Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 4

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Wstęp: W niniejszym badaniu retrospektywnym poddano analizie wyniki badań radiologicznych, postępowanie lecznicze oraz wyniki leczenia chorych z naczyniowłókniakiem młodzieńczym z inwazją wewnątrzczaszkową. Omówiono: częstość szerzenia wewnątrzczaszkowego, jego drogi i wpływ na postępowanie lecznicze. Materiał i metody: Zanalizowano dokumentację medyczną 62 chorych z naczyniakowłókniakiem młodzieńczym. 10 chorych z guzami szerzącymi się wewnątrzczaszkowo włączono do badania. Wszyscy pacjenci to mężczyźni w wieku od 10 do 19 lat. Wyniki: Zgodnie z klasyfikacją Andrewsa, 8 chorych prezentowało stadium IIIb, 1 stadium IVa i 1 stadium IVb. U 8 chorych guz położony był zewnątrzoponowo, natomiast inwazję wewnątrzoponową stwierdzono w 2 przypadkach. 9 osób było leczonych operacyjnie. Najczęściej stosowano łączony dostęp: z dołu podskroniowego i podwargowy. Jednego chorego poddano radioterapii. Okres obserwacji po zakończeniu leczenia wynosił od 8 do 26 lat. U 2 z 9 operowanych chorych (22%) stwierdzono nawrót zewnątrzczaszkowy. Wnioski: U pacjentów z rozległym zajęciem dołu podskroniowego najczęstszą drogą naciekania wewnątrzczaszkowego jest szczelina oczodołowa górna. Ze względu na wysokie ryzyko nawrotów i potencjalnych poważnych powikłań, pacjenci z zaawansowanymi postaciami naczyniowłókniaka młodzieńczego powinni być leczeni przez interdyscyplinarny zespół w ośrodkach referencyjnych trzeciego poziomu z dostępem do nowoczesnych technik diagnostycznych i terapeutycznych.
EN
Introduction: This retrospective study analyzes radiological findings, therapeutic management and outcomes of patients with intracranial extension of JNA. The routes of intracranial spread, incidence of intracranial disease and influence on therapeutic approach are discussed. Material and methods: An evaluation on the records of 62 patients with JNA was performed and 10 patients with intracranial tumors were included in the study. All patients were males aged 10 to 19 years. R esults: According to Andrews’ classification 8 patients presented with stage IIIb, 1 patient stage IVa and another patient stage IVb tumor. Intracranial invasion was extradural in 8 cases and intradural in 2 patient. Surgery was performed in 9 cases and the most common was combined approach: infratemporal fossa and sublabial transantral. One patient was referred for radiotherapy. Follow-up ranged from 8 to 26 years. There was extracranial recurrence in 2 (22%) of 9 operated patients. C onclusions: The superior orbital fissure is the most frequent route of intracranial spread in patients with extensive involvement of the infratemporal fossa. Due to high risk of recurrence and potential serious complications advanced cases of JNA should be managed by experienced multidisciplinary team, preferably in tertiary referral centers, with an access to modern diagnostic and therapeutic modalities.
EN
Background: With estimated prevalence of 1% of the general population, visceral artery aneurysms are not a frequent pathology, however, their rupture is a life-threatening occurrence with mortality rate ranging from 10% to 25%, up to 75% in case of pregnant women. Therefore, the identification and treatment of visceral artery aneurysms is of great importance in the prevention of early rupture. Purpose: To assess the effectiveness and safety of treatment of visceral artery aneurysms with various endovascular methods focusing on technical aspects, complications and long-term clinical outcome. Materials and Methods: 60 patients with visceral artery aneurysms were treated percutaneously. Various techniques were used: coiling (23), covered stents (15), thrombin (7), and other mixed techniques. Aneurysm characteristics, size and localization, procedural data, peri-procedural complications, technical success, 90- and 180-day clinical success and follow-up period (aneurysm exclusion, patency of the artery and complications) were prospectively analyzed. Results: The procedure was performed in 57 of 60 patients. In 56 of 57 patients aneurysms ware effectively excluded. The success rate was 93.3% (56 of 60 enrolled patients). Technical success after the intervention was 82.4%, after second 98.2%. Embolization with covered stents was characterized by the highest efficiency. Serious complications occurred in 1.8% of cases. Conclusions: The minimally invasive endovascular treatment of visceral artery aneurysms is characterized by high efficacy and safety. Good treatment results depend on proper assessment of the aneurysm’s morphology as well as on selection of the appropriate vascular approach and endovascular technique.
PL
Wstęp: Tętniaki tętnic trzewnych są rzadką patologią dotykającą 1% populacji ogólnej. Jednakże pęknięcie tętniaka jest stanem zagrożenia życia, obarczonym śmiertelnością od 10% do 25%, sięgającą aż 75% w przypadku kobiet w ciąży. Z tego powodu rozpoznanie i leczenie tętniaków tętnic trzewnych jest niezwykle ważne, w celu wczesnej prewencji pęknięcia. Cel: Ocena skuteczności i bezpieczeństwa leczenia tętniaków tętnic trzewnych przy pomocy różnych technik endowaskularnych, ze szczególnym uwzględnieniem: aspektów technicznych, powikłań i długoterminowych wyników leczenia. Materiały i metody: Leczeniu przezskórnemu poddano 60 chorych z tętniakami tętnic trzewnych z wykorzystaniem różnych technik, w tym: embolizacji endowaskularnej (coiling) (23), implantacji stentów (15), podania trombiny (7) i technik łączonych. W analizie prospektywnej uwzględniono: charakterystykę tętniaków, ich rozmiar i lokalizację, przebieg zabiegu, powikłania okołozabiegowe, sukces techniczny, 90- i 180-dniowe powodzenie leczenia i okres kontroli po zabiegu (embolizacja tętniaka, drożność tętnicy zaopatrującej i powikłania). Wyniki: Zabieg przeprowadzono u 57 z 60 osób. U 56 z 57 chorych udało się skutecznie zembolizować tętniaka. Odsetek powodzenia wyniósł 93,3% (56 z 60 przyjętych pacjentów). Sukces techniczny po pierwszym zabiegu stwierdzono w 82,4%, a po drugim – w 98,2% przypadków. Embolizacja przy wykorzystaniu stentów powlekanych okazała się najskuteczniejszą metodą. Poważne powikłania wystąpiły w 1,8% przypadków. Wnioski: Minimalnie inwazyjne leczenie endowaskularne tętniaków tętnic trzewnych cechuje się wysoką skutecznością i bezpieczeństwem. Dobre wyniki leczenia zależą od odpowiedniej oceny morfologii tętniaka i wyboru odpowiedniego dostępu tętniczego i techniki endowaskularnej.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.