Search results

Sort By:

Limit search:

Rola wybranych czynników ryzyka w etiopatogenezie i przebiegu choroby Alzheimera

100%

Dudkowiak R.

2013

vol. 13

issue 2

109-118

Alzheimer’s disease (AD) is the most common form of dementia among elderly. It is a progressive, neurodegenerative disease. Morbidity of AD rises with age. Aetiology of AD is multifactorial and it compounds of genetics and environmental factors including general lifestyles, diet, physical activity smoking and alcohol abuse. It is believed that a diet similar in composition to the Mediterranean diet has a protective effect and promotes a long life in health. Hyperhomocysteinemia and a diet deficient in B12 is indirectly associated with AD. On the other hand, supplementation of vitamins C, E and folate in diet can be protective from AD. Both, obesity and undernutrition, can increase the risk of development of AD. The importance of correlation between vascular disease of the brain and dementia is undeniable. It is supported by the fact that appropriate diet, proper nutritional status, absence of diabetes, avoiding smoking and attention to physical activity play an important role not only in preventing cardiovascular diseases, but also the AD. Epidemiological studies suggest that the incidence of AD will continue to rise along with aging population, which will increase the amount of disable people due to AD impacting medical, cultural and economic aspects of the society. Therefore the role of individual factors should have been investigated still and prophylactic activities must have been introduced in the early age.

Choroba Alzheimera (Alzheimer’s disease, AD) stanowi jedną z najczęstszych przyczyn otępienia w wieku starszym. Ma charakter postępujący i prowadzi do stopniowej degeneracji mózgu. Zapadalność na AD wzrasta wraz z wiekiem. Etiologia choroby jest wieloczynnikowa. Składają się na nią interakcje pomiędzy czynnikami genetycznymi a środowiskowymi, w tym m.in. stylem życia, dietą, aktywnością fizyczną i nałogami. Uważa się, że sposób odżywiania zbliżony w składzie do diety śródziemnomorskiej ma ochronne działanie i sprzyja długotrwałemu życiu w zdrowiu. Podwyższone stężenie homocysteiny oraz obniżone stężenie witaminy B12 może pośrednio wpływać na rozwój AD. Natomiast zwiększone spożycie kwasu foliowego, witaminy C i E może działać ochronnie. Niekorzystny wpływ na rozwój AD odnotowano zarówno w przypadku zbyt dużej masy ciała, jak i w przebiegu niedożywienia. Podkreśla się również związek pomiędzy naczyniopochodnym uszkodzeniem mózgu a rozwojem otępienia. Przemawia za tym fakt, że odpowiednia dieta, prawidłowy stan odżywienia, brak cukrzycy, unikanie palenia papierosów oraz zwrócenie uwagi na aktywność fizyczną odgrywają istotną rolę w zapobieganiu nie tylko chorobom układu sercowo-naczyniowego, ale także AD. Dane epidemiologiczne dowodzą, iż wraz ze starzeniem się społeczeństwa częstość występowania AD będzie wzrastać, tym samym zwiększy się liczba osób niezdolnych do samodzielnego funkcjonowania. Następstwem tego będzie wzrost obciążeń medycznych, kulturowych i ekonomicznych całego społeczeństwa. Dlatego znaczenie poszczególnych czynników ryzyka AD powinno być nadal zgłębiane, a skuteczna profilaktyka wprowadzana już we wczesnym okresie życia.

