Search results

1

Glycosaminoglycans – types, structure, functions, and the role in wound healing processes

100%

Orlińska K., Komosińska-Vassev K., Olczyk K., Kowalczyk A., Olczyk P.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2023

|

issue 77

PL

Glikozoaminoglikany (glycosaminoglycans – GAGs) są grupą heteropolisacharydów, w której skład wchodzą: siarczany chondroityny, siarczany dermatanu, siarczany heparanu, heparyny, siarczany keratanu oraz kwas hialuronowy. GAGs zbudowane są z ujemnie naładowanych łańcuchów polisacharydowych, złożonych z powtarzających się jednostek disacharydowych, do których należą reszty N-acetylowanej heksozoaminy – D-glukozoaminy lub D-galaktozoaminy – albo N-siarczanowanej D-glukozoaminy oraz reszty kwasu heksuronowego – D-glukuronowego lub L-iduronowego – albo galaktozy. Wszystkie GAGs, z wyjątkiem kwasu hialuronowego, posiadają grupę siarczanową oraz tworzą, po przyłączeniu do białek rdzeniowych, proteoglikany (proteoglycans – PGs). GAGs pełnią wiele ważnych biologicznych funkcji, determinujących funkcje PGs. Te ostatnie są obecne we wszystkich rodzajach tkanek, uczestniczą w procesach migracji, proliferacji i różnicowania komórek. Występują głównie w macierzy pozakomórkowej (extracellular matrix – ECM), biorąc udział w organizacji ECM, kształtując jej strukturę i właściwości mechaniczne. Pełnią istotną rolę w utrzymaniu homeostazy, a także wywierają wpływ na szereg procesów metabolicznych, takich jak mineralizacja kości i krzepnięcie krwi. PGs (ze względu na silnie ujemny ładunek łańcuchów glikanowych) biorą udział w selektywnej przepuszczalności błon komórkowych. Składniki ECM, w tym GAGs, odgrywają rolę strukturalno-czynnościową podczas gojenia się uszkodzeń tkankowych. Regulują proces gojenia poprzez stanowienie rezerwuaru i modulatora dla cytokin i czynników wzrostu oraz pełnią funkcje strukturalne poprzez wypełnianie ubytków tkankowych podczas procesu naprawczego.

EN

Glycosaminoglycans (GAGs) are a group of heteropolysaccharides, which include: chondroitin sulfates, dermatan sulfates, heparan sulfates, heparin, keratan sulfates, and hyaluronic acid. GAGs are composed of negatively charged polysaccharide chains composed of repeating disaccharide units, which include N-acetylated hexosamine residues – D-glucosamine or D-galactosamine – or N-sulfated D-glucosamine and hexuronic acid residues – D-glucuronic or L-iduronic acid – or galactose. All GAGs, except for hyaluronic acid, have a sulfate group and form proteoglycans (PGs) when attached to the core proteins. GAGs have many important biological functions influencing PGs functions. PGs are present in all types of tissues and participate in cell migration, proliferation, and differentiation. They occur mainly in the extracellular matrix (ECM), where they participate in ECM organization, structure formation and mechanical properties. They play an important role in maintaining homeostasis and also influence metabolic processes, such as bone mineralization and blood coagulation. PGs (due to the strongly negative charge of the glycan chains) are involved in the selective permeability of cell membranes. Components of the ECM, including GAGs, play a structural and functional role during the healing of tissue damage. They regulate the healing process by acting as a reservoir and modulator for cytokines and growth factors and perform structural functions by filling tissue defects during the repair process.

