Search results

Sort By:

Limit search:

Anatomical knee endoprostheses – does a better-fit lead to better outcomes? A review article

100%

Maciąg B. M., Budzińska M., Żarnovsky K., Adamska O., Stolarczyk A.

2023

vol. 88

issue 1

13-16

Wstęp. Endoprotezoplastyka całkowita stawu kolanowego jest uznawana za najskuteczniejszą metodę leczenia zaawansowanej choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego. Celem operacji jest zmniejszenie bólu kolan, przywrócenie zakresu ruchu i poprawa jakości życia pacjentów. Projekt protez jest wciąż modyfikowany i udoskonalany dzięki współpracy ortopedów i inżynierów. Jednymi z najnowocześniejszych rozwiązań mających na celu maksymalne dopasowanie do anatomii pacjentów są anatomiczne systemy kolanowe. Materiał i metody. Dokonano przeglądu literatury i przeanalizowano artykuły związane z tą tematyką. W bazach PubMed, Cochrane i Google Scholar przeszukano publikacje zawierające słowa kluczowe takie jak całkowita endoprotezoplastyka stawu kolanowego, implanty anatomiczne, implanty morfometryczne. Wszystkie dane zostały dobrane i zweryfikowane indywidualnie. Analizę i syntezę badań przygotowano osobno. Wyniki. Wiele artykułów opisuje przewagę protez anatomicznych nad modelami protez standardowych. Protezy anatomiczne posiadają szerszy wachlarz dostępnych rozmiarów przez co oferują lepsze pokrycie dalszego końca kości udowej oraz bliższego piszczelowej, pozwalają na resekcję mniejszej ilości tkanki kostnej co jest korzystne w przypadku możliwej w przyszłości konieczności rewizji endoprotezy, umożliwiają lepsze dobranie rotacji elementu piszczelowego przez lepsze dopasowanie do plateau piszczeli co wpływa na alignment i tor ruchu rzepki, a także budowa bruzdy dla rzepki wpływa korzystnie na tor ruchu rzepki i zmniejsza ryzyko rozwoju dysplazji. Wnioski. Implanty anatomiczne umożliwiają lepsze dopasowanie elementów protezy do natywnej struktury kości. Dzięki zastosowaniu tych modeli możliwe jest uzyskanie większego zakresu ruchu w stawie, a w rezultacie lepszych wyników funkcjonalnych. Implanty anatomiczne pozwalają także na mniejszą resekcję tkanki kostnej.

Introduction. Total knee replacement is the most efficient method of treating end-stage osteoarthritis of the knee joint. The surgery aims to relieve patients of pain, restore range of motion and improve patients’ quality lives. Prostheses design is still being modified and improved through cooperation between orthopaedic surgeons and engineers. Some of the most modern solutions aimed to fit native patients’ anatomy as much as possible are anatomic knee systems. Materials and methods. The literature was reviewed, and articles related to the subject were researched. Therefore, publications including keywords such as total knee replacement, anatomic implants and morphometric implants were searched in the PubMed, Cochrane and Google Scholar databases. All data was selected and verified individually. Analysis and synthesis of studies were prepared separately. Results. Many studies describe the advantages of anatomic prostheses over standard prostheses. Anatomical prostheses have a broader range of available sizes, thus providing better coverage of the distal end of the femur and the proximal tibia, allowing for the resection of less bone tissue, which is beneficial in the event of a possible need for a future revision of the endoprosthesis, enabling better selection of the tibial element rotation by better matching to the tibial plateau, which affects the alignment and patellar movement, and the structure of the trochlear geometry that also affects the patellar movement and reduces the risk of trochlear dysplasia. Conclusions. Anatomical implants enable better alignment of the prosthesis elements and the native femoral and tibial bone. Using these models makes it possible to obtain a greater range of motion and, consequently, improved functional outcomes compared to non-anatomical ones. It also enables less bone resection and better radiological outcomes.

Posture stability and risk of fall test in the objective assessment of balance in patients with ectopic bone tissue after total hip replacement

73%

Maciąg B. M., Żarnovsky K., Adamska O., Maciąg G. J., Czuchaj P., Łapiński M., Świercz M., Tsitko H., Stolarczyk A.

