Search results

1

Nefropatia kontrastowa

100%

Lichosik M., Jung A., Spałek M., Chorążka K.

|

issue 4

324-328

EN

Recent clinical data suggest that contrast‑induced nephropathy (CIN), defined as a rapid deterioration of renal function that usually occurs 48‑72 hours after the administration of the contrast agent, is much more common than previously thought. In most cases, the clinical course of acute renal failure is mild and transient, but it has been proved that even a subtle impairment of renal function causes severe clinical consequences in the future. The difficulties in diagnosis of CIN is further aggravated by the fact that the kidney damage caused by contrast agent administration usually takes place without obvious clinical symptoms and oliguria. Current researches focus on improving the diagnostic process and try to develop effective prophylactic protocols. The increase in serum creatinine concentration is relatively late indicator of acute kidney injury thus more useful markers are being investigated. High expectations are given by clinical use of cystatin C, NGAL and interleukin 18. Many publications are focused on attempts of identifying risk factors of contrast‑induced nephropathy. It is already known that a very careful intravascular contrast administration is needed in case of patients with chronic renal disease or diabetes mellitus. Procedure dependable risk factors are as following: a type and dose of contrast agent, a method of contrast administration or repeatability of the procedure in a short period of time. The highest prophylactic value has an adequate hydration of the patient, moreover, N‑acetylcysteine has been found as the most promising pharmacological agent.

PL

Aktualne dane kliniczne wskazują, że nefropatia kontrastowa (contrast-induced nephropathy, CIN), definiowana jako nagłe – w ciągu 48‑72 godzin – pogorszenie funkcji nerek po podaniu kontrastu, występuje o wiele częściej, niż dotychczas sądzono. W większości przypadków przebieg nefropatii kontrastowej jest łagodny i przemijający, niemniej udowodniono, że nawet niewielkie upośledzenie funkcji nerek powoduje odległe następstwa kliniczne. Rozpoznanie dodatkowo utrudnia fakt, że uszkodzenie nerek spowodowane podaniem kontrastu zazwyczaj przebiega bez wyraźnych objawów klinicznych i skąpomoczu. Aktualnie naukowcy koncentrują się na doskonaleniu postępowania diagnostycznego oraz próbach opracowania skutecznych protokołów postępowania profilaktycznego. Ponieważ kryterium wzrostu stężenia kreatyniny jest stosunkowo późnym wskaźnikiem ostrego uszkodzenia nerek, poszukuje się bardziej użytecznych markerów. Do budzących duże nadzieje na wykorzystanie kliniczne należą cystatyna C, NGAL i interleukina 18. Wiele publikacji skupionych jest na próbach identyfikacji czynników ryzyka dla wystąpienia nefropatii kontrastowej. Wiadomo już, że szczególną ostrożność, przy donaczyniowym podawaniu kontrastu, należy zachować w przypadku pacjentów z przewlekłą chorobą nerek czy cukrzycą. Do czynników ryzyka zależnych od procedury zaliczamy rodzaj i dawkę środka kontrastowego, sposób podania substancji kontrastowej oraz powtarzalność zabiegu w krótkich odstępach czasu. W postępowaniu profilaktycznym największą wartość ma adekwatne nawodnienie chorego, a wśród testowanych środków farmakologicznych największe nadzieje w chwili obecnej budzi N‑acetylocysteina.

2

Wieloletnia obserwacja pacjenta po przebytym w okresie noworodkowym pęknięciu nerki z powodu zastawki cewki tylnej

100%

Straż-Żebrowska E., Lichosik M., Jung A.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2008

|

vol. 4

|

issue 3

200-204

EN

Urinary tract defects are one of the most common congenital anomalies. As a result of progress in the medical imaging methods and chirurgical procedures with development of endoscopic facilities, early diagnosis and fast management is possible. Therefore we can avoid many complications caused by congenital defects. Congenital hydronephrosis may be due to a variety of causes: an obstruction in ureteropelvic junction, ureterostenosis, kidney duplication, vesicoureteral reflux, posterior urethral valve, prune belly syndrome. Posterior urethral valve is the most common reason for abnormal bladder emptying and occurs in approximately 1 in 5000 live male births. The clinical presentation of posterior urethral valve is variable. As a result of występumechanical obstruction, we can observe bladder hypertrophy, detrusor sphincter dysfunction, vesical diverticula, distension and elongation of the ureters, kidney dysplasia. The mild obstructive syndrome, like voiding disorder or nocturnal enuresis, is caused by “mini valve” type of posterior urethral valve that is characterized by limited functional impairment and upper urinary tract changes. In severely cases pulmonary hypoplasia and oligohydramnios may exhibit as a result of intrauterine renal dysfunction, therefore high perinatal mortality is observed. We describe the case of kidney rupture of the patient with posterior urethral valve, who was diagnosed in neonatal period and underwent chirurgical intervention. During following 17 years, the patient has been under regular control in Department of Pediatrics, Nephrology and Allergology in Military Medical Institute. Blood test and urinary test were constantly controlled and did not revealed any abnormalities, however imaging methods showed smaller injured kidney. Actually injured kidney present irregular echogenicity in ultrasonography, as well as irregular perfusion and accumulation of radiotracer within renal parenchyma, however with the function proportional to its mass in renoscyntygraphy. At the early childhood the boy suffered from nocturnal enuresis but after pharmacological treatment a gradual improvement was observed. Actually the boy is 17 years old and arterial hypertension has been recently diagnosed. Infant’s kidney with the lack of correlation between its mass and child’s weight and with weak protective structure is extremely exposed to injury factors. Depending on the degree of kidney’s injury conservatively or rarely chirurgical treatment is administrated.

