic effect.
2
Publication available in full text mode
Content available

Glycosaminoglycans – types, structure, functions, and the role in wound healing processes

88%
Orlińska K., Komosińska-Vassev K., Olczyk K., Kowalczyk A., Olczyk P.
Annales Academiae Medicae Silesiensis
|
2023
|
issue 77
PL
Glikozoaminoglikany (glycosaminoglycans – GAGs) są grupą heteropolisacharydów, w której skład wchodzą: siarczany chondroityny, siarczany dermatanu, siarczany heparanu, heparyny, siarczany keratanu oraz kwas hialuronowy. GAGs zbudowane są z ujemnie naładowanych łańcuchów polisacharydowych, złożonych z powtarzających się jednostek disacharydowych, do których należą reszty N-acetylowanej heksozoaminy – D-glukozoaminy lub D-galaktozoaminy – albo N-siarczanowanej D-glukozoaminy oraz reszty kwasu heksuronowego – D-glukuronowego lub L-iduronowego – albo galaktozy. Wszystkie GAGs, z wyjątkiem kwasu hialuronowego, posiadają grupę siarczanową oraz tworzą, po przyłączeniu do białek rdzeniowych, proteoglikany (proteoglycans – PGs). GAGs pełnią wiele ważnych biologicznych funkcji, determinujących funkcje PGs. Te ostatnie są obecne we wszystkich rodzajach tkanek, uczestniczą w procesach migracji, proliferacji i różnicowania komórek. Występują głównie w macierzy pozakomórkowej (extracellular matrix – ECM), biorąc udział w organizacji ECM, kształtując jej strukturę i właściwości mechaniczne. Pełnią istotną rolę w utrzymaniu homeostazy, a także wywierają wpływ na szereg procesów metabolicznych, takich jak mineralizacja kości i krzepnięcie krwi. PGs (ze względu na silnie ujemny ładunek łańcuchów glikanowych) biorą udział w selektywnej przepuszczalności błon komórkowych. Składniki ECM, w tym GAGs, odgrywają rolę strukturalno-czynnościową podczas gojenia się uszkodzeń tkankowych. Regulują proces gojenia poprzez stanowienie rezerwuaru i modulatora dla cytokin i czynników wzrostu oraz pełnią funkcje strukturalne poprzez wypełnianie ubytków tkankowych podczas procesu naprawczego.
EN
Glycosaminoglycans (GAGs) are a group of heteropolysaccharides, which include: chondroitin sulfates, dermatan sulfates, heparan sulfates, heparin, keratan sulfates, and hyaluronic acid. GAGs are composed of negatively charged polysaccharide chains composed of repeating disaccharide units, which include N-acetylated hexosamine residues – D-glucosamine or D-galactosamine – or N-sulfated D-glucosamine and hexuronic acid residues – D-glucuronic or L-iduronic acid – or galactose. All GAGs, except for hyaluronic acid, have a sulfate group and form proteoglycans (PGs) when attached to the core proteins. GAGs have many important biological functions influencing PGs functions. PGs are present in all types of tissues and participate in cell migration, proliferation, and differentiation. They occur mainly in the extracellular matrix (ECM), where they participate in ECM organization, structure formation and mechanical properties. They play an important role in maintaining homeostasis and also influence metabolic processes, such as bone mineralization and blood coagulation. PGs (due to the strongly negative charge of the glycan chains) are involved in the selective permeability of cell membranes. Components of the ECM, including GAGs, play a structural and functional role during the healing of tissue damage. They regulate the healing process by acting as a reservoir and modulator for cytokines and growth factors and perform structural functions by filling tissue defects during the repair process.
3
Publication available in full text mode
Content available

Glycosaminoglycans – types, structure, functions, and the role in wound healing processes