2022

vol. 87

issue 4

160-164

Wstęp. Endoprotezoplastyka całkowita stawu biodrowego jest operacyjną metodą leczenia schyłkowej choroby zwyrodnieniowej stawów uznawaną obecnie za najskuteczniejszą. Jednym z typowych powikłań po zabiegu są skostnienia pozaszkieletowe, które mogą wpływać na stabilność postawy pacjenta i zwiększać ryzyko upadków. Cel. Celem badania była ocena, czy pacjenci, u których dochodzi do powstania skostnień pozaszkieletowych po całkowitej aloplastyce stawu biodrowego mają większe ryzyko upadków w porównaniu z grupą z dobranej kohorty bez skostnień. Materiał i metody. Zaobserwowano 46 z 312 pacjentów poddanych całkowitej aloplastyce stawu biodrowego w 2020 roku, u których rozwinęły się heterotopowe skostnienia. Dla tych pacjentów wygenerowano wskaźnik skłonności oparty na wieku, płci oraz BMI i wybrano dopasowaną grupę kontrolną składającą się z 39 pacjentów. Każdy pacjent był operowany z dostępu przednio-bocznego z użyciem bezcementowej protezy całkowitej stawu biodrowego. Pacjenci z obu kohort przeszli pooperacyjną ocenę radiologiczną i biomechaniczną oraz wypełnili przed- i pooperacyjnie kwestionariusze WOMAC i Oxford. Przeprowadzono analizę statystyczną wyników. Wyniki. Wystąpiły statystycznie istotne różnice między kohortami w teście stabilności postawy (4,9±1,1 vs 2,0±1,0 p<0,05), wskaźniku stabilności przednio-tylnej (3,6±1,2 vs 1,6±0,9, p<0,05), wskaźniku stabilności przyśrodkowo-bocznej (3,0±1,3 vs 1,0±0,7, p<0,05) oraz test ryzyka upadku (9,8±1,0 vs 7,8±1,0, p<0,05). Nie zaobserwowano statystycznie istotnych różnic w kwestionariuszach WOMAC i Oxford. Wnioski. Nasze badanie wykazało, że heterotopowe skostnienia pojawiające się w mięśniach odwodzących biodra mogą mieć wpływ na równowagę i ryzyko upadków u pacjentów po całkowitej aloplastyce stawu biodrowego. W populacji osób starszych po całkowitej aloplastyce stawu biodrowego może to skutkować bardzo poważnymi konsekwencjami, takimi jak złamanie okołoprotezowe lub uraz głowy.

Introduction. Total hip replacement is an operative treatment method for end-stage osteoarthritis, considered the most effective nowadays. One of the typical complications after the procedure is heterotopic ossification which may influence patient posture stability and increase the risk of falls. Aim. The study aimed to assess whether patients developing heterotopic ossifications after total hip replacement have a higher risk of falls in comparison to the matched-cohort group without them. Materials and methods. 46 out of 312 patients undergoing a total hip replacement in 2020 who developed heterotopic ossifications were observed. For these patients, a propensity score based on age, sex, and BMI was generated, and a matched-cohort control group consisting of 39 patients was selected. Each patient was operated on via an anterolateral approach, and an uncemented total hip prosthesis was implanted. Patients from both cohorts underwent postoperative radiological and biomechanical assessment and fulfilled WOMAC and Oxford questionnaires pre-and postoperatively. Statistical analyses of the results were performed. Results. There were statistically significant differences between cohorts in the postural stability test (4.9±1.1 vs 2.0±1.0 p<0.05), antero-posterior stability index (3.6±1.2 vs 1.6±0.9, p<0.05), medio-lateral stability index (3.0±1.3 vs 1.0±0.7, p<0.05) and risk of fall test (9.8±1.0 vs 7.8±1.0, p<0.05). No statistically significant differences were observed in the WOMAC and Oxford questionnaires. Conclusions. Our study proved that heterotopic ossifications, which appear in hip abductor muscles, could have an impact on balance and the risk of falls in patients after total hip replacement. In the elderly population, this can result in serious consequences such as a periprosthetic fracture or head trauma after total hip replacement.

Refine search results

2 Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska

1 2023

1 2022

2 Adamska O.

2 Maciąg B. M.

2 Stolarczyk A.

2 Żarnovsky K.

1 Budzińska M.

1 Czuchaj P.

1 Maciąg G. J.

1 Tsitko H.

1 Łapiński M.

1 Świercz M.

Search results

Anatomical knee endoprostheses – does a better-fit lead to better outcomes? A review article

Posture stability and risk of fall test in the objective assessment of balance in patients with ectopic bone tissue after total hip replacement