PL

Wady układu moczowego należą do najczęstszych wad wrodzonych. W dobie szybkiego rozwoju medycznych technik obrazowych oraz metod operacyjnych, szczególnie w zakresie możliwości endoskopowych, wczesne wykrycie wad pozwala na szybką interwencję w celu niedopuszczenia do rozwoju powikłań przez nie wywołanych. Do najczęstszych wad wodonerczowych należą: wodonercze spowodowane przeszkodą w połączeniu miedniczkowo-moczowodowym, obwodowe zwężenie moczowodu, zdwojenie nerki, wsteczne odpływy pęcherzowo-moczowodowe, zastawki cewki tylnej, zespół śliwkowatego brzucha. Najczęstszą przyczynę utrudnionego odpływu moczu u chłopców stanowią zastawki cewki tylnej występujące z częstotliwością 1:5000 noworodków. Ich obecność doprowadza w drogach moczowych do przerostu mięśniówki pęcherza moczowego, dysfunkcji mięśnia wypieracza, tworzenia się uchyłków w obrębie ściany pęcherza, poszerzenia i wydłużenia moczowodów, dysplazji nerek. Zastawki cewki tylnej mogą być również przyczyną nieprawidłowego oddawania moczu, np. moczenia nocnego. Najczęściej dotyczy to zastawek o typie mini valve, niepowodujących zmian w górnych drogach moczowych. Do najcięższych konsekwencji wywoływanych przez zastawki cewki tylnej należą małowodzie i niedorozwój układu oddechowego obarczone dużym stopniem śmiertelności. U przedstawionego pacjenta zastawki cewki tylnej były przyczyną pęknięcia lewej nerki w okresie noworodkowym, które wymagało pilnego zaopatrzenia chirurgicznego. Przez kolejne 17 lat chłopiec pozostawał pod okresową opieką naszej Kliniki. W wykonywanych badaniach laboratoryjnych surowicy i moczu nie stwierdzano nieprawidłowości, natomiast w badaniach obrazowych nerka po urazie jest mniejsza, aktualnie z nieprawidłową echogenicznością, scyntygraficznie o niezbyt równomiernym ukrwieniu i miąższowym gromadzeniu znacznika, ale z funkcją zachowaną proporcjonalnie do masy tej nerki. U chłopca przez kilka lat występował problem moczenia nocnego, który ustąpił po leczeniu farmakologicznym. W 17. roku życia stwierdzono nadciśnienie tętnicze. Nerka dziecięca z uwagi na dużą masę w stosunku do wielkości dziecka i słabe struktury ochronne jest podatna na czynniki urazowe. W zależności od stopnia uszkodzenia nerki po urazie pacjent wymaga leczenia zachowawczego, rzadziej operacyjnego.

3

Aktualne problemy kamicy układu moczowego u dzieci

100%

Bochniewska V., Jung A., Lichosik M.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2010

|

vol. 6

|

issue 4

298-303

EN

Urolithiasis is one of the civilization diseases. In recent years the incidence of that sickness is increasing constantly. Taking into account frequency of appearance of urolithiasis, it is the third of urinary tract disease in male sex, after urinary tract infections and prostatic hyperplasia. In the past, urolithiasis was known as disease of middle age and elderly people. Currently younger children even infants and neonates are diagnosed with urolithiasis. Meaning of urolithiasis risk factors is marked by many scientists. According to some of them, detection of risk factors is possible in 69-100% of cases. Knowledge of urolithiasis risk factors is important in choice of proper therapeutic procedures. Urolithiasis risk factors are: metabolic abnormality in range of promotores of crystallization, recurrent urinary tract infections, urinary tract defects (especially that with urine outflow difficulty), urine pH level unfavourable to metabolic disturbances, inhibitors of crystallization. Stones crystallization process depends also on inhibitors of that reaction. It is possible to use citrates in treatment and that makes them more interesting. Most recent studies report that the influence of genetic factors in lithogenesis process is significant. Research over gene polymorphisms of urolithiasis are currently led dynamically. Therefore it seems to be the way to resolve many problems of urolithiasis in the future.