88%
Orlińska K., Komosińska-Vassev K., Olczyk K., Kowalczyk A., Olczyk P.
Annales Academiae Medicae Silesiensis
|
2023
|
issue 77
204-216
EN
Glycosaminoglycans (GAGs) are a group of heteropolysaccharides, which include: chondroitin sulfates, dermatan sulfates, heparan sulfates, heparin, keratan sulfates, and hyaluronic acid. GAGs are composed of negatively charged polysaccharide chains composed of repeating disaccharide units, which include N-acetylated hexosamine residues – D-glucosamine or D-galactosamine – or N-sulfated D-glucosamine and hexuronic acid residues – D-glucuronic or L-iduronic acid – or galactose. All GAGs, except for hyaluronic acid, have a sulfate group and form proteoglycans (PGs) when attached to the core proteins. GAGs have many important biological functions influencing PGs functions. PGs are present in all types of tissues and participate in cell migration, proliferation, and differentiation. They occur mainly in the extracellular matrix (ECM), where they participate in ECM organization, structure formation and mechanical properties. They play an important role in maintaining homeostasis and also influence metabolic processes, such as bone mineralization and blood coagulation. PGs (due to the strongly negative charge of the glycan chains) are involved in the selective permeability of cell membranes. Components of the ECM, including GAGs, play a structural and functional role during the healing of tissue damage. They regulate the healing process by acting as a reservoir and modulator for cytokines and growth factors and perform structural functions by filling tissue defects during the repair process.
PL
Glikozoaminoglikany (glycosaminoglycans – GAGs) są grupą heteropolisacharydów, w której skład wchodzą: siarczany chondroityny, siarczany dermatanu, siarczany heparanu, heparyny, siarczany keratanu oraz kwas hialuronowy. GAGs zbudowane są z ujemnie naładowanych łańcuchów polisacharydowych, złożonych z powtarzających się jednostek disacharydowych, do których należą reszty N-acetylowanej heksozoaminy – D-glukozoaminy lub D-galaktozoaminy – albo N-siarczanowanej D-glukozoaminy oraz reszty kwasu heksuronowego – D-glukuronowego lub L-iduronowego – albo galaktozy. Wszystkie GAGs, z wyjątkiem kwasu hialuronowego, posiadają grupę siarczanową oraz tworzą, po przyłączeniu do białek rdzeniowych, proteoglikany (proteoglycans – PGs). GAGs pełnią wiele ważnych biologicznych funkcji, determinujących funkcje PGs. Te ostatnie są obecne we wszystkich rodzajach tkanek, uczestniczą w procesach migracji, proliferacji i różnicowania komórek. Występują głównie w macierzy pozakomórkowej (extracellular matrix – ECM), biorąc udział w organizacji ECM, kształtując jej strukturę i właściwości mechaniczne. Pełnią istotną rolę w utrzymaniu homeostazy, a także wywierają wpływ na szereg procesów metabolicznych, takich jak mineralizacja kości i krzepnięcie krwi. PGs (ze względu na silnie ujemny ładunek łańcuchów glikanowych) biorą udział w selektywnej przepuszczalności błon komórkowych. Składniki ECM, w tym GAGs, odgrywają rolę strukturalno-czynnościową podczas gojenia się uszkodzeń tkankowych. Regulują proces gojenia po-przez stanowienie rezerwuaru i modulatora dla cytokin i czynników wzrostu oraz pełnią funkcje strukturalne poprzez wypełnianie ubytków tkankowych podczas procesu naprawczego.
4
Publication available in full text mode
Content available

