Search results

1

Octan uliprystalu w leczeniu mięśniaków macicy – pomost między farmakoterapią a chirurgią

100%

Markowska J., Kasprzak B., Paprzycki P.

Current Gynecologic Oncology

|

2015

|

vol. 13

|

issue 3

185-190

EN

Myomas are a common cause of infertility and miscarriages. Their pathogenesis is muftifactorial. It includes sex-hormones and their receptors, change of expression of cytokines and growth factors as well as epigenetics. Sex-hormones, mainly estrogens, play a key role in the development of myomas, which can be observed by their development in the fertility period and their regression during menopause. Other research has shown that myomas can be hereditary. The clinical symptoms of myomas vary depending on their localization and size. Submucosal myomas may cause massive menstrual bleeding and may be the cause of anemia. Enlarged myomas can be the source of pain and pressure symptoms within the pelvis; they may also be responsible for infertility and miscarriages. There are many options for the treatment of myomas – uterine artery embolization, operative myomectomy or pharmacological treatment (gonadoliberin analogues, anti-estrogens and antiprogestagens). With more treatment options available, clinical decisions are harder. A new drug – ulipristal acetate – has been registered for the preoperative treatment of uterine fibroids. It is already present in more than 30 countries, registered as Esmya, Inisia or Fibristal. The first reports of pregnancies after using this drug have been described. The article presents a case of a 30-year-old woman, gravida 0, para 0, who was admitted for myomectomy. A three-month Esmya treatment was administered followed by a successful myomectomy – we present the results of this treatment.

PL

Mięśniaki są jedną z najczęstszych przyczyn niepłodności i poronień. Z patogenezą tych łagodnych nowotworów wiąże się wiele czynników – przede wszystkim hormony płciowe i ich receptory, zmiany ekspresji pewnych cytokin i czynników wzrostu oraz czynniki genetyczne. Hormony płciowe, zwłaszcza estrogeny, odgrywają kluczową rolę w rozwoju mięśniaków, o czym świadczy ich rozwój w okresie rozrodczym kobiet i regresja w menopauzie. Inne badania wykazały, że mięśniaki mogą być dziedziczne. Objawy kliniczne są różne, zależą od lokalizacji i rozmiaru guza. Mięśniaki podśluzówkowe mogą powodować masywne krwawienia miesiączkowe i być przyczyną niedokrwistości, zaś powiększone mięśniaki bywają źródłem bólu i uczucia ucisku w obrębie miednicy. Istnieje wiele możliwości leczenia mięśniaków: embolizacja tętnic macicznych, zabieg miomektomii, leczenie farmakologiczne (analogi gonadoliberyny, antyestrogeny i antyprogestageny). Ze względu na rosnącą liczbę opcji terapeutycznych decyzje kliniczne dotyczące rodzaju leczenia stają się coraz trudniejsze. Octan uliprystalu został zarejestrowany w leczeniu przedoperacyjnym mięśniaków macicy. Jest już dostępny w ponad 30 krajach, występuje pod nazwami Esmya, Inisia czy Fibristal. Opublikowano pierwsze doniesienia o porodach po leczeniu tą nową substancją. W artykule przedstawiono przypadek 30-letniej nieródki, u której po trzymiesięcznym leczeniu octanem uliprystalu udało się wykonać całkowitą miomektomię.

2

Rozległa endometrioza – opis przypadku

100%

Markowska J., Mądry R., Kasprzak B.

Current Gynecologic Oncology

|

2014

|

vol. 12

|

issue 4

290-293

EN

Endometriosis develops in about 10% of women in their fertile age, it is estrogen-dependent and is an important clinical problem. The main symptoms are: chronic pain of the minor pelvis, dysmenorrhea, and dyspareunia, with about 50% of patients being infertile; relapses of the disease are frequent. There are many theories linked to the etiopathogenesis: 1) implantation of the endometrium through salpinges to the abdominal cavity and organs located in the minor pelvis, 2) local immunodeficiency, 3) changes in cellular adhesion and cytokine profile, 4) environmental factors, 5) angiogenesis disorders, 6) genetic predispositions. In our report, we described a case of a patient, age 46, nullipara. The patient’s examination revealed a mass that was palpable in the abdomen and could be felt up to the level of four fingers below the navel. Serum CA-125 was 40.4 U/mL. The ultrasound examination per rectum showed a slightly enlarged uterus with normal endometrium, the right ovary without any pathological changes, and the left ovary changed into a cyst of 15 centimeters in diameter with the superior border not clearly visible. Typical clinical symptoms for endometriosis, like persistent pain in the abdomen, flatulence, bloating, dysmenorrhea, urinary incontinence were not observed in that patient. Surgery was performed in which 1000 mL of fluid were evacuated from the endometrial cyst.