PL

Kamica układu moczowego należy do chorób cywilizacyjnych. W ostatnich latach obserwuje się systematyczny wzrost częstości występowania tego schorzenia. Kamica układu moczowego jest trzecią pod względem częstości, po zakażeniach układu moczowego i po gruczolaku stercza u mężczyzn, chorobą układu moczowego. W przeszłości kamica moczowa uznawana była za chorobę wieku średniego i starszego. Obecnie rozpoznawana jest u coraz młodszych dzieci, nawet w pierwszym kwartale życia. Wielu autorów podkreśla znaczenie poznania czynników ryzyka kamicy układu moczowego. Według niektórych ustalenie ryzyka powstania złogu jest możliwe w 69-100% przypadków. Znajomość czynników ryzyka ma znaczenie dla wyboru właściwego postępowania terapeutycznego. Należą do nich: zaburzenia metaboliczne w zakresie promotorów krystalizacji, nawracające zakażenia układu moczowego, wady układu moczowego, zwłaszcza te z utrudnieniem odpływu moczu, niekorzystny dla danego zaburzenia metabolicznego odczyn moczu, inhibitory krystalizacji. Na proces krystalizacji złogów mają wpływ również inhibitory tej reakcji. Możliwość zastosowania cytrynianów w terapii powoduje, że zainteresowanie tym inhibitorem jest znaczne. W ostatnim czasie w wielu pracach podkreśla się znaczącą rolę czynników genetycznych. Badania nad wariantami genetycznymi kamicy układu moczowego są obecnie dynamicznie prowadzone. Wydaje się, że ich poznanie jest drogą do rozwikłania wielu problemów kamicy w przyszłości.

4

Przydatność badania ultrasonograficznego jamy brzusznej u dzieci jako badania przesiewowego

100%

Placzyńska M., Lichosik M., Jung A.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2011

|

vol. 7

|

issue 3

236-240

EN

Abdominal ultrasound is extremely useful in paediatrics. It can be used not only to diagnose diseases but also as a screening test. Objectives: The aim of this study was to prove that abdominal ultrasound in children can be used as a screening test. Methods: One hundred seventy-five children were examined. These were patients who never had such a test before; 29% of them were infants, 71% constituted children over 1 year. Results: In 14% of examined children abnormalities were detected. The most common anomaly was renal dilatation. The abnormalities in abdominal ultrasound were found in 19.3% of examined girls and in 10.3% of boys. Among the infants it was 27.4% and among children over 1 year – 9.7%. Discussion: In examined group of patients significantly more abnormalities were detected in group of children under 1 year. Taking sex to consideration, major percentage of anomalies were found in girls. Big group constituted patients with renal dilatation and patients with double kidneys. One of conducted exam detected abdominal tumour that didn’t show any symptoms. Summation: It is reasonable to use the abdominal ultrasound in children as a screening test in their early years, because it helps to diagnose a variety of conditions and congenital disorders that unfold furtively and don’t show any symptoms.

PL

Badanie USG jamy brzusznej jest niezwykle przydatne w pediatrii. Może być wykorzystywane nie tylko jako badanie diagnostyczne, ale również jako badanie przesiewowe. Cel pracy: Celem pracy była ocena zasadności wykonania badania USG jamy brzusznej jako badania przesiewowego u dzieci. Materiał i metody: Przebadano 175 dzieci, u których badanie USG jamy brzusznej było wykonywane po raz pierwszy w życiu. Spośród nich 29% stanowiły niemowlęta, a 71% dzieci powyżej 1. roku życia. Wyniki: U 14% przebadanych dzieci wykryto nieprawidłowości, głównie w obrębie układu moczowego. Najczęściej stwierdzano poszerzenie układu kielichowo-miedniczkowego. Zmiany w badaniu USG jamy brzusznej stwierdzono u 19,3% przebadanych dziewczynek oraz u 10,3% chłopców. Wśród niemowląt odsetek ten wynosił 27,4%, z kolei u starszych dzieci – 9,7%. Omówienie: W przebadanej grupie pacjentów znacznie więcej nieprawidłowości opisano w grupie dzieci poniżej 1. roku życia, a biorąc pod uwagę płeć – w badaniach wykonanych u dziewczynek. Dużą grupę dzieci stanowili pacjenci z poszerzeniami układów kielichowo-miedniczkowych oraz pacjenci ze zdwojonymi nerkami. Jedno z wykonanych badań pozwoliło uwidocznić guz w obrębie jamy brzusznej, który nie dawał jeszcze żadnych objawów. Podsumowanie: Wykonywanie badania USG jamy brzusznej jako badania przesiewowego we wczesnym okresie życia jest zasadne, ponieważ pozwala na wykrycie wad wrodzonych oraz wielu procesów chorobowych, które przebiegają skrycie i nie dają jeszcze żadnych objawów.

5

Porównanie aktualnych metod oznaczania estymacyjnego przesączania kłębuszkowego u dzieci

100%

Lichosik M., Placzyńska M., Jobs K., Jung A.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2013

|

vol. 9

|

issue 2

154-159

EN

Assessment of glomerular filtration rate (GFR) is a useful way to assess renal function regardless of age. The gold standard is to measure GFR by isotope method, which in view of the considerable inconvenience for the patient and the high cost, is used only in special clinical situations. In clinical practice, the so-called estimated glomerular filtration rate (eGFR) is used, calculated from serum creatinine level based on one of the many available formulas. In adults, MDRD and Cockcroft-Gault formulas are the most common. In children the commonly used formula to estimate GFR is the Schwartz formula, calculation of which only requires the serum creatinine level and height of the child. The limitations of the methods are their lack of precision, especially in patients with normal or slightly reduced GFR. Recently, in the literature there appeared reports of alternative methods for calculating the estimated GFR. In this paper we compare different ways of calculating eGFR in children with normal or mildly impaired renal function. To calculate eGFR three models were used: the modified Schwartz formula, a new generalized quadratic model by Gao et al. and the height-independent model proposed by Pottel et al. The obtained values were compared with obtained values by glomerular filtration isotope method. The most similar results to the standard were in the group, in which eGFR was calculated by method of Gao et al.