Wound healing – characteristics of the ideal dressing

88%
Orlińska K., Komosińska-Vassev K., Olczyk K., Glaesel M., Olczyk P.
Annales Academiae Medicae Silesiensis
|
2023
|
issue 77
197-203
EN
Wound healing is a dynamic process aimed at restoring homeostasis and functionality of damaged tissue. It is a highly complex, multi-stage process, the disruption of which leads to complications and health problems for the injured person. The discussed process takes place in the human system in two ways. The first of them is granulation and the second is healing per primary. Regardless of the method of wound healing, the individual phases of this process overlap each other, where before the end of the previous phase, the next begins. Demarcation of individual phases is purely practical. There are four phases of healing: the hemostasis phase, the inflammation phase, the proliferative phase – in other words the replication and synthesis phase – and the remodeling phase. The process of wound healing is a natural, long-term, and complex process that occurs in the body when injured. Incorrect healing may result in chronic wounds, necrosis or excessive scarring. Wound treatment supports this naturally occurring process in the body. In cases that require such support dressings are used, which are an essential element applicable in health care. An ideal dressing should create a barrier against external factors, maintain an appropriate environment in the wound bed (appropriate temperature, optimal humidity, slightly acidic pH, gas exchange), absorb excess of blood and exudate, keep the wound clean – cleanse it of necrotic tissue and toxins – do not adhere to the wound to avoid wound damage during dressing replacement, do not show sensitizing or irritating effects.
PL
Gojenie się ran to proces dynamiczny, którego celem jest przywrócenie homeostazy oraz funkcjonalności usz-kodzonej tkanki. To wysoce złożony, wieloetapowy proces, którego zaburzenie prowadzi do powikłań i prob-lemów zdrowotnych osoby poszkodowanej. Omawiany proces przebiega w ustroju ludzkim dwiema drogami. Pierwszą z nich jest ziarnino-wanie, drugą rychłozrost. Niezależnie od sposobu gojenia się rany, poszczególne fazy tego procesu wzajemnie nachodzą na siebie, gdzie przed zakończeniem fazy poprzedniej rozpoczyna się następna. Rozgraniczenie poszczególnych faz ma charakter czysto praktyczny. Wyróżnia się cztery fazy go-jenia: fazę hemostazy, fazę zapalenia, fazę proliferacyjną – inaczej fazę replikacji i syntezy – oraz fazę re-modelingu. Proces gojenia się ran jest procesem naturalnie zachodzącym w organizmie, długotrwałym i złożonym, który zachodzi w przypadku zranienia. Nieprawidłowy przebieg gojenia może skutkować wystąpieniem ran przewle-kłych, martwic czy nadmiernego bliznowacenia. Wspomaganiem tego naturalnie zachodzącego w organizmie procesu jest leczenie ran. W przypadkach wymagających takiego wsparcia stosuje się opatrunki, które są elementem niezbędnym, mającym zastosowanie w ochronie zdrowia. Idealny opatrunek powinien: tworzyć barierę przed czynnikami zewnętrznymi, utrzymywać odpowiednie środowisko w łożysku rany (odpowiednia temperatura, wysoka wilgotność, lekko kwaśne pH, umożliwienie wymiany gazowej), absorbować nadmiar krwi oraz wysięku, utrzymywać ranę w czystości – oczyszczać z tkanki martwiczej i toksyn – nie przywierać do rany, aby uniknąć jej uszkodzenia w trakcie wymiany opatrunku, nie wykazywać działania uczulającego, a także drażniącego.
5
Publication available in full text mode
Content available

