Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 4

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
Dentition and the remaining tissues forming the oral cavity, adequate prophylaxis, as well as providing opportunities for quick specialist dental treatment have a significant impact on the condition of practically the entire human body. It equally (and even particularly) concerns professional athletes and individuals involved in high level physical activity. Professional training carried out every day (and frequently twice daily) to exhaustion of nearly the entire psycho-physical potential of the human body affects not only the physical capacity of athletes, but also their results in sports. Involvement in the above mentioned sport disciplines predisposes to conditions which should be necessarily subjected to periodic dental consultation. These include 1. extreme and contact sports, such as: skateboarding, snowboarding, mountain biking, boxing. kick boxing and other combat sports; 2. car and motorcycle riding, aerobatics, motorized water sports, body building, etc., exposure to vibration and bruxism; 3. sport disciplines involving exposure to changes in pressure, such as mountain climbing and skydiving, damage to calcified dental tissues, pulpitis, etc. The literature review, as well as practical observation, indicate that most of the individuals involved in “less dangerous” sports, such as basketball, football, handball and water polo do not use teeth protectors , which results in tooth loss and jaw sprains of fractures. The authors presents the increasingly popular method of treatment, applied in patients with complex malformations of the facial skeleton and complex orthodontic deformations, requiring surgical orthodontic procedure performance by a surgical care team.
PL
Stan uzębienia i pozostałych tkanek tworzących jamę ustną, właściwa profilaktyka, a także zapewnienie możliwości szybkiego wdrożenia specjalistycznego leczenia stomatologicznego wpływają w istotny sposób na stan zdrowia praktycznie całego organizmu człowieka. Dotyczy to w równej mierze (a nawet w sposób szczególny) sportowców, zarówno wyczynowych, jak również realizujących aktywność fizyczną o wysokiej intensywności. Profesjonalny trening, wykonywany zazwyczaj codziennie (a często 2 razy dziennie), na granicy możliwości psychofizycznych organizmu, wpływa nie tylko na ogólny stan zdrowia, ale także na wydolność sportowca i osiągane wyniki. Stomatologia „sportowa”, chociaż nie stanowi odrębnej specjalizacji medycznej, stanowi bardzo ważny i integralny element medycyny sportowej. Uprawianie poniżej wymienionych dyscyplin sportu predysponuje do wystąpienia dolegliwości, które należy bezwzględnie poddawać okresowej konsultacji stomatologicznej: 1. sporty ekstremalne i kontaktowe: skateboarding, snowboarding, kolarstwo górskie, boks, kick boxing i pozostałe sporty walki – urazy, 2. rajdy samochodowe, motocyklowe, akrobacje lotnicze, sporty motorowodne, kulturystyka i in.– ekspozycja na wibracje i bruksizm, 3. dyscypliny sportu związane ze zmianami ciśnienia: nurkowanie, wspinaczka wysokogórska, skydiving-uszkodzenia tkanek twardych zębów, zapalenie miazgi itp. Przegląd literatury, jak również obserwacje praktyczne ukazują, że większość osób uprawiających „mniej groźne” sporty, takie jak: koszykówka, piłka nożna, ręczna i wodna, nie korzysta z ochraniaczy na zęby, czego konsekwencją w dyscyplinach uznawanych za względnie bezpieczne może być utrata zęba, zwichniecie żuchwy lub jej złamania. W artykule autorzy prezentują coraz powszechniejszą metodę leczenia pacjentów ze złożonymi wadami szkieletu czaszkowo-twarzowego, skomplikowanymi deformacjami ortodontycznymi, które wymagają zespołowego leczenia chirurgiczno-ortodontycznego pod nazwą ortognatyka.
EN
Pleomorphic adenoma, also known as tumor mixtus, is one of the most common types of benign neoplasm of the salivary gland, which presents as a slow growing, painless tumor. Major salivary glands are the typical localization of this neoplasm. It rarely undergoes malignant transformation, however may recur locally post resection. In this study, we present the results of a retrospective analysis of 104 patients treated at the Clinical Department of Cranio-Maxillofacial Surgery, Clinic of Otolaryngology and Laryngologic Oncology of the Military Institute of Medicine between 2004 and 2015 due to pleomorphic adenoma. The study confirmed the parotid gland as the most common location of tumor mixtus. In some cases, the large size of the tumor and its location were the cause of life-threatening complications.