PL

Ocena filtracji kłębuszkowej (glomerular filtration rate, GFR) jest przydatnym sposobem oceny funkcji nerek niezależnie od wieku. Złotym standardem okazuje się pomiar GFR metodą izotopową, który z uwagi na znaczną uciążliwość dla pacjenta oraz wysokie koszty wykorzystywany jest jedynie w wybranych sytuacjach klinicznych. W praktyce klinicznej stosuje się tzw. szacunkowy współczynnik filtracji kłębuszkowej (estimated glomerular filtration rate, eGFR), obliczany na podstawie stężenia kreatyniny w surowicy za pomocą jednego z wielu dostępnych wzorów. U osób dorosłych najczęściej wykorzystuje się wzór MDRD (modification of diet in renal disease) i wzór Cockcrofta-Gaulta. U dzieci powszechnie stosowanym wzorem do szacowania eGFR jest wzór Schwartza, którego obliczenie wymaga jedynie znajomości stężenia kreatyniny w surowicy i wzrostu dziecka. Ograniczeniem stosowanych metod jest ich brak dokładności, zwłaszcza u pacjentów z GFR prawidłowym lub nieznacznie obniżonym. W ostatnim czasie w piśmiennictwie pojawiły się publikacje dotyczące alternatywnych sposobów wyliczania szacunkowego GFR. W niniejszej pracy porównano różne sposoby wyliczania eGFR u dzieci z prawidłową lub nieznacznie upośledzoną funkcją nerek. Do wyliczania eGFR użyto trzech wzorów: zmodyfikowanego wzoru Schwartza, nowego uogólnionego wzoru kwadratowego według Gao i wsp. oraz wzoru niezależnego od wzrostu zaproponowanego przez Pottela i wsp. Uzyskane wartości porównywano z wartościami przesączania kłębuszkowego uzyskanymi metodą izotopową. Najbardziej zbliżone do stosowanego standardu wyniki uzyskano w próbie, w której eGFR wyliczono według wzoru Gao i wsp.

6

Nowoczesne, małoinwazyjne metody leczenia kamicy moczowej u dzieci

100%

Samotyjek J., Jurkiewicz B., Bochniewska V., Lichosik M.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2010

|

vol. 6

|

issue 4

315-319, 331

EN

Invasive treatment modalities of urolithiasis are extracorporeal shock wave lithotripsy, endoscopic procedures (PCNL, URSL) and open surgery. This article presents single institution experiences in the use of endoscopic treatment of urolithiasis which is ureterolithotripsy. From January 2006 to August 2010 on our Department 69 (38 girls and 31 boys) children aged from 2 to 17 years old, of body mass above 10 kg were qualified for USRL. All patients had an extended pyelocalyceal system and ureter above the concrement. Pneumatic, laser (Ho:YAG – pulsed laser) and ultrasonic lithotriptors with rigid and flexible ureteroscopes 4.5/6Ch and 6.5/8Ch were used. URSL was performed on 65 children out of 69 qualified. Seventyeight ureteroscopies were performed. A very good result after first session was obtained in 55/78 procedures. In 11 cases URSL had to be repeated. Finally a very good result was achieved in 66/78 (84.6%) of the performed procedures. In 3 cases complications were observed. Obtained results show the high efficiency of URSL in the treatment of urolithiasis in children. URSL is a safe method of treatment of urolithiasis in children due to the low rate of observed complications.

PL

Do zabiegowych metod leczenia kamicy moczowej zalicza się: litotrypsję falą uderzeniową generowaną pozaustrojowo (ESWL), zabiegi endoskopowe (PCNL, URSL) i leczenie chirurgiczne. W pracy zaprezentowano doświadczenia jednego ośrodka w stosowaniu endoskopowego leczenia kamicy układu moczowego, jakim jest ureterolitotrypsja. W latach 2006-2010 w Oddziale Chirurgii i Ortopedii Dziecięcej Warszawskiego Szpitala dla Dzieci do zabiegu URSL zakwalifikowano 69 dzieci z kamicą układu moczowego (38 dziewczynek i 31 chłopców) w wieku od 2 do 17 lat. Wszyscy pacjenci mieli w badaniu USG poszerzony układ kielichowo-miedniczkowy i poszerzony moczowód tuż nad złogiem. Podczas zabiegów wykorzystywano litotryptory pneumatyczne, laserowe (Ho:YAG – pulsed laser) oraz ultradźwiękowe wraz ze sztywnymi oraz giętkimi ureterorenoskopami 4.5/6Ch i 6.5/8Ch. URSL wykonano u 65 pacjentów spośród 69 zakwalifikowanych. Przeprowadzono 78 ureteroskopii, w tym u 2 dzieci w obydwu moczowodach. Bardzo dobry rezultat po pierwszym zabiegu URSL uzyskano po 55/78 zabiegów. W 11 przypadkach procedura URSL wymagała powtórzenia. Ostatecznie bardzo dobry wynik leczenia uzyskano w 66/78 (84,6%) wykonanych zabiegów. Powikłania wystąpiły jedynie u 3 pacjentów. Uzyskane wyniki wskazują na wysoką skuteczność metody URSL w leczeniu kamicy układu moczowego u dzieci. URSL jest bezpieczną metodą leczenia kamicy moczowej u dzieci, o czym świadczy niski odsetek obserwowanych powikłań.