2

Glycosaminoglycans – types, structure, functions, and the role in wound healing processes

100%

Orlińska K., Komosińska-Vassev K., Olczyk K., Kowalczyk A., Olczyk P.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2023

|

issue 77

204-216

EN

Glycosaminoglycans (GAGs) are a group of heteropolysaccharides, which include: chondroitin sulfates, dermatan sulfates, heparan sulfates, heparin, keratan sulfates, and hyaluronic acid. GAGs are composed of negatively charged polysaccharide chains composed of repeating disaccharide units, which include N-acetylated hexosamine residues – D-glucosamine or D-galactosamine – or N-sulfated D-glucosamine and hexuronic acid residues – D-glucuronic or L-iduronic acid – or galactose. All GAGs, except for hyaluronic acid, have a sulfate group and form proteoglycans (PGs) when attached to the core proteins. GAGs have many important biological functions influencing PGs functions. PGs are present in all types of tissues and participate in cell migration, proliferation, and differentiation. They occur mainly in the extracellular matrix (ECM), where they participate in ECM organization, structure formation and mechanical properties. They play an important role in maintaining homeostasis and also influence metabolic processes, such as bone mineralization and blood coagulation. PGs (due to the strongly negative charge of the glycan chains) are involved in the selective permeability of cell membranes. Components of the ECM, including GAGs, play a structural and functional role during the healing of tissue damage. They regulate the healing process by acting as a reservoir and modulator for cytokines and growth factors and perform structural functions by filling tissue defects during the repair process.

PL

Glikozoaminoglikany (glycosaminoglycans – GAGs) są grupą heteropolisacharydów, w której skład wchodzą: siarczany chondroityny, siarczany dermatanu, siarczany heparanu, heparyny, siarczany keratanu oraz kwas hialuronowy. GAGs zbudowane są z ujemnie naładowanych łańcuchów polisacharydowych, złożonych z powtarzających się jednostek disacharydowych, do których należą reszty N-acetylowanej heksozoaminy – D-glukozoaminy lub D-galaktozoaminy – albo N-siarczanowanej D-glukozoaminy oraz reszty kwasu heksuronowego – D-glukuronowego lub L-iduronowego – albo galaktozy. Wszystkie GAGs, z wyjątkiem kwasu hialuronowego, posiadają grupę siarczanową oraz tworzą, po przyłączeniu do białek rdzeniowych, proteoglikany (proteoglycans – PGs). GAGs pełnią wiele ważnych biologicznych funkcji, determinujących funkcje PGs. Te ostatnie są obecne we wszystkich rodzajach tkanek, uczestniczą w procesach migracji, proliferacji i różnicowania komórek. Występują głównie w macierzy pozakomórkowej (extracellular matrix – ECM), biorąc udział w organizacji ECM, kształtując jej strukturę i właściwości mechaniczne. Pełnią istotną rolę w utrzymaniu homeostazy, a także wywierają wpływ na szereg procesów metabolicznych, takich jak mineralizacja kości i krzepnięcie krwi. PGs (ze względu na silnie ujemny ładunek łańcuchów glikanowych) biorą udział w selektywnej przepuszczalności błon komórkowych. Składniki ECM, w tym GAGs, odgrywają rolę strukturalno-czynnościową podczas gojenia się uszkodzeń tkankowych. Regulują proces gojenia po-przez stanowienie rezerwuaru i modulatora dla cytokin i czynników wzrostu oraz pełnią funkcje strukturalne poprzez wypełnianie ubytków tkankowych podczas procesu naprawczego.

3

New method for quantitative analysis of GD2 ganglioside in plasma of neuroblastoma patients

73%

Czaplicki D., Horwacik I., Kowalczyk A., Wieczorek A., Bolek-Marzec K., Balwierz W., Kozik A., Rokita H.