PL
Gruczolak wielopostaciowy (adenoma pleomorphum), zwany również guzem mieszanym, jest uważany za jeden z najczęstszych nowotworów gruczołów ślinowych. Zazwyczaj występuje w dużych gruczołach ślinowych, jego wzrost jest powolny, a charakter przebiegu łagodny. Rzadko ulega zezłośliwieniu, wykazuje jednakże tendencje do wznowy miejscowej. W niektórych przypadkach jego nietypowa lokalizacja może stać się przyczyną dużych dolegliwości, w tym również zagrażających życiu pacjenta. W niniejszej pracy przedstawiamy wyniki retrospektywnej analizy 104 chorych leczonych w Klinicznym Oddziale Chirurgii Czaszkowo-Szczękowo-Twarzowej Kliniki Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej WIM w Warszawie w latach 2004–2015 z powodu gruczolaka wielopostaciowego. Badania potwierdziły śliniankę przyuszną jako najczęstszą lokalizację guza. W niektórych przypadkach duże rozmiary nowotworu i jego lokalizacja były przyczyną groźnych dla życia powikłań.
EN
Bisphosphonates are strong inhibitors of osteoclasts. They are used in therapy of osteoporosis, Paget’s disease and imperfect osteogenesis. They prevent the loss of bone mass, pain and hypercalcaemia caused by multiple myeloma and metastases of systemic cancer. The widening of indications for use of bisphosphonates is supported by their solid safety profile. Oncologic patients receiving high intravenous doses of bisphosphonates are more prone to side effects of the therapy than patients who take these medicaments orally. One of the most serious side effects is osteonecrosis of the jaws. The description of the correlation between bisphosphonates and osteonecrosis of jaw was first described in 2003. This side effect is described frequently. The ailments are oppressive and reduce patients’ quality of life and include pain, swelling, ulceration, exposure of bone, fistulae and pathological fractures. The treatment of bisphosphonate-related osteonecrosis of the jaws is difficult and uncertain. Conservative treatment and symptom reduction is the main course of action. Discontinuation of bisphosphonates is controversial (due to their accumulation in the bones). It is crucial patients are prepared to bisphosphonate therapy: dental examination and treatment of all dental diseases is recommended. This requires strict cooperation between oncologists, orthopaedics and maxillofacial surgeons. The aim of this study is the presentation of three cases of bisphosphonate-related osteonecrosis of the jaws.
PL
Bifosfoniany należą do silnych inhibitorów osteoklastów. Znajdują szerokie zastosowanie w leczeniu chorób przebiegających ze wzmożoną resorpcją kości: osteoporozy, choroby Pageta i osteogenesis imperfecta. Leki te zmniejszają adhezję komórek nowotworowych do kości, ograniczają osteolizę wywołaną nowotworem i hiperkalcemię. Zmniejszają dolegliwości bólowe w szpiczaku mnogim i w przerzutach do kości. Powszechnie panujące przekonanie o bezpieczeństwie spowodowało rozszerzenie wskazań do ich stosowania. Pacjenci onkologiczni przyjmujący bifosfoniany dożylnie, w wysokich dawkach są bardziej narażeni na działania niepożądane terapii niż pacjenci przyjmujący je doustnie. Jednym z najpoważniejszych powikłań jest martwica kości szczęk. W 2003 roku opisano po raz pierwszy związek pomiędzy terapią bifosfonianami a martwicą kości szczęk. W piśmiennictwie znajdujemy coraz więcej przykładów tego działania niepożądanego, także po stosowaniu leków doustnie. Mogą pojawiać się ból, obrzęk, owrzodzenie, odsłonięcie kości, przetoki, złamania patologiczne, uciążliwe dla pacjenta i obniżające jakość życia. Leczenie martwicy kości szczęk jest trudne i rzadko przynosi spodziewany efekt. Główną rolę odgrywa leczenie zachowawcze i redukcja objawów. Odstawienie bifosfonianów nie ma bezpośredniego wpływu na przebieg martwicy kości szczęk, ze względu na kumulację leku w kości. Istotne jest przygotowanie pacjenta przed rozpoczęciem podawania bifosfonianów, wymagające stałej współpracy pomiędzy lekarzami onkologami, ortopedami i chirurgami szczękowo-twarzowymi. Higiena jamy ustnej i leczenie chorób współistniejących stanowi ważny element postępowania. Celem pracy jest przedstawienie trzech przypadków martwicy kości szczęk u pacjentów poddanych leczeniu bifosfonianami.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.