7

Ocena stężenia ludzkiej obojętnochłonnej lipokaliny (NGAL) w surowicy i moczu dzieci z wadami układu moczowego, poddanych badaniu z użyciem dożylnego środka kontrastowego – doniesienie wstępne

100%

Jobs K., Rączka A., Jung A., Lichosik M.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2010

|

vol. 6

|

issue 1

44-47

EN

For diagnostic and treatment purpose it is often necessary to perform radiologic examinations with radiocontrast media. Once, in spite of making contrast media more and more safe, specific form of acute kidney injury (AKI), called contrast-induced nephropathy, is still common complication. Many incidences of acute renal injury can lead to chronic renal disease. Lately a promising biomarker for early diagnosis of AKI was found. It is neutrophil gelatinase-associated lipocalin (NGAL). Its level in blood and urine rises within few hours from the time of insult. The aim of the study was preliminary estimation of NGAL level in patients receiving intravenous contrast because of urography. Material: Seven patients with urinary tract abnormalities (5 girls, 2 boys, mean age 8.5 years). They had normal renal function and had not microalbuminuria. Results: Before administration of the contrast, mean NGAL blood level was 69.9 ng/ml and mean NGAL urine level was 15.8 ng/ml. Four hours after contrast administration mean urine NGAL level raised to 44.18 ng/ml. Forty-eight hours later mean NGAL blood level was 54.31 ng/ml and mean urine NGAL level – 31.18 ng/ml, still twofold higher than before contrast administration. Conclusions: It is of notice that urine NGAL was threefold higher 4 hours after contrast administration than before, and higher level persisted 48 hours later. It is possible that intravenous contrast administration has negative influence on renal function even in patients with initially good renal function.

PL

Badania z użyciem dożylnych środków kontrastowych są często niezbędne w diagnostyce różnych schorzeń. Jednocześnie, mimo stosowania coraz bezpieczniejszych preparatów, po ich podaniu nadal obserwuje się, przeważnie przejściowe, pogorszenie funkcji nerek nazywane nefropatią pokontrastową. Wielokrotne epizody ostrego uszkodzenia funkcji nerek (AKI) mogą z czasem doprowadzić do przewlekłej choroby nerek. W ostatnich latach odkryto nowy, czuły parametr, oceniający ostre uszkodzenie funkcji nerek bardzo wcześnie, bo już w ciągu kilku godzin po zadziałaniu czynnika szkodliwego. Jest nim stężenie we krwi i, przede wszystkim, w porcji moczu ludzkiej obojętnochłonnej lipokaliny (NGAL). Celem pracy jest wstępna ocena stężenia NGAL u pacjentów badanych z użyciem dożylnego środka cieniującego. Materiał stanowiło 7 pacjentów z wadami układu moczowego (5 dziewczynek, 2 chłopców w średnim wieku 8,5 roku), u których wykonano urografię. Wszyscy badani mieli prawidłową czynność nerek, nie stwierdzano u nich mikroalbuminurii. Wyniki: Przed podaniem kontrastu średnie stężenie NGAL w surowicy wynosiło 69,9 ng/ml, w porcji moczu – 15,8 ng/ml. Po 4 godzinach od podania kontrastu średnie stężenie NGAL w porcji moczu podniosło się do 44,18 ng/ml. Po 48 godzinach średnie stężenie NGAL w surowicy wynosiło 54,31 ng/ml, w porcji moczu średnie stężenie obniżyło się do 31,18 ng/ml. Wnioski: Zwraca uwagę fakt potrojenia stężenia NGAL w porcji moczu po 4 godzinach od podania dożylnego kontrastu i utrzymywania się wyższych stężeń po 48 godzinach od badania, co może świadczyć o negatywnym wpływie środka kontrastowego na czynność nerek nawet u pacjentów bez cech przewlekłej choroby nerek.

8

Wpływ mikrobioty na zdrowie człowieka

100%

Rakowska M., Lichosik M., Kacik J., Kalicki B.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2016

|

vol. 12

|

issue 4

404-412

EN

The term “microbiota” refers to microorganisms that colonise a given ecological niche. Recent studies in the field of molecular biology have provided at least partial insight into complex interactions between microorganisms themselves and between the microflora and host organism. Particularly favourable conditions for bacteria to proliferate are found in the large intestine, mainly due to slow intestinal passage. The weight of the systemic microbiota is estimated at even 2 kg. Despite such a numerous and diversified commensal flora, no inflammatory reactions are elicited since there are numerous mechanisms that protect against excessive proliferation of commensal bacteria and their penetration beyond the gastrointestinal tract. The microbiota has various significant functions in the organism. For instance, it enables effective energy assimilation, participates in vitamin synthesis, magnesium, calcium and iron ion absorption and strengthens intestinal integrity. By occupying the niche and stimulating the immune system, it protects from the proliferation of potential pathogens. The relationship of the microbiome with specific disease entities has been recently underlined. Studies on the intestinal flora composition in patients with gastrointestinal diseases, such as non-specific inflammatory bowel disease, have delivered important information. It has been suggested that there is a relationship between the commensal flora composition and obesity, allergy, cancer or autism. The human microbiome undergoes various changes in response to external and internal factors. The most abrupt disorders are called dysbiosis. Its major causes include antibiotic therapy with its unfavourable influence on the human organism that can persist for several months or even years.