Wound healing – characteristics of the ideal dressing

88%
Orlińska K., Komosińska-Vassev K., Olczyk K., Glaesel M., Olczyk P.
Annales Academiae Medicae Silesiensis
|
2023
|
issue 77
PL
Gojenie się ran to proces dynamiczny, którego celem jest przywrócenie homeostazy oraz funkcjonalności uszkodzonej tkanki. To wysoce złożony, wieloetapowy proces, którego zaburzenie prowadzi do powikłań i problemów zdrowotnych osoby poszkodowanej. Omawiany proces przebiega w ustroju ludzkim dwiema drogami. Pierwszą z nich jest ziarnino-wanie, drugą rychłozrost. Niezależnie od sposobu gojenia się rany, poszczególne fazy tego procesu wzajemnie nachodzą na siebie, gdzie przed zakończeniem fazy poprzedniej rozpoczyna się następna. Rozgraniczenie poszczególnych faz ma charakter czysto praktyczny. Wyróżnia się cztery fazy gojenia: fazę hemostazy, fazę zapalenia, fazę proliferacyjną – inaczej fazę replikacji i syntezy – oraz fazę remodelingu. Proces gojenia się ran jest procesem naturalnie zachodzącym w organizmie, długotrwałym i złożonym, który zachodzi w przypadku zranienia. Nieprawidłowy przebieg gojenia może skutkować wystąpieniem ran przewlekłych, martwic czy nadmiernego bliznowacenia. Wspomaganiem tego naturalnie zachodzącego w organizmie procesu jest leczenie ran. W przypadkach wymagających takiego wsparcia stosuje się opatrunki, które są elementem niezbędnym, mającym zastosowanie w ochronie zdrowia. Idealny opatrunek powinien: tworzyć barierę przed czynnikami zewnętrznymi, utrzymywać odpowiednie środowisko w łożysku rany (odpowiednia temperatura, wysoka wilgotność, lekko kwaśne pH, umożliwienie wymiany gazowej), absorbować nadmiar krwi oraz wysięku, utrzymywać ranę w czystości – oczyszczać z tkanki martwiczej i toksyn – nie przywierać do rany, aby uniknąć jej uszkodzenia w trakcie wymiany opatrunku, nie wykazywać działania uczulającego, a także drażniącego.
EN
Wound healing is a dynamic process aimed at restoring homeostasis and functionality of damaged tissue. It is a highly complex, multi-stage process, the disruption of which leads to complications and health problems for the injured person. The discussed process takes place in the human system in two ways. The first of them is granulation and the second is healing per primary. Regardless of the method of wound healing, the individual phases of this process overlap each other, where before the end of the previous phase, the next begins. Demarcation of individual phases is purely practical. There are four phases of healing: the hemostasis phase, the inflammation phase, the proliferative phase – in other words the replication and synthesis phase – and the remodeling phase. The process of wound healing is a natural, long-term, and complex process that occurs in the body when injured. Incorrect healing may result in chronic wounds, necrosis or excessive scarring. Wound treatment supports this naturally occurring process in the body. In cases that require such support dressings are used, which are an essential element applicable in health care. An ideal dressing should create a barrier against external factors, maintain an appropriate environment in the wound bed (appropriate temperature, optimal humidity, slightly acidic pH, gas exchange), absorb excess of blood and exudate, keep the wound clean – cleanse it of necrotic tissue and toxins – do not adhere to the wound to avoid wound damage during dressing replacement, do not show sensitizing or irritating effects.
6
Publication available in full text mode
Content available

THE INFLUENCE OF STORAGE TEMPERATURE AND UV-IRRADIATION ON FREE RADICAL SCAVENGING PROPERTIES OF ETHANOLIC EXTRACTS OF PROPOLIS

64%
Komosińska-Vassev K., Olczyk P., Ramos P., Mencner L., Derkacz A., Waluga E., Krysik K., Olczyk K., Pilawa B.
Acta Poloniae Pharmaceutica - Drug Research
|
2018
|
vol. 74
|
issue 6
1833-1840
EN
The free radical scavenging activity of ethanolic extracts of propolis (EEP) at the concentrations of 3%, 7%, and 10% was examined. The impact of storage temperature and exposure to ultraviolet (UV) light on the interactions of extracts of propolis with the model DPPH free radicals was also determined. The quenching of an X-band electron paramagnetic resonance spectra of DPPH free radicals by the extracts stored at room temperature, heated at the temperature of 50 oC and exposed to UV-irradiation, were compared. The examined propolis ethanolic extracts revealed an antioxidative character. The storage of the samples at a higher temperature (50 oC) caused a decrease of the scavenging activity equaling to 7% and 10% EEP. UV-irradiation of the 3% EEP increased the quenching of DPPH free radical lines. The reverse effect was observed for the 7% and 10% propolis extracts. The 3% ethanolic extract of propolis is more stable for storage at 50ºC, and less than other analyzed EEP susceptible for UV-irradiation. Alterations of the antioxidative properties of the analyzed EEP and changes in the kinetics of their interactions with free radicals, indicate that 3%, 7%, and 10% propolis extracts should not be exposed to the temperature of 50 oC and UV-irradiation.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.