Search results

Sort By:

Limit search:

Visceral artery aneurysms – classification, diagnosis and treatment

100%

Piasek E., Sojka M., Kuczyńska M., Światłowski Ł., Drelich-Zbroja A., Furmaga O., Jargiełło T.

Journal of Ultrasonography

2018

vol. 18

issue 73

148-151

Although visceral artery aneurysms are rare, mortality due to their rupture is high, estimated at even 25–75%. That is why it is significant to detect each such lesion. Visceral artery aneurysms are usually asymptomatic and found incidentally during examinations performed for other indications. Autopsy results suggest that most asymptomatic aneurysms remain undiagnosed during lifetime. Their prevalence in the population is therefore higher. The manifestation of a ruptured aneurysm depends on its location and may involve intraperitoneal hemorrhage, gastrointestinal and portal system bleeding with concomitant portal hypertension and bleeding from esophageal varices. Wide access to diagnostic tests, for example ultrasound, computed tomography or magnetic resonance imaging, helps establish the correct diagnosis and a therapeutic plan as well as select appropriate treatment. After a procedure, the same diagnostic tools enable assessment of treatment efficacy, or are used for the monitoring of aneurysm size and detection of potential complications in cases that are ineligible for treatment. The type of treatment depends on the size of an aneurysm, the course of the disease, risk of rupture and risk associated with surgery or endovascular procedure. Endovascular treatment is preferred in most cases. Aneurysms are excluded from the circulation using embolization coils, ethylene vinyl alcohol, stents, multilayer stents, stent grafts and histoacryl glue (or a combination of these methods).

Tętniaki tętnic trzewnych należą do rzadkich patologii. Śmiertelność z powodu ich pęknięcia jest wysoka, szacowana nawet na 25–75%, dlatego też wykrywanie każdego przypadku odgrywa ważną rolę. Tętniaki tętnic trzewnych są zazwyczaj asymptomatyczne i znajdowane przypadkowo podczas badania wykonywanego z innych wskazań. Badania autopsyjne sugerują, że większość bezobjawowych zmian pozostaje niezdiagnozowana za życia, a tym samym częstość występowania tętniaków trzewnych w populacji jest wyższa. Manifestacja pękniętego tętniaka zależy od jego lokalizacji i może przebiegać jako krwotok wewnątrzotrzewnowy, krwotok do przewodu pokarmowego oraz układu wrotnego z towarzyszącym nadciśnieniem wrotnym i krwawieniem z żylaków przełyku.Szeroki dostęp do takich metod diagnostycznych jak ultrasonografia, tomografia komputerowa czy też obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego pozwala na ustalenie właściwego rozpoznania oraz zaplanowanie i wybór odpowiedniego leczenia. Po zabiegu metody te umożliwiają ocenę skuteczności postępowania, a w przypadkach niekwalifikujących się do leczenia służą do monitorowania wielkości tętniaków i wykrycia ewentualnych powikłań. Rodzaj leczenia zależy od rozmiarów tętniaka, przebiegu choroby, ryzyka pęknięcia oraz ryzyka związanego z leczeniem operacyjnym lub wewnątrznaczyniowym. Metodą z wyboru w większości przypadków jest zabieg wewnątrznaczyniowy. W celu wyłączenia tętniaków z krwiobiegu wykorzystywane są spirale embolizacyjne, EVOH (ethylene vinyl alcohol), stenty, stenty „gęsto plecione”, stentgrafty, kleje histoakrylowe (lub połączenie tych metod).

Sonographic assessment of the prevalence and evolution of fluid collections as a complication of kidney transplantation

84%

Kuczyńska M., Piasek E., Światłowski Ł., Kuklik E., Sobstyl J., Drelich-Zbroja A., Słomka T., Pyra K., Furmaga O., Szczerbo-Trojanowska M.