PL

Mikrobiotą nazywamy ogół mikroorganizmów zamieszkujących daną niszę ekologiczną. W ostatnich latach badania oparte na biologii molekularnej umożliwiły przynajmniej częściowe poznanie skomplikowanych interakcji między samymi mikroorganizmami, ale także między mikroflorą a organizmem gospodarza. W organizmie człowieka szczególnie sprzyjające warunki do namnażania się bakterii występują w jelicie grubym, w głównej mierze ze względu na powolny pasaż treści jelitowej. Szacuje się, że ciężar mikrobioty bytującej w błonach śluzowych człowieka może wynosić nawet 2 kg. Pomimo tak licznej i zróżnicowanej flory komensalicznej nie dochodzi do rozwoju przewlekłej odpowiedzi zapalnej, istnieje bowiem wiele mechanizmów zabezpieczających zarówno przed nadmiernym rozrostem, jak i przed przedostawaniem się bakterii komensalnych poza światło przewodu pokarmowego. Mikrobiota pełni w organizmie wiele istotnych funkcji, m.in. pozwala na efektywne przyswajanie energii, bierze udział w syntezie witamin oraz absorpcji jonów magnezu, wapnia i żelaza, wpływa na wzmocnienie integralności jelita. Zajmując niszę ekologiczną i stymulując układ odpornościowy, chroni przed namnażaniem się potencjalnych patogenów. W ostatnim czasie podkreślany jest związek mikrobiomu z konkretnymi jednostkami chorobowymi. Ważnych informacji dostarczyły badania składu flory jelitowej w przebiegu chorób przewodu pokarmowego, takich jak nieswoiste zapalenia jelit. Sugeruje się również zależność między składem flory komensalnej a otyłością, alergią, chorobami nowotworowymi czy autyzmem. Mikrobiom człowieka podlega licznym zmianom za sprawą czynników zewnętrznych i wewnątrzustrojowych. Najbardziej gwałtowne zaburzenia nazywane są dysbiozą. Do głównych jej przyczyn należy antybiotykoterapia, której niekorzystny wpływ na organizm człowieka może utrzymywać się przez kilka miesięcy, a nawet lat.

9

Rola Oxalobacter formigenes w tworzeniu złogów w układzie moczowym

88%

Placzyńska M., Jobs K., Milart J., Lichosik M., Jung A.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2013

|

vol. 9

|

issue 2

150-153

EN

Urolithiasis is a growing problem. With the progress of civilization the disease affects more and more people. The most common cause of urinary tract stones are calcium oxalate deposits, which are mostly formed on the basis of metabolic disorders such as hypercalciuria and hyperoxaluria. The concentration of oxalate in the urine is an important risk factor for the formation of calcium oxalate deposits, because even slight changes in the concentration of oxalate in the urine have a greater impact on the crystallization than comparable changes in calcium concentration. Oxalate lithiasis may be caused by: oxalate metabolic disorder, excessive consumption or increased absorption of oxalate in the gastrointestinal tract. The cause of hyperoxaluria may be a genetic defect (primary hyperoxaluria) or a variety of absorption and metabolism of oxalate disorders in the intestinal tract, or the excessive consumption as a result of improper diet (secondary hyperoxaluria). Bacteria Oxalobacter formigenes – described in the 1980s – colonizes the human gut, using oxalic acid as the sole source of energy. Conditions in which there is a reduced colonization of the colon by this bacterium may promote hyperoxaluria. Studies carried out so far have shown that Oxalobacter formigenes lowers the concentration of oxalate in the intestine, the absorption is reduced, and this lowers the excretion of oxalate in the urine. In the application of this bacterium as a probiotic low oxalate diet is important. We can expect that in the future Oxalobacter formigenes will be used in the treatment of calcium-oxalate stones.

PL

Kamica układu moczowego stanowi rosnący problem. Wraz z postępem cywilizacji schorzenie to dotyczy coraz większej liczby osób. Najczęstszą przyczyną kamicy układu moczowego są złogi szczawianu wapnia, które przeważnie powstają na podłożu zaburzeń metabolicznych w postaci hiperkalciurii i hiperoksalurii. Stężenie szczawianów w moczu stanowi ważny czynnik ryzyka powstawania złogów szczawianu wapnia, ponieważ nawet niewielkie zmiany w stężeniu szczawianu w moczu mają większy wpływ na krystalizację niż porównywalne zmiany stężenia wapnia. Kamica szczawianowa może być spowodowana zaburzeniem przemian metabolicznych szczawianów, nadmiernym ich spożyciem lub zwiększonym wchłanianiem szczawianów w przewodzie pokarmowym. Przyczyną hiperoksalurii może być defekt genetyczny (hiperoksaluria pierwotna) lub różnorodne zaburzenia przyswajania i metabolizmu szczawianów w przewodzie pokarmowym, a także ich nadmierne spożycie w wyniku niewłaściwej diety (hiperoksaluria wtórna). Opisana w latach 80. XX wieku bakteria Oxalobacter formigenes, kolonizująca ludzkie jelito, wykorzystuje kwas szczawiowy jako jedyne źródło energii. Stany, w których dochodzi do zmniejszonego zasiedlenia jelita grubego przez tę bakterię, mogą sprzyjać hiperoksalurii. Przeprowadzone dotychczas badania wykazały, że Oxalobacter formigenes obniża stężenie szczawianów w jelitach, ich wchłanianie jest mniejsze, a to obniża wydalanie szczawianów z moczem. W wykorzystaniu tej bakterii jako probiotyku ważne jest jednoczesne zastosowanie diety ubogoszczawianowej. W przyszłości możemy się spodziewać, że Oxalobacter formigenes znajdzie zastosowanie w leczeniu kamicy szczawianowo-wapniowej.

