Search results

1

The application of bifrontal electrotherapy in patients with a diagnosis of schizophrenia – case series description

100%

Nowakowska K., Kaźmierski J.

|

vol. 17

|

issue 3

230-238

EN

Electrotherapy is considered a very effective and safe therapeutic method. Its most frequently described adverse effect is the impairment of cognitive functions. Currently, the most commonly applied form of electrotherapy are bitemporal procedures and the most frequent and best-studied indication for its application are depressive disorders. A method combining high effectiveness with satisfactory safety is the bifrontal application of the electrodes, although study results are often inconsistent. An issue which should also be noted is the lack of studies comparing the effectiveness of bifrontal and bitemporal procedures in the reduction of positive and negative symptoms of schizophrenia and assessing the safety of these methods in terms of the influence on cognitive functions. The present paper presents a clinical description of four patients with schizophrenia who have undergone electrotherapy procedures performed applying the bifrontal method. The decisive indication for applying the bifrontal procedures were the memory disturbances the persistence of which was reported by the patients during the application of bitemporal procedures. The analysed clinical cases indicate the effectiveness of the bifrontal electrotherapy procedures which was comparable with the effectiveness of bitemporal procedures with the simultaneous better toleration of the former. Improvement was observed in terms of paranoid, catatonic and negative schizophrenia symptoms. At the same time the patients reported subjectively better tolerance of the procedures, as well as improvement in the recalling of facts and events.

PL

Elektroterapię uznaje się za bardzo skuteczną i bezpieczną metodę terapeutyczną. Jej najczęściej opisywanym działaniem niepożądanym jest upośledzenie funkcji poznawczych. Obecnie najpowszechniej stosowaną formą elektroterapii są zabiegi dwuskroniowe, a najczęstszym i najlepiej przebadanym wskazaniem – zaburzenia depresyjne. Metodą łączącą wysoką efektywność z zadowalającym bezpieczeństwem jest dwuczołowe przyłożenie elektrod, choć wyniki badań często bywają niespójne. Należy także odnotować brak badań porównujących skuteczność zabiegów dwuczołowych i dwuskroniowych w redukcji objawów pozytywnych i negatywnych schizofrenii oraz oceniających bezpieczeństwo tych metod w zakresie wpływu na funkcje poznawcze. W niniejszym artykule przedstawiono opis kliniczny czterech pacjentów chorujących na schizofrenię, u których przeprowadzono zabiegi elektroterapii metodą dwuczołową. Decydującym wskazaniem do zastosowania zabiegów dwuczołowych były zgłaszane przez chorych zaburzenia pamięci utrzymujące się w trakcie stosowania zabiegów dwuskroniowych. Przeanalizowane przypadki kliniczne wskazują na skuteczność zabiegów dwuczołowej elektroterapii porównywalną ze skutecznością zabiegów dwuskroniowych przy lepszej ich tolerancji. Obserwowano poprawę w zakresie objawów paranoidalnych, katatonicznych i negatywnych schizofrenii. Jednocześnie pacjenci relacjonowali subiektywnie lepszą tolerancję zabiegów, jak również poprawę w przypominaniu faktów i wydarzeń.

2

ADHD u osób dorosłych – rozpoznawanie, przyczyny i skutki

81%

Kupnicka Z., Poraj G., Kaźmierski J.

|

vol. 17

|

issue 3

195-202

EN

Attention-deficit/hyperactivity disorder is a neurobiological condition, which has its onset in childhood and often persists into adulthood. The clinical picture of the disorder changes at different developmental stages. Hyperactivity and impulsiveness decrease, whereas attention deficits increase with age. Genetic, anatomical and functional anomalies within the cerebral structures and the resulting patterns of information processing, specific neurometabolism, neurodevelopmental disorders as well as the influence of prenatal and environmental factors are the primary causes of the syndrome. Global research confirms that attention-deficit/hyperactive disorder has negative lifetime consequences. People affected by this disorder often enter adulthood burdened with negative experiences and coexisting disorders, which contribute to psychosocial impairment. Adults with attention-deficit/hyperactive disorder are faced with numerous social, family, professional and health problems. Lack of professional diagnosis and knowledge of the disorder often prevents adequate and professional treatment. The paper discusses different factors that contribute to the development of the disorder as well as the symptoms that occur in adult life. It also points to the significant burden associated with functioning with the symptoms in various spheres of life. The article emphasises the need for increased public and professionals’ awareness of the prevalence, the nature and the consequences of attention-deficit/hyperactive disorder in adulthood.