|

issue 3

423-431

EN

Neuroblastoma, the most common extracranial solid tumour of childhood, is a malignancy of unknown origin and non-specific symptoms. One of the markers of the disease is GD2 ganglioside (disialoganglioside), which is abundantly expressed on the surface of neuroblastoma cells. Gangliosides are known to be shed by tumour cells and this phenomenon can be significant in cancer progression as they inhibit a number of immune responses both in vitro and in vivo. In search for novel markers useful in monitoring and prognosis of neuroblastoma, we developed and validated a new quantitative method of GD2 ganglioside analysis in human blood plasma. We evaluated the level of gangliosides in blood serum of 34 neuroblastoma patients using high-performance liquid chromatography. The technique was used to detect fluorescently labelled oligosaccharides derived from serum glycosphingolipids by enzymatic digestion with ceramide glycanase. The developed method allowed determination of GD2 concentrations at the picomole level and required only 40 µl of plasma, which should be particularly useful when the quantity of clinical material is limiting. Moreover, this method can be applied to study concentration of other gangliosides, as shown for GD3 ganglioside. Analysis of plasma samples from the 34 neuroblastoma patients did not reveal any correlations between the concentration of GD2 ganglioside and clinical parameters, including the results of therapy; it showed, however, that the concentration of GD2 ganglioside in the plasma of neuroblastoma patients decreased substantially in the course of treatment.

4

Analysis of genes involved in response to doxorubicin and a GD2 ganglioside-specific 14G2a monoclonal antibody in IMR-32 human neuroblastoma cells

59%

Horwacik I., Durbas M., Boratyn E., Sawicka A., Węgrzyn P., Krzanik S., Górka A., Drożniak J., Augustyniak E., Kowalczyk A., Rokita H.

|

2015

|

vol. 62

|

issue 3

423-433

EN

Neuroblastoma is the most common extra-cranial solid tumor of childhood and it is characterized by the presence of a glycosphingolipid, GD2 ganglioside. Monoclonal antibodies targeting the antigen are currently tested in clinical trials. Additionally, several research groups reported results revealing that ganglioside-specific antibodies can affect cellular signaling and cause direct cytotoxicity against tumor cells. To shed more light on gene expression signatures of tumor cells, we used microarrays to analyze changes of transcriptome in IMR-32 human neuroblastoma cell cultures treated with doxorubicin (DOX) or a mouse monoclonal antibody binding to GD2 ganglioside 14G2a (mAb) for 24 h. The obtained results highlight that disparate cellular pathways are regulated by doxorubicin and 14G2a. Next, we used RT-PCR to verify mRNA levels of selected DOX-responsive genes such as RPS27L, PPM1D, SESN1, CDKN1A, TNFSF10B, and 14G2a-responsive genes such as SVIL, JUN, RASSF6, TLX2, ID1. Then, we applied western blot and analyzed levels of RPS27L, PPM1D, sestrin 1 proteins after DOX-treatment. Additionally, we aimed to measure effects of doxorubicin and topotecan (TPT) and 14G2a on expression of a novel human NDUFAF2 gene encoding for mimitin protein (MYC-induced mitochondrial protein) and correlate it with expression of the MYCN gene. We showed that expression of both genes was concomitantly decreased in the 14G2a-treated IMR-32 cells after 24 h and 48 h. Our results extend knowledge on gene expression profiles after application of DOX and 14G2a in our model and reveal promising candidates for further research aimed at finding novel anti-neuroblastoma targets.

Refine search results

2 Acta Biochimica Polonica

2 Annales Academiae Medicae Silesiensis

2 2023

1 2015

1 2009

4 Kowalczyk A.

2 Horwacik I.

2 Komosińska-Vassev K.

2 Olczyk K.

2 Olczyk P.

2 Orlińska K.

2 Rokita H.

1 Augustyniak E.

1 Balwierz W.

1 Bolek-Marzec K.

1 Boratyn E.

1 Czaplicki D.

1 Drożniak J.

1 Durbas M.

1 Górka A.

1 Kozik A.

1 Krzanik S.

1 Sawicka A.

1 Wieczorek A.

1 Węgrzyn P.

Glycosaminoglycans – types, structure, functions, and the role in wound healing processes

Glycosaminoglycans – types, structure, functions, and the role in wound healing processes

New method for quantitative analysis of GD2 ganglioside in plasma of neuroblastoma patients

Analysis of genes involved in response to doxorubicin and a GD2 ganglioside-specific 14G2a monoclonal antibody in IMR-32 human neuroblastoma cells