10

Żółtakowe zapalenie nerki u dziecka – opis przypadku

88%

Królikowska K., Benka B., Samotyjek J., Lichosik M., Jobs K.

|

vol. 14

|

issue 3

319-323

EN

Xanthogranulomatous pyelonephritis is a chronic inflammatory condition that involves the kidney and occurs mainly in middle-aged women, but rarely in children. Its aetiology has not been elucidated completely. It is believed that the following factors may play a role in its development: an obstruction for urine flow, urolithiasis, inadequately treated urinary tract infection as well as venous and lymphatic drainage disorders. Poorly specific signs and symptoms delay the correct diagnosis by even several months. Kidney enlargement with nonspecific cysts and calcifications, and concomitant adjacent tissue reaction may be suggestive of a cancerous lesion. Computed tomography plays a vital role in imaging. It helps establish an initial diagnosis to be verified intraoperatively. The final diagnosis is made in a histopathological examination of the removed organ. The case presented herein illustrates the need to consider xanthogranulomatous pyelonephritis in the differential diagnosis of abdominal masses.

PL

Xanthogranulomatous pyelonephritis to przewlekły stan zapalny nerki występujący głównie u kobiet w średnim wieku, rzadko u dzieci. Etiologia choroby nie została do końca poznana. Uważa się, że powstaniu tego stanu sprzyjają: obecność przeszkody w odpływie moczu, kamica układu moczowego, nieprawidłowo leczone zakażenie układu moczowego, a także zaburzenia drenażu żylnego oraz chłonnego. Mało charakterystyczny obraz kliniczny opóźnia właściwe rozpoznanie choroby nawet o kilka miesięcy. Występujące w przebiegu procesu zapalnego powiększenie zajętego narządu z obecnością niespecyficznych torbieli i zwapnień oraz towarzyszącym zajęciem okolicznych tkanek może sugerować zmianę nowotworową. Kluczową rolę odgrywa badanie obrazowe metodą tomografii komputerowej, pozwalające na wstępne postawienie diagnozy, weryfikowanej śródoperacyjnie. Ostateczne rozpoznanie jest wynikiem badania histopatologicznego usuniętego narządu. Prezentowany przypadek ilustruje konieczność uwzględnienia xanthogranulomatous pyelonephritis w diagnostyce różnicowej guzów jamy brzusznej.

11

Problemy kliniczne występujące u pacjentów leczonych metodą ESWL z powodu kamicy układu moczowego

88%

Bochniewska V., Straż-Żebrowska E., Jurkiewicz B., Jung A., Lichosik M.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2008

|

vol. 4

|

issue 3

205-210

EN

Increase of interest among physicians of variable specialty in urolithiasis problem is a result of frequent recognition of that disease in children as well as in adults over the last few years. Urolithiasis is a recurrent and familial disease. Until recently, open stone surgery was the treatment of choice and the only opportunity to conventional therapy. Actually surgical indications are extremely limited. At present there are less invasive treatments recommended, like: ESWL (extracorporeal shock wave lithotripsy), PCNL (percoutaneous nephro lithotripsy) and URSL (ureteroscopic lithotripsy). The choice of urolithiasis treatment depends mostly on size and localizations of the stone, anatomical circumstances, accessibility of treatments methods, clinical experience of the operator. Lithotripsy methods (ESWL) use high energetic extracorporeal shock waves, which are produced by litothriptor in order to disintegrate the stone. Calculi are qualified to the ESWL when are over the 5 mm but smaller than 2 cm. Preferred localizations are: ureteropelvic junction, upper ureter, renal pelvic, upper and medium renal calyx. The ESWL is also helpful in therapy of multiple and staghorn calculi, however usually requires several sessions. Contraindications to the ESWL are: pregnancy, coagulation disorders, anatomical obstruction under the calculi and active infection of urinary tract. Typical ESWL adverse effects are: coetaneous lesions, oedema of kidney parenchyma, haematomas, erythrocyturia, proteinuria, dilated pyelocalyceal systems, urinary retention, hydronephrosis. Therefore clinically we can observe: hematuria, renal colic, fever and hypertension. The aim of ESWL therapy is disintegration of the stone. Thus measure of ESWL’s efficacy is complete excretion of the stone. This procedure is carried out under control of renal ultrasound or X-ray. In this paper authors present variable clinical problems that may occur in patients treated by lithotripsy. Entire diagnostic and therapeutic processes were taking into account. Reported complications are supported by clinical cases. Summation: 1) Effectiveness of ESWL in children with urolithiasis depends mostly on careful selection of patients to the lithotripsy. 2) Good cooperation between nephrologist and urologist allows using combination of variable treatment methods due to current needs and determines effectiveness and safety of therapy as well. 3) Clinical complications are possible and may come out in each stage of urolithiasis treatment, that’s why individual control during whole therapeutic process is recommended.