Przygotowanie pacjentów stosujących leki przeciwzakrzepowe do procedur endoskopowych

51%

Smoliński R., Dudkowiak R., Negrusz-Kawecka M., Poniewierka E.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

2016

vol. 12

issue 4

375-383

Drugs that inhibit platelet aggregation and anticoagulants are widely used in primary and secondary prevention of thromboembolism and treatment of venous thrombosis. The use of these drugs is associated with an increased risk of bleeding during an endoscopic procedure, and their discontinuation leads to an increased risk of a thromboembolic event. The paper presents how to assess risk and how to prepare a patient treated with antiplatelet or anticoagulant drugs for endoscopic procedures. In each case, one should consider indications and planned duration of treatment as well as urgency of the procedure. Diagnostic gastroscopy and colonoscopy do not usually require treatment modification, while the procedures with increased risk of bleeding require a change in therapy. In the case of antiplatelet drugs, it may be needed to stop it at a proper time before endoscopy. In the case of a dual antiplatelet therapy, when there are absolute indications for its use, one should consider postponing the procedure. Patients with increased risk of bleeding, treated with vitamin K antagonists, should have the treatment temporarily stopped and replaced with a bridging therapy with low molecular weight heparin; if the thromboembolic risk is assessed as low, a bridge therapy is not needed. The time to suspend the use of oral anticoagulants which are non-vitamin K antagonists depends on the risk of bleeding and renal function. Decisions concerning treatment may require consultation of a specialist ordering the anticoagulant or antiplatelet therapy as well as the opinion of an endoscopy centre in which the procedure is to be conducted. The doctor performing the examination should be informed about the treatment used by the patient and its modification.

Leki hamujące agregację płytek krwi i antykoagulanty są szeroko stosowane w profilaktyce pierwotnej i wtórnej incydentów zakrzepowo-zatorowych oraz leczeniu zakrzepicy żylnej. Stosowanie tych leków wiąże się ze zwiększonym ryzykiem krwawienia podczas zabiegu endoskopowego, a ich odstawienie – ze zwiększonym ryzykiem incydentu zakrzepowo- -zatorowego. W pracy przedstawiono zasady oceny ryzyka i sposób przygotowania pacjenta leczonego lekami przeciwpłytkowymi lub doustnym antykoagulantem do procedury endoskopowej. W każdym przypadku należy zastanowić się nad wskazaniami i planowanym czasem leczenia oraz pilnością zabiegu. Diagnostyczna gastroskopia i kolonoskopia najczęściej nie wymagają modyfikacji leczenia, natomiast zabiegi zwiększonego ryzyka krwawienia wiążą się z potrzebą modyfikacji stosowanej farmakoterapii. W przypadku leczenia przeciwpłytkowego konieczne może być odstawienie leku w odpowiednim czasie przed zabiegiem. W przypadku podwójnej terapii przeciwpłytkowej w okresie bezwzględnych wskazań do jej stosowania należy rozważyć możliwość odroczenia zabiegu. U pacjentów leczonych antagonistami witaminy K, przy zwiększonym ryzyku krwawienia, trzeba odstawić leki w odpowiednim czasie oraz zastosować terapię pomostową heparyną drobnocząsteczkową – gdy ryzyko zakrzepowo-zatorowe w tej sytuacji zostanie ocenione jako niskie, terapia pomostowa może nie być potrzebna. Czas, w którym powstrzymujemy się od stosowania leków z grupy doustnych antykoagulantów niebędących antagonistami witaminy K, zależy od ryzyka krwawienia i wydolności nerek. Decyzje dotyczące sposobu postępowania mogą wymagać konsultacji specjalisty zlecającego leczenie przeciwzakrzepowe czy przeciwpłytkowe, a także opinii ośrodka, w którym będzie wykonana procedura. Lekarz wykonujący badanie powinien być poinformowany o stosowanym przez pacjenta leczeniu i podjętej modyfikacji.

Refine search results

1 Aktualności Neurologiczne

1 Pediatria i Medycyna Rodzinna

1 2016

1 2013

2 Dudkowiak R.

1 Negrusz-Kawecka M.

1 Poniewierka E.

1 Smoliński R.

Search results

Rola wybranych czynników ryzyka w etiopatogenezie i przebiegu choroby Alzheimera

Przygotowanie pacjentów stosujących leki przeciwzakrzepowe do procedur endoskopowych