Aim of the study: The aim of this study is to assess the prevalence and evolution of perirenal fluid collections in a group of 488 patients who have undergone kidney transplantation. Material and methods: Sonographic documentation of 488 deceased-donor kidney recipients was evaluated for the prevalence of perirenal fluid collections and their evolution in time, depending on selected demographic features of the patients, time of detection, initial dimensions and precise position of the collection relative to the kidney and the location of the transplanted organ in the right or left iliac fossa. The collected data were used for statistical analysis to determine the strength of the potential relationships. Results: In 146 out of 488 subjects perirenal fluid collections were found. In 1/3 of the patients more than one fluid collection was diagnosed. Over 40% of fluid collections were detected within 10 days from the date of the first scan and 24.11% were detected within 10–20 days from the date of the first scan. The majority of fluid collections were located near the lower pole of the kidney. Perihilar collections were the least common. Collections encapsulating the kidney and subcutaneous collections were the largest in size on average. A statistically significant difference between the size of collections located on the surface and the size of those located near the upper pole of the transplanted kidney was demonstrated. However, no correlation was proven to exist between the persistence of the fluid collection and its position relative to the transplanted kidney and its initial size. Conclusions: The correct evaluation of a fluid collection’s dynamics of development and nature requires periodic follow-up of the recipient, preferably in a single clinical center. Ultrasonography is an inexpensive, non-invasive and repeatable method for the determination of the presence of fluid collections. However, the decision whether treatment is necessary requires the sonographic image to be compared with the laboratory signs of inflammation and biochemical analysis of the contents of fluid collections.

Cel pracy: Celem niniejszego opracowania jest ocena występowania i ewolucji okołonerkowych zbiorników płynowych w grupie 488 pacjentów poddanych operacji transplantacji nerki. Materiał i metody: Dokumentacja ultrasonograficzna 488 biorców nerek od dawców zmarłych została poddana ocenie pod kątem częstości występowania okołonerkowych zbiorników płynowych i ich ewolucji w czasie, w zależności od wybranych cech demograficznych pacjenta, czasu wykrycia, początkowych rozmiarów i dokładnej lokalizacji zbiornika względem nerki oraz umiejscowienia przeszczepionego narządu – w prawym lub lewym dole biodrowym. Zgromadzone dane wykorzystano do analizy statystycznej w celu określenia siły ewentualnych zależności. Wyniki: U 146 na 488 badanych stwierdzono obecność okołonerkowych zbiorników płynowych, przy czym u niemal 1/3 pacjentów zdiagnozowano więcej niż jeden zbiornik. Przeszło 40% zbiorników wykryto przed upływem 10 dni od daty pierwszego badania,a 24,11% –w okresie 10–20 dni od daty pierwszego badania. Najwięcej kolekcji płynowych było zlokalizowanychw okolicy bieguna dolnego nerki. Najrzadziej występowały zbiorniki okołownękowe. Największy średni rozmiar osiągały zbiorniki opłaszczające nerkęi leżące podskórnie. Wykazano istotną statystycznie różnicę pomiędzy wymiarami zbiorników zlokalizowanych powierzchniowo orazw okolicy bieguna górnego przeszczepionej nerki. Nie dowiedziono jednak istnienia korelacji pomiędzy trwałością zbiornikaa jego lokalizacją względem przeszczepionej nerki lub początkowym wymiarem. Wnioski: Prawidłowa ocena dynamiki rozwojui charakteru zbiornika płynowego wymaga okresowej kontroli biorcy,najlepiejw jednym ośrodku klinicznym. Ultrasonografia jest tanią, nieinwazyjnąi powtarzalną metodą oceny występowania kolekcji płynowych. Decyzjao potrzebie leczenia wymaga jednak odniesienia obrazu sonograficznego do parametrów zapalnych oraz wyników analiz biochemicznych zawartości zbiorników.

Refine search results

2 Journal of Ultrasonography

2 2018

2 Drelich-Zbroja A.

2 Furmaga O.

2 Kuczyńska M.

2 Piasek E.

2 Światłowski Ł.

1 Jargiełło T.

1 Kuklik E.

1 Pyra K.

1 Sobstyl J.

1 Sojka M.

1 Szczerbo-Trojanowska M.

1 Słomka T.

Search results

Visceral artery aneurysms – classification, diagnosis and treatment

Sonographic assessment of the prevalence and evolution of fluid collections as a complication of kidney transplantation