PL

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi to schorzenie neurobiologiczne, którego objawy ujawniają się w dzieciństwie i często utrzymują się w wieku dorosłym. Obraz kliniczny zaburzenia ulega zmianom na poszczególnych etapach rozwoju: wraz z wiekiem obserwuje się spadek impulsywności i nadruchliwości oraz pogłębienie deficytów uwagi. Pierwotnymi przyczynami zespołu są mutacje genowe, anatomiczne i funkcjonalne anomalie struktur mózgowych oraz związane z nimi charakterystyczne wzorce przetwarzania informacji, specyficzny neurometabolizm, zaburzenia neurorozwojowe, a także oddziaływanie czynników prenatalnych i środowiskowych. Światowe badania potwierdzają, że zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi powoduje długofalowe negatywne skutki. Osoby dotknięte tym zaburzeniem najczęściej wkraczają w dorosłość z bagażem przykrych doświadczeń i zaburzeń współwystępujących, co pociąga za sobą szereg niekorzystnych konsekwencji psychospołecznych. Dorośli cierpiący na zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi napotykają wiele trudności w sferze społecznej, rodzinnej, zawodowej i zdrowotnej. Brak profesjonalnej diagnozy i wiedzy na temat zaburzenia sprawia, że często nie otrzymują adekwatnej, specjalistycznej pomocy. W artykule omówiono czynniki prowadzące do rozwoju zaburzenia i objawy występujące w życiu dorosłym. Wskazano również na znaczące obciążenie, jakie towarzyszy funkcjonowaniu z objawami syndromu w różnych sferach życiowej aktywności. Zwrócono uwagę na potrzebę zwiększenia świadomości społeczeństwa i specjalistów odnośnie do rozpowszechnienia, istoty i konsekwencji występowania zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi w życiu dorosłym.

3

Predyktory odpowiedzi na leczenie przeciwdepresyjne w zapisie EEG i QEEG

81%

Radziszewska M., Kaźmierski J., Sobów T.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2015

|

vol. 15

|

issue 1

19-25

EN

The aim of this paper is to present current research on the role of EEG and QEEG (quantitative electroencephalogram) prognostic indicators in the prediction of antidepressant treatment outcomes. Depression is currently one of the most common psychiatric disorders with a lifetime prevalence of 7–25%. The choice of antidepressant is still based on a trial-and-error procedure, which is often unsuccessful. Therefore, further research is necessary to establish objective biomarkers and their combination in order to proceed to a faster and more efficacious treatment of depression. In quantitative EEG (QEEG) research, various pretreatment differences in QEEG measures have been reported to be associated with improved antidepressant treatment outcomes. In particular, the following correlations seem to be clinically significant: lower pretreatment theta power, decreased theta cordance 48 h to 2 weeks after start of medication, greater alpha power, increased theta in the rostral anterior cingulate, higher alpha power over the right hemisphere. In contrast increased theta and delta power have been associated with poor treatment response.

PL

Celem artykułu jest przedstawienie aktualnych badań dotyczących roli wskaźników prognostycznych EEG i QEEG (ilościowa elektroencefalografia) w przewidywaniu rezultatów leczenia przeciwdepresyjnego. Depresja należy do najczęstszych zaburzeń psychicznych; rozpowszechnienie w populacji to 7–25% w ciągu całego życia. Wybór leku przeciwdepresyjnego opiera się na metodzie prób i błędów, co często wiąże się z niepowodzeniami. Konieczne są dalsze badania zmierzające do ustalenia obiektywnych biomarkerów oraz ich kombinacji w celu przyspieszenia leczenia depresji i zwiększenia jego skuteczności. W badaniach z zastosowaniem QEEG różnice w pomiarach przed leczeniem korelowały z późniejszą poprawą kliniczną. W szczególności istotne klinicznie wydają się następujące zależności: niższa moc theta przed włączeniem leczenia, spadek wskaźnika kordancji theta w czasie od 48 godzin do 2 tygodni po rozpoczęciu farmakoterapii, wzrost mocy alfa, wzrost mocy theta nad zakrętem obręczy, większa moc alfa nad prawą półkulą. Z kolei wzrost mocy theta i delta wiąże się ze słabą odpowiedzią na leczenie przeciwdepresyjne.

Refine search results

3 Psychiatria i Psychologia Kliniczna

2 2017

1 2015

3 Kaźmierski J.

1 Kupnicka Z.

1 Nowakowska K.

1 Poraj G.

1 Radziszewska M.

1 Sobów T.

The application of bifrontal electrotherapy in patients with a diagnosis of schizophrenia – case series description

ADHD u osób dorosłych – rozpoznawanie, przyczyny i skutki

Predyktory odpowiedzi na leczenie przeciwdepresyjne w zapisie EEG i QEEG