PL

Endometrioza rozwija się u około 10% kobiet, głównie w wieku rozrodczym, jest chorobą estrogenozależną i stanowi istotny problem kliniczny. Dominującymi objawami są: przewlekły ból w miednicy mniejszej, bolesne miesiączkowanie i współżycie płciowe, a około 50% kobiet jest niepłodnych; często występują nawroty choroby. Istnieje wiele teorii związanych z jej etiopatogenezą: 1) implantacja endometrium poprzez jajowody do jamy otrzewnej i narządów miednicy mniejszej, 2) osłabienie układu immunologicznego (głównie lokalnego), 3) zmiany w adhezji komórkowej, profilu cytokin, macierzy komórkowej, 4) czynniki środowiskowe, 5) zaburzenia w procesie angiogenezy, 6) predyspozycje genetyczne. W pracy opisano przypadek 46-letniej pacjentki, nieródki. W badaniu palpacyjnym brzucha stwierdzono opór sięgający cztery palce poniżej pępka. Poziom CA-125 w osoczu wynosił 40,4 U/ml. Badanie ultrasonograficzne per rectum wykazało macicę nieco powiększoną z linijnym endometrium, jajnik prawy prawidłowej wielkości, lewy zmieniony w około 15-centymetrową torbiel, której górny biegun nie był dokładnie widoczny. U pacjentki nie występowały typowe objawy kliniczne dla endometriozy, takie jak pobolewanie, bolesne miesiączki czy też nietrzymanie moczu. Przeprowadzono zabieg operacyjny, w którym ewakuowano 1000 ml płynu z torbieli.

3

Ziarnina olbrzymich rozmiarów w pochwie po operacji manchesterskiej

76%

Markowska J., Mądry R., Jaszczyńska-Nowinka K., Kasprzak B., Kurzawa P., Bręborowicz J.

Current Gynecologic Oncology

|

2014

|

vol. 12

|

issue 3

245-248

EN

We reported on a case of granulation tissue of large size in the vagina after Manchester operation. A 71-year-old patient was admitted with a tumor of 7 cm in diameter in the vagina. The patient had undergone Manchester operation a year before. Granulation of tissues in the vagina are an often complication after hysterectomy. Clinical symptoms are mucous or blood secretion and mild coital bleeding. In some cases it might also be asymptomatic. It was found that in more than 30% of women after hysterectomy there is granulation tissue in the vagina. It was observed that in more than 60% it is ≤5 mm in size and that it regresses more often than in cases where it is of >5 mm (72% and 33%, respectively). Granulation tissue of >10 mm is very rare. Double biopsies of the 7-centimeter tumor did not provide sufficient information on the tumor origin. There are different therapeutic options for granulation tissue depending on its size – from observation to laser and surgical treatment. In the presented case the only possible option was according to us cautious removal of the tumor from the anterior wall of the vagina to prevent bladder damage. Tumor excision was performed – immunohistochemical staining methods revealed granulation tissue.

PL

Opisano przypadek dużej ziarniny w pochwie po operacji manchesterskiej. Siedemdziesięciojednoletnia pacjentka została przyjęta z powodu 7-centymetrowego guza w pochwie. Chora przed rokiem przebyła operację manchesterską. Ziarnina w kikucie pochwy jest częstym powikłaniem po wycięciu macicy. Klinicznie przebiega z nieprawidłową wydzieliną z pochwy, niekiedy krwistą, krwawieniem przy współżyciu płciowym, choć może też nie powodować żadnych objawów. Ocenia się, że ziarnina w kikucie pochwy występuje u ponad 30% kobiet po operacjach wycięcia macicy. W ponad 60% ma ona rozmiary ≤5 mm i w takich przypadkach jej samoistna regresja jest częstszym zjawiskiem, niż kiedy ma wielkość >5 mm (odpowiednio w 72% i 33%). Ziarnina o wielkości >10 mm występuje rzadko. Dwukrotnie wykonane biopsje 7-centymetrowego guza nie wyjaśniły jednoznacznie jego pochodzenia. Metody postępowania z ziarniną są różne, w zależności od jej wielkości – od postawy wyczekującej po leczenie laserem i leczenie chirurgiczne. W sytuacji tak wielkiej ziarniny jedyną opcją wydaje się ostrożne chirurgiczne oddzielenie zmiany z przedniej ściany pochwy w celu uniknięcia okaleczenia pęcherza moczowego. Wycięto guz w całości – metody immunohistochemiczne potwierdziły rozpoznanie tkanki ziarninowej.

Refine search results

3 Current Gynecologic Oncology

1 2015

2 2014

3 Kasprzak B.

3 Markowska J.

2 Mądry R.

1 Bręborowicz J.

1 Jaszczyńska-Nowinka K.

1 Kurzawa P.

1 Paprzycki P.

Octan uliprystalu w leczeniu mięśniaków macicy – pomost między farmakoterapią a chirurgią

Rozległa endometrioza – opis przypadku

Ziarnina olbrzymich rozmiarów w pochwie po operacji manchesterskiej