PL

Wzrost zainteresowania lekarzy wielu specjalności problemem kamicy układu moczowego wynika z częstszego w ostatnich latach rozpoznawania tej choroby, zarówno u dorosłych, jak i u dzieci. Kamica jest chorobą o charakterze nawrotowym i rodzinnym. Do niedawna alternatywą dla postępowania zachowawczego był zabieg operacyjny. Obecnie bezwzględne wskazania do zabiegu operacyjnego są ograniczone. Aktualnie stosuje się zabiegi mniej inwazyjne, takie jak: ESWL (extracorporealshock wave lithotripsy), PCNL (percutaneous nephrolithotripsy) i URSL (ureteroscopic lithotripsy). Na wybór metody leczenia kamicy moczowej wpływają: wielkość i położenie złogu, warunki anatomiczne dróg moczowych, dostępność do poszczególnych sposobów leczenia oraz doświadczenie lekarza wykonującego zabieg. Zabiegi litotrypsji (ESWL) wykorzystują do rozkruszania złogu wysokoenergetyczne fale uderzeniowe, które są wytwarzane poza ustrojem chorego w urządzeniach zwanych litotryptorami. Do zabiegu ESWL na ogół kwalifikowane są złogi powyżej 5 mm i nieprzekraczające 2 cm. Najlepsza lokalizacja to: połączenie miedniczkowo-moczowodowe, górny odcinek moczowodu, miedniczka nerkowa, górny i środkowy kielich nerkowy. ESWL można stosować również w leczeniu kamicy mnogiej i odlewowej, jednak przebiega ono wieloetapowo. Przeciwwskazaniem do wykonania ESWL są: ciąża, zaburzenia krzepnięcia, obecność anatomicznej przeszkody poniżej złogu i aktualne objawowe zakażenie układu moczowego. Do najczęstszych powikłań ESWL należą: zmiany skórne, obrzęk miąższu nerki, krwiaki, krwinkomocz, białkomocz, poszerzenia układów kielichowo-miedniczkowych, zastój moczu, wodonercze. Objawy kliniczne powikłań to: krwiomocz, kolka nerkowa, gorączka oraz nadciśnienie tętnicze. Celem zabiegu ESWL jest dezintegracja złogu, a miarą skuteczności zabiegu jest jego wydalenie. ESWL odbywa się pod kontrolą USG lub RTG. W niniejszej pracy autorzy przedstawiają problemy kliniczne pacjentów leczonych z powodu kamicy metodą ESWL - dotyczą one całego procesu diagnostyczno-terapeutycznego. Przedstawione problemy poparte są opisami przypadków. Podsumowanie: 1) Skuteczność zabiegów ESWL w leczeniu kamicy układu moczowego u dzieci zależy w dużej mierze od prawidłowej kwalifikacji pacjentów do tej formy leczenia. 2) Dobra współpraca nefrologa i urologa, pozwalająca na stosowanie różnych metod leczenia kamicy w zależności od aktualnych potrzeb, zwiększa powodzenie i bezpieczeństwo terapii. 3) Możliwość pojawienia się różnych problemów klinicznych na wszystkich etapach leczenia kamicy układu moczowego nakazuje monitorowanie pacjenta w ciągu całego procesu terapeutycznego.

Refine search results

11 Pediatria i Medycyna Rodzinna

1 2018

1 2016

2 2013

1 2012

1 2011

3 2010

2 2008

11 Lichosik M.

8 Jung A.

4 Jobs K.

3 Bochniewska V.

3 Placzyńska M.

2 Jurkiewicz B.

2 Samotyjek J.

2 Straż-Żebrowska E.

1 Benka B.

1 Chorążka K.

1 Kacik J.

1 Kalicki B.

1 Królikowska K.

1 Milart J.

1 Rakowska M.

1 Rączka A.

1 Spałek M.

Nefropatia kontrastowa

Wieloletnia obserwacja pacjenta po przebytym w okresie noworodkowym pęknięciu nerki z powodu zastawki cewki tylnej

Aktualne problemy kamicy układu moczowego u dzieci

Przydatność badania ultrasonograficznego jamy brzusznej u dzieci jako badania przesiewowego

Porównanie aktualnych metod oznaczania estymacyjnego przesączania kłębuszkowego u dzieci

Nowoczesne, małoinwazyjne metody leczenia kamicy moczowej u dzieci

Ocena stężenia ludzkiej obojętnochłonnej lipokaliny (NGAL) w surowicy i moczu dzieci z wadami układu moczowego, poddanych badaniu z użyciem dożylnego środka kontrastowego – doniesienie wstępne

Wpływ mikrobioty na zdrowie człowieka

Rola Oxalobacter formigenes w tworzeniu złogów w układzie moczowym

Żółtakowe zapalenie nerki u dziecka – opis przypadku

Problemy kliniczne występujące u pacjentów leczonych metodą ESWL z powodu kamicy układu moczowego