Purpose: The aim of this retrospective study was to present the prevalence of early and late radiation-induced reaction and factors affecting its formation and severity in patients after adjuvant radio- or radiochemotherapy in salivary gland cancer. Material and methods: A total of 113 patients with early and 91 with late radiation-induced reaction, irradiated in 2006-2016 were enrolled in the study. The frequency of acute mucosal radiation-induced reaction, time of onset, intensity, healing time, as well as the incidence of late radiation-induced reaction from the skin and subcutaneous tissue were analyzed. Factors that could influence the development and intensity of reaction were identified. Results: Acute severity and the presence of late radiation-induced reaction do not affect overall survival. Dosage in the tumor bed site, as well as the dosage in the nodal region, affect the severity of the acute radiation-induced mucosal reaction. The severity of the early radiation-induced reaction is higher in men, more advanced patients (higher T and N+ in TNM classification), irradiated into a larger area, and those in whom two-dimensional planning and complementary chemoradiotherapy were applied. The late reaction of the skin and subcutaneous tissue was dominated by patients irradiated in the nodal regions and those with a higher intensity of early radiation-induced reaction. Conclusions: Supplementary radiotherapy or radiochemotherapy in salivary gland cancer is associated with acceptable toxicity which has no effect on overall survival.
Cel: Celem pracy była retrospektywna analiza czynników wpływających na powstanie i nasilenie wczesnego i późnego odczynu popromiennego oraz jego częstość występowania u pacjentów po radio- lub radiochemioterapii uzupełniającej w raku ślinianek. Materiał i metody: Do analizy włączono pacjentów napromienianych w latach 2006–2016 – 113 z wczesnym i 91 z późnym odczynem popromiennym. Przeanalizowano częstość ostrego odczynu popromiennego ze strony śluzówek, czas jego wystąpienia, nasilenie, czas gojenia, a także częstość występowania późnego odczynu popromiennego ze strony skóry i tkanki podskórnej. Zidentyfikowano czynniki mogące mieć wpływ na powstanie i nasilenie odczynu. Wyniki: Nasilenie ostrego oraz obecność późnego odczynu popromiennego nie wpływają na przeżycie całkowite. Na nasilenie ostrego odczynu popromiennego ze strony śluzówek wpływają dawki: w obszarze loży po guzie oraz w obszarze węzłowym. Nasilenie wczesnego odczynu popromiennego jest większe u mężczyzn, chorych bardziej zaawansowanych (wyższe T oraz N+ w skali TNM), napromienianych na większy obszar oraz tych, u których zastosowano planowanie dwuwymiarowe i uzupełniającą radiochemioterapię. Późny odczyn ze strony skóry i tkanki podskórnej dominował u chorych napromienianych na obszary węzłowe oraz u tych, u których występowało większe nasilenie wczesnego odczynu popromiennego. Wnioski: Uzupełniająca radioterapia lub radiochemioterapia w raku ślinianek wiąże się z akceptowalną toksycznością, która pozostaje bez wpływu na przeżycie całkowite
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.